คลังเก็บใบสมัคร (ดูได้ แต่ว่าอย่าลอกกันเลยน้า)

ลำดับตอนที่ #7 : From .. Group B

ใบสมัครนางเอก กลุ่ม B

คำถามสีดำ คำตอบสีฟ้าตัวบาง

ส่วนของผู้สมัคร

ชื่อ : น้ำหวาน

อายุ :17 (เท่ากันเลยเน๊าะ)

เป็นพี่ เพื่อน หรือน้องมด มดอายุ 17นะ   : เพื่อนละกันนะ

จะเรียกมดว่าไง : มดจ๋า * *

สัญญาได้ป่ะว่าติดแล้วจะไม่หาย : แน่นอนค่ะ สัญญา

ถ้าหายจะให้มดทำยังไงกับตัวละครของคุณดีล่ะ : แนะนำว่าฆ่าทิ้งไปเลย*0* เออ (เจ้ากี้เจ้าการเกิน เปลี่ยนๆ) ....ก็แล้วแต่มดจ๋าได้เลยจะ

เรื่องนี้เรทแรงนะ ให้โอกาสตัดสินใจอีกที : ค่ะ ชอบมากๆเลยค่ะ (เฮ้ยไม่ใช่) เราชอบเรื่องเรทแรงๆอยู่แล้วโดยส่วนตัว เพราะรู้สึกว่ามันได้อารมณ์ดี- - (อย่ามองเราเป็นพวกโรคจิตนะ)

ไม่ว่ามดนะถ้าเรทจะแรงมากๆ ถึงมากที่สุด : ไม่ว่าอยู่แล้ว เราก็แต่งเรทเหมือนกัน (อ้าวกรรม-*-)

ย้ำอีกรอบ มดเคยเขียนฟิควายจนโดนแบน หลังจากที่ลงเพียงสามวันเองนะ มั่นใจ ?? : มั่นใจจ้า

อวยพรตัวเองหน่อยสิ : ถึงแม้ว่าเกิดมาหน้าตาจะไม่สวย เรียนไม่เก่ง ทำอะไรไม่ดีสักอย่าง แต่งานนี้ขอให้ผ่านนะจ๊ะ ผ่านนะเออ ผ่านเด๊อเจ้า!

อะไรคือสาเหตุที่มดต้องเลือกคุณ : เพราะว่าเราเชื่อว่านิสัยเราเหมาะจะออดิชั่นบทแบบนี้ (บทคนเลวที่รักเธอเนี่ย- -) และที่สำคัญ เราเชื่อว่าเราแรงพอสำหรับเรททุกประเภทจะ

คุณคิดว่ามดเป็นคนยังไง (เต็มที่) : เป็นคนที่มีประสบการณ์การแต่งเรื่องมาเยอะอยู่ แถมยังเคยแต่งวายด้วย (ขอจับมือหน่อยจิ เหมือนเราเลย) คิดว่าคนที่แต่งเรื่องแบบนี้ได้ต้องมีความสามารถ และเราก็อยากจะอ่านเรื่องนี้มากเลยด้วย (ไม่ได้ยอ และที่สำคัญไม่ได้ประจบ แต่นี่เป็นเรื่องที่เราชอบที่สุดตั้งแต่ลองออดิชั่นมา)

บอกอะไรกับมดหน่อยเร็ว : ช่วยตั้งใจอ่านด้วยนะ แล้วก็ช่วยวิจารณ์ให้เราด้วย (ขอร้องล่ะ เราชอบฟังคำวิจารณ์)

มดเปิดออค่อนข้างนาน อย่าทิ้งมดนะ : อือ แต่ว่าถ้าเราติดธุระจะมาแจ้งให้ทราบนะ

สุดท้ายนี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ขอบคุณมากๆ ที่มาออ : จะ ยินดีที่รู้จักเช่นกัน

ส่วนของตัวละคร

ชื่อ : ควอน มีรา  (Kwon Mee Ra)

ชื่อเล่น หรือฉายา : ยมทูตสีแดง

วันเกิด : 22 มีนาคม 19**

อายุ : 24

ส่วนสูง / น้ำหนัก :168/48

รูปพรรณสัณฐาน : เธอมีเส้นผมสีดำยาวสลวย และคิ้วโค้งสวยเข้ารูป ดวงตาสีดำสนิทดุจท้องฟ้ายามค่ำคืนประดับอยู่บนใบหน้าขาวเนียนรูปไข่ จมูกโด่งได้สัดส่วน รับกับริมฝีปากสีชมพูอ่อนอย่างลงตัว ลำคอของเธอยาวระหงส์เข้าลักษณะหญิงงามเมืองทุกประการ สัดส่วนรูปร่างดูดีราวกับหลุดออกมาจากเวทีแคทวอคก์ ทั้งหมดนี้รวมเป็นเธอ หัวหน้านักเก็บกวาดของแก๊ง Black Dragon   

บุคลิก : แม้มองผิวเพินรูปร่างเธอจะบอบบาง และเพรียวลม แต่ความจริงเธอมีแรงไม่น้อยไปกว่านักฆ่าชายคนอื่นๆ การซ่อนตัว และทักษะในการเล่นซ่อนแอบของเธออยู่ในระดับพระกาฬ ภายนอกอาจดูดี แต่เธอทำอะไรเหมือนผู้ชายแทบทั้งหมด กินเยอะ (แต่ไม่ยักอ้วน) การแต่งตัว การแสดงสีหน้า เช่นหรี่ตามองเย็นๆ หรือการเอะอะก็ท้าตีท้าต่อย

จุดเด่นของบุคลิกหรือหน้าตาของคุณ: เส้นผมสีดำสนิทที่นุ่มดุจแพรไหม เป็นสิ่งที่เธอภาคภูมิใจ และหวงแหนที่สุด เนื่องจากคนที่เธอแอบชอบเคยชมว่ามันสวย อีกทั้งดวงตาสีนิลซึ่งแฝงไปด้วยความมุทะลุ เลือดร้อน อยากจะเล่นอะไรมันส์ๆตลอดเวลา และที่ขาดไม่ได้เลยคือริมฝีปากที่จะยิ้มน้อยๆอยู่เสมอ มีนัยแฝงว่า ถึงจะโหดแบบนี้ แต่บางทีนี่ก็เป็นการหยอกเล่นของเธอนะ

สไตล์การแต่งตัว : ปกติถ้าออกไปข้างนอกจะชอบแต่งเป็นเหมือนชุดผู้ชาย พวกกางเกงตัวหลวมโคร่ง กับเสื้อใส่สบายๆ ทับด้วยเสื้อกั๊กตัวยาว ผ้าพันคอ หมวก แล้วบางทีก็ทับด้วยแว่นตาดำอีกที ปล่อยผมไสว (จะกระเซิงไงก็ช่าง)[อ๋อ สวมหมวกไหมพรมด้วย] เวลาอยู่บ้านจะใส่เสื้อเชิ้ตหลวมๆ แล้วใส่กางเกงขาสั้นข้างใน ไม่ก็กางเกงสามส่วน ที่ต้องรู้สึกคล่องตัวในทุกๆสถานการณ์ มักจะมัดผมเป็นหางม้าไว้ ส่วนเวลาไปทำงาน เธอจะใส่เสื้อคอเสื้อสูงประมาณต้นคอโทนสีอ่อนสบายตา (ไม่ว่าจะคอเต่า จีบระบาย หรืออะไรก็แล้วแต่) เข้ารูป ขยับตัวง่าย กางเกงไม่กำหนดตายตัว ค่อนข้างตามอารมณ์ เน้นแค่เคลื่อนไหวคล่อง และเป็นสีดำ โดยส่วนใหญ่จะใส่แจ๊กแก๊ตสีดำเก๋ๆทับเสื้อด้วย ทรงผมจะมัดให้เหมือนผมสั้น เพื่อง่ายแก้การต่อสู้ และพรางตัว

นิสัย : ไม่เชื่อในทุกสิ่งที่เป็นนามประธรรม (เป็นผลมาจากอดีตของเธอเอง) เธอเชื่อมั่นว่าถ้าตั้งใจทำอะไรอย่างสุดตัวแล้วมันจะสำเร็จ เธอเป็นคนที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ ไม่สนใจใคร และไม่แบ่งแยกมิตรศัตรู หากคิดจะมาแย่งสิ่งที่เธอหมายปอง คำว่าการคิดไตร่ตรองก่อนลงมือไม่เคยมีอยู่ในสมองของเธอ มีก็แต่ลุย เอามันให้สุดๆไปเลย เกิดมาทั้งทีถ้าไม่ทำอะไรสนุกๆล่ะก็ชีวิตคงเงียบเหงาซึ่มเซา แต่ความจริงแล้ว ที่เธอเป็นแบบนี้เพราะอาชีพของเธอ ถ้าต้องฆ่าคนๆๆ และฆ่าคนไปเรื่อยๆ มันเหมือนเป็นภาพที่คอยหลอกหลอนทุกยามหลับตา เธอต้องการจะทำอะไรให้ภาพพวกนั้นจางลงไป แม้สักนิดก็ยังดี เธอเป็นคนที่ไม่มีความอดทน ไม่รู้จักรอคอย นอกจากเรื่องของความรัก ซึ่งเป็นครั้งแรกที่เธอถอยออกให้พี่สาว แม้เธอจะรักมั่น แต่เธอไม่เคยคิดแย่งคนรักของพี่สาวคนเดียว ซึ่งเปรียบได้กับแม่ของเธอ (ก่อนที่พี่ของเธอจะคิดนอกใจ) เวลาเธออยู่กับพี่ (เมื่อก่อน) จะทำตัวน่ารัก ขี้อ้อนเหมือนลูกแมว ลึกๆแล้วเธอโหยหาความรัก ถ้าเห็นคนรักกันเธอจะรู้สึกอิจฉา มีอยู่ครั้งหนึ่งที่คนในแฟ้มลอบสังหารที่เธอต้องฆ่าเป็นครอบครัวแสนสุข ซึ่งเธอลงมือฆ่าพวกเขาแบบโรคจิต และเลือดเย็น จนเป็นที่กล่าวขานถึงฉายาของเธอ ที่แม้จะสวยเสื้อสีดำแทบทั้งชุด เมื่อเดินกลับมาที่แก๊งกลับกลายเป็นชุดสีแดงเข้ม ใบหน้าของเธอ หรือแม้แต่รอยเท้าที่ย้ำลงบนพื้น มีเพียงสีแดงประดับอยู่นั้น........หากแต่ใครจะรู้......ตอนที่เธอฆ่าพวกเขา ยมทูตสีแดงผู้นี้ได้หลั่งน้ำตาออกมา   

นิสัย : รักมั่น มุทะลุ ใจร้อน ลุย โหด เหมือนเด็ก

จุดเด่น : รักมั่นคง รักสนุก ชอบการเดินทาง มุ่งมั่น ทุกอย่างมีข้อพิสูจน์

ด้านมืด : ไม่มีความเชื่อ ขี้อิจฉา โรคจิต อยากได้ในสิ่งที่ไม่ใช่ของตัว ฆ่าได้แม้กระทั้งเพื่อนสนิทถ้าจำเป็น ไม่เคยคิดถึงหัวใจคนที่ตนรัก รักของเธอคือการครอบครอง

มองโลกแบบไหน : ชอบทำเหมือนเธอมองโลกนี้เป็นเกม เป็นเรื่องสนุกไปหมด เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องรู้สึกผิด เพื่อไม่ให้รู้สึกจะอ้วกทุกครั้งที่ได้กลิ่นคาวจากอาหาร แต่ความจริงแล้วเธอมองผู้คนในแง่ลบก่อนเสมอ เพราะเธอกลัวที่จะต้องผิดหวัง และเสียใจ

ประวัติครอบครัว : พ่อเป็นผีพนันปล่อยให้แม่เลี้ยงมาตั้งแต่หลังคลอดลูกสาวคนที่ 2 ออกมา บ้านเป็นหนี้สิ้นมากมาย แต่นั่นไม่ใช่เรื่องทั้งหมด วันหนึ่งพ่อกลับมาในสภาพเมาหย่ำแป และลงมือปลุกปล้ำลูกสาวคนโตของตัวเอง แม่ที่ทนไม่ไหวกับสภาพนี้จึงฆ่าพ่อด้วยมีดที่กำลังทำอาหาร แล้วฆ่าตัวตายตาม ต่อหน้าต่อตาลูกสาวทั้ง 2 คน พี่สาวของเธอค่อยดูแลเธอมาตั้งแต่อายุ 8 ขวบ (พี่อายุ 10 ขวบ) เข้าสู่วงการนี้ตั้งแต่อายุ 12 และกลายเป็นแนวหน้าในการลอบสังหารด้วยวัยเพียง 15

ประวัติความรัก : เธอเคยรักผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นเหรัญญิกของแก๊ง แต่เขาหลอกใช้เธอ ขโมยเงินออกไปจากแก๊ง ทำให้เธอต้องตามไปฆ่าเขาด้วยมือของตัวเอง โดยการตัดหัวของเขาแล้วนำมาส่งให้หัวหน้า โดยไม่มีน้ำตาสักหยด นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอได้ถูกเรียกว่ายมทูตสีแดง เพราะตัวเธอที่ถูกเลือดกระเซ็นใส่มันเหมือนกับว่าเธอถูกย้อมด้วยสีโลหิตไปทั้งตัว

มีตำแหน่งไหนในแก๊ง : นักฆ่า และนักเก็บกวาด (ส่วนใหญ่จะฆ่าคนทรยศเสียมากกว่า)

สนิทกับใครมากที่สุด : เมื่อก่อนคือพี่สาว แต่ตอนนี้คือ ชางมิน กุนซือของแก๊ง เพราะเธอมุทะลุเกินกว่าจะคิดแผนเองได้ (ประพันธ์โดย ชิม ชางมิน)

ใครที่คุณไม่ชอบเลย : เมื่อก่อนคือทุกคนที่มีความรัก แต่ตอนนี้คือพี่สาวร่วมสายเลือดของเธอเอง

อธิบายการต่อสู้แบบที่คุณถนัด :ถ้าเป็นไปได้เธอชอบขับมอเตอร์ไซด์ หรือรถเข้าใส่คู่ต่อสู้ก่อน ปกติแล้วคนส่วนใหญ่ก็ตายตรงนี้แหละ เพราะเธอซิ่งรถเร็วมาก และแรงเกินกว่ากระดูกมนุษย์จะรับได้ แต่ถ้าไม่มีโอกาสทำแบบนี้ เธอก็จะใช้อาวุธลับ หรือกับดัก (ที่ชางมินสร้างให้) เล่นงานพวกนั้นจากข้างหลัง หรือจากจุดที่คาดไม่ถึง ตามด้วยการฟาดด้วยอะไรยาวๆสักอัน เธอไม่เกี่ยงอยู่แล้ว ขอแค่ได้อาวุธประเภทไม้เธอก็ชนะชัวร์ฟาดที่ข้อพับขา คอ หัว หรือไม่ก็กระทุ้งท้อง แล้วตามด้วยใช้ปืนกรอกปาก แต่ถ้าให้ถูกใจเธอมากกว่านั้นคือฉีดยาชาเข้าเส้น แล้วยิงให้พรุน (เว้นจุดตาย) ต่อจากนั้นคนที่ถูกทำก็คงต้องภาวนาไว้ล่ะ ว่าอย่าให้ยาชาหมดฤทธิ์เลย

การต่อสู้แบบไหนที่เป็นจุดอ่อนของคุณ  : เวลาที่ศัตรูเข้ามาทางข้างหลัง หรือลอบโจมตี ไม่ก็เวลาที่ศัตรูใช้แผนซ้อนแผนซึ่งเธอไม่สามารถประมวลผลเองได้ ยิ่งไปกว่านั้นถ้าที่นั้นจำเป็นต้องให้เธอใช้มีด หรือของมีดสั้น หรือดาบที่ไม่ยาวพอๆกับหอก เธอก็ไม่ถนัดเหมือนกัน เธอกะไม่ถูกว่าจะต้องฟันยังไง ฟันตรงไหน แล้วที่สำคัญ เธอชอบนึกถึงแม่.....ภาพที่แม่ฆ่าพ่อ และฆ่าตัวตายตาม มันเป็นภาพที่หลอกหลอนเธอมาโดยตลอด ยิ่งหลังจากที่เธอฆ่าคนที่เธอรักด้วยการใช้ดาบตัดคอ......นั่นก็ยิ่งทำให้เธอไม่คิดจะจับดาบอีกเลย

ความสามารถพิเศษ : เอาตัวรอดในสถานะการ์ที่เสียเปรียบ (แบบซึ่งๆหน้า) กินจุ ควบคุมสติได้ดี ใช้การสะกดจิตอ่อนๆ

งานอดิเรก : กิน เที่ยว นอน เล่นเกมฆ่ากันแบบโรคจิต อ้อนเพื่อนๆ (ถ้าอารมณ์ดี) เล่นกับแมว (เพราะรู้สึกว่าเหมือนตัวเอง)

ประวัติการเรียน : เคยเรียนถึงเกรด 3 (ป.3) เธอฉลาดมาก แต่หลังจากเจอเหตุการณ์ในวันนั้น เธอก็ตั้งปฏิญาณกับตัวเองว่า การเป็นเด็กดีมันเป็นเรื่องไร้สาระ ผู้มีพลังต่างหาก คือผู้อยู่รอด

ชอบ : อาหารอร่อย แมว อะไรสนุกๆ บรรยากาศสบายๆ พี่สาว (เมื่อก่อน)

ไม่ชอบ : บรรยากาศมาคุ (อึมครึม) เพื่อนทะเลาะกัน หมา (ไอ้พวกโง่จงรักภักดีไม่เข้าเรื่อง) พี่สาว (ปัจจุบัน)

กลัว / เกลียด : มีด ใบหน้าอ่อนว้อนขอชีวิตก่อนตาย คำดูถูกสาปแช่ง การต้องอยู่อย่างทุกข์ทนทรมาน (ซึ่งเธอก็ประสบอยู่ทุกวัน)

ชายในฝัน : คนที่รัก และเข้าใจฉัน.........ไม่จำเป็นต้องปากหวาน หรือเอาใจเก่ง แค่เข้าใจฉันคนนี้ก็เพียงพอ

คุณวาดฝันภาพในอนาคตแบบไหน : ได้ออกจากวงการ อยู่กับคนที่รัก และพี่สาว ท่องเที่ยวไปทั่วโลก มีอาชีพเป็นนักเขียนอิสระ

ระหว่างความรัก กับความถูกต้องคุณจะเลือกอะไร : ความรัก เพราะถ้าต้องทำอะไรให้ถูกต้องแต่ต้องเลิกรัก ฉันก็พร้อมจะยอมเป็นคนผิดที่ไม่ละทิ้งความรัก ความรักน่ะสอนอะไรฉันหลายอย่าง และฉันก็ได้ยินนิยามของความรักมามากมาย แต่จนถึงตอนนี้ สิ่งเดียวที่ฉันรู้เกี่ยวกับความถูกต้องคือ “โลกนี้ไม่มีอะไรถูกต้องจริงๆหรอก บนความถูกต้อง ต้องมีความผิดบาปคู่กันเสมอ”

ทำไมถึงเข้ามาอยู่ในแก๊ง BD ได้ : หลังจากที่เธอลอบฆ่านักการเมืองคนนึง และต้องโดนไล่ล่าพร้อมกับพี่ก็มีชายชราคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอ เขาเสนอว่าให้มาเป็นนักฆ่าในแก๊งนี้ พวกเขาจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้ และจะทำให้พวกเธอหายไปจากโลกเบื้องหน้า เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่บนวงการของฆาตกร ซึ่งนั่นเป็นข้อเสนอที่ดีมากที่สุดเท่าที่พวกเธอเคยได้ยินมา มีบ้าน มีเงิน มีอาหาร เท่านี้ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว

เป็นไปได้คุณอยากอยู่ที่แก๊งนี้รึเปล่า : ไม่ ถ้าไม่พูดถึงเพื่อนๆที่นี่ หรือเขาคนนั้น กับพี่ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่เลย ฉันฝันร้ายทุกวัน และฉันก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นบ้าเข้าไปทุกทีๆ (ความจริงในใจ แต่ถ้าเป็นฉากเบื้องหน้าก็คือ....) อยากแน่อยู่แล้ว มีเรื่องมันส์ๆให้ทำทุกวัน มีเพื่อนๆให้เล่นด้วย มีอาหาร มีเตียงนุ่มๆ แค่นี้ฉันก็ไม่ต้องหารอะไรแล้ว

เพลงประจำคู่ของคุณ : คนเลวที่รักเธอ – ปนัดดา (เราไม่ค่อยมีความรู้เรื่องเพลงเลยง่า- -)

โมโหตัวเอง ที่มาถึงช้าไป ก็ฉันแค่คนมาทีหลัง
แล้วยังมีสิทธิอะไร ที่ไปทำให้ใครเขาเลิกกัน

ก็รู้ว่าผิด เธอเป็นของคนอื่น ก็ของๆใคร ใครก็รัก
ถ้าเอามาก็ต้องคืน แต่ฉันเป็นคนก็มีหัวใจ

จะขอเป็นคนเลวที่รักเธอที่สุด
ถึงใครจะมองแบบไหน
ไม่ขอเป็นคนดีที่รักเธอไม่ได้
ไม่อยากเป็นคนดีที่ไม่มีความสุข

เมื่อฉันรักเธอ ก็รักด้วยหัวใจ ถ้าฉันรักเธอด้วยสมอง
ก็คงยอมจะจากไป และทำตามที่ใครเขาพูดกัน

ก็รู้ว่าผิด เธอเป็นของคนอื่น ก็ของๆใคร ใครก็รัก
ถ้าเอามาก็ต้องคืน แต่ฉันเป็นคนก็มีหัวใจ

จะขอเป็นคนเลวที่รักเธอที่สุด
ถึงใครจะมองแบบไหน
ไม่ขอเป็นคนดีที่รักเธอไม่ได้
ไม่อยากเป็นคนดีที่ไม่มีความสุข

จะขอเป็นคนเลวที่รักเธอที่สุด
ถึงใครจะมองแบบไหน
ไม่ขอเป็นคนดีที่รักเธอไม่ได้
ไม่อยากเป็นคนดีที่ไม่มีความสุข

ที่เลือกเพราะอะไร : เพราะว่ามันตรงกับเรื่องของฉันกับเขามา โดยเฉพาะท่อนที่บอกว่า “ไม่ขอเป็นคนดีที่รักเธอไม่ได้ ไม่อยากเป็นคนดีที่ไม่มีความสุข” และ “จะขอเป็นคนดีที่รักเธอที่สุด แม้ว่าใครจะมองแบบไหน”

อิมเมจคุณ : 


 สีหน้าเวลาทำงาน





 (อยู่บ้าน)

(รูปแบบชุดเวลาทำงาน)

 (ตอนไปข้างนอก)

(เวลาโกรธ + เสียใจ)

 ต่อยกันมั้ย?

 ไปซิ่งกันเถอะ!

ชื่ออิมเมจ : Jeon Ji Hyun

สาเหตุที่เลือกเธอคนนี้ : เพราะเธอมีใบหน้าหลายแบบ บุคลิกหลากสไตล์ แต่ที่สำคัญที่สุดคือไม่ว่าเธอจะทำหน้าเศร้าแค่ไหน แววตาของเธอก็ไม่เคยดูหมดหวัง เธอดูเป็นคนมุ่งมั่น และดูน่ารัก ทั้งยังแฝงไปด้วยความเลือดร้อนซึ่งกลบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มขี้เล่นนั่นได้อย่างลงตัว

แน่ใจนะว่าไม่ซ้ำกับคนอื่นน่ะ : ค่ะ ค่อนข้างมั่นใจนะคะ (หวังว่า)

ส่วนที่สอง ส่วนคู่

คุณต้องการให้ใครมาเป็นพระเอกของคุณ : Kim Hechul

เหตุผล : พอพูดถึงคำว่าปากจัด ปากเก่งเนี่ย พระเอกคนนี้ก็ผุดขึ้นมาในความคิดทันที (โดนเจ๊ซินตบ) จะว่ายังไงดีล่ะคะ นอกจากความใจเย็นแล้วก็ดูจะเป็นเขาคนนี้หมดทุกข้อ (แหม แต่ถ้าไม่รู้จักเขาคนนี้มาก่อนเลย ข้าพเจ้าก็รู้สึกว่าเขาท่าจะใจเย็นอยู่นะ)

ตัวสำรองอันดับหนึ่ง : Kim Jaejoong

เหตุผล : จากเนื้อเรื่องแล้ว (พล๊อตย่อ) ค่อนข้างเหมาะกับอิมเมจของแจจุงค่ะ ถ้าให้นึกสภาพว่าเขาจะเกลียดเราขนาดไหน ที่ทำให้เขาต้องทรยศคนรัก.........เห็นภาพเลยล่ะค่ะ (คิดแล้วจะร้องแทนนางเอกแล้วเนี่ย) << เกี่ยวมั้ยเธอ?

ตัวสำรองอันดับสอง :Kim Junsu

เหตุผล : นิสัยปากเก่ง กวนๆ รอบคอบ (นิดหน่อย) และรักใครรักจริงนี่ดูเหมาะกับเขาคนนี้ไม่น้อยเหมือนกันค่ะ แต่ถ้าให้พูดกันจริงๆ ก็แค่อยากเห็นจุนซูโหดเป็นการส่วนตัวก็แค่นั้นเอง (ร่ายมาซะยาว)

คุณคิดว่าเขาเป็นคนยังไง : ฉันชื่มชมในความรักมั่นคงของเขา ประทับใจในความใจเย็น ไตร่ตรองสถานการณ์ทุกครั้งได้อย่างรอบคอบ และความปากเก่งของเขาก็มักจะทำให้ฉันอมยิ้มได้เสมอ สำหรับฉันแล้ว เขาเป็นทั้งต้นแบบ ฮีโร่ในดวงใจ ทั้งยังเป็นคนที่ฉันรักที่สุด แม้ว่าเขาจะชอบทำเย็นชาใส่ฉัน......ถึงเขาจะไม่เคยเข้าใจความรักของฉัน ..........เขาแคร์ก็แต่พี่สาวฉันเท่านั้น

ถ้าเขากำลังจะตายคุณจะทำยังไง : ฉันจะตายตามเขาไป โลกที่ไม่มีเขาก็เหมือนไม่มีอะไรเลย......ถ้าไม่มีเขา ฉันคงเหมือนไม่มีหัวใจ ไม่มีลมหายใจ แล้วฉันจะอยู่ได้อย่างไร

แล้วถ้าคุณกำลังจะตาย คุณคิดว่าเขาจะทำยังไงกับคุณ : เขาคงสะใจ.....สบายใจ หรือไม่ก็ดีใจ เพราะฉันคอยตามเขา สร้างความรำคาญให้เขาอยู่ตลอด บางทีเขาอาจไม่ใส่ใจเลย เขาอาจใช้ชีวิตอยู่เหมือนทุกๆวัน ตอกย้ำให้ฉันเข้าใจว่า ฉันไม่ได้ต่างอะไรไปจากอากาศที่รายล้อมอยู่รอบตัวเขาเลย

คำพูดสุดท้ายก่อนตายที่จะบอกกับเขา : “ตลอดเวลาที่ผ่านมานี่ นายคงรำคาญฉันมาก......แต่นายเชื่อฉันอย่างนึงนะ ถึงตายฉันก็ไม่ยอมปล่อยนายไป ฉันรักนาย และนายก็เป็นคนของฉัน”

แล้วถ้าเขาตายอยากบอกอะไรกับเขาล่ะ : “ไม่ต้องกลัวว่าจะต้องเหงา นรกน่ะมีที่พอสำหรับเราสองคน และไม่ว่านายจะอยู่ที่ไหน ฉันก็จะตามนายไป ทุกครั้งที่นายหันมา นายจะเห็นฉันอยู่ตรงนั้นเสมอ”

ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเขา : ก่อนจะเกิดเรื่องเวลาเขาเจอฉัน เขาก็จะทำตัวดีกับฉันในฐานะน้องสาวของแฟน จากแต่ก่อนที่เรามักจะทะเลาะกัน หรือทำงานร่วมกันได้อย่างสนิทใจ ฉันเหมือนเห็นกำแพงขนาดใหญ่ที่เรียกว่า “น้องสาวแฟน” ขวางกันเราเอาไว้อย่างแน่นหนา แต่พอเกิดเรื่องนั้นขึ้นมา ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไป..... เขาเย็นชา.... ทำกับฉันเหมือนเป็นของน่าขยะแขยง ทุกครั้งที่เขามองเห็นฉัน ฉันรู้สึกได้ว่าแววตาของเขามันทรมานใจเหลือจะกล่าว...........เพราะทุกครั้งที่เห็นฉัน มันย้ำให้เขารู้ว่าตัวเองได้ทำสิ่งที่ยากจะอภัยลงไปแล้ว ...............เขาเกลียดฉัน ...............แต่ฉันก็ไม่เคยเลิกรักเขา

ถ้าเลือกได้ระหว่างเขาตายกับคุณตายจะเลือกอะไร เหตุผลด้วย : ฉันขอเลือกตายเองเสียดีกว่า ถึงฉันจะดูเป็นผู้หญิงงี่เง่าที่ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้แฟนของพี่สาวมาครอบครอง แต่บางครั้งฉันก็คิดนะว่า ถ้าฉันตายไปเขาคงไม่ต้องรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลา เขาคงไม่ต้องมาค่อยพวาพวงว่าฉันจะเข้าไปทำลายความสัมพันธ์ของเขา และฉัน.....คงจะไม่รู้สึกผิดอย่างที่เป็นอยู่นี่ คงจะไม่ต้องทรมาน กับการถูกคนที่ตัวเองรักเกลียดอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้

คุณอยากคู่กับเขาในตอนสุดท้ายมั้ย ?? : อยากค่ะ เป็นความฝันของผู้หญิงทุกคนอยู่แล้ว

อิมเมจคู่คุณ : (หารูปเจ๊หล่อยากมากๆ- - เจอแต่สวยอ่ะ)

 

คำถามชิงบท

1.ทำไมคุณถึงรักพระเอกของคุณ :: เพราะเขาเป็นคนเดียวที่เข้ามาปลอบฉัน ตอนที่ฉันฆ่าผู้ชายซึ่งฉันเคยคิดว่าเป็นทุกอย่างในชีวิตไป วันนั้นฉันเดินเข้ามาพร้อมกับศีรษะของคนรัก ทุกคนในที่นั้นต่างซุบซิบนินทา หรือไม่ก็ทำหน้าผะอืดผะอม แต่เขากลับเดินเข้ามารับมันด้วยใบหน้ากวนๆอย่างทุกที แล้วบอกฉันที่หน้าเปื้อนเปรอะไปด้วยเลือด....... ฉันน่ะฆ่าคนรักไปทั้งคนนะ ................เขากลับบอกว่า “เลิกทำตัวเข้มแข็งเถอะ ถึงเธอจะทึกแค่ไหน เวลาแบบนี้มันก็ต้องร้องไห้ออกมาไม่ใช่หรือไง ยัยเด็กบ๊อง” .........ตอนนั้น.....ฉันมองหน้าเขา โดยที่น้ำตาไหลลงมาไม่หยุด ...........แม้แต่พี่สาว ยังยืนมองฉันด้วยท่าทางกล้าๆกลัวๆ..........มันเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่ามีคนเข้าใจฉัน และฉัน.........ก็อยากได้เขา.....มาอยู่ข้างฉัน

2.ตอนที่รู้ว่าเขากับพี่สาวคุณคบกันรู้สึกยังไง :: ฉันรู้สึกเหมือนโดนพวกเขาแหกตา ฉันเหมือนโดนคนที่ไว้ใจที่สุด กับคนที่รักที่สุดแทงข้างหลังพร้อมๆกัน ถ้าไม่ใช่พี่ฉันคงไม่ลังเลที่จะฆ่าผู้หญิงที่มาแย่งเขาไป ถึงมันจะทำให้เขาเกลียด ฉันก็ไม่แคร์ แต่สภาพที่ฉันต้องมาทนทรมานอยู่ในความรักอันแสนหวานของพวกเขา มันไม่ต่างอะไรไปจากนรกบนดิน............สำหรับฉัน

3.เคยคิดจะแย่งมั้ย ?? :: เคย.....นับครั้งไม่ถ้วน แต่สำหรับฉันแล้ว พี่สาวเปรียบเหมือนญาติสนิทคนเดียวที่เหลืออยู่ แล้ว.....พี่ก็เป็นคนที่คอยช่วยฉันเสมอ คอยสนับสนุนเสมอ ถ้าไม่มีพี่สักคน ฉันคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้......... ฉันเคารพการตัดสินใจของพี่ พี่เป็นคนเดียวที่ฉันเลือกที่จะทน แทนที่จะฆ่าฟันกันให้ตายไปข้างหนึ่ง และพี่.....ก็ไม่เห็นค่าเขา ฉันไม่รู้ว่าพี่รู้ถึงความรู้สึกของฉันที่มีต่อเขามั้ย แต่......พี่เลือกจะทรยศเขา เขา....ที่ฉันรักหมดหัวใจ ถึงฉันจะยอมให้พี่ทำร้ายฉัน แต่ฉันไม่มีวันยอมให้พี่ทำร้ายเขา ฉันจะแย่งเขามาจากพี่ให้ได้

4.ทำไมพระเอกของคุณถึงไม่ค่อยชอบคุณนัก :: ทีแรกก็เพราะฉันชอบไปขัดขวางความรักของเขากับพี่สาวโดยไม่ได้ตั้งใจ (ตอนที่ฉันยังไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเขา) แต่หลังจากเรื่องนั้น ก็เพราะฉันเป็นตราบาปของเขากระมัง.......ฉันเป็นผู้หญิงมุทะลุ เก็บกด ใจร้อน และเจ้าอารมณ์ ต่างจากพี่สาวที่ดูสวยงามน่าทะนุถนอม ดุจปติมากรรมแก้วราวฟ้ากับดิน .......มันก็ไม่แปลกที่เขาไม่ค่อยชอบฉันแต่แรกเห็น

5.วันหนึ่งที่แก๊งมีงานเลี้ยง ทุกคนดื่มกันจนเมาพี่สาวของคุณขอให้คุณพาพระเอกของคุณไปส่งที่ห้อง (ทุกคนในแก๊งอาศัยอยู่ในคฤหาสน์เดียวกัน) จังหวะที่คุณวางเขาบนเตียงเขากลับคิดว่าคุณเป็นพี่สาวคุณ เขาจึงปลุกปล้ำคุณ ตอนแรกคุณก็ขัดขืน แต่ด้วยใจรักเป็นทุนเดิม บวกกับเมานิดๆ ทำให้คุณยอมเขาในที่สุด ตื่นเช้ามาเขาอาละวาดใหญ่เลย ลองเล่าเหตุการณ์นั้นหน่อยสิ :: “มีรา ช่วยพาเขาไปที่ห้องหน่อยสิ เขาเมามากแล้ว” พี่สาวแสนสวยของฉันกล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย สร้างความรำคาญใจให้ฉันไม่น้อย

แต่เรื่องก็ดำเนินไปเหมือนทุกที (ไม่เคยปฏิเสธพี่ได้สักที) ฉันพยักหน้าแบบไม่ค่อยสบอารมณ์นัก แต่ก็จับแขนคนเมาขึ้นพาดบ่า “ช๊านนนยังม่ายยยมาววว.....เดิ่มอีก.....เอิ๊ก!”

 “พี่มิโซ ใช้งานน้องสาวผู้น่ารักแบบนี้ระวังสวรรค์จะลงโทษนะ”ประโยคนี้จะแปลไปอย่างที่พี่สาวฉันคิดก็ได้ ว่าฉันก็หยอกพี่เล่นตามปกติ แต่จะแปลเป็นการจงใจกัดพี่เขาก็ได้อีกนั่นล่ะ........ช่วยไม่ได้นี่นา

สภาพผู้แสนเก่งกาจมันละลายหายไปกับเหล้าหมดแล้วสินะ ฉันเองก็จิบๆไปบ้างแก้ความทรมานที่ต้องทนเห็นพี่สาว กับคนที่ฉันรักจู๋จี๋กัน............ว่าแต่นายน่ะ ดื่มเพื่ออะไรกัน?

ฉันคิดขณะพยุงเจ้าของเส้นผมสีน้ำตาลแดงขึ้นบันไดไปยังห้องของเขา ถึงแม้เขาจะพูดงึ่มง่ำๆแล้วก็โยกตัวไปมาเกือบตลอดเวลา แต่ฉันก็สามารถขึ้นมาถึงหน้าประตูห้องได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ไม่ต่างจากเวลาทำปากเก่งหรอก คล้ายๆกันนั่นแหละ

“โทษทีนะ ขอบุกรุกเข้าไปหน่อยละกัน”พูดเป็นเชิงขออนุญาตแบบพอเป็นพิธี แล้วจับเขาโยนโครมขึ้นไปบนเตียง สนองความรู้สึกหมั่นไส้ “เหอะ! เก่งแต่ปากนี่หว่า ใครบอกนะว่าไม่เมาๆ”

ฉันบ่นกับตัวเองแล้วทำท่าว่าจะเดินออกจากห้องนี้ไป แต่ทันใดนั้นเอง ฉันก็ถูกรั้งตัวจากด้านหลัง ให้ล้มลงไปบนเตียงนุ่ม

“นาย!!!”เจ้าของใบหน้าหวานสวยยืนยิ้มอยู่ที่ปลายเตียงทั้งๆที่ดูยังไงก็ไม่ใช่คนสร่างเมาสักนิด ฉันเริ่มถอยไปจนชิดขอบเตียง เพราะรู้สึกว่ามันเริ่มจะไม่ชอบมาพากล “นายเมาแล้วนะฮีซอล.......เดี๋ยวก็หาน้ำมาสาดให้สร่าง----อุ๊บ”

เขาประกบปากจูบฉันอย่างดูดดื่ม แล้วให้มือทั้งสองข้างกดข้อมือฉันลงกับเตียง แม้ว่าฉันจะพยายามดิ้นรนเพียงใด ร่างสูงก็ไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัวเลย

“มิโซ...ปากเธอนี่หว๊าน...หวาน.......รู้ตัวมั้ย?” เขาบอกฉันทันทีที่ถอนปากออก เป็นอย่างที่ฉันคาดไว้.....เขาคิดว่าฉันคือพี่สาว และเรื่องนี้มันจะไม่จบง่ายๆถ้าฉันไม่รีบหนีไปซะ

“เพี๊ยะ!!!”ใบหน้าสีขาวหันไปตามแรงจากฝ่ามือของฉัน “เลิกบ้าซะทีฮีซอล เธอแยกไม่ออกเหรอระหว่างฉันกับมิโซ!!”

เขาลูบแก้มตัวเองยิ้มๆ ก่อนจะหันหน้ามาหาฉันอีกครั้ง คราวนี้แววตาของเขาดูเอาจริงกว่าทุกที.......ฉันควรจะรีบวิ่งหนี ไม่อย่างนั้น......

ฉันออกวิ่ง แต่ไม่ทันพ้นรัศมีเตียงก็ถูกฉุดขึ้นไปอีก คราวนี้เขาบีบข้อมือของฉันจนรู้สึกเหมือนข้อมือจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่รอยยิ้มบนริมฝีปากของเขามันยังดูอ่อนโยน และยังดูเหมือนหยอกเล่นเสียมากกว่า “มิโซ เธอจะไม่ใช่เธอได้ยังไง เธอคิดว่าฉันจำคนที่ฉันรักที่สุดไม่ได้เหรอ?”

นั่นแหละประเด็น!

ฉันพยายามสะบัดมือให้หลุด แต่ยิ่งเห็นใบหน้าของเขาฉันก็ยิ่งอยากอยู่ตรงนี้ แม้จะเป็นฐานะตัวแทนพี่ หรืออะไรก็ช่าง แต่ถ้าให้เขาทำสีหน้าแบบนี้กับฉันได้สักครั้งหนึ่งในชีวิต ฉันก็ยอมแลกกับทุกอย่าง.........แม้กระทั่งความสัมพันธ์ของฉันกับเขา

“มิโซ ทำไมนิ่งไปล่ะ? โกรธฉันเหรอ?”ริมฝีปากเรียวซุกไซร้ไปตามลำคอของฉัน แล้วค่อยๆไล่ต่ำลงไปจนถึงเนิ่นอกเหนือชุดราตรี

“เปล่าหรอก”ฉันส่ายหน้า แล้วค่อยๆคลี่ยิ้มออกมา “ฉันรักนายมากนะ ฮีซอล”

เขาทำหน้างงๆครู่หนึ่ง ก่อนที่เราทั้งสองจะปล่อยให้ท่วงทำนองอันแสนหวานบรรเลงไป แม้ฉันจะรู้ว่ามันจะทำให้เขาเกลียดฉันก็ตามที

ถ้านายอยากเกลียดฉันก็เอาเถอะ แต่ฉันรักนาย และจะทำทุกอย่างเพื่อรั้งนายเอาไว้

--------------------------------------------------------------------------------------------

เช้าวันต่อมา 

“อื้อ.....”นักฆ่าหนุ่มพลิกตัวอยู่บนเตียงคู่ด้วยสภาพมึนงงเล็กน้อยจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เมื่อคืน เขารู้สึกได้ว่าข้างตัวมีใครบางคนนอนอยู่ แน่ล่ะว่าเขาต้องคิดว่าเป็นแฟนสาว

“มิโซ อรุณสวัสดิ์”เขาโน้มตัวเข้าไปหอมแก้มนวล แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นร่างบางชัดๆ...........นี่มัน....มีรา!!!

“ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ได้?!!!”แถมทั้งเขา ทั้งผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าด้วยกันทั้งคู่.......เมื่อคืนเขาจำได้ว่าเขามีอะไรกับมิโซนี่นา.........ทำไมถึงเป็นยัยเด็กนี่ไปได้

ความจริงมีราตื่นมาได้สักพักแล้ว เธอรู้ดีว่าเขาต้องมีปฏิกิริยาแบบนี้ และเตรียมใจจะยอมรับมันตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว “นายเมา แล้วก็ปล้ำฉัน สั้นๆง่ายๆ”

“แล้วเธอก็นอนให้ฉันปล้ำเนี่ยนะ ทะ...เธอมันอะไรกันเนี่ย!!!”เขายังคงร้องเสียงหลงเหมือนปรับความคิดในสมองไม่ได้ เขายังไม่เข้าใจสถานการณ์ทุกอย่าง หรือไม่ก็พยายามหลีกหนีมัน

“ฉันพยายามหนีแล้ว แต่นาย....แรงเยอะกว่าฉัน”มันก็แค่คำแก้ตัวของผู้หญิงเลวๆคนหนึ่ง ฉันอยากได้นายมา....ฉันก็แค่อยากนอนกับนาย แค่นั้นเอง

“.........เธอคิดว่าฉันจะเชื่อเธอเหรอ มีรา”จู่ๆน้ำเสียงของเขาดูเย็นชาไปราวกับเป็นคนละคน “คนอย่างเธอน่ะเหรอ จะหนีจากคนเมาอย่างฉันไม่ได้ ไม่ตลกไปหน่อยเหรอ?”

คู่กรณีของเขาเริ่มทำหน้าไม่ถูก ใช่......เธอหนีได้.........แต่ว่า.....ไม่หนีเอง

“ใช่ฮีซอล ถ้านายอยากฟังความจริงนักฉันจะบอกให้”เวลานี้เธอไม่สนอะไรทั้งสิ้นแล้ว เธอต้องการเขา เธอจะต้องใช้เรื่องนี้ดึงเขามาให้ได้ “ฉันสมยอมเอง พอรู้ว่านายเห็นฉันเป็นพี่สาวฉันก็ดีใจจนเนื้อเต้น เพราะฉันรักนาย และเรื่องนี้จะทำให้นายต้องมาอยู่ข้างฉัน”

ชายหนุ่มกำหมัดแน่น มองหน้าหญิงสาวตรงหน้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ เขารู้ตัวแล้วว่าทำผิดลงไปอย่างมหันต์ เขาสร้างตาข่ายขึ้นมาครอบตัวเอง ยิ่งดิ้น....มันก็จะยิ่งรัดเขาแน่นขึ้นเรื่อยๆ “เธอ.....ต้องการอะไร”

“อยู่กับฉัน ไม่ขับไล่ไสส่งฉัน แล้วฉันจะไม่บอกพี่สาว”เธอกระเถิบเข้าไปจนชิดติดลำตัวของเขา แล้วกระซิบที่ข้างหูว่า “ถึงเรื่องของเรา”

ท่าทางของเขาที่ถอยห่างอย่างทันควันมันทำให้เธอรู้สึกปวดใจ นั่นยังไม่รวมสีหน้าที่ทำเหมือนเธอเป็นตัวอะไรสักอย่างที่น่าขยะแขยงเอามากๆ

“ถึงเธอจะทำแบบนี้ฉันก็ไม่มีวันรักเธอหรอก ไม่มีวัน!”

............ทำไม......มันถึงปวดใจขนาดนี้นะ........ทำไมพอคิดว่าเขาเกลียดฉัน....มันถึงทรมานแบบนี้..........

6.วันหนึ่งคุณมีงานคือการไปฆ่านักธุรกิจคนหนึ่งโดยครั้งนี้คุณไปกับสองคู่หูซองฮวางและพระเอกของคุณ คุณเป็นคนขับรถเพราะซิ่งเก่ง พอไปถึงสถานที่ที่คุณต้องจัดการเป้าหมาย คุณและพระเอกคุณก็เตรียมทุกอย่างให้พร้อมเพื่อนการดูแล และป้องกันบริเวณที่ซองฮวางตั้งปืนจะยิง เพราะเธอแม่นปืนที่สุด แน่นอนว่าซองฮวางยิงโดนเป้าหมาย เพียงนัดเดียวนักธุรกิจคนนั้นก็ตายคาที่ ลูกน้องของนักธุรกิจตามล่าคุณทั้งสามคน ทำให้พวกคุณต้องแยกกัน คุณต้องเจอกับผู้ชายตัวบึกๆ สี่คน คุณหนีออกจากสามคนนั้นได้ยังไง (เน้นฉากบู๊ที่แสดงถึงความสามารถของคุณ เต็มที่กับชีวิต) :: เมื่อฉันแยกกับซองฮวาง และฮีซอลมาแล้ว ฉันก็ได้พบกับชายร่างยักษ์พร้อมกันทีเดียว 4 คน แน่ล่ะ ว่าถึงฉันจะเก่งในการลอบสังหาร แต่ฉันไม่ใช่ประเภทสู้ตัวต่อตัวได้ดีนัก โชคยังดีที่เห็นแท่งเหล็กอยู่แถวนั้น จึงคว้ามาใช้เป็นอาวุธไปก่อน

โชคเข้าข้างฉัน แสงจันทร์ที่เป็นแสงชนิดเดียวที่ให้ความสว่างในโกดังที่ฉันหลงเข้ามาค่อยๆซ่อนเข้ากลีบเมฆ และฉันถนัดการสู้ในความมืดที่สุด คนตัวใหญ่เป็นพวกเคลื่อนไหวตัวได้ช้ากว่าคนปกติอย่างน้อยๆก็เท่าหนึ่ง ฉันจึงใช้วิธีวิ่งไปรอบๆแล้วใช้ไม้ตีไปตามลำตัวพวกนั้นให้หลงทิศทาง เข้าโจมตีกันเอง

“มีดีแค่ตัวโต สมองมันไม่ได้โตตามเอาเลย”

ต่อจากนั้นเมื่อพวกนั้นพอจะเริ่มชินในความมืด ฉันก็ตรงเข้าเล่นงานจุดอ่อนที่ขา โดยการฟาดเข้าที่ข้อพับเต็มๆ หมายจะให้พวกนั้นล้ม แต่ไม่เป็นผล ไขมันเป็นเกราะป้องกันชั้นดีเกินกว่าจะทำให้สะเทือนด้วยการฟาดเพียงเท่านั้น ฉันเปลี่ยนแผนเป็นการหลบเข้าไปในเงามืดของลังสูงเกือบเท่าเพดานภายในโกดัง เพื่อตระเตรียมกับดัก ที่ชางมินอุตส่าห์คิดมาให้ใหม่

“ตามฉันมาสิ เจ้าพวกโง่^ ^” ฉันวิ่งไปมาระหว่างที่มืดและสว่างให้เหมือนกับว่าฉันหายตัวได้ พอพวกนั้นเริ่มเดินมัว มันก็เข้าล็อคฉันพอดีเด๊ะ เส้นลวดบางอาบยาชาชนิดแรงบาดเข้าไปในบริเวณหน้าแข็งของพวกนั้น ไม่ทันจะนับ 1 ถึง10 ได้จบดี พวกนั้นก็ชาจนขยับตัวไปไหนไม่ได้

“ต่อไปก็....”ฉันล้วงเอาลูกดอกอาบยาพิษชนิดที่ได้รับเข้าไปแล้วจะต้องทนทุรนทุรายนานที่สุด (เกือบวัน) แล้วปาไปยังต้นคอของพวกนั้นคนละดอก

งานนี้ไม่รอดแน่ เพียงแต่..........ยังไม่พอ......ยังไม่เห็นสนุกตรงไหนเลย

ฉันมองไปรอบๆโกดังแห่งนี้ แล้วก็เห็นแท่งเหล็กจำนวนมากถูกประตูกรงที่แข็งแรงมากปิดกั้นไว้ ที่จริงด้านขวาของประตูมีแม่กุญแจเก่าๆล๊อคไว้ ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันเลือกทำ

“เอ๊า เสริมธาตุเหล็กกันหน่อยนะ” ฉันใช้ท่อนเหล็กอันเดิมฟาดลงไปที่ลูกกุญแจ เพียงทีเดียวมันก็หลุดออก ทำให้เหล็กทั้งหมดที่พิงประตูนั้นอยู่หล่นออกมาทับร่างใหญ่ยักษ์ของสี่คนนั้นจนเละ เลือดมากมายกระเซ็นเต็มตัวของฉัน แต่ถึงกระนั้นฉันก็ยังรู้สึกว่าไม่พอ...........ทำไมไม่เห็นสนุกเลยนะ เจ้าพวกนี้ไม่เห็นมีเก่งสักคน

ฉันคิดขณะเดินออกมาจากโกดังด้วยชุดที่กลายเป็นสีแดง ภาพที่พวกนั้นถูกเหล็กทับทำให้กระดูกสีขาวแทงออกมาทะลุแทบทั้งร่างมันยังคงไม่จางไป ฉันรู้สึกได้ว่าหลายคนในนั้นยังไม่ตาย อาจเพราะยาชาก็ได้ แต่อีกไม่นานมันจะได้สัมผัสกับความทรมานที่แท้จริงล่ะ

7.เหตุการณ์ไหนที่ทำให้เขามองคุณในแง่ดีขึ้นมาบ้าง :: (ต่อจากคำถามในข้อ9) “ฮีชอล.......”ชายหนุ่มในสภาพหมดอาลัยตายอยากเงยหน้าขึ้นมองผู้มาเยือนด้วยความหวังอันริบหรี่ แต่แล้วก็ต้องพบกับ.....ความผิดหวัง

“เธอออกไปเถอะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ”เขาไล่หล่อนไปอย่างไร้ความปราณี

แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องใหม่ในตำราความรักของเธอ เขาไม่เคยอยากให้เธออยู่ข้างเขามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่ว่า....... “ฉันขอเถอะฮีซอล กินอะไรสักหน่อย-----“

“เพล้ง!!” “โอ้ย!!”ถ้วยโจ๊กถูกปัดกระเด็นไปที่กระแพงจนแตกเป็นเสี่ยงๆ และบางส่วนของมันยังกระเด็นไปใส่แขนของคนปัดอีกด้วย

“นายเป็นอะไรขึ้นมาเนี่ย?! ดูสิลวกแขนนายหมดเลย ไม่กลัวหมดหล่อเหรอ?”ร่างบางยังไม่ละความพยายาม เธอพยายามใช้ผ้าเช็ดโจ๊กที่เปื้อนแขนเขาออกให้ แต่แล้วก็โดนผลักออกห่างพร้อมกับตวาดเสียงก้องว่า “ออกไปเซ่!!! ฉันบอกว่าฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ อีกไม่นานมิโซก็จะมา เขาต้องเลือกฉัน...........ไม่ใช่ไอ้บ้านั่น......”

“มันไม่ใช่......ความผิดฉัน......นะ”ไม่ใช่ความผิดฉัน.......ที่ฉันไม่ใช่พี่...............ไม่ใช่ความผิดฉันเลย.....ที่นายไม่ยอมรับ...ความหวังดีของฉัน

แล้วเธอก็กวาดเศษแก้วเหล่านั้นใส่ถาดแล้วยกออกไปโดนไม่สนใจว่ามันจะบาดมือเธอจนเลือดหยดลงบนพื้นเป็นทาง ที่หัวใจ......มันเจ็บมากกว่านั้นไม่รู้ตั้งกี่เท่า

เสียงประตูปิดลงพร้อมๆกับที่คนในห้องเริ่มคลายอารมณ์โกรธลง เขารู้ว่าเขาว่าผู้หญิงคนนั้นมากเกินไป เขาปากร้ายกับเธอ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรให้เขาก็เห็นมันเป็นสิ่งขัดตาไปเสียหมด ทั้งๆที่เขาไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครเลย.......ทำไมเขาถึงต้องทำร้ายจิตใจเธอด้วยนะ

เพราะว่า.......เธอรักเขา........อยากอยู่ข้างเขา....แค่นั้นน่ะหรือ?

“โอ้ย! แค่ขอโทษก็จบใช่มั้ยล่ะ? เลิกคิดๆ”ก่อนหน้านี้ไม่กี่นาทีเขารู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถเดินไปทางไหนเองได้เลย แต่ว่าตอนนี้.....อย่างน้อยๆเขาก็มีสิ่งที่อยากทำ

.......มันเป็นเพราะเธองั้นเหรอ มีรา.........

---------------------------------------------------------------------------------------

ขาก็เล็กนิดเดียวทำไมเดินเร็วจัง

เดินมาจนถึงสุดท้ายเดิน ขณะที่กำลังจะเลือกว่าจะเดินไปทางซ้ายหรือทางขวาดี ก็เผอิญได้ยินเสียงคนที่กำลังตามหาดังมาจากทางด้านซ้าย ซึ่ง...........ไม่ใช่ห้องของมีรา

“นี่พี่ไม่รู้สึกผิดบ้างเลยเหรอ?”ภาพที่เขาเห็น คือคนที่เขากำลังตามหา กำลังคุยอยู่กับคนที่เขาอยากเจอมาตั้งแต่เมื่อเย็นวาน

“มีรา.....เธออย่ามาทำเป็นเข้าใจพี่หน่อยเลย”ผู้เป็นพี่เบือนหน้าหนี ราวกับว่าไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนั้นอีก

เขาเคยคิดว่าตัวเองไม่เข้าใจผู้หญิงตรงหน้านี่เลยสักนิด เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้กระด้าง อยากทำอะไรก็ทำ ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของคนอื่น แต่ว่า......ตอนนี้เขากลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึกบางอย่าง

“ฉันไม่เข้าใจพี่หรอก^ ^”มีรายิ้มออกมาด้วยใบหน้าที่แปลกไปจากปกติโดยสิ้นเชิง เขารู้ว่าเธอไม่ใช่คนเก็บอารมณ์ เขารู้ว่าตอนนี้มิโซเป็นคนที่เธอไม่อยากเห็นหน้าเป็นอันดับหนึ่ง.....แต่เธอ.........จะมาที่นี่ทำไมกัน

“ไม่เคยเข้าใจพี่เลย ว่าพี่คิดยังไง”เธอยังคงพูดต่อไปโดยไม่ได้หุบรอยยิ้มเสแสร้งแสร้ง “ว่าพี่ใช้อะไรคิด ถึงได้เห็นแก่ตัวแบบนี้”

จากที่เขาคิดว่าจะเดินออกไปลากเธอออกมา เขาก็ต้องชะงัก........ผู้หญิงคนนี้.........มาเพื่อเขางั้นเหรอ.....

“มีรา! มันไม่มากไปหน่อยเหรอ?! เธอทำเหมือนฮีซอลสำคัญกับเธอมาก.......”หญิงสาวที่ดูจะใจเย็นที่สุดในแก๊งชักจะอดกลั้นอารมณ์โกรธไว้ไม่ไหว “.......มากกว่าพี่! เธอตบพี่เพราะเขานะ มีรา!!!”

ผู้เป็นน้องมองหน้าพี่แล้วค่อยๆหุบยิ้มลง เธออดทนมากกว่าปกติไม่รู้ตั้งกี่เท่า แต่ตอนนี้มันเกินจะทนแล้ว “ก็ใครใช้ให้พี่ทิ้งคนที่ฉันรักไปหาผู้ชายคนอื่นล่ะ ทำไมพี่ถึงไม่คิดถึงใจเขาบ้าง พี่จะทำให้ฉันผิดหวังในตัวพี่ไปอีกนานแค่ไหน”

เธอกำลัง.......เรียกคนที่เธอควรจะเกลียดที่สุดตอนนี้......มาหาเขาด้วยวิธีในแบบของเธอ

คนขี้อ้อน ติดพี่อย่างเธอ..........ตอนนี้กลับมองหน้าพี่สาวตัวเองแทบไม่ติด

.....เพราะเขา.........ไม่ว่าเธอจะทำดีแค่ไหน เขาก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจ........

ไม่ใช่ว่าไม่เห็น ว่าแขนของเธอก็มีแผลถูกลวกไม่ต่างกัน

ไม่ใช่ว่าไม่รู้ ว่าเธอเลือกเขามากกว่าตัวเอง

และไม่ใช่ไม่รู้.........ว่าผู้หญิงคนนี้.............รักเขามากแค่ไหน

คิม....ฮีซอล.............นายกลายเป็นคนเลวแบบนี้.....ไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

ชายหนุ่มได้แต่ถามตัวเองแบบนั้น ขณะเดินกลับห้องไปด้วยความรู้สึกสับสนอย่างประหลาด เขารู้สึกว่า....เขาเข้าใจผู้หญิงคนนี้..........มากกว่าที่คิดเสียอีก


8. คุณใช้วิธีไหนพิชิตใจเขา ::

1.คอยอยู่ข้างๆเขาเสมอ ไม่ว่าจะเวลาไหน ทำให้เขารู้ว่าฉันแคร์เขาแค่ไหน ถึงฉันจะไม่ชอบพูดอะไรหวานเลี่ยนก็เถอะ

2.ลากเขาไปเที่ยวเล่นบ้าง ไม่ใช่วันๆให้เห็นแต่เลือดกับศพ ถ้าไม่ทำแบบนี้สักวันเขาต้องประสาทตายแน่ๆ

3.พยายามไม่พูดถึงเรื่องความสัมพันธ์ในวันนั้น ฉันหวังว่าเขาจะคลายความรู้สึกรังเกียจฉันบ้าง ไม่มากก็น้อย

4.คอยเป็นกำลังใจให้กับเขา คอยปลอบโยนเวลาที่เขาต้องการใครสักคน

5.เรียนรู้ทุกๆอย่างที่เป็นเขา เพราะฉันรู้สึกว่า เขาต้องการใครสักคนที่เข้าใจเขาจากใจจริง

6.ทำให้เขายิ้ม ไม่ว่าจะด้วยวิธีอะไรก็ตาม เพราะฉันจะรู้สึกดีไปด้วยเวลาเห็นเข้ามีความสุข (ก็ฉันมันเห็นแก่ตัวนี่นา)

7.ให้เวลาเขาบ้าง ไม่เร่งรัด และไม่รบเร้าเขามากเกินไป (ทำตัวน่ารักๆ อ้อนหน่อยเป็นบางเวลาก็ดี^ ^)

8.พยายามเข้าหาเขาให้มากที่สุด สักวันหนึ่งเขาจะต้องหันกลับมามองฉันคนนี้แน่!

9.มันเป็นเหตุการณ์ที่ทำร้ายจิตใจคุณมากเมื่อคุณกับพระเอกของคุณเดินขึ้นคฤหาสน์ด้วยกันแล้วบังเอิญไปเจอฉากเลิฟซีนของพี่สาวคุณกับพระเอกกลุ่มอีเข้า พระเอกคุณเดินไปชกผู้ชายคนนั้นเต็มที่ แล้วทั้งสองจึงเริ่มปะทะคารมกัน พี่สาวคุณรีบไปแยก ในขณะที่คุณกลับยืนดูอยู่เฉยๆ พี่สาวคุณร้องไห้หนักทำให้ทั้งคู่แยกกัน พระเอกของคุณถามพี่สาวคุณว่ารักใคร แต่เธอกลับไม่ยอมตอบเอาแต่ร้องไห้มันลูกเดียว แล้วก็บอกแค่ว่าเธอเลือกไม่ได้ พระเอกคุณกอดเธอแล้วบอกว่าไม่เป็นไร เขาจะรักเธอเสมอ คุณเหมือนถูกตบหน้า คุณรู้สึกเจ็บปวดมาก ก่อนที่จะค่อยๆ เดินไปหาพี่สาวแล้วตบหน้าเธอ คุณโมโหมากว่าทำไมเธอไม่เลือก พระเอกคุณจึงตบหน้าคุณคืน คุณร้องไห้บอกรักเขา แต่เขากลับไม่สนใจคุณสักนิด ตอนนั้นคุณเสียใจมากๆ คุณพูดอะไรเป็นประโยคสุดท้ายก่อนที่จะวิ่งหนีไป  :: “ฝีมือเธอดีขึ้นเยอะนะ”ฉันหันควับไปมองหน้าเขาทันที ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะชมฉัน ปลื้มใจชะมัด

“แน่อยู่แล้ว นายเริ่มรักฉันขึ้นมาบ้างหรือยังล่ะ^ ^?”ฉันแหย่เขาเล่น ส่งผลให้หมอนั่นหันมาส่งสายตาอาฆาตใส่

“เธอก็รู้ว่าฉันมีคนรักอยู่แล้ว เลิกซะทีเถอะ”นักฆ่าหนุ่มในชุดเสื้อสูทเต็มยศเดินนำฉันลิ่งเข้าคฤหาสน์ไป แต่ฉันก็เห็นนะ ว่าเขากำลังหน้าแดงหน่อยๆ นี่ฉันมีหวังแล้วหรือยังนะ?

“ปึ่ก!” “นี่นายจะหยุดก็บอก------!”อยู่ๆหมอนั่นก็หยุดเดิน มันทำให้ฉันรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น แน่ล่ะ ฉันรีบเอียงตัวเพื่อดูว่าเขาหยุดมองอะไร แต่แล้วก็ต้องพบกับ.........

ภาพพี่สาวคนสาววของฉันกำลังจูบกับหนึ่งในนักวางแผนของแก๊ง พอหันกลับมามองหน้าคนที่ยืนอยู่ข้างฉัน ฉันถึงกับต้องผงะ........หน้าเขาเหมือนจะฆ่าคนได้จริงๆ............

“ฮีซอล......”ฉันอยากจะหยุดเขาเอาไว้ แต่ทว่า....

“แก!!!”หลังจากนั้นไม่ถึงครึ่งวินาทีเขาก็พุ่งเข้าชกหน้าผู้ชายคนนั้นจนหน้าหงาย แน่ล่ะว่าหมอนั่นพอเห็นเป็นฮีซอลก็ชกตอบ กลายเป็นศึกแลกหมัดของลูกผู้ชายที่ฉันไม่ต้องการจะเห็น...........เพื่อแย่งพี่........ฉันเองรู้เรื่องนี้มาก่อนคืนงานเลี้ยงนั่นเสียอีก.......แต่ถึงฉันจะพูดไป เขาก็คงไม่เชื่ออยู่ดี

“พอเถอะค่ะ.......ทั้งสองคน!!!”พี่ร้องไห้แล้วเข้าไปแยก 2 คนนั้นออกจากกัน มันทำให้ฉันรู้สึกหมั่นไส้อย่างบอกไม่ถูก ฉันไม่ชอบคนจับปลาสองมือ และที่สำคัญ ปลาที่ผู้หญิงคนนี้จับด้านหนึ่งเป็นคนที่ฉันรักที่สุด

“ทำไมเธอถึงทำแบบนี้ มิโซ!!!”ภายในตาคู่นั้นของเขามันสับสน เหมือนกับว่าโลกของเขากำลังจะแตกสลายลงตรงหน้า..........ไม่ต่างอะไรไปจากฉัน ที่ยืนเฉยๆให้เรื่องดำเนินต่อไป “ระหว่างฉัน กับไอ้เลวนี่ เธอจะเลือกใคร.........มิโซ”

พี่ส่ายหน้า น้ำตาไหลลงมาเปื้อนใบหน้าที่งามเหมือนรูปปั้นใบพระวิหาร เธอร้องไห้จนโยนตัวขณะทรุดลงบนพื้นราวกับว่ามันกำลังทรมานจิตใจเธอมากเหลือเกิน “ฉัน....ฮึก....เลือกไม่ได้........ฮือๆๆ.....ฮืออ”

“เลือกไม่ได้เนี่ย-----“ “ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ”ฉันอยากจะเดินเข้าไปด่าพี่สาวตัวเองให้รู้แล้วรู้รอด แต่ทันใดนั้นเอง ผู้ที่ได้ชื่อว่านักฆ่าเลือดเย็น ก็เดินตรงเข้าไปกอดพี่ฉันเอาไว้ เหมือนกับว่าเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ฉันรักเธอ มิโซ..........ฉันรักเธอ”หัวใจฉันเหมือนถูกเหล็กร้อนๆทาบลงไปครั้งแล้วครั้งเล่า พอแผลเก่าหายก็ทาบมันเข้าไปใหม่ ฉันเจ็บจนจะยืนไม่อยู่ แต่เพราะไรก็ไม่รู้ ฉันถึงได้เดินเข้าไปหยุดตรงหน้าพวกเขาทั้ง 2 คน

“เพี๊ยะ!!!”ใบหน้าหวานสวยของคนที่กำลังร้องไห้หันไปตามแรงที่ถูกฉันตบ ก่อนที่ฮีซอลจะลุกขึ้นมาตะโกนใส่หน้าฉัน “เธอทำบ้าอะไรห๊ะ!!! บ้าไปแล้วหรือไง?!!!”

“ใช่.....ฉันมันบ้า ฉันจะตบยัยนี่จะทำไม---” ฉันรู้สึกหน้าชา ผู้ชายที่ฉันรักตบหน้าฉันจนมีเลือดจำนวนนึงไหลออกมาที่มุมปาก...........ฉันรู้ว่าฉันผิด......แต่..............

“เธอมันเลือดเย็นอย่างที่คนอื่นพูดกันจริงๆ อิม มีรา”ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาทั้งน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาอย่างเสียไม่ได้

ก่อนจะตอกเขากลับไปว่า “แต่นายน่ะ.........เลือดเย็นกว่าฉันเยอะ”

ฉันหัวเราะออกมาพร้อมๆกับใช้มือปาดน้ำตาที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง “นายกำลังฆ่าฉันทั้งเป็น คิม ฮีซอล.........เพราะนายไม่เคยแคร์ฉันคนนี้สักนิดเลย!!!”

พี่เจ็บเป็น......แล้วฉันเจ็บไม่เป็นใช่มั้ย

พี่ร้องไห้เป็น..........แล้วฉันร้องไห้ไม่เป็นใช่มั้ย

พี่เสียใจเป็น............แล้วฉันล่ะ...........นายเคยเข้าใจมั้ยว่าฉันเสียใจแค่ไหนกัน

ในขณะที่นายกอดปลอบพี่......................นายกลับตบหน้าฉัน

..............แล้วทำไมฉันถึง..........ไม่เลิกรักนายกันนะ............

10.คุณจัดการตัวเองใหม่ เป็นคนใหม่ โดยไม่แคร์อะไรพระเอกคุณอีกเลย เหตุการณ์ไหนที่คุณตอกกลับเขาจนหน้าหงายว่าคุณไม่สนใจเขาอีกแล้ว :: “มีรา เธอได้ภารกิจใหม่น่ะ”ชางมิน เพื่อนสนิทคนเดียวของฉันในยามนี้ เดินเข้ามาพร้อมกับแฟ้มสีน้ำเงิน ซึ่งภายในมีภารกิจของฉันบรรจุไว้

“งานนี้ฉันคงได้ฉายเดียวนะ นักเก็บกวาดคนอื่นน่ะ ฆ่าไม่มันส์เลย”ฉันพูดขำๆก่อนจะหยิบแฟ้มนั่นมาพลิกดูเล่นๆ “อ่า คราวนี้เป็นหัวหน้าระดับสูงไม่หยอกเลยนิ ขอขึ้นเงินเดือนด้วยเด่ ถ้าทำสำเร็จ”

ร่างสูงส่ายหน้าก่อนจะบอกด้วยน้ำเสียงเนือยๆว่า “เธอต้องทำงานคู่กับนักฆ่าน่ะ ฉันว่ามันคงสนุกกว่าพวกนักกวาดล้างรุ่นใหม่ๆ”

“ใครล่ะ?”ฉันถามไปพลางเลือกอาวุธไปพลาง วันนี้ฉันอารมณ์ดีมาก สงสัยเมื่อคืนกินอิ่ม แถมนอนเต็มที่อีก งานนี้กินหมูเห็นๆ

“คิม ฮีซอล” “แกร๊ง!!”ลูกดอกอันงามตกลงกระทบพื้น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เจ้าของชื่อนั้นเดินเข้ามาในห้องเตรียมการของเรา (ฉัน กับชางมิน)

“ไม่ดีหรอกเหรอ?”ถ้าฉันไม่รู้จักชางมินฉันคงคิดว่าหมอนี่ตั้งใจแกล้งฉัน.......แต่ไม่ ชางมินน่ะจับความรู้สึกเก่งจะตาย ที่ฉันฝืนอยู่นี่เขาก็คงรู้ นี่อาจเป็นคำสั่งจากเบื้องบน “เรื่องฝีมือน่ะไม่ต้องเป็นห่วง”

ฉันหันไปยิ้มให้เขา ก่อนจะตัดสินใจรวบอาวุธลับแบบใหม่ทั้งหมดลงเป๊สีดำในทันที “ยินดีที่ได้ทำงานด้วยนะ ฮีซอล”

เขามองหน้าฉันราวกับว่ามีเรื่องจะพูดด้วย แต่ฉันกลับเดินผ่านเลยเขาไปหาชางมินที่ยืนทำหน้านิ่งอยู่ด้านหลัง แล้วตบหัวค่าหมั่นไส้ไป 1 ที “น่าเสียดายที่นายไม่ชอบฆ่าใคร ฉันอยากทำงานร่วมกับเพื่อนสนิทมากกว่านี่นา”

“เอ๊ะ วันนี้เป็นอะไร ถึงได้อ้อนจัง”กุนซือหนุ่มส่งยิ้มให้ฉันอย่างเอ็นดู มือของเขาเริ่มการยีหัวฉันเล่นตามสูตร “ถ้าฉันอยากไปงานนี้ เธอจะไปขอเปลี่ยนให้เหรอ หืม?”

“จริงง่ะ เฮ้! ฉันจริงจังนะ”ฉันกระโดดโลดเต้นไปรอบๆตัวเขา แล้วจบด้วยการกระโดดหอมแก้ม เล่นซะเพื่อนตัวดีเหวอไปเหมือนกัน “ฉันจะไปขอบอสเดี๋ยวนี้ รอแป๊บนึง!”

และฉันก็วิ่งผ่านเขาไปอีกหน แต่คราวนี้เป็นการจากลาที่แท้จริง ฉันอยากจะลืมเขา ฉันเหนื่อยเกินกว่าจะแบกรับความทรมานเจียนตายนั่นไว้ได้อีกแล้ว........... สำหรับฉัน .........มันมากเกินไป

“มีรา!”ฉันหยุดลง ก่อนจะแสร้งทำหน้ายิ้มแย้มหันไปหาต้นเสียง “มีอะไรเหรอ ฮีซอล?”

เขานิ่งไปสักพัก กว่าจะพูดประโยคๆหนึ่งออกมา “ฉันขอโทษ เธอโกรธฉันอยู่ใช่มั้ย?”

พอฉันฟังจบก็หัวเราะครืนให้เขาได้เห็น เพื่อย้ำให้เขาคิดว่ามันช่างไร้สาระสิ้นดีในสายตาของฉันคนนี้ “ไม่เลย ฉันลืมเรื่องไร้สาระพวกนั้นไปหมดแล้ว”

“ตอนนี้ฉันอยู่เพื่อตัวเองแล้วล่ะฮีซอล ผู้หญิงโง่ๆพันธุ์นั้น มันตายไปแล้ว”

ใช่............ไม่มีฉันคนเดิมให้นายรู้สึกรำคาญอีกแล้วเน๊าะ...............คุณผู้ชายที่ฉันเคยรักที่สุด........

11.ฉากที่อยากให้มีในเรื่อง  ::

1.ฉากที่ฮีซอลนั่งเบื่อๆอยู่ในห้องคนเดียวเพราะรู้สึกเหนื่อยกับการฆ่าคนทุกวี่ทุกวัน มีราเดินเข้าไปหาพร้อมกับโปรยอมยิ้มที่มีกระดาษเขียนข้อความเอาไว้มากมาย ทั้ง “ยิ้มเข้านะ” “ร่าเริงไว้สิ” “กินฉันหน่อย” “ทำหน้าบูดแล้วไม่หล่อเลย” ฯลฯ พร้อมกับบอกเขาว่า “นายน่ะถ้าไม่หัดหาเรื่องสนุกๆทำจะเป็นโรคประสาทเอาได้ง่ายๆนะ ถ้ารู้สึกอยากไปมันส์กันเมื่อไหร่ก็บอกได้เลย ฉันจะพาไปซิ่งเอง” พอเธอออกไปเขาก็กวาดมันลงจากโต๊ะหรอกนะ แต่พอเห็นมันเหลืออยู่บนหน้าตักอันนึงก็เลยแกะออกมาลองชิมดู และเขาก็ค้นพบว่า มันก็อร่อยดีนะ

2.ฉากที่มีรากับฮีซอลถูกจับได้ และโดนจับขังแยกห้องกัน ทั้งคู่คุยกันแม้ว่าจะอยู่กันคนละห้อง (จริงๆมีราชวนคุยมากกว่า) คุยไปคุยมาฮีซอลก็รู้สึกว่าเธอเงียบไป จึงตะโกนเรียก แล้วเธอก็มาปรากฎตัวที่หน้าห้องขังของเขาพร้อมกับกุญแจห้องขังในมือ และช่วยเขาออกไปด้วยกัน (ต้องขอบคุณคนสร้างกรงขังที่สร้างช่องว่างระหว่างลูกกรงกว้างพอที่เธอจะลอดผ่านมาได้ จริงๆก็รู้ว่าออกได้แต่แรกแล้วล่ะ แต่อยากคุยกับเขานานๆก็เลยคุยก่อนช่วย)

3.เธอล็อคคอคุณพระเอกขึ้นรถโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว แล้วพาออกไปที่ทะเล ตอนแรกเขาก็ทำฟึดฟัด ด่าคุณว่าประสาท ติงต๊อง แต่สุดท้ายก็ยอมลงไปเดินริมชายหาดด้วยกัน

4.ในช่วงเย็นวันหนึ่งหลังจากที่มีราทำงานเสร็จก็เลยมาหาเขาที่ห้อง เขากำลังหลับอยู่แต่แล้วจู่ๆก็ละเมอขึ้นมาเหมือนกับฝันร้าย พอเขาตื่นขึ้นเห็นเธอ เขาก็บอกให้ออกไป (ตามปกติ) แต่เธอไม่ยอม ถามว่าเขาฝันร้ายเรื่องอะไร ไปๆมาๆจากที่ด่าเป็นชุด ก็ยอมเล่าออกมาอย่างเสียไม่ได้ เขาเล่าว่า เขาเป็นเด็กกำพร้า ต้องอยู่ด้วยตัวคนเดียวมาตั้งแต่จำความได้ เขาทำทุกอย่างทั้งขโมย ฆ่าคน เล่นพนัน โกหก ทรยศ เขารู้สึกว่ามันตามหลอกหลอนเขามาตลอด มันทรมาน แล้วเขาก็ยังบอกอีกว่า ความจริงอยากจะมีลูกสักคน อยู่ในที่ห่างไกลกับคนรัก แล้วทำไร่ทำนาไปตามเรื่องมากกว่า ที่จะมาฆ่าคนแบบนี้ แต่พอถึงตรงนี้ก็เหมือนจะนึกได้ว่ามาเล่าให้เธอฟังทำมั้ยเนี่ย จึงได้ผลักเธอออกจากห้องแล้วปิดประตูใส่หน้า

5.หลังจากเกิดเรื่องทุกอย่างขึ้นมากมาย ทุกคนที่มีราทำดีกับเขา เขาก็ไม่เคยสนใจ เขาทำเหมือนเธอไม่มีค่าอะไรเลย ความอดทนสุดท้ายของเธอขาดลงในตอนที่เขาปัดถ้วยโจ๊กที่เธอพยายามทำเกือบ 5 ชั่วโมง แล้วยังไล่เธอออกมาอย่างไม่ใยดี หลังจากเธอขอพี่สาวไม่สำเร็จ เธอจึงได้ตัดสินใจเข้าไปหาเขา แล้วกอดเขาซึ่งนั่งอยู่บนเตียงเอาไว้ ตอนแรกเขาก็พยายามดิ้นไม่ให้เธอกอด แต่พอเธอพูดออกมาว่า “นี่เป็นครั้งสุดท้าย!!! คิดว่าฉันเป็นพี่ แล้วพอฟังจบ ก็ลืมเรื่องที่ฉันจะพูดทั้งหมดนี่ไปซะ!” แล้วเธอก็พูดถึงความทรมานทั้งหมดที่ได้รับ ความรักของเธอ และความโหดร้ายที่เขาทำ ตอนแรกก็กอดเขาดีหรอก แต่ตอนหลังเธอกลับกดลงกับเตียงแล้วร้องไห้ นั่นเป็นการบอกลาของเธอ เพราะเธอตั้งใจจะเลิกรักเขาตั้งแต่ตอนนั้น

6.เป็นฉากที่มีราไปขอชางมินว่าจะยกขบวนไปเที่ยวกัน ตามความสมัครใจของคนในแก๊ง แน่นอนว่าไม่ได้ละทิ้งงาน ไปพักที่โรงแรมนั่นก็เลือกโรงแรมที่ใกล้เป้าหมายทุกคนมากที่สุด พอว่างก็มาพัก มาเล่นกัน เพื่อให้เธอลืมๆเรื่องของเขาคนนั้นไปบ้าง แต่กลายเป็นว่าเขาก็ไปด้วย

7. ฮีซอลได้รับงานเก็บกวาดเป็นงานแรก ซึ่งเป็นเรื่องผิดปกติ แถมบอสยังสั่งให้เธอไปคอยดูด้วย เมื่อไปถึงที่นั่น ซึ่งเป็นงานแต่งงาน พอฮีซอลจะเข้าไปฆ่าเจ้าสาวตามคำสั่งเขาก็ต้องตกตะลึง เพราะเป็นมิโซนั่นเอง เจ้าบ่าวก็คือผู้ชายที่เขาเคยเห็นจูบกับเธอในวันนั้น 2คนนี้หนีออกมาจากแก๊งมาได้เกือบเดือนแล้ว จึงไม่แปลก.....ที่ถูกตราหน้าว่าเป็นคนทรยศ มิโซคุกเข่าขอร้องพวกเขา พร้อมๆกับคนที่ตัวเองรัก ฮีซอลเองก็ตัดใจไม่ได้ คนจากแก๊งก็ตามมาใกล้จะทัน มีราจึงได้ตัดสินใจให้พวกเขาหนีไปให้หมด เธอจะคอยกันไว้ให้เอง

“มีรา......แต่เธอ..........”เขาไม่อยากจะไป พอๆกับพี่สาวและคนรักใหม่ของเธอที่ยังมองมายังนักเก็บกวาดสาวราวกับไม่อยากปล่อยเธอไว้คนเดียว

“นายอยากจะช่วยพี่ไม่ใช่เหรอ?! รีบไป ฉันไม่มีเวลาคุยด้วยแล้ว”เธอหันกลับไปประจัญหน้าพร้อมกับแกว่งเคียวยาวไปรอบๆเหมือนกางอาณาเขตไม่ให้ใครผ่านไปได้ “ไปเซ่!!”

“มีรา เธอต้องตามมา! ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ”หญิงสาวพยักหน้านิ่งๆ แต่เธอกลับคิดในใจดด้วยความทรมานจนเหลือจะกล่าว มันคง....ไม่มีวันนั้นแล้วล่ะ

ไม่มีใครสามารถผ่านไปได้ตามที่เธอลั่นวาจาไว้ เธอฆ่าพี่น้องในแก๊งไปเป็นจำนวนมาก น้ำตาค่อยๆไหลลงมาอาบแก้ม แต่เธอก็ยังไม่ยอมหยุด

“อิม มีรา เธอคิดว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่!!!”บอสของแก๊งตามมาด้วยตัวเอง เธอรู้ดีว่าเขาเชื่อใจเธอ แต่ว่าตอนนี้.....มันจบแล้ว

นักเก็บกวาด หรือเรียกอีกอย่างว่าผู้คุมกฏคนนี้ ได้พังกฏลงไปด้วยตัวเอง “บอส.......ฉัน....ขอโทษจริงๆค่ะ”

เธอทิ้งเคียวลงกับพื้น แล้วยกปืนขึ้นมาจ่อขมับตัวเอง “ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะ...........และขอโทษค่ะ ที่ไม่สามารถทำตามคำสั่งของบอสได้”

ลาก่อน.........คิม ฮีซอล

“ปัง!!!” (มดจ๋าลุยต่อเองน้า เราชอบฉากนี้มากเลยอ่ะ คิดขณะนอนฟุ่บอยู่ในห้องสอบแกะแพะ จริงๆก็คิดไว้ว่าให้ฮีซอลกลับมาช่วยทัน ไม่ก็ชางมินปัดปืนออกไปก่อน ไม่ก็.......ยอมตายเพื่อความรัก ฯลฯ)  

ส่วนคำถามเล็กๆ น้อยๆ

ที่ทำมาทั้งหมดมั่นใจมั้ย ?? :: มั่นใจในความพยายามค่ะ

ตรวจให้แน่ใจก่อนส่งนะ :: ค่ะ (ว่าแล้วก็แว๊บไปตรวจใหม่)

คำถามยากป่าว ?? :: ยากนะ แต่ว่ามันท้าทายดี^ ^

สู้ๆ นะ มดเอาใจช่วย :: ขอบคุณมากนะ สาธุๆ (พนมมือแล้วก้มหัว 3 ที)

เอาบทสำรองมั้ย ?? :: ไม่เอาค่ะ

ถ้าเอา จะเอาบทอะไร ?? ::  (เราอยากเป็นนางเอกพล๊อตนี้น่ะจะมดจ๋า ชอบพล๊อตนี้มากเลย)

ลองพูดอะไรสักอย่างที่ทำให้มดต้องเกิดความรู้สึกผิดที่ไม่เลือกคุณหน่อยสิ :: ถึงสุดท้ายแล้วใบสมัครนี้จะไม่ตรงสเปคมดจ๋าทั้งหมด แต่ว่า....มีใครไม่เคยพลาดบ้าง แล้วมดไม่รู้สึกเลยเหรอ ว่าใบสมัครนี้มีความพยายามแฝงลงไปแค่ไหน (เธอจะทำร้ายเค้าได้ลงคอเชียวเหรอ?)

แสดงความเห็นเรื่องพล๊อตกับตัวละครหน่อยเร็ว :: ชอบมากค่ะ ยอมรับในความสามารถจริงๆ เลือกได้เหมาะสมสุดๆ^ ^      

ทำไมถึงมาออพล๊อตนี้ :: เพราะว่าท้าทายดีค่ะ แล้วก็ชอบพล๊อตแนวนี้ แบบนางเอกแอบชอบแฟนพี่เนี่ย (- - ใฝ่ฝันว่างั้น)

พล๊อตไหนที่ชอบที่สุด :: ชอบพล๊อตของซองฮวางกับทงเฮมากเลย ชอบที่สุด แต่ว่า......พล๊อตบีเป็นแนวที่น่าลองค่ะ ไม่เคยลองเลย ก็เลยอยากรู้ว่าตัวเองพอทำได้แค่ไหน

ขอให้โชคดีทุกคนค่ะ :: จ้า แต่โชคของเราก็อยู่ในกำมือมดจ๋าน่ะนะ (นี่เธอแฝงความนัยอะไรป่ะเนี่ย)

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อาจจะยากสักหน่อย แต่ค่อยๆ ทำเดี๋ยวมันก็เสร็จ สู้ๆ นะคะ ^^