คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : act 5 ก่อนจะถึงวันศุกร์...แมวน้ำผู้น่ารัก
“นะฮเยซองเพื่อนรัก แอนดี้ย่า~ น้องเลิฟ มินบงคนนี้ไม่มีตังแม้แต่จะซื้อแกลบกินแล้วนะ”
“ก็เรื่องของนายซิ ไม่เกี่ยวกับฉันกับแอนดี้นิ”
“จ่าฝูงไม่อยู่เข้าหน่อยถึงกับต้องก็แกลบเลยเหรอมินอู”
“หุบปากไปเลยไอ้โทนี่ เดี่ยวพอฟาดด้วยเกี๊ยะ”
“นะ นะ แอนดี้ นะ นะ ฮเยซอง” มินอูยอมลงทุนเสียฟอร์มคุกเข่าอ้อนคนนู้นทีคนนี้ที
“รีบ ๆ ตามพี่สาวนายกลับมาเถอะฮเยซอง เห็นมันอ้อนแบบนี้มาตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันพฤหัส ไม่รำคาญบางรึไงวะ”
เฟี๊ยววววววว โป๊ก! โอ้ย!
มินอูส่งเกี๊ยะบินแทนคำตอบไปให้ แล้วก็ช่างลงตรงกลางกบาลคนพูดได้พอดิบพอดี
“นะ นะ นึกว่าสงสารแมวน้ำตาดำ ๆ รับรองว่าครั้งนี้ครั้งเดี่ยวแล้วจะไม่รบกวนอีกเลย”
“ทำเหมือนคำพูดนายมันเชื่อได้ยังงั้นแหละ”
“มินอูฮยองน่าจะไปเป็นน้องพี่ฮโยริ แทนเราสองคนนะฮะ ว่ามั้ย”
“อยากเดือดร้อนมากกว่านี้สัก 10 เท่าหรือแอนดี้”
“โทนี! อยากโดนอีกข้างมั้ย เกี๊ยะนะ”
“เอ่อ ๆ ไม่พูดแล้ว ทีกะกรูและดุฉิบ”
“ฮเยซอง~ แอนดี้~ ไม่เห็นแก่ความเป็นเพื่อนและพี่ชายที่คอยช่วยเหลือนายมาตลอด ก็เห็นแก่ความน่ารักของฉันเถอะนะ” ใช้นิ้วชี้จิ้มแก้มตัวเองทำหน้าแอ๊บแบ๊วสุดฤทธิ์
“มีแต่สร้างความเดือดร้อนให้ละไม่ว่า”
“เอาไงฮะฮยอง” แอนดี้มองหน้าพี่ชาย
“อะ อะ ก็ได้ ครั้งเดี่ยว ห้ามเอาชุดพิสดารด้วย”
“เย้! ๆ ฮเยซอง แอนดี้น่ารักที่สุด ขอหอมที” มินอูจับหน้าฮเยซองกับแอนดี้มาหอมแก้มซ้ายทีขวาที เพื่อนห้องเห็นแล้วอิจฉาอยากหอมมั้ง
“ฉันไปห้องพยาบาลก่อนนะ แล้วเจอกันที่โรงยิม”
“มินอูฮยองเขาจะไปห้องพยาบาลทำไมฮะ”
“ไม่รู้ดิ เดี่ยวนี้ว่างปั๊บก็ไปเลย แต่ช่างมันเหอะ นายไปเอากระเป๋ามาดีกว่าจะได้ไปรอมินอูมันที่โรงยิม”
“ฮะ” แอนดี้วิ่งปรู๊ดไปอย่างรวดเร็ว
ฝั่งมินอูที่เดินออกพอพ้นปากประตูห้อง ก็กึ่งวิ่งกึ่งกระโดดไปจนถึงห้องพยาบาลเลยที่เดียว
“อันยอง~” เสียงมาถึงก่อนตัวซะอีก
“อี มินอู วันนี้เป็นอะไรมาอีกละ”
“เป็นโรคหัวใจ....
.
.
.
ขาดครูไม่ได้”
“ไอ้เด็กบ้า ไม่เป็นอะไรก็กลับบ้านได้แล้ว”
“ผมจะมาหาครูได้ต้องเป็นอะไรก่อนด้วยเหรอครับ”มินอูนั่งคร่อมไปบนเก้าอี้
“ก็ถ้าไม่เป็นอะไรแล้วจะมาทำไมละ”
“วันอาทิตย์นี้ครูว่างมั้ยฮะ”
“ถามทำไม่ละ”
“ก็แล้วครูว่างเปล่าละ”
“วันอาทิยต์จะชวนครูเดทเหรอไง” ถามแบบตรงเพงไม่มีเลี้ยว
“ครูถามแบบนี้จะให้ผมตอบยังไง”
“ก็ใช่หรือไม่ใช่ แค่นั้นตอบอยากตรงไหนกัน”
“งั้นถ้าผมบอกว่า...ไม่ใช่ละครูจะว่าไงละ”
“ไม่ใช่...ก็ไม่ไป”
“แล้วถ้าผมบอกว่าใช่ละ ผมมาชวนครูไปเดทกันวันอาทิตย์นี้”
“วันอาทิตย์ครูไม่ว่าง”
“แล้ววันเสาร์ละ”
“ไม่ว่าวันไหนครูก็ไม่ว่างจะไปกับเธอ”
“งั้น....วันอาทิตย์ 10 โมง ผมรอที่หน้าสถานีซอแดมุนนะ อย่าไปสายนะผมไม่รอนะเออ ไปละคร๊าบ”
“เดี๋ยวซิ อีมินอู อีมินอู” วิ่งตามออกมาก็ไม่เห็นเงาซะแล้ว
.......................
“ไหนว่าจะให้มาถ่ายรูป แล้วพามาห้องเก็บอุปกรณ์ทำไมละมินอู”
“นั้นซิฮะผูกอะไรไว้ด้วยเนี้ยเกะกะไปหมด”
“ก็นี้แหละที่ที่เราจะถ่ายรูปกัน”
“เนี้ยนะ
“ใช่”ฮเยซองกับแอนดี้ยังสงสัยว่าจะถ่ายรูปเข้าไปได้ไง
“ไม่ต้องสงสัยหรอก ถ่ายได้ก็แล้วกัน แต่นายสองต้องไปเปลี่ยนชุดก่อน”
“ไม่ได้ถ่ายทั้งชุดนักเรียนหรอกเหรอ”
“ชุดนักเรียนเขาเห็นกันจนเบื่อแล้ว ต้องเปลี่ยนบ้างซิ”
“ไม่ได้หลอกผมกับฮยองมาถ่ายภาพนู๊ดหรอกนะฮะ”
“แอนดี้ มินอูฮยองคนนี้มีศีลธรรมพอน่าอย่ากังวล แต่ถ้าตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่แน่นะ เป็นภาพUnseen น่าจะขายได้ราคาแพง”
“ไอ้เตี้ยอย่าได้คิดทำจริง เชียวแกรรู้เมื่อไหร่ฉันเอาตาย”
“กว่านายจะรู้ฉันก็ขายหมดไปแล้วละนะ”
“งั้นเพื่อความสบายใจมินอูฮยองหันหน้าไปทางอื่นได้มั้ยฮะ”
“ได้ ได้ ได้ นายสองคนจะหวงเนื้อหวงตัวไปทำไมไม่เสร็จผู้หญิงก็ต้องเสร็จผู้ชายเข้าสักวัน” มินอูกลับหลังหันปากก็บ่นมือนึงล้วงกระเป๋า อีกมือถือโทรศัพท์
.
.
“หันมาได้แล้ว ฉันกับแอนดี้เปลี่ยนเสร็จแล้วละ”
“โอ้ ว้าว เป็นอย่างที่คิดไว้เลยว่าชุดนี้มันเหมาะนายสองคนมาก แต่ซองนายจะโกนหนวดซักหน่อยนะ”
“เหรอ เห็นชัดเลยเหรอ”
“ไม่เป็นไรหรอกช่างเถอะ ถ่ายเลยแล้วกัน แอนดี้นายไปนั่งบนรังไม้ที่ซ้อนกันนะ” มินอูเริ่มบัญชาการ
“แบบนี้เหรอฮะ”
“ใช่ ๆ ซอง ๆ นายตามไปนั่งข้าง ๆ แอนดี้ แล้วก็เอนหลังพิงแอนดี้นิดนึงเยียดขาซ้ายออก ชันขาขวาขึ้น ดี ๆ นิ่ง ๆ ไว้นะจะกดแล้ว”
.
.
“ได้ยังมินอู เมื่อยแล้วนะ” เก๊กมาตั้งนานเมื่อไหร่จะกดชัตเตอร์ซักที
“โทษทีนะ พอมองจากล้องแล้วมันไม่สวยนะ แอนดี้นายช่วยอ่าขาให้กว้างนี้ได้มั้ย”
“แค่นี้พอยัง”
“อีกนิดนึงซิเอาให้ได้ 90 องศาไปเลย”
“นี้ก็ 90 องศาแล้วนะฮะ กว้างกว่านี้ได้ขาฉีกกันพอดี”
“อะ ๆ งั้นก็พอแค่นั้นแหละ ซองนายวางแขนไว้บนขาแอนดี้นะ”
“โอเคยัง”
“แขนอีกข้างวางไปบนเข่าของตัวเองด้วยซิ อ่ะแบบนั้นแหละ แอนดี้นายเอามือข้างซ้ายไว้บนเข่า”
“แบบนี้เหรอ”
“โอเคใช่ได้ ๆ แต่เดี่ยวฉันขอมองผ่านกล้องดูอีกทีนะ”
.
.
“ยังไม่ได้อีกเหรอ” ทำไมดูนานจัง
“ได้แล้ว ๆ เมื่อกี้ปรับกล้องอยู่นะ ซองนายมองมาที่กล้องแบบเฉียด ๆ ส่วนแอนดี้นายมองต่ำลงมาขากล้องแต่ไม่ต้องก้มหน้าละ เอาหน้าแบบนั้นแหละ OK”
แฉะ!
แฉะ!
เอาละที่นี้ไปเปลี่ยนชุดแล้วมาถ่ายเดี่ยวกัน
แฉะ...! แฉะ!... แฉะ!.... โดนกันไปประมาณคนละ 30 แชะ เปลี่ยนเสื้อผ้าไปคนละประมาณ 5 ชุด
“มินอูเสร็จแล้วใช่มั้ย จะได้กลับ”
“ใครบอกเดี่ยวเราจะไปถ่ายให้ทั่วโรงเรียนกันเลย”
“ห๊า~” พี่น้องประสานเสียงทำท่าจะเป็นลม
.
.
.
แฉะ! แฉะ! แฉะ!
กดไปประมาณ 500 แฉะ นายแบบเก๊กกันจนเหนื่อย เปลี่ยนชุดกันไปคนละไม่ต่ำกว่า 30 ชุด ใช้โลเกชั่นทั่วโรงเรียน มินอูพาไปถ่ายทุกซองทุกมุม
“มินอูนายกะเก็บไว้ขายได้ตลอดทั้งปีเลยรึ” ฮเยซองพูดหลังจากเปลี่ยนเป็นชุดนักเรียนเรียบร้อยแล้วมาช่วยมินอูเก็บของ
“ก็ถึงบอกไงว่าแค่ครั้งนี้ครั้งเดี่ยว”
“ฮยองฮะ กลับบ้านยัง ผมง่วงแล้วนะพรุ่งนี้ต้องออกแต่เช้า ฮ้าวววว~” ฮาวโชว์ซะด้วย
“เดี่ยวหาอะไรกินก่อนซิแอนดี้ เพิ่งจะสี่ทุ่มเองนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกมินอู พรุ่งนี้หมอนั่นมันให้แอนดี้ไปสอนแต่เช้าเลยนะ ฉันเองก็ต้องตื่นแต่เช้าเหมือนกัน”
“เอางั้นเหรอ งั้นก็ตามใจ”
“ฮยองงฮะ~ ปายกานยางง~” เริ่มพูดไม่เป็นภาษา
“ไปละนะมินอู”
“บะบ๊ายฮะ” แอนดี้โปกมือหย่อย ๆ
หลังจากฮเยซองและแอนดี้เดินไปพัก มินอูก็ทำหน้าเหมือนคิดอะไร รีบคว้ากระเป๋ากล้องถ่ายรูปวิ่งอ้าวตามสองพี่น้องนั้นไป
“ฮเยซองงงงง~ แอนดี้ดด ~ รอมินบงคนนี้ด้วยยย~ คืนนี้ขอนอนด้วยคนน่า~ ขอปริ้นรูปบ้านนายด้วยละ”
..............................................................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น