Fic Kingdom Hearts: ผจญภัยในโลกคิงดอมฮาร์ท 01

ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 5 Touki Part V : ชีวิตความเป็นอยู่ในLand of Departure

 

การฝึกของฉันได้เริ่มขึ้น โดยเริ่มจากการเรียกคีย์เบลดให้ได้เสียก่อน มาสเตอร์เอลาคุสบอกกับฉันว่าเมื่อเรียกคีย์เบลดออกมาได้ให้ฉันจดจำความรู้สึกนั้นเอาไว้ และนำมาใช้เพื่อเรียกคีย์เบลดครั้งต่อไปการฝึกครั้งนี้กินเวลาไปถึงตั้งหนึ่งอาทิตย์กว่าจะเรียกมันออกมาได้ ฉันจดจำความรู้สึกนั้นและลองทำให้มันหายไปและเรียกกลับมาทำแบบนี้หลายครั้งจนเริ่มชิน ในช่ววงเวลาที่ฉันยังเรียกคีย์เบลดออกมาไม่ได้เองนั้นฉันก็ต้องฝึกเรียนเทคนิกการต่อสู้โดยตอนแรกๆนั้นมาสเตอร์จะให้ฉันใช้ดาบไม้ในการฝึกและมีผู้รวมฝึกด้วยนั้นคือเวนทัสที่ใช้คีย์เบลดไม้ที่เทอร่าสร้างเอาไว้และได้มอบมันไว้ให้กับเวน ฉันฝึกการโจมตีคู่กับเด็กหนุ่มทั้งฝึกทักษะการเหวี่ยงและตีรวมกัน ทั้งฝึกต่อสู้กันเอง พอฉันเริ่มใช้คีย์เบลดได้ก็เพิ่มการฝึกโดยจำลองการต่อสู้กับสิ่งที่มาสเตอร์เตรียมเอาไว้ให้ นอกจากนั้นแล้วก็ต้องเรียนรู้ถึงสิ่งต่างๆทั้งเรื่องของดวงดาว แสงสว่างและความมืด อา...ถึงแม้ส่วนใหญ่จะเน้นไปทางด้านแสงสว่างมากกว่าละนะ และก็มีตำนาน รวมถึงนิทานที่เอ็ทต้าเคยเล่าให้ฉันฟังก็ด้วย ทั้งหมดนี้ฉันไม่ได้เรียนกับมาสเตอร์เอลาคุสเพียงคนเดียว แต่ก็ได้เรียนกับมาสเตอร์เซฮานอร์ทด้วย ในชีวิตประจำวันที่อยู่ที่นี้ก็ไม่ได้มีแค่การฝึกหรือเรียนเพียงอย่างเดียวแต่ยังมีช่วงเวลาผักผ่อนให้ได้ทำอะไรตั้งมากมาย ทั้งการนอนหลับ(?) ทั้งพูดคุยกับอควา เทอร่า และเวน ทั้งตอนในกลางคืนเกือบทุกวันฉันจะได้ไปที่ห้องของเธอและนอนคุยกับอควาตามภาษผู้หญิงและอควาเธอเองก็ชอบเล่นผมของฉัน นอกจากนั้นฉันก็ช่วยมาสเตอร์เซฮานอร์ทหาเอกสาร(?) ทั้งพูดคุยและปรึกษารวมทั้งทำงานกับมาสเตอร์เอลาคุส(?) เออะ เดี๋ยวนะ......ไอ้สองอันหลังนี้มันเรียกว่าพักผ่อนเหรอะ!? ช่างมันๆนอกนั้นก็มีช่วยอควาปลูกผักกับลองทำอาหารและขนมรวมกันบ้าง ช่วยลากเทอร่าให้มาลองชิมขนมบ้าง(?) ฝึกกับเทอร่าบ้าง อืม.....ที่จริงก็มีอควาที่ช่วยฝึกด้วยนี้นาและแน่นอนก็มีเวนทัสร่วมฝึกด้วยเหมือนเคย อา...แล้วกิจกรรมอีกอย่างก็คือเล่นกับเวนเนี่ยละ ถ้าถามว่าฉันสนิทกับใครมากที่สุดละก็ คงจะเป็นเวนละมั้ง? ฉันกับเวนเล่นด้วยกันบ่อยๆจนรู้ว่าเขาเองก็มีงานอดิเรกชอบดูดาวเหมือนกัน อ้อและก็นะเวนในตอนนี้ก็เริ่มแสดงสีหน้าบ้างแล้วละไม่ได้ว่างเปล่าดูไร้ความรู้สึกเหมือนแต่ก่อนแล้วด้วย

ตึก ตึก ตึก

 เสียงฝีเท้าวิ่งดังไปทั่วที่แห่งนี้ฉันเองที่กำลังจัดการกับเอกสารของมาสเตอร์ทั้งสองก็หันไปยังที่มาของเสียงและพบว่าเจ้าของเสียงฝีเท้าที่ว่าก็คือเวนนั้นเอง

"มีอะไรเหรอ?"

 ฉันเอ่ยถามขณะที่เธอเอกสารกองโตเอาไว้ เวนทันสายหัวปฏิเสธและเกาแก้มแก้เก้อก่อนจะช่วยฉันยกเอกสาร ฉันนำเอกสารเข้าไปเก็บในห้องและค่อยๆจัดใส่ให้ตรงตามหัวข้ออย่างละเอียด เวนที่เงียบอยู่นานก็เอ่ยขึ้น

"คืนนี้......ช่วยมาหาฉัน...จะได้หรือเปล่า?"

เวนทัสกล่าว

"คือว่า...มีสถานที่...ที่.......อยากให้เธอดูนะ"

"งั้นเหรอ? แล้วเจอกันตรงไหนละ?"

ฉันพยักหน้ารับและละสายตาออกจากพวกกองเอกสารเหล่านั้นหันมาทางเวนทัส เวนยิ้มออกมาหน่อยๆ และบอกสถานที่

"ที่.....ห..ห้องโถง...นะ"

"งั้นเดี๋ยวคืนนี้ฉะนจะไปนะ"

 เวนทัสพยักหน้าและมองฉันที่หันกลับมาจัดหมวดหมู่เอกสารต่อ หลังจากนั้นพอช่วงสายๆฉันกับเวนก็ไปฝึกอีกครั้งและคราวนี้ฉันก็เริ่มชำนาญกับเทคนิคการโจมตีมาสเตอร์เอลาคุสจึงให้ฉันลองใช้คีย์เบลดโจมตีโดยใช้เวทย์ในการโจมตี ที่จริงการโจมตีแบบผสานเวทย์ไปด้วยก็พอทำได้หรอก...แต่การปลอยยิงพลังเวทย์เนี่ยสิ..พอหลังจากการฝึกเรียบร้อยก็ไปทานอาหาร พรางถอนหายใจ

"นี้โทคิ"

"ค...ค่ะ!?"

ฉันที่กำลังทานอาหารอยู่ก็ตกใจกับการเรียกของอควาที่จู่ๆเธอก็เรียกขึ้น

"เป็นอะไรหรือเปล่า? ดูถ้าจะกลุ้มนะ"

อควาเอ่ยพร้อมกับมานั่งข้างๆฉัน ฉันลังเลอยู่ครู่หนึ่งกอนจะตอบไปตามตรง

"คือว่าการใช้เวทย์นะคะ แบบใช้ผสานกับคีย์เบลดยังพอทำได้ แต่แบบเรียกพลังหรือยิงนี้ทำไม่ค่อยดีเท่าไร"

"งั้นเหรอ..."

อควาพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ

"ถ้างั้นจะให้ฉันช่วยสอนให้เอาไหม?"

"เอ๋!? ได้เหรอคะ?"

"แน่นอนสิ กินข้าวเสร็จแล้วเดี๋ยวลองไปฝึกกัน ถ้ามีตรงไหนไม่เข้าใจก็ถามได้นะ"

"ข...ขอบคุณมากคะ!"

ฉันพูดออกมาอย่างดีใจ อควายิ้มรับและหลังจากทานข้าวเสร็จฉันก็ไปฝึกกับอควา

 หญิงสาวช่วยอธิบายพร้อมกับทำให้ดูประกอบไปด้วย และจากนั้นก็ลองให้ฉันทำตามดูบ้าง โดยเวทย์ที่อควาสอนนั้นจะเป็นเวทย์พื้นฐานนั้นคือการยิงลูกไฟกับน้ำแข็ง และเพียงใช้เวลาไม่นานก็ทำได้!! มันได้ผล! ฉันกระโดดอย่างดีใจอควาเองก็ปรมมือให้ด้วย จากนั้นก็ลองฝึกใช้เวทย์ ลองยิงลูกไฟกับน้ำแข็งอีกครั้งเพื่อให้ชิน หญิงสาวขอตัวกลับก่อนในขณะที่ฉันกำลังฝึกอยู่ ฉันลองฝึกอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจกลับเข้าไปข้างใน แต่แล้วก็รู้สึกบางอย่าง

"ใครนะ!!"

เหมือนมีใครจับตามองอยู่ฉันก็เลยตะโกนถามก่อนจะหันไปทางที่รู้สึกและเดินตามเข้าไปใกล้

"ฉันถามว่าใคร!"

ฉันตะโกนขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเรียกคีย์เบลดขึ้นมรและจับมันแน่น

"ไม่คิดเลยว่ายัยมือใหม่อย่างเธอจะรู้สึกตัวด้วย"

 และแล้วจู่ๆก็มีเด็กหนุ่มโผล่ออกมาจากโพรงสีดำที่มีมาตอนไหนก็ไม่รู้ โพรงสีดำนั้น!? มันเหมือนกับตอนที่เด็กสาวประหลาดคนนั้นออกมาเลย พอคิดได้แลบนั้นฉันก็จับคีย์เบลดให้แน่นกว่าเดิมและตวัดชี้ไปทางเด็กหนุ่มคนนั้น พร้อมตั้งท่าเตรียมสู้

"เฮ้ๆ ฉันไม่ได้มาร้ายนะ"

 เด็กหนุ่มคนนั้นบอก พรางจับคีย์เบลดของฉันที่ชี้มาทางเขาให้เบี่ยงไปทางอื่น เด็กหนุ่มคนนั้นใส่เสื้อผ้าประหลาดๆ แถมยังใส่หมวกกันน็อกหรือหน้ากากสีดำอีกต่างหากเลยไม่รู้ว่าหมอนี้หน้าตายังไง ตกลงไอ้หมอนี้เป็นพวกคลั่งมาสไร— หรือ เซนไ— หรือไงเนี่ย?  แต่ที่คาดว่าเป็นผู้ชายก็พอเดาได้จากน้ำเสียงของเขาละนะ

"แล้วจะให้ฉันเชื่อได้ยังไง"

ฉันถามอีกฝ่ายอย่างระแวงโดยยังไม่ลดระดับคีย์เบลดลง

"ก็ฉันเป็นคนรู้จักของไอ้แก่-- เอ้ย มาสเตอร์เซฮานอร์ทยังไงละ"

ฉันคิดวิเคราะห์สักพักก่อนจะลดคีย์เบลดลง และเอ่ยถามต่อ

"ก็ได้ แล้วนายมาจับตาฉันทำไม"

"แหม่ๆ ก็เห็นยัยมือใหม่ฝีมืออ่อนปวกเปียกแบบเธอแล้วก็อดดูไม่ได้ไงละ"

"ว่าไงนะ!!"

"หึ ก็มันดูตลกยังไงละ"

"หน๊อย! ไอ้บ้านี้!"

 เด็กหนุ่มคนนั้นกล่าวออกมาอย่างเย้ยหยัน ฉันจึงเตรียมจะฟาดคีย์เบลดลงไปที่หมอนั้นด้วยความโกรธ จู่ๆก็รู้สึกเหมือนช่วงเวลาหยุดเดินไปสักพัก และเด็กหนุ่มคนนั้นก็มาอยู่ข้างหลังฉันตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

"เหอะงั้นไปละ! เจอกันใหม่นะยัยอ่อน"

 เด็กหนุ่มคนนั้นกล่าวก่อนจะหายเข้าไปในโพร่งความมืดที่เข้าสร้างขึ้นมาและหายไป ฉันจ้องมองมันก็จะถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน รู้สึกไม่ถูกกับหมอนี้ชอบกลดูเผิ่นๆอาจเหมือนปกติยังไงไม่รู้ แต่รู้สึกว่าคนๆคนนั้นอันตราย มันเป็นความรู้สึกเดียวกับที่รู้สึกกับมาสเตอร์เซฮานอร์ท รู้สึกระแวงและหวาดกลัวแปลกๆ รับรู้ได้ว่าเขาอันตรายไม่น่าไว้ใจ โอ้! คิดอะไรกันเนี่ยโทคิเขาเป็นอาจารย์นะจะไประแวงกันทำไมฉันสะบัดความคิดก่อนจะนึกถึงวันนี้ก่อนจะล้มตัวลงนั้ง

"เฮ้อ~~ เหนื่อยชะมัด"

 ฉันอุทานกับตัวเองเบาๆตรงลานกว้างที่คล้ายๆกับส่วนย่อมด้านหน้าของตัวอาคาร? หรือฉันควรเรียกคฤหาสน์? หรือปราสาทดีกว่า? เอาเป็นว่าช่าฃมันละกัน

"อะไรกันแค่นี้ก็เหนื่อยแล้วเหรอ?"

"เอ๋!? เทอร่า!?"

ฉันหันไปยังที่มาของเสียงและพบกับเทอร่าที่เพิ่งเดินมา และตั้งท่าจะฝึกการใช้คีย์เบลดอยู่

"แล้วทำไมเทอร่าถึงยังมาฝึกอีกอยู่ละ?"

"แน่นอนเพราะฉันอยากเป็นคีย์เบลดมาสเตอร์นะสิ"

 เทอร่ากล่าวด้วยน้ำเสียงที่มุ่งมัน และเขาก็ยิ้มออกมา ฉันเองที่รู้สึกเหนื่อยเมื่อกี้ พอเห็นแววตาที่ประกายด้วยความมุ่งมั่นอย่างเต็มเปี่ยม ก็รู้สึกไม่อยากยอมแพ้ และรู้สึกว่าตัวเองจะไม่ให้มาหาว่าอ่อนแอปวกเปียกไม่ได้อรกไม่ได้ ฉันจึงเรียกคีย์เบลดออกมา

"ถ้าไม่ว่าอะไร ฉันก็จะขอฝึกด้วยคนค่ะ"

"ก็เอาสิ"

 เทอร่าว่าก่อนจะพุ่งใช้คีย์เบลดฟาดขึ้นมาและฉันก็นำคีย์เบลดของตัวเองมาตั้งรับทันที และแล้วช่วงพักผ่อนนี้ก็กลายเป็นการฝึกไปอีกแล้ว.......

พอถึงช่วงตอนเย็นฉันก็เดินไปพูดคุยอะไรกับมาสเตอร์เอลาคุสนิดหน่อยจากนั้นก็มารอเวนทัสที่ห้องโถงสถานที่นัดกันเอาไว้พอถึงตอนกลางคืนเวนก็มาพอดี

"ขอโทษนะ...ฉันมาช้าหรือเปล่า?"

เวนกล่าวออกมาอย่างรู้สึกผิด ฉันสายหัวปฏิเสธและเอ่ยตอบ

"ไม่เลย ฉะนมาก่อนเวลานัดต่างหากละ"

 จากนั้นเขาก็พาฉันมาที่ลานกว้างที่เหมือนสวนย่อมคล้ายๆกับที่ฉันมาฝึกกับเทอร่าแต่มันเป็นอีกทางหนึ่ง เวนพาฉันมาที่นี้ก่อนจะโน้มตัวลงนั่งบนพื้นหญ้า และบอกให้ฉันมานั่งข้างๆด้วย

"มีอะไรจะให้ฉันดูเหรอ?"

ฉันว่าก่อนที่จะโน้มตัวลงนั้งข้างๆเวนทัส เวนไม่ตอบ เพียงแต่เด็กหนุ่มกลับจ้องมองลนฟากฟ้าแทน ฉันรู้สึกสงสัยจึงหันขึ้นไปมองบ้าง

"สวยจัง"

 ฉันอุทานขึ้นมาอย่างตื้นตั้นพรางมองดวงดาวมากมายที่ระยิบระยับทอประกายแสงอยู่บนท้องฟ้านั้น มันสวยกว่าที่เจอแถวบ้านพักของชินซะอีก เออ จะว่าไป......ชินกับเรกะจัเป็นไงบ้างนะ? แววตาของฉันหม่นลงเล็กน้อยก่อนจะปรับให้เป็นเหมือนเดิม

"สวย...ใช่ไหมละ?"

เวนทัสเอ่ยถามขึ้นมา ฉันจึงปรับอารมณ์ที่ดูหดหู่เมื่อกี้ให้มายิ้มร่าเริงเหมือนเดิมเพื่อไม่ให้ใครสังเกตุได้และพยักหน้ารับด้วยใบหน้าที่ปลื้มปิติแทนคำตอบ และเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม

"อืม สวยมากๆเลยละ"

"ถ้างั้น..ไว้...ทุกคืน.....มาดูดาว...ด้วยกันนะ"

"ตกลง"

 พวกเราทั้งสองคนก็จ้องมองดวงดาวในคืนนี้ด้วยกัน และก็ดูด้วยกันในคืนต่อๆมาจนเวลาล่วงผ่านไปหลายเดือน จนฉันและเวนได้มาร่วมฝึกคีย์เบลดร่วมกับเทอร่าและอควา และนอกจากนั้นพอฉันสามารถใช้คีย์เบลดได้คล่องทั้งการโจมตีปกติหรือใช้เวทย์ในการโจมตี มาสเตอร์เอลาคุสก็สอนฉันเรื่องการเปลี่ยนคีย์เบลดให้เป็นยานพาหนะร่วมทั้งส่วมใส่ชุดเกราะเพื่อเดินทางไปยังดวงดาวต่างๆ ชุดเกราะของฉันจะเหมือนชุดเกราะของอควาแต่มันจะออกเป็นสีโทนขาวจนไปถึงดำ ส่วนคีย์เบลดที่เปลี่ยนเป็นยานพนหะนั้น จะเป็นรูปร่างเหมือนมอเตอร์ไบท์ที่มีสีฟ้าอ่อน และมีสีขาวดำด้วย ถึงจะเหมือนมอเตอร์ไบท์ของจริงแต่มันไม่ใช่แค่สามารถขับบนพื้นได้อย่างเดียวแต่สามารถเหาะได้อีกด้วย ฉันเรียนรู้วิธีเหล่านั้นอย่างตั้งใจ และได้รับมอบหมายงานจากมาสเตอร์เอลาคุสให้ไปศึกษาสำรวจดวงดาวต่างๆ ถึงแม้ว่าเส้นทางไปดวงดาวเหล่านั้นจะเป็นเส้นทางที่มาสเตอร์เตรียมให้ก็ตามที ฉันได้เดินทางไปที่ดวงดาวเหล่านั้นและก็ต้องประหลาดใจกับดวงดาวที่ฉันได้มาเยือน ถ้าถามว่าทำไมนะเหรอ?นั้นก็เพราะว่าดวงดาวเหล่านั้นมันเป็นโลกของดิสนี้ย์นะสิ ก็เคยได้ยินมาจากเรกะหรอกนะว่าเป็นเกมเกี่ยวกับการเดินทางไปโลกดิสนี้ย์ แต่พอได้มาที่นี้จริงๆและได้ไปยังโลกพวกนี้ก็รู้สึกตื้นเต้นเป็นพิเศษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการได้ไปในโลกของเจ้าหญิงทั้งสาม ถึงแม้ว่าตอนนี้จากสถานะปัจจุบันคนหนึ่งเป็นคนใช้ ส่วนอีกคนคิดว่าตัวเองเป็นลูกสาวชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในป่าไม่รู้ว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิง และอีกคนที่ตอนนี้สภาพถูกใช้ไม่ต่างอะไรจากคนใช้ แต่ทั้งสามคนฉันกลับรู้สึกได้ถึงหัวใจที่ส่องสว่างอยู่ในหัวใจของพวกเธอ นอกจากนั้นฉันก็ได้เดินทางมาที่radiant gardenซึ่งเป็นสถานที่มาสเตอร์ไม่ได้เตรียมเอาไว้ให้ แต่ฉันก็ได้พบกับเพื่อนใหม่อีกสองคนนั้นคือ ลี และ อิซะ ไว้ฉันจะเล่าให้ฟังถึงลักษณะของพวกเขาในภายหลังนะ นอกจากนั้นฉันยังได้เจอกับพ่อมดเมอลินอีกด้วย ขณะที่ฉันสำรวจฉันก็แวะเวียนมาที่นี้เป็นบางครั้งบางคราว ฉันนำเรื่องราวที่เจอมากลับไปบอกแก่มาสเตอร์ทั้งสอง

 เฮ้อ~~ นอกจากฉันจะต้องฝึก เรียน และทำงานที่ชวนดูสับสนวุ่นวายเต็มไปหมดนี่ แต่ฉันก็ยังคอยเพื่อเวลาเพื่อมาดูดาวกับเวนในตอนกลางคืน อืม......ถึงบางคืนจะไปนอนคุยกับอควาก็เถอะนะ ความสัมพันของฉันกับพวกเขาทั้งสามก็เริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ

"นี้ๆโทคิคืนนี้จะดูดาวด้วยกันอีกเหรอเปล่า?"

"โทษทีคืนนี้ฉันต้องทำงานนะ"

ฉันกล่าวปฏิเสธอย่างขอโทษไปด้วย

"งั้นไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าก็หน้าก็ได้"

 เด็กหนุ่มพยักหน้ารับและเขาก็พูดด้วยรอยยิ้ม และคนที่ฉันคุยอยู่ด้วยก็ไม่ใช้ใครที่ไหนแต่เป็นเวนทัสนั้นเอง เวนในตอนนี้มีทาที่เหมือนคนทั่วๆไป ดูปกติทุกอย่าง เขาเป็นคนที่ดูใสๆไร้เดียงสา(?) อยากรู้อยากเห็นในบางเวลา มีความกระตือรือร้น แถมทั้งยังอ่อนโยนและใจดีอีกต่างหาก

"แล้วทำไมไม่ลองชวนอควาหรือเทอร่าดูละ"

ฉันยื่นขอเสนอให้อีกฝ่าย

"อืมก็ดีนะ! ไว้จะลองละกันถึงแม้ว่าอยากจะดูกับเธอมากกว่า งั้นไปละ"

 เวนทัสกล่าวออกมาอย่างร่าเริงก่อนจะวิ่งออกไป ฉันได้แต่ยิ้มขำๆในท่าทีที่เหมือนเด็กๆของเขา อ่าตอนนี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว.....พวกเขาจะเป็นไงบ้างนะ...ฉันนึกถึงเรกะและชินแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ ฉันจึงเปลี่ยนเรื่องที่จะคิดแทน และแล้วเอ๋...เมื่อกี้?......เขาบอกว่าอยากดูกับฉันมากกว่างั้นเหรอ? พอมาทวนคิดในสิ่งที่เวนพูดเมื่อกี้ฉันก็ได้แต่ซุกหน้ากับต้นไม้แถวๆนั้นเพื่อปิดบังใบหน้าที่เริ่มรู้สึกร้อนขึ้นมาหน่อยๆแล้วละ

"ให้ตายเถอะโทคิ คิดอะไรกันเนี่ย!!"

 ฉันว่ากับตัวเองก่อนจะตบหัวตัวเองเบาๆและสะบัดความคิดเรื่องนั้นออกไปซะ ฉันเดินออกมาข้างนอกตรงลานกว้างและแตะชิ้นส่วนชุดเกราะที่อยู่บนไหล่ด้านขวาให้ทำงานจากนั้นก็เปลี่ยนคีย์เบลดเป็นสิ่งที่เหมือนกับมอเตอร์ไบท์และขับมันออกเดินทางเพื่อไปสำรวจคอยสังเกตอีกครั้ง งานนี้ไม่ได้เพียงแค่รับมาจากมาสเตอร์เท่านั้น แต่ฉันได้รับมันมาจากเอ็ทต้าอีกด้วย คำขอที่เด็กสาวขอไว้ก่อนที่ฉันจะได้มาที่นี้ ฉันงออกเดินทางไปสำรวจยังดาวต่างๆที่มาสเตอร์เอลาคุสเปิดไว้ให้และกลับมาบันทึกและเล่าให้มาสเตอร์ฟัง

ช่วงเวลาที่อยู่ที่นี้ที่แสนจะวุ่นวายและสงบ ใครมันจะไปคิดละว่า....

มันช่างแสนสั้นนักถ้าเทียบกับความวุ่นวายและสงบของที่นี้มันกำลังจะทลายลงมาอย่างคาดไม่ถึง

 *************************************************************************

[To be Continue]

ขี้เกียจวาดปกตอน =w=b