ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : step three:วันที่เลวร้าย
20นาทีผ่านมา
"เสร็จแล้วละ..."บาโลเน่เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เข้าไปสงบจิตใจอยู่สักพัก ก็จะไม่ให้เข้าไปนานได้ไงในเมื่อก่อนหน้านี้เขาพึ่งจเจอกัน
เหตุการณ์...อย่างนั้นเข้าไปเขาไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะต้องมาเจอกับเรื่อง..
อย่างว่าด้วยแค่คิดหน้าก็แดงแป๊ดแล้ว
"โหวน่ารักกว่าที่คิดเยอะเลยนะเนี่ย เข้ากับเธอดีเลยล่ะ"ร่างตรงหน้าเข้ามากูใกล้ๆจะไม่ให้ดูได้ไงในเมื่อชุดที่เขาให้ร่างเล็กใส่เป็นชุดของผู้หญิง
ชุดนั้นมีฮูตคลุมเพื่อปิดเขาปีศาจเสื้อแขนยาวสีครีมกระโปรงสีชมพูอ่อนๆยาวลงมาแค่คืบช่างเข้ากับร่างเล็กๆนั้นมาก
"แต่...ชุดมันไม่...อ่อโป๊ไปหน่อยเหรอคือ..ผมไม่เคยใส่อะไรแบบนี้คือ..มันแปลกๆน่ะ อีกอย่างหางของผมจะซ่อนยังไงล่ะ"
"ก็ไม่ต้องทำไรมากเหรอม่ะเดี๋ยวฉันช่วย"ว่าแล้วร่างใหญ่ก็รีบก้าวเข้าไปใกล้ร่างเล็กอย่างรวดเร็วและรีบใส่หูแมวสีม่วงซึ่งเข้ากับหางของร่างเล็ก
"เอาล่ะแค่นี้ก็เรียบร้อยแล้วไปข้างนอกกันเถอะ"แล้วก็รีบพาร่างนั้นออกจากห้องไป
/////ผมขอต่อไว้แค่นี้ก่อนนะพรุ่งนี้จะรีบมาลงไปทำการบ้านก่อนนะสปอยไว้
พาไปเที่ยวกลางคืนแล้วผมจะเอารูปมาลงให้ด้วยสัญญสเลย//
|| มาต่อแล้วคร้าบ(หายไปแรมปี)#จะโดนถีบมั้ย||
ทางด้านซาจิ
หลังจากที่บาโลเน่ออกจากทวีปอ๊อกโต้ไปซาจิก็ตามแกะรอยเพื่อที่จะตามไปหาบาโลเน่ เขาสืบหาจนรู้ว่าทางที่ร่างบางใช้(แอบ)หนีออกไปนั้นเป็นทางลับที่มีน้อยคนที่จะรู้จัก เป็นทางลับที่สามารถออกไปถึงใจกลางเมืองใหญ่ๆของมนุษย์ได้เลยทีเดียว นับเป็นเส้นทางที่สำคัญเลยทีเดียวสำหรับการยึดครองเมืองมนุษย์ (ซึ่งเมื่อก่อนซาจิใช้บ่อยในการออกไปเล่น...อะไรก็ไม่รู้)
เมื่อซาจิเดินมาถึงจุดๆที่คิดว่าร่างบางน่าจะขึ้นไปที่นี่ เพราะมีรอยที่เหมือนพึ่งจะมีคนเปิดออกไปได้ไม่นาน ก็อย่างว่าแหละซาจิจึงนำอุปกรณ์ต่างๆที่จำเป็นในการปลอมเป็นมนุษย์(ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเอามาจากไหน)ออกมาจากกระเป๋าจัดแจงทุกอย่างเรียบร้อยภายในพริบตาพร้อมถอดหน้ากากออกรวบผมมัดแล้วห่มผ้าคลุมสะพายเป้ข้าง เหมือนนักแบทเทิลที่เดินทางมาจากต่างแดนทั่วๆไป ไม่สะดุดตาผู้คน เมื่อตรวจสภาพตัวเองว่าเรียบร้อยดีจึงเปิดประตูลับออกไปอย่างไม่ลังเล
..........อา ..ไม่ได้แอบมาโลกนี้นานขนาดไหนแล้วนะ......
......................คงจะมีเรื่องสนุกๆนอกจากไล่ตามหาบาโลจังบ้าง...ล่ะมั้ง
กลับไปทางบาโลเน่
หลังจากที่เดินเที่ยวจนใกล้ถึงยามค่ำ ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีมืดลง แสงไฟตามข้างทางและร้านค้าต่างก็สว่างขึ้น
"เป็นไงล่ะ โลกนี้น่าอยู่กว่าที่เธอคิดไว้มั้ยล่ะสาวน้อย"
โซวเดอร์ถามทั้งๆที่แค่มองก็รู้แล้วว่าร่างตรงข้างเขารูสึกยังไงกับการที่ได้เห็นตวามเป็นไปของมนุษย์
"ก็ สวยดีล่ะมั้ง"
"มั้งเหรอ แต่ท่าทางเธอไม่ใช่แค่ มั้ง แน่ๆ"โซวเดอร์ถามและเริ่มยื่นหน้าใกล้ร่างบางเพื่อเข้นคำตอบจากร่างตรงหน้า
"ก็ได้!! สวยดี แล้วก็เอาหน้าเจ้าออกไปนะ!!"
"จุๆ อย่าได้ใช้คำพูดแบบนั้นสิ ชั้นเตือนเธอหลายครั้งแล้วนะ เดี๋ยวโดนจับได้เอานะ"พูดพร้อมขู่เล็กๆแต่ก็สามารถทำให้ร่างนั้นเงียบได้ "เอาละค่อยน่ารักขึ้นมาหน่อย มาชั้นจะพาไปที่ๆสวยกว่านี้"
ว่าแล้วก็พาเดินไปนู่นี่นั้นโดยที่มีร่างบางเดินตามอย่างว่าง่าย ก็ขืนถ้าโวยวายอะไรอีกได้ถูกลวนลามอีกแน่ล่ะ ระหว่างทางบาโลเน่เพลอหยุดอยู่ที่หน้าร้านขายหนังสือ(ท่านบาโลเน่ชอบอ่านหนังสือด้วยเหรอ ไม่เคยเห็นแตะในเรื่องแต่ขอเพิ่มไปนะ ) และดันเพลอมองอยู่นานจนไม่รู้สึกว่ามีเงาด้านหลังของชายบางคนมองอยู่
"เห~ไม่ยักรู้แหะว่าบาโลจังจะสนใจเรื่องแบบนี้ด้วย~~นับว่าผิดคาดมาก"เสียงยียวนที่ไม่อยากแม้แต่จะได้ยินทำให้ร่างบางหันขวับมาทางต้นเสียง แมจะไม่มีหน้ากากบดบังใบหน้านั้น แต่เสียงที่น่าขะแยงนั้นทำให้รู้ได้ทันที
"ซะ..ซาจิ..ทำไมถึง.."ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรซาจิก็เข้ามาประชิด
"ทำไมน่ะเหรอ ก็ตามเธอมาไงบาโลจัง จากจดหมายที่เขียนถึงดุ๊กสหายของเธอไง~"เมื่อเข้ามาใกล้ซาจิก็ได้มองร่างบางในชุดของเด็กผู้หญิงทั่วๆไป"จะว่าไปชุดนี้ก็เหมาะดีนะ ไปเอามาจากไหนล่ะ~"
"..."ร่างบางเลือกที่จะไม่ตอบพร้อมหาทางหนี
"เห~เงียบทำไมล่ะ"
"เพราะแกไม่มีค่าอะไรที่คนอย่างข้าจะต้องพูดด้วย มันจบไปแล้วไปใหพ้น"ไม่ว่าปล่าวร่างบางรีบวิ่งออกไปแต่เหมือนจะไปพ้นมือปีศาจอย่างซาจิ
"หึ จบงั้นเหรอเธอคิดว่ามันจะจบเหรอบาโลจัง หึหึน่าตลกดีนะเอ~หรือว่ายอมรับความจริงเรื่องใน'วันนั้น'ไม่ได้กันแน วันที่เธอ-'
เพี๊ยะ!!
"เจ้า..มันปีศาจ"เมื่อได้เอ่ยคำที่สมกับสิ่งที่คนที่ได้รับทำไว้ ร่างบางรีบวิ่งออกไปทันที ทั้งเจ้าคนเลวทรามไว้ให้อึ้งกับสิ่งที่เกินคาดที่ได้รับกลับคืนมา
............เกินคาด...คงไม่มีอไรสนุกเท่าไล่ล่าเธออีกแล้วล่ะ....
"คงจะได้สนุกกว่านี้อีกหลายเท่า...หึ"รอยยิ้มแสหยะออกมาอย่างนึกสนุกกับสิ่งที่ปีศาจตนนี้กำลังที่จะลงมือทำในไม่ช้า
ทางบาโลเน่
หลังจากที่หนีจากปีศาจเลวทรามนั้นออกมา เขาก็วิ่งไม่หยุด..ขอเพียงแค่หนีไปให้ไกลจากงื้อมือปีศาจนั่นก็พอ
.....ทำไม..ต้องกลับมาเจออีกล่ะ.......ให้มันจบไปแล้วจบไปเลยไม่ได้รึไง......ทำไมล่ะ...
อยู่ๆน้ำตาด็ไหลซึมออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องในวันนั้นที่ร่างบางอยากจะลืมมันไปตลอดเวลาที่ผ่านมา
ปึ้ก!
"อ้าวสาวน้อย อยู่นี่เองชั้นตามหาสะตั้งนานแหน่ะไปอยู่ไหนมาล่ะ หืม...เดี๋ยวนะร้องไห้ทำไมล่ะ"สิ่งที่ร่างบางชนนั้นไม่ใช่อะไรร่างแกร่งของคนที่มักจะลวนลามเขาเสมอ
"มะ...ไม่มีอะไร ข้าไม่ได้ร้อง"ถึงจะพูดเช่นนั้นแต่ก็หันหน้าไปทางอื่น แต่ก็ไม่สามารถรอดจากสายตาาางแกร่งได้
"เห็นๆกันอยู่ ยังจะมาปากแข็งได้อีกนะ"
"ข้าไม่..."
"ไม่ต้องพูดแล้วเธอน่ะ ถ้าไม่สบายใจก็ไม่ต้องเหรอก"แล้วสวมกอดจากด้านหลัง"เอาล่ะกลับกันเถอะสาวน้อย"
"อือ แต่ว่าปล่อยสิไม่งั้นจะเดินยังไงล่ะ"พูดแล้วดิ้นเบาๆ
"หึ ก็ชั้นจะพาเธอกลับอย่างนี้ไง"
"อ๊ะ เอ๊ะ!"
ไม่ว่าปล่าวก็จับร่างบางนั้นขึ้นขี่หลังแล้ววิ่งกลับฐานอย่างรวดเร็ว
"ฮ้ะ ฮะเป็นไงล่ะ สนุกมั้ย"
"สะ...สนุกอะไรกันล่ะ! ระ นะน่ากลัว"ไม่ว่าปล่าวบาโลเน่กอดคอร่างแกร่งไว้เป็นที่มั่นเพื่อไม่ให้ตัวเองตกจากหลัง
------------------------------------
ตัดฉึบ!เหมือนจะเศร้าตามชื่อดีนะหุหุหุ=w=แต่สุดท้ายก็แหกแนวอีกจนได้555 เป็นไงกันบ้างหวังว่าคงไปตืบฮิจินะ กะจะแต่งให้มันเศร้าๆแต่ทำบ่ได้ |บางทีฮิจิคิดว่าเริ่มเหมือนละครดราม่ายังไงยังงั้น| ขอให้ชอบนะ
ปล.จะแต่งตามความคิดเห็นเลยนะ สุดท้ายเพื่อนฮิจิก็ไม่เอาด้วยเลย...ด้นสดอีกตามเคย^◇^
อีกหนึ่งอย่างฮิจิหนีไปติดอนิเมะอื่นมาด้วย จะพยายามไม่ดองนะ
สุดท้ายผิดอะไรไปแต่อย่างไรก็ขอความกรุณาด้วยนะคร้าบบบ
"เสร็จแล้วละ..."บาโลเน่เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เข้าไปสงบจิตใจอยู่สักพัก ก็จะไม่ให้เข้าไปนานได้ไงในเมื่อก่อนหน้านี้เขาพึ่งจเจอกัน
เหตุการณ์...อย่างนั้นเข้าไปเขาไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะต้องมาเจอกับเรื่อง..
อย่างว่าด้วยแค่คิดหน้าก็แดงแป๊ดแล้ว
"โหวน่ารักกว่าที่คิดเยอะเลยนะเนี่ย เข้ากับเธอดีเลยล่ะ"ร่างตรงหน้าเข้ามากูใกล้ๆจะไม่ให้ดูได้ไงในเมื่อชุดที่เขาให้ร่างเล็กใส่เป็นชุดของผู้หญิง
ชุดนั้นมีฮูตคลุมเพื่อปิดเขาปีศาจเสื้อแขนยาวสีครีมกระโปรงสีชมพูอ่อนๆยาวลงมาแค่คืบช่างเข้ากับร่างเล็กๆนั้นมาก
"แต่...ชุดมันไม่...อ่อโป๊ไปหน่อยเหรอคือ..ผมไม่เคยใส่อะไรแบบนี้คือ..มันแปลกๆน่ะ อีกอย่างหางของผมจะซ่อนยังไงล่ะ"
"ก็ไม่ต้องทำไรมากเหรอม่ะเดี๋ยวฉันช่วย"ว่าแล้วร่างใหญ่ก็รีบก้าวเข้าไปใกล้ร่างเล็กอย่างรวดเร็วและรีบใส่หูแมวสีม่วงซึ่งเข้ากับหางของร่างเล็ก
"เอาล่ะแค่นี้ก็เรียบร้อยแล้วไปข้างนอกกันเถอะ"แล้วก็รีบพาร่างนั้นออกจากห้องไป
/////ผมขอต่อไว้แค่นี้ก่อนนะพรุ่งนี้จะรีบมาลงไปทำการบ้านก่อนนะสปอยไว้
พาไปเที่ยวกลางคืนแล้วผมจะเอารูปมาลงให้ด้วยสัญญสเลย//
|| มาต่อแล้วคร้าบ(หายไปแรมปี)#จะโดนถีบมั้ย||
ทางด้านซาจิ
หลังจากที่บาโลเน่ออกจากทวีปอ๊อกโต้ไปซาจิก็ตามแกะรอยเพื่อที่จะตามไปหาบาโลเน่ เขาสืบหาจนรู้ว่าทางที่ร่างบางใช้(แอบ)หนีออกไปนั้นเป็นทางลับที่มีน้อยคนที่จะรู้จัก เป็นทางลับที่สามารถออกไปถึงใจกลางเมืองใหญ่ๆของมนุษย์ได้เลยทีเดียว นับเป็นเส้นทางที่สำคัญเลยทีเดียวสำหรับการยึดครองเมืองมนุษย์ (ซึ่งเมื่อก่อนซาจิใช้บ่อยในการออกไปเล่น...อะไรก็ไม่รู้)
เมื่อซาจิเดินมาถึงจุดๆที่คิดว่าร่างบางน่าจะขึ้นไปที่นี่ เพราะมีรอยที่เหมือนพึ่งจะมีคนเปิดออกไปได้ไม่นาน ก็อย่างว่าแหละซาจิจึงนำอุปกรณ์ต่างๆที่จำเป็นในการปลอมเป็นมนุษย์(ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเอามาจากไหน)ออกมาจากกระเป๋าจัดแจงทุกอย่างเรียบร้อยภายในพริบตาพร้อมถอดหน้ากากออกรวบผมมัดแล้วห่มผ้าคลุมสะพายเป้ข้าง เหมือนนักแบทเทิลที่เดินทางมาจากต่างแดนทั่วๆไป ไม่สะดุดตาผู้คน เมื่อตรวจสภาพตัวเองว่าเรียบร้อยดีจึงเปิดประตูลับออกไปอย่างไม่ลังเล
..........อา ..ไม่ได้แอบมาโลกนี้นานขนาดไหนแล้วนะ......
......................คงจะมีเรื่องสนุกๆนอกจากไล่ตามหาบาโลจังบ้าง...ล่ะมั้ง
กลับไปทางบาโลเน่
หลังจากที่เดินเที่ยวจนใกล้ถึงยามค่ำ ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีมืดลง แสงไฟตามข้างทางและร้านค้าต่างก็สว่างขึ้น
"เป็นไงล่ะ โลกนี้น่าอยู่กว่าที่เธอคิดไว้มั้ยล่ะสาวน้อย"
โซวเดอร์ถามทั้งๆที่แค่มองก็รู้แล้วว่าร่างตรงข้างเขารูสึกยังไงกับการที่ได้เห็นตวามเป็นไปของมนุษย์
"ก็ สวยดีล่ะมั้ง"
"มั้งเหรอ แต่ท่าทางเธอไม่ใช่แค่ มั้ง แน่ๆ"โซวเดอร์ถามและเริ่มยื่นหน้าใกล้ร่างบางเพื่อเข้นคำตอบจากร่างตรงหน้า
"ก็ได้!! สวยดี แล้วก็เอาหน้าเจ้าออกไปนะ!!"
"จุๆ อย่าได้ใช้คำพูดแบบนั้นสิ ชั้นเตือนเธอหลายครั้งแล้วนะ เดี๋ยวโดนจับได้เอานะ"พูดพร้อมขู่เล็กๆแต่ก็สามารถทำให้ร่างนั้นเงียบได้ "เอาละค่อยน่ารักขึ้นมาหน่อย มาชั้นจะพาไปที่ๆสวยกว่านี้"
ว่าแล้วก็พาเดินไปนู่นี่นั้นโดยที่มีร่างบางเดินตามอย่างว่าง่าย ก็ขืนถ้าโวยวายอะไรอีกได้ถูกลวนลามอีกแน่ล่ะ ระหว่างทางบาโลเน่เพลอหยุดอยู่ที่หน้าร้านขายหนังสือ(ท่านบาโลเน่ชอบอ่านหนังสือด้วยเหรอ ไม่เคยเห็นแตะในเรื่องแต่ขอเพิ่มไปนะ ) และดันเพลอมองอยู่นานจนไม่รู้สึกว่ามีเงาด้านหลังของชายบางคนมองอยู่
"เห~ไม่ยักรู้แหะว่าบาโลจังจะสนใจเรื่องแบบนี้ด้วย~~นับว่าผิดคาดมาก"เสียงยียวนที่ไม่อยากแม้แต่จะได้ยินทำให้ร่างบางหันขวับมาทางต้นเสียง แมจะไม่มีหน้ากากบดบังใบหน้านั้น แต่เสียงที่น่าขะแยงนั้นทำให้รู้ได้ทันที
"ซะ..ซาจิ..ทำไมถึง.."ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรซาจิก็เข้ามาประชิด
"ทำไมน่ะเหรอ ก็ตามเธอมาไงบาโลจัง จากจดหมายที่เขียนถึงดุ๊กสหายของเธอไง~"เมื่อเข้ามาใกล้ซาจิก็ได้มองร่างบางในชุดของเด็กผู้หญิงทั่วๆไป"จะว่าไปชุดนี้ก็เหมาะดีนะ ไปเอามาจากไหนล่ะ~"
"..."ร่างบางเลือกที่จะไม่ตอบพร้อมหาทางหนี
"เห~เงียบทำไมล่ะ"
"เพราะแกไม่มีค่าอะไรที่คนอย่างข้าจะต้องพูดด้วย มันจบไปแล้วไปใหพ้น"ไม่ว่าปล่าวร่างบางรีบวิ่งออกไปแต่เหมือนจะไปพ้นมือปีศาจอย่างซาจิ
"หึ จบงั้นเหรอเธอคิดว่ามันจะจบเหรอบาโลจัง หึหึน่าตลกดีนะเอ~หรือว่ายอมรับความจริงเรื่องใน'วันนั้น'ไม่ได้กันแน วันที่เธอ-'
เพี๊ยะ!!
"เจ้า..มันปีศาจ"เมื่อได้เอ่ยคำที่สมกับสิ่งที่คนที่ได้รับทำไว้ ร่างบางรีบวิ่งออกไปทันที ทั้งเจ้าคนเลวทรามไว้ให้อึ้งกับสิ่งที่เกินคาดที่ได้รับกลับคืนมา
............เกินคาด...คงไม่มีอไรสนุกเท่าไล่ล่าเธออีกแล้วล่ะ....
"คงจะได้สนุกกว่านี้อีกหลายเท่า...หึ"รอยยิ้มแสหยะออกมาอย่างนึกสนุกกับสิ่งที่ปีศาจตนนี้กำลังที่จะลงมือทำในไม่ช้า
ทางบาโลเน่
หลังจากที่หนีจากปีศาจเลวทรามนั้นออกมา เขาก็วิ่งไม่หยุด..ขอเพียงแค่หนีไปให้ไกลจากงื้อมือปีศาจนั่นก็พอ
.....ทำไม..ต้องกลับมาเจออีกล่ะ.......ให้มันจบไปแล้วจบไปเลยไม่ได้รึไง......ทำไมล่ะ...
อยู่ๆน้ำตาด็ไหลซึมออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องในวันนั้นที่ร่างบางอยากจะลืมมันไปตลอดเวลาที่ผ่านมา
ปึ้ก!
"อ้าวสาวน้อย อยู่นี่เองชั้นตามหาสะตั้งนานแหน่ะไปอยู่ไหนมาล่ะ หืม...เดี๋ยวนะร้องไห้ทำไมล่ะ"สิ่งที่ร่างบางชนนั้นไม่ใช่อะไรร่างแกร่งของคนที่มักจะลวนลามเขาเสมอ
"มะ...ไม่มีอะไร ข้าไม่ได้ร้อง"ถึงจะพูดเช่นนั้นแต่ก็หันหน้าไปทางอื่น แต่ก็ไม่สามารถรอดจากสายตาาางแกร่งได้
"เห็นๆกันอยู่ ยังจะมาปากแข็งได้อีกนะ"
"ข้าไม่..."
"ไม่ต้องพูดแล้วเธอน่ะ ถ้าไม่สบายใจก็ไม่ต้องเหรอก"แล้วสวมกอดจากด้านหลัง"เอาล่ะกลับกันเถอะสาวน้อย"
"อือ แต่ว่าปล่อยสิไม่งั้นจะเดินยังไงล่ะ"พูดแล้วดิ้นเบาๆ
"หึ ก็ชั้นจะพาเธอกลับอย่างนี้ไง"
"อ๊ะ เอ๊ะ!"
ไม่ว่าปล่าวก็จับร่างบางนั้นขึ้นขี่หลังแล้ววิ่งกลับฐานอย่างรวดเร็ว
"ฮ้ะ ฮะเป็นไงล่ะ สนุกมั้ย"
"สะ...สนุกอะไรกันล่ะ! ระ นะน่ากลัว"ไม่ว่าปล่าวบาโลเน่กอดคอร่างแกร่งไว้เป็นที่มั่นเพื่อไม่ให้ตัวเองตกจากหลัง
------------------------------------
ตัดฉึบ!เหมือนจะเศร้าตามชื่อดีนะหุหุหุ=w=แต่สุดท้ายก็แหกแนวอีกจนได้555 เป็นไงกันบ้างหวังว่าคงไปตืบฮิจินะ กะจะแต่งให้มันเศร้าๆแต่ทำบ่ได้ |บางทีฮิจิคิดว่าเริ่มเหมือนละครดราม่ายังไงยังงั้น| ขอให้ชอบนะ
ปล.จะแต่งตามความคิดเห็นเลยนะ สุดท้ายเพื่อนฮิจิก็ไม่เอาด้วยเลย...ด้นสดอีกตามเคย^◇^
อีกหนึ่งอย่างฮิจิหนีไปติดอนิเมะอื่นมาด้วย จะพยายามไม่ดองนะ
สุดท้ายผิดอะไรไปแต่อย่างไรก็ขอความกรุณาด้วยนะคร้าบบบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น