เรื่องราวระหว่างปีศาจกับมนุษย์(ชื่อชั่วคราว)

ลำดับตอนที่ #1 : บทเอ่ยลำนำนั้นที่เอ่ยจากใจเจ้านกยามแรกพบ

...........ตัวข้าเป็นเพียงแค่นก
เป็นดั่งปีศาจที่ต้องปกปิดตัวตนไว้   ......
.
.
.
.
.
.....ปีศาจอย่างข้าคงมิอาจจะอยู่บนโลกนี้ได้นาน..แต่
ก่อนจะถึงวันที่ต้องจากลากับท่าน 
ใช่แล้ว....
..
.
ก่อนจะถึงวันนั้น
ข้าขอแค่....
ได้อยู่ดูแลท่าน
อย่างนี้ต่อไป.....
.
.
.
.
ท่านผู้เป็นคนช่วยชีวิตข้าไว้ในวันนั้น
ให้ชีวิตกับข้า




 

 

ณ หมู่บ้านกลางภูเขา

                           ในเช้าวันหนึ่ง ชาวนาผู้ยากจนคนหนึ่งออกหาของป่า
อย่างเช่นทุกวันตามปกติของสามัญชน เพื่อเลี้ยงปากท้องของตนให้อยู่ในโลกใบนี้ได้ต่อไป ในขณะที่เขากำลังเดินเข้าป่าได้พบกับนกกระเรียนโดนธนูยิงร่วงลงมาจากฟ้าอีกไม่นานนายพราณ์ก็น่าจะมาดู เขาจึงรีบเขาไปช่วยอย่างไม่ลังเลทันที 
        "เจ้านกไม่เป็นอะไรนะ ไม่ต้องห่วงข้าจะช่วยเจ้าเอง"ว่าแล้วชายหนุ่มก็ดึงลูกธนูอกจากขาเจ้านกแล้วห้ามเลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลที่เปิดกว้างขึ้นทำการใส่ยาเพื่อรักษาแผลแล้วนำผ้าพันรอบแผลเป็นอันเสร็จ"เจ้าไม่ต้องห่วงยานี้เป็นยาที่ข้าคิดเองไม่ช้าเจ้าก็จะหายดี หวังว่าเท่านี้งพอให้เจ้าบินหนีไปนะ จากนี้ก็ระวังตัวด้วยนะ"เขาพูดแล้วส่งยิ้มบางๆให้เจ้านกที่หันมามอง ก่อนจะบินจากไปบนท้องอย่างสง่างาม
          'ข้า......ไม่รู้จะขอบคุณท่านได้อย่างไรดี...'

 

 

.......หลังจากเหตุการณ์นั้นข้าได้ตัดสินใจบางอย่างลงไป...



 

/สวัสดีครับ อาจจะน้อยไปหน่อยนะส่วนชื่อจะพยายามคิดให้ออกโดยเร็ว เนื่องจากในนิทานที่เข้าไปอ่านเค้าไม่เห็นชื่อเลยจะคิดเองนะ
อ่านแล้วเม้นด้วยนะะะะะะขอบคุณครับ