ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันแสนซวย
เช้าวันหนึ่ง ณ.โรงเรียนนานาโอกะ
"โอย" ฉันสะดุดประตูอีกทางที่เปิดออกไม่หมด ฉันมักจะซุ่มซ่ามเสมอเมื่อกระจกแว่นที่ใส่นั้นมัวมาก
"ยัยเมย่าแกมาช่วยฉันพยุงหน่อยสิยะ" "แกเนี่ยซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะเนี่ย"
ทันใดนั้นกลุมของโครุคงก็เข้ามาบอกว่า "รีบหาที่นั้งซะ แล้วอยากมาสายอีก"
แนรีบหาที่นั้นที่ไกล้ที่สุดที่อยู่แถวนั้น แต่ดูเหมือนว่าสมาชิกร่วมห้องเดียวกับฉันจะรังเกียจฉันเหลือเกิน
ที่ว่างที่ฉันพอจะนั้งก็เอากระเป๋ามาว่าง
แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนร่วมห้องยังไม่รู้ฤทธิ์ร้ายแรงของฉัน ทันใดนั้นฉันจึงตบที่โต๊ะแล้วพุดขึ้นว่า
"นิ ฉันทนไม่ไหวแล้วนะพอแนจะนั้งพวกเธอก็เอากระเป๋ามาว่าง ก็ได้ถ้าพวกเธอเล่นกันยังงี้ฉันขออนุญาตครูไปอยู่ห้องอื่นก็ได้"
"เดี่ยวก่อนยัยเมย่าแกจะไปอยู่ห้อง" "ฉันรำคาญเพื่อนร่วมห้องของฉันมากเลย"พอฉันจะนั้งพวกนั้นก็เอากระเป๋ามาวาง
"อ่อเป็นยังนี้เองหรอไม่ต้องไปสนใจหรอตอนทีทฉันมาฉันก็เป็นแบบเธอนี้แหละ"
"เออนิยัยญารินเราไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ" "อือ ไปกัน"
ณ.โรงอาหารโรงเรียนนาสนานาโอกะ
"เออนี้ยัยญารินแกว่าไหมโครุคงเขาก็ดูหล่อนะ ทั้งเท่ สมาด์"
"นี่แกอยากบอกนะว่าแกชอบรุ่นพี่โครุคงนะ" "ก็ใช้นะสิถ้าฉันไม่ชอบเขาแล้วจะให้(ฉันชอบใครยะ"
"ยัยเมย่าเอ่อชอบใครไม่ชอบมาชอบรุ่นพี่โครุคง" "ทำไมหรอมีเรื่องอะไรมิดีมิร้ายหรอยัยญาริน"
"ก็รุ่นพี่โครุคงนะสิเขามีคู่ครองแล้วนะยะ" "ใครหรอ" "ก็ยัยเชอรี่ไงยะเธอ"
"แต่ฉันได้ข่าวมาจากรุ่นพี่นะว่ายัยเชอรี่นี่เขาไปชอบรุ่นพี่โครุคง แต่รุ่นพี่โครุคงไม่ได้ชอบยัยเชอรี่นะแก"
"งั้นแกก็มีโอกาสแล้วนะยะ" "มีโอกาสนะรู้แต่ไม่รู้เขาจะชอบขี้หน้าฉันหรือเปล่า"
"เออฉันมีไอเดีย" "ไอเดียอะไรหรอ" "ก็ฉันรู้จักกับรุ่นพี่ที่อยู่ห้องเดียวกับโครุคงแล้วเขาก็สนิ ทกันมากด้วย แนนะจะจัดงานปารตี้จับคู่ แล้วให้รุ่นพี่ชวนพี่โครุคงมาด้วย โอเชไหมยัง"
"อือ ดีเหมือนกันนะนี้ไอเดียแกเนี่ยดีจังเลยนะยะ" "แล้วเริ่มวันไหนละ" "พรุ่งนี้เลย"
"โอย" ฉันสะดุดประตูอีกทางที่เปิดออกไม่หมด ฉันมักจะซุ่มซ่ามเสมอเมื่อกระจกแว่นที่ใส่นั้นมัวมาก
"ยัยเมย่าแกมาช่วยฉันพยุงหน่อยสิยะ" "แกเนี่ยซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะเนี่ย"
ทันใดนั้นกลุมของโครุคงก็เข้ามาบอกว่า "รีบหาที่นั้งซะ แล้วอยากมาสายอีก"
แนรีบหาที่นั้นที่ไกล้ที่สุดที่อยู่แถวนั้น แต่ดูเหมือนว่าสมาชิกร่วมห้องเดียวกับฉันจะรังเกียจฉันเหลือเกิน
ที่ว่างที่ฉันพอจะนั้งก็เอากระเป๋ามาว่าง
แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนร่วมห้องยังไม่รู้ฤทธิ์ร้ายแรงของฉัน ทันใดนั้นฉันจึงตบที่โต๊ะแล้วพุดขึ้นว่า
"นิ ฉันทนไม่ไหวแล้วนะพอแนจะนั้งพวกเธอก็เอากระเป๋ามาว่าง ก็ได้ถ้าพวกเธอเล่นกันยังงี้ฉันขออนุญาตครูไปอยู่ห้องอื่นก็ได้"
"เดี่ยวก่อนยัยเมย่าแกจะไปอยู่ห้อง" "ฉันรำคาญเพื่อนร่วมห้องของฉันมากเลย"พอฉันจะนั้งพวกนั้นก็เอากระเป๋ามาวาง
"อ่อเป็นยังนี้เองหรอไม่ต้องไปสนใจหรอตอนทีทฉันมาฉันก็เป็นแบบเธอนี้แหละ"
"เออนิยัยญารินเราไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ" "อือ ไปกัน"
ณ.โรงอาหารโรงเรียนนาสนานาโอกะ
"เออนี้ยัยญารินแกว่าไหมโครุคงเขาก็ดูหล่อนะ ทั้งเท่ สมาด์"
"นี่แกอยากบอกนะว่าแกชอบรุ่นพี่โครุคงนะ" "ก็ใช้นะสิถ้าฉันไม่ชอบเขาแล้วจะให้(ฉันชอบใครยะ"
"ยัยเมย่าเอ่อชอบใครไม่ชอบมาชอบรุ่นพี่โครุคง" "ทำไมหรอมีเรื่องอะไรมิดีมิร้ายหรอยัยญาริน"
"ก็รุ่นพี่โครุคงนะสิเขามีคู่ครองแล้วนะยะ" "ใครหรอ" "ก็ยัยเชอรี่ไงยะเธอ"
"แต่ฉันได้ข่าวมาจากรุ่นพี่นะว่ายัยเชอรี่นี่เขาไปชอบรุ่นพี่โครุคง แต่รุ่นพี่โครุคงไม่ได้ชอบยัยเชอรี่นะแก"
"งั้นแกก็มีโอกาสแล้วนะยะ" "มีโอกาสนะรู้แต่ไม่รู้เขาจะชอบขี้หน้าฉันหรือเปล่า"
"เออฉันมีไอเดีย" "ไอเดียอะไรหรอ" "ก็ฉันรู้จักกับรุ่นพี่ที่อยู่ห้องเดียวกับโครุคงแล้วเขาก็สนิ ทกันมากด้วย แนนะจะจัดงานปารตี้จับคู่ แล้วให้รุ่นพี่ชวนพี่โครุคงมาด้วย โอเชไหมยัง"
"อือ ดีเหมือนกันนะนี้ไอเดียแกเนี่ยดีจังเลยนะยะ" "แล้วเริ่มวันไหนละ" "พรุ่งนี้เลย"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น