ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : +-+--(-4-)--+-+ : สัญญาณอันตราย!!
"แทยัง! ว๊าย! ตายแล้ว"
เสียงตะโกนโหวกเหวกของชองอึนยองกระแทกเข้าประสาทหูของหนุ่มร่างสูง เยชนค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาก่อนจะรู้สึกถึงวัตถุประหลาดที่นอนทับเขาอยู่
'นิ่ม...'
'ไหล่บาง...'
'แขนเล็กแต่มีกล้ามหน่อยๆ...'
'...'
"เห้ย!" เยชันลุกพรวดพราดขึ้นนั่งจนแทยังที่กำลังหลับลึกสะดุ้งตื่น
"อะไรๆ!" พอลุกขึ้นได้ก็ทำหน้าเหรอหราพลางถาม 'อะไรๆ'
"ทะ...ทำไมนะ..เอ้ยพวกเธอมานอนแนบอิงกันได้ล่ะ" อึนยองถาม
"มะ...ไม่รู้ ฉัน ฉันไม่ได้ทำอะไรหมอนี่นะ" เยชันกระเถิบออกห่างแทยัง
"ฉันก็เหมือนกัน จำอะไรไม่ได้เลย"
"ก็แหงสิ พวกเธอสองคนมีกลิ่นแอลกอฮอล์คลุ้งขนาดนี้ เมื่อคืนดื่มหนักรึไง" อึนยองว่า ก่อนจะยกเสื้อของเยชันที่ไม่รู้ว่าเจ้าตัวถอดออกตั้งแต่เมื่อไรขึ้นมาแล้วส่งให้ดมกลิ่น
"แล้วก็ช่วยอธิบายข่าวพวกนี้ด้วยนะ ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง"
หนังสือพิมพ์หลายฉบับถูกโยนลงบนเตียง สิ่งแรกที่พวกเขาเห็นก็คือพาดหัวข่าวสีแดงเด่น 'จุงเยชันsweetฮันแทยัง' และอีกหลายๆ หัวข้อข่าวที่อยู่ในทำนองเดียวกัน
คุณชายผู้ถูกพาดพิงหยิบหนังพิมพ์ฉบับหนึ่งขึ้นมาอ่านด้วยอาการงงสุดขีด และเจอเข้ากับรูปถ่าย มีทั้งรูปที่เขากำลังใส่หมวกให้แทยัง นั่งทานบะหมี่เย็นด้วย แม้แต่รูปที่เขาจำได้ว่าเขากำลังแกล้งแทยังกลายเป็นภาพที่ใช้มุมกล้องจนคล้ายว่าเขากำลังจูบกับแทยังอยู่
"ว่าไง พวกเธอสองคนแอบคบหาดูใจกันอยู่แล้วไม่บอกฉันใช่ไหม" อึนยองทำหน้าบึ้ง
"ไม่ใช่นะ" สองเสียงแทบจะเป็นเสียงเดียว
"งั้นก็ต้องรบกวนเวลาคุณสองคนรีบไปอาบน้ำแต่งตัว หลบพวกนักข่าวให้ดี พวกผู้ใหญ่กำลังต้องการตัว"
หน้าคอนโดหรู บรรดานักข่าวจากทั่วทุกสารทิศต่างมายืนรอถ่ายรูปของนักร้องและนายแบบหน้าหวานอย่างฮันแทยัง กับอีกหนึ่งหนุ่มหน้าตาดีลูกชายคนเล็กของเจ้าของค่ายเพลงใหญ่ยักษ์ จุงเยชัน รูปที่ถูกตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์เมใอเช้านี้เป็นรูปที่แอบถ่ายได้ของพวกปาปารัซซี่มืออาชีพ บางรูปต้องอาศัยมุมกล้องเข้าช่วยถึงจะดูเหมือนว่าสวีตหวานกันอยู่ แม้แฟนคลับของทั้งสองคนจะแบ่งออกเป็นสองแนวคิดคือหนึ่ง เรื่องธรรมดาที่ผู้ชายกับผู้ชายจะรักกัน กับสอง รับไม่ได้เพียงเพราะเป็นเพศเดียวกัน และเรื่องนี้ต้องฟังคำอธิบายจากปากของทั้งคู่เอง
"เชื่อสิว่าประตูทางออกด้านหลังเยอะกว่าข้างหน้าเสียอีก" เยชันพูดขึ้นหลังจากเฝ้าดูปฏิกริยาของพวกนักข่าวข้างล่างกว่าครึ่งชั่วโมงมาแล้ว ในขณะที่แทยังก็เอาแต่นั่งวิตกถึงภาพพจน์ของตัวเองไม่ขาด
"ตอนแรกกะว่าจะให้ออกทางประตูหนีไฟนะ แต่ทางนั้นก็มีนักข่าวไปรออยู่เยอะเหมือนกัน" อึนยองว่า "เพราะฉะนั้น ฉันจะให้รถตู้มารับด้านหน้า เดี๋ยวจะมีการ์ดมากันทางให้"
"อืม"
หนุ่มหน้าตาดีหันไปมองทางแทยังที่กำลังเครียดอย่างหนักแม้จะไม่ค่อยแสดงอาการออกมาให้เห็นมากนัก แต่ใบหน้าหวานที่ซีดเผือดนั่นก็แสดงให้เห็นแล้วว่า คงจะเครียดไม่ใช่น้อย มือหนาตบลงบนบ่าเล็กๆ นั่นเชิงให้ทำใจให้สบาย ความอบอุ่นบางอย่างถูกถ่ายทอดมายังร่างสูงโปร่งนั่น ความเครียดที่มีค่อยบรรเทาลง แทยังเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อ แล้วในจังหวะนั้นเองเยชันก็หันมามองเขาพอดี
ตึ้ก ตั้ก ตึ้ก ตั้ก
'ทะ..ทำไมหัวใจต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วย' แทยังคิด
"อย่าเครียดเลยน่า เดี๋ยวฉันจัดการกับเรื่องนี้เอง"
"เฮอะ อย่าให้ข่าวมันออกมาแย่กว่าเดิมละกัน" แทยังสะบัดหน้าหนี ข่มใจให้นิ่งไว้
สิบนาทีต่อมารถตู้สีดำคันหนึ่งก็วิ่งมาจอดพร้อมกับการ์ดอีกกว่า 20 คน แทยังหยิบเสื้อคลุมมาใส่ กับเยชันที่อยู่ในชุดไปรเวตสบายๆ แต่ดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ
"พร้อมรึยัง"
"อืม"
แชะ แชะ
แสงแฟรชจากกล้องรัวทันทีที่เห็นคู่กรณีที่ตอนนี้กำลังเป็นข่าวร่วมกันเดินลงมาจากคอนโดที่ทั้งสองอาศัยอยู่
หมับ!
มือหนาจับมือบางแล้วกระตุกให้เดินเร็วๆ เยชันไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าการกระทำของเขาตอนนี้จะทำให้ข่าวยิ่งครึกโครมกันเข้าไปอีก
"เอ้ารีบๆ เดินเข้าสิทั้งสองคนนั่นแหละ จะเดินเอื่อยให้นักข่าวจับภาพอยู่ทำไมน่ะห๊ะ" อึนยองตะโกนมาจากในรถ เห็นตัวเล็กๆ อย่างนั้นแต่เจ้าแผนการชะมัดเลย
แทยังเลือกที่นั่งในสุดติดกระจก ข้างๆ เขาเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก เยชัน ไอ้ลุงแก่โรคจิต ส่วนที่นั่งฝั่งตรงข้ามของเขานั้นก็คือ โซฮี ผู้จัดการส่วนตัวของเขาเอง โซฮีเป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่ดึงหน้ามาไม่ต่ำกว่าสามครั้ง ทำตาและจมูกมาอย่างละสองครั้ง มีแค่ปากอย่างเดียวที่เจ้าตัวภูมิใจว่ามันดูดีกว่าอะไรๆ ทั้งหมดทั้งมวล
"เล่ารายละเอียดให้ฉันฟังเกี่ยวกับข่าวนี้หน่อยได้ไหม อ้อ แล้วก็ช่วยเล่าเรื่องที่พวกเธอสองคนไปนอนห้องเดียวกันเตียงเดียวกันได้ยังไง" พอขึ้นรถโซฮีก็ยิงคำถามใส่ทันที นี่ถ้าให้เล่าทั้งหมดคงจะกินเวลานาอยู่เหมือนกัน แถมเขายังจำอะไรไม่ค่อยได้ด้วย
"ให้เยชันเล่าแทนละกัน ผมมึนหัวขอนอนพักสักครู่นะฮะ" ว่าแล้วแทยังก็ล้มตัวนอนลง ปล่อยให้เยชันรับหน้าที่เล่าเรื่องทั้งหมดที่เจ้าตัวพอจะจำได้บ้างให้กับโซฮีฟัง ตลอดการเล่าความจริงทั้งหมด มีโซฮีเพียงคนเดียวที่นั่งฟังด้วยสีหน้าที่นิ่งจนไม่รู้ว่าเจ้าตัวคิดอะไรอยู่
"...หลังจากนั้นพวกผมก็ตื่นขึ้นมาตอนที่คุณชองมาปลุกนั่นแหละครับ"
"..."
เงียบกันทั้งรถ ไม่รู้ว่าจะให้เชื่อดีหรือไม่เชื่อดี อึนยองที่นั่งทำหน้าเหลือเชื่อหันไปมองแทยังก่อนจะกลับมามองเขาอีกรอบ
"มันก็สมควรอยู่ที่จะดูเหมือนพวกเธอสองคนมีซัมติงฯกัน แล้วเธอคิดว่าจะทำยังไงดีล่ะ" โซฮีถามเยชัน
"ผมจะเสนอให้ทำ Story Short ครับ"
--------------------------------------
เอาไปแค่นี้ก่อนนะ ตอนนี้กำลังติด story short ของดงบังชินกิอยู่ แล้วจะรีบมาอัพให้นะ ^O^
เสียงตะโกนโหวกเหวกของชองอึนยองกระแทกเข้าประสาทหูของหนุ่มร่างสูง เยชนค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาก่อนจะรู้สึกถึงวัตถุประหลาดที่นอนทับเขาอยู่
'นิ่ม...'
'ไหล่บาง...'
'แขนเล็กแต่มีกล้ามหน่อยๆ...'
'...'
"เห้ย!" เยชันลุกพรวดพราดขึ้นนั่งจนแทยังที่กำลังหลับลึกสะดุ้งตื่น
"อะไรๆ!" พอลุกขึ้นได้ก็ทำหน้าเหรอหราพลางถาม 'อะไรๆ'
"ทะ...ทำไมนะ..เอ้ยพวกเธอมานอนแนบอิงกันได้ล่ะ" อึนยองถาม
"มะ...ไม่รู้ ฉัน ฉันไม่ได้ทำอะไรหมอนี่นะ" เยชันกระเถิบออกห่างแทยัง
"ฉันก็เหมือนกัน จำอะไรไม่ได้เลย"
"ก็แหงสิ พวกเธอสองคนมีกลิ่นแอลกอฮอล์คลุ้งขนาดนี้ เมื่อคืนดื่มหนักรึไง" อึนยองว่า ก่อนจะยกเสื้อของเยชันที่ไม่รู้ว่าเจ้าตัวถอดออกตั้งแต่เมื่อไรขึ้นมาแล้วส่งให้ดมกลิ่น
"แล้วก็ช่วยอธิบายข่าวพวกนี้ด้วยนะ ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง"
หนังสือพิมพ์หลายฉบับถูกโยนลงบนเตียง สิ่งแรกที่พวกเขาเห็นก็คือพาดหัวข่าวสีแดงเด่น 'จุงเยชันsweetฮันแทยัง' และอีกหลายๆ หัวข้อข่าวที่อยู่ในทำนองเดียวกัน
คุณชายผู้ถูกพาดพิงหยิบหนังพิมพ์ฉบับหนึ่งขึ้นมาอ่านด้วยอาการงงสุดขีด และเจอเข้ากับรูปถ่าย มีทั้งรูปที่เขากำลังใส่หมวกให้แทยัง นั่งทานบะหมี่เย็นด้วย แม้แต่รูปที่เขาจำได้ว่าเขากำลังแกล้งแทยังกลายเป็นภาพที่ใช้มุมกล้องจนคล้ายว่าเขากำลังจูบกับแทยังอยู่
"ว่าไง พวกเธอสองคนแอบคบหาดูใจกันอยู่แล้วไม่บอกฉันใช่ไหม" อึนยองทำหน้าบึ้ง
"ไม่ใช่นะ" สองเสียงแทบจะเป็นเสียงเดียว
"งั้นก็ต้องรบกวนเวลาคุณสองคนรีบไปอาบน้ำแต่งตัว หลบพวกนักข่าวให้ดี พวกผู้ใหญ่กำลังต้องการตัว"
หน้าคอนโดหรู บรรดานักข่าวจากทั่วทุกสารทิศต่างมายืนรอถ่ายรูปของนักร้องและนายแบบหน้าหวานอย่างฮันแทยัง กับอีกหนึ่งหนุ่มหน้าตาดีลูกชายคนเล็กของเจ้าของค่ายเพลงใหญ่ยักษ์ จุงเยชัน รูปที่ถูกตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์เมใอเช้านี้เป็นรูปที่แอบถ่ายได้ของพวกปาปารัซซี่มืออาชีพ บางรูปต้องอาศัยมุมกล้องเข้าช่วยถึงจะดูเหมือนว่าสวีตหวานกันอยู่ แม้แฟนคลับของทั้งสองคนจะแบ่งออกเป็นสองแนวคิดคือหนึ่ง เรื่องธรรมดาที่ผู้ชายกับผู้ชายจะรักกัน กับสอง รับไม่ได้เพียงเพราะเป็นเพศเดียวกัน และเรื่องนี้ต้องฟังคำอธิบายจากปากของทั้งคู่เอง
"เชื่อสิว่าประตูทางออกด้านหลังเยอะกว่าข้างหน้าเสียอีก" เยชันพูดขึ้นหลังจากเฝ้าดูปฏิกริยาของพวกนักข่าวข้างล่างกว่าครึ่งชั่วโมงมาแล้ว ในขณะที่แทยังก็เอาแต่นั่งวิตกถึงภาพพจน์ของตัวเองไม่ขาด
"ตอนแรกกะว่าจะให้ออกทางประตูหนีไฟนะ แต่ทางนั้นก็มีนักข่าวไปรออยู่เยอะเหมือนกัน" อึนยองว่า "เพราะฉะนั้น ฉันจะให้รถตู้มารับด้านหน้า เดี๋ยวจะมีการ์ดมากันทางให้"
"อืม"
หนุ่มหน้าตาดีหันไปมองทางแทยังที่กำลังเครียดอย่างหนักแม้จะไม่ค่อยแสดงอาการออกมาให้เห็นมากนัก แต่ใบหน้าหวานที่ซีดเผือดนั่นก็แสดงให้เห็นแล้วว่า คงจะเครียดไม่ใช่น้อย มือหนาตบลงบนบ่าเล็กๆ นั่นเชิงให้ทำใจให้สบาย ความอบอุ่นบางอย่างถูกถ่ายทอดมายังร่างสูงโปร่งนั่น ความเครียดที่มีค่อยบรรเทาลง แทยังเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อ แล้วในจังหวะนั้นเองเยชันก็หันมามองเขาพอดี
ตึ้ก ตั้ก ตึ้ก ตั้ก
'ทะ..ทำไมหัวใจต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วย' แทยังคิด
"อย่าเครียดเลยน่า เดี๋ยวฉันจัดการกับเรื่องนี้เอง"
"เฮอะ อย่าให้ข่าวมันออกมาแย่กว่าเดิมละกัน" แทยังสะบัดหน้าหนี ข่มใจให้นิ่งไว้
สิบนาทีต่อมารถตู้สีดำคันหนึ่งก็วิ่งมาจอดพร้อมกับการ์ดอีกกว่า 20 คน แทยังหยิบเสื้อคลุมมาใส่ กับเยชันที่อยู่ในชุดไปรเวตสบายๆ แต่ดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ
"พร้อมรึยัง"
"อืม"
แชะ แชะ
แสงแฟรชจากกล้องรัวทันทีที่เห็นคู่กรณีที่ตอนนี้กำลังเป็นข่าวร่วมกันเดินลงมาจากคอนโดที่ทั้งสองอาศัยอยู่
หมับ!
มือหนาจับมือบางแล้วกระตุกให้เดินเร็วๆ เยชันไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าการกระทำของเขาตอนนี้จะทำให้ข่าวยิ่งครึกโครมกันเข้าไปอีก
"เอ้ารีบๆ เดินเข้าสิทั้งสองคนนั่นแหละ จะเดินเอื่อยให้นักข่าวจับภาพอยู่ทำไมน่ะห๊ะ" อึนยองตะโกนมาจากในรถ เห็นตัวเล็กๆ อย่างนั้นแต่เจ้าแผนการชะมัดเลย
แทยังเลือกที่นั่งในสุดติดกระจก ข้างๆ เขาเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก เยชัน ไอ้ลุงแก่โรคจิต ส่วนที่นั่งฝั่งตรงข้ามของเขานั้นก็คือ โซฮี ผู้จัดการส่วนตัวของเขาเอง โซฮีเป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่ดึงหน้ามาไม่ต่ำกว่าสามครั้ง ทำตาและจมูกมาอย่างละสองครั้ง มีแค่ปากอย่างเดียวที่เจ้าตัวภูมิใจว่ามันดูดีกว่าอะไรๆ ทั้งหมดทั้งมวล
"เล่ารายละเอียดให้ฉันฟังเกี่ยวกับข่าวนี้หน่อยได้ไหม อ้อ แล้วก็ช่วยเล่าเรื่องที่พวกเธอสองคนไปนอนห้องเดียวกันเตียงเดียวกันได้ยังไง" พอขึ้นรถโซฮีก็ยิงคำถามใส่ทันที นี่ถ้าให้เล่าทั้งหมดคงจะกินเวลานาอยู่เหมือนกัน แถมเขายังจำอะไรไม่ค่อยได้ด้วย
"ให้เยชันเล่าแทนละกัน ผมมึนหัวขอนอนพักสักครู่นะฮะ" ว่าแล้วแทยังก็ล้มตัวนอนลง ปล่อยให้เยชันรับหน้าที่เล่าเรื่องทั้งหมดที่เจ้าตัวพอจะจำได้บ้างให้กับโซฮีฟัง ตลอดการเล่าความจริงทั้งหมด มีโซฮีเพียงคนเดียวที่นั่งฟังด้วยสีหน้าที่นิ่งจนไม่รู้ว่าเจ้าตัวคิดอะไรอยู่
"...หลังจากนั้นพวกผมก็ตื่นขึ้นมาตอนที่คุณชองมาปลุกนั่นแหละครับ"
"..."
เงียบกันทั้งรถ ไม่รู้ว่าจะให้เชื่อดีหรือไม่เชื่อดี อึนยองที่นั่งทำหน้าเหลือเชื่อหันไปมองแทยังก่อนจะกลับมามองเขาอีกรอบ
"มันก็สมควรอยู่ที่จะดูเหมือนพวกเธอสองคนมีซัมติงฯกัน แล้วเธอคิดว่าจะทำยังไงดีล่ะ" โซฮีถามเยชัน
"ผมจะเสนอให้ทำ Story Short ครับ"
--------------------------------------
เอาไปแค่นี้ก่อนนะ ตอนนี้กำลังติด story short ของดงบังชินกิอยู่ แล้วจะรีบมาอัพให้นะ ^O^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น