เจ็บใจนัก สะดุดรักยัยตัวร้าย (มีE-Books)

***โปรดอ่านสักนิด***

เจ็บใจนัก สะดุดรักยัยตัวร้าย เป็นนิยายที่ผู้เขียนลงโปรโมทงานขายซึ่งตอนนี้เขียนจบแล้วและอยู่ในขั้นตอนรีไรท์พร้อมวางขายไม่เกิน3-5วันนี้ โดยผู้เขียนจะลงให้อ่านจนจบในเวปแต่ช่วงบทหลังๆจะลงให้อ่านฟรี1วันก่อนติดเหรียญส่วนใครอยากอุดหนุนฉบับเต็มจะแปะลิ๊งค์ขายให้ด้านล่างนะครับ อ้อ เป็นเรื่องแรกที่เปลี่ยนนามปากกาจาก GN เป็น Morning Sunday เพื่อจะใช้ในนิยายโรมานซ์อีโรติกต่อจากนี้ต่างหาก(ปกติเขียนแนวNCกับHorrorด้วย)

ลิ๊งค์ขายอีบุ๊ค

https://publisher.mebmarket.com/ebook-153506-เจ็บใจนัก-สะดุดรักยัยตัวร้าย

คำโปรย

                  “เข้ามาทำไมไม่เคาะประตูก่อน เสียมารยาท!”

                  “เสียมารยาทตรงไหน? เผื่อคุณลืมนะว่านี่คือห้องนอนของผม  เอ๊!  ไม่สิ  ต้องใช้คำว่าเรือนหอของเราน่าจะถูกกว่า”

                  ตริษาจิ๊ปากอย่างหงุดหงิดพลางรีบสวมใส่ชุดภายในห้องน้ำอย่างเร่งรีบโดยไม่ลืมที่จะกดล็อคประตูห้องน้ำเพื่อความปลอดภัยอีกทอดหนึ่ง  รามกรที่มองดูอยู่ด้านนอกด้วยรอยยิ้มมุมปากจู่ๆก็นึกสนุกรีบถอดชุดนอนที่สวมใส่จนเผยแผงอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อรวมถึงซิกแพคน้อยๆรอจนกระทั่งตริษาที่แต่งตัวเสร็จเปิดประตูออกมาจึงไปยืนขวางทางในระยะประชิด

                  “นี่คุณจะทำบ้าอะไร? ถอยออกไป!”

                  ตริษาพูดพร้อมกับมองไปยังร่างสูงกำยำที่เปลือยเปล่าท่อนบน  นอกจากรามกรจะไม่ถอยยังยิ้มกรุ้มกริ่มใส่

                  “จะรีบไปไหนล่ะพรีม? ตอนนี้สถานะเราสองคนคือสามี-ภรรยาอย่างเป็นทางการกันแล้วนะ ผมกำลังจะชวนคุณไปอาบน้ำด้วยกันอยู่”

                  “ฉันอาบแล้วค่ะแล้วกำลังจะลงไปห้องอาหารด้านล่าง เชิญคุณอาบไปคนเดียวเถอะ”

                  “เมื่อคืนก็ปล่อยให้ผมนอนคนเดียว เช้านี้ก็ยังให้ผมอาบน้ำคนเดียวอีก คุณนี่ทำหน้าที่เมียได้ไม่สมกับการจ้างของคุณแม่เลยนะ”

                   เมื่อได้ยินคำว่าเมียจู่ๆหญิงสาวรู้สึกจั๊กจี้หัวใจอย่างบอกไม่ถูก เธอรีบก้าวเท้าฉีกไปด้านข้างเพื่อจะเดินหนีจากรามกรโดยไวแต่กลับกลายเป็นถูกมือใหญ่ของเขาคว้าไปยังข้อมือบอบบางรวบร่างงามหยดเข้ามาสวมกอดก่อนจะประทับรอยจูบไปยังริมฝีปากกระจับเคลือบลิปสติกโดยที่ตริษามิทันได้ตั้งตัวในการจู่โจมนี้!

                 “นี่คือเฟิร์สคิสของวันนี้  จำไว้นะเมียของผม”

                 รามกรพูดพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดีขณะตริษาที่ดิ้นหลุดรีบเช็ดริมฝีปากกระจับของเธออย่างรังเกียจพลางจ้องหน้าด้วยความโกรธแล้วรีบเดินหายออกไปจากห้องนอนโดยมีสายตาคมของอีกฝ่ายจับจ้องอยู่ตลอดกับรอยยิ้มมุมปากเพราะความหมั่นไส้ล้วนๆ

                  “ดูซิว่าจะทนได้สักกี่น้ำ ยัยตัวแสบ!”