อดัมแซร์ (Adamsare)

เนื้อเรื่อง

                                                          อดัมแซร์ ( Adamsare)
        แสง.....ใช่มันสว่างมาก นี่มันที่ไหน ไม่ๆเราฝันอยู่ " อาแซร์เอ้ยยย ตื่นได้แล้ว" คุณลุงเบิรกตระโกนเรียกปลุก นายอาแซที่นอนในบ้านหลังงาน ตกแต่งด้วยจิตรกรรมและเครื่องเรือนชั้นดีของศรรรษตวรรษที่ 17 อาแซ เป็นเด็กชายหน้าตาดีอายุ กำลังจะ18ปี เขาได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี จากลุงเบิรกซึ่งเป็นพ่อบ้านหลังนี้ นอกจากนี้ยังมี อาชุน เป็นอาจารย์ส่วนตัวให้ และที่ขาดไม่ได้คือเพื่อน ซี้ของเรา พี่นอมัง พี่นอมังอายุมากกว่า อาแซ 5ปีแต่ก็เป็นเพื่อนที่รักกันมาก 
        อาแซหลังจากทนเสียง ตระโกนไม่ไหว จึงลุกขึ้นจากเตียงอาบน้ำแต่งตัว และรีบลงไปที่ห้องทานอาหารชั้นล่าง ขณะกำลังกินอาหารอย่างอร่อยสุดชีวิตพี่นอมัง ก็บอกลุงเบิรกและอาชุนว่า "เรือสินค้ามาส่งของแล้ว"   อาแซซึ่งกำลังทานอาหารกับลุงๆอาๆ ก็ลุกตามไปที่ชายหาดเพื่อไปรับของจากเรือ เพราะเรือสินค้ามักนำของแปลกๆมาเป็นจำนวนมากทำให้อาแซชื่นชอบที่จะไปดูที่เรือนั่นมาก แต่โดยส่วนมาก อาชุน อาจารย์ของเขามักจะไม่ให้เขาไปยุ่งกับเรื่องของสินค้ามากนัก    วันนี้เรือสินค้านำของชิ้นใหญ่มากมาส่งอาแซ เห็นว่าทุกคนกำลังวุ่นวายจึงได้ แอบเข้าไปในเรือลำนั้น อาแซพบว่ามีของแปลกๆมากมายเขาจึงหยุดดูทีละชิ้นด้วยความสนใจ 1 ในของที่อาแซสนใจมากคือแผนที่โลก ซึ่งอาแซเห็นว่ามันเป็นแผนที่ ที่แปลกตามากเขาจึงพยายามจดจำรายละเอียดมันอย่างดี แต่แล้วก็มีเสียงชายคนหนึ่งตะโกนขึ้น "เห้ย ไอหนูมาทำอะไรบนเรือข้า จะมาขโมยของรึข้าจะฆ่าเจ้าให้ตายซะ" อาแซจึงตอบว่า "เปล่านะท่านข้าแค่สนใจและขึ้นมาดูเท่านั้น ข้าเป็นคนของบ้านหลังที่ท่านมาเทียบท่าส่งของไง" ชายผู้นั้นได้ยินเช่นนั้นจึงตอบว่า "อืมม... เช่นนั้นรึงั้นเจ้ารีบลงไปแล้วกลับเกาะของเจ้าไปซะ อย่าให้ข้าเห็นหน้าอีก" อาแซไม่รีรอรีบลงจากเรือกลับไปที่บ้านทันที   ในคืนนั้นอาแซ นอนไม่หลับเพราะคำพูดของชายบนเรือ คำว่า "เกาะ" เขาเอาแต่คุ้นคิดว่า ทำไมชายคนนั้นถึงหาว่าเขาอยู่บนเกาะทั้งๆที่โลกนี้ มีแผ่นดินแค่ 2 แผ่นคือ ที่ๆตัวเขาอยู่และแผ่นดินของผู้ใหญ่นี่  ซึ่งหากเป็นดังคำพูดชายผู้นั้นแสดงว่ามันมีหลายเกาะมากกว่านี้รึไง   เขาจึงลงมิอวาดแผนที่ ซึ่งเห็นบนเรือเพื่อจะไปถาม อาชุนอาจารย์ของเขา 
          เช้าวันรุ่งขึ้น ตอนสายซึ่งเป็นเวลาเรียนของอาแซในวันนี้ เขาจึงนำแผนที่ ที่เขาวาดไปให้อาชุนดู  อาชุนเห็นแผนที่ก็ทำหน้าตกใจจนหน้าออกสีเห็นได้ชัด แต่เขาบอกอาแซไปว่า " ออนี่มันคือแผนที่ ซึ่งเขาวาดไว้ขายประดับบ้านนะ มันเป็นแค่แผนที่ของนิยายเรื่องหนึ่ง " อาแซได้ยินเช่นนั้นก็ยังไม่คลายความสงสัยนัก จึงถามต่อไปว่าแล้วเมื่อไหร่ ข้าจะได้ไปที่อื่นที่ไม่ใช่ที่นี่บ้างเสียที  อาชุนจึงตอบว่า เมื่อเจ้าอายุครบ 20 ปี พ่อของเจ้าจะมารับเจ้าไป ที่เกาะของผู้ใหญ่เอง พ่อของอาแซเป็นชายสูงอายุ นานๆทีจะมาเยี่ยมอาแซแต่ อาแซก็รักพ่อของเขาบ้างเพราะเข้าใจว่พ่อต้องทำงาน  บ่ายวันนั้นอาแซได้ไปนั่นเล่นกับนอมังเพื่อนยากริมชายหาด เขาแหงนมองบนฟ้าสีครามที่สวยงาม ก็แลเห็นนกยักษ์ แอพอน ซึ่งอาจารย์บอกว่ามันเป็นนกตัวใหญ๋ที่ไม่กระพือปีก แต่บินได้เวลาลามันบิน เสียงของมันจะได้ยินมาถึงคนที่ดูมันเลยทีเดียว อาแซก็ดูมันลอยไปเรื่อยๆ แล้วก็คุยกับ นอมังว่า "ข้าว่ามันแปลกๆนะบางทีข้าเห็นมันมีแสงเวลากลางคืนด้วย พี่ไม่คิดว่านกนั้นมันเป็นพาหนะของคนบนสวรรค์บ้างรึ" นอมังได้ยินดังนั้นก็ตอบว่า "เจ้าจะบ้าหรอ เทพที่ไหนจะมาบินให้เจ้าเห็น หรือหากเป็นคนจะบินได้อย่างไร" อาแซยิ้มๆแล้วบอกว่า "เอาหน่าผมก็ลองถามดูเล่นๆไม่เห็นพี่ต้องเครียดเลย"  อาแซเป็นเด็กช่างสังเกตจึงมีคำถามมากมายซึ่งเป็นเรื่องปกติ เขาเคยลองต่อแพเพื่อลอยในทะเลเมื่อเขาอายุ 15 ปีแต่อาจารย์ของเขาก็ห้ามไว้เพราะบอกว่าหากเจ้าไปไกลกว่านั้น เจ้าจะตกโลกตายได้
          เวลาผ่านไปหลายเดือนต่อมา พ่อของอาแซซึ่งมากับเรือใบสีขาวก็มาเยี่ยมอาแซ อาแซดีใจมากรีบเข้าไปกอดพ่อทันที พ่อของอาแซจึงถามว่า เป็นไงบ้างท่านเบิร์กลูกข้าดื้อไหม แล้วนี่มันที่เท่าไหร่แล้ว" ลุงเบิร์กจึงตอบว่า ออวันนี้วันที่ 22 เมษายน 1764 แล้วคับ ส่วนอาแซก็ยังซนแต่ไม่เกเรคับ" พ่อของอาแซทำหน้าพอใจ แล้วก็บอกอาแซว่า "งั้นนี่เจ้าก็อายุ 18แล้วสิ อืมดีนะเจ้าใกล้ได้ไปอยู่กับพ่อแล้ว"  อาแซยิ้ม และรับของที่พ่อเขานำมาฝากเก็บไว้อย่างดี
           ทุกอย่างบนเกาะแห่งปี 1764 ดำเนินไปด้วยดี ไม่นานนักก็เข้าสู่ปี 1766 ซึ่งอาแซอายุครบ 20 ปีพอดีในวันเกิดของเขา พ่อของอาแซนั่งเรือ ที่เสียงดังท่าทางรีบร้อนมางานวันเกิดของอาแซ  อาแซไม่รู้ว่ามันเสียงดังเพราะอะไร แต่ที่แน่ๆเขาดีใจที่พ่อเขามาทัน ในคืนนั้น อาแซดื่มกินอย่างมีความสุขกับ พ่อ อาจารย์ พ่อบ้านเบิรก และเพื่อนนอมัง  แล้วเขาก็เผลอหลับไปตอนไหนเขาเองไม่รู้ตัว
          แสง..... แสงอีกแล้วมันสว่างมากส่องตาอาแซที่กำลังหลับ เขาจึงตื่นขึ้น แต่!!!! การตื่นครั้งนี้เขารู้สึกถึงความแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด "ให้ตายสินี่ข้าอยู่ที่ไหนนี่ ทำไมมันไม่คุ้นตาเลย" อาแซจึงเดินไปที่หน้าต่างแล้วมองออกไปทางหน้าต่าง โอ้วมันช่างน่าตกใจจริงๆ เขาอยู่บนที่สูงจากพื้นดินตั้งเยอะ อาแซตัวสั่นทั้งตัว แต่ไม่นานนัก ก็มีชายสวมเสื้อขาวเดินเข้ามาแล้ว บอกว่า " เป็นยังไงเจ้าหนูตกใจที่อยู่บนตึกงั้นรี เอาเถอะยินดีต้อนรับสู่ ศรรษตวรรษที่ 21" อาแซฟังแล้วก็ยิ่งงง อะไรกันเขามาอยู่อะไรที่นี่ แล้วมันกลายเป็นศรรษตวรรษที่ 21 ได้ยังไงยิ่งคิดยิ่งงง แต่ไม่นานักพ่อของเขาก็มา อาแซรีบเข้าไปกอดพ่อทันที เขาร้องไห้แล้วถามพ่อว่า " พ่อมันเกิดอะไรขึ้นกับลูก ทำไมลูกถึงมาอยู่ที่นี่ได้ " พ่อของอาแซจึงตอบด้วยน้ำเสียงนุ่นนวลว่า " เจ้าจงยอมรับมันเถอะแท้ที่จริงแล้วเจ้าอยู่ใน ศรรษตวรรษที่ 21 ปี 2054 และเจ้าถูกพ่อพามาด้วยเครื่องข้ามมิติ มายังยุคนี้ ยุคที่ตัวเจ้าเกิด และจะดำเนินชีวิตต่อไป พ่อจะพาเจ้าไปดูบ้านเมืองที่นี่" พ่อและอาแซเดินชมเมือง ที่มากด้วยรถบิน และผู้คนมากมาย อาแซสับสนไปหมดจนไม่รู้จะทำยังไง แต่ที่แน่ๆเขาตกใจกับทุกๆสิ่งมาก อาแซต้องการ การปรับตัว ?
    เย็นวันนั้น วันที่เป็นดังความฝัน พ่อถามอาแซว่า " เจ้าอยากอยู่ที่ยุคนี้หรือไม่ หรือเจ้าอยากกลับไปยุคของเจ้า อาแซตอบด้วยเสียงสั่นเครือ "ข้าอยากอยู่ในยุคของข้า และได้ไปในเกาะแห่งผู้ใหญ่มากกว่ามาอยู่ในยุคอนาคตแห่งนี้ พ่อของอาแซจึงบอกว่าได้ ข้าจะพาเจ้ากลับไป พาเจ้านั่งเครื่อง ไทม์แมคชีนกลับไป อาแซยิ้ม คืนนั้นพ่อเขาให้เขาดื่มน้ำผลไม้แก้วหนึ่ง แล้วเขาก็เผลอหลับไป 
    อาแซร์!!!! เอะนั่นเสียงลุงเบิร์ก อาแซรีบลุกขึ้นจากเตียง แล้ววิ่งไปหาลุงเบิรกข้างๆลุงเบิรกก็คือพ่อของเขานั่นเอง อาแซมองหน้าพ่อร้องไห้แล้วถามว่า "พ่อมันเกิดอะไรขึ้น นี่ข้ากลับบ้านแล้วใช่ไหม" พ่อของอาแซตอบด้วยเสียงราบเรียบว่า "เจ้าก็อยู่บ้านอยู่แล้วนี่ เมื่อคืนวันเกิดเจ้าไง เจ้ากินเยอะและเผลอหลับไป เจ้าคงฝันร้ายละมั้งนี่" อาแซทำหน้ามึนงง เขารีบวิ่งขึ้นไปบนห้องแล้วไปนอนเงียบๆอยู่คนเดียว
  แต่เอะ นั่นอะไรแข็งๆอยู่ในกระเป๋า อาแซรีบหยิบขึ้นมาดู นี่มัน... ขนมในศรรษตวรรษหน้าที่พ่อซื้อให้กินนี่
    ไม่ๆ มันไม่ใช่ฝันข้าว่าทุกคนมีอะไรแปลกๆกับข้าอยู่ อาแซเกิดความสงสัย

        ---------------------จบภาคแรก--------------------------
**** หุหุขอโทษนะที่ไมได้ทำเป็นเรื่องยาว คลิ๊กผิดอะนะ แต่มันก็ไม่ยาวมากนะ ไม่กี่ตอนเองแล้วแต่อารมณ์เรา เรื่องกำลังจะดำเนินสู่การพจญภัยเลย ติดตามในตอนหน้านะคับ อาแซร์ ตอน escape  หวังว่าเพื่อนๆ คงจะติชมให้กำลังใจเยอะๆนะคับผมจะได้มีกำลังใจเขียนต่อไป ขอบคุณคับ*************************