ให้หัวใจนำทาง (เบลล์×ฝน)

ลำดับตอนที่ #5 : กอดแบบนี้ทั้งคืนนะ

Ep4 กอดแบบนี้ทั้งคืนนะ

ฝน ; เบลล์ๆๆๆ ตื่นได้แล้วถึงแล้ว

เบลล์ ; ถึงแล้วหรอ ทำไมเร็วจังอะพี่ฝน

ฉันนอนบิดขี้เกียจบนเครื่องบิน first class

ฝน ; ก็แหงละซิ เล่นนอนมาตลอดทางเลยนะเขมิ

เบลล์ ; ขี้เกียจจังเลยยยย

ฝน ; ป่ะๆๆลุกได้แล้ว เดี๋ยวค่อยไปนอนต่อที่โรงแรมก็ได้

เมื่อเราไปถึงญี่ปุ่นทางทีมงาน fonbellereallife พาเราไปทานอาหารมือค่ำก่อนเข้าที่พัก  หือน่าอยู่จังเลย นี่เราจะต้องมาอยู่กับพี่ฝนที่นี่ 6-7 วันเลยหรอ เราต้องมาใช้ชีวิตร่วมกัน 24 ชม. เลยหรือ นี่มันมาฮันนีมูนชัดๆ ฉันคิดไปก็ยิ้มจนพี่ฝนแซ่ว

ฝน ; คิดอะไรอยู่เขมิ

เบลล์ ; เปล๊าาา เข้าที่พักกันเถอะ อยากนอนแล้ว

ที่โรงแรม แน่นอนว่าทีมงานต้องจัดห้องให้เรานอนด้วยกัน แต่เอ๊ะทำไมเป็นเตียงเดี่ยว โหนี่เราต้องนอนเตียงเดียวกับพี่ฝนตลอดทั้งทริปเลยหรอว่ะเนี้ยยยยยย ทันทีที่เอาของมาเก็บในห้อง ฉันก็ล้มตัวลงบนเตียงทันที

ฝน ; เบลล์ ไม่เอาาาา ไปอาบน้ำก่อนน

เบลล์ ; โห้วยยพี่ฝน นอนเลยไม่ได้หรอ เหนื่อยมาทั้งวันแล้วเนี้ย

ฝน ; ได้ จะนอนใช่ไหมมม

เบลล์ ; อือ ฮึ ….

ฝน ; งั้นไปนอนที่โซฟาเลย

เบลล์ ; หึ้ยย พี่ฝนอะ

ใช่ละสิ แม่คนสะอาด ฉันลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัว เพราะรู้ดีว่าต้องได้นอนโซฟาแน่นอนเพราะพี่สาวคนนี้รักสะอาดมากๆ ก่อนนอน แล้วจู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่ามีคนกอดฉันจากด้านหลัง ใช่พี่ฝนกำลังกอดฉันอยู่

เบลล์ ; นอนไม่หลับหรอคะ ศนัน

ฝน ; เบลล์ ยังไม่นอนเหมือนกันหรอ

ตึก ตัก ตึก ตัก ไม่ๆๆ อย่าเต้นแรงสิ เดี๋ยวคนข้างๆก็รู้หมดสิ ฉันพยายามควบคุมเสียงเต้นของหัวใจ

เบลล์ ; ยัง ส่งสัย ตื่นเต้นมั้ง

แล้วจู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าคนด้านหลังฉันตั่วสั่น ฉันจึงหันหน้าไปหาพี่ฝนทันที่ แม้ว่าไฟในห้องฉันจะปิดหมดแล้ว แต่ความรู้สึกฉันมันบอกว่าคนข้างๆกำลังร้องไหร้อยู่

เบลล์ ; เป็นอะไรคะคนดี ร้องไห้ทำไม

ฝน ; เบลล์ พี่เหนื่อยว่ะ เหนื่อยกับการที่ต้องมาทะเลาะกันแบบนี้ ทำไมนะ ทำไมเขาไม่เข้าใจที่สักที นี่เรามาทำงานนะ ทำไมต้องระแวงทำไมเขาไม่ไว้ใจพี่เลย

ฉันไม่รู้จะปลอบยังไงดี เห้ออออ อย่าร้องเลยนะศนัน

เบลล์ ; โอ๋ ไม่ร้องนะศนันๆ เขมิอยู่ตรงนี้แล้ว ไม่ร้องนะคะคนดี

ฉันกอดพี่ฝนพร้อมเอามือลูบหัวเบาๆ

ฝน ; เบลล์ กอดพี่แบบนี้ทั้งคืนเลยได้มั้ย

เบลล์ ได้สิคะที่รัก

พอแค่นี้ก่อนเน๊อะ