ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (yaoi -gdyb)tell me...you love me

    ลำดับตอนที่ #4 : Step. 4 Girl ‘s friend…….

    • อัปเดตล่าสุด 31 ม.ค. 52



    ฮัลโหล...
      มือหนาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมารับสายทั้งๆที่ยังไม่ยอมลืมตา 
    ครับ ผมเอง 
      เสียงใสขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ท่าทางตื่นเต้นออกนอกหน้า ไม่สามารถ
      ลอดพ้นสายตาอันแหลมคมของมังกรน้อยผู้น่ารักไปได้
    .....ผู้หญิง......./……ผู้ชาย....../....กระเทียม..?
    .....ใคร?....
       แล้วทำไมต้องดีใจขนาดนั้นด้วยครับไอ้เตี้ย ( * ^ * )
       จียงเหลือบตามองคนข้างหน้าอย่างหงุดหงิด ท่าทางหัวเราะต่อกระซิกกันจนน่าสงสัย
       แฮ่.......แฮ่.....อยากกัดหูมันว้อย.ยยยย....
       รังสีอำมหิตแผ่ออกมาครอบคลุมภายในรถทั้งคันโดยที่ทุกคนไม่รู้ตัว
       เทมกำลังหลับอย่างมีความสุขข้างๆยองเบกับความฝันที่เต็มไปด้วยเมืองของกิน 
       แง่ม...แง่ม...อร่อย
       แดซองกำลังพยายามเขียนจดหมายหาโดราเอมอนสุดที่รัก ( มั้ง.? )อยู่ข้างๆซึงรี
       ส่วนหนูซึง...........
       ใช่แล้วหนูซึงเป็นคนเดียวที่รับรู้ถึงรังสีโหด? ที่กำลังคืบคลานไป
       ....กัดหูพี่ยองเบ
       ม่าย ย.................... นั้นหูพี่ยองเบนะไม่ใช่หูน้องหมี (  - 0 - )
    “   " พี่จี.
       พยายามส่งสัญญาณถึงคนข้างกาย
    ...........................หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้.................................
       แย่ละ....ดันมีคลื่นรบกวนตัวโตมาบังสัญญาณจนได้   ยังหรอก...หนูซึงซะอย่างแค่นี้
      ไม่ยอมแพ้อยู่แล้ว
    “   ' พี่จียง...
       มือเอื้อมไปเกาะแขนเรียวเรียกร้องความสนใจพร้อมกับแก้มถูกับไหล่บาง
         “ อย่ากวนน่า พี่กำลังยุ่ง เสียงคนเป็นพี่เอ่ยอย่างขัดใจ
       น้องเล็กย่นคิ้วเข้าหากัน ให้ตายเถอะ งานยุ่งที่พี่แกว่า หมายถึงการแอบฟังพี่ล่ำคุย
       โทรศัพท์ งั้นซิ โอ้ ช่างเป็นงานที่หนักหนาเสียเหลือเกินครับพี่ คงจะเหนื่อยน่าดู  
       ชิ.....ยอมได้ไง
         “ 'พี่จีอ่ะ....” ( _ x _ )
         “  ถ้าง่วงก็นอนซิซึงรี
    “   "จะนอนกับพี่จีนี้” ( ^ 3 ^ )
       เสียงเง้างอดของน้องเล็กปนเสียงบ่นของมังกรน้อยดังขึ้นรบกวนคนด้านหน้าเป็นระยะ
      ที่จริงเขาไม่ได้มีสมาธิคุยโทรศัพ์
    เลยแม้แต่น้อย   หูมันคอยฟังบทสนทนาด้านหลัง
      ซะมากกว่า  
    แต่ยิ่งฟังก็ยิ่งหงุดหงิดจนต้องกดวางสายลง 
       วันนี้ในห้องซ่อมก็ติดกันเป็นตังเมยังไม่พออีกรึไง
     ( _*_ )
      ไอ้แพนด้าขี้อ้อนซักวันจะจับมันส่งกลับจีนให้ดู หืม.....
       ..........................................................................................................................
          พอรถจอดเจ้าแดซองก็วิ่งตาตี่เข้าบ้านทันที 
       เป้าหมายของมันอยู่ที่ทีวีกลางห้องนั่งเล่น      อีกไม่กี่นาทีโดเรมอนกำลังจะฉาย...หุหุ
       แดซองไม่สนใจใครนอกจากแมวสีฟ้า กับชิซุกะจัง
       เทมเป็นคนที่สองที่ก้าวตามไปติดๆด้วยความเร็วสูงแต่คนละเป้าหมายกับแดซอง
       “....เค้ก...ไอติม...เค้ก...เหอ เหอ...
       เสียงใหญ่พึมพำกับตัวเอง ไม่มีใครได้ยิน
       แต่หนูซึงได้ยินเพราะหนูซึงหูดีนี่นา       
      แพนด้าผู้ชอบของฟรีจึงผละจากจียง
    วิ่งตามพี่ใหญ่ไปเพื่อสกัดดาวรุ่งในทันใด  
       ขอโทษครับพี่ๆชั่วโมงนี้ของกินสำคัญที่สุด
      ...เค้กของผม.ม.ม...มมมม.......
    “   " เออ...ทั้งพี่ทั้งน้องเหมือนกันหมด....
       คุณหัวหน้าวงคนเก่งมองตามอย่างเซ็งๆ
        “ แกน่าจะชินได้แล้วนะ
       ยองเบที่ลงมาเป็นคนสุดท้ายเอ่ยขึ้น ร่างเล็กหันมามอง
        “ พูดแบบนี้แกชินแล้วงั้นซิ
        “ ยัง” ( > _ < )
        “อ้าว....... แล้วทำเป็นพูดดีนะไอ้เตี้ย  
        “นี่แล้ว....เมื่อกี้ ใครโทรมา
       ยองเบชะงักหันมามองหน้าคนถามอย่างแปลกใจ
        “....ทำไม.....
        “ แค่สงสัยเห็นอารมณ์ดีผิดปกติ
      รีบแก้ตัวเบือนหน้าไปมองทางอื่นคล้ายไม่ใส่ใจ ..แล้วมันจะบอกผมไหมเนี้ยะ อยากรู้....
        “ แล้วทำไมฉันต้องบอกแกด้วย..
       ทีแกกับมักเน่ทำอะไรกันฉันยังไม่เคยถามเลย
        “ไอ้คนงก ...แค่นี้ก็บอกไม่ได้รึไง .นั่นแน่.....รึว่าแกแอบไปมีแฟนไม่ให้พวกเรารู้
       ยิ้มล้อตั้งใจจะแกล้งอีกฝ่าย เพราะอยู่ด้วยกันตลอด แฟนนะจะไปหาที่ไหนได้เล่า
        “ก็แฟนมีไม่ได้รึไง...
       ร่างเล็กนิ่งมองคนตรงหน้า อึ้งอยู่เหมือนกันกับสิ่งที่ได้ยิน แฟนงั้นเหรอ? 
       แฟนของยองเบ?
      ร่างเล็กหมุนตัวเดินออกมาจากตรงนั้นไม่มีแม้คำพูดใดใดหลุดออกมาอีกเลย
       จียงเดินแยกขึ้นห้องเปิดประตูเข้าไปทิ้งตัวลงนอนทับหมีตัวเดิม 
      ( ที่ยังไม่ได้ซักคราบน้ำลายออกนั้นแหละ)
       คนตัวเล็กนอนพลิกไปมานึกถึงคำพูดของเพื้อนซี้ขึ้นมา
    .......ก็แฟนมีไม่ได้รึไง.....
      ไม่ใช่ไม่ได้แต่ไม่อยากให้มี...แค่มีกันสองคนก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ  
       แกต้องมีฉันแค่คนเดียว
      แฟนอะไรนั้นไม่เห็นจำเป็นเลย..ไม่จำเป็น
       เพราะฉะนั้นเรื่องอะไรจะยอม......ไม่มีทางซะละ 
       ควอนจียงคนนี้  จะขัดขวางให้ถึงที่สุด
       คิดได้แบบนั้นก็เด้งตัวขึ้นจากที่นอน 
        “ตำแหน่งแฟนแกต้องเป็นของฉันเท่านั้น หุ หุ หุ   ”( ^ 0 ^ )
        ตอนต่อไปมาติดตามแผนร้ายทำลายรักของน้องจีกันดีกว่า  
      ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาโพสนะ
      ดีใจจังที่มีคนอ่านว่างๆก็มาอีกนะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×