After - ทูตสองโลก

                ผมนั่งมองหน้าต่างข้างหลังโต๊ะทำงานตัวเล็กบนชั้น 13 ของผม แสงของพระอาทิตย์ยามเย็นสาดเข้าไปยังตึกมากมายใจกลางกรุงเทพจนแทบทำให้ตึกกลายเป็นสีส้ม ด้านล่างคือถนนเต็มไปด้วยรถรามากมายที่พยายามเบียดเสียดหาช่องทางให้ตัวเองไปยังจุดหมายได้

                ไม่แน่ใจว่าเป้าหมายของความเร่งรีบนี้คืออะไร พวกเขาสามารถจะออกจากบ้านตอนดึกซึ่งถนนจะโล่งกว่านี้ประมาณสี่ห้าเท่า แต่ก็ยังเลือกกลับเลือกจะออกมาเจอกับรถติดตอนนี้ มันเป็นเพราะอะไร

                [เวลาเป็นเงินเป็นทอง] คงเป็นวลีที่อธิบายภาพนี้ได้ดีที่สุดล่ะมั้ง บางคนคงอยากรีบกลับไปเจอครอบครัวที่บ้าน บางคนอาจนัดกับแฟนไว้ที่ร้านอาหารหรูๆ ไม่แน่หลายๆคนในนี้รีบกลับบ้านเพื่อไปดูละครหลังข่าวก็ได้ ทุกคนเลยเสี่ยงที่จะรีบกลับบ้านเพื่อไปสนองความต้องการตัวเองแทนที่จะนั่งเรื่อยเปื่อยเพื่อรอให้ทางกลับบ้านนั้นเดินทางง่ายขึ้น ทั้งๆที่สุดท้ายก็ต้องมาเสียเวลาบนรถที่ติดอยู่ในการจราจรอันยุ่งเหยิงอยู่ดี

                ก็นะ เราไม่รู้หนิว่าจะตายกันเมื่อไหร่

                เอ้ย ไม่ใช่ๆ โทษที

                "พวกคุณ" ไม่รู้ว่าจะตายกันเมื่อไหร่

O W E N TM.