คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3 Touki Part III : งานฉลองและเหตุเกิดบางอย่าง
เมื่อมาถึงบ้านพักต่างอากาศของชิน พวกเราก็นำสัมภาระจากรถตู้เข้ามาเก็บในบ้านโดยมีฮัมน่า และ เฮเรน เพื่อนของชินที่มาอาศัยอยู่ด้วยแถวๆนี้มาช่วบขนของ ฮัมน่าและเฮเรนทั้งสองเป็นแฝดชายหญิง โดยเฮเรนเป็นแฝดหญิงคนพี่ และฮัมน่าเป็นแฝดชายคนน้อง ฉันกับเรกะรู้จักพวกเขามาสักพักแล้วในทุกๆช่วงในวันเกิดของชินไม่ว่าจะเป็นวันหยุดหรือไม่ เขามักจะมาที่นี้เพื่อฉลองงานวันเกิดของเขา และนั้นก็ทำให้ฉันกับเรกะได้รู้จักฮัมน่าและเฮเรน แน่นอนปีนี้ก็เช่นกันพวกเขาเตรียทฉลองงานวันเกิดให้ชินอย่างทุกที แต่ทว่าเด็กหนุ่มรวมทั้งฉันและเรกะเหนื่อยอ่อนกับการเดินทาง ดังนั้นหลังจากที่ขนของเสร็จก็ผล๊อยหลับไปกันทั้งสามคน งานจึงเลื่อนไปก่อน
เช้าวันรุ่งขึ้นฉันกับเรกะและเฮเรนออกไปซื้อวัตถุดิบกันตามภาษาผู้หญิง เพื่อซื้ออุปกรณ์ในการทำอาหารเพื่อฉลองเลี้ยงงานวันเกิดชิน ในครั้งนี้เราจะทำบาบีคิวกัน โดยที่ฮัมน่าจะอยู่กับชินไปก่อน
“โทคิ ได้เนื้อมาเหรอยัง?”
เฮเรนเอ่ยถาม
“ได้มาแล้วละ”
ฉันตอบ จากนั้นเฮเรนจึงหันไปถามเรกะต่อ
“แล้วเรกะละ? ซื้อเค้กแล้วรึยัง?”
“เรียบร้อยแล้ว แล้วเฮเรนละ?”
เรกะตอบพร้อมกับยกถุงที่ใส่กล่องเค้กขึ้นมาให้ดู และถามเฮเรนกลับ เด็กสาวพยักหน้าก่อนจะเอ่ย
“ซื้อผักกับพวกน้ำมัน และซอสมาแล้ว”
“ถ้างั้นก็กลับกัน ”
ฉันว่า ทั้งเรกะและเฮเรนต่างก็พยักหน้ารับทั้งคู่ แล้วเฮเรนก็เอ่ยออกมาพร้อมกับหัวเราะ
“ไม่รู้ตอนนี้ฮัมน่าจะรับศึกทางด้านชินไหวหรือเปล่านะ”
“นั้นสิ”
เรกะว่าขำๆ พวกเราทั้งสามพูดคุยกัน พอซื้อของกันเสร็จและกลับมาถึงบ้านพักฉันก็ให้เรกะไปช่วยฮัมน่าอยู่กับชิน และฉันกับเฮเรนก็เตรียมอาหารกัน โดยก่อนเรกะไปจะ เธอนำเค้กที่ซื้อมานำไปซ่อนก่อน......
ในการเตรียมอาหารครั้งนี้ฉันกับเฮเรนช่วยกันเสียบเนื้อและผักลงไม้ ทั้งเตรียมหมักเนื้อและอื่นๆ จากนั้นก็ผลัดเปลี่ยนจากเฮเรนมาเป็นฮัมน่าที่ช่วยฉันในการจัดตบแต่งห้อง จากนั้นก็เป็นฉันที่ไปอยู่กับชินและเรกะ ปล่อยให้ฮัมน่าและเฮเรนจัดการย่างและปิ้งอาหารเมื่อทุกอย่างถูกจัดการเสร็จเรียบร้อยฉันก็พาเรกะเข้ามาในบ้านพักกันก่อนและต่างแยกย้ายพากันไปซ่อนปล่อยให้ชินเข้ามาคนเดียว และในตอนนั้นเองทันทีที่ชินเข้ามา พวกเราก็ต่างตะโกนกันว่า
"เซอร์ไพร!!!"
ชินยืนตกตะลึงอยู่สักครู่ก่อนที่เขาจะยิ้มออกมาพร้อมกับ
"ขอบคุณนะ"
ชินพูดออกมาอย่างยิ้มแย้ม และเรกะก็ลากชินให้มานั้งด้วยกัน และพวกเราก็กิงเลี้ยงฉลองกันชนแก้วดื่มน้ำผลไม้ ทั้งฮัมน่าและเฮเรนก็มอบของขวัญให้ชินซึ้งก็คือกำไลสีเงินกับรองเท้า เออ?........ของขวัญ? จริงสิ!! ฉันยังไม่ได้ให้ชินเลยนี้น่า!? ก็เมืรอวายมัวแต่ลุ้นว่าเมื่อไรเรกะจะให้ชินซะที จนสุดท้ายตัวเองต่างหากเป็นฝ่ายที่ลืม
"เออ...ฉันขอตัวก่อนนะ"
ฉันรีบเข้าไปที่ห้องเพื่อหยิบของขวัญที่เตรียมไว้ ฉันหยิบห่อของขวัญขึ้นมาและกำลังจะเดินกลับสายตาก็เหลือบไปเห็นข้างนอกพอดี ฉันเดินตรงไปที่ระเบียงแหงนมองดูดาวบนฟากฟ้า
"สวยจัง"
ฉันอุทานขึ้นมาเมื่อเห็นดวงดาวมากมายต่างทอแสงส่องประกาย ลึกๆแล้วฉันก็แอบเสียดายนิดหน่อยที่ไม่ได้ซื้อกล้องดูดาวมาด้วย จะว่าไป...วันนี้ก็ดูเงียบสงบผิดปกติท่าเทียบกับเมื่อตลอดทั้งสองสัปดาห์ก่อนและเมื่อวานก็ด้วย จนคิดว่าเรื่องที่เจอมาทั้งหมดอาจจะเป็นแค่ความฝันก็ได้ แต่ว่านะมันไม่ใช่อย่างนั้น เรื่องทั้งหมดมันเป็นเรื่องจริง ฉันหยิบการ์ดที่ได้มาเมื่อวานขึ้นมาจ้องมองมันอย่างพิจารณา
"โทคิ ไม่เข้างานไปด้วยกันเหรอ?"
ชินถือแก้วน้ำองุ่นเดินมาเรียกฉันที่ระเบียงเมื่อเห็นว่าฉันไปนาน แต่เมื่อสายตาของเขาหันไปเห็นการ์ดที่อยู่บนมือฉันเขาก็หยุดชะงัก และจ้องมองมันด้วยสายตาที่เรียบนิ่งก่อนจะปรับมาเป็นปกติ และเข้ามาถามฉัน
"กล่องที่อยู่บนมือนั้น?"
ชินเอ่ยถามถึงอีกสิ่งที่อยู่บนมือฉันแทนทั้งๆที่ฉันเห็นเขาจ้องมองการ์ดนั้นเขม็งแท้ๆ
"ของขวัญนายไง"
ฉันตอบพรางยืนให้และชินก็รับมาโดยที่สายตาไม่ละไปจากการ์ดนั่นเลย จากนั้นชินก็เริ่มแกะกล่องของขวัญเปิดดูข้างใน ฉันเก็บการ์ดลงกระเป๋ามองเด็กหนุ่มที่หยิบของบางอย่างออกมาจากกล่องของขวัญ มันคือกล่องเพลง เมื่อชินเปิดฝามันก็บรรเลงดนตรีออกมาเป็นทำนองเพลงhikari(simple and clean) ฉันชอบเพลงนั้นมาก ก็เลยซื้อกล่องดนตรีที่เล่นเพลงนั้นออกมาและดูเหมือนชินจะชอบมันซะด้วย
"ขอบคุณนะ โทคิ"
ชินกล่าวก่อนจะเอ่ยถามอีกครั้ง
"เออ โทคิดูดาวอยู่สินะ?"
"อืม..."
ฉันตอบ
"แต่เสียดาย......ที่ไม่ได้เอากล้องดูดาวมาด้วย"
"งั้นฉันให้ยืมเอาไหม?"
"นายมีเหรอ?"
ชินพยักหน้าตอบรับก่อนจะเอ่ยอีกครั้ง
"พอดีพ่อให้ฉันไว้นะเดี๋ยวฉันเอามาให้ จริงสิ! ฉันรู้จักที่ดูดาวสวยๆด้วยละ"
"งั้นเหรอ? งั้นฉันไปชวนเรกะน่ะ"
ฉันว่าแต่ชินก็เอ่ยขัดขึ้น
"ไม่ได้ต้องหรอก รบกวนเปล่าๆ"
และเอ่ยต่อ
"ที่จริงฉันมีอะไรจะถามเธอเกี่ยวกับการ์ดนั้น ไปรอฉันที่ข้างล่างก่อนนะ"
ฉันมองชินเดินเข้าไปในบ้านก่อนที่จะตัดสินใจว่าจะไม่ชวนเรกะไปแน่เหรอ แล้วเรื่องที่ชินกล่าวถึงการ์ดนนั้นละ? ฉันลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจเดินลงบ้นไดตรงระเบียงไปรอเด็กหนุ่มข้างล่าง พอผ่านไป10นาทีชินก็เดินลงมาโดยหยิบกล้องดูดาวมาด้วย ฉันเดินตามเด็กหนุ่มเข้าป่าแคบๆทะลุจนมาถึงบริเวณทะเลสาบที่อยู่ตรงกลางโดยรอบด้านนั้นมีป่าสนล้อมรอบอยู่ตรงกลางข้างบนนั้นเป็นท้องฟ้าที่มีหมู่ดาวมากมาย
"สวย สวยจริงๆด้วย"
ฉันตกตะลึงให้กับความงดงามของพวกมัน รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองไม่สามารถละสายตาไปจากพวกมันได้เลย
"สวยใช่ไหม"
ชินตั้งกล้องพร้อมเอ่ยถามฉันขึ้นมา ฉันตอบว่า อืม พรางพยักหน้ารับ เมื่อชินตั้งกล้องเสร็จก็ให้ฉันใช้มันดูดาวพวกนั้น พวกเราสองคนเงียบไปสักพัก ก่อนที่ชินจะเอ่ยถามอีกครั้ง
"โทคิ การ์ดนั้นเธอได้มันมาจากไหน?"
"..."
ฉันเงียบโดยไม่ได้ตอบอะไร ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากเล่าหรอกนะ แต่ว่าไม่รู้จะอธิบายยังไงต่างหากเรื่องพวกนี้ เรกะเองก็จำเรื่องตัวประหลาดหรืออินเวิร์สพวกนั้นไม่ได้ แล้วฉันจะไปเล่าเรื่องที่ไม่มีใครเห็นหรือรับรู้ และเป็นเรื่องที่ขนาดตัวฉันเองยังไม่เข้าใจเลยได้ยังไงกัน ชินสังเกตุท่าทีของฉันเหมือนเขาจะรู้ก็เลยเปลี่ยนคำถาม
"งั้นขอถามไหมนะ การ์ดนั่นเธอได้มาจากเด็กผู้หญิงในชุดเสื้อคลุมสีขาวใช่ไหม?"
ฉันละสายตาจากกล้องหันมามองชินด้วยความตกใจ และเมื่อชินเห็นฉันแสดงท่าทีนั้นก็พยักหน้ารับ
"งั้นเหรอ ถึงเวลาแล้วเหรอเนี่ย......"
ชินพูดพึมพำอย่างแผ่วเบาด้วยสีหน้าที่หมนหม่องลง เด็กหนุ่มปรับสีหน้านั้นและหันมาพูดกับฉันอีกครั้ง
"โทคิ เธอรู้จักคิงดอมฮาร์ทหรือเปล่า?"
"รู้จักสิ"
ฉันตอบ แน่นอนว่าฉันรู้จักก็ในเมื่อคิงดอมฮาร์ทนะเป็นเกมที่เรกะเคยติดนี้นา แถมเธอมักจะเล่าให้ฉันฟังเสมอๆเลย ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกเนื้อเรื่องจะเป็นเกี่ยวกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ได้ผจญภัยไปยังโลกต่างๆของดิสนีย์ โดยมีคู่หูทั้งสองอย่างโดนัล และกู๊ฟฟี้ด้วย รู้สึกเด็กหนุ่มคนนั้นจะใช้คีย์เบลดในการต่อสู้ เดียวนะ.......คีย์เบลด? จะว่าไปคีย์เบลดในเกมนั้นก็มีรูปร่างเป็นกุญแจเหมือนกันนี้นา แต่ต่างกันตรงที่ของฉันเป็นสีขาว คีย์เบลดงั้นเหรอ? เกมนั้นจะมีอะไรเกี่ยวข้องรึเปล่าะน? ฉันพยายามคิดวิเคราะห์พิจารณาถึงความเป็นไปได้ แต่ฉันยังไม่เคยเล่นเลยสักพักเคยได้ยินแต่ที่เรกะเล่าให้ฟังเฉยๆ
"คิงดอมฮาร์ท ฉันรู้ว่าที่เธอเขาใจอาจจะเป็นแค่เกมก็ได้นะ"
ชินที่เงียบอยู่นานก็พูดออกมาในขณะที่ฉันกำลังใช้ความคิดอยู่ เขาหรี่ตาเล็กน้อยพรางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง
"สำหรับโลกนี้มันก็แค่เกม...แต่ว่านะโทคิ"
ชินค่อยยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"โลกนั้นนะ มันมีจริงนะ"
ชินเงียบไปเพียงอึดใจ และหันมาพูดไม่สิเขาเอ่ยถามฉันอีกครั้ง
"เธอพร้อมที่จะพบเด็กสาวคนนั้นแล้วหรือยังละ?"
เด็กสาวคนนั้น? หรือว่าจะหมายถึงเด็กสาวในชุดเสื้อคลุมสีขาว? ชินกับเด็กคนนั้นมีความเกี่ยวข้องยังไงกันน่? แล้วที่ว่าพร้อมจะพบแล้วเหรอยังนี้......นั้นสินะฉันพร้อมแล้วหรือเปล่านะ? ฉันในตอนนี้มีความตกใจและแปลกใจอยู่เต็มไปหมด รู้สึกสับสนกับคำถามที่เขาเอ่ยออกมา ชินจะรู้อะไรเกี่ยวกับความฝันของฉันไหม? ฉันจะได้คำตอบหรือเปล่าละ? ในขณะที่ฉันรู้สึกสับสยไปไม่ถูกนั้น จู่ๆชินที่เริ่มมีสีหน้าที่เคร่งเครียดราวกับเหมือนกำลังกังวลเกี่ยวกับอะไรบางอย่างอยู่ เด็กหนุ่มรีบเข้ามาใกล้ๆฉัน ก่อนสายตาหันไปจับจ้องมองทางทิศอื่น
"ไม่คิดว่านายจะรู้สึกตัวได้เร็วนะชินทาคุคุง~~"
และแล้วก็มีร่างของเด็กสาวที่โผล่ออกมาจากโผล่งประหลาดสีดำที่ปรากฏขึ้นมาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ เด็กสาวคนั้นใส่ชุดราตรีสีดำสนิท เธอมัดผมแกละสองข้าง เส้นผมของเธอเป็นสีเงิน รอบๆตัวของเด็กสาวคนนั้นมีความมืดรายล้อมตัวเธออยู่ และข้างๆร่างของเด็กสาวคนนั้นมีตัวประหลาด อันเวิร์ส!?
"ไม่คิดว่าฉันจะได้เจอเธอที่นี้นะ"
"แหม่ๆ ก็นะชินทาคุคุงก็คิดถึงจะมาเยี่ยมกันหน่อยไม่ได้เหรอไง?"
เด็กสาวคนนั้นพูดพรางเหยียดยิ้มออกมา ชินเองก็เฝ้ามองเด็กสาวคนนั้นอย่างระแวงและพยายามให้ฉันหลบอยู่ข้างหลังของเขา
"อย่ามาพูดเป็นเล่นน่า เธอคงไม่มาถ้าไม่มีงานหรอกนะ"
"ใจร้ายกันจังเลยน้า~~ "
เด็กสาวกล่าวก่อนจะเปลี่ยนรอยยิ้มที่เหยียดออกมาเป็นแสยะยิ้มออกมา พรางหัวเราะออกมา
"ฮิฮิ แต่เธอก็พูดถูก~~ หน้าที่ของฉันคือมากำจัดเธอคนนั้นทิ้งไงละ"
เด็กสาวว่าและชี้นิ้วมาทางฉัน.......เอ๋? ฉันเหรอ? ฉันได้แต่ชี้ตัวเองอย่างงุนงง
"แน่นอนว่าต้องกำจัด เพื่อไม่ต้องให้ยัยนั้นมาขัดขว้าง"
เด็กสาวว่าก่อนจะมีอันเวิร์สมากมายพุ่งเข้ามา และทันทีที่มันจะถึงตัวฉันจู่ๆก็เกิดสายฟ้าพุ่งเข้ามาที่ร่างของมันจนสลายไป และตัวอื่นๆต่างก็โดนทั้งลูกไฟ ละอองน้ำแข็ง และขวันสีดำ โจมตีและสลายไปเช่นกัน
"อย่าหวังว่าเธอจะทำได้!"
ชินกล่าวก่อนจะขยับฝ่ามือและแล้วปรากฏละอองน้ำแข็งที่มือ งั้น.......พลังที่โจมตีอันเวิร์สเมื่อกี้? ก็มาจากชินงั้นเหรอ? ฉันมองเหตุการ์ เด็กหนุ่มคอยเฝ้าระมัดระวังไม่ให้เหล่าอันเวิร์สเข้ามาได้ เขาใช้พลังที่เหมือนกับเวทย์มนต์เพื่อใช้ในการป้องกัน
"อย่ามาขว้างนะ!!"
เด็กสาวคนนั้นตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราดและสั่งให้ตัวประหลาดที่ใหญ่กว่าอันเวิร์สตัวมีกี้นี้เข้ามาโจมตี ชินพยายามใช้พลังโจมตีและป้องกันอย่างสุดชีวิต จนในที่สุดเด็กหนุ่มก็เหมือนตัดสินใจจะทำอะไรบางอย่าง
"โทคิส่งการ์ดมา!"
ชินกล่าวกับฉันอย่างร้อยรน ฉันมองเขาด้วยแววตาที่ไม่ค่อยเข้าใจนัก ในเมื่อตอนนี้มีแต่เรื่องที่สับสน งุนงง อยู่เต็มไปหมด
แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาเองก็คงจะเริ่มป้องกันไม่ไหวแล้วด้วย...จริงสิคีย์เบลด ถ้าตอนนี้ฉันใช้มันได้ละก็
"เร็วเข้า! ส่งการ์ดมา"
ทันทีที่ชินเอ่ยอีกครั้ง ฉันที่ทำอะไรไม่ได้จึงรีบเอาการ์ดให้เข้าทันที เด็กหนุ่มรีบรับมาขณะที่ป้องกันอีกฝ่ายอยู่ จากนั้นเขาก็ทำให้การ์ดนั้นเปล่งแสงออกมา แสงนั้นพุ่งตัวไปที่ข้างหลังฉันและเปลี่ยนรูปร่างปรากฏเป็นประตูสีขาว
"เข้าประตูนั้นไปซะ!"
ชินสั่งออกมา ฉันมองเหตุการณ์ทุกอย่างอย่างตื่นตระหนกถ้าฉันไปแล้วชินละ? ทุกอย่างจะปกติรึเปล่า? แล้วเรกะละ?ตอนนี้เธอไม่อยู่ด้วยก็เลยปลอดภัย แต่ชิน
"ต...แต่"
"ไม่ต้องห่วงฉัน เร็วเข้า!!"
"ไม่ยอมให้หนีหรอกน่า!!!!!"
คราวนี้เด็กสาวไม่ได้ใช่เพียงแค่อันเวิร์สตัวเล็กและตัวใหญ่เท่านั้นแต่ยังใช้ออร่าความมืดสาดใส่โจมตีมา
"เร็วเข้า!"
ชินตะโกนบอก ฉันที่ทำอะไรไม่ได้จึงได้แต่พยักหน้าและเข้าประตูสีขาวไป โธ่เว๊ยถ้าตอยนี้มีคีย์เบลดละก็...... ฉันรีบวิ่งเข้าประตูเข้าไปโดยที่ได้ยินเสียงไล่หลังจากเด็กหนุ่มมาว่า
'โชคดีนะ'
ฉันเขาประตูสีขาวนั้นไปและมาโผล่อยู่กลางหมอกแสงสีรุ้งมากมาย และตอนนั้นเองก็ได้พบกับเด็กสาวในชุดเสื้อคลุมสีขาว
"ในที่สุดก็ได้พบกันแล้วนะคะ คุณโทคิ"
เด็กสาวคนนั้นเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
************************************************
[To Be Continue...]
ฮัมน่ากับเฮเรนเป็นแค่ตัวประกอลแหละค่ะ(ฮา) ส่วนเด็กสาวที่โผล่มาโจมตีสำหรับพาร์ทของโทคิจะไม่ค่อยมีบทเท่าพาร์ทของเรกะนะเพราะงั้น ตอนนี้ก็ไม่ต่างจากตัวประกอบ
ความคิดเห็น