ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 : สวนสนุกมานิแอค
เมืองฮูกอนเวลานี้ถูกปกคลุมไปด้วยดอกไม้นาๆนับชนิดที่กำลังเบ่งบานต้อนรับฤดูใบไม้ผลิของปี ผู้คนจากต่างเมือง ก็พากันหลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ที่เมืองนี้จะมีการจัดงาน ฟลอร่า เฟสติวัล ในวันจันทร์ที่สองของทุกๆปี เพื่อเป็นการขอพรแก่เหล่าทวยเทพบนสรวงสวรรค์ในการนำความเจริญรุ่งเรืองมาให้แก่เมือง
เช่นเดียวกันกับทุกๆที่ แวมไพร์ สคูล ก็ชุลมุนวุ่นวายพอดู บรรดานักเรียนทั้งหลายเริ่มเตรียมตัวสำหรับงานที่กำลังจะจัดขึ้นในอีกสองอาทิตย์ มีการตกแต่งโรงเรียนด้วยดอกไม้หลากสีสรร การหาจุดติดตั้งพลุไฟ ถูกกำหนดโดยช่างทำพลุที่มีชื่อเสียงที่สุดของเมือง ตามทางเดินระหว่างตึกถูกประดับประดาไปด้วยโคมไฟตั้งพื้นทรงดอกไม้หลากสีสรร โดยมีไฮไลท์เป็นโคมไฟทิวลิป ที่ให้แสงสีขาวสว่างจ้าไปทั่วบริเวณ
“เล็กซ์ ...อาทิตย์นี้ไป เซ็นเตอร์มอลล์ กันมั้ย” คริสถามขณะกำลังเดินไปหอพักชายที่อยู่ทางด้านหลังของโรงเรียน
“ม่ายล่ะ ฉันมีนัด”
“อ่าวหรอ อิจฉามันจริงๆ พวกที่มีแฟนแล้วเนี่ยน้า...”
“แฟนที่ไหนกัน เราก็คบกันเฉยๆ ยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกันเลย...แต่ว่าฉันก็อยากไปกับนายนะ จะไปด้วยกันมั้ยล่ะ แอนนาคงไม่ว่าอะไรหรอก” เล็กซ์บอกคริส
“นายจะไปไหนกันล่ะ”
“สวนสนุก มานิแอค”
- - - - -
“เฮ้ย ทำไมคนมันแน่นยังงี้นะ” คริสแผดเสียง ขณะต่อคิวรอเล่น อันเดอร์ลูป โรลเลอร์โคสเตอร์
“อย่าบ่นไปหน่อยเลย วันนี้มันวันอาทิตย์ แล้วไหนจะงานประจำปีอีก คนก็เยอะเป็นธรรมดา” แอนทำตาขวางใส่คริส
“เดี๋ยวก็จะได้เล่นแล้วน่า คอยหน่อยเป็นไร” เล็กซ์พูดอย่างเอือมระอา
วันนี้คริสใส่เสื้อบิลลาบองสีดำ กางเกงขาสั้น มีโซ่ห้อยพะรุงพะรังตามกางเกงเหมือนเด็กแรพเปอร์ทั้งหลาย แอนนาซอยผมสั้นตามสมัย ใส่เสื้อแขนกุดสีขาว และกระโปรงสีชมพู ส่วนเล็กซ์ใส่เสื้อเชิ้ตควิกซิลเวอร์สีฟ้าอ่อน และกางเกงยีนส์ ดูสบายๆสำหรับเด็กม.ปลาย
“นี่ มัวยืนเหม่ออะไรอีกถึงคิวพวกเราแล้ว รีบขึ้นเร็ว!” คริสรีบลากเล็กซ์กับแอนนาขึ้นไปนั่งบนเครื่อง ไม่กี่วินาทีต่อมา...
อ๊ากกกกกกกกก กรี๊ดดดดดดดด แว้กกกกกกกก...!
ทั้งสามคนลงจาก อันเดอร์ลูป โรลเลอร์โคสเตอร์ด้วยความมึนงงสุดขีด มันเป็นเครื่องเล่นที่จะสั่นประสาทของผู้เล่นไปจนถึงก้นบึ้ง คริสควบคุมตัวเองไม่ได้เลย เขาเดินเซไปเซมา ชนคนนู้นคนนี้ไปทั่ว
“เล็กซ์...ฉัน จะ อ้วก” คริสกำลังเดินไปหาเล็กซ์เหมือนซอมบี้หาเหยื่อ
“เฮ้ยคริส ไปไกลๆ เดี๋ยวสุดหล่อของฉันจะเลอะอ้วกหมด” แอนนารีบไล่คริส
“เฮ้ย อย่าเล่นน่าคริส”
“ไปไป๊ ชิ่วๆ”
“แบร่~!” คริสทำหน้าตาวอนรองเท้าใส่แอนนา พร้อมกับโดนฝ่ามือเพชรฆาตไปป้าบนึง
“โอ๊ย...เจ็บนะ ตบฉันทำไม”
“ก็นายจะได้ตื่นไง” แอนนาตอบพลางยิ้ม
“นี่เธ...”
“พอเหอะคริสเดี๋ยวไป อันเดอร์เวิล์ด ซีมูเลชั่น เลเซอร์ ไม่ทันหรอก”
ถนนที่เชื่อม อันเดอร์เวิล์ด ซีมูเลชั่น เลเซอร์ กับ อันเดอร์ลูป โรลเลอร์โคสเตอร์ นั้นคือถนน ร๊อกซ์เวลล์ เป็นถนนคนเดินที่มีร้านขายข้าวของต่างๆอัดแน่นกันเต็มทั้งสองข้างทาง พื้นถนนถูกปูไปด้วยหินภูเขาไฟสีดำเข้มขนาดใหญ่ซึ่งนำมาจากภูเขาร๊อกซ์เวลล์ ที่อยู่ทางตอนใต้ของทวีปเคียรอส มีการจัดบูทซึ่งประดับไปด้วยไฟนาๆชนิด ทำให้ถนนซีกนี้มีผู้คนพลุกพล่านพอสมควร อันเดอร์เวิล์ด ซีมูเลชั่น เลเซอร์ จะอยู่ตรงสุดถนน
“นี่ พวกเรารีบไปกันเหอะ คนชักเยอะแล้ว” แอนนาเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าวิตกขึ้นทุกที
อันเดอร์เวิล์ด ซีมูเลชั่น เลเซอร์ เป็นเครื่องเล่นที่ใช้เทคโนโลยีใหม่ล่าสุดของบริษัท เอสวี โดยการนำเอาปืนสงครามมาติดลำกล้องเลเซอร์สำหรับการเล่น และใช้ชุดเกราะที่ทำด้วยแร่ชนิดพิเศษหลอมรวมกับไททาเนี่ยม ให้ความเบาแต่ทนทานต่อแรงกระแทก ทำให้มีอายุการใช้งานถึงร้อยๆปี
“ถึงแล้ว นั่นเค้าเขียนว่ารับอีกหนึ่งกลุ่มล่ะ” เล็กซ์ชี้ไปที่คิวเข้า อันเดอร์เวิล์ด ซีมูเลชั่น เลเซอร์ “ไปพวกเรา!” ทั้งสามคนจึงรีบวิ่งไปหาผู้คุมเครื่องเล่น
“คนละสองร้อยรอนค่ะ” ผู้คุมสุดสวยทักทั้งสามด้วยรอยยิ้ม
“ฉันเลี้ยงเอง” แอนนาควักกระเป๋าตังค์จ่ายไปโดยที่อีกสองคนไม่ทันจะเปิดปาก
“เชิญด้านในค่ะ” ผู้คุมพาทั้งสามผ่านประตูคลื่นสีดำที่หมุนเป็นวงคล้ายหลุมแบล๊คโฮล “นี่คือห้องเตรียมตัวค่ะ” ผู้คุมเริ่มบรรยาย “ขอให้ทุกท่านสวมเสื้อเกราะนี่ และนี่คือปืน CG-357 เป็นปืนที่ทางบริษัทผลิตออกมา สามารถทำให้เกิดกระแสไฟฟ้าขนาดหนึ่งร้อยโวลท์ถ้ายิงโดนจุดสำคัญเช่นสมอง และ หัวใจ ซึ่งทำให้สลบได้ในครั้งเดียว และจะถูกตัดออกจากเกมส์ทันที แต่ถ้าโดนส่วนอื่นๆ จะทำให้อวัยวะส่วนนั้นชาไปพักนึง ถ้าโดนสามครั้งเป็นอันว่า Game Over ค่ะ” พี่สาวผู้คุมยังคงยิ้มอยู่ขณะที่ แอนนา เริ่มออกอาการกลัวๆ
“ร้อยโวลท์เลยหรอคะ พวกเราจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย” แอนนาเริ่มพูด “และ...”
“ไม่หรอกค่ะ มันแค่จะทำให้คุณสลบไปซักพัก และคุณก็จะตื่นขึ้นมาหลังจากสิบนาที” ผู้คุมขัดขึ้น
“งั้นพวกเราพร้อมนะ ไม่กลัวกันใช่มั้ย” คริสพูดเสียงสั่นๆ
“พวกเราไม่ แต่นายน่าจะกลัวนะคริส...” เล็กซ์ตอบช้าๆ
“ค่ะ งั้นจะนับถอยหลัง 1....” พี่สาวผู้คุมเริ่มนับ
“2”
“3! ไปได้”
ประตูกั้นห้องเปิดขึ้นอย่างรวดเร็ว มีหมอกหนาปกคลุมไปทั่วพื้นที่ สนามที่พวกเราต้องต่อสู้จำลองทุ่งหญ้าในหุบเขาฮิลเออร์ ที่อยู่ทางด้านตะวันออกของทวีป มีกลิ่นของน้ำและดินอ่อนๆล่องลอยอยู่ในด่าน มีลำธารไหลผ่านอยู่ทางด้านหน้าที่พวกเล็กซ์ยืนอยู่ โขดหินขนาดใหญ่อยู่ด้านหน้าทั้งสาม ซึ่งน่าจะใช้เป็นโล่กำบังจากศัตรูที่พยายามบุกมาจากด้านหน้าได้ ความกว้างของสนามเป็นอะไรที่ประเมินไม่ได้ เพราะมองไปไม่มีที่สิ้นสุด
“เฮ้ยเล็กซ์ อันตราย” คริสพุ่งตัวไปผลักเล็กซ์อย่างเต็มแรง
ฟิ้ว! ลูกกระสุนเฉียดหน้าของคริสไปแค่มิลฯเดียวเท่านั้น
“จัดการมันเลย!” แอนนาหันกระบอกปืนไปที่ฝ่ายศัตรู และสาดกระสุนอย่างหนัก ลูกกระสุนสีทองพุ่งจากหัวกระบอกปืนตรงเข้าไปที่หัวของศัตรูคนหนึ่ง ทำเอาลงไปนอนดิ้นอยู่กับพื้น
“เฮ้ยพวกเรา ถอย!” สิ้นเสียง ก็มีควันสีดำปรากฏขึ้นภายในกลุ่มศัตรู ทำให้หลบหนีไปได้
“ชิ พวกปอดแหก” คริสสบถเบาๆ
ฟิ้ว!
สิ้นเสียงคริสก็ล้มลง
ฟิ้ว ฟิ้ว
ตามด้วยเล็กซ์ และแอนนา!
- - - - -
“ตะกี้ทำไมพวกเราตายเนี่ย สงสัยโดนใครยิงแหง” คริสยังติดใจกับเรื่องเมื่อครู่อยู่ขณะเดินซื้อของที่ถนนร๊อกซ์เวลล์
“ไม่เป็นไรหรอก อุ๊ยนั่น…!” แอนนาชี้ไปที่ตุ๊กตาแมวตัวใหญ่ เป็นของรางวัลใหญ่สำหรับบูทยิงปืน
“เดี๋ยวเอาให้จ้า” เล็กซ์พูดพลางทำท่ามั่นใจเดินตรงไปที่บูท “เกมส์ละเท่าไหร่ครับ”
“เกมส์ละ หนึ่งร้อยรอน มีกระสุน สิบนัด ยิงเข้า 75 คะแนน รับไปเลยตุ๊กตาแมวครับ”
“โอ้ เบมากๆ ขอเกมส์นึงครับ” เล็กซ์พูดพลางยื่นเงินให้คนขาย
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว
คนขายค่อยๆดึงกระดาษเข้ามา และ! “เสียใจด้วยครับ คุณทำได้แค่ 70 คะแนน ลองใหม่มั้ยพี่ชาย” พี่คนคุมบูท พูดพลางเชิญชวน
“ได้พี่ เอาอีกเกมส์!” เล็กซ์เริ่มไฟขึ้นแล้ว
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว
“69 คะแนน”
“อีกเกมส์”
“74 คะแนน”
“ว้าย...ใกล้แล้วเล็กซ์ อีกคะแนนเดียวเองอ่ะ” แอนนาพูดพลางเข้าไปอ้อนเล็กซ์
“78 คะแนน! ดีใจด้วยครับ คุณคือคนแรกของวันนี้ที่ได้รับรางวัล” คนขายพยายามพูดอย่างยิ้มแย้ม... แค่พยายามจริงๆ
“เย้! เล็กซ์เก่งจังเลย” แอนนาแฮปปี้จนออกหน้าออกตา
“นี่เจ๊ๆ เบาๆหนอ่ยก็ได้ อายเค้า” คริสกระซิบกับแอนนา เพราะขณะนี้ผู้คนร้อบด้านต่างหันมาที่พวกเขาเป็นตาเดียวกัน
“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ คนมันดีใจอ่ะ”
“เอาน่าทั้งสองคน ไงๆก็ได้แล้ว อ่ะแอนนา...เราให้”
“ขอบใจจ้าเล็กซ์ น่ารักที่สุดเลย”
“แหวะ เน่าจังๆ” มีเสียงลอยมากับสายลม
“ตะกี้ว่าไงนะคริส นายตายแน่!”
“เอาน่า ไว้ค่อยทะเลาะกัน ตอนนี้ก็ดึกแล้ว กลับโรงเรียนกันเถอะ” เล็กซ์พูดพร้อมกับเดินจูงมือแอนนาไปทางประตูใหญ่ “เร็วดิคริส เดี๋ยวไม่รอนะ” เล็กซ์กับแอนนาจึงเดินนำไปขึ้นรถบัส และถึงโรงเรียนในเวลายี่สิบสามนาฬิกา เกือบจะถึงเวลาปิดประตูหอพักเต็มที
“งั้นฉันไปก่อนนะเล็กซ์ ฉันง่วงแล้วอะ...เดี๋ยวนายตามไปละกัน” คริสพูดพลางทำเสียงงัวเงีย
“อืม เดี๋ยวฉันตามไป ส่งแอนนาแปป” เล็กซ์และแอนนาเลยพากันเดินไปหอพักหญิง
“ฉันว่าคริสเค้าก็ตลกดีนะ ทะเลาะกับฉันได้ตลอดเวลาเลย”
“มันเป็นเพื่อนที่ดีนะ ไปไหนก็ไปด้วยกัน มีอะไรก็ปรึกษากันได้”
“อืม...นี่เธอว่าพระจันทร์สวยมั้ย” แอนนาพูดขณะเอ่ยหน้ามองฟ้า คืนนี้ฟ้าโปร่งมองเห็นกลุ่มดาวต่างๆ มีพระจันทร์ทอแสงนวลอยู่กลางฟากฟ้า
“สวยพอๆกับเธอเลย” เล็กซ์ตอบพลางสบตากับแอนนา
“. . .ฉันอายนะเนี่ย” แอนนายิ้มพลางหน้าแดง
“. . .”
“นั่น ถึงหอพักหญิงแล้ว”
“จ้า...วันนี้สนุกมากเลยล่ะ ขอบคุณสำหรับตุ๊กตานะ” แอนนาพูดพลางประทับจูบลงที่แก้มของเล็กซ์เบาๆ ทำเอาเขาหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศเลย
“อื้ม ฝันดีจ้า”
“เช่นกันพ่อตัวดี ไปล้ะเดี๋ยวประตูหอจะปิด” แอนนาพูดพลางโบกมือบ๊ายบายเล็กซ์ “กลับดีๆล่ะ”
“จ้า ไม่ต้องห่วง” เล็กซ์ว่าแล้วก็เดินกลับหอพักชาย
เช่นเดียวกันกับทุกๆที่ แวมไพร์ สคูล ก็ชุลมุนวุ่นวายพอดู บรรดานักเรียนทั้งหลายเริ่มเตรียมตัวสำหรับงานที่กำลังจะจัดขึ้นในอีกสองอาทิตย์ มีการตกแต่งโรงเรียนด้วยดอกไม้หลากสีสรร การหาจุดติดตั้งพลุไฟ ถูกกำหนดโดยช่างทำพลุที่มีชื่อเสียงที่สุดของเมือง ตามทางเดินระหว่างตึกถูกประดับประดาไปด้วยโคมไฟตั้งพื้นทรงดอกไม้หลากสีสรร โดยมีไฮไลท์เป็นโคมไฟทิวลิป ที่ให้แสงสีขาวสว่างจ้าไปทั่วบริเวณ
“เล็กซ์ ...อาทิตย์นี้ไป เซ็นเตอร์มอลล์ กันมั้ย” คริสถามขณะกำลังเดินไปหอพักชายที่อยู่ทางด้านหลังของโรงเรียน
“ม่ายล่ะ ฉันมีนัด”
“อ่าวหรอ อิจฉามันจริงๆ พวกที่มีแฟนแล้วเนี่ยน้า...”
“แฟนที่ไหนกัน เราก็คบกันเฉยๆ ยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกันเลย...แต่ว่าฉันก็อยากไปกับนายนะ จะไปด้วยกันมั้ยล่ะ แอนนาคงไม่ว่าอะไรหรอก” เล็กซ์บอกคริส
“นายจะไปไหนกันล่ะ”
“สวนสนุก มานิแอค”
- - - - -
“เฮ้ย ทำไมคนมันแน่นยังงี้นะ” คริสแผดเสียง ขณะต่อคิวรอเล่น อันเดอร์ลูป โรลเลอร์โคสเตอร์
“อย่าบ่นไปหน่อยเลย วันนี้มันวันอาทิตย์ แล้วไหนจะงานประจำปีอีก คนก็เยอะเป็นธรรมดา” แอนทำตาขวางใส่คริส
“เดี๋ยวก็จะได้เล่นแล้วน่า คอยหน่อยเป็นไร” เล็กซ์พูดอย่างเอือมระอา
วันนี้คริสใส่เสื้อบิลลาบองสีดำ กางเกงขาสั้น มีโซ่ห้อยพะรุงพะรังตามกางเกงเหมือนเด็กแรพเปอร์ทั้งหลาย แอนนาซอยผมสั้นตามสมัย ใส่เสื้อแขนกุดสีขาว และกระโปรงสีชมพู ส่วนเล็กซ์ใส่เสื้อเชิ้ตควิกซิลเวอร์สีฟ้าอ่อน และกางเกงยีนส์ ดูสบายๆสำหรับเด็กม.ปลาย
“นี่ มัวยืนเหม่ออะไรอีกถึงคิวพวกเราแล้ว รีบขึ้นเร็ว!” คริสรีบลากเล็กซ์กับแอนนาขึ้นไปนั่งบนเครื่อง ไม่กี่วินาทีต่อมา...
อ๊ากกกกกกกกก กรี๊ดดดดดดดด แว้กกกกกกกก...!
ทั้งสามคนลงจาก อันเดอร์ลูป โรลเลอร์โคสเตอร์ด้วยความมึนงงสุดขีด มันเป็นเครื่องเล่นที่จะสั่นประสาทของผู้เล่นไปจนถึงก้นบึ้ง คริสควบคุมตัวเองไม่ได้เลย เขาเดินเซไปเซมา ชนคนนู้นคนนี้ไปทั่ว
“เล็กซ์...ฉัน จะ อ้วก” คริสกำลังเดินไปหาเล็กซ์เหมือนซอมบี้หาเหยื่อ
“เฮ้ยคริส ไปไกลๆ เดี๋ยวสุดหล่อของฉันจะเลอะอ้วกหมด” แอนนารีบไล่คริส
“เฮ้ย อย่าเล่นน่าคริส”
“ไปไป๊ ชิ่วๆ”
“แบร่~!” คริสทำหน้าตาวอนรองเท้าใส่แอนนา พร้อมกับโดนฝ่ามือเพชรฆาตไปป้าบนึง
“โอ๊ย...เจ็บนะ ตบฉันทำไม”
“ก็นายจะได้ตื่นไง” แอนนาตอบพลางยิ้ม
“นี่เธ...”
“พอเหอะคริสเดี๋ยวไป อันเดอร์เวิล์ด ซีมูเลชั่น เลเซอร์ ไม่ทันหรอก”
ถนนที่เชื่อม อันเดอร์เวิล์ด ซีมูเลชั่น เลเซอร์ กับ อันเดอร์ลูป โรลเลอร์โคสเตอร์ นั้นคือถนน ร๊อกซ์เวลล์ เป็นถนนคนเดินที่มีร้านขายข้าวของต่างๆอัดแน่นกันเต็มทั้งสองข้างทาง พื้นถนนถูกปูไปด้วยหินภูเขาไฟสีดำเข้มขนาดใหญ่ซึ่งนำมาจากภูเขาร๊อกซ์เวลล์ ที่อยู่ทางตอนใต้ของทวีปเคียรอส มีการจัดบูทซึ่งประดับไปด้วยไฟนาๆชนิด ทำให้ถนนซีกนี้มีผู้คนพลุกพล่านพอสมควร อันเดอร์เวิล์ด ซีมูเลชั่น เลเซอร์ จะอยู่ตรงสุดถนน
“นี่ พวกเรารีบไปกันเหอะ คนชักเยอะแล้ว” แอนนาเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าวิตกขึ้นทุกที
อันเดอร์เวิล์ด ซีมูเลชั่น เลเซอร์ เป็นเครื่องเล่นที่ใช้เทคโนโลยีใหม่ล่าสุดของบริษัท เอสวี โดยการนำเอาปืนสงครามมาติดลำกล้องเลเซอร์สำหรับการเล่น และใช้ชุดเกราะที่ทำด้วยแร่ชนิดพิเศษหลอมรวมกับไททาเนี่ยม ให้ความเบาแต่ทนทานต่อแรงกระแทก ทำให้มีอายุการใช้งานถึงร้อยๆปี
“ถึงแล้ว นั่นเค้าเขียนว่ารับอีกหนึ่งกลุ่มล่ะ” เล็กซ์ชี้ไปที่คิวเข้า อันเดอร์เวิล์ด ซีมูเลชั่น เลเซอร์ “ไปพวกเรา!” ทั้งสามคนจึงรีบวิ่งไปหาผู้คุมเครื่องเล่น
“คนละสองร้อยรอนค่ะ” ผู้คุมสุดสวยทักทั้งสามด้วยรอยยิ้ม
“ฉันเลี้ยงเอง” แอนนาควักกระเป๋าตังค์จ่ายไปโดยที่อีกสองคนไม่ทันจะเปิดปาก
“เชิญด้านในค่ะ” ผู้คุมพาทั้งสามผ่านประตูคลื่นสีดำที่หมุนเป็นวงคล้ายหลุมแบล๊คโฮล “นี่คือห้องเตรียมตัวค่ะ” ผู้คุมเริ่มบรรยาย “ขอให้ทุกท่านสวมเสื้อเกราะนี่ และนี่คือปืน CG-357 เป็นปืนที่ทางบริษัทผลิตออกมา สามารถทำให้เกิดกระแสไฟฟ้าขนาดหนึ่งร้อยโวลท์ถ้ายิงโดนจุดสำคัญเช่นสมอง และ หัวใจ ซึ่งทำให้สลบได้ในครั้งเดียว และจะถูกตัดออกจากเกมส์ทันที แต่ถ้าโดนส่วนอื่นๆ จะทำให้อวัยวะส่วนนั้นชาไปพักนึง ถ้าโดนสามครั้งเป็นอันว่า Game Over ค่ะ” พี่สาวผู้คุมยังคงยิ้มอยู่ขณะที่ แอนนา เริ่มออกอาการกลัวๆ
“ร้อยโวลท์เลยหรอคะ พวกเราจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย” แอนนาเริ่มพูด “และ...”
“ไม่หรอกค่ะ มันแค่จะทำให้คุณสลบไปซักพัก และคุณก็จะตื่นขึ้นมาหลังจากสิบนาที” ผู้คุมขัดขึ้น
“งั้นพวกเราพร้อมนะ ไม่กลัวกันใช่มั้ย” คริสพูดเสียงสั่นๆ
“พวกเราไม่ แต่นายน่าจะกลัวนะคริส...” เล็กซ์ตอบช้าๆ
“ค่ะ งั้นจะนับถอยหลัง 1....” พี่สาวผู้คุมเริ่มนับ
“2”
“3! ไปได้”
ประตูกั้นห้องเปิดขึ้นอย่างรวดเร็ว มีหมอกหนาปกคลุมไปทั่วพื้นที่ สนามที่พวกเราต้องต่อสู้จำลองทุ่งหญ้าในหุบเขาฮิลเออร์ ที่อยู่ทางด้านตะวันออกของทวีป มีกลิ่นของน้ำและดินอ่อนๆล่องลอยอยู่ในด่าน มีลำธารไหลผ่านอยู่ทางด้านหน้าที่พวกเล็กซ์ยืนอยู่ โขดหินขนาดใหญ่อยู่ด้านหน้าทั้งสาม ซึ่งน่าจะใช้เป็นโล่กำบังจากศัตรูที่พยายามบุกมาจากด้านหน้าได้ ความกว้างของสนามเป็นอะไรที่ประเมินไม่ได้ เพราะมองไปไม่มีที่สิ้นสุด
“เฮ้ยเล็กซ์ อันตราย” คริสพุ่งตัวไปผลักเล็กซ์อย่างเต็มแรง
ฟิ้ว! ลูกกระสุนเฉียดหน้าของคริสไปแค่มิลฯเดียวเท่านั้น
“จัดการมันเลย!” แอนนาหันกระบอกปืนไปที่ฝ่ายศัตรู และสาดกระสุนอย่างหนัก ลูกกระสุนสีทองพุ่งจากหัวกระบอกปืนตรงเข้าไปที่หัวของศัตรูคนหนึ่ง ทำเอาลงไปนอนดิ้นอยู่กับพื้น
“เฮ้ยพวกเรา ถอย!” สิ้นเสียง ก็มีควันสีดำปรากฏขึ้นภายในกลุ่มศัตรู ทำให้หลบหนีไปได้
“ชิ พวกปอดแหก” คริสสบถเบาๆ
ฟิ้ว!
สิ้นเสียงคริสก็ล้มลง
ฟิ้ว ฟิ้ว
ตามด้วยเล็กซ์ และแอนนา!
- - - - -
“ตะกี้ทำไมพวกเราตายเนี่ย สงสัยโดนใครยิงแหง” คริสยังติดใจกับเรื่องเมื่อครู่อยู่ขณะเดินซื้อของที่ถนนร๊อกซ์เวลล์
“ไม่เป็นไรหรอก อุ๊ยนั่น…!” แอนนาชี้ไปที่ตุ๊กตาแมวตัวใหญ่ เป็นของรางวัลใหญ่สำหรับบูทยิงปืน
“เดี๋ยวเอาให้จ้า” เล็กซ์พูดพลางทำท่ามั่นใจเดินตรงไปที่บูท “เกมส์ละเท่าไหร่ครับ”
“เกมส์ละ หนึ่งร้อยรอน มีกระสุน สิบนัด ยิงเข้า 75 คะแนน รับไปเลยตุ๊กตาแมวครับ”
“โอ้ เบมากๆ ขอเกมส์นึงครับ” เล็กซ์พูดพลางยื่นเงินให้คนขาย
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว
คนขายค่อยๆดึงกระดาษเข้ามา และ! “เสียใจด้วยครับ คุณทำได้แค่ 70 คะแนน ลองใหม่มั้ยพี่ชาย” พี่คนคุมบูท พูดพลางเชิญชวน
“ได้พี่ เอาอีกเกมส์!” เล็กซ์เริ่มไฟขึ้นแล้ว
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว
“69 คะแนน”
“อีกเกมส์”
“74 คะแนน”
“ว้าย...ใกล้แล้วเล็กซ์ อีกคะแนนเดียวเองอ่ะ” แอนนาพูดพลางเข้าไปอ้อนเล็กซ์
“78 คะแนน! ดีใจด้วยครับ คุณคือคนแรกของวันนี้ที่ได้รับรางวัล” คนขายพยายามพูดอย่างยิ้มแย้ม... แค่พยายามจริงๆ
“เย้! เล็กซ์เก่งจังเลย” แอนนาแฮปปี้จนออกหน้าออกตา
“นี่เจ๊ๆ เบาๆหนอ่ยก็ได้ อายเค้า” คริสกระซิบกับแอนนา เพราะขณะนี้ผู้คนร้อบด้านต่างหันมาที่พวกเขาเป็นตาเดียวกัน
“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ คนมันดีใจอ่ะ”
“เอาน่าทั้งสองคน ไงๆก็ได้แล้ว อ่ะแอนนา...เราให้”
“ขอบใจจ้าเล็กซ์ น่ารักที่สุดเลย”
“แหวะ เน่าจังๆ” มีเสียงลอยมากับสายลม
“ตะกี้ว่าไงนะคริส นายตายแน่!”
“เอาน่า ไว้ค่อยทะเลาะกัน ตอนนี้ก็ดึกแล้ว กลับโรงเรียนกันเถอะ” เล็กซ์พูดพร้อมกับเดินจูงมือแอนนาไปทางประตูใหญ่ “เร็วดิคริส เดี๋ยวไม่รอนะ” เล็กซ์กับแอนนาจึงเดินนำไปขึ้นรถบัส และถึงโรงเรียนในเวลายี่สิบสามนาฬิกา เกือบจะถึงเวลาปิดประตูหอพักเต็มที
“งั้นฉันไปก่อนนะเล็กซ์ ฉันง่วงแล้วอะ...เดี๋ยวนายตามไปละกัน” คริสพูดพลางทำเสียงงัวเงีย
“อืม เดี๋ยวฉันตามไป ส่งแอนนาแปป” เล็กซ์และแอนนาเลยพากันเดินไปหอพักหญิง
“ฉันว่าคริสเค้าก็ตลกดีนะ ทะเลาะกับฉันได้ตลอดเวลาเลย”
“มันเป็นเพื่อนที่ดีนะ ไปไหนก็ไปด้วยกัน มีอะไรก็ปรึกษากันได้”
“อืม...นี่เธอว่าพระจันทร์สวยมั้ย” แอนนาพูดขณะเอ่ยหน้ามองฟ้า คืนนี้ฟ้าโปร่งมองเห็นกลุ่มดาวต่างๆ มีพระจันทร์ทอแสงนวลอยู่กลางฟากฟ้า
“สวยพอๆกับเธอเลย” เล็กซ์ตอบพลางสบตากับแอนนา
“. . .ฉันอายนะเนี่ย” แอนนายิ้มพลางหน้าแดง
“. . .”
“นั่น ถึงหอพักหญิงแล้ว”
“จ้า...วันนี้สนุกมากเลยล่ะ ขอบคุณสำหรับตุ๊กตานะ” แอนนาพูดพลางประทับจูบลงที่แก้มของเล็กซ์เบาๆ ทำเอาเขาหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศเลย
“อื้ม ฝันดีจ้า”
“เช่นกันพ่อตัวดี ไปล้ะเดี๋ยวประตูหอจะปิด” แอนนาพูดพลางโบกมือบ๊ายบายเล็กซ์ “กลับดีๆล่ะ”
“จ้า ไม่ต้องห่วง” เล็กซ์ว่าแล้วก็เดินกลับหอพักชาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น