ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : step four:ความลวง
ทวีปอ๊อกโต้
หลังจากที่บาโลเน่หลายไปหลายวัน ดุ๊กก็เริ่มรนขึ้นเรื่อยๆว่าด้วยเรื่องที่สหายของตนนั้นเป็นประเภทที่ทั้งดื้อและไม่ยอมคนเขาก็กังวลว่าจะรอดอยู่ในเมืองมนุษย์ได้นานสะเท่าไร
'เฮ้อ ให้ตายสิทิ้งไว้แค่จดหมายฉบับเดียวใครมันจัไม่ห่วงกันน่ะ'
ดุ๊กได้แต่กังวลไอ้ที่เขาจะไปบุกเมืองเพื่อหาบาโลเน่ใช่ว่าเขาจะทำไม่ได้ แต่ถ้าขัดคำสั่งราชินีที่ว่าจะเปิดศึกกับมนุษย์ในอีกหนึ่งเดือนละก็ ทุกอย่างมัยจะเลวร้ายกว่าเติมเป็นแน่ เอาไงดีเนี่ย ดุ๊กก็ยังคงคิดไม่ตกต่อไป
กลับไปทางบาโลเน่
เมื่อกลับมาถึงบาโลเน่ก็รีบลงจากหลังของโชเดอร์อย่างเร็ว ก็เขาไม่ชอบนิ แล้วรีบวิ่งเข้าห้องเพื่อเปลื่ยนชุดอย่างรวดเร็ว แล้วฟุบลงกับเตียงทันที จนร่างที่เดินตามมาถึงกับอึ้งในความเร็วนี้ไปชั่วครู่
"เร็วมากเลยนะเนี่ย"
"ก็ มัน...."ทันใดทีเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องรีบฟุบหน้ากับเตียงอีกรอบ
"ก็อะไรนี่อย่าฟุบสิ เงยหน้าขึ้นมาตอบกันก่อนสิ"ไม่ว่าปล่าวใช้มือพยายามดึงให้ร่างบางเงยหน้าขึ้นมา
"มะ..ไม่มีอะไรซะหน่อย ออกไปเลยข้าจะนอน"พยายามปกปิดบางสิ่งพร้อมออกคำสั่งเล็กๆ
"ตอบมาก่อนสิ อีกอย่างจะออกไปได้ไงในเมื่อนี่มันห้องของ'เรา'นะ"คำพูดนั้นทำเอาบาโลเน่หน้าแดงจัด
"ก็มันไม่มีอะไรจริงๆนิ"
"งั้นทำไมต้องหน้าแดงจัดเลยล่ะ"โซเดอร์พยายามค้นคำตอบ
"ก็ เจ้า .... ไม่มีอะไรนิ"แล้วก็รีบดึงผ้าห่มคุมทันที
" เฮ้อ ดื้อชะมัดเลยแหะ"
"เจ้าว่าใครน่ะ!!! อ๊ะ!"ทันทีที่ลุกขึ้นมาตวาดก็โดนดึงตัวมากอด
"ก็ว่าเธอไง ถามได้ในห้องนี้จะมีใครอีกล่ะ"
"กะ...ก็"
"ไม่ต้องมาก็อะไรเลย เด็กดื้อต้องโดนลงโทษนะรู้มั้ย"ไม่ว่าปล่าวมือแกร่งก็ค่อยๆเลื่อนลงต่ำไปตามร่างที่ดิ้นขัดเบาๆ
"อย่านะ!!"ร่างบางตวาดลั่น
"ไม่ทันแล้วมั้ง~"
"อือ ไม่!!"ถึงจะเพลอไปชั่วครู่แต่ร่างบางก็ศอกเข้าที่ท้องของคนข้างหลังอย่างแรง ถึงร่างนั้นจะแข็งแกร่งแต่เจอแบบนี้ก็ไม่ไหวกันบางแหละ
"โอ้ย แรงเยอะชะมัดเลยนะเนี่ย"ถึงจะกล่าวอน่างนั้นแต่ก็ยงทำหน้าไม่สะถกทกสะท้านสะเท่าไร
"ก็อยากมาลวนลามข้าเองใช่ไม่ได้"แล้วร่างบางก็รีบฟุบลงกบเตียงเพื่อตัดบทสนทนา
"เฮ้อ ให้ตายสิ"แล้วโชเดอร์ก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
หลายนาทีผ่านไป
ร่างของโชเดอร์เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพมีผ้าผืนเดียวคาดเอวไว้กับผ้าเช็ดผมที่พลาดบนบ่า เล่มองไปทางร่างที่หลับเข้าสู่ห้วงนิทราไปเรียบร้อย
"เฮ้อ สงสัยจะเหนื่อยแหะ"ว่าไปพลางเล่นผมยาวสีบลอนไปด้วย "ตอนหลับนี่แลน่ารักกว่าตอนตื่นตั้งเยอะแหะ"ร่างแกรงละออกจากร่างนั้นมาใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก็จะออกไปประชุมรอบดึก ซึ่งเขาก็พึ่งจะได้รับข้อความมาเมื่อไปกี่นาทีนี้ "เอาล่ะ จะคุยกันเรื่องอะไรนะคราวนี้"
ณ ห้องประชุม
"เอาล่ะขอเริ่มประชุมเลยนะ เริ่มจากเมื่อไปกี่วันนี้ทางสายลับเราได้ข่าวมาว่าอีกไม่เกินหนึ่งเดือนต่อจากนี้ เผ่าปีศาจในทวีปอ๊อกโต้จะค่อยๆมาบุกและยึดเมืองต่างๆในดินแดนของมนุษย์แล้ว เป็นเหตุที่ต้องเรียกทุกท่านมาประชุมกันยามนี้ แน่นอนเพื่อทางเราจะได้เตรียมรับมือให้ทันเผ่าปีศาจเอาจริงแน่ แล้วแน่นอนผลที่จะตามมามันไม่ใช่ผลดีกับทางเราแน่"
"แล้วจะเอายังไงดีล่ะ" สมาชิกคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้น
"จุดประสงค์ในครั้งนี้ ยังไงพวกมันก็ต้องการยึดแผ่นดินของพวก เรา แต่เงื่อนไขนั้นทางเผาปีศาจได้กำหนดมาเรียบร้อยแล้ว นั้นก็คือ .........การแบทเทิลด้วการ์ดแบทเทิลสปียริตยังไงล่ะ"
"ห้ะ การ์ดแบทเทิลเรอะ!!"เกือบทุกคนในที่ประชุมต่างตกใจ
"ใช่ ถ้าฝั่งที่แพ้เป็นฝ่ายเราก็ต้องเสียดินแดนไป แต่ถ้เผ่าปีศาจเป็นฝ่ายแพ้ก็จะถอยกลับไป"
"แต่ถึงมันแพ้แต่มันก็อาจกลับมาโจมตีเราอีกก็ได้!!!!!"
"แต่ยังไงเราก็ไม่มีทางเลือกแล้วไม่ใช่เรอะ มีแค่ทางเดียวคือต้องชนะ"โชเดอร์ที่เงียบมานานเอ่ยปากพูดบาง
"ใช่แล้วดังนั้นก็ใกล้เวลาที่จะต้องเรียกพวกเขามาแล้วสินะ"
"ยังก่อน ยังเร็วเกินไปรอดูสถานะการ์ณก่อนสิ"
"ที่โชเดอร์พูดก็มีเหตุผลนะ"ประธานพูด"งั้นสรุปเลยทางเราจะรอดูสถานกร์ณไปก่อนถ้าแย่มากเราจะต้องเรียกพวกเขามา เพื่อช่วยอนาคตของมนุษย์ชาติให้อยู่ต่อไป แล้วท่าน โชเดอร์"โชเดอร์ตกใจเล็กน้อย
"อะไรเรอะ"
"เรารู้มาว่าท่านพบกับเผ่าปีศาจตนหนึ่งอยู่ ก็ไม่อะไรมากเราอยากให้ท่านหาความลับต่างๆของเรื่องที่เผ่าปีศาจคิดจะทำหลังจากยึดแผ่นดินของเราไปรวมถึงเรื่องต่างๆให้มากที่สุด ตกลงนะ"
"เดี๋ยวสิท่าน!ทำแบบนี้มันออกจะเค้นเขามากไปรึปล่าว"
"ไม่เหรอโชเดอร์มันเป็นแผน และเจ้าต้องทำ"
ระหว่างเดินกับห้องพักเขาก็คิดหนักไปเรื่อยๆ จะเค้นถามงั้นเหรอเจ้าคนหัวดื้อคงจะบอกเขาหรอก
เมื่อกลับมาถึงห้องเขาล้มตัวนอนทันที
'เฮ้อเอาแล้วไงเรื่องหนักสมองมาอีกแล้วสิ'
เขาหลับไปพร้อมเรื่องหนักหัว โดยที่ดึร่างของอีกคนเข้ามากอดโดยไม่รู้ตัวยัยเช้า
เช้าวันต่อมา
เสียงนกขับขานบ่งบอกว่าเช้าวันใหม่มาเยือนพร้อมอาทิตย์สาดส่องทะลุหน้าต่างผ่านเข้ามากระทบกับใบ้หน้าหวานของเผ่าปีศาจ
บาโลเนค่อยๆลืมตาขึ้น แต่ก็ต้องดิ้นเบาๆเพราะรับรู้ได้ถึงอะไรหนักๆที่ทับร่างเขาอยู่ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเจอสาเหตุนั้นคือ ร่างของโชเดอร์ที่กอดรัดเขาไว้แน่นกับใบหน้าที่ซุกอยู่กับคอของบาโลเน่ ทำให้หน้าร้อนขึ้นจัด ตอนนี้ทั้งร่างของเขาแนบชิดกับร่างของโชเดอร์ไปซะหมด
"จะเจ้าบ้า ปล่อยข้านะ"ดิ้นเบาๆและพยายามผลักและดันแต่ไม่รู้ทำไมเขารู้สึกไปเองรึปล่าวว่าเหมือนอ้อมกอดนั้นจะรัดขึ้นเรื่อย"พอเลยนะเจ้าโรคจิต ข้ารู้ว่าเจ้าตื่นอยู่!!"
"ฮะฮะฮะ โดนจับได้ซะแล้วสิแย่จัง~"
"ปล่อยได้แล้ว!!!!"
"ไม่ เมื่อคืนยังไม่พอใจเลย ขอต่ออีกหน่อยสิ~~"
"ไม่!!! ปะ ปล่อยได้แล้ว อืออ"เพื่อไม่ให้ร่างบางพูอะไรมากร่างแกร่งจึงเลียที่หูร่างบางเบาๆ ก่อนจะค่อยๆเลียต่ำลงมาเรื่อยๆ "บอกให้พอไง อะ อืออออ ปะ ปล่อยนะ"
"เรื่องสิ เมื่อคืนก็เจ็บตัวไปแล้วตอนนี้ขอคืนหน่อยเถอะ"
"ปล่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
แกร๊ก
"ลุงโชเดอร์ครับวันนี้ต้องไปตรวจเมืองแต่เช้า นะ .... เอ่อ ผม"เด็กหัวสีฟ้าสดเปิดประตูเข้ามาตามประสาเด็ก เมื่อเห็นภาพตรงหน้าก็ถึงกับหันหน้าหนี
"อ้าวเรอะ พึ่งรู้นะเนี่ยวันนั้เวรชั้นยูส"ถามหน้านิ่งแต่มือไม่นิ่งยังคงเลื่อนไปตามตัวของอีกร่าง
"เออสิลุงหัวงู ถ้าจะพาผู้หญิงมาก็ช่วยบอกกันร่วงหน้าก่อนสิ จะได้ไม่ตองมาเห็นตอนลุงจะ... ."
"มะ ไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดนะเจ้าเด็กน้อย ปล่อยข้าได้แล้วไอ้โรคจิต!!"บาโลเน่ลนลาน และพยายามดิ้นหนักกว่าเดิม
"แหมๆ ทำอย่างกับห่างเหินกันสิ"ว่าแล้วก็หอมแก้มร่างบางไป
"เลิกเล่นกันได้แล้วครับ ผมรู้แล้ว ส่วนลุงรีบตามลงมาให้เร็วเลยล่ะ"ว่าแล้วยูสก็ปอดประตูลง
"ไม่!!เจ้าเข้าใจผิดแล้วนะ!!.."
"โอ้สได้เลย อีก5นาทีเจอกันยูส"ตะโกนออกไปแล้วหันมายิ้มให้ร่าบาง
"เลิกบ้าได้แล้ว!!!!" ว่าแล้วบาโลเน่ก็ซัดหมัดใส่หน้าโชเดอร์แล้วเดินไปจัดการกับตัวเองแล้วรีบเดินออกมา "อ้าวไปจัดการตัวเจ้าเองได้แล้ว"ว่าแล้วก็โยนผ้าขนหนูให้
"คร้าบๆๆ"ว่าแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปแต่โดยดี
-----------------------------------
อะเครรรรร เดี๋ยวมาต่อตอนที่5ให้ถาไม่โดนใช้ทำงานอะไรนะ หวังว่าคงสนุกนะ รักคนอ่านทุกคนน้าาาาา
ตอนนี้ยูสคุงได้ออกด้วยล่ะ น่าเศร้าพร้อมมีฉากออกก็ดันมาเตอ เอ่อ อะน่ะ55555555555555 อ้อยูสคู่กะลูไกนะบอกเลยยยยยยเดี๋ยวมีฟิคของคู่นี้แน่จ้าาาา อีกไม่นานพระเอกจะมาแล้วนะ ดันอ่ะนะ
เรื่องราวจะเป็นอย่างไรโปรดติดตามตอนต่อไป~~~~ จะอัพต่อเรื่อยๆจัพยายามไม่ดองนะ เม้นด้วก็ดีนะฮิจี้เหงาไม่มีกำลังใจ;;&;;
หลังจากที่บาโลเน่หลายไปหลายวัน ดุ๊กก็เริ่มรนขึ้นเรื่อยๆว่าด้วยเรื่องที่สหายของตนนั้นเป็นประเภทที่ทั้งดื้อและไม่ยอมคนเขาก็กังวลว่าจะรอดอยู่ในเมืองมนุษย์ได้นานสะเท่าไร
'เฮ้อ ให้ตายสิทิ้งไว้แค่จดหมายฉบับเดียวใครมันจัไม่ห่วงกันน่ะ'
ดุ๊กได้แต่กังวลไอ้ที่เขาจะไปบุกเมืองเพื่อหาบาโลเน่ใช่ว่าเขาจะทำไม่ได้ แต่ถ้าขัดคำสั่งราชินีที่ว่าจะเปิดศึกกับมนุษย์ในอีกหนึ่งเดือนละก็ ทุกอย่างมัยจะเลวร้ายกว่าเติมเป็นแน่ เอาไงดีเนี่ย ดุ๊กก็ยังคงคิดไม่ตกต่อไป
กลับไปทางบาโลเน่
เมื่อกลับมาถึงบาโลเน่ก็รีบลงจากหลังของโชเดอร์อย่างเร็ว ก็เขาไม่ชอบนิ แล้วรีบวิ่งเข้าห้องเพื่อเปลื่ยนชุดอย่างรวดเร็ว แล้วฟุบลงกับเตียงทันที จนร่างที่เดินตามมาถึงกับอึ้งในความเร็วนี้ไปชั่วครู่
"เร็วมากเลยนะเนี่ย"
"ก็ มัน...."ทันใดทีเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องรีบฟุบหน้ากับเตียงอีกรอบ
"ก็อะไรนี่อย่าฟุบสิ เงยหน้าขึ้นมาตอบกันก่อนสิ"ไม่ว่าปล่าวใช้มือพยายามดึงให้ร่างบางเงยหน้าขึ้นมา
"มะ..ไม่มีอะไรซะหน่อย ออกไปเลยข้าจะนอน"พยายามปกปิดบางสิ่งพร้อมออกคำสั่งเล็กๆ
"ตอบมาก่อนสิ อีกอย่างจะออกไปได้ไงในเมื่อนี่มันห้องของ'เรา'นะ"คำพูดนั้นทำเอาบาโลเน่หน้าแดงจัด
"ก็มันไม่มีอะไรจริงๆนิ"
"งั้นทำไมต้องหน้าแดงจัดเลยล่ะ"โซเดอร์พยายามค้นคำตอบ
"ก็ เจ้า .... ไม่มีอะไรนิ"แล้วก็รีบดึงผ้าห่มคุมทันที
" เฮ้อ ดื้อชะมัดเลยแหะ"
"เจ้าว่าใครน่ะ!!! อ๊ะ!"ทันทีที่ลุกขึ้นมาตวาดก็โดนดึงตัวมากอด
"ก็ว่าเธอไง ถามได้ในห้องนี้จะมีใครอีกล่ะ"
"กะ...ก็"
"ไม่ต้องมาก็อะไรเลย เด็กดื้อต้องโดนลงโทษนะรู้มั้ย"ไม่ว่าปล่าวมือแกร่งก็ค่อยๆเลื่อนลงต่ำไปตามร่างที่ดิ้นขัดเบาๆ
"อย่านะ!!"ร่างบางตวาดลั่น
"ไม่ทันแล้วมั้ง~"
"อือ ไม่!!"ถึงจะเพลอไปชั่วครู่แต่ร่างบางก็ศอกเข้าที่ท้องของคนข้างหลังอย่างแรง ถึงร่างนั้นจะแข็งแกร่งแต่เจอแบบนี้ก็ไม่ไหวกันบางแหละ
"โอ้ย แรงเยอะชะมัดเลยนะเนี่ย"ถึงจะกล่าวอน่างนั้นแต่ก็ยงทำหน้าไม่สะถกทกสะท้านสะเท่าไร
"ก็อยากมาลวนลามข้าเองใช่ไม่ได้"แล้วร่างบางก็รีบฟุบลงกบเตียงเพื่อตัดบทสนทนา
"เฮ้อ ให้ตายสิ"แล้วโชเดอร์ก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
หลายนาทีผ่านไป
ร่างของโชเดอร์เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพมีผ้าผืนเดียวคาดเอวไว้กับผ้าเช็ดผมที่พลาดบนบ่า เล่มองไปทางร่างที่หลับเข้าสู่ห้วงนิทราไปเรียบร้อย
"เฮ้อ สงสัยจะเหนื่อยแหะ"ว่าไปพลางเล่นผมยาวสีบลอนไปด้วย "ตอนหลับนี่แลน่ารักกว่าตอนตื่นตั้งเยอะแหะ"ร่างแกรงละออกจากร่างนั้นมาใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก็จะออกไปประชุมรอบดึก ซึ่งเขาก็พึ่งจะได้รับข้อความมาเมื่อไปกี่นาทีนี้ "เอาล่ะ จะคุยกันเรื่องอะไรนะคราวนี้"
ณ ห้องประชุม
"เอาล่ะขอเริ่มประชุมเลยนะ เริ่มจากเมื่อไปกี่วันนี้ทางสายลับเราได้ข่าวมาว่าอีกไม่เกินหนึ่งเดือนต่อจากนี้ เผ่าปีศาจในทวีปอ๊อกโต้จะค่อยๆมาบุกและยึดเมืองต่างๆในดินแดนของมนุษย์แล้ว เป็นเหตุที่ต้องเรียกทุกท่านมาประชุมกันยามนี้ แน่นอนเพื่อทางเราจะได้เตรียมรับมือให้ทันเผ่าปีศาจเอาจริงแน่ แล้วแน่นอนผลที่จะตามมามันไม่ใช่ผลดีกับทางเราแน่"
"แล้วจะเอายังไงดีล่ะ" สมาชิกคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้น
"จุดประสงค์ในครั้งนี้ ยังไงพวกมันก็ต้องการยึดแผ่นดินของพวก เรา แต่เงื่อนไขนั้นทางเผาปีศาจได้กำหนดมาเรียบร้อยแล้ว นั้นก็คือ .........การแบทเทิลด้วการ์ดแบทเทิลสปียริตยังไงล่ะ"
"ห้ะ การ์ดแบทเทิลเรอะ!!"เกือบทุกคนในที่ประชุมต่างตกใจ
"ใช่ ถ้าฝั่งที่แพ้เป็นฝ่ายเราก็ต้องเสียดินแดนไป แต่ถ้เผ่าปีศาจเป็นฝ่ายแพ้ก็จะถอยกลับไป"
"แต่ถึงมันแพ้แต่มันก็อาจกลับมาโจมตีเราอีกก็ได้!!!!!"
"แต่ยังไงเราก็ไม่มีทางเลือกแล้วไม่ใช่เรอะ มีแค่ทางเดียวคือต้องชนะ"โชเดอร์ที่เงียบมานานเอ่ยปากพูดบาง
"ใช่แล้วดังนั้นก็ใกล้เวลาที่จะต้องเรียกพวกเขามาแล้วสินะ"
"ยังก่อน ยังเร็วเกินไปรอดูสถานะการ์ณก่อนสิ"
"ที่โชเดอร์พูดก็มีเหตุผลนะ"ประธานพูด"งั้นสรุปเลยทางเราจะรอดูสถานกร์ณไปก่อนถ้าแย่มากเราจะต้องเรียกพวกเขามา เพื่อช่วยอนาคตของมนุษย์ชาติให้อยู่ต่อไป แล้วท่าน โชเดอร์"โชเดอร์ตกใจเล็กน้อย
"อะไรเรอะ"
"เรารู้มาว่าท่านพบกับเผ่าปีศาจตนหนึ่งอยู่ ก็ไม่อะไรมากเราอยากให้ท่านหาความลับต่างๆของเรื่องที่เผ่าปีศาจคิดจะทำหลังจากยึดแผ่นดินของเราไปรวมถึงเรื่องต่างๆให้มากที่สุด ตกลงนะ"
"เดี๋ยวสิท่าน!ทำแบบนี้มันออกจะเค้นเขามากไปรึปล่าว"
"ไม่เหรอโชเดอร์มันเป็นแผน และเจ้าต้องทำ"
ระหว่างเดินกับห้องพักเขาก็คิดหนักไปเรื่อยๆ จะเค้นถามงั้นเหรอเจ้าคนหัวดื้อคงจะบอกเขาหรอก
เมื่อกลับมาถึงห้องเขาล้มตัวนอนทันที
'เฮ้อเอาแล้วไงเรื่องหนักสมองมาอีกแล้วสิ'
เขาหลับไปพร้อมเรื่องหนักหัว โดยที่ดึร่างของอีกคนเข้ามากอดโดยไม่รู้ตัวยัยเช้า
เช้าวันต่อมา
เสียงนกขับขานบ่งบอกว่าเช้าวันใหม่มาเยือนพร้อมอาทิตย์สาดส่องทะลุหน้าต่างผ่านเข้ามากระทบกับใบ้หน้าหวานของเผ่าปีศาจ
บาโลเนค่อยๆลืมตาขึ้น แต่ก็ต้องดิ้นเบาๆเพราะรับรู้ได้ถึงอะไรหนักๆที่ทับร่างเขาอยู่ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเจอสาเหตุนั้นคือ ร่างของโชเดอร์ที่กอดรัดเขาไว้แน่นกับใบหน้าที่ซุกอยู่กับคอของบาโลเน่ ทำให้หน้าร้อนขึ้นจัด ตอนนี้ทั้งร่างของเขาแนบชิดกับร่างของโชเดอร์ไปซะหมด
"จะเจ้าบ้า ปล่อยข้านะ"ดิ้นเบาๆและพยายามผลักและดันแต่ไม่รู้ทำไมเขารู้สึกไปเองรึปล่าวว่าเหมือนอ้อมกอดนั้นจะรัดขึ้นเรื่อย"พอเลยนะเจ้าโรคจิต ข้ารู้ว่าเจ้าตื่นอยู่!!"
"ฮะฮะฮะ โดนจับได้ซะแล้วสิแย่จัง~"
"ปล่อยได้แล้ว!!!!"
"ไม่ เมื่อคืนยังไม่พอใจเลย ขอต่ออีกหน่อยสิ~~"
"ไม่!!! ปะ ปล่อยได้แล้ว อืออ"เพื่อไม่ให้ร่างบางพูอะไรมากร่างแกร่งจึงเลียที่หูร่างบางเบาๆ ก่อนจะค่อยๆเลียต่ำลงมาเรื่อยๆ "บอกให้พอไง อะ อืออออ ปะ ปล่อยนะ"
"เรื่องสิ เมื่อคืนก็เจ็บตัวไปแล้วตอนนี้ขอคืนหน่อยเถอะ"
"ปล่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
แกร๊ก
"ลุงโชเดอร์ครับวันนี้ต้องไปตรวจเมืองแต่เช้า นะ .... เอ่อ ผม"เด็กหัวสีฟ้าสดเปิดประตูเข้ามาตามประสาเด็ก เมื่อเห็นภาพตรงหน้าก็ถึงกับหันหน้าหนี
"อ้าวเรอะ พึ่งรู้นะเนี่ยวันนั้เวรชั้นยูส"ถามหน้านิ่งแต่มือไม่นิ่งยังคงเลื่อนไปตามตัวของอีกร่าง
"เออสิลุงหัวงู ถ้าจะพาผู้หญิงมาก็ช่วยบอกกันร่วงหน้าก่อนสิ จะได้ไม่ตองมาเห็นตอนลุงจะ... ."
"มะ ไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดนะเจ้าเด็กน้อย ปล่อยข้าได้แล้วไอ้โรคจิต!!"บาโลเน่ลนลาน และพยายามดิ้นหนักกว่าเดิม
"แหมๆ ทำอย่างกับห่างเหินกันสิ"ว่าแล้วก็หอมแก้มร่างบางไป
"เลิกเล่นกันได้แล้วครับ ผมรู้แล้ว ส่วนลุงรีบตามลงมาให้เร็วเลยล่ะ"ว่าแล้วยูสก็ปอดประตูลง
"ไม่!!เจ้าเข้าใจผิดแล้วนะ!!.."
"โอ้สได้เลย อีก5นาทีเจอกันยูส"ตะโกนออกไปแล้วหันมายิ้มให้ร่าบาง
"เลิกบ้าได้แล้ว!!!!" ว่าแล้วบาโลเน่ก็ซัดหมัดใส่หน้าโชเดอร์แล้วเดินไปจัดการกับตัวเองแล้วรีบเดินออกมา "อ้าวไปจัดการตัวเจ้าเองได้แล้ว"ว่าแล้วก็โยนผ้าขนหนูให้
"คร้าบๆๆ"ว่าแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปแต่โดยดี
-----------------------------------
อะเครรรรร เดี๋ยวมาต่อตอนที่5ให้ถาไม่โดนใช้ทำงานอะไรนะ หวังว่าคงสนุกนะ รักคนอ่านทุกคนน้าาาาา
ตอนนี้ยูสคุงได้ออกด้วยล่ะ น่าเศร้าพร้อมมีฉากออกก็ดันมาเตอ เอ่อ อะน่ะ55555555555555 อ้อยูสคู่กะลูไกนะบอกเลยยยยยยเดี๋ยวมีฟิคของคู่นี้แน่จ้าาาา อีกไม่นานพระเอกจะมาแล้วนะ ดันอ่ะนะ
เรื่องราวจะเป็นอย่างไรโปรดติดตามตอนต่อไป~~~~ จะอัพต่อเรื่อยๆจัพยายามไม่ดองนะ เม้นด้วก็ดีนะฮิจี้เหงาไม่มีกำลังใจ;;&;;
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น