ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : step two :ลวนลาม(?)
ห้องโซวเดอร์
หลังจากที่ร่างแกร่งจากไปจากห้องนี้ ร่างบางก็นึกถึงเรื่องราวที่พึ่งเกิดขึ้นไปสดๆร้อนๆให้ห้องนี้
'อะ...อะไรนะ มะไม่ใช่เหรอกเจ้านั้นคงแค่ล้อเราเล่นเฉยๆแหละ....
แต่..ทำไมข้าต้องหน้าแดงอย่างนี้ด้วย...ไหนจะความรู้สึกตอนที่เจ้านั้นมา...จับตัวเราอีกถึง....ไม่นะ มะ..ไม่ ไม่ ไม่ ไม่จริงเหรอก คนอย่างข้าเนี่ยนะ..จะ..จะเกิดชอบเจ้าบ้านั้น มะ..ไม่มีทา งเหรอก ข้าเป็นผู้ชายนะ...จะไปชอบเจเานั้นได้ไง...ไม่มีทางเหรอก... ใช่!ไม่มีทางที่ข้าจะชอบมนุษย์ เหรอก แต่ทำไมใจถึงข้าได้...รึว่า...!!!'' .
"ไม่!!! เราไม่มีทางชอบหมอนั่นเหรอก ไม่ ไม่ ไม่มีทางอยู่แล้ว คนอย่างเจ้านั่น นะเหรอ..ไม่มีทางเหรอก!!ไม่ไม่ไม่!!" สุดท้ายร่างบางก็อดไม่ได้ที่จะระเบิดออกมาเสียงดัง โชคดีที่เป็นห้องเก็บเสียง ไม่งั้นคนคงแห่กันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
"นี่คนสวย ฉันรู้ตัวน่าว่าฉันหล่อซะจนเธอทนไม่ไหวน่ะ แต่ช่วยเบาๆเสียงลงหน่อยเถอะ " ร่างแกร่งที่ออกไปไม่นานกลับมาอีกรอบ พร้อมกับยืนเก็กพิงประตู
"นะ...นี่นายได้ยิน...ด้วยงั้นเหรอ" เมื่อร่างบางรู้ว่ามีคนมาได้ยินส่งที่ตัวเองพึ่งระเบิดไปเมื่อครู่ ก็หน้าแดงจัดอย่างรวดเร็ว
"ชัดเจนเลยล่ะ ทุกถ้อยคำเลยสาวน้อย" ว่าแล้วร่างแกร่งก็เผยยิ้มหวาน แต่มันทำให้ร่างบางขนลุกได้เลยทีเดียว
"งะ งั้นเหรอ"
"ใช่ ทุกคำเลยล่ะ"แล้วร่างแกร่งก็ค่อยๆขยับไปหาร่างบางที่ตอนนี้อยู่บนเตียงนอนของเขา อย่างช้าๆแต่การกระทำนั้นทำให้ร่างบาต้องถอยหลังไปเรื่อยๆ จนติดกำแพง
"จะ...จะทำอะไร...ขะเข้ามาใกล้ข้าทำไม"
"ถามาได้นะ ก็จะ พิสูจน์ ไงว่าเธอรู้สึกไงกับฉันกันแน่ไง"คำพูดนั้นทำให้ร่างบางหน้แดงจัด ทำให้ร่างแกร่งอยากที่จะแกล้งมากกว่านี้
"มะ...ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น!!ข้าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย..ลุกไปจากตัวข้านะ!!!"
"จริงงั้นเหรอ~~"ร่างแกร่งยียวน
"จะ...จริงๆ...ลุกไปได้แล้ว"
"งั้นหน้าแดงๆของเธอเนี่ย มันหมายความว่าไงน้าา" แล้วร่างแกร่งก็จัดการดึงหางของบาโรเน่เบาๆ แต่มันทำให้ร่างบางกระตุกได้เลย
"อึก.. อื้อ!! ปะ ปล่อยหางข้านะ!!!"
"ทำไมต้องปล่อยด้วยล่ะ"
"อื้ออไม่นะ ปะปล่อยนะ"
"เห็นมั้ยหน้าแดงไปหมดแล้วน้าา ไม่รู้สึกอะไรจริงๆเหรอ"
"ไม่!!ปล่อยข้านะเจ้าบ้า!!ปล่อย" ร่างบางดิ้น
"โฮวว ด่าได้แสบเลยน่ะคนสวยย"ว่าแล้วร่างแกร่งก็ดึงหางของร่างบางอย่างแรง
"อื้อ!!!!ปล่อยข้านะเจ้าบ้า!!!มัน..งื้ออ!!"ร่างบางเผลอคราง(?)ออกมาก็ไม่แปลกหางคือจุดอ่อนของเผ่าปีศาจอย่างบาโรเน่ ซึ่งข้อนี้โซวเดอร์ก็รู้ดีอยู่แกใจ
"เจ้าบ้าสองครั้งแล้วนะ ถ้าเธอพูดว่าบ้าอีกรอบฉันจะจับปล้ำเลยเอาให้ด่าฉันไม่ได้อีกเลย เอามั้ย"
"......"คำพูดนั้นทำให้ร่างบางนิ่งไม่พูดอะไร เพราะเขารู้ดีอยูแก่ใจว่า
ร่างแกร่งพูดจริงทำจริง
"ค่อยน่ารักขึ้นหน่อย"
"นะ...น่ารักอะไร!! ข้าไม่ใช่ผู้หญิงนะ!!!"แต่ร่างบางก็หน้าแดงเพราะโดนบอกว่าน่ารัก และเริ่มดิ้นอีกครั้ง "ปล่อยข้าได้แล้ว มันหนักนะเจ้าบ้า"
"โอะ หลุดคำว่าบ้าออกมานี้ อยากโดนใช่มั้ยจ้ะ"ร่างแกร่งยิ้มให้อย่างยียวน
"มะไม่!! ลุกออกไปนะ..อ๊าา"ไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบ ร่างแกร่งก็กัดที่หูร่างบางเบาๆแบบหยอกล้อ "หะ...หูข้า..ไม่.."มันทำให้เสียงร่างบางแผ่วลงมาก
"หูแดงหมดแล้วนะ" ว่าแล้วร่างแกร่งก็จัดการเลียหูร่างบางไปและค่อยๆไล่มาที่แก้ม พร้อมหอมไปหนึ่งฟอดก่อนจะยอมถอนหน้าออกมาโดยดี
"สวยก็สวย ตัวก็หอมน่ากินมากเลยนะรู้ตัวบางไหม"
". . . นะ...น่ากินอะไรของเจ้า!!!ออกไปเลยนะ!!"ร่างบางอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะผลักร่างแกร่งออกไป แต่เพราะร่างแกร่งยอมออกไปโดยดีไม่งันร่างบางได้ผลักเขาจนตายแน่ "วะ...ว่าแต่เจ้ากลับเข้ามาอีกทำไมรึ"
"ก็จะพาเธอไปข้างนอกไง อยากรูไม่ใช่เหรอว่าโลกมนุษย์เป็นยังไง อยากไปใช่ไหมล่ะ"
"ยะ...อยากสิ ไปกันเลยตอนนี้เลยได้ไหม ได้ไหมๆๆ"ตอนนี้นร่างบาง ดูเหมือนกับเด็กน้อยมากในสายตาของร่างแกร่ง
"งั้นสัญญากัน ว่าถ้าฉันสั่งอะไรก็ต้องทำ ตกลงไหม"ร่างแกร่งก้มหน้ามาหาร่างบางพร้อมยกนิ้วก้อยขึ้นมา
"อืม ข้าสัญญา!!"แล้วร่างบางก็ยกนิ้วก้อยเกี่ยวกับนิ้วแกร่งของร่างตรงหน้า "ขอบคุณมากนะโซวเดอร์"ว่าแล้วร่างบสงก็กระโดดกอดร่างแกร่งด้วยความดีใจ
"อืม ฉันจะพาเธอไปทุกที่เลยล่ะคนสวย"ร่างแกร่งกอดตอบพร้อมยิ้มอ่อนโยนให้ 'ได้เห็นมุมน่ารักๆแบบนี้ชื่ยใจชะมัดเลย' ร่างแกร่งคิดในใจ
"แต่ก่อนอื่นเลยนะ เธอไปอาบน้ำก่อนเลยเดี๋ยวฉันจะไปเตรียมเสื้อผ้าของเธอมาให้"
"อืมได้เลย"ว่าแล้วร่างบางก็คว้าผ้าขนหนูแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป
"ให้ตายสิทำตัวน่ารักน่าแกล้งซะขนาดนี้เป็นใครจะอดใจได้ล่ะ ถึงจะเป็นเผ่าปีศาจก็เถอะ "ร่างแกร่งพูดกับตัวเองแค่นั้นก่อนจะออกจากห้องไปเตรียมเสื้อผ้ามาให้
ภายในห้องน้ำ
ร่างบางที่วิ่งเข้ามา เริ่มจัดการอาบน้ำอย่างช้าๆปล่อยให้สายน้ำจาหฟักบัวไหลผ่านร่างกายไป พร้อมคิดทบทวน ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตนได้เข้าไปกอดมนุษย์ด้วยความดีอกดีใจจนปิดไม่ได้ การกระทำที่เหมือนเด็กๆนั่นอีก เขาไม่เคยทำอะไรแบบเด็กๆแบบนี้มาก่อนเลยไม่มีใครเคยเห็นมุมเด็กในตัวเขาเลย โซวเดอร์เป็นอีกคนที่บาโรเน่ยอมทำตามอย่างง่ายๆ
'ความรู้สึกนี่มันอะไรกันแน่นะ ทำไมเราต้องทำตามที่หมอนั้นบอกด้วยล่ะ...ทำไมเราต้องหน้าแดงด้วยนะ ทำไมกัน...'
มนุษย์...ไม่ได้เลวอย่างที่ทุกคนคิด..วันนี้เขาได้รู้แล้ว มนุษย์ที่
อ่อนโยน กวนประสาท ใจดี อยู่ด้วยแล้วรู้สึกปลอดภัย
ร่างบางยิ้มบางๆออกมา เขาได้พบกับบางสิ่งบางอย่างที่น่าสนใจแล้วอย่างหนึ่ง
"เอาละ บนดินแดนของมนุษย์ จะมีอะไรหน้าสนุกอีกไหมน้าา"
บาโรเน่บอกกลับตัวเองก่อนจะอาบน้ำต่อ
หลังจากออกมาจากห้องน้ำแล้วบาโรเน่พบกับร่างแกร่งที่กำลังอ่านเอกสารบางอย่างอยู่
"นี่ๆทำอะไรอยู่รึ โซวเดอร์"ร่างบางที่เดินออกมาขากห้องน้ำด้วยสภาพมีผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอว มือทั้งสองข้างหอบเสื้อผ้าเก่าของตน
"ก็อ่านเอกสารไงสาวน้อย โหววขาวใช่ย่อยนะเรานี่"ร่างแกร่งเงยหน้ามองบาโรเน่แล้วก็อดแซวไม่ได้ พร้อมมองร่างบางตั้งแต่หัวจดเท้าด้วยสายตาหื่นนิดๆ
"ขะ...ขาวอะไรกัน แล้วมองข้าแบบนั้นทำไม!!"ร่างบางแย้งออกไปพร้อมกับหน้าแดงๆ
"ก็ขาวไง ขาวซะน้ำลายฉันไหลแล้ว"
"ยะ...หยุดมองได้แล้วไหนล่ะเสื้อผ้าที่ข้าต้องใส่"
"อ่ะน่ะเอาไปใส่ซะ รึจะให้ฉันช่วยใส่ให้ก็ได้นะ"ร่างแกร่งยังไม่วายก็แกล้งร่างบางอีกรอบ พร้อมยื่นชุดให้
"ไม่ต้องเลย ข้าใส่เองได้น่า"ว่าแล้วร่างบางก็รีบวิ่งไปแต่ตัว เพราะไม่อยากให้โซวเดอร์เห็นใบหน้าที่แดงก่ำ แต่มีรึที่ร่างแกร่งจะไม่เห็น
"เฮ้อ น่ารัก(น่ากด)ชะมัดเลย หึหึหึ อยากเห็นจังว่าถ้าใส่ชุดนั้นอแกมาจะเป็นยังไง"ร่างแกร่งคิดอย่างสนุกสนาน และจินตนาการถึงชุดที่ร่างบางต้องใส่ "ต้องออกมาน่ารักมากๆแน่เลย"
__________________________________________________________จบไปอีกหนึ่งแล้ว ถึงชื่อตอนจะบอกงั้นแต่ที่เขียนไปไม่รู้ว่าใช่รึปล่าวนะ ตอนนี้รู้สึกโซวเดอร์หื่นได้อีกยังไงไม่รู้สิ...
ผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วย เพราะแต่งสดๆเลย
ตามเดิมอยากได้แบบไหนบอกเดียวจะลากเพื่อนมาช่วยแต่ง
เจอกันตอนหน้าาาาสำหรับตอนนี้
See you next tameee~~!!☆
หลังจากที่ร่างแกร่งจากไปจากห้องนี้ ร่างบางก็นึกถึงเรื่องราวที่พึ่งเกิดขึ้นไปสดๆร้อนๆให้ห้องนี้
'อะ...อะไรนะ มะไม่ใช่เหรอกเจ้านั้นคงแค่ล้อเราเล่นเฉยๆแหละ....
แต่..ทำไมข้าต้องหน้าแดงอย่างนี้ด้วย...ไหนจะความรู้สึกตอนที่เจ้านั้นมา...จับตัวเราอีกถึง....ไม่นะ มะ..ไม่ ไม่ ไม่ ไม่จริงเหรอก คนอย่างข้าเนี่ยนะ..จะ..จะเกิดชอบเจ้าบ้านั้น มะ..ไม่มีทา งเหรอก ข้าเป็นผู้ชายนะ...จะไปชอบเจเานั้นได้ไง...ไม่มีทางเหรอก... ใช่!ไม่มีทางที่ข้าจะชอบมนุษย์ เหรอก แต่ทำไมใจถึงข้าได้...รึว่า...!!!'' .
"ไม่!!! เราไม่มีทางชอบหมอนั่นเหรอก ไม่ ไม่ ไม่มีทางอยู่แล้ว คนอย่างเจ้านั่น นะเหรอ..ไม่มีทางเหรอก!!ไม่ไม่ไม่!!" สุดท้ายร่างบางก็อดไม่ได้ที่จะระเบิดออกมาเสียงดัง โชคดีที่เป็นห้องเก็บเสียง ไม่งั้นคนคงแห่กันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
"นี่คนสวย ฉันรู้ตัวน่าว่าฉันหล่อซะจนเธอทนไม่ไหวน่ะ แต่ช่วยเบาๆเสียงลงหน่อยเถอะ " ร่างแกร่งที่ออกไปไม่นานกลับมาอีกรอบ พร้อมกับยืนเก็กพิงประตู
"นะ...นี่นายได้ยิน...ด้วยงั้นเหรอ" เมื่อร่างบางรู้ว่ามีคนมาได้ยินส่งที่ตัวเองพึ่งระเบิดไปเมื่อครู่ ก็หน้าแดงจัดอย่างรวดเร็ว
"ชัดเจนเลยล่ะ ทุกถ้อยคำเลยสาวน้อย" ว่าแล้วร่างแกร่งก็เผยยิ้มหวาน แต่มันทำให้ร่างบางขนลุกได้เลยทีเดียว
"งะ งั้นเหรอ"
"ใช่ ทุกคำเลยล่ะ"แล้วร่างแกร่งก็ค่อยๆขยับไปหาร่างบางที่ตอนนี้อยู่บนเตียงนอนของเขา อย่างช้าๆแต่การกระทำนั้นทำให้ร่างบาต้องถอยหลังไปเรื่อยๆ จนติดกำแพง
"จะ...จะทำอะไร...ขะเข้ามาใกล้ข้าทำไม"
"ถามาได้นะ ก็จะ พิสูจน์ ไงว่าเธอรู้สึกไงกับฉันกันแน่ไง"คำพูดนั้นทำให้ร่างบางหน้แดงจัด ทำให้ร่างแกร่งอยากที่จะแกล้งมากกว่านี้
"มะ...ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น!!ข้าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย..ลุกไปจากตัวข้านะ!!!"
"จริงงั้นเหรอ~~"ร่างแกร่งยียวน
"จะ...จริงๆ...ลุกไปได้แล้ว"
"งั้นหน้าแดงๆของเธอเนี่ย มันหมายความว่าไงน้าา" แล้วร่างแกร่งก็จัดการดึงหางของบาโรเน่เบาๆ แต่มันทำให้ร่างบางกระตุกได้เลย
"อึก.. อื้อ!! ปะ ปล่อยหางข้านะ!!!"
"ทำไมต้องปล่อยด้วยล่ะ"
"อื้ออไม่นะ ปะปล่อยนะ"
"เห็นมั้ยหน้าแดงไปหมดแล้วน้าา ไม่รู้สึกอะไรจริงๆเหรอ"
"ไม่!!ปล่อยข้านะเจ้าบ้า!!ปล่อย" ร่างบางดิ้น
"โฮวว ด่าได้แสบเลยน่ะคนสวยย"ว่าแล้วร่างแกร่งก็ดึงหางของร่างบางอย่างแรง
"อื้อ!!!!ปล่อยข้านะเจ้าบ้า!!!มัน..งื้ออ!!"ร่างบางเผลอคราง(?)ออกมาก็ไม่แปลกหางคือจุดอ่อนของเผ่าปีศาจอย่างบาโรเน่ ซึ่งข้อนี้โซวเดอร์ก็รู้ดีอยู่แกใจ
"เจ้าบ้าสองครั้งแล้วนะ ถ้าเธอพูดว่าบ้าอีกรอบฉันจะจับปล้ำเลยเอาให้ด่าฉันไม่ได้อีกเลย เอามั้ย"
"......"คำพูดนั้นทำให้ร่างบางนิ่งไม่พูดอะไร เพราะเขารู้ดีอยูแก่ใจว่า
ร่างแกร่งพูดจริงทำจริง
"ค่อยน่ารักขึ้นหน่อย"
"นะ...น่ารักอะไร!! ข้าไม่ใช่ผู้หญิงนะ!!!"แต่ร่างบางก็หน้าแดงเพราะโดนบอกว่าน่ารัก และเริ่มดิ้นอีกครั้ง "ปล่อยข้าได้แล้ว มันหนักนะเจ้าบ้า"
"โอะ หลุดคำว่าบ้าออกมานี้ อยากโดนใช่มั้ยจ้ะ"ร่างแกร่งยิ้มให้อย่างยียวน
"มะไม่!! ลุกออกไปนะ..อ๊าา"ไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบ ร่างแกร่งก็กัดที่หูร่างบางเบาๆแบบหยอกล้อ "หะ...หูข้า..ไม่.."มันทำให้เสียงร่างบางแผ่วลงมาก
"หูแดงหมดแล้วนะ" ว่าแล้วร่างแกร่งก็จัดการเลียหูร่างบางไปและค่อยๆไล่มาที่แก้ม พร้อมหอมไปหนึ่งฟอดก่อนจะยอมถอนหน้าออกมาโดยดี
"สวยก็สวย ตัวก็หอมน่ากินมากเลยนะรู้ตัวบางไหม"
". . . นะ...น่ากินอะไรของเจ้า!!!ออกไปเลยนะ!!"ร่างบางอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะผลักร่างแกร่งออกไป แต่เพราะร่างแกร่งยอมออกไปโดยดีไม่งันร่างบางได้ผลักเขาจนตายแน่ "วะ...ว่าแต่เจ้ากลับเข้ามาอีกทำไมรึ"
"ก็จะพาเธอไปข้างนอกไง อยากรูไม่ใช่เหรอว่าโลกมนุษย์เป็นยังไง อยากไปใช่ไหมล่ะ"
"ยะ...อยากสิ ไปกันเลยตอนนี้เลยได้ไหม ได้ไหมๆๆ"ตอนนี้นร่างบาง ดูเหมือนกับเด็กน้อยมากในสายตาของร่างแกร่ง
"งั้นสัญญากัน ว่าถ้าฉันสั่งอะไรก็ต้องทำ ตกลงไหม"ร่างแกร่งก้มหน้ามาหาร่างบางพร้อมยกนิ้วก้อยขึ้นมา
"อืม ข้าสัญญา!!"แล้วร่างบางก็ยกนิ้วก้อยเกี่ยวกับนิ้วแกร่งของร่างตรงหน้า "ขอบคุณมากนะโซวเดอร์"ว่าแล้วร่างบสงก็กระโดดกอดร่างแกร่งด้วยความดีใจ
"อืม ฉันจะพาเธอไปทุกที่เลยล่ะคนสวย"ร่างแกร่งกอดตอบพร้อมยิ้มอ่อนโยนให้ 'ได้เห็นมุมน่ารักๆแบบนี้ชื่ยใจชะมัดเลย' ร่างแกร่งคิดในใจ
"แต่ก่อนอื่นเลยนะ เธอไปอาบน้ำก่อนเลยเดี๋ยวฉันจะไปเตรียมเสื้อผ้าของเธอมาให้"
"อืมได้เลย"ว่าแล้วร่างบางก็คว้าผ้าขนหนูแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป
"ให้ตายสิทำตัวน่ารักน่าแกล้งซะขนาดนี้เป็นใครจะอดใจได้ล่ะ ถึงจะเป็นเผ่าปีศาจก็เถอะ "ร่างแกร่งพูดกับตัวเองแค่นั้นก่อนจะออกจากห้องไปเตรียมเสื้อผ้ามาให้
ภายในห้องน้ำ
ร่างบางที่วิ่งเข้ามา เริ่มจัดการอาบน้ำอย่างช้าๆปล่อยให้สายน้ำจาหฟักบัวไหลผ่านร่างกายไป พร้อมคิดทบทวน ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตนได้เข้าไปกอดมนุษย์ด้วยความดีอกดีใจจนปิดไม่ได้ การกระทำที่เหมือนเด็กๆนั่นอีก เขาไม่เคยทำอะไรแบบเด็กๆแบบนี้มาก่อนเลยไม่มีใครเคยเห็นมุมเด็กในตัวเขาเลย โซวเดอร์เป็นอีกคนที่บาโรเน่ยอมทำตามอย่างง่ายๆ
'ความรู้สึกนี่มันอะไรกันแน่นะ ทำไมเราต้องทำตามที่หมอนั้นบอกด้วยล่ะ...ทำไมเราต้องหน้าแดงด้วยนะ ทำไมกัน...'
มนุษย์...ไม่ได้เลวอย่างที่ทุกคนคิด..วันนี้เขาได้รู้แล้ว มนุษย์ที่
อ่อนโยน กวนประสาท ใจดี อยู่ด้วยแล้วรู้สึกปลอดภัย
ร่างบางยิ้มบางๆออกมา เขาได้พบกับบางสิ่งบางอย่างที่น่าสนใจแล้วอย่างหนึ่ง
"เอาละ บนดินแดนของมนุษย์ จะมีอะไรหน้าสนุกอีกไหมน้าา"
บาโรเน่บอกกลับตัวเองก่อนจะอาบน้ำต่อ
หลังจากออกมาจากห้องน้ำแล้วบาโรเน่พบกับร่างแกร่งที่กำลังอ่านเอกสารบางอย่างอยู่
"นี่ๆทำอะไรอยู่รึ โซวเดอร์"ร่างบางที่เดินออกมาขากห้องน้ำด้วยสภาพมีผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอว มือทั้งสองข้างหอบเสื้อผ้าเก่าของตน
"ก็อ่านเอกสารไงสาวน้อย โหววขาวใช่ย่อยนะเรานี่"ร่างแกร่งเงยหน้ามองบาโรเน่แล้วก็อดแซวไม่ได้ พร้อมมองร่างบางตั้งแต่หัวจดเท้าด้วยสายตาหื่นนิดๆ
"ขะ...ขาวอะไรกัน แล้วมองข้าแบบนั้นทำไม!!"ร่างบางแย้งออกไปพร้อมกับหน้าแดงๆ
"ก็ขาวไง ขาวซะน้ำลายฉันไหลแล้ว"
"ยะ...หยุดมองได้แล้วไหนล่ะเสื้อผ้าที่ข้าต้องใส่"
"อ่ะน่ะเอาไปใส่ซะ รึจะให้ฉันช่วยใส่ให้ก็ได้นะ"ร่างแกร่งยังไม่วายก็แกล้งร่างบางอีกรอบ พร้อมยื่นชุดให้
"ไม่ต้องเลย ข้าใส่เองได้น่า"ว่าแล้วร่างบางก็รีบวิ่งไปแต่ตัว เพราะไม่อยากให้โซวเดอร์เห็นใบหน้าที่แดงก่ำ แต่มีรึที่ร่างแกร่งจะไม่เห็น
"เฮ้อ น่ารัก(น่ากด)ชะมัดเลย หึหึหึ อยากเห็นจังว่าถ้าใส่ชุดนั้นอแกมาจะเป็นยังไง"ร่างแกร่งคิดอย่างสนุกสนาน และจินตนาการถึงชุดที่ร่างบางต้องใส่ "ต้องออกมาน่ารักมากๆแน่เลย"
__________________________________________________________จบไปอีกหนึ่งแล้ว ถึงชื่อตอนจะบอกงั้นแต่ที่เขียนไปไม่รู้ว่าใช่รึปล่าวนะ ตอนนี้รู้สึกโซวเดอร์หื่นได้อีกยังไงไม่รู้สิ...
ผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วย เพราะแต่งสดๆเลย
ตามเดิมอยากได้แบบไหนบอกเดียวจะลากเพื่อนมาช่วยแต่ง
เจอกันตอนหน้าาาาสำหรับตอนนี้
See you next tameee~~!!☆
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น