ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (yaoi -gdyb)tell me...you love me

    ลำดับตอนที่ #3 : Step. 3 Yong bae

    • อัปเดตล่าสุด 31 ม.ค. 52



    ทุกอย่างมันเริ่มจากวันนั้น
    ในห้องซ้อมของเด็กฝึกหัดค่าย YG ผมได้เจอกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง  
    หวัดดี
    มีเพียงคำทักทายสั้นๆระหว่างเรา คนตรงหน้ายิ้มที่มุมปากพร้อมโค้งศรีษะน้อยๆ
    อา ช่างเป็นเด็กเรียบร้อยน่ารักซะจริง       เปล่านะ..ไม่ใช่ว่าผมตกหลุมรักมันตั้งแต่แรกเห็นหรอก 
    เป็นเพียงความคิดแรกของผมเท่านั้น เพราะในอีกไม่กี่วินาทีต่อมาผมก็ได้รู้ว่า   
     หมาป่าในคราบหนูน้อยหมวกแดงเป็นยังไง
    นายชื่อยองเบเหรอ โห.....ตาตี๋ตี่เนอะ  
    ...อืม...   ( _ * _ )  ขอโทษเถอะนะ   นั่นนายกำลังชมฉันอยู่ใช่ไหม ?
    นี่ นายไม่มีกล้ามเหรอ กล้ามท้องนะมีเปล่า
    เสียงเล็กๆยังตามหลอกหลอนผมไม่หยุด ขนาดผมไม่สนใจมันก็ยังตามมาพูดอยู่ข้างๆหูผมจนได้    อืม.....ความพยายามของเจ้าช่างสูงส่งยิ่งนัก
    ...ผู้ชายนะ ต้องมีกล้ามนะถึงจะสมกับเป็นผู้ชาย....
    อืม...
      เออ...ไอ้คนกล้ามเยอะ มาดแมน   ดูมันพูดมาแต่ละอย่างไม่ได้เข้ากับตัวเอาซะเลย 
    ผู้หญิงนะคงชอบผู้ชายที่หล่อๆ ล่ำๆ แน่เลยว่าไหม
    ..........ไม่รู้ครับ......ผมไม่ใช่ผู้หญิง  ( - _ - )  
       ถึงในใจผมจะแอบค้านมันบ่อยๆทุกครั้งที่มันพูด ( ผมไม่ชอบพูดมากน่ะ มันเปลืองพลังงาน)
       แต่ก็เพราะมันพูดกรอกหูผมทุกวัน      
       ทำให้ผมอยากมีกล้ามขึ้นมาบ้าง                           
      ผมพยายามฟิตซ้อม   ทุกวัน จนหล่อล่ำเหมือนตอนนี้ที่ทุกคนเห็นนั้นแหละครับ
           
      แต่ดูมันซิ........ผอม แห้ง   เหมือนเดิมเป๊ะ
       มันคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ มันคือ....ควอนจียง....คุ้นกันรึยังทุกคน
    (  อย่าบอกนะว่าไม่รู้จัก....เดี๋ยวคนหล่อล่ำไม่เล่าต่อจริงๆด้วย...)
       เรารู้จักกันมาจะ 10 ปีแล้ว ความสัมพันธ์ของพวกเรานะเหรอ?
       รักกันมากครับ..........เพราะพักนี้มันบอกผมบ่อยๆ   ผมก็ดีใจอยู่หรอก ถ้ามันจะไม่........
      ทันทีที่ป้าแม่บ้านซื้อขนมมาฝาก
     " ว้าว ผมรักป้าจังเลย..
       ตอนได้ออกอัลบั้มใหม่
      “ ผมรักคุณยางที่สุดเลย....
       และตอนที่เราได้รางวัลศิลปินยอดเยี่ยม
    ยองเบ...ฉันรักแก...
       ยองเบ - ( * 0 * )   ///////////////// ( _ * _ )
       คุณคิดว่าผมควรจะเชื่อมันดีไหมล่ะ  
       หลังจากนั้นมามันก็พูดแบบนี้บ่อยๆ พูดทุกวันจนผมเริ่มหงุดหงิด
       “ ...อืม...
       ผมมักจะตัดบทแบบนี้ทุกครั้ง พอผมตอบเสร็จมันก็จะเลิกสนใจแล้วกลับไปสนใจ
        กับของรักที่อยู่ รอบๆตัวแทน
       1 ในของรักของเจ้าจี ก็คือ.....เจ้าแพนด้าหน้าหล่อ 
        มันจะโผล่ออกมาหาใบไผ่ โอ๊ะ.. ไม่ใช่ครับ มันจะปรากฏตัวทุกครั้งที่เราสองคนเลิกคุยกัน
    (   (หรืออันที่จริงแล้วบางทีมันอาจจะเกาะอยู่บนหลังเจ้าจีก็เป็นได้ )
        มันสองคนติดกันแจยิ่งกว่าคู่แม่ลูกจิ้งโจ้ซะจนน่าหมั้นไส้     
       เปล่าน่ะผมเปล่าหึง
       ผมก็แค่ลำคาญลูกกะตาเท่านั้น.....จริงจริงนะ
       จริงจริง...ไม่เชื่อผมเหรอ  ( 0_o ) ???
       ช่างเถอะ....ง่วงแล้วไปนอนดีกว่า
    …………………………………..
    (  ( ก็อยากจะเชื่ออยู่หรอกจ๊ะ   แต่อดคิดถึงตอนน้องมองจียงไม่ได้ทุกที เหอเหอ....
      แบบว่ามันลึกซึ้งดีเนอะ
    )
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×