คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
“ไปรท์ เป็นอะไร โกรธอะไรขวัญก็บอกมาสิ อย่างอนอย่างนี้เลยน้า”
“ป่าว”
“ไม่จริงหรอก เธอต้องเป็นอะไรแน่ๆ ดูสิ หน้ามุ่ยขนาดนี้”
ของขวัญไม่พูดเปล่า ยังถือวิสาสะเอานิ้วจิ้มแก้มคนขี้งอนข้างหน้าเธอด้วย
“ขวัญ ไม่เอาน่ะ อย่าเล่นได้ป่ะ”
สไปรท์ปัดมือของขวัญออกและพูดโดยไม่มองหน้า
“โอเคๆ ไม่เล่นก็ไม่เล่น งั้นเรากลับก่อนนะ” ของขวัญพูดเสร็จก็หันหลังเดินไปโดยปล่อยทิ้งให้อีกคนทำหน้าเหวอ O_o
“เฮ้ย ขวัญไม่คิดจะง้ออีกหน่อยรึไง”
“ก็ง้อแล้วนี่ไง แต่ไปรท์บอกว่าป่าวเองนิ แถมทำหน้ารำคาญด้วย ขวัญก็เลย...”
“ขอเราเล่นตัวบ้างไรบ้างได้ป่ะ โถ่” “ก็อยากให้ง้อแบบหวานๆบ้างไรบ้างอ่า”
“อ้าว สรุปคืออยากกินของหวานใช่มั้ย งั้นป่ะๆ เด๋วพาไปเลี้ยงไอติมหน้าโรงเรียน”
ขวัญพูดพลางยื่นมือไปข้างหน้าเพื่อรอให้อีกคนที่ตอนนี้ได้แต่ทำหน้ามุ่ยหนักกว่าเดิมยื่นมือมาจับ
“จ่ะๆ ไอติมก็ไอติม” สไปรท์พูดพลางจับมือเดินตามขวัญไปด้วยความอ่อนเพลียละเหี่ยใจด้วยความเซ็ง
“ดาว วันนี้แกเป็นอะไรอ่ะ ดูหน้าง่วงๆ เบลอๆนะ” ก้อยเอ่ยกับดาวระหว่างที่ดาวยืนรอแม่ของเธอมารับ
“ป่าว ไม่มีอะไรมากหรอก”
“แต่วันนี้แกโดดเข้าแถว แถมพูดอะไรแปลกๆอีก ตกลงตอนนั้นแกฝันอะไรหรอ”
พอเจอคำถามนี้เข้าไป ทำเอาดุจดาวถึงกับไปไม่เป็น ได้แต่ทำหน้าอ้ำๆอึ้งๆ
“เอ่อะ เอ่ออออ ชั้นลืมไปแล้วอ่ะ ว่าฝันอะไร ช่างมันเหอะนะก้อย”
“แต่แกพูดถึงชั้นนิ” ก้อยยังคงถามอย่างไม่ลดละ
“ก็คือ ก็ลืมไปแล้วไงก้อย เด๋ว ถ้านึกออกแล้วจะบอกนะ นะ นะ”
“อือๆ ก็ได้ๆ” ก็ในเมื่อดาวไม่อยากบอก ก้อยเองก็ไม่อยากเซ้าซี้ไปมากกว่านี้ ได้แต่เก็บความสงสัยไว้
“เออ ดาว”
“หืม อะไร”
“เราไม่ได้มีอะไรกะน้องผู้ชายคนเมื่อวานนี้หรือจะคนไหนๆทั้งนั้นนะ” ก้อยพูดพร้อมกับหันมามองสบตากับดาวทำหน้าจริงจัง
ส่วนดาวพอเจอคำพูดที่น่าดีใจจนอยากจะร้องกรี๊ดแบบไม่ทันตั้งตัว จนแทบห้ามความรู้สึกบนใบหน้าไม่ได้แต่ดันตอบไปแบบตรงข้ามกับความคิด
“อื้มมมม อย่างนั้นหรอ น่าเสียดายนะ น้องเค้าก็ดูดีนิ”
“ดาว คำพูดแกกับหน้าแกนี่ ไปด้วยกันดีเนาะ” ก้อยได้แต่อมยิ้มมองหน้าเพื่อนรักที่ตอนนี้ยิ้มจนตาแทบปิดขัดกับคำพูดอย่างสิ้นเชิง
“อะไรๆ ยิ้มอะไร” ดาวได้แต่ทุบแขนก้อยเบาๆ แก้เขินไปทีนึง ส่วนก้อยก็ได้แต่หัวเราะ
“แม่แกมาโน่นละดาว” ก้อยพยักพเยิดไปทางรถยนต์ด้านหลังของดาว
“เรากลับก่อนนะก้อย”
“อือ เจอกันๆ”
“ถึงบ้านแล้ว อย่าลืมไลน์มานะ เมื่อวานแกก็ลืม”
“โทษทีๆ เมื่อคืนกลับบ้านดึกอ่ะ ไม่อยากไลน์ไป กลัวแกหลับ”
“ไปไหนมา” ดาวที่กำลังจะหันไปเปิดประตูรถถึงกับต้องหยุดชะงักกลับมาถามเสียงแข็ง
“ดาว เร็วๆหน่อย แม่รีบ” แม่ของดาวเปิดกระจกรถลงตะโกนออกมา
“แม่ หวัดดีค่ะ” ก้อยไม่ตอบคำถามแต่กลับไปทักแม่แทน
“งั้น ดาว เด๋วไว้เราค่อยคุยกัน แม่แกรีบ เห็นมั้ยเนี่ย” ก้อยดันหลังดาวให้รีบขึ้นรถไป
ส่วนดาวทำไม่ได้ ได้แต่จำใจขึ้นรถไปพร้อมกับความสงสัยในใจว่า ก้อยไปไหนมาเมื่อคืน
ความคิดเห็น