ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Yuri] รักครั้งนี้พี่จัดให้ [ดาว x ก้อย]

    ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3

    • อัปเดตล่าสุด 13 ก.ย. 57


    เที่ยงคืนกว่าแล้ว... ในเวลานี้ คงจะเป็นเวลาพักผ่อนของใครหลายคน แต่กลับมีคนคนหนึ่งที่ยังคงนอนไม่หลับ

    มันน่าโมโหชะมัด...ดุจดาวหงุดหงิดตัวเอง เธอนอนพลิกตัวไปมาแบบนี้ตั้งแต่เข้านอนตอนสี่ทุ่มแล้ว

    ปกติแล้ว ดุจดาวจะเข้านอนแต่หัวค่ำ ไม่ใช่เพราะเป็นเด็กอนามัยอะไรหรอกนะ แต่แม่เธอนี่สิ มักจะมาคอยกำชับเธอเสมอๆว่าให้รีบนอน  วันไหนนอนดึก ตอนเช้าตื่นมา เธอก็จะโดนแม่บ่นอีก แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น!! ประเด็นตอนนี้คือ ทำไมก้อยถึงไม่ไลน์มา!!

    อุตส่าห์ย้ำแล้วย้ำอีกว่าถึงบ้านแล้วให้ไลน์มา โทรมา หรืออะไรมา ก็ได้ แต่นี่เงียบ จะให้โทรไปก่อน ก็เสียฟอร์มกันสิ เชอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก่อนเถอะ แม่จะคาดคั้นให้ได้ว่า วันก่อนไปไหนมา พอยิ่งคิดถึงเรื่องนี้ ดุจดาวก็ยิ่งหงุดหงิด  พาลทำให้ตาสว่างยิ่งขึ้นไปเดิม

    ในเมื่อนอนไม่หลับแล้วก็ช่วยไม่ได้ที่จะต้องหยิบมือถือขึ้นมา ดุจดาวไล่อ่านหน้าฟีดเฟสบุ๊คไปเรื่อยๆ ณ ตอนนี้เพื่อนในห้องของเธอไม่มีใครอัพเดทสเตตัสกันแล้ว จะมีก็แต่พวกรุ่นพี่คนอื่นๆ ประปราย พอไล่อ่านไปเรื่อยๆ สายตาดันไปสะดุดกับลิสต์รายชื่อด้านขวามือ ‘Koi Little finger’ ออนไลน์ และยังไม่ทันที่ดาวจะกดคลิกเข้าไปในห้องแชท ทันใดนั้นเอง จากปุ่มออนไลน์สีเขียวก็เปลี่ยนเป็น 1 นาทีที่แล้ว ทันที ดุจดาวนิ่วหน้า เด๋วนะ นี่มันผิดปกติไปแล้วนะ

    มือไวกว่าความคิด ดาวออกจากเฟสและกดโทรออกหาคนที่เพิ่งออฟไลน์ไปเมื่อกี้ทันที รอสายอยู่นานจนคนรอเกือบกดวางแล้ว แต่อีกฝ่ายดันรับโทรศัพท์เสียก่อน

    “ว่าไงดาว”

    “ก้อย ไมแกไม่ไลน์มาหาฉัน”

    “ก็ฉันเหนื่อยอ่ะ ก็เลยเผลอหลับไป” ก้อยตอบกลับมาด้วยเสียงงัวเงีย

    ดาวอึ้งกับคำตอบที่ได้รับ ทั้งๆที่เธอนอนไม่หลับ มัวแต่รอการติดต่อจากอีกคน ส่วนอีกฝ่ายกลับมาบอกกันว่าเผลอหลับไปอย่างหน้าตาเฉย ทั้งโกรธทั้งน้อยใจ น้ำตาพาลเหมือนจะไหล แล้วยังที่เห็นในเฟสเมื่อกี้นี้อีก

    “ฉันเห็นแกออนเฟสเมื่อกี้ แกคงไม่ได้ละเมอขึ้นมาเล่นเฟสใช่มะ” น้ำเสียงดาวพูดไปอย่างประชดประชัน

    “ฉันเปล่า”

    “แกเปล่าออน?? ก็ฉันเห็นอยู่ว่าแกออนนิ”

    “ฉันหมายถึงฉันเปล่าละเมอ ฉันเล่นเฟสเมื่อกี้จริงๆ”

    คำตอบนี้ทำให้ดุจดาวถึงกับอึ้งรอบสอง ไปไม่เป็นคงเป็นกิริยาที่จะพูดถึงหน้าดุจดาว ณ เวลานี้ได้ดีที่สุด




    หลังจากวางสายจากดุจดาวแล้ว วิริยากลับต้องกลับมานั่งถอนหายใจ เหลือบมองคนที่นอนอยู่ข้างๆ

    “แอบเอามือถือก้อยไปเล่นอีกแล้วนะ”

    อีกคนกลับหันหน้ามายิ้มๆ ยื่นมือมาหยิกแก้มอีกคน “ก็แค่อยากรู้ว่ามีใครแอบมาแชทกับ แฟนพี่รึเปล่า ก็แค่นั้น”

    วิริยาได้แต่ยิ้มขำๆ แต่สายตากลับไม่ยิ้มด้วย “ก้อยจะบอกดาวยังไงดี”

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×