สงครามที่ไม่สิ้นสุด

     เย็นวันหนึ่งอันเงียบสงบ ใน ดินแดนห่างไกล มีหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เป็นหมู่บ้านเล็กๆที่มีบ้านเพียงไม่กี่สิบหลัง มีคนอยู่ไม่ถึงร้อยคน บรรยากาศก่อนค่ำ สายลมพัดมเอื่อยๆ ผู้คนต่างเดินทางกลับบ้านหลังจากทำงานเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน บางคนก็จับกลุ่มคุยกัน บางคนก็เมาตั้งแต่เย็น เด็กๆวิ่งเล่นอย่างสนุกสนาน ในถนนกลางหมู่บ้าน มีเด็กชายหญิงคู่หนึ่ง เดินจูงมือกันอยู่ เด็กผู้ชายตัวสูงราวๆ 150 ซม. มีผมสีน้ำตาลเข้ม ผิวสีข้าว ใบหน้ารูปไข่ ส่วนเด็กผู้หญิง สูงราวๆ 140 ซม. ผมสีน้ำตาลอ่อน หน้าตาคล้ายๆเด็กผู้ชาย ทั้งคู่ส่วมชุดแบบเด็กทั่วไปในหมู่บ้าน ระหว่างที่เดินอยู่นั้น เด็กสาวก็พูดขึ้นว่า " พี่หนู่หิวแล้ว "

     " นั้นสินะ พี่ก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน รีบกลับบ้านกันดีเถอะ " เด็กชายพูด

     " ค่ะ " 

     จากนั้นทั้งคู่เดินต่อไปสักพักก็เดินเข้าบ้านหลังหนึ่งไป

     " กลับมาแล้วครับ/ค่ะ " 

     " กลับมาแล้วเหรอ แม่ทำข้าวเย็นเสร็จพอดี รอพ่อกลับมาก่อนค่อยกินกันนะ " หญิงวัยกลางคนในบ้านพูดขึ้น

     " ครับ/ค่ะ " สองพี่น้องขานรับก่อนจะเดินไปนั่งเล่นในบ้าน ผู้เป็นแม่ก็เดินไปจัดโต๊ะอาหาร ไม่นานนักประตูบ้านก็เปิดออก

     " กลับมาแล้ว " ชายวัยกลางคนเดินเข้ามา

     " พ่อกลับมาแล้ว " เด็กสาววิ่งไปกอดผู้เป็นพ่อ

     " เหนื่อยมั้ยค่ะคุณ จะอาบน้ำก่อนรึจะกินข้าวก่อนค่ะ " หญิงผู้เป็นแม่เดินออกมาหาสามีของตน

     " กินข้าวก่อน ดูท่าลูกๆจะหิวกันแล้ว " ชายวัยกลางคนตอบพร้อมเดินไปที่โต๊ะกินข้าว

     " นั้นสินะ มากินข้าวกัน " หญิงวัยกลางคนพาลูกๆไปนั่งกินข้าว

     ทุกคนในบ้านมานั่งที่โต๊ะอาหารที่มีอาหารอยู่เต็ม จากนั้นก็ลงมือกินมื้อเย็นกันอย่างมีความสุข ตอนนั้นเองเสียงระฆังก็ดังขึ้น

     " แกร๊งๆๆๆๆๆ "

     " เกิดอะไรขึ้น " ผู้เป็นแม่พูดขึ้น

     " นี่มันสัญญาณเตือนภัยนิ แม่กับลูกอยู่ในบ้านนะ อย่าออกไปไหน เดี๋ยวพ่อจะออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น " ผู้เป็นพ่อพูกจบก็วิ่งออกจากบ้านไป แม่กับลูกไปนั่งหลบอยู่ในมุมที่ลึกที่สุดในบ้าน เวลาผ่านไปพักใหญ่ ผู้เป็นพ่อก็กลับมา

     " หนีเร็ว มีพวกคนส่วมชุดแปลกๆพอสัตว์ประหลาดไฟมาโจมตีหมู่บ้านเรา " ผู้เป็นพ่อพูดพร้อมเก็บข้าวของ

     " หนีไปไหนค่ะ " ผู้เป็นแม่ถามขึ้นขณะช่วยเก็บของ

     " ไม่รู้ แต่หนีกันไว้ก่อน "

     " ค่ะ " 2 สามีภรรยาเก็บของที่คิดว่าสำคัญเสร็จแล้วก็พาลูกๆออกจากบ้าน พอออกมาก็เจอกลุ่มคนส่วมชุดคลุมเหมือนผู้ใช้เวทย์มนต์ที่เคยอ่านเจอในนิทาน รอบๆตัวพวกเขามีสัตว์ประหลาดยักษ์ตัวสีแดงที่มีเปลวไฟลุกตามตัวยืนอยู่เต็มไปหมด

     " ฆ่าให้หมด อย่าให้เหลือ " ชายคนหนึ่งในกลุ่มคนส่วมผ้าคลุมพูด

     พวกสัตว์ประหลาดได้ยินแบบนั้นก็วิ่งกระจายไปทั่วหมู่บ้าน บางตัวพ่นไฟใส่ทุกอย่างที่มันเจอไม่ว่าจะเป็นชาวบ้านหรือบ้านเรือน บางตัวก็ไล่โจมตีใส่ชาวบ้านที่กำลังวิ่งหนี เมื่อเห็นแบบนั้นผู้เป็นพ่อก็พาครอบครัวตัวเองวิ่งหนีไปทางท้ายหมู่บ้าน สัตว์ประหลาดร่างแดงเห็ยพวกเขาจึงวิ่งตามมา ผู้เป็นพ่อจึงวิ่งไปหยิบไม้แถวนั้นขึ้นมา

     " หนีไป เดี๋ยวพ่อจะถ่วงเวลามันเอง " 

     " ไม่ไหวหรอกค่ะคุณ หนีไปด้วยกันเถอะ " ภรรยาร้องเรียกสามี

     ขณะที่ภรรยายังพูดไม่จบ สัตว์ประหลาดร่างแดงก็ตบสามีของเธอกระเด็นไปกระแทกกับต้นไม้ข้างๆ

     " กรีดด คุณค่ะ " ภรรยาวิ่งไปหาสามี แต่กลับถูกสัตว์ประหลาดร่างแดงพ่นไฟใส่จรไหม้ไปทั้งตัว

     "  พ่อ... แม่... " เด็กชายร้องด้วยความตกใจ

     " พ่อจ๋า... แม่จ๋า..... " เด็กสาวทำท่าจะวิ่งไปหาพ่อแม่ของตน แต่ถูกพี่ชายจับมือไว้แล้วพอวิ่งไปท้ายหมู่บ้าน

     " พี่ค่ะ จะไปไหน พ่อกับแม่ยังอยู่ตรงนั้นนะ " เด็กสาวร้อง

     " พ่อกับแม่ตายแล้ว แต่เรายังไม่ตาย เราต้องอยู่ต่อไป " ผู้เป็นพี่พยายามกั้นน้ำตาไว้แล้วพาน้องสาววิ่งต่อไป 

     สองพี่น้องวิ่งมาถึงท้ายหมู่บ้านก็เจอกับชายคนหนึ่งที่พวกเขารู้จักกำลังขนของขึ้นหลังม้าอย่างเร่งรีบ

     " คุณลุง " เด็กชายเรียก

     " พวกเธอ ยังไม่รีบหนีอีกเหรอ มาเร็ว ไปกับลุง " ชายคนนั้นพูดจบก็ขึ้นไปขี่ม้า

     " ครับ ฝากน้องผมด้วยนะครับ " เด็กชายอุ้มน้องสาวส่งให้ชายคนนั้นไป ชายคนนั้นรับเด็กสาวแล้ววางไว้บนม้า

     " เธอก็รีบขึ้นมาเร็ว " ชายขี่ม้ายืนมือมา 

     " ผมไม่ไปครับ ผมจะล่อมันไปทางอื่น " เด็กชายเอ๋ยขึ้นด้วยน้ำเสียมุ่งมั่น

     " อย่าเสี่ยงดีกว่า มากับลุงเถอะ " ชายขี่ม้าพยายามกล่อม

     " ผมตัดสินใจแล้วครับ ฝากน้องผมด้วย " เด็กชายพูดจบก็ถอดสร้อยที่ส่วมอยู่ยืนให้น้องสาว สร้อยนั้นมีลักษณะเป็นลูกแก้วใสที่มีแสงวิ่งอยู่ข้างใน

     " น้องพี่ เก็บมันไว้ให้ดีนะ ถ้าน้องมีมันอยู่ เราต้องได้เจอกันอีกแน่ " เด็กชาย

     เด็กสาวรับสร้อยของพี่มา แล้วเด็กชายก็วิ่งกลับไปในหมู่บ้าน ตอนนั้นเอง สัตว์ประหลาดร่างแดงก็โพล่มา ชายขี่ม้าจึงควบม้าวิ่งออกจากหมู่บ้านทันที

     " พี่ค่ะ....... " เด็กสาวตะโกนลั่นสุดเสียง

     หมู่บ้านเล็กๆที่ไม่ไกลจากกันนัก ที่มีกำแพงหินสูงล้อมหมู่บ้านไว้ รอบๆหมู่บ้านมีกลุ่มคนส่วมผ้าคลุมยื่นเต็มไปหมด นอกจากนี้ยังมีสัตว์ประหลาดร่างแดงอีกหลายสิบตัว ในอาคารที่อยู่กลางหมู่บ้านนั้น มีกลุ่มผู้เฒ่าชายและหญิงนั่งล้อมวงกันอยู่ ตอนนั้นเอง ชายคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาแล้วพูดว่า " ท่านผู้เฒ่า พวกมันล้อมเราไว้หมดแล้วครับ "

     " งั้นเรอะ นี้คือผลจากการกระทำของเราในอดีตสินะ " ชายชราคนหนึ่งพูดขึ้น

     " แล้วจะเอาอย่างไงดี พวกนั้นมากันไม่น้อยแน่ " หญิงชราคนหนึ่งพูด

     " เราต้องรักษาสายเลือดของพวกเราใว้ให้มากที่สุด " ชายชราอีกคนพูด

     " ให้พวกระดับ 6 ขึ้นไป ออกไปสู้กับพวกนั้น ซื้อเวลาให้คนที่เหลืออพยพ " ชายชราคนที่3พูด

     " เป็นอันตกลง " หญิงชราคนที่2เอ่ย

     " ไปแจ้งให้ทุกคนทราบโดยเร็ว " เหล่าผู้เฒ่า เอ่ยขึ้นพร้อมกัน

     " ครับ " ชายหนุ่มขานรับแล้ววิ่งออกจากห้องไป เขาวิ่งไปโพล่ที่ลานกว้างที่มีคนหลายร้อยคนมารวมตัวกัน เขาแจ้งข่าวตามที่ได้ยินให้ทุกคนฟัง ทุกคนทำตามคำสั่งทันที คนที่ระดับ6ขึ้นไปต่างก็หยิบอาวุธที่ลักษณะเหมือนเคียวขึ้นมาแล้ววิ่งออกจากลานกว้างไป ที่เหลือต่างก็เก็บข้าวของเตรียมอพยพ

     " คาเมรอส อยู่ไหนลูก " หญิงวัยกลางคนตะโกนหาลูกตัวเอง

     " อยู่นี่ฮ่ะ  " เสียงเด็กชายคนหนึ่งดังขึ้น เด็กชายคนนั้นมีผมสีทอง นัยตาสีฟ้าอ่อน ผิวขาว อายุประมาณ 11-12 ปี 

     หญิงวัยกลางคนวิ่งเข้ามาหาลูกแล้วพูดว่า " ลูกแม่ ฟังนะ ลูกต้องไปกับผู้อพยพ แล้วเอานี้ไปด้วย " ผู้เป็นแม่ยื่นหนังสือเล่มหนา3เล่มให้ลูกชายไป

     " แล้วพี่ล่ะฮ่ะ " เด็กชายถาม

     " พี่เจ้าอยู่ระดับ 6 คงออกไปสู้อยู่ รีบไปเร็ว ผู้อพยพกำลังจะไปแล้ว " ผู้เป็นแม่เร่งลูกของตน

     " แม่ล่ะฮ่ะ " เด็กชายถามอีกครั้ง

     " แม่ก็อยู่ระดับ 6 ก็ต้องไปสู้เหมือนกัน รักษาตัวเองให้ดีนะลูก " หญิงวัยกลางคนจูบบนหน้าพากของเด็กชายก่อนจะให้ไปขึ้นรถม้า

     เด็กชายวิ่งขึ้นรถม้าที่จอดอยู่กลางลานกว้าง จากนั้นรถทุกคันก็เริ่มวิ่งเข้าทางลัดที่ซ่อนในกำแพง มุ่งหน้าออกจากหมู่บ้าน หลังออกจากหมู่บ้านได้ไม่นาน ขบวนผู้อพยพก็เจอเข้ากับกลุ่มคนส่วมผ้าคลุมพร้อมกับสัตว์ประหลาดร่างแดงหลาบสิบตัว

     " ไม่ปล่อยให้หนีหรอกน่า " ชายส่วมผ้าคลุมคนหนึ่งพูด สัตว์ประหลาดร่างแดงก็เข้าโจมตีขบวนผู้อพยพทันที

     ในคืนหนึ่ง เกิดเหตุการณ์ฆ่าล้างหมู่บ้านขึ้นทางตอนใต้ของทวีปเอนโดบริคอน เป็นเหตุทำให้หมู่บ้าน 3 แห่งถูกทำลาย เกิดเหตุไฟไหม้ไปทั่วพทชื้นที่ มีคนตายนับพันคน หลักฐานต่างๆหายไปพร้อมกับกองเถ้าถ่าน ผู้ที่เหลือรอดจากเหตุการณ์นี้ได้เรียกเหตุการณ์นั้นว่า " คืนจราจลสีแดง