คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : +-+--(-3-)--+-+ : หนี!(100%)
ตึกๆๆๆๆๆๆ
ขายาวพาร่างสูงโปร่งวิ่งลงบันไดอย่างรวดเร็ว แทยังในตอนนี้ไม่ได้ห่วงสวัสดิภาพเลยว่าตัวเองจะยังมีแว่นกันแดดอันใหญ่อยู่บนหน้าและหมวกแก๊บใบเดิมอยู่บนศีรษะหรือเปล่า
"ฮันแทยัง!!!" เยชันที่วิ่งไล่ตามมาติดๆ ตะโกนก้อง
"อย่าตามมาเซ่!!!>O<"
"งั้นนายก็ช่วยหยุดมาพูดคุยกันก่อนได้ไหม"
"ไม่หยุดโว๊ย!!!!!!!!!"
เสียงสบถด่ามากมายหลุดออกมาจากปากของเยชัน เป็นจังหวะเดียวกันที่ขาของแทยังวิ่งมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย
พรืด~~
เนื่องจากการวิ่งมานานบวกกับสภาวะเหนื่อยอ่อนบวกความหิวทำให้ขาที่ก้าวลงไปนั้นไม่มีความมั่นคง ส่งผลให้ร่างสูงนั้นยวบลงไปกับพื้นทันที
"เฮ้ย!"
ตุ๊บ!
'เจ็บแน่....แต่ทำไม...มันไม่เจ็บล่ะ' แทยังนึกขึ้นในใจ
สาวหล่อค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองและก็สบเข้าเต็มๆ กับนัยน์ตาสีดำสนิทที่จ้องมองมาที่เขาเหมือนจะตำหนิ ก่อนจะไล่ลงมาวงแขนกว้างที่สาวๆ ทั่วโลกคลั่งไคล้อยากได้วงแขนนี้ แล้วตอนนี้สาวผู้โชค(ร้าย)ดี คนนั้นก็คือเขา
"ปล่อยฉันนะ จุงเยชัน!!" แทยังตะโกนสั่งเดี๋ยวความเขินอาย ให้ตายสิ สาบานได้เลยว่าไม่มีผู้ชายเคยกอดเขาแบบนี้เลยนอกจากพ่อกับพี่ ดวงหน้าหล่อแกมหวานขึ้นสีเรื่ออย่างน่ารักน่าเอ็นดูในสายตาของเยชัน
'แล้วเราไปคิดว่าไอ้หมอนี่มันน่ารักได้ไง' เยชันเถียงกับความคิดของเขาตอนนี้ก่อนจะคลายอ้อมแขนออกปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระ แต่ก็ยังมิวายไปคว้าข้อมือเล็กๆ นั่นเอาไว้กันไม่ให้หนีไปไหน
"นายจะวิ่งหนีฉันทำไมฮะเจ้ากุ้งแห้ง" เยชันถามพลางหอบจากการวิ่งมาราธอนจับเจ้าตัวแสบ
"แล้วนายวิ่งตามฉันทำไมล่ะ" แทยังบิดข้อมือให้หลุดจากการเกาะกุม จนคนตัวสูงกว่าบีบย้ำแรงๆ นั่นแหละถึงได้หยุดดิ้น
"ฉันวิ่งตามมาเพราะนายวิ่งหนีฉันต่างหาก แล้วทีนี้นายจะตอบได้รึยังว่าหนีฉันทำไม" แทยังทำท่านึกอยู่ครู่หนึ่งก็ตอบหน้าตายว่า
"ก็ฉันไม่อยากเจอหน้านาย"
"ไม่อยากเจอฉันรึว่ากลัวฉันมาทวงหนี้ที่นายทำกับฉันไว้"
"อะ...อะไร ฉันกลัวนายที่ไหน ไม่ได้กลั๊ว~~"
'ไม่ได้กลัวแต่ปฏิเสธเสียงสูงเชียวนะไอ้ตัวแสบ-*-' เยชันนึกในใจ ก่อนจะได้ยินเสียงประท้วงให้หยุดทะเลาะกันสักที
โครก~~~ คราก~~~
"-////-"
"แทยัง...นายยังไม่ได้ทานข้าวเย็นใช่ไหม"
"อะ...อืม" แทยังนึกด่าพยาธิตัวน้อยๆ ในกระเพาะที่ร้องผิดเวลา ทำให้เขาต้องขายหน้าเยชัน
"นายไม่ต้องนึกตำหนิพยาธินับร้อยในท้องนายหรอก ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วน่ะนะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงข้าวเย็นเอง"
"ว่าไงนะ?" แทยังถามอย่างไม่เชื่อหูว่าไอ้คุณชายที่ถูกตราหน้าว่าหยิ่งและอารมณ์ร้ายคนนี้จะเลี้ยงข้าวใครเป็นนอกจากสาวสวยอย่างพวกนางแบบ
"นายได้ยินไม่ผิดหรอก เดี๋ยวฉันจะเลี้ยงข้าวนายเอง หรือจะไม่กิน" พอถามแบบนี้มีหรือที่คนที่เกลือเรียกพี่อย่างแทยังจะปฏิเสธได้ลง
"ก็ได้ แต่นายคงไม่ได้คิดจะแกล้งให้ฉันเลี้ยงข้าวนายกลับหรอกใช่ไหม"
"นายเห็นฉันเป็นคนแบบนั้นรึไงกันเนี่ย"
"อืม"
"เฮอะ" เยชันทำเสียงขึ้นจมูกอย่างไม่ค่อยพอใจ เขาเป็นถึงคุณชายน้อยแห่งตระกูลจุง แค่เรื่องเลี้ยงข้าวน่ะไม่ต้องให้ใครมาเลี้ยงหรอก ลำพังเงินที่ได้จากการออกอัลบั้มในตอนนี้ก็เป็นที่หนึ่งในเอเชียแล้ว เพราะฉะนั้นเขาก็ไม่เห็นต้องไปเดือดร้อนร้องขอเงินจากใคร
"แล้ว จะไปกันได้รึยัง ฉันหิวนะ" แทยังเร่งแล้วก็ต้องปลิวไปตามแรงดึงของเยชันหนุ่มร่างสูง
เยชันพาแทยังออกมาหาบะหมี่เย็นข้างทางแถวๆ หน้าคอนโดทานเพื่อเป็นการประหยัดเงินตามนโยบายของแทยัง(งกมากไปมั้ง-*- ดาราดังคับฟ้าทานบะหมี่เย็นเป็นอาหารเย็นเนี่ยนะ)
"ป้าฮะขอบะหมี่เย็นสองชามฮะ" แทยังสั่งด้วยหน้าตาที่ดูจะอารมณ์ดี (ก็ดีน่ะสิ เพราะมื้อนี้มีคนเลี้ยงนี่)
"ได้จ้า^^" แล้วป้าที่ขายบะหมี่เย็นก็ยินดีปรีดามากเสียด้วยที่มีลูกค้ามือหนักมาทานที่ร้านแกถึงสองคน
"นายชอบมากินบะหมี่เย็น?"
"เปล่า แค่ร้านนี้ป้าเขาขายถูกดี มันช่วยประหยัดเงินของฉันทางอ้อมไง" แทยังตอบหน้าตาย
"ขี้งก" เยชันว่าพลางยกมือเท้าคาง "ก้มมานี่ซิ หมวกนายจะหลุดอยู่แล้วนั่น ใส่ยังไงกันนะ"
"หืม?"
จุงเยชันเอื้อมมือไปจัดหมวกให้กับแทยัง เมื่อดูว่าคงจะไม่หลุดลงมากองกับพื้นง่ายๆ แล้ว เขาก็เลยกดหมวกแรงๆ แกล้งเจ้าตัวแสบ
"อ๊ะ ไอ้บ้านี่ นายแกล้งฉันนี่หว่า" แทยังร้องขึ้นมาก่อนจะปัดมือของเยชันออกแล้วทำหน้าบึ้ง
"ฮะฮะฮะ นายนี่น่าแกล้งจริงๆ"
"เอ้าได้แล้วจ้า" ป้าที่ขายบะหมี่เย็นยกบะหมี่เย็นมาพอดี เยชันเลยหยุดแกล้งแล้วตั้งหน้าตั้งตาจัดการกับอาหารตรงหน้า
ทั้งสองต่างเงียบไปสักพัก แทยังที่ไม่ค่อยอยู่สุขนักก็จ้วงตะเกียบคีบไข่ในชามเยชันมาเคี้ยวตุ้ยๆ หน้าตาเฉย
"..."
เยชันนึกคำด่าไม่ออก จึงได้แค่คาดโทษไว้ในใจเฉยๆ อย่าเผลอละกัน เส้นบะหมี่ในชามอาจจะหายวับไปกับตา
ผ่านไปพักใหญ่ ทั้งสองคนก็อิ่ม แทยังลุกก่อนเพราะถือคติที่ว่าคนลุกคนสุดท้าย จ่ายตังค์ เยชันควักเงินวอนออกมาจ่ายก่อนจะเดินลูบท้องไปหาแทยัง
"นายพักอยู่ห้องไหน"
"จะรู้ไปทำไม-*-"
"นายทำร้ายร่างกายฉัน ฉันจะรู้ที่อยู่ของอาชญากรไม่ได้รึไง"
"พูดอย่างกับว่าของของนายมันเสียจนใช้การไม่ได้เลยงั้นล่ะ"
"งั้นคงต้องลองใช้กับนายล่ะมั้งถึงจะรู้ว่ายังใช้งานได้อยู่รึเปล่า"
"ไอ้ทะลึ่ง" แทยังก้าวฉับๆ เดินหนีซะอย่างงั้น
"แล้วตกลงนายอยู่ห้องไหน"
"ห้อง 362 ชั้น 3"
"362?"
"ไปล่ะ ขอบใจที่เลี้ยง" แทยังโบกมือลาแต่ก็ชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงตอบกลับมา
"ฉันห้อง 363 ชั้น 3"
'ไม่จริงน่า ไหนบอกว่าห้องข้างๆ มันว่างไง'
"ดูท่าว่านายคงจะหนีฉันไม่พ้นแล้วล่ะเจ้ากุ้งแห้ง" เยชันเดินมากระซิบที่ข้างหูก่อนจะล็อคคอแทยังแล้วลากขึ้นคอนโด (ลากแทยังไปทำอาร๊าย>O< : Blood_Death)
------------------------------
สั้นไปนิดแต่สมองมันสั่งงานมาแค่นี้นี่ TOT ไว้ลุ้นต่อตอนหน้าละกันนะ
หวังว่าน่าจะมีตอนที่ยาวกว่าหน้านี้นะแม่คุน : แทยัง
นั่นสิ : เยชัน
อย่าลืมเม้นด้วยนะค้า เพื่อค่าตัวของพวกเรา ^O^ : นักแสดงทุกคนในเรื่องนี้
ความคิดเห็น