คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 4 Touki Part IV : จุดเริ่มต้น และ Land of Departure
"ในที่สุด ก็ได้พบกันแล้วนะคะคุณโทคิ"
เด็กสาวในชุดเสื้อคลุมสีขาว เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน รอบๆบริเวณที่ฉันและเด็กสาวอยู่นั้นมันเต็มไปด้วยกลุ่มหมอกขวัญสีรุ้งที่ส่องสว่าง ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ๆเด็กสาว และเอ่ยถามอย่างงุนงง สถานการณ์ที่แลดูตื่นตระหนกเมื่อกี้มันดูหายไปและรู้สึกสงบขึ้นเมื่อมาอยู่ในนี้
"นี้มันอะไรกัน?"
"คุณโทคิ..."
เด็กสาวหลับตาลง สูดหายใจลึกๆก่อนจะลืมตาขึ้นมาเอ่ยต่อด้วยใบหน้าที่ดูอ่อนโยนเหมือนทุกที
"ฉันมีเรื่องมากมายที่อยากจะบอกคุณคะ...แต่ว่า ให้คุณรับรู้เองมันน่าจะดีกว่า"
?
ฉันมองเด็กสาวด้วยที่ว่าไม่เข้าใจสิ่งที่เด็กสาวพูด ที่เธอพูดถึงหรือว่าจะหมายถึงเรื่องแปลกๆที่เกิดกับฉันนะหนอ? แล้วทำไมถึงพูดตอนนี้ไม่ได้ละ? ให้ฉันรับรู้เข้าใจเองนี้มันหมายความว่าไงกัน.......... เดี๋ยวสิ! นี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องนี้สักหน่อยแล้วชินละ! ชินตอนนี้จะเป็นไงบ้าง!?
"คุณโทคิจะช่วยรับฟังนิทาน ไม่สิเรื่องเล่าจะได้ไหมรึเปล่าคะ?"
เด็กสาวที่เงียบอยู่นานก็เอ่ยขึ้น นิทาน นิทานงั้นเหรอ? ให้ตายสิ!
"นี้ไม่ใช้เวลาที่จะมาฟังนิทานนะ!! ชินตอนนี้ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง!"
ฉันสบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ ชินที่ส่งฉันมาที่นี้ และหาทางป้องกันฉันจากเด็กสาวประหลาดๆนั้น! แถมยัง......แถมยังพูดแปลกๆ และใช้เวทย์ได้? นี้มันอะไรกัน!? ฉันคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นไม่นานมานี้อย่างงุนงง และสับสน เด็กสาวในชุดเสื้อคลุมสีขาวมองท่าทีของฉันก่อนจะถอนหายใจอย่างอ่อนใจและเอ่ยต่อว่า
"คุณชินจะไม่เป็นอะไรค่ะ"
ฉันมองเธอด้วยความสงสัย
"เพราะมันถูกกำหนดมาอย่างนั้น"
เด็กสาวกล่าวต่อ และค่อยเดินมากุมมือของฉันและจ้องมองมาด้วยสายตาที่วิงวอน
"แต่ขอร้องละ ช่วยรับฟังเรื่องราวที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้ได้รึเปล่าคะ?"
ฉันมองเธออยู่ครู่หนึ่ง และพยายามคิดทบทวนต่างๆนาๆ แล้วเรื่องที่ชินปลอดภัยนั้นจะเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า ฉันเองก็ยังไม่ค่อยมันใจ แต่พอเห็นสายตาแบบนั้นแล้วมันอดจะที่ไม่ปฏิเสธไปได้
"ก...ก็ได้ แล้วเรื่องอะไรละ?"
ฉันถอนหายใจก่อนจะพูด เด็กสาวคนนั้นมีท่าทีดีใจเล็กน้อยและปลอยมือจากฉันมากุมอกตังเองและยิ้มอย่างปิติยินดี
"มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับสงครามคีย์เบลดค่ะ"
"สงครามคีย์เบลด?"
ฉันทวนคำอย่างสงสัย เด็กสาวพยักหน้าตอบพร้อมกับกางมือออกสองข้างและปรากฏรูปดวงดาวต่างๆที่สองสว่างมากมาย
"สงครามนี้เป็นทั้งจุดจบและจุดเริ่มต้น"
เด็กสาวกล่าวพรางหรื่ตาลงเล็กน้อยถึงแม้ใบหน้าของเธอจะดูปกติ แต่แววตาของเธอมันฉายแววถึงความเศร้าที่อยู่ข้างใน เธอเริ่มเล่าและฉ้นก็คอยรับฟังมันอย่างเงียบๆ
จนกระทั้งมาถึงจุดหนึ่งของนิทาน ฉันจึงเอ่ยถามมันอย่างสงสัย
"ต่อสู้? เพื่ออะไรกัน?"
เด็กสาวถอนหายใจและมีสีหน้าที่เศร้ามองขึ้น เธอเก็บรูปดวงดาวเหล่านั้นและกวาดมือสร้างอีกรูปหนึ่งขึ้นมาปรากฏเป็นรูปของหัวใจที่ส่องแสงอยู่บนฟ้า
"นั้นละคะคือสาเหตุ พวกเขาต่อสู้กันเพื่องแย่งชิง......คิงดอมฮาร์ท"
"ด...เดี๋ยวคิงดอมฮาร์ทนี้มัน"
ฉันมองรูปคิงดอมฮาร์ทอย่างตื่นตระหนก และแล้วคำพูดของชินก็เข้ามาในห้วงความคิด 'ฉันเข้าใจนะว่าโลกนี้มันก็แค่เกม'ฉันนึกในสิ่งที่ชินพูดอีกครั้ง'แต่ว่า มันมีจริงนะ'
นี้มัน....อะไรกัน'โชคดีนะ ทั้งฉันและเด็กสาวคนนั้น ทุกคนรอเธออยู่'ทั้งหมดนี้ ชินรู้อะไรบางอย่างงั้นเหรอ เรื่องทั้งหมด?รวมถึงความฝันของฉันด้วยรึเปล่านะ? ทั้งเรื่องที่เกิดขึ้นละ?
"เออคุณโทคิ"
เด็กสาวเอ่ยเรียกสติของฉัน และเอ่ยถามถึงจะให้เล่าต่อรึเปล่า ฉันพยักหน้ารับและรับฟังนิทานของเธอต่อ เธอเล่านิทานต่อจากเรื่องที่แย่งชิงคิงดอมฮาร์ทและเล่าต่อไปอีกจนจบเรื่อง
"จริงอยู่ที่มันอาจจะเป็นแค่นิทานในความคิดของคุณ"
"......"
เด็กสาวคนนั้นกล่าว คราวนี้ฉันรับฟังอย่างเงียบๆโดยไม่ได้พูดอะไรเลยและไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่นด้วย ฉันรู้สึกว่านิทานนี้อาจจะไม่ได้เป็นแค่นิทานแต่ก็ไม่ได้กล่าวปฏิเสธในความคิดของเธอเพียงแต่รับฟังอยู่เงียบๆเท่านั้น
"ฉันมีเรื่องอยากให้คุณช่วย......"
เด็กสาวกุมมือของตัวเองแน่นและเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงดูหวันวิตก
"ฉันสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแปลกๆ และเกรงว่าสงครามนั้นอาจจะเกิดขึ้นอีกครั้ง"
"......"
"ช่วยเฝ้ามองดวงดาวพวกนั้นและปกป้องจะได้ไหมคะ? ทั้งดวงดาวโลกทั้งหมด และแม้แต่คิงดอมฮาร์ทเองก็ด้วย"
ฉันจ้องมองไปที่เด็กสาว ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องตลกที่ใครบางคนจัดฉากเอาไว้ เพียงแต่ว่า...เรื่องแปลกๆที่เกิดขึ้นกับฉันทั้งหมดนั้น มันทำให้ฉันอดคิดไม่ได้ว่าเรื่องตี้มันอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้ มันต้องมีส่วนที่เชื่อมโยงกันแน่ๆ
"ถ้าฉันยอม ฉันจะเข้าใจถึงเรื่องทั้ฃหมดที่เกิดขึ้นกับตัวฉันเองหรือเปล่า?"
"แน่นอนคะ..."
เด็กสาวคนนั้นพยักหน้าตอบ ถ้าเรื่องที่ว่ามาเป็นอย่างนั้นละก็มันคงจะช่วยไม่ได้ เพียงแต่ว่ามีอยูาเรื่องเดียวเท่านั้นที่กวนใจฉันอยู่ตอนนี้
"แล้วฉันจะได้เจอเรกะกับชิน จะได้เจอกพวกเข้าอีกรึเปล่า?"
เด็กสาวคนนั้นกลับมายิ้มอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง และเอ่ยคำตอบด้วยคำถาม
"คุณโทคิ เชื่อในเรื่องโชคชะตาหรือเปล่าละ?"
เด็กเว้นช่วงหน่อยหนึ่งก่อนจะเอ่ยต่อด้วยรอยยิ้มอย่างอบอุ่น
"ถ้าคุณเชื่อ สักวันก็จะได้พบกับพวกเขาแน่นอนคะ"
"งั้นเหรอ?......เข้าใจแล้ว ตกลง"
"ดีจังที่คุณจะช่วย"
ฉันยืนมือไปจับมือของเด็กสาว เธอยิ้มอย่างดีใจ ก่อนจะใช่ผละมือออกและกวาดมือทั้งสองข้างไปข้างหน้าและปรากฏโพร่งแสงสว่างขึ้นเธอเกินไปใกล้ๆโพร่งนั้นและผายมืออย่างเชื้อเชิญ
"ฉันจะส่งคุณไปLand of Departureคะ"
ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆและมองโพร่งนั้น
"Land of Departure..."
ฉันเอ่ยทบทวนเพื่อจดจำ เด็กสาวพยักหน้าและช่วยทวนชื่ออีกครั้ง และเธอก็กล่าวต่อว่าต่อ
"ที่นั้นคุณจะได้พบกับมาสเตอร์เอลาคุส แล้วเขาจะสอนการใช้คีย์เบลดให้คุณเอง"
เด็กสาวโค้งศรีษะลงเล็กน้อยก่อนจะเดินจากไปพร้อมเอ้ยคำลา
"โชคดีนะคะ"
"เดี๋ยวสิ"
ฉันเอ่ยเรียกรั้งเด็กสาวเอาไว้ เธอหันมามองและเอียงคออย่างสงสัย
"มีอะไรเหรอคะ?"
"เธอชื่ออะไร"
เด็กสาวคนนั้นมีท่าทีตกใจเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าปกติเช่นเดิม เธอยิ้มแหย่ๆพรางเกาแก้ม
"ชื่อของฉัน...ไม่มีหรอกคะ"
เด็กสาวกล่าว
"แต่จะช่วยเรียกว่า'เอ็ทต้า'จะได้หรือเปล่า?"
"แล้วเจอกันนะ เอ็ทต้า"
ฉันพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เด็กสาวไม่สิเอ็ทต้ายิ้มอย่างปลื้มปิติก่อนจะกล่าวและโค้งศรีษะอีกครั้ง และเดินหายไปในกลุ่มหมอกขวัญสีรุ้งเหล่านั้น
"โชคดีนะคะ คุณโทคิ"
ฉันหันไปมองที่โพร่งที่เอ็ทต้าเปิดไว้ให้ Land of Departure นั้นคือชื่อที่ที่โพร่งนี้เปิดเชื่อมถึงอยู่ จากนี้คงจะเรียกว่าการเดินทางได้ละมั้ง และไม่รู้ว่าการเดินทางครั้งนี้จะอีกนานเท่าไรแต่เอาเถอะ สักวันคงได้เจอกันอีกแน่ทั้งเรกะและก็ชิน จริงสิ...ฉันไม่รู้ว่าหลังจากเดินเข้าประตูตอนนั้นนายจะเป็นไงบ้างแต่หวังว่านายจะปลอดภัยนะ และแน่นอนแล้วเจอกันอีกครั้งนะเอ็ทต้า ฉันสูดหายใจลึกๆก่อนจะเดินเข้าโพรงนั้นไป
วูบ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
และแล้วเมื่อเข้าไปก็รู้สึกเผลอหลับไหลไปซะแล้วพอฉันรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่บนเตียงซะแล้ว เรื่องเมื่อกี้ เราฝันไปหรอกเหรอ?...ฉันคิดอย่างนั้นพรางสังเกตุรอบๆตัวและลุกขึ้นมา นี้มันไม่ใช้ก้องของฉันนี้และไม่ใช้ห้องในบ้านพักของชินด้วย งั้นเรื่องจริงงั้นเหรอ? และฉันก็ต้องสะดุ้งกับเสียงที่เอ่ยขึ้นมาข้างๆฉัน
"ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ?"
เจ้าของเสียงที่ว่าเป็นของหญิงสาวผมสั้นที่มีเส้นผมและดวงตาสีฟ้าคราม เธอนั่งอยู่ข้างๆเตียงที่ฉันนอนอยู่ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยจัง ฉันจ้องมองที่เธอจนเธอเองก็สังเกตเห็นก็เลยเอ่ยถาม
"หน้าฉันมีอะไรติดอยู่งั้นเหรอ?"
ฉันสายหัวปฏิเสธกับหญิงสาวคนนั้น เธอค่อยๆเข้ามาจับตรวจดูร่างกายของฉัน
"ไม่เจ็บตรงไหนนะ?"
"ไม่ค่ะ"
ฉันตอบกลับและหญิงสาวคนนั้นเองก็มีท่าทางโล่งอกและดีใจ ดูเหมือนเธอจะเพิ่งนึกบางอย่างได้ก็เลยพูดขึ้นมา
"จริงสิฉันอควา แล้วเธอละ?"
"อ...เออฉันโทคิค่ะ"
ฉันตอบหญิงสาวหรือก็คืออควา หญิงสาวยิ้มอย่างอ่อนโยนและเริ่มพูดคุยกับฉัน
"ตกใจมากเลยนะ ที่เธอมานอนสลบอยู่ที่นี้"
"นอนสลบเหรอค่ะ?"
“ใช่จ๊ะ จำได้หรือเปล่าว่าเกิดอะไรขึ้น?"
ฉันสายหัวปฏิเสธ ไม่ใช่ว่าจำไม่ได้แต่รู้สึกว่าไม่ควรพูดเรื่องที่เอ็ทต้าส่งมันน่าจะดีกว่า อควาที่เห็นฉันสายหัวก็นึกว่าฉันจำไม่ได้จึงลูบหัวเพื่อปลอบใจ
"ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร"
"อควา!"
และแล้วก็มีผู้มาเยือนคนใหม่ที่เรียกอควาชายหนุ่มที่น่าตาดูเข้งครึม และหน้าตาดูดุหน่อยๆเดินเขามา เขามีผมสีน้ำตาลเข้มและดวงตาสีน้ำเงิน ฉันจ้องมองเขาอีกฝ่ายอย่างหวาดๆ ดูเหมือนอควาเองก็เห็นท่าทีของฉันและก็หัวเราะออกมา
"ไม่ต้องกลัวหรอกนะ หมอนี้เป็นคนดีถึงจะดูดุไปบ้างก็เหอะ"
อควาบอกกับฉัน ฉันหันมองอควาสลับกับชายหนุ่มและพยักหน้ารับ ก่อนจะแนะนำตัวอีกครั้ง
"ฉัน โทคิค่ะ"
"ฉันเทอร่านะ"
เทอร่ากล่าวก่อนจะยืนมือมาจับด้วย จากนั้นก็มาเด็กหนุ่มเดินตามเทอร่าเข้ามาฉันจ้องมองเขาอย่างแปลกใจ เพราะเด็กหนุ่มที่เข้ามานั้นสีหน้าของเด็กดูว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย ทางด้านอควาก็ถามถึงธุระของเทอร่าและพูดคุยอะไรนิดหน่อยก่อนจะค่อยๆพาฉันไปที่ไหนสักแห่ง
"จะพาฉันไปที่ไหนเหรอคะ?"
ฉันถามขึ้น และคำตอบของอควาก็ทำให้ฉันประหลาดใจ
"ไปพบมาสเตอร์เอลาคุสจ๊ะ"
มาสเตอร์เอลาคุส? คนๆที่เอ็ทต้าอยากให้ฉันเจอนะเหรอ? คนๆที่จะบอกวิธีการใช้คีย์เบลดกับฉัน? ฉันมองมือของตัวเองขณะที่เดินตามหญิงสาว และคำพูดของเธอก็ทำให้ฉันงุนงงขึ้นมา
"ฉันแปลกใจนะ ไม่คิดว่าเธอจะดป็นคนรู้จักของมาสเตอร์ด้วย"
"ค่ะ?"
ฉันรับคำไปอย่างงงๆก่อนที่อควาจะหยุดที่หน้าประตูบานใหญ่และเดินเข้ามาส่งฉัน
"ที่นี้และจะ"
อควากล่าว ก่อนจะเดินออกจากห้องไปข้างในนั้นก็มีชายสูงวัยสองคน อืม...ก็น่าจะรุ่นราวๆลุงละมั้ง? คนหนึ่งเป็นชายที่มีหนวดสีดำ ที่แต่งตัวเหมือนใน่ชุดญี่ปุ่น? ส่วนอีกคนเป็นชายหัวโล้นผิวเข้มและมีดวงตาสีเหลือง เอ๋?ว่าแต่...สองคนนี้ใครคือมาสเตอร์เอลาคุสละเนี่ย!? ฉันยืนมองทั้งสองคนสลับไปมาจนกระทั้งขายหัวโล้นเดินออกจากห้องไป งั้นมาสเตอร์ก็คือฉันหันไปมองผู้ชายอีกคนที่อยู่ในห้อง ฉันเดินเข้าไปหาเขา
"คุณคือ......มาสเตอร์เอลาคุส?"
"ใช้แล้วละ โทคิ"
มาสเตอร์เอลาคุสพยักหน้าตอบ แต่เดี๋ยวนะ!? เรื่องที่อควาบอกว่าคนรู้จักละ? ฉันจำได้ว่าไม่คุ้นหน้าเลยสักหน่อย จริงสิ! จะว่าไปกว่านั้น...
"ทำไมคุณถึงรู้ชื่อฉัน?"
"เอ็ทต้านะ"
"คุณรู้จักเธอด้วยเหรอคะ?"
มาสเตอร์เอลาคุสกล่าว แววตาของเขาดูหม่นลงเล็กน้อย ฉันไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรกันแต่ก็ยังถามต่อไป
"เรื่องที่คุณบอกอควาว่าเป็นคนรู้จัก คุณโกหกสินะ"
"ใช่แล้วละ จากนี้ไปก็ด้วยเธอจะอยู่ที่นี้ในฐานะคนรู้จักของฉัน และแน่นอนฉันจะฝึกการใช้คีย์เบลดให้เธอ"
ฉันพยักหน้าตอบและพูดคุยกับมาสเตอร์เอลาคุสนิดหน่อยก็ทราบได้ว่าเรื่องของฉันทีาจะมาที่นี้เอ็ทต้าได้บอกเขาเอาไว้แล้ว และการฝึกคีย์เบลดจะเริ่มจากการเรียกมันมาให้ได้ก่อนและฝึกต่อสู้จากพวกอาวุธไม้ต่างๆในกรณีที่ยังเรียกคีย์เบลดไม่ได้ โดยการฝึกจะเริ่มในอีก2-3วัน เพราะจะให้ฉันได้พักผ่อนและคุ้นเคยกับที่นี้ซะก่อน จากนั้นมาสเตอร์ ก็ให้เทอร่าพาฉันไปดูส่วนต่างๆของที่นี้พรางบอกรายละเอียดต่างๆ แทนอควา เพราะเนื่องจากมาสเตอร์สั่งให้เธอไปจัดห้องให้ฉัน ฉันเดินตามเทอร่าไปเรื่อยๆพรางฟังเขาอธิบายถึงที่นี้ ทั้งการฝึกที่จะฝึกตามเวลาช่วงฝึกหรือจะฝึกเองก็ได้บางเวลา ทั้งมาสเตอร์อีกคนที่ผู้ชายหัวโล้นๆคนนั้น หรือก็คือมาสเตอร์เซฮานอร์ทฉันตามเขาและมองรอบๆจะว่าไปเด็กหนุ่กนั้นตอนนี้อยู่ไหนกันนะ? คนที่สีหน้าดูเหมือนไร้อารมณ์คนนั้นนะ
"เธอรู้จักมาสเตอร์เอลาคุสตอนไหนกันเหรอ"
"อ...เออตอนที่เขาเดินทางมาดาวบ้านเกิดฉันนะ ก่อนช่วงที่มันจะสลายและหลับไหล"
จู่ๆเทอร่าก็เอ่ยถามถึงเรื่องที่เอลาคุสบอกว่าฉันเป็นคนรู้จัก ฉันก็เลยตอบไปตามบท ใครมันจะไปบอกละว่าเพิ่งรู้จักเมื่อกี้ก็ โชคดีที่เตรียมตัวปรึกษามาสเตอร์เอาไว้ก่อนนะเนี่ย ชายหนุ่มเองพอได้ฟังคำตอบของฉันก็กล่าวขอโทษที่ถามเรื่องนี้ ฉันสายหัวเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร
"แล้วเด็กผู้ชายคนนั้นละ? คนที่ดูไร้ความรู้สึก ดวงตาดูวางเปล่าคนนั้น"
"เธอหมายถึงเวน?"
"เวนเหรอ?"
เทอร่าพยักหน้าตอบ
"ใช้แล้วละเวน หรือเวนทัส เขาเป็นคนที่เจอเธอสลบอยู่เลยมาเรียกพวกเรา"
"งั้นเหรอ? คงต้องขอบคุณกันหน่อยแล้วละ"
ฉันว่าก่อนจะเอ่ยถามเทอร่าอีก
"แล้วทำไมเวนทัสเป็นอย่างนั้นละ?"
เทอร่าสายหัวแทนคำตอบเขาบอกว่าตอนที่เจอเวนทัสครั้งแรก เขาก็เป็นแบบนั้นแล้ว
"แล้วฉันจะเป็นเพื่อนกับเขาได้รึเปล่า?"
"แน่นอนสิ"
เทอร่าว่าพรางยิ้มนิดๆ ก่อนจะเอ่ยต่อ
"และเพื่อนของเวนเอง ก็เป็นเพื่องของฉันกับอควาเช่นกัน"
และสักพักเวนทัสก็วิ่งเข้ามาหาเทอร่าพอดีฉันจึงเข้าไปแนะนำตัวกับเขา
"เธอคือเวนทัสสินะ ฉันโทคิยินดีที่ได้รู้จัก"
เวนทัสพยักหน้ารับอย่างรับรู้จากนั้นก็เดินไปกับพวกฉัน พอเทอร่าแนะนำอะไรเสร็จแล้วก็พาฉันมาห้องพักที่อควาเตรียมไว้ให้
และหลังจากที่ทุกคนไปหมดแล้วฉันจึงโน้มตัวลงนอนและรอเวลาการฝึกที่กำลังจะเริ่มขึ้น
********************************************************************************************************************
[To Be Continue...]
และแล้วก็เข้าสู้Kingdom Hearts ซะที้!!!! แต่เนื้อเรื่องเขาไม่เข้าตัวหลักของเนื้อหาในเกมภาคbbsนะ
ป.ล.ส่วนชื่อของเทอร่าเรียกตามแบบUS แต่ถ้าชินแบบเทร่า ของฉบับJP มากกว่าละก็เดี๋ยวจะแก้ให้นะคะ
ป.ล.2 ส่วนนิทานที่เอ็ทต้าเล่าเนี่ยคิดว่าคนที่เล่นเกมภาคนี้น่าจะรู้น่ะ ว่าเรื่องที่เอ็ทต้าเล่าคือเรื่องอะไร เดี๋ยวจะลงเรื่องเล่านี้แยกเอาไว้ให้คะ นิทานที่เล่านี้จะปรากฏในตอนที่อควาไปช่วยเด็กผู้หญิงคนหน่ง และคุณยายของเธอก็มารับ แล้วเด็กสาวคนนั้นขอให้ยายของเธอเล่านิทานให้ฟัง เรื่องนั้ันละคะ
ความคิดเห็น