ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Step. 4 Girl s friend .
“ ฮัลโหล...”
มือหนาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมารับสายทั้งๆที่ยังไม่ยอมลืมตา
“ ครับ ผมเอง ”
เสียงใสขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ท่าทางตื่นเต้นออกนอกหน้า ไม่สามารถ
ลอดพ้นสายตาอันแหลมคมของมังกรน้อยผู้น่ารักไปได้
ลอดพ้นสายตาอันแหลมคมของมังกรน้อยผู้น่ารักไปได้
.....ผู้หญิง......./
ผู้ชาย....../....กระเทียม..?
.....ใคร?....
แล้วทำไมต้องดีใจขนาดนั้นด้วยครับไอ้เตี้ย ( * ^ * )
จียงเหลือบตามองคนข้างหน้าอย่างหงุดหงิด ท่าทางหัวเราะต่อกระซิกกันจนน่าสงสัย
แฮ่.......แฮ่.....อยากกัดหูมันว้อย.ยยยย....
รังสีอำมหิตแผ่ออกมาครอบคลุมภายในรถทั้งคันโดยที่ทุกคนไม่รู้ตัว
เทมกำลังหลับอย่างมีความสุขข้างๆยองเบกับความฝันที่เต็มไปด้วยเมืองของกิน
แง่ม...แง่ม...อร่อย
แง่ม...แง่ม...อร่อย
แดซองกำลังพยายามเขียนจดหมายหาโดราเอมอนสุดที่รัก ( มั้ง.? )อยู่ข้างๆซึงรี
ส่วนหนูซึง...........
ใช่แล้วหนูซึงเป็นคนเดียวที่รับรู้ถึงรังสีโหด? ที่กำลังคืบคลานไป
....กัดหูพี่ยองเบ
....กัดหูพี่ยองเบ
ม่าย ย.................... นั้นหูพี่ยองเบนะไม่ใช่หูน้องหมี ( - 0 - )
“ " พี่จี.”
พยายามส่งสัญญาณถึงคนข้างกาย
...........................หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้.................................
แย่ละ....ดันมีคลื่นรบกวนตัวโตมาบังสัญญาณจนได้ ยังหรอก...หนูซึงซะอย่างแค่นี้
ไม่ยอมแพ้อยู่แล้ว
ไม่ยอมแพ้อยู่แล้ว
“ ' พี่จียง...”
มือเอื้อมไปเกาะแขนเรียวเรียกร้องความสนใจพร้อมกับแก้มถูกับไหล่บาง
“ อย่ากวนน่า พี่กำลังยุ่ง ” เสียงคนเป็นพี่เอ่ยอย่างขัดใจ
น้องเล็กย่นคิ้วเข้าหากัน ให้ตายเถอะ งานยุ่งที่พี่แกว่า หมายถึงการแอบฟังพี่ล่ำคุย
โทรศัพท์ งั้นซิ โอ้ ช่างเป็นงานที่หนักหนาเสียเหลือเกินครับพี่ คงจะเหนื่อยน่าดู
ชิ.....ยอมได้ไง
โทรศัพท์ งั้นซิ โอ้ ช่างเป็นงานที่หนักหนาเสียเหลือเกินครับพี่ คงจะเหนื่อยน่าดู
ชิ.....ยอมได้ไง
“ 'พี่จีอ่ะ....” ( _ x _ )
“ ถ้าง่วงก็นอนซิซึงรี”
“ "จะนอนกับพี่จีนี้” ( ^ 3 ^ )
เสียงเง้างอดของน้องเล็กปนเสียงบ่นของมังกรน้อยดังขึ้นรบกวนคนด้านหน้าเป็นระยะ
ที่จริงเขาไม่ได้มีสมาธิคุยโทรศัพ์เลยแม้แต่น้อย หูมันคอยฟังบทสนทนาด้านหลัง
ซะมากกว่า แต่ยิ่งฟังก็ยิ่งหงุดหงิดจนต้องกดวางสายลง
วันนี้ในห้องซ่อมก็ติดกันเป็นตังเมยังไม่พออีกรึไง ( _*_ )
ที่จริงเขาไม่ได้มีสมาธิคุยโทรศัพ์เลยแม้แต่น้อย หูมันคอยฟังบทสนทนาด้านหลัง
ซะมากกว่า แต่ยิ่งฟังก็ยิ่งหงุดหงิดจนต้องกดวางสายลง
วันนี้ในห้องซ่อมก็ติดกันเป็นตังเมยังไม่พออีกรึไง ( _*_ )
ไอ้แพนด้าขี้อ้อนซักวันจะจับมันส่งกลับจีนให้ดู หืม.....
..........................................................................................................................
พอรถจอดเจ้าแดซองก็วิ่งตาตี่เข้าบ้านทันที
เป้าหมายของมันอยู่ที่ทีวีกลางห้องนั่งเล่น อีกไม่กี่นาทีโดเรมอนกำลังจะฉาย...หุหุ
พอรถจอดเจ้าแดซองก็วิ่งตาตี่เข้าบ้านทันที
เป้าหมายของมันอยู่ที่ทีวีกลางห้องนั่งเล่น อีกไม่กี่นาทีโดเรมอนกำลังจะฉาย...หุหุ
แดซองไม่สนใจใครนอกจากแมวสีฟ้า กับชิซุกะจัง
เทมเป็นคนที่สองที่ก้าวตามไปติดๆด้วยความเร็วสูงแต่คนละเป้าหมายกับแดซอง
เทมเป็นคนที่สองที่ก้าวตามไปติดๆด้วยความเร็วสูงแต่คนละเป้าหมายกับแดซอง
“....เค้ก...ไอติม...เค้ก...เหอ เหอ...”
เสียงใหญ่พึมพำกับตัวเอง ไม่มีใครได้ยิน
แต่หนูซึงได้ยินเพราะหนูซึงหูดีนี่นา
แพนด้าผู้ชอบของฟรีจึงผละจากจียง วิ่งตามพี่ใหญ่ไปเพื่อสกัดดาวรุ่งในทันใด
ขอโทษครับพี่ๆชั่วโมงนี้ของกินสำคัญที่สุด
แต่หนูซึงได้ยินเพราะหนูซึงหูดีนี่นา
แพนด้าผู้ชอบของฟรีจึงผละจากจียง วิ่งตามพี่ใหญ่ไปเพื่อสกัดดาวรุ่งในทันใด
ขอโทษครับพี่ๆชั่วโมงนี้ของกินสำคัญที่สุด
...เค้กของผม.ม.ม...มมมม.......
“ " เออ...ทั้งพี่ทั้งน้องเหมือนกันหมด....”
คุณหัวหน้าวงคนเก่งมองตามอย่างเซ็งๆ
“ แกน่าจะชินได้แล้วนะ”
ยองเบที่ลงมาเป็นคนสุดท้ายเอ่ยขึ้น ร่างเล็กหันมามอง
“ พูดแบบนี้แกชินแล้วงั้นซิ”
“ ยัง” ( > _ < )
“อ้าว.......” แล้วทำเป็นพูดดีนะไอ้เตี้ย
“นี่แล้ว....เมื่อกี้ ใครโทรมา”
ยองเบชะงักหันมามองหน้าคนถามอย่างแปลกใจ
“....ทำไม.....”
“ แค่สงสัยเห็นอารมณ์ดีผิดปกติ”
รีบแก้ตัวเบือนหน้าไปมองทางอื่นคล้ายไม่ใส่ใจ ..แล้วมันจะบอกผมไหมเนี้ยะ อยากรู้....
“ แล้วทำไมฉันต้องบอกแกด้วย..”
ทีแกกับมักเน่ทำอะไรกันฉันยังไม่เคยถามเลย
“ไอ้คนงก ...แค่นี้ก็บอกไม่ได้รึไง .นั่นแน่.....รึว่าแกแอบไปมีแฟนไม่ให้พวกเรารู้”
ยิ้มล้อตั้งใจจะแกล้งอีกฝ่าย เพราะอยู่ด้วยกันตลอด แฟนนะจะไปหาที่ไหนได้เล่า
“ก็แฟนมีไม่ได้รึไง...”
ร่างเล็กนิ่งมองคนตรงหน้า อึ้งอยู่เหมือนกันกับสิ่งที่ได้ยิน แฟนงั้นเหรอ?
แฟนของยองเบ?
แฟนของยองเบ?
ร่างเล็กหมุนตัวเดินออกมาจากตรงนั้นไม่มีแม้คำพูดใดใดหลุดออกมาอีกเลย
จียงเดินแยกขึ้นห้องเปิดประตูเข้าไปทิ้งตัวลงนอนทับหมีตัวเดิม
( ที่ยังไม่ได้ซักคราบน้ำลายออกนั้นแหละ)
( ที่ยังไม่ได้ซักคราบน้ำลายออกนั้นแหละ)
คนตัวเล็กนอนพลิกไปมานึกถึงคำพูดของเพื้อนซี้ขึ้นมา
.......ก็แฟนมีไม่ได้รึไง.....
ไม่ใช่ไม่ได้แต่ไม่อยากให้มี...แค่มีกันสองคนก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ
แกต้องมีฉันแค่คนเดียว
แกต้องมีฉันแค่คนเดียว
แฟนอะไรนั้นไม่เห็นจำเป็นเลย..ไม่จำเป็น
เพราะฉะนั้นเรื่องอะไรจะยอม......ไม่มีทางซะละ
ควอนจียงคนนี้ จะขัดขวางให้ถึงที่สุด
คิดได้แบบนั้นก็เด้งตัวขึ้นจากที่นอน
ควอนจียงคนนี้ จะขัดขวางให้ถึงที่สุด
คิดได้แบบนั้นก็เด้งตัวขึ้นจากที่นอน
“ตำแหน่งแฟนแกต้องเป็นของฉันเท่านั้น หุ หุ หุ ”( ^ 0 ^ )
ตอนต่อไปมาติดตามแผนร้ายทำลายรักของน้องจีกันดีกว่า
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาโพสนะ
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาโพสนะ
ดีใจจังที่มีคนอ่านว่างๆก็มาอีกนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น