[Fic Touken Ranbu]TsurumaruxIchigo

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ:ยามค่ำคืนที่เงียบสงัด

บทนำ

    ในยามราตรีทุกสิ่งอย่างเงียบสงัดมีเพียงร่างบางๆของเด็กหนุ่มนั่งเงียบอยู่คนเดียวที่ชายคาสำนัก ร่างที่บอบบางของเด็กหนุ่มเหม่อมองท้องฟ้ายามราตรีที่มีแสงดวงจันทร์สุขสว่างลอยเด่นลายล้อมด้วยหมู่ดาวมากมาย ท้องฟ้ายามค่ำคืนชั่งงดงาม...

     แต่เพราะจุดสนใจของเด็กหนุ่มคือดวงจันทร์กับดาวบนฟ้าเลยไม่ทันรู้ตัวว่ามีเงาๆหนึ่งที่แอบมองเขาอยู่ตลอด ทุกๆท่าทางเมื่อเขาเพลอตัว เงานั้นก็แสหยะยิ้มกว้าง แล้วพุ่งตรงเข้าไปหาร่างนั้นแล้วสวมกอดจากด้านหลังแน่นอย่างรวดเร็วจนเด็กหนุ่มนามอิจิโกะ ฮิโทฟุริสะดุ้งเฮือก              

     "ไงอิจิตกใจล่ะสิ"เสียงที่คุ้นเคยถามคำถามเดิมๆเมื่อสามารถแกล้งคนได้สำเร็จ

     "เฮือก ท่าน..ทสึรุทำไมถึง..."

     "ก็ข้ายังไม่นอนไงถามได้"ทสึรุมารุตอบกลับด้วยคำพูดกวนฉบับตน

     "เรื่องนั้นผมรู้แล้วล่ะครับ ว่ายังไม่นอนน่ะแล้วเมื่อไหร่จะปล่อยผมซะทีล่ครับ!"อิจิโกะเริ่มดิ้นเบาๆเขาไม่ชอบการลวนลามนี่นา

     "ไม่ปล่อยหรอก ไม่มีเหตุผลให้ข้าต้องปล่อยนี่~"ว่าแล้วทสึรุก็เป่าลมร้อนใส่หูร่างที่โดนเขาโอบกอดพร้อมกับงับเบาๆแต่ก็ทำให้อิจิโกะสะดุ้งแล้วหน้าหวานก็เริ่มขึ้นสี

     "ละ..เล่นอะไรของคุณน่ะครับ ปล่อยผมนะ"อิจิโกะเริ่มดิ้นหนักขึ้น

     "ก็...เล่นอย่างงี้ไงล่ะ"เสียงกระซิบแพร่วเบาข้างหูก่อนที่หน้าคมจะซุกกับลำคอกลิ่นหอมอ่อนๆมันทำให้เกิดอารมณ์และเริ่มซุกไซร์คอนั้นกัดและเม้มสร้างรอยแดงไว้แล้วเริ่มเลียเล่นราวกับเป็นของหวาน   

     "อะ...อือ..ทะ..ท่านทสึรุ..อา..พะ..พอเถอะครับ"ร่างบางพยายามห้าม

     "ถึงจะปากบอกให้ข้าพอแต่ร่างกายเจ้าไม่ได้บอกข้าแบบนั้นนะ~"

     "ปล่อย..เถอะ...อ้า..นะครับ"

     "อืม~เอาไงดีน้า"ทสึรุคิดก่อนจะค่อยๆคลายอ้อมกอดออกแต่กลับไม่ใช่อย่างที่อิจิโกะคิด เมื่อคลายอ้อมกอดออกเล็กน้อยทสึรุก็กลับกดร่างของ

อิจิโกะลงกับพื้นสร้างความตกใจไม่น้อยให้กับอิจิโกะ 

     "ท่านทสึรุไหนว่าจะปล่อยผมไงครับ!!"อิจิกะโตนอย่างตกใจ

     "ข้าบอกตอนไหนว่าจะปล่อยล่ะหืม~"

     "กะ...ก็"

     "หึหึ รู้มั้ยตอนนี้หน้าเจ้าแดงไปหมดแล้วนะอิจิ"

     "!!!ปล่อยผมนะครั...อือ"ยังไม่ทันพูดจบเสียงก็ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอพร้อมกับริมฝีปากของอีกคนที่ทาบทับลงมาอย่างรวดเร็วหนักหน่วงแต่เจือไปด้วยความอ่อนโยน บอกถึงความต้องการของคนที่กระทำ เมื่อร่างที่โดนประกบจูบเริ่มขาดอากาศทสึรุ จำต้องยอนถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง แล้วมองดูใบหน้าของร่างข้างใต้ที่ตอนนี้หอบหายใจเพื่อสูดอากาศเข้าปอด กับแก้มที่ขึ้นสีแดงรื่อ ทำให้ทสึรุยิ้มออกมา

     "เห~เมื่อกี้นี้คือจูบแรกของเจ้าเหรออิจิ"ถามไปทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้ว

     "คะ..แฮ่ก..แฮ่ก...ครับผะ...ผม มะไม่

เคยโดน แฮ่ก...ทำแบบนี้มาก่อน..."
     "ยังใสๆอยู่เลยนี่นา(ก็แหงสิฟระค่ะถาม ได้ท่านย่าถถถ)งั้น~ข้าจะพยายามอ่อนโยน ก็แล้วกันน่ะ อิจิโกะ"ว่าแล้วแสหยะยิ้มก่อนจะค่อยรูดซิบเสื้อของอิจิออกก่อนจะค่อยๆเริ่มเลียตั้งแต่คอลงมา

     "อือ..อย่านะครับ...พอเถอะครับผะ..ผม..อ้า..อือ พะ พอเถอะนะ...คะ...ครับ" น้ำตาเริ่มปริ่มออกมาจากดวงตาหวาน

     "นี่อย่าร้องเลยนะอิจิ"ทสึมารุโน้มตัวขึ้นมาจูบซับน้ำตาที่ไหลล้นออกมา"ข้าสัญญาข้าจะไม่ทำอีก(ถ้าเจ้าไม่ยั่วข้า//คิดในใจ)แล้วอย่าร้องเลยนะ"แล้วก็ยกนิ้วก้อยขึ้นมา  

     "อือครับ"อิจิโกะพยามเช็ดให้น้ำตาหยุด

ไหลก่อนจะยกนิ้วก้อยของตนเกี่ยวกับนิ้วของอีกฝ่าย"แฮะๆสัญญาแล้วนะครับท่านทสึรุ"แล้วอิจิก็ยิ้มออกมาบางทำเอาทสึรุแทบกระอักเลือด ด้วยท่าทีที่แปลกไปอิจิโกะจึงต้องเอ่ยถามทันที"ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับท่านทสึรุ"
     "อือ ข้าไม่เป็นอะไรหรอก"

     " งั้นเหรอครับ ผมเห็นคุณทำหน้าเหมือนกับจะกระอักเลือดนะครับ ก็เลยคิดว่าคุณเป็นอะไรรึปล่าว ไม่เป็นก็ดีแล้วล่ะครับ"ถามด้วยความเป็นห่วงก่อนจะยิ้มให้ทสึรุ

     'นายยังไงก็ยังเป็นนายอยู่วันยังค่ำสินะ ทั้งใสซื่อ ทั้งบริสุทธิ และงดงาม'

     "อือข้าไม่เป็นอะไรไปง่ายๆหรอกนะ"

     "หะหะหะ นั้นสินะครับ"

     "ขำอะไรน่ะห้ะ"

     "ไม่มีอะไรหรอกครับหะหะหะ"

     "หึหึ อิจี้~โกะ~~"

     "อะไรเหรอครับอะ...ฮะฮะฮะ โอ้ยพอ ..ฮะฮะฮะ เถอะครับฮะฮะ ผม.ไม่ไหวแล้วนะ ฮะฮฮะ"เสียงหัวเราะของอิจิดังขึ้นจากการที่โดนทสึรุจี้เอวเข้า

     "ฮะฮะฮะ เป็นไงล่ะอิจิฮะฮะ"

     "ฮะฮะ ยะ..ยอมแล้วครับฮะฮะผมยอมแล้ว...ฮะฮะฮะกรุณาหยุดด้วยครับฮะะฮะ" 

     "อ่ะ ข้าจะหยุดให้นะฮ้ะฮะ ซะเมื่อไหร่ล่ะ....คิดว่าข้าจะหยุดเหรอ ฝันไปเถอะฮะฮะ"

     "พอ...เถอะนะครับ ผะ...ผมฮะฮะ แฮ่ก แฮ่ก จะไม่ไหว อ้ะล่ะแล้วนะฮะฮะ ครับ"

     "อึก"ทสึมารุถึงกลับกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ ก็ท่าทางของอิจิโกะตอนนี้มัน...ชั่งยั่วยวนเสียเหลือเกินเมื่อเห็นท่าทีอย่างงั้นทสึรุจึงหยุดจี้เอวทันที พร้อมกับชะงักหยุดมองท่าทางของอิจิโกะที่หอบแฮ่กกับพื้นเสื่อ
ทาทามิ 

     "แฮก แฮ่ก ฮ่ะ ฮะ"ใบหน้าของอิจิโกะในตอนนี้มีเหงื่อไหลออกมาแก้มทั้งสองข้างนั้นแดงระรื่อขึ้นสีจัดริมฝีปากบางที่ตอนนี้เผยออกเพื่อช่วยหายใจได้ดีขึ้นตอนนี้ในชั่งดูยั่วยวนมากในสายตาของทสึมารุ จนอดไม่ไหวที่จะค่อยๆขยับหน้าเข้าไปใกล้เรื่อยๆจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจริมฝีปากที่ใกล้กันเรื่อยๆ

     ซิ้งงง    

     "เจ้ากำลังทำอะไรของเจ้าน่ะทสึมารุ"

เสียงเย็นปริศนาดังขึ้นจากข้างหลังทสึมารุ

พร้อมกับดาบที่จ่อคอของทสึมารุอยู่      

     "!!!!!"

     "ข้าถามว่าเจ้ากำลังทำอะไร"

---------------------------------
 เอาแล้วใครเข้ามาขัดจังหวะกันนะฮะฮะย่าหนูเมะแล้วววววว
หวังว่าคงชอบนะจะพยายามอัพเรื่อยๆ