ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อนสนิท
สายตามุ่งมาดอาฆาตร้ายของพี่แอนนายังคงคาใจชั้นอยู่ แม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาเลิกเรียนแล้วก็ตาม
ชั้นแยกกับเมย์หลังจากเสร็จกิจกรรมชุมนุมหมากล้อม ( ชั้นแข่งชนะมันด้วย*^^* )
ไอ้เกิ้ลมันมารอเมย์อยู่ที่หน้าห้องโกะในสภาพตัวเปียกโชกในชุดเทควันโด
เห็นเมย์บอกว่ามันกะไอ้เกิ้ลนัดกันไว้ว่าจะไปซื้อหนังสือเรียนด้วยกัน
เออ...ไอ้คู่นี้มันชักจะแปลกๆแล้วนะ
ชั้นนั่งแกร่วอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าอาคาร 4 ในหัวชั้นก็คิดเรื่องสายตาของพี่แอนนาไปด้วย
‘สายตานางมารชัดๆ’
ตอนนี้ท้องฟ้ากำลังเริ่มเปลี่ยนสี จากสีครามสดใสกลายไปเป็นสีแดงอมส้ม
พระอาทิตย์ที่ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันกำลังจะเปลี่ยนเวรกับพระจันทร์ที่หลับอุตุอยู่อีกที่ซีกโลกหนึ่ง
บรรยากาศแบบนี้ ชั้นควรนั่งแช่ขา อ่านหนังสืออยู่ที่ริมสระบัวที่บ้านสิ
แล้วทำม๊ายยยยย....ป่านนี้ยังไม่มีมีคนมารับช้านนนน....
มันจะ 6 โมงเย็นแล้วนะT_T
ปะป๊า ม่ามี๊ พี่ชาย ใบปออยากกลับบ้านอ่ะ แง๊ส์ส์ส์......Y_Y
ปี๊ดๆ ปี๊ดๆ
เสียงไรฟะ?
ชั้นหันกลับไปมอง
โอ้ววว....ป้อนี่นา ป้อกับมอเตอร์ไซค์ Sonic สีดำคู่ชีพของเค้า
“ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ ใบปอ”
ถ้ากลับไปแล้วชั้นคงไม่มานั่งเหี่ ยวอยู่แบบนี้หรอก
ถามคำถามให้เข้ากับหน้าหล่อๆของนายหน่อยสิ -_-“”
“ยังเลย แล้วนายล่ะ ป่านนี้ทำไมยังไม่กลับอีก ซ้อมเทควันโดอยู่เหรอ”
ชั้นเหลือบมองชุดเทควันโดที่ป้อใส่ ไม่เห็นชุ่มเหงื่อแบบไอ้เกิ้ลเลย
สงสัยที่ไอ้เกิ้ลมันเปียก คงเพราะรีบวิ่งมาดักยัยเมย์ไว้แหงๆ
“อ๋อ เปล่าชั้นรอแอนนาอยู่น่ะ”
เพล้ง!!!
เสียงหัวใจดวงน้อยๆของชั้นแตกสลาย
ฮือๆ พระเจ้าทามม๊ายยยยย... (เกี่ยวอะไรกับตรูฟะ : พระเจ้า)
“แหม เดี๋ยวนี้ สนิทขนาดไม่ต้องเรียกพ่งเรียกพี่แล้วเหรอ?”
ชั้นแซวไอ้ป้อที่กำลังจอดรถแล้วเดินมานั่งข้างๆชั้น
“เอ่อ แล้วนี่รอใครอยู่ล่ะ พี่บิ๊กเหรอ”
“อ๋อ ใช่”
ป้อกับพี่บิ๊กค่อนข้างจะเป็นคู่กัดกันอ่ะนะ ตั้งแต่พี่บิ๊กพ่ายแพ้ในการประกวดหนุ่มฮอตของรร.ไปเมื่อปีที่แล้ว แถมยังแพ้ให้ป้อซะอีก (ป้อที่ 1 ส่วนพี่บิ๊กที่ 2 )
555+ ก็ป้อเค้าหล่อของจริงนี่นา
“มิ พี่บิ๊กเป็นไงบ้าง?”
“ถามทำไม นายคิดถึงพี่ชายชั้นเหรอ”
“ใช่”
ห๊าส์.....ป้อ อย่าบอกนะว่านาย...
อึ๊ยส์!!!
“ชั้นรู้นะใบปอ ว่าเธอคิดอะไรอยู่ มันไม่ใช่แบบนั้น ชั้นแค่อยากคุยเรื่องอะไรบางอย่างกับพี่เค้าหน่อย”
“ฝากชั้นก็ได้นะ เด๋วจะบอกพี่บิ๊กให้เอง”
“ไม่เป็นไร มันเป็นเรื่องส่วนตัวของชั้น เธอไม่ต้องยุ่ง”
โหหหห..... เรื่องนี้คงสำคัญมากขนาดนายออกปากไม่ให้ชั้นเจือกเลยเหรอ
ชั้นกับป้อนั่งคุยเรื่องสัพเพเหระกันไปเรื่อยๆ จนเกือบๆจะครึ่งชั่วโมง
เฮ้อ เวลาได้อยู่กับคนที่เรารักเนี่ยช่างผ่านไปเร็วซะจริงๆนะ
“แว้กกก...”
“ใบปอ แกเป็นอะไร ร้องเสียงหมาแท้งลูกเชียว”
-_-“””เปรียบเทียบให้มันดีกว่านี้ได้มั๊ย
“ฝุ่นมันเข้าตาอ่ะ เคืองตาอ่ะ”
ชั้นเอามือขยี้ๆตาของชั้นอย่างเมามันส์
หมับ!!
ป้อดึงมือของชั้นออกพลางมองจ้องหน้าชั้นอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
แกอย่ามาหื่นกับชั้นตอนนี้นะป้อ วันนี้ชั้นมีเมนส์ ตอบสนองอารมณ์ของแกไม่ได้ เอาไว้วันหลังก่อน
อ๊ะ!!! ไม่ใช่ ไม่ใช่ ชั้นต้องรักนวลสงวนตัวสิ ชั้นเป็นนางเอกนะ
“ป้อ แกจับมือชั้นทำไม ปล่อยนะเว้ย”
“แกอย่าเอามือสกปรกไปขยี้ตาสิใบปอ เดี๋ยวตาแกก็อักเสบหรอก มาชั้นจะช่วยเป่าฝุ่นออกให้”
นึกว่าเรื่องอะไร เสียอารมณ์ชะมัดเล๊ยยยย...
เบื่อจริงๆพวกชอบทำอะไรครึ่งๆกลางๆเนี่ย
“ไหนตรงไหน”
ป้อยื่นหน้าเข้ามาใกล้ชั้น แกจะแหกตาชั้นไปถึงไหนเนี่ย เจ็บนะเฟ้ย เบาๆดิ
ชั้นมองป้อตาไม่กระพริบ (จะกระพริบได้ไง ก็มันเอามือถ่างตาชั้นไว้เนี่ย) หน้าป้อเนียน
ชะมัดเลย เผลอเนียนกว่าแก้มชั้นซะอีก มีสิวไม่กี่เม็ด อืมม...ปามาน 3 เม็ดเล็กได้มั้ง แก้มก็ใส๊ใสหยั่งกะน้ำมะพร้าว
*^^*
สรุปว่า ป้อโคตรหล่ออ่ะ
“เด๋วนะใบปอ เด๋วชั้นเขี่ยให้”
“เออๆ เฮ้ย!!เจ็บนะเฟ้ย”
“อยู่เฉยๆสิแกนี่ ดิ้นหาอะไร”
ป้อจับมือชั้นไว้ วินาทีนี้เอง พระเจ้ากำลังจะเอามุขเก่าๆมาใช้แล้ว
ปิ๊ง!!
สายตาของชั้นกับป้อมาสบกันพอดี
เราสองคนต่างคนก็ต่างนิ่ง ชั้นเองก็ไม่ได้เป็นคนขี้ริ้วขี้เหร่อะไรซักหน่อย ถึงจะไม่ได้สวยเริ่ดที่สุดในโรงเรียน คนมาจีบก็มีบ้างประปราย แต่ชั้นก็ต้องปฏิเสธ
เพราะนายคนเดียวนั่นแหละ
ป้อ!!!
เพราะนายทำให้ชั้นรักคนอื่นไม่ได้ ทำให้ชั้นไม่สามารถละสายตาไปมองคนอื่นได้
นอกจากนายคนเดียว
“เอ่อ ป้อ ไม่เป็นไรแล้ว ขอบใจนะ”
ชั้นรีบผละออกจากป้อทันที ส่วนป้อก็หันหน้าหนีไปอีกทาง
ตอนนี้เราสองคนกำลังหันหลัง ให้กัน (ลางไม่ดีเลยT_T)
ความจริงถ้าเมื่อกี้ชั้นใส่อารมณ์อีกนิด เราสองคนอาจจะได้คิสกันก็ได้ 555+ หื่นเว้ย
‘ไม่ได้นะ ไม่ได้ใบปอ เธอจะคิดแบบนั้นไม่ได้ เธอเป็นนางเอกนะ ป้อเค้ามีแอนนาอยู่แล้ว’ เสียงของนางฟ้าในตัวของชั้นดังขึ้นมา
เรื่องนางเอกมันก็จริง แต่ทำไมแกต้องย้ำด้วยว่าป้อเป็นของพี่แอนนา
มันช้ำนะเว้ยT_T
- - - - - Can I love you?- - - - -
ชั้นไม่รู้ตัวว่าชั้นยืนอยู่ที่ตรงนี้มานานเท่าไหร่แล้ว
ชั้นไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ชั้นกำราวเหล็กที่กั้นระเบียงไว้แรงแค่ไหน
และชั้นไม่รู้ว่าตอนนี้ชั้นควรจะจัดการยังไงกับยัยเด็กคนนั้น
คนที่กำลงจะแย่งคนป้อไปจากชั้น
- เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน -
“ป้อ อีกไม่กี่วันก็จะเปิดเทอมแล้ว ป้อว่าแอนควรไปเรียนกวดวิชาเพิ่มดีมั๊ย?”
“เอ่อ ยังไงก็ได้”
“นี่ป้อออกความเห็นบ้างสิ เราเป็นแฟนกันแล้วนะ”
“อ๋อ ก็ดีนะ”
พักนี้ป้อดูเปลี่ยนไปมาก เหมือนป้อไม่ได้รักเราแล้ว อันที่จริงตั้งแต่กลับมาจากภูเก็ตแล้วต่างหาก
เอกแซวชั้นตั้งแต่กลับมาจากภูเก็ตว่าดูมีน้ำมีนวลขึ้น ไปทำอะไรกับป้อมา
ที่จริงแล้ว ชั้นกับป้อไม่ได้ทำอะไรเลย ป้อเค้าเมามาก พูดไม่รู้เรื่องเลยวันนั้น
แต่เค้าพร่ำเพ้อถึงใครก็ไม่รู้ ชั้นคิดว่าคงจะเป็นแฟนเก่าของป้อคนก่อนละมั้ง
สรุปว่าเราไม่ได้ทำอะไรกันเกินเลย เพราะพอป้อตื่นมา เค้าก็รีบเช็คเอาท์ออกจากโรงแรมทันที
- เมื่อตอนเที่ยงที่ผ่านมา -
ป้อไปคุยกับเด็กผู้หญิงที่ชื่อใบปออีกแล้ว
น้องใบปอเป็นเพื่อนกับป้อมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ เห็นป้อบอกว่าสนิทกันมากเอาการอยู่
แต่ทำไมชั้นต้องไม่พอใจน้องเค้าอยู่ลึกๆล่ะ ในเมื่อชั้นเป็นแฟนป้อ ใครๆก็รู้
“นี่ แอน แกนั่งทื่อเป็นสากอยู่ตรงนี้ทำไมยะ”
“มีอะไรเหรอ เอก”
“ก็แฟนสุดที่รักของแกน่ะไปกุ๊กกิ๊กกับเพื่อนสมัยเด็กอยู่โต๊ะนั้นน่ะ แกไม่เห็นเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอกน่า เค้าเป็นเพื่อนๆกัน แกจะให้ชั้นตามหึงเค้าตลอด 24 ชม.เหรอ ถึงป้อจะเคยเป็นคนเจ้าชู้ก็เหอะ แต่ชั้นเชื่อใจเค้านะ เพื่อนกลุ่มป้อน่ะ เค้าก็สนิทกันมาตั้งนานแล้ว มันก็ต้องเล่นหัวกันบ้างเป็นธรรมดา”
“โอ๊ย ยัยแม่พระ ว้าย ดูสิๆ กินน้ำจากหลอดเดียวกันด้วยอ่ะ กรี๊ดๆ แบบนี้ก็จูบทางอ้อมสิ”
“เอก แกอย่าพูดมากได้มั๊ย ตอนนี้ป้อเค้ามีชั้นคนเดียว แกอย่ามาทำให้ชั้นเขวนะ”
“หึ แอน ชั้นเตือนแกนะ อย่างน้องป้อน่ะ ถ้าแกไม่จับไว้ให้มั่นน่ะ ชั้นฟันธงเลย อีกไม่นานแกก็จะกลายเป็นแค่คนรู้จักทางกายสำหรับมัน ว้ายๆ ดูสิ ยีผมกันเล่นด้วย เนี่ยนะเหรอพฤติกรรมการแสดงออกของเพื่อนสมัยเด็กน่ะ แอน”
ฮึ่มส์ ยิ่งเอกพูดมาเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ชั้นคิดได้มากขึ้นเท่านั้น
ใช่ ถ้ายังให้ใบปอเข้ามาในชีวิตของป้อมากกว่านี้ ชั้นอาจจะต้องเป็นคนไป
ซึ่งชั้นจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นเป็นอันขาด
ป้อต้องเป็นของชั้น -_-^^^
- - - - - Can I love you?- - - - -
“ต๊ายย...แกดูสิแอน หน้าแทบจะยื่นชิดติดกันเข้าไปอยู่แล้ว แกไม่คิดจะลงไปหยุดสัมพันธ์สวาทของเพื่อนสมัยเด็กบ้างรึไงจ๊ะ”
“เอก ลงไปกับชั้นหน่อยสิ ชั้นต้องคุยกับสองคนนั้น”
“ได๋เลยค่ะ เอกพร้อมตบคนเสมอ”
เอกแอบกระยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ
‘แอนนา แกนี่ยุง่ายชะมัด เรียนเก่งซะเปล่า เรื่องหัวใจนี่โง่ก็ค วายที่บ้านชั้นซะอีก หึ อยู่ดีๆก็หาเรื่องสนุกๆมาให้ชั้นทำ คงหลงไอ้เวงป้อมันมากล่ะสิท่า ดีแล้วชั้นจะได้ตบคนเล่นซะหน่อย แถมคนๆนั้นยังเป็นเพื่อนของศัตรูหัวใจชั้นอีก 555+ สะใจจริ๊งๆ พวกชะนีหน้าโง่ทั้งหลาย’
- - - - - Can I love you?- - - - -
“ป้อ”
“อ้าว แอนนา พี่เอก งานเสร็จเรียบร้อยแล้วเหรอ?”
“ป้อมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ กับเด็กคนนี้”
พี่แอนนามองหน้าป้อแล้วชี้นิ้วมาทางชั้น ในขณะที่พี่เอกยืนเป็นกระเทยค วายอยู่ด้านหลัง
“เราก็นั่งรอแอนไง พอดีใบปอยังไม่มีคนมารับ เราก็เลยมาน่งเป็นเพื่อน”
“เป็นเพื่อนงั้นเหรอ? ป้อคิดว่าแอนโง่มากใช่มั๊ย? แอนไม่ได้ตาบอดนะ แอนก็เห็น เอกก็เห็นว่าเมื่อกี๊ป้อกับนังนี่กำลงจะจูบกันน่ะ”
“ช่ายๆ บัดสีบัดเถลิงจริงๆ ป้อ เธอมานั่งเอาหน้าซุกกะนังชะนีนี่อยู่ได้ยังไง ไม่รู้จักอายมั่ง”
“พี่เอกพูดจาดีๆหน่อยนะ ใบปอเป็นเพื่อนผมนะ พี่มาว่าเค้าแบบนี้ได้ไง”
“ดูสิ แอน ปกป้องกันด้วย ทำผิดแล้วไม่ยอมรับ”
“ป้อ แอนพยายามทำทุกอย่างนะ แอนเชื่อใจว่าป้อจะไม่หลอกแอน จะไม่ทิ้งแอน จะไม่เจ้าชู้ แต่ทำไม ทำไมป้อทำกับแอนแบบนี้ล่ะ”
อ้าว เอาเข้าไป เด๋วก็ด่าชะนีมั้งล่ะ เด๋วก็หาว่าจูบกันมั้งล่ะ
สงสัยนักทำไมไม่ถามกรูฟะ นั่งหัวโด่อยู่เนี่ย พร้อมจะตอบทุกเมื่อเล๊ยยย..
พี่แอนนาเริ่มร้องไห้ นางเอ๊ก นางเอกตายล่ะ
“แอน ใบปอเค้าเป็นเพื่อนป้อนะ เพื่อนสนิทอ่ะ แอนเข้าใจบ้างสิ”
“อย่าไปเชื่อนะแอน แบบนี้เอกว่ามันเกินเพื่อนไปแล้วนะ อย่าไปเชื่อนะ”
ง่ะส์ -_-
อีตุ๊ดค วายนี่ แมร่ง ยุเก่งโคตร
“ป้อ โกหกแอนใช่มั๊ย ทำไมอ่ะ”
ง่ะส์-_-
นี่ก็โง่เชื่อเค้าอีก
“โธ่ แอนเชื่อกันบ้างสิ ป้อมีแอนคนเดียวจริงๆนะ”
เฮ้อ เรื่องชักจะบานปลายไปทุกที สงสัยนางเอกตัวจริงอย่างชั้นคงต้องออกไปแก้ไขสถานการณ์เองซะแล้ว
แต่อย่าลืมนะว่า ตัวชั้นเอง ต้องเป็นคนเสียใจ ชั้นเองก็หวังตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่เหรอที่จะให้มันเป็นแบบนี้
ชั้นคิดดีแล้วเหรอที่จะยอมเจ็บเอง
คิดดีแล้วเหรอ?
แต่ว่าชั้นไม่อยากเห็นป้อเจ็บนี่ บางทีป้ออาจจะรักพี่แอนนาจริงๆก็ได้
ยังไง ยังไง คนที่ป้อเลือกก็ไม่ใช่ชั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
เจ็บอีกซักครั้งจะเป็นไรไป ฮึ ใบปอ แกคงไม่ตายเพราะเรื่องแค่นี้ใช่มั๊ย?
แต่ถ้าป้อเจ็บ ชั้นอาจจะตายไปจริงๆก็ได้
เอาวะ สู้เว้ย!!!
“พอเถอะพี่ หนูอ่ะ ไม่ได้ชอบไอ้ป้อหันหรอก หนูมีแฟนแล้ว แล้วเราก็รักกันมากกก...ด้วย”
โกหกคำโตโคตรเลยกรู
น่าเชื่อมั๊ยเนี่ย? T_T
ชั้นแยกกับเมย์หลังจากเสร็จกิจกรรมชุมนุมหมากล้อม ( ชั้นแข่งชนะมันด้วย*^^* )
ไอ้เกิ้ลมันมารอเมย์อยู่ที่หน้าห้องโกะในสภาพตัวเปียกโชกในชุดเทควันโด
เห็นเมย์บอกว่ามันกะไอ้เกิ้ลนัดกันไว้ว่าจะไปซื้อหนังสือเรียนด้วยกัน
เออ...ไอ้คู่นี้มันชักจะแปลกๆแล้วนะ
ชั้นนั่งแกร่วอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าอาคาร 4 ในหัวชั้นก็คิดเรื่องสายตาของพี่แอนนาไปด้วย
‘สายตานางมารชัดๆ’
ตอนนี้ท้องฟ้ากำลังเริ่มเปลี่ยนสี จากสีครามสดใสกลายไปเป็นสีแดงอมส้ม
พระอาทิตย์ที่ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันกำลังจะเปลี่ยนเวรกับพระจันทร์ที่หลับอุตุอยู่อีกที่ซีกโลกหนึ่ง
บรรยากาศแบบนี้ ชั้นควรนั่งแช่ขา อ่านหนังสืออยู่ที่ริมสระบัวที่บ้านสิ
แล้วทำม๊ายยยยย....ป่านนี้ยังไม่มีมีคนมารับช้านนนน....
มันจะ 6 โมงเย็นแล้วนะT_T
ปะป๊า ม่ามี๊ พี่ชาย ใบปออยากกลับบ้านอ่ะ แง๊ส์ส์ส์......Y_Y
ปี๊ดๆ ปี๊ดๆ
เสียงไรฟะ?
ชั้นหันกลับไปมอง
โอ้ววว....ป้อนี่นา ป้อกับมอเตอร์ไซค์ Sonic สีดำคู่ชีพของเค้า
“ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ ใบปอ”
ถ้ากลับไปแล้วชั้นคงไม่มานั่งเหี่ ยวอยู่แบบนี้หรอก
ถามคำถามให้เข้ากับหน้าหล่อๆของนายหน่อยสิ -_-“”
“ยังเลย แล้วนายล่ะ ป่านนี้ทำไมยังไม่กลับอีก ซ้อมเทควันโดอยู่เหรอ”
ชั้นเหลือบมองชุดเทควันโดที่ป้อใส่ ไม่เห็นชุ่มเหงื่อแบบไอ้เกิ้ลเลย
สงสัยที่ไอ้เกิ้ลมันเปียก คงเพราะรีบวิ่งมาดักยัยเมย์ไว้แหงๆ
“อ๋อ เปล่าชั้นรอแอนนาอยู่น่ะ”
เพล้ง!!!
เสียงหัวใจดวงน้อยๆของชั้นแตกสลาย
ฮือๆ พระเจ้าทามม๊ายยยยย... (เกี่ยวอะไรกับตรูฟะ : พระเจ้า)
“แหม เดี๋ยวนี้ สนิทขนาดไม่ต้องเรียกพ่งเรียกพี่แล้วเหรอ?”
ชั้นแซวไอ้ป้อที่กำลังจอดรถแล้วเดินมานั่งข้างๆชั้น
“เอ่อ แล้วนี่รอใครอยู่ล่ะ พี่บิ๊กเหรอ”
“อ๋อ ใช่”
ป้อกับพี่บิ๊กค่อนข้างจะเป็นคู่กัดกันอ่ะนะ ตั้งแต่พี่บิ๊กพ่ายแพ้ในการประกวดหนุ่มฮอตของรร.ไปเมื่อปีที่แล้ว แถมยังแพ้ให้ป้อซะอีก (ป้อที่ 1 ส่วนพี่บิ๊กที่ 2 )
555+ ก็ป้อเค้าหล่อของจริงนี่นา
“มิ พี่บิ๊กเป็นไงบ้าง?”
“ถามทำไม นายคิดถึงพี่ชายชั้นเหรอ”
“ใช่”
ห๊าส์.....ป้อ อย่าบอกนะว่านาย...
อึ๊ยส์!!!
“ชั้นรู้นะใบปอ ว่าเธอคิดอะไรอยู่ มันไม่ใช่แบบนั้น ชั้นแค่อยากคุยเรื่องอะไรบางอย่างกับพี่เค้าหน่อย”
“ฝากชั้นก็ได้นะ เด๋วจะบอกพี่บิ๊กให้เอง”
“ไม่เป็นไร มันเป็นเรื่องส่วนตัวของชั้น เธอไม่ต้องยุ่ง”
โหหหห..... เรื่องนี้คงสำคัญมากขนาดนายออกปากไม่ให้ชั้นเจือกเลยเหรอ
ชั้นกับป้อนั่งคุยเรื่องสัพเพเหระกันไปเรื่อยๆ จนเกือบๆจะครึ่งชั่วโมง
เฮ้อ เวลาได้อยู่กับคนที่เรารักเนี่ยช่างผ่านไปเร็วซะจริงๆนะ
“แว้กกก...”
“ใบปอ แกเป็นอะไร ร้องเสียงหมาแท้งลูกเชียว”
-_-“””เปรียบเทียบให้มันดีกว่านี้ได้มั๊ย
“ฝุ่นมันเข้าตาอ่ะ เคืองตาอ่ะ”
ชั้นเอามือขยี้ๆตาของชั้นอย่างเมามันส์
หมับ!!
ป้อดึงมือของชั้นออกพลางมองจ้องหน้าชั้นอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
แกอย่ามาหื่นกับชั้นตอนนี้นะป้อ วันนี้ชั้นมีเมนส์ ตอบสนองอารมณ์ของแกไม่ได้ เอาไว้วันหลังก่อน
อ๊ะ!!! ไม่ใช่ ไม่ใช่ ชั้นต้องรักนวลสงวนตัวสิ ชั้นเป็นนางเอกนะ
“ป้อ แกจับมือชั้นทำไม ปล่อยนะเว้ย”
“แกอย่าเอามือสกปรกไปขยี้ตาสิใบปอ เดี๋ยวตาแกก็อักเสบหรอก มาชั้นจะช่วยเป่าฝุ่นออกให้”
นึกว่าเรื่องอะไร เสียอารมณ์ชะมัดเล๊ยยยย...
เบื่อจริงๆพวกชอบทำอะไรครึ่งๆกลางๆเนี่ย
“ไหนตรงไหน”
ป้อยื่นหน้าเข้ามาใกล้ชั้น แกจะแหกตาชั้นไปถึงไหนเนี่ย เจ็บนะเฟ้ย เบาๆดิ
ชั้นมองป้อตาไม่กระพริบ (จะกระพริบได้ไง ก็มันเอามือถ่างตาชั้นไว้เนี่ย) หน้าป้อเนียน
ชะมัดเลย เผลอเนียนกว่าแก้มชั้นซะอีก มีสิวไม่กี่เม็ด อืมม...ปามาน 3 เม็ดเล็กได้มั้ง แก้มก็ใส๊ใสหยั่งกะน้ำมะพร้าว
*^^*
สรุปว่า ป้อโคตรหล่ออ่ะ
“เด๋วนะใบปอ เด๋วชั้นเขี่ยให้”
“เออๆ เฮ้ย!!เจ็บนะเฟ้ย”
“อยู่เฉยๆสิแกนี่ ดิ้นหาอะไร”
ป้อจับมือชั้นไว้ วินาทีนี้เอง พระเจ้ากำลังจะเอามุขเก่าๆมาใช้แล้ว
ปิ๊ง!!
สายตาของชั้นกับป้อมาสบกันพอดี
เราสองคนต่างคนก็ต่างนิ่ง ชั้นเองก็ไม่ได้เป็นคนขี้ริ้วขี้เหร่อะไรซักหน่อย ถึงจะไม่ได้สวยเริ่ดที่สุดในโรงเรียน คนมาจีบก็มีบ้างประปราย แต่ชั้นก็ต้องปฏิเสธ
เพราะนายคนเดียวนั่นแหละ
ป้อ!!!
เพราะนายทำให้ชั้นรักคนอื่นไม่ได้ ทำให้ชั้นไม่สามารถละสายตาไปมองคนอื่นได้
นอกจากนายคนเดียว
“เอ่อ ป้อ ไม่เป็นไรแล้ว ขอบใจนะ”
ชั้นรีบผละออกจากป้อทันที ส่วนป้อก็หันหน้าหนีไปอีกทาง
ตอนนี้เราสองคนกำลังหันหลัง ให้กัน (ลางไม่ดีเลยT_T)
ความจริงถ้าเมื่อกี้ชั้นใส่อารมณ์อีกนิด เราสองคนอาจจะได้คิสกันก็ได้ 555+ หื่นเว้ย
‘ไม่ได้นะ ไม่ได้ใบปอ เธอจะคิดแบบนั้นไม่ได้ เธอเป็นนางเอกนะ ป้อเค้ามีแอนนาอยู่แล้ว’ เสียงของนางฟ้าในตัวของชั้นดังขึ้นมา
เรื่องนางเอกมันก็จริง แต่ทำไมแกต้องย้ำด้วยว่าป้อเป็นของพี่แอนนา
มันช้ำนะเว้ยT_T
- - - - - Can I love you?- - - - -
ชั้นไม่รู้ตัวว่าชั้นยืนอยู่ที่ตรงนี้มานานเท่าไหร่แล้ว
ชั้นไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ชั้นกำราวเหล็กที่กั้นระเบียงไว้แรงแค่ไหน
และชั้นไม่รู้ว่าตอนนี้ชั้นควรจะจัดการยังไงกับยัยเด็กคนนั้น
คนที่กำลงจะแย่งคนป้อไปจากชั้น
- เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน -
“ป้อ อีกไม่กี่วันก็จะเปิดเทอมแล้ว ป้อว่าแอนควรไปเรียนกวดวิชาเพิ่มดีมั๊ย?”
“เอ่อ ยังไงก็ได้”
“นี่ป้อออกความเห็นบ้างสิ เราเป็นแฟนกันแล้วนะ”
“อ๋อ ก็ดีนะ”
พักนี้ป้อดูเปลี่ยนไปมาก เหมือนป้อไม่ได้รักเราแล้ว อันที่จริงตั้งแต่กลับมาจากภูเก็ตแล้วต่างหาก
เอกแซวชั้นตั้งแต่กลับมาจากภูเก็ตว่าดูมีน้ำมีนวลขึ้น ไปทำอะไรกับป้อมา
ที่จริงแล้ว ชั้นกับป้อไม่ได้ทำอะไรเลย ป้อเค้าเมามาก พูดไม่รู้เรื่องเลยวันนั้น
แต่เค้าพร่ำเพ้อถึงใครก็ไม่รู้ ชั้นคิดว่าคงจะเป็นแฟนเก่าของป้อคนก่อนละมั้ง
สรุปว่าเราไม่ได้ทำอะไรกันเกินเลย เพราะพอป้อตื่นมา เค้าก็รีบเช็คเอาท์ออกจากโรงแรมทันที
- เมื่อตอนเที่ยงที่ผ่านมา -
ป้อไปคุยกับเด็กผู้หญิงที่ชื่อใบปออีกแล้ว
น้องใบปอเป็นเพื่อนกับป้อมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ เห็นป้อบอกว่าสนิทกันมากเอาการอยู่
แต่ทำไมชั้นต้องไม่พอใจน้องเค้าอยู่ลึกๆล่ะ ในเมื่อชั้นเป็นแฟนป้อ ใครๆก็รู้
“นี่ แอน แกนั่งทื่อเป็นสากอยู่ตรงนี้ทำไมยะ”
“มีอะไรเหรอ เอก”
“ก็แฟนสุดที่รักของแกน่ะไปกุ๊กกิ๊กกับเพื่อนสมัยเด็กอยู่โต๊ะนั้นน่ะ แกไม่เห็นเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอกน่า เค้าเป็นเพื่อนๆกัน แกจะให้ชั้นตามหึงเค้าตลอด 24 ชม.เหรอ ถึงป้อจะเคยเป็นคนเจ้าชู้ก็เหอะ แต่ชั้นเชื่อใจเค้านะ เพื่อนกลุ่มป้อน่ะ เค้าก็สนิทกันมาตั้งนานแล้ว มันก็ต้องเล่นหัวกันบ้างเป็นธรรมดา”
“โอ๊ย ยัยแม่พระ ว้าย ดูสิๆ กินน้ำจากหลอดเดียวกันด้วยอ่ะ กรี๊ดๆ แบบนี้ก็จูบทางอ้อมสิ”
“เอก แกอย่าพูดมากได้มั๊ย ตอนนี้ป้อเค้ามีชั้นคนเดียว แกอย่ามาทำให้ชั้นเขวนะ”
“หึ แอน ชั้นเตือนแกนะ อย่างน้องป้อน่ะ ถ้าแกไม่จับไว้ให้มั่นน่ะ ชั้นฟันธงเลย อีกไม่นานแกก็จะกลายเป็นแค่คนรู้จักทางกายสำหรับมัน ว้ายๆ ดูสิ ยีผมกันเล่นด้วย เนี่ยนะเหรอพฤติกรรมการแสดงออกของเพื่อนสมัยเด็กน่ะ แอน”
ฮึ่มส์ ยิ่งเอกพูดมาเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ชั้นคิดได้มากขึ้นเท่านั้น
ใช่ ถ้ายังให้ใบปอเข้ามาในชีวิตของป้อมากกว่านี้ ชั้นอาจจะต้องเป็นคนไป
ซึ่งชั้นจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นเป็นอันขาด
ป้อต้องเป็นของชั้น -_-^^^
- - - - - Can I love you?- - - - -
“ต๊ายย...แกดูสิแอน หน้าแทบจะยื่นชิดติดกันเข้าไปอยู่แล้ว แกไม่คิดจะลงไปหยุดสัมพันธ์สวาทของเพื่อนสมัยเด็กบ้างรึไงจ๊ะ”
“เอก ลงไปกับชั้นหน่อยสิ ชั้นต้องคุยกับสองคนนั้น”
“ได๋เลยค่ะ เอกพร้อมตบคนเสมอ”
เอกแอบกระยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ
‘แอนนา แกนี่ยุง่ายชะมัด เรียนเก่งซะเปล่า เรื่องหัวใจนี่โง่ก็ค วายที่บ้านชั้นซะอีก หึ อยู่ดีๆก็หาเรื่องสนุกๆมาให้ชั้นทำ คงหลงไอ้เวงป้อมันมากล่ะสิท่า ดีแล้วชั้นจะได้ตบคนเล่นซะหน่อย แถมคนๆนั้นยังเป็นเพื่อนของศัตรูหัวใจชั้นอีก 555+ สะใจจริ๊งๆ พวกชะนีหน้าโง่ทั้งหลาย’
- - - - - Can I love you?- - - - -
“ป้อ”
“อ้าว แอนนา พี่เอก งานเสร็จเรียบร้อยแล้วเหรอ?”
“ป้อมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ กับเด็กคนนี้”
พี่แอนนามองหน้าป้อแล้วชี้นิ้วมาทางชั้น ในขณะที่พี่เอกยืนเป็นกระเทยค วายอยู่ด้านหลัง
“เราก็นั่งรอแอนไง พอดีใบปอยังไม่มีคนมารับ เราก็เลยมาน่งเป็นเพื่อน”
“เป็นเพื่อนงั้นเหรอ? ป้อคิดว่าแอนโง่มากใช่มั๊ย? แอนไม่ได้ตาบอดนะ แอนก็เห็น เอกก็เห็นว่าเมื่อกี๊ป้อกับนังนี่กำลงจะจูบกันน่ะ”
“ช่ายๆ บัดสีบัดเถลิงจริงๆ ป้อ เธอมานั่งเอาหน้าซุกกะนังชะนีนี่อยู่ได้ยังไง ไม่รู้จักอายมั่ง”
“พี่เอกพูดจาดีๆหน่อยนะ ใบปอเป็นเพื่อนผมนะ พี่มาว่าเค้าแบบนี้ได้ไง”
“ดูสิ แอน ปกป้องกันด้วย ทำผิดแล้วไม่ยอมรับ”
“ป้อ แอนพยายามทำทุกอย่างนะ แอนเชื่อใจว่าป้อจะไม่หลอกแอน จะไม่ทิ้งแอน จะไม่เจ้าชู้ แต่ทำไม ทำไมป้อทำกับแอนแบบนี้ล่ะ”
อ้าว เอาเข้าไป เด๋วก็ด่าชะนีมั้งล่ะ เด๋วก็หาว่าจูบกันมั้งล่ะ
สงสัยนักทำไมไม่ถามกรูฟะ นั่งหัวโด่อยู่เนี่ย พร้อมจะตอบทุกเมื่อเล๊ยยย..
พี่แอนนาเริ่มร้องไห้ นางเอ๊ก นางเอกตายล่ะ
“แอน ใบปอเค้าเป็นเพื่อนป้อนะ เพื่อนสนิทอ่ะ แอนเข้าใจบ้างสิ”
“อย่าไปเชื่อนะแอน แบบนี้เอกว่ามันเกินเพื่อนไปแล้วนะ อย่าไปเชื่อนะ”
ง่ะส์ -_-
อีตุ๊ดค วายนี่ แมร่ง ยุเก่งโคตร
“ป้อ โกหกแอนใช่มั๊ย ทำไมอ่ะ”
ง่ะส์-_-
นี่ก็โง่เชื่อเค้าอีก
“โธ่ แอนเชื่อกันบ้างสิ ป้อมีแอนคนเดียวจริงๆนะ”
เฮ้อ เรื่องชักจะบานปลายไปทุกที สงสัยนางเอกตัวจริงอย่างชั้นคงต้องออกไปแก้ไขสถานการณ์เองซะแล้ว
แต่อย่าลืมนะว่า ตัวชั้นเอง ต้องเป็นคนเสียใจ ชั้นเองก็หวังตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่เหรอที่จะให้มันเป็นแบบนี้
ชั้นคิดดีแล้วเหรอที่จะยอมเจ็บเอง
คิดดีแล้วเหรอ?
แต่ว่าชั้นไม่อยากเห็นป้อเจ็บนี่ บางทีป้ออาจจะรักพี่แอนนาจริงๆก็ได้
ยังไง ยังไง คนที่ป้อเลือกก็ไม่ใช่ชั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
เจ็บอีกซักครั้งจะเป็นไรไป ฮึ ใบปอ แกคงไม่ตายเพราะเรื่องแค่นี้ใช่มั๊ย?
แต่ถ้าป้อเจ็บ ชั้นอาจจะตายไปจริงๆก็ได้
เอาวะ สู้เว้ย!!!
“พอเถอะพี่ หนูอ่ะ ไม่ได้ชอบไอ้ป้อหันหรอก หนูมีแฟนแล้ว แล้วเราก็รักกันมากกก...ด้วย”
โกหกคำโตโคตรเลยกรู
น่าเชื่อมั๊ยเนี่ย? T_T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น