ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fic battle spirits brave (all balone)

    ลำดับตอนที่ #4 : step two :ลวนลาม(?)

    • อัปเดตล่าสุด 17 พ.ค. 57


              ห้องโซวเดอร์
              หลังจากที่ร่างแกร่งจากไปจากห้องนี้ ร่างบางก็นึกถึงเรื่องราวที่พึ่งเกิดขึ้นไปสดๆร้อนๆให้ห้องนี้
              'อะ...อะไรนะ มะไม่ใช่เหรอกเจ้านั้นคงแค่ล้อเราเล่นเฉยๆแหละ....
    แต่..ทำไมข้าต้องหน้าแดงอย่างนี้ด้วย...ไหนจะความรู้สึกตอนที่เจ้านั้นมา...จับตัวเราอีกถึง....ไม่นะ มะ..ไม่ ไม่ ไม่ ไม่จริงเหรอก คนอย่างข้าเนี่ยนะ..จะ..จะเกิดชอบเจ้าบ้านั้น  มะ..ไม่มีทา  งเหรอก  ข้าเป็นผู้ชายนะ...จะไปชอบเจเานั้นได้ไง...ไม่มีทางเหรอก...  ใช่!ไม่มีทางที่ข้าจะชอบมนุษย์      เหรอก  แต่ทำไมใจถึงข้าได้...รึว่า...!!!'' .
              "ไม่!!! เราไม่มีทางชอบหมอนั่นเหรอก ไม่ ไม่ ไม่มีทางอยู่แล้ว คนอย่างเจ้านั่น  นะเหรอ..ไม่มีทางเหรอก!!ไม่ไม่ไม่!!" สุดท้ายร่างบางก็อดไม่ได้ที่จะระเบิดออกมาเสียงดัง โชคดีที่เป็นห้องเก็บเสียง ไม่งั้นคนคงแห่กันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
              "นี่คนสวย ฉันรู้ตัวน่าว่าฉันหล่อซะจนเธอทนไม่ไหวน่ะ แต่ช่วยเบาๆเสียงลงหน่อยเถอะ " ร่างแกร่งที่ออกไปไม่นานกลับมาอีกรอบ พร้อมกับยืนเก็กพิงประตู
              "นะ...นี่นายได้ยิน...ด้วยงั้นเหรอ" เมื่อร่างบางรู้ว่ามีคนมาได้ยินส่งที่ตัวเองพึ่งระเบิดไปเมื่อครู่ ก็หน้าแดงจัดอย่างรวดเร็ว
              "ชัดเจนเลยล่ะ ทุกถ้อยคำเลยสาวน้อย" ว่าแล้วร่างแกร่งก็เผยยิ้มหวาน แต่มันทำให้ร่างบางขนลุกได้เลยทีเดียว
              "งะ   งั้นเหรอ" 
              "ใช่ ทุกคำเลยล่ะ"แล้วร่างแกร่งก็ค่อยๆขยับไปหาร่างบางที่ตอนนี้อยู่บนเตียงนอนของเขา อย่างช้าๆแต่การกระทำนั้นทำให้ร่างบาต้องถอยหลังไปเรื่อยๆ จนติดกำแพง
              "จะ...จะทำอะไร...ขะเข้ามาใกล้ข้าทำไม"
              "ถามาได้นะ ก็จะ พิสูจน์ ไงว่าเธอรู้สึกไงกับฉันกันแน่ไง"คำพูดนั้นทำให้ร่างบางหน้แดงจัด ทำให้ร่างแกร่งอยากที่จะแกล้งมากกว่านี้       
              "มะ...ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น!!ข้าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย..ลุกไปจากตัวข้านะ!!!"
              "จริงงั้นเหรอ~~"ร่างแกร่งยียวน 
              "จะ...จริงๆ...ลุกไปได้แล้ว"
              "งั้นหน้าแดงๆของเธอเนี่ย มันหมายความว่าไงน้าา" แล้วร่างแกร่งก็จัดการดึงหางของบาโรเน่เบาๆ แต่มันทำให้ร่างบางกระตุกได้เลย 
              "อึก.. อื้อ!! ปะ ปล่อยหางข้านะ!!!"
              "ทำไมต้องปล่อยด้วยล่ะ"
              "อื้ออไม่นะ  ปะปล่อยนะ"
              "เห็นมั้ยหน้าแดงไปหมดแล้วน้าา ไม่รู้สึกอะไรจริงๆเหรอ"
              "ไม่!!ปล่อยข้านะเจ้าบ้า!!ปล่อย" ร่างบางดิ้น
              "โฮวว ด่าได้แสบเลยน่ะคนสวยย"ว่าแล้วร่างแกร่งก็ดึงหางของร่างบางอย่างแรง
              "อื้อ!!!!ปล่อยข้านะเจ้าบ้า!!!มัน..งื้ออ!!"ร่างบางเผลอคราง(?)ออกมาก็ไม่แปลกหางคือจุดอ่อนของเผ่าปีศาจอย่างบาโรเน่ ซึ่งข้อนี้โซวเดอร์ก็รู้ดีอยู่แกใจ
              "เจ้าบ้าสองครั้งแล้วนะ ถ้าเธอพูดว่าบ้าอีกรอบฉันจะจับปล้ำเลยเอาให้ด่าฉันไม่ได้อีกเลย เอามั้ย"
              "......"คำพูดนั้นทำให้ร่างบางนิ่งไม่พูดอะไร เพราะเขารู้ดีอยูแก่ใจว่า
    ร่างแกร่งพูดจริงทำจริง
             "ค่อยน่ารักขึ้นหน่อย"
             "นะ...น่ารักอะไร!! ข้าไม่ใช่ผู้หญิงนะ!!!"แต่ร่างบางก็หน้าแดงเพราะโดนบอกว่าน่ารัก และเริ่มดิ้นอีกครั้ง "ปล่อยข้าได้แล้ว มันหนักนะเจ้าบ้า"
             "โอะ หลุดคำว่าบ้าออกมานี้ อยากโดนใช่มั้ยจ้ะ"ร่างแกร่งยิ้มให้อย่างยียวน
             "มะไม่!! ลุกออกไปนะ..อ๊าา"ไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบ ร่างแกร่งก็กัดที่หูร่างบางเบาๆแบบหยอกล้อ "หะ...หูข้า..ไม่.."มันทำให้เสียงร่างบางแผ่วลงมาก
             "หูแดงหมดแล้วนะ" ว่าแล้วร่างแกร่งก็จัดการเลียหูร่างบางไปและค่อยๆไล่มาที่แก้ม พร้อมหอมไปหนึ่งฟอดก่อนจะยอมถอนหน้าออกมาโดยดี
    "สวยก็สวย ตัวก็หอมน่ากินมากเลยนะรู้ตัวบางไหม"
             ".   .   . นะ...น่ากินอะไรของเจ้า!!!ออกไปเลยนะ!!"ร่างบางอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะผลักร่างแกร่งออกไป แต่เพราะร่างแกร่งยอมออกไปโดยดีไม่งันร่างบางได้ผลักเขาจนตายแน่ "วะ...ว่าแต่เจ้ากลับเข้ามาอีกทำไมรึ"
             "ก็จะพาเธอไปข้างนอกไง อยากรูไม่ใช่เหรอว่าโลกมนุษย์เป็นยังไง อยากไปใช่ไหมล่ะ"
             "ยะ...อยากสิ ไปกันเลยตอนนี้เลยได้ไหม ได้ไหมๆๆ"ตอนนี้นร่างบาง ดูเหมือนกับเด็กน้อยมากในสายตาของร่างแกร่ง
             "งั้นสัญญากัน ว่าถ้าฉันสั่งอะไรก็ต้องทำ ตกลงไหม"ร่างแกร่งก้มหน้ามาหาร่างบางพร้อมยกนิ้วก้อยขึ้นมา
             "อืม ข้าสัญญา!!"แล้วร่างบางก็ยกนิ้วก้อยเกี่ยวกับนิ้วแกร่งของร่างตรงหน้า "ขอบคุณมากนะโซวเดอร์"ว่าแล้วร่างบสงก็กระโดดกอดร่างแกร่งด้วยความดีใจ
             "อืม ฉันจะพาเธอไปทุกที่เลยล่ะคนสวย"ร่างแกร่งกอดตอบพร้อมยิ้มอ่อนโยนให้ 'ได้เห็นมุมน่ารักๆแบบนี้ชื่ยใจชะมัดเลย' ร่างแกร่งคิดในใจ
    "แต่ก่อนอื่นเลยนะ เธอไปอาบน้ำก่อนเลยเดี๋ยวฉันจะไปเตรียมเสื้อผ้าของเธอมาให้"
             "อืมได้เลย"ว่าแล้วร่างบางก็คว้าผ้าขนหนูแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป

             "ให้ตายสิทำตัวน่ารักน่าแกล้งซะขนาดนี้เป็นใครจะอดใจได้ล่ะ ถึงจะเป็นเผ่าปีศาจก็เถอะ "ร่างแกร่งพูดกับตัวเองแค่นั้นก่อนจะออกจากห้องไปเตรียมเสื้อผ้ามาให้



              ภายในห้องน้ำ
              ร่างบางที่วิ่งเข้ามา เริ่มจัดการอาบน้ำอย่างช้าๆปล่อยให้สายน้ำจาหฟักบัวไหลผ่านร่างกายไป พร้อมคิดทบทวน ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตนได้เข้าไปกอดมนุษย์ด้วยความดีอกดีใจจนปิดไม่ได้ การกระทำที่เหมือนเด็กๆนั่นอีก เขาไม่เคยทำอะไรแบบเด็กๆแบบนี้มาก่อนเลยไม่มีใครเคยเห็นมุมเด็กในตัวเขาเลย โซวเดอร์เป็นอีกคนที่บาโรเน่ยอมทำตามอย่างง่ายๆ 
              'ความรู้สึกนี่มันอะไรกันแน่นะ ทำไมเราต้องทำตามที่หมอนั้นบอกด้วยล่ะ...ทำไมเราต้องหน้าแดงด้วยนะ  ทำไมกัน...' 
              มนุษย์...ไม่ได้เลวอย่างที่ทุกคนคิด..วันนี้เขาได้รู้แล้ว มนุษย์ที่
    อ่อนโยน กวนประสาท ใจดี อยู่ด้วยแล้วรู้สึกปลอดภัย 
              ร่างบางยิ้มบางๆออกมา เขาได้พบกับบางสิ่งบางอย่างที่น่าสนใจแล้วอย่างหนึ่ง        
              "เอาละ บนดินแดนของมนุษย์ จะมีอะไรหน้าสนุกอีกไหมน้าา"
              บาโรเน่บอกกลับตัวเองก่อนจะอาบน้ำต่อ



               หลังจากออกมาจากห้องน้ำแล้วบาโรเน่พบกับร่างแกร่งที่กำลังอ่านเอกสารบางอย่างอยู่
               "นี่ๆทำอะไรอยู่รึ โซวเดอร์"ร่างบางที่เดินออกมาขากห้องน้ำด้วยสภาพมีผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอว มือทั้งสองข้างหอบเสื้อผ้าเก่าของตน
               "ก็อ่านเอกสารไงสาวน้อย โหววขาวใช่ย่อยนะเรานี่"ร่างแกร่งเงยหน้ามองบาโรเน่แล้วก็อดแซวไม่ได้ พร้อมมองร่างบางตั้งแต่หัวจดเท้าด้วยสายตาหื่นนิดๆ
               "ขะ...ขาวอะไรกัน แล้วมองข้าแบบนั้นทำไม!!"ร่างบางแย้งออกไปพร้อมกับหน้าแดงๆ
               "ก็ขาวไง ขาวซะน้ำลายฉันไหลแล้ว"
               "ยะ...หยุดมองได้แล้วไหนล่ะเสื้อผ้าที่ข้าต้องใส่"
               "อ่ะน่ะเอาไปใส่ซะ รึจะให้ฉันช่วยใส่ให้ก็ได้นะ"ร่างแกร่งยังไม่วายก็แกล้งร่างบางอีกรอบ พร้อมยื่นชุดให้
               "ไม่ต้องเลย ข้าใส่เองได้น่า"ว่าแล้วร่างบางก็รีบวิ่งไปแต่ตัว เพราะไม่อยากให้โซวเดอร์เห็นใบหน้าที่แดงก่ำ แต่มีรึที่ร่างแกร่งจะไม่เห็น
               "เฮ้อ น่ารัก(น่ากด)ชะมัดเลย หึหึหึ อยากเห็นจังว่าถ้าใส่ชุดนั้นอแกมาจะเป็นยังไง"ร่างแกร่งคิดอย่างสนุกสนาน และจินตนาการถึงชุดที่ร่างบางต้องใส่ "ต้องออกมาน่ารักมากๆแน่เลย"




    __________________________________________________________จบไปอีกหนึ่งแล้ว ถึงชื่อตอนจะบอกงั้นแต่ที่เขียนไปไม่รู้ว่าใช่รึปล่าวนะ ตอนนี้รู้สึกโซวเดอร์หื่นได้อีกยังไงไม่รู้สิ...
    ผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วย เพราะแต่งสดๆเลย 
    ตามเดิมอยากได้แบบไหนบอกเดียวจะลากเพื่อนมาช่วยแต่ง
    เจอกันตอนหน้าาาาสำหรับตอนนี้ 
    See you next tameee~~!!☆
       
              

       
            
          
             

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×