คลังเก็บใบสมัคร (ดูได้ แต่ว่าอย่าลอกกันเลยน้า)

ลำดับตอนที่ #1 : ส่งใบสมัครนางเอกคุณชายลมเพ [คยูฮยอน]ค่ะ^ ^

ใบสมัครนางเอกคุณชายลมเพ [คยูฮยอน]

ใบสมัครนางเอก

ใบสมัครนางเอกคุณชายใจร้าย ลมเพ

คำตอบสีดำ ตัวบาง นะคะ

ชื่อ/ชื่อเล่น: อะชิคาวะ (สกุล)   มิโนรุ (ชื่อ) [มิ้นต์]  

สะกดชื่อภาษาอังกฤษ : Ashikawa   Minoru <Mint>

สัญชาติ/เชื้อชาติ : ไทย/ ไทย-ญี่ปุ่น

น้ำหนัก/ส่วนสูง : 47/168

อายุ  (ไม่ต่ำกว่า 18ไม่เกิน20):  18

อาชีพ : นักเขียนอิสระ

คาแร็คเตอร์นิสัย(ขอเยอะๆใส่มาเต็มที่เลนค่ะไม่ต่ำกว่า 5บรรทัด) :เธอเป็นคนหัวรั้น เมื่อเชื่ออะไรแล้วก็จะคิดอยู่แบบนั้น(นอกจากจะเจอข้อพิสูจน์ใหม่ด้วยตาของตัวเอง) เป็นคนที่ฉลาดทันคน ไม่ว่าใครจะแสดงท่าทางพิรุธอะไรมาก็สามารถจับได้หมด (ตามนิสัยนักเขียนนิยาย) ชื่นชอบเกมกระดาน และเกมที่ต้องใช้สมอง เกลียดการโดยมองด้วยสายตาดูถูก ทั้งยังเกลียดความพ่ายแพ้อย่างมาก ไม่ชอบการถูกแบ่งแยกเพศ ใจแข็งเหมือนหิน ขนาดคีตาที่เป็นเพื่อนเธอยังไม่เคยเห็นเธอมีน้ำตาเลยสักครั้ง เธอมักพูดเสมอๆว่า "ใครดีมาฉันก็จะดีตอบ แต่ถ้าร้ายมา ฉันก็จะไม่ปราณี" และ "แบบนี้มันต้อง ตาต่อตา ฟันต่อฟัน"

บุคลิก/ลักษณะ(2บรรทัดขึ้น) : เดินเร็ว เวลาจะทำอะไรไม่ค่อยนึกถึงสายตาคนอื่น โดยเฉพาะเธอไม่แคร์ว่าจะต้องดูดีในสายตาผู้ชาย แม้ว่าเธอจะมีรูปร่างบอบบาง และหน้าตาน่ารักน่าทะนุถนอม เหมือนเจ้าหญิงในเทพนิยายก็ไม่ปาน แต่ถ้าให้เธอยิ้มแบบพญามาร ก็เล่นเอาขนลุกซู่ไปทั้งตัวได้เหมือนกันนะ

ด้านมืดของนิสัย : หัวดื้อ ใช้ตัวเองเป็นที่ตั้ง เกลียดใครเกลียดจริง ถือว่าตัวเองเจอเรื่องมาเยอะเลยมองว่าเรื่องของคนอื่นมันเล็กน้อย ชอบทำเหมือนเข้มแข็ง ไม่ยอมพึ่งพาใคร ไม่ลังเลที่จะทำเรื่องแย่ๆเพื่อความอยู่รอดของตนเอง

ด้านสว่างของนิสัย : รักใครรักจริง เป็นเพื่อนที่น่าคบ ไม่เห็นแก่เงิน (มากนัก) เชื่อมั่นในตัวของคนที่เธอให้ความสำคัญ (เช่น คีตา) เข้มแข็ง ช่างสังเกต

กลัว : เลือด (แต่คนปกติไม่รู้ความจริงในข้อนี้)

ประวัติ(ใส่ก็ได้ไม่ใส่ก็ได้แต่ทางที่ดีควรใส่ = =") : พ่อ กับแม่ของเธอแยกทางกัน และปล่อยให้เธออยู่หอพักคนเดียวตั้งแต่อายุ 10 ขวบ เงินที่หามาได้จากการทำงานพิเศษ ส่วนหนึ่งถูกพ่อนำไปเล่นไพ่นกกระจอก แม่เอาไปซื้อหนุ่มมาควง จนสุดท้ายเธอรับกับสภาพนี้ไม่ได้ จึงหนีมาอยู่กับคุณป้าที่ประเทศไทย พร้อมทั้งนำเอาคำๆนึงติดมาด้วย คือ "ฉันต้องอยู่ด้วยตัวของฉัน เพื่อตัวของฉันเอง"

ความสามารถพิเศษ : จับพิรุธ (ทั้งสถานที่ และคน) แต่งเรื่อง ร้องเพลง 

สัมผัสที่6ของตัวละคร (เช่น เห็นผี ลางสังหรณ์แม่นยำ อะไรประมาณนี้ มันไม่ใช่แฟนตาซีมีพลังวิเศษนะคะ มันคือสัมผัสที่6 ไม่ใส่ก็ได้) : เธอจะสามารถรับรู้ถึงความคิดของคนอื่นได้ (เช่นกำลังคิดเรื่องร้ายๆ กำลังหวาดกลัว กำลังทรมาน แต่ไม่ระบุเรื่องลึกลงไป) 

ชื่ออิมเมจ : Im YoonAh - SNSD

อิมเมจคุณ (5รูปขึ้น) : 

อิมเมจคุณชายของคุณ (5รูปขึ้นเช่นกัน) :

 

..............................

คำถามทั่วไปข้อมูลผู้สมัครเข้าชิงบท

ชื่อของคุณ : น้ำหวาน

อายุ : 17

ถ้าติดแล้วต้องมารายงานตัวภายใน 5วันไม่งั้นคุณหลุดแน่ : รับทราบค่ะ

ถ้าติดแล้วกรุณามาเม้นท์ทุกครั้งที่อัพ : ได้เลยค่ะ แต่ถ้าไม่สะดวกครั้งไหนจะบอกก่อนนะคะ

เวลาเม้นท์ขอให้เม้นท์ยาวได้มั้ยไม่เอาแบบว่า 'สนุกดี' 'รีบมาอัพนะ' 'มาต่อเร็วๆนะ'ขอให้เม้นท์ให้กันยาวๆแบบช่วยแนะนำก็ได้ หรือช่วยเรื่องคำผิดก็ได้ : ค่ะ ถึงจะไม่ค่อยเก่งเรื่องเม้นต์ หรือแก้คำผิด แต่จะพยายามค่ะ

ถ้าคุณมีธุระแจ้งมารน้อยไว้มารน้อยจะได้รู้ว่าคุณมีธุระ : ได้ค่ะ จะมาแจ้งล่วงหน้าไว้นะคะ

ถ้าตัวละครของคุณตายแต่ยังมีบทบาทอยู่คุณจะว่าอะไรมั้ยสัญญาได้มั้ยว่าจะไม่ฆ่ามารน้อย : สัญญาค่ะ แต่ว่า ก็ไม่อยากให้ตายเร็วนัก แบบโผล่ 2 ตอนตาย (ถือว่าเป็นการขอร้องนะจ๊ะ อย่าเพิ่งฆ่าเราเลย)

คิดยังไงกับพล๊อตเรื่อง : ต้องบอกตรงๆว่าชื่นชมค่ะ เป็นพล๊อตที่น่าสนใจ และถ้าพูดในแง่ของคนอ่านก็คือ ลึกลับน่าค้นหาดีค่ะ (ชอบแนวนี้อยู่แล้ว เป็นการส่วนตัว)

อวยพรตัวเองหน่อย : โอม!!! ขอให้โชคที่ไม่เคยมีเพิ่มมาในงานนี้ด้วยเถิด ขอให้เลือกเราด้วยเถอะนะ ถ้าได้แล้วจะตั้งใจทำการบ้านทุกวันเลย (ไม่เกี่ยวมั้ง) สาธุ!

ขอให้โชคดีและตั้งใจตอบคำถามนะคะ : ขอบคุณมากค่ะ จะตั้งใจให้ดีที่สุดค่ะ

..............................

คำถามก่อนจะเข้าไปเผชิญหน้ากับความลึกลับของปราสาท ส่วนแรก (ตอบตามคาแร็คเตอร์ตัวละครของคุณเลยขอ2บรรทัดขึ้นนะคะ)

1.คุณรู้เรื่องปราสาทได้ยังไง : พอกลับมาจากที่ทำงาน (พิเศษ) ก็มีบัตรเชิญใส่อยู่ในกล่องจดหมาย ช่วงนี้ค่าใช้จ่ายอยู่ในขั้นวิกฤกติ ทั้งค่าเช่าบ้าน แล้วยังค่ารักษาพยาบาลคุณป้า แม้รู้ว่าสถานที่ๆจะไปอาจเป็นนรก แต่ฉันก็จะฝ่ามันไปให้ได้
2.คุณเห็นปราสาทนี้ครั้งแรกคุณมีความรู้สึกอย่างไร : ดูสดใสจนเกินไป ต้องมีอะไรสักอย่างแอบแฝงอยู่แน่ๆ แถมรอบด้านก็มีแต่ป่า เหมือนกับว่ามันกำลังตัดกำลังใจด้วยบรรยากาศดีๆนี่ไปทีละนิด

3.สาเหตุที่คุณเข้าไปร่วมเกมส์ชิงมรดกลึกลับในครั้งนี้ : เพื่อนำเงินไปจ่ายค่าเช่าบ้าน และค่ารักษาตัวของคุณป้าผู้มีพระคุณ แต่ถ้าถามฉันตรงๆ ฉันก็แค่อยากลองเล่นเกมนี่ดูสักครั้ง เกิดมาฉันยังไม่เคยแพ้เกมใดเลย

4.คุณยอมรับรางวัลของผู้แพ้หรือไม่ : ยอมรับ ในเมื่อฉันตกลงใจมาที่นี่ ฉันก็ยอบรับมันแต่โดยดี แต่จะพูดก็พูดเถอะนะ ฉันไม่มีวันแพ้หรอก ไม่มีวัน!

5.คุณคิดกำจัดใครคนแรกและกำจัดเพราะอะไร : คนที่เป็นบัดดี้กับวามิน ฉันไม่ชอบคนที่ทำตัวเหมือนตัวเองเลิศเล่อร์มาจากไหน ไม่ชอบคนที่ชอบทำเจ้ากี้เจ้าการว่าคนนู้นคนนี้ไปทั่ว ที่ฉันอยากกำจัดคนๆนั้น ก็เพราะฉันจะได้รู้สึกรำคาญน้อยลงก็แค่นั้นเอง

..............................

คำถามชิงบทนางเอกของคุณชายใจร้าย ลมเพ

1.คุณ และคีตา(นางเอกมินโฮ)เป็นเพื่อนรักกันคุณรู้นิสัยของคีตาทุกอย่างรู้แม้ กระทั่งด้านมืดของคีตาและคุณเป็นคนเดียวที่คีตาก็ทำดีด้วยวันแรกที่คุณและคี ตาก้าวเข้าปราสาทหลังนั้นคุณเตือนเพื่อนของคุณว่าอย่างไรและคุณรู้สึกอย่าง ไรเมื่อเห็นปราสาทที่น่ากลัวแห่งนี้ (บทพูดพร้อมบรรยาย5บรรทัดขึ้นเอาตั้งแต่เข้ามาที่ปราสาทจนถึงเขาไปเดินดูในปราสาทกับคีตา)

: 
ทันทีที่ก้าวลงจากรถ ฉันรู้สึกได้ถึงความรู้สึกมากมายซึ่งไหลออกมาจากปราสาทแสนสวยเบื้องหน้า มันกำลังทำให้ฉันคนนี้รู้สึกกลัว แม้จะเพียงครู่เดียวก็ตามที 

"คีตา" ฉันดึงแขนเพื่อนที่ฉันไว้ใจที่สุด เพื่อให้เธอหันกลับมามอง "ระวังตัวด้วย ฉันรู้สึกไม่ดีเลย"

และมันก็เป็นไปอย่างที่ฉันคิด เธอส่งยิ้มบางๆกลับมาให้ฉันแล้วจึงเดินเข้าประตูไป

เสียงประตูไม้หนาถูกดึงเปิดออกนั้น ราวกับว่ามัน กำลังเชื้อเชิญฉัน ให้เข้าไปหาความเจ็บปวดที่หลีกหนีตลอดมา ยังไงยังงั้น

 

2.คุณเจอคุณชายใจร้ายอย่างลมเพ(คยูฮยอน)ตอนไหนแล้วเขากำลังทำอะไรอยู่ (บทพูดพร้อมบรรยาย5บรรทัดขึ้นเอาตั้งแต่เจอลมเพ)

:
ขณะที่ฉันเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องรับแขกที่ชั้น 2 ซึ่งได้ถูกจัดเตรียมไว้สำหรับการแถลงการเกี่ยวกับเกมนี้เป็นครั้งแรก

อยู่ดีๆก็มีคนเดินเบียดฉันขึ้นไปบนทางเดินแคบๆนั่น จนทำให้ฉันเกือบเสียการทรงตัว แน่นอนว่าฉันตะโกนไล่หลังเจ้าของชุดสูทสีดำสนิทนั่นขึ้นไปทันทีว่า "นี่คุณ ไม่คิดจะขอโทษกันหน่อยเหรอ บันไดมันก็กว้างแค่นี้จะรีบไปไหนกัน"

ชายคนนั้นหยุดเดิน แล้วจึงหันมามองฉันนิดนึงแสดงให้รู้ว่าเขาแทบไม่มีความสนใจเรื่องชนฉันเอาเลย "คุณคงไม่รู้สินะ ว่าเวลาทุกนาทีมันมีค่าแค่ไหนน่ะ"

พูดจบก็เดินขึ้นบันไดต่อไป ไม่มีขอโทษฉันสักคำ ทำไมรู้สึกเหมือน จะเจอคู่ปรับเข้าให้ซะแล้วสิ 

3.เมื่อ อยู่ไปนานเข้านิสัยด้านมืดของคุณเริ่มเปิดเผยออกมาคุณต้องการกำจัดนางเอก ศิลา(ดงเฮ)เป็นแรกคุณจึงขอให้ลมเพช่วยคุณกำจัดนางมารร้ายอย่างนางเอกศิลา อย่างไร (บทพูดพร้อมบรรยาย5บรรทัดขึ้นเอาตั้งแต่คิดที่อยากจะกำจัด)

: 
ฉันเชื่อว่าลำพังตัวฉันคนเดียวก็กำจัดผู้หญิงคนนั้นได้ไม่ยาก แต่ว่า ถ้าไม่ให้เขาทำอะไรเลย มันก็ดูจะเอาเปรียบฉันไปหน่อย

ฉันคิดระหว่างที่เดินเข้ามาในห้องสมุด ซึ่งคนที่ฉันกำลังตามหาใช้เป็นสถานที่สำหรับวางแผน

 เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของฉันเขาก็ละจากหนังสือกลยุทธที่อ่านอยู่ ดวงตาสีเข้มช้อนมองฉันเป็นเชิงว่า มีธุระอะไร ช่างสมกับเป็นเขา

"ฉันจะกำจัดผู้หญิงที่เป็นคู่ของศิลา" ไม่อ้อมค้อม รีบพูดเรื่องนี้ให้มันเสร็จๆ จะได้คุยเรื่องแผนการเสียที

คุณชายจอมวางแผนกระตุกยิ้มราวกับเรื่องที่ได้ยินฟังดูน่าขัน แต่ไม่ทันที่ฉันจะถาม เขาก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน "ผมก็กำลังจะบอกคุณเรื่องนี้เหมือนกัน แต่เหตุผลในการกำจัดผู้หญิงคนนั้นของเราคงไม่เหมือนกัน"

"เรื่องนั้นจะเป็นยังไงก็ช่าง" ฉันกล่าวตัดบท "ฉันมีแผนจะเสนอ แต่ถ้าคุณมีแผนในใจแล้วฉันก็ยินดีจะรับฟัง"

ร่างสูงส่ายหน้า พร้อมกับผ่ายมือไปข้างหน้าให้รู้ว่า เชิญต่อได้เลย

"นิสัยของผู้หญิงคนนั้นคือคิดว่าตัวเองวางแผนเก่ง และเชื่อในสิ่งที่เห็นครั้งแรกโดยไม่เฉลียวใจ เพราะงั้นฉันจะใช้นิสัยนั้นมาฆ่าเธอเอง

ขั้นแรก ฉันจะแกล้งทำเป็นลอบโจมตีเธอจากมุมมืดในปราสาท จงใจให้เธอจับได้ ฉันรู้ว่าคนอย่างเธอต้องใช้โอกาสนี้กำจัดฉันแน่

และต่อจากนั้น คุณก็ทำให้เธอสลบ แล้วฉีดยาสลบอย่างแรงเข้าร่างเธอซ้ำอีกที 

เราจะจับเธอไปถ่วงน้ำกัน"

ลมเพมองหน้าฉันด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่แววตานั้นบอกชัดว่าเขาค่อนข้างเห็นด้วย "ในทะเลสาปนั่นมีปลากินคนอยู่ด้วยนี่นะ แต่ว่าแผนนี้ผมคงต้องช่วยแก้ข้อผิดพลาดบางอย่าง...."  

(ทิ้งไว้แค่นี้แล้วกันนะคะ)
 

4.สัปดาห์ แรกลมเพและคุณมีคะแนนสะสมน้อยที่สุดและคู่ของคุณก็ต้องได้รับรางวัลของผู้ แพ้เป็นคู่แรกคุณไม่รู้ว่ารางวัลบของผู้แพ้คืออะไรคุณเลยไปถามคามิน(มินโฮ) แต่คามินบอกเพียงแค่ว่า 'ถ้าได้รางวัลนั้นแล้วจะไม่มีวันได้เห็นแสงอาทิตย์อีกต่อไป'เขาตอบเพียงแค่นี้และคุณก็พอจะตีความหมายได้ว่ามันคืออะไรคุณจะทำยังไงเมื่อคุณและลมเพกำลังจะได้รางวัลของผู้แพ้ (บทพูดพร้อมบรรยาย5บรรทัดขึ้นเอาตั้งแต่รู้ผลแล้วไปถามคามิน)

: ฉันรีบตรงไปหาคามินทันทีที่รู้ผลนั่น แต่สิ่งที่กลับมาคือคำว่า'ถ้าได้รางวัลนั้นแล้วจะไม่มีวันได้เห็นแสงอาทิตย์อีกต่อไป'

เรื่องนี้รอช้าไม่ได้ เกมยังไม่จบ นอกเสียจากจะมีการแถลงรางวัลของผู้แพ้อย่างเป็นทางการออกมา ไม่งั้นมันก็ต้องมีวิธีสักอย่าง

ถึงเรื่องรางวัลนั่นจะแปลไปได้หลายอย่าง ทั้งถูกขังลืม ถูกปล่อยในป่าต้องห้ามนั่น หรือไม่อาจจะขวักตาของเราทั้งคู่ไป ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวว่านี่ ทั้งฉัน ทั้งคุณชายนั่นไม่ประสงค์จะมีไว้ในครอบครองสักนิด

"คุณ!!!"พอฉันเงยหน้าขึ้นหลังจากเดินมาเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย ฉันก็พบกับเขา คู่หูจอมวางแผนที่เดินมาทั้งใบหน้าเปื้อนยิ้ม

ตอนแรกฉันได้กลิ่นน้ำมัน แล้วก็แอกอฮอล์มาจากตัวเขา และฉันก็เห็นไฟแช๊คที่เขากำลังฉุดเล่นอย่างสนุกมือในวินาทีต่อมา

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า เขากำลังจะทำอะไร ยิ่งเขาส่งไฟแช๊ค อีกอันมาให้ฉันด้วยแล้ว....

"พอดีผมเจอน้ำมัน กับถังแอกอฮอล์ที่ห้องเก็บของน่ะ ก็เลยเผอิญทำมันหกไปทั่วบ้าน"เขาหัวเราะอย่างร่าเริงราวกับเด็กที่กำลังได้ของเล่นชิ้นใหม่ "คุณออกไปนอกปราสาทกับผม แล้วบังเอิญทำไฟแช๊คตกกันดีไหม? ที่นี่ไม่มีกล้องวงจรปิด พวกเราก็ไม่ผิดว่ามั้ยครับ"

ทุกคนยังอยู่ในนี้ เพราะนี่เพิ่ง 7 โมงเช้า ถ้าเราจุดไฟเผาพวกนั้นให้ตายทั้งหมดล่ะ......หรือไม่ก็ไม่อยู่ในสภาพแข่งขันได้....นอกจากโทษนั้นจะหมดไป พวกเราที่เหลืออยู่เป็นคู่สุดท้ายก็จะชนะเกมนี้ใช่ไหม?

แต่ว่า....คีตา

"ผมรู้ว่าคุณห่วงเพื่อนสนิท แต่เพื่อนคุณไม่ได้ห่วงคุณนักหรอก ถึงได้ปล่อยให้พบกับรางวัลผู้แพ้แบบนี้"เขากำลังยุให้ฉันตกลง ฉันบอกได้เต็มปากว่าไม่ได้ตัดสินใจอะไรเพียงเพราะคำพูดยุนั่น และคำตอบของฉันก็คือ.....

"ได้ เรามาเผาปราสาทหลังนี้กัน" คีตา...เธอรู้มั้ยว่า........มนุษย์น่ะ รักตัวเองมากที่สุด

ขอโทษนะ.....แต่เพื่อนมันก็ได้แค่นี้ล่ะ 

5.คุณ และลมเพทำผิดกฏของปราสาทคุณและลมเพจึงถูกทำโทษโดยการจะต้องลงไปอยู่ในคุกมืด ใต้ดินของปราสาทเป็นเวลาสองวันมีอาวุธติดตัวคนละหนึ่งชิ้นก่อนที่คุณและลมเพ จะลงไปคามินได้มาเตือนคุณสองคนว่า 'ตอนกลางคืนพี่สองคนอย่านอนนะเพราะมันอันตรายพี่ต้องเอาชีวิตรอดให้ได้ในเวลากลางคืน'เขามาเตือนคุณสองคนแค่นี้และเมื่อคุณและลมเพลงไปคุณและเขาเจอกับอะไรบ้าง (บทพูดพร้อมบรรยาย5บรรทัดขึ้นเอาตั้งแต่ทำผิดกฏของปราสาท)

: พวกเราถูกส่งลงมายังคุกมืดใต้ดินที่ทั้งมืดทั้งหนาว แสงสว่างหนึ่งเดียวที่พอจะทำให้เห็นภาพรอบข้างได้ก็คือแสงจากตะเกียงซึ่งดูเหมือนจะดับทุกๆทีที่มีลมเย็นพัดผ่านมันไป

ฉันก้มมองมีดพกที่ฉันพกติดตัวลงมาแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ประตูกรงมีไฟฟ้าแรงสูงแล่นผ่านตลอดเวลา เราไม่สามารถหนีไปจากที่นี่ได้ นอกจากจะมีวิชาขุดอุโมงค์ของพวกตัวตุ๋น

เตียงนอนเป็นที่ๆดูดีที่สุดในห้อง เป็นเตียงฟูก มีหมอนนุ่มๆ กับผ้าห้มและหมอนข้างพร้อมสรรพ แต่ว่าถ้าเป็นฉัน ฉันจะไม่นอนลงบนมันเด็ดขาด มันแปลกเกินไป

"ช่างคิดได้นะ" ในที่สุดเขาก็หลุดจากอาการเงียบ ถึงเขาจะแค้นที่ฉันเป็นต้นเหตุให้เขาต้องลงมาอยู่ที่นี่ก็ตามที 

เขาใช้ดาบยาวที่พกลงมาฟันหมอน ฟูก และหมอนข้างออกเป็นส่วนๆ ปล่อยให้ใบมีดโกนนับร้อยอันออกมาประจักแก่สายตาเราทั้งคู่ ทั้งยังบอกอีกว่า "ผ้าห้มนั่นมีตัวอะไรอยู่ คุณอยากจะสำรวจดูเอง หรือให้ผมฆ่ามันซะ"

"ฉันทำเอง"อย่ามาประชดกันให้มากนักนะ ทำเหมือนตัวเองไม่ได้ทำให้เราต้องมานอนแกร่วแบบนี้เลย 

ฉันใช้ดาบของเขาตัดผ้าห่มนั่นเป็นส่วนๆ และพบว่าในนั้นมีตะขาบอยู่เกือบสิบตัว มิหน่ำซ้ำบางตัวก็ยังไม่ตายเสียด้วย ฉันต้องฟันมันอีกหลายครั้งทีเดียวกว่าจะแน่ใจว่ามันตายหมดแล้ว

ชายหนุ่มเจ้าของผมดำดุจขนกานั่นทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นปูนเย็นเฉียบ เขามองฉันที่ถือดาบไว้ในมือ แล้วค่อยๆพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงใจกว่าที่เคย (นิดนึง) "คุณเป็นผู้หญิงที่เก่งใช่ย่อยเลยนะ"

"แต่ทว่าคุณผู้หญิง ผมมีเรื่องจริงจะบอกว่า เราคงต้องนั่งอยู่ตรงกลางห้องนี่ ไม่หลับไม่นอนไป 2 วัน คุณจะยังเก่งอยู่มั้ย? เพราะเราต้องเตรียมพร้อมอยู่ตลอดเวลา"ดูทีเล่นทีจริงจนคนทั่วไปคงยากจะแยกได้ ยิ่งดวงตาที่มองกวดไปรอบๆอย่างถี่ถ้วน ราวกับสัญลักษณ์ที่บอกว่าเขาไม่เคยทิ้งการ์ดป้องกันตัวลงเลย

ฉันทรุดลงข้างๆลมเพในระยะที่คิดว่าเขาจะไม่ลุกหนี ใจก็คิดไปถึงคำพูดเมื่อครู่ของเขาอย่างยากจะห้าม

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดเหมือนหยอกฉัน และนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ ไม่ได้เลวร้ายไปซะหมด   

6.ตอบจบของคุณ (บทพูดพร้อมบรรยาย5รรทัดขึ้น สมหวัง ตาย หักมุมมัเงื่อนงำ อะไรก็ได้ที่คุณคิดตอบมาให้เต็มที่)

: "เธอเริ่มรู้สึกชาแล้วหรือยัง" น้องสาวของคู่หูศิลาบิดเนื้อตรงแขนฉันจนเลือดซิบ แต่ความรู้สึกเจ็บของฉันมันกำลังตายไปอย่างช้าๆ ตอนนี้ลำพังขยับมือกับเท้าก็ยากมากแล้ว ฉันไม่รู้ว่าจะเดินได้สักกี่ก้าว ไม่รู้เลยว่าจะหลุดจากเชือกที่มัดฉันติดไว้กับเก้าอี้นี่ได้อย่างไร

"เธอฆ่าพี่ฉัน เธอยังกล้ามองหน้าฉันอย่างงี้อีกเหรอ ห๊ะ!!"ฉันจ้องหน้าผู้หญิงตรงหน้า พยายามทำหน้านิ่งกวนโทสะเข้าไว้ เผื่อบางที ฉันอาจจะยืดเวลาไปได้อีกหน่อย ถ้าฉันนิ่งเมื่อไหร่ฉันก็รู้ว่าจะถูกทำอะไร

มีดคบกริบในกล่องข้างประตูนั่นย้ำฉันให้เข้าใจแจ่มแจ้ง ผู้หญิงคนนี้จงใจจะกรีดตามตัวฉัน แล้วรอให้หายชา และฉันก็จะตายเพราะฤทธิ์บาดแผลไปเอง

พอย้อนนึกกลับไปถึงตอนที่ฉันถูกเธอหลอก มันก็ตลกดีนะ ฉันที่เชื่อมั่นในการคิดวิเคราะห์มาตกม้าตายเพราะผู้ชายคนนึง

"คุณลมเพเขาบอกว่าอยากเจอเธอน่ะ มิ้นต์" เพราะฉันเพิ่งทะเลาะกับเขามาเมื่อวาน.....เพราะฉันอยากจะปรับความเข้าใจ ทำไมฉันถึงหลอกง่ายแบบนี้นะ

คิดไปพลาง มีดคมๆนั่นก็เริ่มบาดเนื้อฉันไปด้วย มันเจ็บไม่มากนักหรอก เพราะยาชานั่นแรงจนแทบไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ทำไมมันทรมานแบบนี้นะ

ฉันยังไม่อยากตาย......ฉันน่ะ.......มีเรื่องต้องคุยกับเขา...

"ในเมื่อเธอกำลังจะตายอยู่แล้ว ฉันก็จะเฉลยอะไรให้เธอฟังสักขอนึง"เธอคนนั้นหยุดมือ แล้วตั้งต้นเล่าเรื่องบางอย่างที่ไม่น่าให้อภัย "ที่ฉันเลือกวันนี้ที่จะหลอกเธอ เพราะคู่หูของเธอบอกฉันมา เขารู้ว่าตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์จะคิดอะไรทั้งนั้น แถมเขายังบอกอีกว่า เธอในตอนนี้ก็รั้งแต่จะถ่วงเขา เขาเลยวานให้ฉันมากำจัดเธอ"

วาน.....มา..กำจัดฉัน

ฉันคิดว่า....เธอน่ารักดี......ก็แค่นิดๆนั่นล่ะ นายพูดแบบนั้น แล้วก็หน้าแดงด้วยไม่ใช่เหรอ?

ฉันเป็น.....ตัวถ่วงนาย....งั้นหรือ?

พวกเราจะชนะด้วยกันนิ หรือเธอจะถอดใจ? ที่ผ่านมา....นายโกหกหมดเลยเหรอ

นาย....จงใจหลอกฉัน

เธอก็.....มีอะไรคล้ายๆกับฉันเหมือนกันนะ ทุกอย่างที่นายทำ เพื่อใช้ฉัน เป็นทางผ่านไปสู่ เส้นชัยใช่ไหม?

แล้วฉันก็....เชื่อใจนายซะด้วย....

แผลที่โดนมามากมายนับไม่ถ้วนมันไม่เจ็บเลย เมื่อเทียบกับแผลที่ตรงนี้......ที่หัวใจฉันคนนี้

"ทำไม....ล่ะ....ทำ...ไม"ฉันที่ควรจะชาไปหมดพูดไม่ได้ กลับพูดประโยคนี้ออกมา ทำให้คนที่กำลังทำร้ายฉันอย่างสนุกมือชะงักไป

ตอนนั้นเองที่ฉันเห็นใครคนหนึ่งวิ่งกระแทกประตูเข้ามา....ภาพมันพร่าไปหมด เพราะน้ำตาที่ฉันคิดว่าฉันไม่เคยมีอยู่

ฉันรู้สึกได้ถึงไออุ่นจากอ้อมแขนของเขาคนนั้น ความรู้สึกนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่คือคนที่ทำให้ฉันต้องกลายมาเป็นแบบนี้

"เจ็บ...จังเลย........เจ็บ...ฮึก.."ฉันร้องไห้ทั้งไอย่างนั้น ร้องไห้จนรู้สึกว่าสติค่อยๆหลุดลอยไป

แต่สิ่งฉันจำได้อย่างหนึ่งก่อนจะไม่รู้สึกตัวก็คือ ฉันได้ยินคำว่าขอโทษซ้ำๆจากปากคนที่ฉันควรจะเกลียดมากที่สุดตอนนี้

"มนุษย์น่ะ เชื่อใจไม่ได้" 

แต่จะผิดมั้ย ถ้าฉันจะเชื่อใจนาย 

ในเมื่อหัวใจฉันมันบอกแบบนั้น

 

...............................

คำถามไม่ยากไปใช่มั้ยคะแฮะๆถ้ายากไปก็ขอโทษด้วยนะคะ

โชคดีนะคะ



เต็มที่แล้วค่ะ ถ้าไม่ถูกใจตรงไหนบอกด้วยนะคะ จะแก้ให้ อยากได้บทนี้จริงๆค่ะ^ ^

แต่เพิ่งเคยลองครั้งแรก เลยไม่รู้ว่าดีหรือเปล่า