คลังเก็บใบสมัคร (ดูได้ แต่ว่าอย่าลอกกันเลยน้า)

ลำดับตอนที่ #2 : FROM HEECHUL GIRL

                                                            FROM HEECHUL GIRL
                                              ใบสมัครนักฆ่าในเงามืดของฮีชอล { ตอบสีส้ม }


ส่วนที่ 1 { ประวัติผู้สมัคร }

ชื่อผู้สมัคร :น้ำหวาน
อายุผู้สมัคร :17
Nice to meet u ^_^ : เช่นกันค่ะ^ ^

ส่วนที่ 2 { ประวัติตัวละคร }

ชื่อตัวละคร :คิม นารา
อายุ  :21
บุคลิก:ทำอะไรรวดเร็วว่องไวดุจสายลม ทะมัดทะแม่ง แฝงตัวอยู่ในเงามืดได้โดยที่คนอื่นแทบแยกแยะไม่ได้ (ยกเว้นฮีชอล) ภายนอกเป็นคนสวยไม่น่ามีพิษมีภัย แต่ถ้าเป็นเรื่องงานเมื่อไหร่ ได้เห็นดีกัน

อุปนิสัย:งานนักฆ่ามาอันดับหนึ่ง ซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อผู้เป็นนายเสมอ ในพจนานุกรมของเธอไม่เคยมีคำว่า พลาด อยู่ในสารบบ ถ้าเธอสนใจอะไรก็จะทุ่มเทความสนใจทั้งหมดไปที่สิ่งนั้น เป็นคนรักมั่นคง แต่ถ้าเธอชอบใครแล้วจะกวนประสาท ไม่ก็สร้างเรื่องแสบๆ ให้เขาอยู่ตลอดเวลา ประมาณว่า รักดอกจึงหยอกเล่น แต่เธอมีนิสัยแปลกๆอยู่อย่างนึง เวลางานยากๆเข้ามาเธอจะทำได้ไม่มีปัญหา แต่ถ้าเป็นงานง่ายๆ มันจะต้องเกิดปัญหาทุกทีสิหน่า (ประมาทก็บอกมาเถอะนะ- -)

ชอบ :งานท้าทาย การพนัน(ไม่ได้เล่นการพนันนะคะ แต่ชอบเวลามีใครมาพนันอะไรด้วย) ชัยชนะ ขนมหวาน (ความลับนะเนี่ย) คนที่ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

เกลียด : การโดนดูถูก ความพ่ายแพ้ อาหารเผ็ดๆ พวกดีแต่ปาก 

งานอดิเรก : ทำขนม (นานๆจะได้ทำสักที) เล่นเกมกระดาน ตามบุคคลที่เธอสนใจในช่างเวลานั้นๆ นอนหลับบนดาดฟ้าตึกสูงๆ

ความสามารถพิเศษ :มีประสาทรับรู้ความเป็นไปรอบตัว พูดได้ 5 ภาษา (เกาหลี ญี่ปุ่น จีน อังกฤษ เยอรมัน) ยิงปืนแม่นมาก

จุดด้อย :ไม่ถนัดในการจู่โจมจากด้านหลัง หรือสู้กันซึ่งๆหน้า ถ้าต้องสู้กับคนสำคัญจะทำได้ไม่เต็มที่ ชอบฝันกลางวันระหว่างทำงาน โกหกไม่เป็น

ชื่อเจ้าของอิมเมจ: Jung Sooyeon – SNSD

อิมเมจตัวละคร:
\












อิมเมจคู่:








ส่วนที่ 3 { คำถามทั่วไป }

1 } หากคุณออดิชั่นติด กรุณามารายงานตัวภายใน 4 วัน หากติดธุระให้แจ้งก่อนล่วงหน้า และเมื่อผ่านขั้นตอนดังกล่าวมาแล้ว เวลาที่ไรเตอร์อัพฟิคทุกครั้ง ควรจะเม้น โหวตด้วยก็ดี ?
ตอบ ค่ะ ถ้าผ่านจะรีบมารายงานตัวเลยค่ะ แล้วถ้าติดธุระเร่งด่วนยังไงก็จะแจ้งให้ทราบนะคะ ส่วนเวลาอัพฟิคก็จะมาเม้น + โหวด แน่นอนค่ะ เพราะตัวเองก็แต่งเรื่องเหมือนกัน ชอบให้คนมาเม้นเช่นกันค่ะ^ ^ (จะตั้งใจเม้นต์ค่ะ รับรองไม่พลาด)

2 } เนื้อหาของเรื่องมีความแรง ภาษาที่ใช้ เพศ รุนแรงพอสมควร รับได้หรือไม่ ?
ตอบ รับได้ค่ะ เพราะบางทีถ้าใช้ภาษาไม่รุนแรง กับฉากแรงๆ มันก็จะขัดกันเอง เรื่องนี้ไม่ต้องห่วงค่ะ (ตัวเองก็แต่งแบบนี้นี่นา ไม่ต้องมาทำแอ๊บเลย)

ส่วนที่ 4 { คำถามบท }

1 } คุณวิ่งหนีฮีชอลมาหลบอยู่ในโกดัง เขาตามเข้ามาหาคุณติดๆ คุณหลบไปยืนอยู่บนกล่องและฮีชอลไม่สามารถมองเห็นได้ คุณจึงท้าฮีชอลเอาไว้ว่าให้หาตัวคุณให้เจอ สุดท้ายคุณก็ใช้วิชานางแมวของคุณลอดรั้วลอดรูต่างๆมาหลบอยู่หลังกำแพงโกหดัง คุณเดินอย่างมั่นใจออกมาจากที่ซ่อน แต่สุดท้ายคุณก็ถูกกอดจากด้านหลังโดยฮีชอลที่คุณไม่คาดคิด เขาจับคุณไปมัดไว้กับเตียงนอนในห้องนอนของเขา และเค้นถามคุณว่าหัวหน้าของคุณคือใคร แน่นอนว่าคุณจงรักษ์ภักดีกับฮันคยองมาก คุณจึงเงียบไปบอกอะไร สุดท้ายเขาก็ต้องใช้ไม้ตายโดยการเปลืองผ้าคุณออกทีละชิ้นๆ คุณไม่รู้จะทำอย่างไรจึงได้แต่ด่าเขา สุดท้ายคุณก็เหลือบไปเห็นมีดเล่มนึงว่างอยู่ข้างๆ เป็นจังหวะที่ฮีชอลหันไปรับโทรศัพท์ คุณจึงใช้ขาเรียวของคุณเขี่ยมันมาและตัดเชือกทิ้ง เมื่อฮีชอลหันมาคุณก็จัดการเตะผ่าหมากเขาไปซะ แต่ก่อนที่คุณจะเดินออกไป คุณก็ทิ้งข้อความเจ็บๆเอาไว้ ไรเตอร์อยากให้คุณจินตนาการข้อความบอกลาแบบเจ็บๆของคุณให้ฮีชอลได้เจ็บใจเล่น. 

ตอบ ฉันเห็นเขานั่งตัวงออยู่บนพื้น หน้าเขียวจนจะม่วงอยู่แล้ว เป็นภาพที่น่าขันจนพูดไม่ถูกเลยเชียวล่ะ “หึ...ในเมื่อมีปัญญาคิดวิธีขู่สถุลแบบนี้ ทำไมไม่คิดหาวิธีปิดโทรศัพท์ก่อนลงมือล่ะ คุณตำรวจหน้าเขียว”

ฉันเดินเข้าไปลูบหัวผู้ชายคนนั้นเบาๆ เพื่อเขาจะได้รับรู้ถึงความเสียหน้าให้ถึงที่สุด “หวังว่านายจะยังไม่สูญพันธุ์นะ ก็โง่ๆแบบนายน่ะ หายากมากนะสมัยนี้”

เขาคงแค้นฉันน่าดู แต่ฉันไม่รอให้ถูกจับเป็นครั้งที่ 2 หรอก ถ้าไม่ชิงหนีตอนนี้ ท่าทางจะไม่รอดแน่ๆ

แต่พูดก็พูดเถอะนะ สภาพหมอนั่นตอนที่ฉันหนีออกมานั่นน่ะ มันตลกชะมัดยากเลย

สะใจๆ^ v ^

2 } ฮีชอลจับคุณได้ เขาก็ปล่อยคุณไป คุณเล่นกับเขาแบบนี้มาเกือบปีจนกระทั่งมี FBI จากประเทศอเมริกามาจับคุณ และเขาก็จับคุณได้ด้วย. คุณตกใจมากเพราะคิดว่ามีฮีชอลเท่านั้นที่จับคุณ คุณนั่งอยู่ในห้องสอบสวน ไม่นาน FBI คนนั้นก็ให้ฮีชอลเข้ามาสอบสวน ฮีชอลบอกกับคุณว่าเขาตกหลุมรักคุณโดยไม่รู้ตัว และเขารู้ว่าจริงๆแล้วคุณเป็นคนดีมาก เขาเลยพาคุณหนี แน่นอนว่าเขาพาออกมาได้ แม้จะฝ่าฝันอุปสรรคต่างๆ ไม่ว่าจะระเบิด ลูกกระสุนปืน เขาก็ปกป้องและคุณหนีมาได้จนกระทั่งหนีมาจนถึงทะเลแห่งหนึ่ง. บรรยากาศเป็นใจมาก ไรเตอร์อยากให้คุณคิดจินตนาการตอนที่เขาขอคุณแต่งงานอย่างโรแมนติกที่ชายฝั่งทะเลยามค่ำคืน. 

ตอบ บรรยากาศริมชายหาดในยามค่ำคืน ทั้งยังมีกลิ่นลมทะเลโชยมาเบาๆ แทนที่มันจะทำให้ฉันรู้สึกสดชื่น ตามที่เคยบอกกับคนตรงหน้านี่เอาไว้ กลับทำให้ฉันร้องไห้ออกมา

ฉันทำใจไม่ได้ ทุกครั้งที่มองไปบนแผ่นหลังของเขาก็จะเห็นรอบเลือด แผลเก่าที่แห้งไม่แล้ว ไหนจะแผลที่ยังมีเลือดไหลซึ่ม ทำไมเขาต้องทำเพื่อฉันขนาดนี้......ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันตายไปซะ เขาจะได้ไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้

“นารา คุณร้องไห้?”อยู่ๆเขาก็หยุด แล้วหันมามองหน้าฉัน ตแนนั้น ฉันบอกได้คำเดียวว่าฉันพูดอะไรไม่ออกเลย

ฉันเอื้อมมือไปจับใบหน้าที่เปื้อนเปรอะไปด้วยเลือด และฝุ่นควัน ซึ่งเขาต้องฝ่าออกมาเพื่อช่วยฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองทำร้ายเขามากมายเหลือเกิน

“...ตั้งแต่...ฮึก....ครั้งแรกที่เจอกัน........ฉันก็ทำให้คุณต้องเจอเรื่องร้ายๆ...ตลอดเลย....”ทั้งๆที่ฉันพูดด้วยความเสียใจ และรู้สึกผิดมากมาย แต่เขากลับยิ้ม ราวกับว่าเขาไม่ได้โกรธฉันสักนิด เขากำลังทำหน้าเหมือนจะบอกฉันว่า ฉันคิดอะไรโง่ๆอีกแล้ว

“นารา ฟังผมนะ”เขาดึงตัวฉันเข้ามากอดไว้แน่น พร้อมกดหน้าฉันลงที่ไหล่ของเขา ให้ฉันร้องไห้ลงบนนั้น “คุณจะร้องก็ร้องออกมาได้เลย แต่ที่ช่วยร้องเพราะกลัว หรือร้องเพื่อตัวคุณเถอะ เพราะสำหรับผม รอยแผลพวกนี้ มันเจ็บไม่ได้แม้สักเสี้ยวหนึ่งของความรู้สึกที่ว่า ผมต้องทำให้คุณต้องมีน้ำตา”

ฉันไม่รู้ว่าเขาใช้เวทมนตร์อะไร แต่มันได้ผล ฉันร้องไห้น้อยลงจนรู้สึกว่าน้ำตาค่อยๆแห้งไป ดวงตาของเราทั้งสองประสานกัน ท่ามกลางแสงจันทร์นวลผ่อง เขาโอบเอวฉันเอาไว้ แต่ก็ใช้มืออีกข้างล่วงลงไปในกระเป๋ากางเกง เพื่อค้นหาบางสิ่ง

สักครู่หนึ่งฉันก็เห็นเขาหยิบอะไรบางอย่างออกมา แขนที่โอบรอบลำตัวของฉันคลายออก ก่อนที่เขาจะจับมือซ้ายของฉันขึ้นมา “ถึงผมจะไม่ใช่คนเก่ง ไม่ใช่ตำรวจที่ดี และไม่รู้ว่าต่อไปผมจะดูแลคุณได้ดีแค่ไหนก็ตาม แต่สิ่งเดียวที่ผลบอกคุณได้เต็มปากตอนนี้ คือผมรักคุณ และจะรักตลอดไป แต่งงานกับผมนะ คิม นารา”

แหวนสีเงินที่ดูแสนจะธรรมดา ถูกบรรจงสวมลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของฉัน โดยที่ฉันทำได้แต่ยิ้มทั้งน้ำตา

แต่คราวนี้มันไม่ใช่น้ำตาแห่งความทรมานอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ มันเป็นน้ำตาแห่งความปิติยินดี

ในที่สุด.......ฉันก็เจอแล้ว......คนที่ฉันพร้อมจะทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้....ในช่วงชีวิตที่ฉันเหลืออยู่

3 } ไรเตอร์อยากให้คุณมีส่วนร่วมในการแต่งนิยาย คุณต้องบรรยายฉากจบของคุณมา อยากจบอย่างไร..เชิญตามอัธยาศัย ไรเตอร์ไม่ขวาง.

ตอบ ทำไมนะ.....ทำไมความสุขถึงมาไวไปไวจังเลย
ฉันเฝ้าถามตัวเองขณะกวาดตามองไปรอบๆปร่ำพิธีซึ่งมีแต่รอยซึ่งเกิดจากการต่อสู้ เพื่อนของฮีซอลกำลังช่วยกันสู้กับคำที่ทางการส่งมากำจัดฉัน ผู้คนต่างล้มตาย.....เพื่อนักฆ่าบาปหนาอย่างฉัน

พวกเราเพิ่งจะผ่านพิธีแต่งงานกันแสนหวานมา........แล้วเพราะอะไรกัน.............

“นารา คุณซ่อนอยู่ที่นี่กับลูกนะ ผมจะจัดการพวกนั้นให้เอง”ฉันนั่งหัวหดอยู่ตรงอาสนพิธี ถ้าฉันไม่ต้องมา    พวาพวงกับลูกในท้องซึ่งอีกไม่นานกำลังจะได้ออกมาลืมตาดูโลก ฉันคงจะได้สู้อยู่ตรงนั้น....พร้อมกับเขา

ทุกคราที่ฉันมองลอดออกมาทางช่องที่ผุพังจากในอาสนพิธี ฉันก็จะเห็นเขาอ่อนแรงลงเรื่อยๆ มันเป็นภาพที่ฉันสุดจะทน........ฉันรักเขามากจนอยากจะทิ้งลูกไป ฉันไม่มีวันรักลูกมากกว่าเขาได้ ถ้าไม่มีเขา...ฉันจะอยู่ได้ยังไง

“คุณนาราครับ”ฉันสะดุ้งเฮือก หัวใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม คิดว่าพวกตำรวจนั่นตามมาพบฉันเสียแล้ว แต่ความจริง เป็นแค่เพื่อนของฮีซอล 2 คน ที่วันนี้มาช่วยทำหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้ “ฮีซอลบอกให้ผมพาคุรหนีไปก่อน แล้วเขาจะตามไปสมทบครับ”

“ไม่.....ไม่เอา......ฉันไม่ทิ้งเขาเด็ดขาด!!!”ฉันดิ้นรน พยายามสะบัดตัวไม่ให้เพื่อนสนิทของเขาทั้ง 2 คนลากฉันออกไปได้ แม้จะรู้ว่า.....ลำพังตัวฉันตอนนี้ ทำได้แค่เป็นตัวถ่วงเขาเท่านั้น

“พอเถอะ! บางทีคุณคงไม่รู้ ว่าฮีซอลรักคุณกับลูกแค่ไหน!!!”หนึ่งในนั้นตะโกนใส่หน้าฉัน ดวงตาของเขาเริ่มแดงราวกับกำลังกลั้นน้ำตาไว้ “พวกเราน่ะ.....ต้องทิ้งเพื่อนสนิทที่สุดไป คุณคิดว่าพวกเราไม่เจ็บใจงั้นเหรอ!!”

ฉันเองก็ไม่เข้าใจนัก ว่าทำไมสุดท้ายแล้วฉันถึงวิ่งตามพวกเขาออกไป ภาพสุดท้ายของเจ้าบ่าวของฉันคือเขาในสุดสีขาวกำลังต่อสู้อย่างสุดกำลัง....เพื่อฉัน

พวกเรารอเขาที่จุดนัดพบเป็นเวลาเกือบ 1 วันเต็มๆ แต่ก็ตามที่คาด ไม่มีใครมา......แปลกมากที่คราวนี้ฉันไม่ร้องไห้ อาจเพราะ ฉันร้องไม่ออก ความรู้สึกทรมานมันมากมายจนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้

“ถึงเวลาแล้วครับ คุณนารา เราจะพาคุณไปส่งที่บ้านพักของฮีซอลตามที่เขาบอกพวกเราไว้”

ฉันพยักหน้านิ่ง ฉันรู้สึกว่าตัวเอง......แทบไม่เหลืออากาศจะหายใจ เพราะเขา....เป็นอากาศของฉัน.....เป็นดวงอาทิตย์ของฉัน...........เป็นทุกอย่างของฉัน..........ตอนนี้ฉันเหลือก็แต่....ลูกของเขา ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ ของเขา

3 ปีผ่านไป

“ม๊าค๊าบ.....ป๋มหิวก้าว”ฉันเดินออกมาพร้อมกับโจ๊กใส่ไข่ชามโปรดของคุณชายตัวน้อย ซึ่งกำลังม้วนผมหยักโศกของตัวเองให้มันเข้าที่เข้าทาง “วานนี้ป๋มม่ายหล่อเยย”

ฉันหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหาหวีมาหวีผมให้พ่อหนุ่มเจ้าสำอางตั้งแต่ 2 ขวบกว่าคนนี้ เขามีใบหน้ากลมเหมือนซาลาเปา แต่ทั้งสีดวง คิ้ว จมูกโด่ง หรือแม้กระทั่งปาก เหมือนพ่อยังกับแกะ ไม่รวมนิสัย ซึ่งฉันคิดว่ามันสืบทอดมาตามกรรมพันธุ์

“เอ๊า หล่อแล้วจะ กินข้าวได้หรือยังจ๊ะ”เด็กน้อยเอียงคอมองหน้าฉัน แล้วจึงมองไปที่ประตู “แต่ป๊ายางม่ายมาเยย”

รายนั้นน่ะมัวแต่จีบคนงานที่สวนเพลินล่ะมั้ง พอผันตัวเองมาเป็นชาวสวนก็เป็นแบบนี้ทุกวันทุกวี่

ไปแต่เช้า กลับเย็นๆ ไม่รู้มีผลไม้ อะไรให้เก็บขายนักหนา-3-

“ไม่ต้องรอเขาหรอก คงไปกินกับสาวๆที่สวนล่ะจะ”ฉันกล่าวตัดบทพลางกระแทกชามของตัวเองลงบนโต๊ะ ให้ลูกชายหยุดงอแงเสียที “ถ้าไม่กินแม่เก็บนะ”

“แหมๆ ดุแบบนี้เดี๋ยวลูกก็กลัวแม่เหมือนพ่อหรอก”เสียงแบบนี้....มือปลาหมึกเกาะเอวแบบนี้.........มีอยู่คนเดียว “ผมไปทำงานนะครับไม่ได้ไปเที่ยวจีบสาว มีคุณอยู่ที่บ้านทั้งคน ผมจะไปหาสาวอื่นทำไมล่ะ หืม?”

“โอ้ย!” “ไม่ต้องมาทำปากดี” ทุบด้วยทัพพีไป 1 ดอก

เมื่อ 3 ปีที่แล้ว

พอฉันมาที่บ้านหลังนี้ก็เจอเขา นอนหลับอยู่บนโซฟาตัวยาว เพื่อนๆของเขาทั้งสองต่างพากันหัวเราะครืน พร้อมทั้งบอกฉันว่า พวกเขาลืมไปว่านัดกันที่นี่ ไม่ใช่ตรงท่าเรือตรงนั้น แน่ล่ะ.....พวกนั้นตั้งใจแกล้งฉัน............ก็เลยอาระวาดไปยกใหญ่

“นารา? มาแล้วเหรอ ทำไมมาช้าจัง?”โจโฉตื่นซะแล้ว หึๆ......ตานี่ก็พอกัน

“ทำให้ฉันกลัวแทบตาย สนุกกันนักใช่มั้ย?!!!”ฉันตรงใช้ทุบเขาแบบรัวไม่มียั้ง แต่กลับโดนรวบตัวไปกอดแทน

“ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย คุณนี่ยังไงนะ สามีอุตส่าห์หนีมาได้ กลับมาทุบตีกันเฉยเลย แบบนี้ต้องเจอนี่!”

เขากดฉันลงกับโซฟาทั้งใบหน้าแบบผู้ชนะ และฉันก็ต่อต้านไม่ได้เลย หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ

“พวกแกก็ออกไปสักที อยากเห็นฉากเรทหรือไงวะ!!!”หันไปด่าเพื่อนๆ 2 หน่อ เล่นเอาฉันเสียววูบ......นี่ฉันจะรอดมั้ยเนี่ย
          - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

พยายามแล้วนะคะ แต่ถ้าไม่ดีตรงไหนบอกได้เลยค่ะ ชอบพล๊อตนี้มากๆ อยากได้บทนี้ค่ะ^ ^