คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ` SF | แค่ของเลียนแบบ ( BY : acidCK )
แค่ของเลียนแบบ
TAOKACHA SHORTFIC
25 SEP 2012 | BY @acidCK
= = อาจจะเป็นเพียงลมที่พัดเบาๆ ให้เธอคลายร้อนแล้วก็ไป = =
'พรึ่บ~' กระดาษแผ่นบางลอยปลิว ไปตกลงที่ปลายเท้าใครบางคน
"อะนี่" มือเรียวยาวหยิบกระดาษส่งคืนให้อีกคน
"ขอบคุณนะ เธอๆชื่อไรอะ ?"
" คะ.. คชา" คนตรงหน้านี่ขาวจังแฮะ..
"ยินดีที่ได้รู้จักคชา เราชื่อเต๋านะ เต๋าเศรษฐพงศ์" คนตรงหน้าตัวขาวๆเขาชื่อเต๋าละครับ สูงกว่าผมนิดหน่อย กำลังส่งยิ้มที่จริงใจมาให้ .. ผมคิดว่าลมคงพัดเราให้ได้มาเป็นเพื่อนกัน
= = อาจเป็นต้นไม้ให้เธอใช้ บังแดดเอาไว้แล้วเธอก็จาก = =
เต๋าจอดรถสปอร์ตที่ลานจอดรถแล้วเดินไปตึกคณะพร้อมกับคชา
.. นี่ผ่านมานานเท่าไหร่แล้วนะที่เราเป็นเพื่อนกัน :) ..
"ร้อนปะมึง?"
"นิดหน่อยว่ะชา แต่กูขาวแดดไงก็ไม่ดำว่ะ ไม่เหมือนบางคน ฮาฮ่า"
"ห่า กูเอาร่มมา ว่าชวนมาอยู่ในร่ม แบบนี้มึงร้อนไปเลย หึ่ยย" ร่างบางทำหน้ามุ่ยเล็กน้อย
.. นานแล้วนะสัด นี่เต๋ามันจะไม่ง้อผมใช่ปะ
สายตาร่างสูงจับจ้องที่ร่างบางหุ่นดีดีกรีดาวคณะการโรงแรมที่นั่งหัวเราะอยู่กับเพื่อนๆ
"มองไรว่ะเต๋า" คชาสะกิดคนข้างๆเพื่อถาม
"บีหนะ..." ร่างสูงตอบทั้งที่สายตายังจับจ้องที่ดาวคณะการโรงแรม
"บี?"
"แฟนเก่ากู.."
.. เวลามึงพูดกะกูสายตามึงมองกูบ้างก็คงจะดีนะเต๋า ..
= = แค่อยากให้เธอยิ้มเบาๆ ไม่อยากจะเห็นแม้น้ำตา = =
ทั้งสองเดินมานั่งที่ม้าหินโต๊ะประจำ
"กู้ดวัวไม่เดิน พี่ต้น ไอ้เจมส์ เฟรม แล้วก็ยัยลั่น ฮาๆ"
"อะไรไอ่เป็ด! เค้าไม่เรียกลั่น เรียกบ้านมีจะกิน!"
ทั้ง 5 คน พูดคุยหัวเราะเสียงดังไม่เกรงใจเพื่อนคณะ .. แต่นายเศรษฐพงศ์ก็ยังนั่งเงียบจมความคิดอยู่คนเดียว จนกระทั่งได้เวลาเรียนคาบแรก
"เต๋า!ไปเรียนกัน คาบแรกเริ่มแล้ว" ร่างสูงยังนั่งนิ่งๆไม่ขยับออกจากโต๊ะม้าหิน
"บะ..บี.."
.. ชื่อผู้หญิงคนนั้น ... กูอยู่ตรงนี้แต่มึงกลับเรียกชื่อเขาหรอเต๋า ..
"เป็นไรวะต๋าวต๋าววว" มือเรียวเอื้อมไปดึงแก้มแรงๆ
"มีไรปรึกษากูได้นะ ยิ้มๆหน่อย อย่าหน้ามุ่ย กูห้าม กูหน้ามุ่ยได้คนเดียว"
"เพื่อนเล่นคุณหรอครับ? ... ฮ่าฮ่าาา" ร่างสูงเก็กหน้าได้ไม่นาน ยังไงเค้าก็ต้องยิ้มให้กับตัวเล็กนี่ ยิ่งดูยิ่งคล้าย . . . มือขาวขยี้หัวตัวเล็กแรงๆ แล้วกอดคอลากขึ้นห้องเรียนไป
= = ต้องการเมื่อไหร่จะรีบไปหา เป็นที่ปรึกษาให้เธอระบาย = =
"มึง มึงเป็นเพื่อนกูใช่ไหม ?" หลังจากนั่งเงียบมานาน เต๋าก็ถามคำถามที่ทำให้ร่างบางต้องเงยหน้าขึ้นจากเลคเชอร์
"ใช่ดิ่ มึงเป็นเพื่อนกู เป็นเพื่อนคนสำคัญของกูเลย" คชาเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเต๋า
"มึงไปหาบีเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ "
.. ขอบคุณที่มึงให้ความสำคัญโดนการชวนเพื่อนคนสำคัญไปหาแฟนเก่ามึงนะ ..
"ไม่ไป" ร่างบางตอบ
"ทำไมอ่ะ ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ นะน้าา~ ขาชาาา~ "
คชาไม่สนใจ นั่งก้มหน้าก้มตาจดเลกเชอร์ต่อไป
.. กูพร้อมไปให้มึงได้ทุกที่ .. ยกเว้นไปหาบี .. ได้ไหมวะ ..
= = เธอจะรักเขาก็ไม่เป็นไร แค่เธอยังจดจำว่ายังมีฉัน ก็เพียงพอแล้วมากมาย = =
"ซื้อสตอเบอร์รี่มาฝาก กินปะมึง?" ร่างบางส่งของเซ่น(?)ให้เต๋า
"อันนี้บีก็ชอบนะ.." เต๋าพึมพัมเบาๆพลางกัดสตอเบอร์รี่สีหวานฉ่ำเข้าปาก
"กูไม่ให้มึงกินแล้ว" มือบางๆกระชากถุกสตอเบอร์รี่คืน ทำหน้ามุ่ยเลยเดินปึงปังออกไป
เต๋าทำหน้างงๆแล้วเดินตามร่างบางไป
"ชาครับบบบ~" คชาหันหน้ากลับมามองนิ่งๆ
"...."
"ไปหาบีเป็นเพื่อนต๋าวต๋าวหน่อย~"
"เหอะ.."
"เออๆ ไปก็ไป ไม่ต้องทำหน้าหมาอ้อนเลยมึง ขนลุก"
เต๋าเอื้อมมือมากุมลากคชาเดินไปตึกคณะการโรงแรม
"บี.."
.. ตัวเล็กๆขาวๆเพรียวๆ สเป็กมึงเลยสินะเต๋า
"อ่าวเต๋า"
.. ตัวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้ม ยิ้มหวานๆ
"ไม่ได้เจอกันนานเลย"
"อื้อไม่ได้เจอบีนานเลย .. คิดถึงจัง"
.. กูไม่รู้ว่าประโยคสุดท้ายมึงพูดแผ่วแค่ไหน เขาอยู่ตรงนั้นอาจไม่ได้ยิน แต่กูที่อยู่ข้างมึง เต็มสองหูเลยเต๋า ..
"เต๋ามีอะไรหรอ?"
"อ๋อ เต๋าได้ตั๋วหนังมาหนะ เลยจะมาชวนบีดู บีเคยบอกว่าชอบหนังแนวโรแมนติก พรุ่งนี้นะว่างไหม?"
"อะ.. อ๋อ อื้อ ว่างจ้ะ"
"งั้นเดี๋ยวเต๋าไปรับที่บ้านตอนเช้านะ"
"อื้อโอเค .. งั้นเรากลับบ้านก่อนนะ"
"เดี๋ยวเต๋าไปส่ง .. ชามึงกลับบ้านเองได้ปะ?"
.. นึกว่าจะลืม ว่ากูอยู่ตรงนี้ไปแล้ว ..
"อ๋อๆ ไม่เป็นไรเว้ย กูกลับได้ มึงไปส่งเค้าเถอะ บายๆ" ขาเรียวเดินก้าวออกมาช้าๆ ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน
.. สัปดาห์ที่แล้วมึงนัดจะไปดูหนังกับกู .. แล้วนี่อะไร จู่ๆ เขาก็ได้วันพรุ่งนี้ของมึงไป ..
= = เพราะคนปลอมๆอย่างฉัน ใช้ทดแทนเท่านั้น แววตาที่เธอบอกฉัน รู้ว่าคนสำคัญที่สุดคือใคร = =
"ไม่ขอให้เป็นเหมือนใคร เพราะมันไม่ใช่เธอ .. ~"
มือบางหยิบเครื่องมือสื่อสาร แล้วสไลด์หน้าจอ
"ว่าไงเต๋า?"
"มึงงงง .. บีแม่งน่ารักกว่าเมื่อก่อนอีกว่ะ"
"อาฮะ"
"อะไรวะ น้ำเสียงมึงดูเนือยๆ ไม่สบายปะเนี่ย?"
"ป่าวๆไม่ได้เป็นอะไร มีไรรีบๆพูดมา"
"มึงรู้ป่ะ ว่าวันนั้นทำไมกูถึงถามชื่อมึง "
"ทำไมวะ"
"มึงเหมือนบีมาก ตัวเล็ก น่ารักๆ นิสัยจริงใจ ขี้เป็นห่วง มึงโคตรเหมือนบีเลยคชา"
.. เหรอ .. เหรอเต๋า ตลอดเวลาที่ผ่านมา มึงเห็นกูเป็นของเลียนแบบหรอ?
ใบหน้าหวานเปื้อนน้ำตา ไม่มีเสียงสะอื้น มีแค่น้ำตาไหลออกมาช้าๆ
End call .. มือบางกดปิดโทรศัพท์ .. ร่างบางล้มตัวลงนอน และร้องไห้จนหลับไป
= = วันใดที่เธอไม่เหงาฉันต้องถอยออกไป แม้รักเธอซักแค่ไหน รู้ตัวดีว่าเป็นเพียงเงา = =
.. นี่ก็เป็นอีกวันที่ผม ไม่ได้กลับบ้านพร้อมเค้า เป็นอีกวันที่เราไม่ได้ไปม.พร้อมกัน
เป็นอีกวันที่ไม่ได้ไปกินข้าวด้วย ..
"ชาาาาาาาา" เสียงมาก่อนตัวอีก
"เสียงมาแต่ไกล อะไรมึง" เต๋าเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหา
"ไปกินข้าวกัน"
"แห๋มมมมม กินข้าวคนเดียวไม่เป็นหรอเต๋า ถึงต้องให้คชาไปด้วย สามีภรรยารักหวานเว่อออ" พี่ต้นส่งเสียงแซว
พี่ต้นนี่ .. แซวอะไรผมหนักหนาว่ะ ..
คชายิ้มเขินๆ
"วันนี้บีไม่ว่างอะพี่ เลยมาชวนกิ๊กไปกินข้าวแทน" มือขาวยกมาขยี้หัวชาเบาๆ
.. เป็นได้แค่นี้ซินะ
= = เป็นได้แค่ของที่ทำเลียนแบบของจริง .. = =
" ชามึง เมื่อกี้บีโทรมาบอกว่าเดี๋ยวมากินข้าวด้วย อาจารย์ยกเลิกคลาสพอดี"
"อาห่ะๆ"
"บีๆ อยู่ทางนี้" ร่างผอมเพรียวเดินเข้ามานั่งด้วยที่โต๊ะอาหาร
"เดี๋ยวเต๋าไปซื้อข้าวให้นะ"
.
.
.
.
"บีรู้ไหม ทำไมผมกับเต๋าถึงรู้จักกัน"
"ทำไมหรอ?"
"เต๋าบอกว่าผมเหมือนคุณ.."
"แต่ผมคิดว่าบางทีของเลียนแบบมันอาจดีกว่าของจริงก็ได้.... ว่าไหมครับ?"
END.
#เย้จบแล้ว #รึป่าว #จริงๆรักเมนมาก #ตอนจบเมนดูจิตเปลี่ยนนะ
#โดนความดำครอบงำไงประเด็น #ฮา
#นี่ชอบท่อนเพื่อนเท่านั้นต้องจำคำนี้ไว้ในใจอยู่มุมเล็กๆนี้ต่อไป
#จะไม่เรียกร้องให้เธอรำคาญ #แต่ไม่รู้จะยัดตรงไหน #ตัดแม่ง
ความคิดเห็น