คลังเก็บใบสมัคร (ดูได้ แต่ว่าอย่าลอกกันเลยน้า)

ลำดับตอนที่ #4 : ใบสมัครคยูฮยอน

ใบสมัครคยูฮยอน
ใช้สี เขียว ตอบ

ถามผู้สมัคร

ชื่ออะไรคะ? :: น้ำหวานค่ะ
อายุล่ะ :: 17

นามแฝงอ่ะ:: Devil-May-Cry12

คำถามตัวละคร

ชื่อจริง-นามสกุล (ขอเป็นไทยนะคะ):: อริสา เรืองรัฒนา

ชื่อเล่น:: อายด์

วันเกิด :: 23 กุมภาพันธ์ 19**

นิสัย (4บรรทัดขึ้น):: เธอเป็นคนที่มีความอดทนสูง ใจเย็น มักใช้สติไตร่ตรองมากกว่าอารมณ์ แต่เธอจะโกรธง่ายมากกับผู้หญิงประเภทขี้วีน พวกหุ่นสะบึ้มแต่สมองไม่โตตาม ใจกว้าง คิดอะไรเป็นผู้ใหญ่ เธอเป็นพวกกรี้ดไม่เป็น วีนไม่เก่ง แต่ถ้าโกรธแล้วน้ำเสียงเย็นยะเยือกของเธอมักทำให้คนฟังต้องไปหาผ้าห่มมาช่วยกันความเย็นสัก 3 ชั้น เธออาจฆ่าคนได้ด้วยสายตาหวานเยิ้ม เธอยิ้มได้แม้กำลังโกรธสุดขีดก็ตามที ไม่สนใจว่าใครจะใหญ่จะรวยมาจากไหน ถ้าผิดเธอก็ว่าผิด ไม่พูดมาก ชอบความเป็นส่วนตัวในบางเวลา เธอมักจะพูดว่า “เราไม่ได้เกิดมาพร้อมกับเขา แล้วทำไมเราต้องไปยึดติดกับเขาด้วย” เพื่อเป็นการปลอบใจตัวเอง ไม่ให้ยึดติดมากเกินไป

3 คำที่บอกถึงความเป็นคุณ:: สวย ใจเย็น แอบโหด

ประวัติครอบครัว:: บ้านของเธอไม่มีอะไรโดดเด่น คุณพ่อเป็นหัวหน้าแผนกสื่อสิ่งพิมพ์ คุณแม่เป็นแม่บ้าน และมีน้องชายอายุ 15 หนึ่งคน ที่ต้องไปแต่งงานกับเดนเจอร์เพราะเป็นสัญญาของพ่อแม่มาตั้งแต่ก่อนเธอจะเกิดด้วยซ้ำ สิ่งที่ขาดหายไปในครอบครัวของเธออาจเป็นความรัก พ่อ กับแม่ ไม่เคยรักกันเลย ราวกับว่าความรักที่มี มันจบลงหลังจากแต่งงาน และมีลูกด้วยกัน เธอจึงโหยหาความรัก (แต่ปิดบังเอาไว้)

ประวัติความรัก:: ยังไม่เคยคบกับใคร เพราะเธอใช้เวลาไปกับการดูแลเรื่องทางบ้าน ดูแลน้องชาย เพราะแม่ไม่สบายนอนอยู่บนเตียงมาตั้งแต่ปีที่แล้ว เธอจึงต้องผันตัวเองมาทำงานบ้านทุกอย่าง (พ่อไม่สนใจอะไรเลย ทำแต่งาน สิ่งที่เชื่อมต่อเธอกับแม่ และแม่ไว้ ก็คือเงินเท่านั้น)

ชอบ:: ธรรมชาติ นิยายรัก ทำอาหาร สัตว์น่ารักๆ

ไม่ชอบ:: แสงสีมากนัก เสียงดังๆ อาหารขม คนไม่รักษาสัญญา

เกลียด:: คนเห็นแก่เงิน คนโกหก ผู้หญิงร่าน (แรงไปมั้ยคะ* *)

ความสามารถพิเศษ :: ทำอาหารเก่งมาก เข้าใจคนอื่นได้ดี ปลอบประโลมคนอื่นได้เสมอ

 อิมเมจ(4+) ::

ชื่ออิมเมจ :: Jung Sooyeon – SNSD

รูปคู่ของคุณ ::

คำถามชิงบท

1.คุณเต็มใจแต่งงานรึป่าวคะ :: ไม่เต็มใจ แต่บางทีอาจจะดีก็ได้ถ้าฉันได้เจอคนที่รักฉันได้สักที ฉันไม่ค่อยรู้สึกอะไรกับวิธีคลุมถุงชนแบบนี้ ฉันชินซะแล้ว ในเมื่อที่บ้านฉันก็ไม่มีสิทธิ์ออกเสียงอะไร ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองมีค่า เพราะน้องชายของฉันคนเดียวเท่านั้น

2.คุณเป็นคนชอบฟังเพลง แล้ววันหนึ่ง คุณเดินเล่นอยู่ในห้าง หูก็ฟังเพลงไปด้วยระหว่างนั้น คุณเดินชนกับใครคนหนึ่ง แล้วเพลงนั้นคือเพลงอะไรคะ (ขอชื่อเพลง คนร้องและเนื้อเพลงด้วยค่ะ ถ้าเป็นเพลงเกาหลีขอคำแปลด้วย) :: เพลง : เผลอใจ
ศิลปิน : พัดชา AF2
เนื้อเพลง :

ไม่บอกกันก็พอรู้

ใครก็ต่างฝัน

ขอได้เคียงข้างเธอ

แต่ว่าเมื่อดวงใจของเธอ

ไม่เคยหยุดรัก

ขอไม่เสี่ยงจะได้ไหม

* คอยห้ามตัวเองไม่สบตา

เมื่อเธอส่งยิ้มเดินเข้ามา

คอยห้ามให้ใจไม่หวั่นไหว

แต่มันไม่ไหว (ห้ามไม่ไหว)

** เอ๊ะใจเรามันยังไง

ฝืนมันยังไง

แต่เผลอทีไรก็ลอยไป...หาเธอ (รักเธอ)

เมื่อเธอเดินเข้ามาทัก

ดูเธอน่ารัก

เหมือนที่ใจต้องการ

แต่ไม่อยากจะเปลืองน้ำตา

เมื่อตัวเธอนั้น

รักไปหมดเลยใช่ไหม

ซ้ำ (*) , (**)

3.วันหนึ่งคุณไปดูตัวตามที่คุณพ่อคุณแม่บอก คุณเจอกับเขาครั้งแรกคุณกับเขาก็ร้องเสียงหลงทันที แล้วคุณจะพูดยังไงต่อล่ะ (ขอตั้งแต่ตอนที่เดินเข้าไปในสถานที่นัด จนถึงตอนที่เขาบอกว่าจะแต่งรึไม่แต่งเอาตามที่บอกในคาแร็คเตอร์เลยนะคะ บทพูดนะคะ) ::

วันนี้คงเป็นวันอีกวันหนึ่งที่ฉันจะต้องนั่งนานๆในร้านอาหารหรู ซึ่งถ้าลำพังมากินอาหารเย็นกับครอบครัวฉันคงไม่ได้เหยียบย่างเข้ามา

คุณพ่อของฉันวันนี้ใส่ชุดสูทที่ดูดีที่สุดในตู้เสื้อผ้าของท่าน ใบหน้าดูยิ้มแย้มทันทีที่ก้าวเข้าไปในร้านราวกับถูกโปรแกรมไว้ ฉันเองก็พอจะเดาได้ ว่าการแต่งงานของฉันคงเกี่ยวข้องกับการงาน และการเงินของท่านเป็นแน่

ไม่เช่นนั้นท่านคงไม่ซื้อชุดราตรีสวยๆนี่ให้ฉันหรอก ชุดที่ฉันใฝ่ฝันว่าจะได้ใส่ แต่ไม่คิดเลยว่าจะได้ใส่เพื่อให้ผู้ชายชอบใจ

“คุณณรงค์มาแล้วหรือคะ”หญิงวัยกลางคนซึ่งดูแล้วน่าจะเป็นแม่ของชายหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน ลุกขึ้นโบกมือเรียกคุณพ่อ แม้ว่าเธอจะใส่เสื้อผ้าเหมือนพนักงานบริษัทธรรมดา แต่กลับรู้สึกได้ว่ามีราศีคนรวยจับมาแต่ไกล

ฉันถูกเชิญกึ่งบังคับโดยคุณพ่อของฉันเองให้นั่งลงบนที่ตรงข้ามกับเจ้าของเส้นผมสีนิลคนนั้น เขาก้มหน้าก้มตากดมือถือไม่หยุดตั้งแต่ฉันเดินเข้าร้านมา ฉันจึงยังไม่ได้เห็นหน้าเขาเลย

“นี่ เดนเจอร์! ลูกต้องให้เกียรติ์หนูอายด์เขาหน่อยสิจ๊ะ เลิกเล่นโทรศัพท์ได้แล้ว”ผู้เป็นแม่กล่าวเอ็ดลูกชาย ขณะที่พ่อของฉันก็ออกตัวแบบผู้ใหญ่ใจกว้างว่า “ไม่เป็นไรหรอกครับ ยายอายด์ไม่ชอบรบกวนใครอยู่แล้ว จริงมั้ยลูก”

ฉันพยักหน้าเล็กน้อย แล้วส่งยิ้มไปหาคุณน้า “สวัสดีอีกครั้งค่ะคุณน้า คุณน้าดูสวยมากเลยนะคะ”

“ขอบใจจะ---” “โถ่คุณผู้หญิง อยากจะตกถังข้าวสารขนาดยอมประจบประแจงเลยเชียวเหรอ? เว่อร์ไปมั้ง” คุณน้าที่กำลังยิ้มต้องหันไปส่งตาเขียวใส่ลูกชายที่อยู่ๆก็เกิดอยากพูดขึ้นมา

“ผม เดนเจอร์ คิดว่าคงรู้จักแล้ว ผมไม่อยากแต่งงาน! ผมยังมีสาวๆอีกเป็นโหล่ให้เลือก ไม่ว่างพอมาแต่งกับ......”พอพวกเราทั้งสองคนได้เห็นหน้ากันก็ต้องร้องเสียงหลงออกมา

“คุณ!!!/เธอ!!!” คนที่เดินชนฉัน แล้วไม่ขอโทษ แถมยังเดินไปกับสาวประเภทที่ฉันไม่ชอบที่สุด.......คนแบบนี้เนี่ยนะ ที่ฉันจะต้องแต่งงานด้วย

“ยัยเอมพี3 ยัยบ้านจนที่ไม่มีเงินซื้อไอพอตฟัง”นายจำฉันได้เพราะเอมพี 3 เนี่ยนะ.......น่าอายซะมัด

ไม่ได้สิ เราต้องรักษามารยาท

“เรื่องในวันนั้นที่คุณชนฉันจนล้ม แล้วเดินไปกับผู้หญิงน่ะค่ะ ฉันไม่ถือสาหรอกนะคะ ไม่ต้องเป็นห่วง”พูดยิ้มๆให้คุณน้าฟังไปด้วยเลย

แน่ล่ะ คุณน้าจึงดึงหูตาลูกชายจอมเจ้าชู้มากรอกลงไปด้วยเสียง 18 หลอด “เดนเจอร์!!!! ลูกทำอะไรแบบนั้นกับผู้หญิงได้ยังไง ไหนจะเรื่องว่าเธออีก นี่หนูอายด์เป็นลูกสะใภ้ในดวงใจของแม่เลยนะ ลูกห้ามทำร้ายเธอเด็ดขาด”

“โถ่แม่ พูดเหมือนเธออยากจะแต่งกับผมนักนิ”เขาเฉไฉ แต่ไหงมาลงที่ฉันก็ไม่ทราบ “นี่เธอ ไม่อยากแต่งใช่มั้ยล่ะ ถ้าไม่แต่งฉันจะยกสมบัติให้ 10 เปอร์เซ็นต์ตอนรับมรดกแล้ว ดีมั้ยล่ะ? แต่งไปฉันอาจไม่แบ่ง----”

“แต่งค่ะ ในเมื่อเป็นสัญญาของคุณน้า กับคุณพ่อของหนูตั้งแต่เมื่อก่อน ทำไมหนูที่เป็นลูกจะช่วงให้สมหวังไม่ได้ล่ะคะ”เล่นเอาตาคนนั้นอ้าปากเหวอไปเลยทีเดียว เขาไม่คิดว่าฉันจะตอบแบบนี้ ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้มากวนโทสะฉันก่อนล่ะ

ฉันไม่มีผลอะไรอยู่แล้ว.......ในเมื่อฉันไม่มีหญิงติดเป็นกระพรวนอย่างนายนี่

4.คุณอยู่กับเขา เขาสนใจคุณบ้าง แต่แค่เล็กน้อย เขากลับสนใจกิ๊กมากกว่า(แหม! ก็เขาเจ้าชู้หนิยะ) วันนึง คุณเห็นเขานัวเนียกับกิ๊ก คุณมองๆไป แล้วก็ตัดสินใจหันหลังกลับ แล้วจู่ๆคุณก็สะดุดหน้าคว่ำซะงั้น เขาเห็นก็รีบวิ่งเข้ามาหาคุณ แล้วเขาทำอะไรต่อจากนั้นล่ะ? (ขอบทพูดค่ะ) ::

 ฉันจำได้ว่าตัวเองสะดุดล้มหน้าทิ้มก่อนที่จะเดินขึ้นบันได แต่บอกตรงๆว่าฉันไม่รู้สึกเจ็บเลย.......เพราะอะไรนะ?

“อายด์! ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?!”เสียงของเดนเจอร์นี่นา เขารับฉันเอาไว้เหรอ!!!

ทั้งๆที่เขาอยู่ตรงโซฟานั่น ทำไมฉันถึงรู้สึกดีใจลึกๆยังไงก็ไม่รู้ แต่ฉันดีใจอยู่ได้ไม่นานนายนั่นก็ปล่อยตัวฉันให้หล่นลงไปกระแทกพื้นพรม ถึงมันจะไม่เจ็บมากก็เถอะ

“เธออย่าเรียกร้องความสนใจนักเลย ฉันไม่ว่างมาเล่นบทสามีที่แสนดีมากนักหรอกนะ”อยู่ๆเขาก็ยิ้มแบบสมเพชฉันออกมา ก่อนที่เขาจะหันหลังให้ฉัน แล้วเดินตรงกลับไปหาผู้หญิงคนอื่นดังเดิม

เหมือนทุกที ฉันเป็นได้แค่ตัวสำรอง...ทุกที

ฉันผิดมั้ยที่มาโดยที่เขาไม่ได้เลือก..........ผิดมั้ยที่มาแต่งงานกับเขา

.......ฉันไม่ได้หวงเขา......แต่ฉันรู้สึกทรมาน........ที่เขาไม่แคร์ฉันเลย

“ขอโทษนะ แต่ฉันไม่ได้บ้าขนาดจะลงทุนล้มเพื่อให้นายมารับหรอก”ฉันต้องกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล ขณะเดิน กะเพกขึ้นบันไดไป ฉันนี่มันโง่ดีนะ ที่คิดว่าคนเจ้าชู้แบบนี้จะมาสนใจ ฉันควรจะดีใจไม่ใช่เหรอ เขาไม่สนใจ ก็แปลว่า ฉันไม่ใช่ผู้หญิงประเภทนั้น

..........แต่ทำไม ฉันไม่ดีใจเลยล่ะ

5.ตอนจบของคุณล่ะ?? (บทพูดค่ะ) ::

 
วันนี้ฉันตื่นมาตอนเช้าโดยไม่เห็นเดนเจอร์นอนอยู่ช้างๆ มันผิดวิสัยเขามาก ปกติฉันต้องลุกขึ้นมาปลุกเขาสัก 5 รอบ กว่าจะเลิกชูนิ้ว 1 นาที 2 นาที 3 นาที บางทีจะขอเป็นชั่วโมง ใช่สิ....ใครใช้ให้นอนกลิ้งอยู่หน้าจอคอมสลับกับมือถือเกือบทุกคืนกันล่ะ สมแล้ว

ฉันเดินออกมาจากห้องมาในสภาพชุดกระโปรงนอนยาวถึงเข่า ดวงตาปรือใกล้จะปิดกวาดมองหาคุณสามีที่เคารพรักทั้งๆที่ง่วงจนตาจะปิด และก็เห็นเขานั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นในสภาพเครื่องทรงเต็มยศ พร้อมมือถือในมือครบครัน

"ส่งอะไรหาใครเหรอ เดนเจอร์?"ฉันถามในฐานะภรรยาที่ดี และในฐานะที่เป็นห่วงผู้รับสารด้วย ส่งไปแต่ไก่โห่แบบนี้คงไม่มีสาวไหนปลื้มหรอกนะ

เขาเงยหน้าขึ้นมายิ้มกวนๆให้ฉันหนึ่งที ก่อนจะก้มลงจิ้มโทรศัพท์ต่อ

เราอยู่ด้วยกันมาก็เกือบ 2 ปีแล้วสินะ ฉันชักจะชินกับนิสัยเหลี่ยมจัดเขาแล้วสิ สำหรับฉันแค่แคร์ฉัน แล้วก็เอาใจใส่สักหน่อยก็ปลื้มแล้ว 

"นี่ยังเช้าอยู่เลยนะ เดี๋ยวคนรับก็โกรธหรอก"ฉันเดินตรงเข้าไปนั่งลงข้างๆเขา แล้วชะเงื้อดูข้อความเล็กน้อย จริงๆ ฉันตั้งใจจะดูชื่อผู้รับต่างหากล่ะ

"เธอนี่ยุ่งจริง ฉันกำลังส่งข้อความให้คนสำคัญอยู่ ไปนั่งนู่นก่อนไป!"เขาโบกมือไล่ฉันเหมือนเวลาไล่เด็กๆ นี่ไม่รู้ตัวเลยใช่มั้ยว่าตัวเองน่ะเด็กแค่ไหนน่ะ

แต่ถึงจะชินแค่ไหนก็เถอะนะ ไอ้คำว่าคนสำคัญมันก็ยังบาดใจฉันอยู่ดี......เฮ้อ เอาหน่าๆ ตอนนี้ก็ดีกว่าเมื่อก่อนขึ้นมาตั้งเยอะแล้ว

"แค่นี้ถึงกับต้องทำหน้าจ๋อยเลยเชียวเหรอ อายด์"ฉันไม่ได้ตอบ เพียงแค่นั่งนิ่งๆบนโซฟาอีกฝั่งเท่านั้น

เจ้าของทรงผมล้ำสมัยส่ายหัวน้อยๆพลางกลั้นหัวเราะ ก่อนจะจิ้มจึ้กลงบนรีโมทข้างตัว ทันใดนั้นเองไฟทั่วทั้งบ้านก็ดับลง ทำเอาหัวใจฉันตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม....นี่เขาเล่นบ้าอะไรเนี่ย


"เดนเจอร์.....นายอยู่ไหน"ฉันเอื้อมมือไปข้างหน้า เพื่อคล้ำหาเขา แต่สัมผัสได้เพียงแต่ความว่างเปล่า ฉันเริ่มกลัวแล้ว ไม่เอานะ เขาคงไม่ปล่อยฉันไว้คนเดียวอีกแล้วใช่มั้ย......ในวันแบบนี้...

"อุ๊ย!" "อายด์!!!" ฉันสะดุดพรมเกือบล้มหน้าคม่ำ ดีที่เขามารับฉันไว้ได้ทันท่วงที ไม่อย่างงั้นคงได้จูบพื้นรับขวัญแน่ๆ

"โถ่! ยัยเบ๊อะเอ๊ย เธอทำฉันเสียแผนหมด"เขาบ่นอุบ ขณะที่ฉันหันไปเห็นแสงบางอย่างเรืองออกมาจากหลังโซฟาที่เขานั่งอยู่เมื่อครู่

ถ้าฉันเดาไม่ผิดล่ะก็ มันเป็นแสงเทียน.........เขาจำได้งั้นเหรอ?

"เฮ้อ"พอปล่อยให้ฉันยืนทรงตัวได้แล้ว จึงเดินกลับเข้าไปถือเค้กสตอเบอรี่ก้อนโตออกมา "ฉันทำเอง กะว่าไงๆเธอก็ต้องดีใจแน่ แต่แผนเสียหมดแล้ว เธอคงไม่เซอร์ไพรส์แล้วสิ-3- เซ็ง-----ละ..เลย"

ทันทีที่เขาว่างเค้กเสร็จฉันก็โถมตัวเข้าไปกอดเขาไว้แน่น ฉันคนนี้ ที่เคยเชื่อมั่นในความมีสติ และการดูกาลเทศะที่ไม่มีใครเทียบได้ ตอนนี้กำลังร้องไห้เพราะเค้ก กับผู้ชายคนหนึ่ง

ผู้ชายที่เคยโกหกฉัน เคยขับไล่ไสส่งฉัน เคยลืมสัญญาของฉัน

แต่เขาก็เป็นผู้ชายที่ชอบทำอะไรให้ฉันอึ้งอยู่เสมอ ผู้ชายที่ค่อยช่วยเหลือฉัน แม้ว่าจะแสดงออกมาในแบบที่ไม่เหมือนใคร

และเป็นผู้ชายที่ฉันรักที่สุด สามีที่น่ารักของฉัน

"ฉันลบเบอร์พวกผู้หญิง....หมายถึงกิ๊ก.......เออที่เธอเรียกว่า----" "สาวในสต๊อก" ฉันต่อให้ทั้งๆที่ยังยิ้มไม่หุบกับฉากวันเกิดแสนวิเศษนี่

เขาผงกหัวหงึกๆ แล้วพูดต่อ "ฉันลบทิ้งหมดแล้ว ต่อแต่นี้ไปฉันตัดสินใจแล้วล่ะ ฉันจะเป็นสามีที่ดี เป็นผู้ชายที่เธอควงไปไหนมาไหนได้อย่างสนิทใจ แล้วก็..........เป็นพ่อที่ดีด้วย-////-"

"*////*น่ะ...นายว่ายังไงนะ?!"เพลย์บอยอย่างนายนี่เนี่ยนะ..........อยากมี....ลูกกับฉัน

"ม่ะ...มันก็ช่วยไม่ได้นี่นา"เขาพยายามหาขอแก้ตัวพัลวัน "ถ้าพ่อแม่รักกันก็ต้องมีลูกสิ........ไม่เห็นจะแปลก ครอบครัวจะได้สมบูรณ์ไง-///3//-"

"อ๋อเหรออออ"ฉันลากเสียงยาว ก่อนจะถามต่อไปว่า "แล้วฉันบอกนายแล้วเหรอว่ารักนายน่ะ"

"เธอกล้าไม่รักเร๊อะ!!!=^=*"นั่นไง งอนซะแล้ว

ฉันดึงเขาเข้ามาหอมแก้มเบาๆ แล้วบอกเขาขณะที่ตาของเราทั้งคู่ประสานเข้าด้วยกัน "ดิฉัน นางสาว อริสา รักนาย เดนเจอร์ มากที่สุดเลยโลกเลยค่ะ"

"ขอบคุณมากนะ ที่ทำทั้งหมดนี่เพื่อฉัน"

ฉันไม่เสียใจเลยที่รักนาย เจ้าชายผู้มาพร้อมกับความรักนิรันดร์ของฉัน

...นายเดนเจอร์......