สวยบ้าบิ่น กับหนุ่มสุดเซอร์

        เช้าที่แสนสดใสอากาศเย็นสบาย เพราะช่วงนี้เดือนมกราคม ฉันตื่นมาพร้อมกับความขี้เกียจและไม่พร้อมที่จะลุกมาทำงานสักเท่าไหร่ อากาศมันชั่งอำนวยให้นอนต่อจริงๆเลย เฮ้อ... แต่การที่ฉันจะหลับต่อมันก็ยากเสียจริงเพราะอะไรน่ะหรอ ฉันต้องเข้างาน 8 โมงน่ะซิ ตายแล้ว...สายแล้วนี่หว่าตรู ฉันรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำอย่างสุดชีวิต ไหนๆฉันก็กำลังรีบอาบน้ำอยู่ฉันขอแนะนำตัวสวยๆของฉันให้กับผู้อ่านให้รู้จักกันก่อนละกันนะคะ

        ฉันชื่อนางสาวสุดสวย วณิชธาร ชื่อเล่นสวย (อันนี้ชื่อจริงๆเลยนะคุณพ่อ คุณแม่ เข้าใจตั้งคะ เพราะเห็นใบหน้าอันสวยใสของฉันเอง ^^) บุคลิกที่เด่นที่สุดของฉันที่ทุกคนจำฉันได้ก็คือเปลือกตา เพราะฉันเขียนอายไลเนอร์ยาวและใหญ่เหมือนปิศาจเลยแหละ ที่เขียนแบบนี้เพราะชอบ(จริงๆแล้วเขียนยังไม่ค่อยเก่ง เพิ่งหัดเขียนอะ) ตอนนี้ฉันกำลังก้าวเข้าสู่วัยทำงาน และการทำงานของฉันก็ชั่งมีอะไรที่วุ่นวายเสียจริงเชียว เพราะงานที่ฉันทำมันเป็นงานที่พบประผู้คนไม่ใช่งานที่นั่งประจำโต๊ะเหมือนสาวๆในออฟฟิตสักเท่าไหร่

หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ และผู้อ่านทุกท่านคงรู้จักตัวฉันกันหมดแล้ว ฉันกำลังเร่งรีบไปขึ้นรถไฟลอยฟ้า (คนแต่งก็หน้าตาดีนะ ทำไมให้ฉันเรียกบีทีเอสซเชยเลยเนี่ย) ซึ่งเวลานี้เป็นเวลาที่คนมีงานมีการทำอย่างฉันพุพล่านเลยที่เดียว ฉันกำลังจะสายจริงๆแล้วนะ นี่มัน 7.30 น. แล้วทำไงดีละ โทรไปหาหัวหน้าทีมฉันสักหน่อยดีกว่า

ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ทำไมไม่รับโทรศัพท์นะ สวัสดีคะ เสียงผู้หญิงใสๆแจ๋วดังออกมาตามเสียงโทรศัพท์ สวยนะค่ะ ไม่แน่ใจว่าจะไปทันรึป่าวตอนนี้อยู่บนรถไฟฟ้าแล้วนะคะ แต่คิดว่าน่าจะสายคะ บางทีฉันอาจจะพูดจางงไปบ้างนะคะ แต่เข้าใจใช่ไหมคะ -*- โอเคยังไงก็รีบๆมาหน่อยนะจ๊ะ เดี๋ยววันนี้จะมี New Trainee อยากจะให้มาช่วย Train เป็นหัวหน้ามันดีแบบนี้แหละ ชิ...ยังไม่ทันได้เห็นหน้าฉันเลยก็สั่งเสร็จแล้ว ค่า... ฉันตอบสั้นๆแล้วรีบวางสายเพราะกลัวมันจะมีงานยาวตามมาอีก จากเวลานั้นไม่ถึง 15 นาที ฉันก็ถึงที่ทำงานเรียบร้อยแล้ว แต่ฉันก็ไม่ทันเวลาที่จะต้องเข้าไปประชุมตอนเช้า ฉันเลยออกมานั่งข้างหน้าเคาวเตอร์ที่ทำงาน เพื่อรอแซวเพื่อนๆที่มาสาย อิอิ (นิสัยไม่ดีเลย) ขณะที่ฉันนั่งก้มหน้าก้มตานั่งเล่น Fackbook (ไฮโซมะ ไม่หลุดเทรนนะจ๊ะ) อยู่ก็มีผู้ชายเดินเข้ามาในออฟฟิตฉัน โทษนะครับ มาพบสายรุ้งฮะ ผู้ชายคนนี้สงสัยจะเป็น New Trainee แน่ๆเลย บุคลิกดี สูงประมาณ 180 ได้ ไม่ผอมเกินไป หุ่นแบบ ปอ ทฤษฎี (สูงกว่า ปอ ทฤษฎี อีก) ออกแนวเซอร์ๆ(เยอะเลย) ตาโตกลม จมูกกับใบหน้าเข้ารูปกันดี ใบหน้าคม แต่เสียดายดำอะ แต่เอ๊ะ...เมื่อกี๊เค้าถามฉันว่าอะไรนะ อ่อสายรุ้ง เหรอ เอ่อ มาหาใครน่ะคะ ฉันถามเพื่อความแน่ใจว่าฉันไม่ได้เข้าใจผิด สายรุ้ง ฮะ เค้าตอบมาทันที เอ่อ ไม่รู้จักคะ แหะ แหะ =_= เดี๋ยวยังไงนั่งรอก่อนนะคะ ฉันบอกให้เค้าไปนั่งรอก่อนเพราะฉันไม่รู้จักจริงๆ เฮ้ย ไออ้วนมานั่งไรตรงนี้วะ อ้าวไอนี่มาถึงก็ปากหน้าโดนตบเลยนะ เสียงทักทายจากเพื่อนร่วมงานที่ฉันสนิทมาก มากที่สุด นั่งรอแกแหละฉันมาฉันมาสายแล้วนะพี่ปูแกมาสายกว่าฉันอีกนะ ฉันกล่าวพร้อมกับหน้างอๆเหมือนปวดอึ เออน่า ไปเร็วเข้าไปนั่งข้างในดีกว่า เออเดี๋ยวตามเข้าไปนะ จริงไม่ใช่อะไรหรอกคือฉันอยากรู้ว่าใครกันในออฟฟิตที่เป็นผู้โชคดีที่ชื่อสายรุ้ง สวย...ยReceptionist สุดสวย บ้าน รวย ดีกรีดีเด็กเอแบค มาโค-ตะ-ระ สาย(กว่าพี่ปู) ทักฉันลากเสียงซะยาวเชียว เออเดี๋ยวลืม คุณบีมิทราบว่าใครชื่อสายรุ้ง เหรอ เค้ามาหา สายรุ้งอะ ฉันพูดพร้อมชี้ไปหาผู้ชายร่างดำ หน้าตาคม ยิ่งบอกยิ่ง...>< (แกคิดอะไรสวย) เราเอง ขอบใจนะที่รับแทนน่ะหงึก หงึก ฉันพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าไปนั่งด้านในออฟฟิต ออฟฟิตที่ฉันทำงานอาจจะแปลกๆกว่าที่ทำงานที่อื่นนะเพราะที่นี่เปิดเพลงเสียงดัง ส่วนใหญ่ที่ทำงานฉันมีแต่เด็กจบใหม่ทั้งนั่นแหละ เพราะคนที่มีประสบการณ์เค้าไม่เชื่อถืออะ บริษัทบ้าไรเปิดเพลงวะเสียงดังเต้นไรบ้าๆบอๆทุกวัน -0- หลังจากที่ฉันนั่งโม้กับเพื่อนร่วมงานได้ไม่นาน Maneger และหัวหน้าฉันก็ออกมาจากห้องประชุมงานเข้าแล้วซินะ อารมเสียขี้เกียจทำงาน แต่ต้องนึกถึงตังค์ ตังค์ 55+ (หน้าเงินนะเรา -0-)

R U Ready to the Bell Gong say เสียงตะโกนในออฟฟิตดังขึ้น มันเป็นทำเนียมของที่ทำงานฉันน่ะ อย่าตกใจนะผู้อ่านที่น่ารัก หลังจากที่ทำพิธีบ้าๆบอๆจนจบประมาณ 15 นาที แล้วฉันเพิ่งหันไปเห็นผู้ชายคนเมื่อเช้า (ผู้อ่านทุกคนจำได้ไหมคะ ที่ฉันบอกว่าดำน่ะ) ดูนานๆก็น่ารักดีนะ ฉํนเห็นนะเค้าแอบมองฉันอยู่นี่หน่าจะบ้าเหรอ :3 เขินอายเป็นบ้าเลย จะบ้าเหรอตัวเธอ วันนี้มี New Traiaee2 คน ยังไงออกมาแนะนำตัวกันนะครับ Maneger สุดขี้เก๊กประจำออฟฟิตฉันกล่าวขึ้น สวัสดีครับผมปรัตถกร เรืองสา ชื่อเล่นชื่อพีร์ฮะโอ้เยส เป็นเสียงตอบรับจากคนทั้งออฟฟิต จบจากมหาลัยXXXโอ้เยส หลังจากที่เค้ากล่าวแนะนำตัวเบื้องต้นจบ วัฒนธรรมของบริษัทต้องมีคนเข้าไป Shack Hand กับ New Trainee ฉันอยากจังเลยแต่เขิน ฉันนับ 1-10 ในใจถ้าไม่มีใครออกไปฉันจะออกแล้วนะ 1 2 3 4 5 6 7 8 9... ขอให้มีช่วงเวลาดีกับ(...คือชื่อบริษัท)ไปนานๆนะคะ กริ๊ด...หัวหน้าฉันแกไม่รู้งานเลย อย่างนี้เดี๋ยวมีตบนอกรอบเดี๋ยวก่อนนะ ฮือได้จับมือด้วยเค้าอยากจังเลย (ออกแนวหื่น) วันนี้ฉันรู้สึกกระชุ่มกระชวยเป็นพิเศษ ก่อนฉันจะออกไปทำงานไหนๆก็ไหนๆแล้วยังไงก็ต้องร่วมงานด้วยกันอยู่ดีขอเบอร์ไว้เลยละกัน อิอิ ไปขออีกคนก่อนดีกว่า เอ่อชื่ออะไรเหรอ พอดีตอนที่เค้าแนะนำตัวฉันไม่ได้ฟังน่ะ ฉันมัวร์แต่หมั่นไส้หัวหน้าฉันอยู่ คิม คิม เสียงของคนที่ฉันถาม ไอนี่ขี้เก๊กจังเลย เออเราขอเบอร์คิมหน่อย ฉันบอกนายขี้เก๊ก เออ 083-XXX-XXXX  เค เค แทงกิ้วจ๊ะ ยิ้มหันไปยิ้มให้ไปเก๊กนี่ และแผนต่อไปก็คือผู้ชายคนนั้นที่ฉันอยากได้ไม่ใช่แก เหาะ เหาะ ;) (แอบเลวอีกและ) ชื่อพีร์ ใช่ไหม ฉันเว้นจังหวะให้นายนั่นตอบ หงึก หงึก เค้าพยักหน้ารับ เอาละนะ...ฉันกล้าๆกลัวที่จะขอเบอร์เค้าแต่ว่าไม่เป็นไรหรอกทำงานด้วยกัน เออ สวยขอเบอร์หน่อยสิ และแล้วความหน้าด่าของฉันก็กำเริ่ม อือ 0... เค้าทำถ้านึกเบอร์ตัวองนายจะบ้าเหรอเบอร์ตัวเองจำไม่ได้เหรอไง อะไรจำเบอร์ตัวเองไม่ได้เหรอ ฉันแซวเค้าก่อนเลย สงสัยจะไม่ค่อยได้แจกเบอร์เลยจำไม่ได้หละมั้ง หุหุ ^^089-XXX-XXXX โอเคว่างๆฉันจะโทรไปหานะจ๊ะที่รัก ^^ (ขี้ตู่ชะมัด)

          ไออ้วนแกจะไปยังเนี่ย ตรูรอนานแล้วนะ เสียงพี่ปูดังขึ้นมากจากหน้าออฟฟิต โอเคกำลังไป แก่แล้วทำเป็นใจร้อนไอนี่ ฉันตอบกลับไป พี่ปูเป็นผู้หญิงที่ออกจะห้าวๆไปซะหน่อย ก็คือมันเป็นทอม อายุ 30 ปี มากกว่าฉัน 7 ปี แต่ฉันก็คุยกับเค้าเหมือนกับเพื่อนที่เรียนมัธยมมาด้วยกัน ทั้งๆที่ฉันกับพี่ปูรู้จักกันมายังไม่ถึง 2 อาทิตย์เลย ฉันเป็นคนคุยง่าย สนิทกับคนง่ายที่สำคัญชอบเที่ยวเอามากๆ (คุณผู้อ่านที่รักคงเข้าใจว่าผู้หญิงที่ชอบเที่ยวมักจะ Friendly แต่ฉันไม่เป็นอย่างว่านะ ขอบอก) ระหว่างทางที่ฉันกำลังไปทำงานข้างนอกออฟฟิตฉันก็มานั่งคุยกับเพื่อนร่วมงานฉันอีกคนชื่อน้ำฝนที่สนิทกันมากกว่าพี่ปูเพราะรู้จักกันมา 4 เดือนแล้ว รู้แบบถึงไส้ถึงพุงว่าง่าย น้ำฝนวันนี้เค้าจะไปชิวกันที่ @ Siam ไปไหม ฉันหันไปถามน้ำฝน เออดูก่อนแล้วกันยังไม่รู้เลย ไอนี่เป็นแบบนี้ตลอดจะไปไหนยะ หาหนุ่มๆของเธอเหรอไงฉันน้อยใจนะ เออก็ได้วะ ดูก่อนทุกที ฉันพูดออกไปพร้อมกับหน้าที่ไม่รับแขกเท่าไหร่ :sเออไปก็ไป เป็นแบบนี้ทุกที นี่แหละไม้ตายของฉันเลย :p การทำงานของฉันวันนี้ทั้งวันฉันก็ทำตัวสัพเพเหระไปเรื่อยเปื่อยแบบนี้ทั้งวันจนลืมคิดถึงนายนั่นไปเลย ก็แหม...วัน วันนึงฉันต้องคุยกับคนไม่ต่ำกว่า 40 คน ก็เพลินเป็นของธรรมดา (ฉันลืมบอกไปว่าหน้าที่ที่ฉันรับผิดชอบในงานคือเป็น Sale) เจอผู้ชายหน้าตาดีๆก็เยอะอยู่ แต่ฉันไม่เคยคิดอะไรเลยมีแต่เค้ามาคิดเอง ฉันชอบเที่ยวมันผิดหรือไง ฉันรักในเสียงดนตรี เมื่อไหร่โดนจังหวะดีๆ 1 2 3 4 วันนี้มีเฮ เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นบ่งบอกตัวตนที่แท้จริง ฮาเหวย สวยจ้า เสียงฉันทักทายคนในโทรศัพท์ อยู่ไหนเหรอครับ เสียงผู้ชายลั่นวาจากลับมา ใครเหรอบอกเค้าก่อนสิไม่งั้นวางแล้วนะ ชิ...จะคุยกับคนสวยๆอย่างฉันก็ต้องบอกชื่อเสียงเรียงนามก่อนนะเพราะฉันมีคิวอีกเยอะ (จริงๆกลัวเจ้าหนี) พี่เอง งง ตรูจะรู้ไหมเนี่ยพี่เอง ชื่อเองเหรอ แล้วเองไหนหว่า เอง เองไหน ไม่รู้จักคนชื่อเอง ฉันตอบกลับไปออกจะยียวนนิดนึง น้องสวยพี่เจมส์ครับผม แค่นี้จำกันไม่ได้ จะโทรมาถามว่า วันนี้ว่างไหมครับ พี่จะชวนไปดูหนังไปไหม เออจะได้ดูหนังฟรีเหรอดีจังเลย ไป ไป ไป แต่เอ๊ะฉันนัดคนทั้งออฟฟิตไว้ว่าจะไป @ Siam นี่หน่า อดเลย อือ ไม่ได้อะคะพี่เจมส์วันนี้เกลมีนัดกับที่ออฟฟิตแล้วเหรอแล้วที่ไหนเดี๋ยวพี่ไปหาก็ได้นะที่ @Siam คะ จะไปเหรอทั้งออฟฟิตเลยนะอือเดี๋ยวเจอกันบาย แล้วเจ้าของเสียงที่โทรเข้ามาหาฉันก็วางสายไปทิ้งให้ฉันงงว่าแกจะไปทำไม แต่ชั่งเถอะ ผู้ชายคนที่โทรมาหาฉันเค้าเป็นเพื่อนร่วมงานอีกคนนึงที่อยู่ในเครือเดียวกับออฟฟิตฉันแต่ออกไปแล้ว เค้าจีบฉันอยู่ตั้ง 2 เดือนแล้วหละ แต่ฉันยังไม่ตกลงบงใจกับเค้าว่าเราคบกันหรอกนะเพราะฉันไม่ชอบคนบุคลิกแบบนี้เท่าไหร่ พี่เจมส์เป็นผู้ชายรูปร่างสูงประมาณ 175 ผอม(มาก) หน้าเหมือนลิงและที่สำคัญดำ ไม่ใช่สเป๊กเลยสักนิดฉันเลยไม่สนใจเค้าเลย (ย้ำนะว่า เลย) แต่พี่เจมส์เป็นคนคารมณ์ดีมาก พูดจาคะ ขา กับฉันตลอดเวลา และเป็นคนพูดจาแบบมีหลักการ อายุมากกว่าฉันแค่ 2 ปีเท่านั้นเอง แต่เค้ามีความเป็นผู้ใหญ่ค่อนข้างสูงน่ะ หลังจากที่ฉันวางโทรศัพท์ฉันก็ก้มมองดูนาฬิกาซึ่งพบว่า ได้เวลาแล้ว เย้เย้ แล้วฉันก็ตะโกนออกมากลางถนนเพื่อบอกเพื่อนๆร่วมงานว่าเราได้เวลาไปปาร์ตี้กันแล้ว ไอสวยแกจะโวยวายอะไรนักหนานะบรรพบุรุษฝ่ายไหนเสียงห๊ะ... ไอพี่ปูถ้าไม่พูดก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ เออก็ไปได้แล้วเดี๋ยวไม่ทันเพลาพอดี ฉันพูดจบพร้อมกับจุงมือ (จริงก็ลากอะนะ)พี่ปูกับน้ำฝนเพื่อไปขึ้นรถส่วนตัวที่มีคนขับรถให้ฉัน (รถแท๊กซี่น่ะ) ไป @Siam คะ ฉันยิ้มหน้าแป้นแล้นบอกคนขับส่วนตัวไปยังจุดหมาย ไอนี่มันจริงๆเลยนะ ชอบเหลือเกินเลยนะเที่ยวเนี่ย แกไม่เหนื่อยบ้างรึไงนะ เที่ยวคืนนี้กลับตี 2-3 ตื่น 6 โมงเช้า มาทำงาน ตรูเหนื่อยแทนร่างกายมรึงจริงๆเลยพี่ปูก็เค้าเป็นวัยรุ่นก็ต้องเที่ยวบางอะไรบางสิไม่ใช่ทำงานเก็บตังสร้างครอบครัวและเลี้ยงเด็กอย่างแกนะ เข้าใจไหม เงียบหึ...สู้ไม่ได้พอพูดความจริงทำเป็นเงียบ อะโด่... ^6^ ฉันทำหน้าตากวนบาทาใส่พี่ปูและแล้วไม่ทันไรนั้นก็ เพี้ย ตรูว่าแล้วมือมันมาจริงๆด้วยไอพี่ปูตีหลังฉันลงจังๆเลย ไอนี่เค้าเจ็บนะเว้ย...เออทำไมวันนี้น้ำฝนมันเงียบจังวะ ฉันสงสัยเลยหันไปกระซิบพี่ปูที่นั่งอยู่ด้านเบาะหลังกับฉัน เออวะเห็นนั่งอมยิ้มอยู่นั่นแหละ สงสัยมีกิ๊กใหม่มั้ง พี่ปูตอบฉันพร้อมกับหน้าตาคิดไตรตรอง ไม่เข้าใจเลยทำไมเวลาที่แกคิดต้องทำหน้าเหมือนสมรักษ์ คำสิงห์ โดนต่อยดั้งด้วย น่าเกลียดจังเลย (เด็กรุ่นใหม่คงไม่รู้จัก สมรักษ์ คำสิงห์ สินะ ยังไงไปหาใน Google ละกัน) ฉันกับพี่ปูนั่งคุยกันมาได้สักพักก็ถึงที่ร้าน @Siam เรียบร้อยแล้ว ฉันรีบยกบั้นท้ายกลมๆของฉันออกจากรถเพื่อไปภายร้าน แต่เอ๊ะไม่มีใครสักคนเดี๋ยวฉันโทรถามดีกว่า ติ๊ด ติ๊ดสวัสดีคะ เสียงหัวหน้าฉันดังออกมา หัวหน้าอยู่ไหนเนี่ยสวยเหรอนี่พวกเราอยู่ตรง MRT เนี่ยเดินมาเจอกันตรงนี้นะใกล้นิดเดียวเอง แค่นี้นะ แล้วหัวหน้าฉันก็วางสายไปหัวหน้าแกไม่ห่วงว่าฉันจะไปถูกเลยใช่ไหม -9- จริงๆมันก็ไม่หน้าจะหลงเพราะก้าวไปแค่ 5 ก้าวก็ทิ้งแล้ว ฉันเดินนำหน้าพี่ปูกับน้ำฝนมาโดยที่ยังไม่พูดอะไรสักคำ พอมาถึงที่ฉันก็ไม่นั่งตรงปูนข้างๆทางเพื่อรอคนทั้งออฟฟิตอยู่ซึ่งคนข้างๆฉันก็คือน้ำฝน ฉันก้นั่งคุยกับน้ำฝนไปเรื่อยๆ แต่ไอเรื่องที่นั่งคุยไปเรื่อยๆนี่สิมีแต่ พีร์มันตลกดีนะ เราเข้าไปคุยกับเค้าแล้ว หรือ พีร์กับคิมเป็นเพื่อนกันที่มหาลัยด้สยนะ จริงเหรอฉันเพื่องรู้นะเนี่ย แสดงว่ารอบนี้ฉันตกข่าว หรือ วันนี้ไม่รู้พีร์มารึป่าวเนอะ อะไรๆก็พีร์ พีรื และพีรื นี่สรุปว่าแกชอบ พีร์ ใช่ไหม แต่คงไม่ได้หรอกนะเพื่อนสนิทของฉัน เพราะฉันชอบเค้าเหมือนกัน 555+ (นางมารร้ายชัดๆ) ฉันกำลังนั่งหันซ้ายหันขวาอยู่นั้นเองก็มีร่างผู้ชายสูงๆเดินมายืนบังข้างหน้าฉัน คนๆนั้นก็คือ พีร์ นั่นเอง ฉันเขินจังเลยแต่ฉันต้องเก็บอาการไว้เดี๋ยวเสียเชิงหมด แต่ฉันเห็นท่าทางของน้ำฝนแล้วชัวร์เลย น้ำฝนชอบพีร์ คอนเฟิมส์ ฉันเห็นพีร์ยืนบังหน้าฉันอยู่นานจนฉันบ่นเสร้จแล้ว เค้าจะยืนทำไมนะ /span>พีรืนั่งซิ ยืนทำไมไม่เมื่อยเหรอ ฉันเอ่ยบอกเค้าพร้อมเอามือตบปูนเบาๆ เป็นอันรู้กันว่านั่งตรงนี้(ข้างๆฉันได้นะที่รัก^^) พีร์นั่งลงข้างๆฉันและเว้นระยะห่างไว้พอปะมาณ ไม่รู้จะคุยอะไรระหว่างที่ฉันเงียบไม่ได้คุยอะไรกับพีร์ พีร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อทำอะไรสักอย่าง นี่แหละดีเลย พีร์ สวยขอยืมโทรศัพท์หน่อยสิ ถ่ายรูปได้ไหม? ฉันถามเค้าด้วยหน้าตาวิงวอนนิดนึง ได้เอาดิ เค้าพูดพร้อมยื่นโทรศัพทืมาให้ 555+ แหล่มเลย (เสียงน้าอ่าง) ฉันใช้จังหวะนี้แหละถ่ายรูปเยอะเลยเอาไว้ให้เปิดดูเวลาคิดถึงฉัน เห้อ เห้อ^^ ฉันหันไปถ่ายรูปกับน้ำฝนทันที จริงๆก็อยากถ่ายคนเดียวนะแต่เขินไม่กล้าถ่ายคนดเดียวแค่นี้พีร์ก็งงจะแย่แล้วหละ

        เวลาผ่านไปได้เกือบ 20 นาที ทุกคนในบริษัทฉันก็มาถึงกันพร้อมหน้าแล้วพร้อมที่จะเดินขบวนพาเรซไปยังร้าน @Siam ก้นแล้ว ซึ่งฉันก็ไม่ได้คุยอะไรกับพีร์มากนักหรอกเพราะว่าครึ่งนึงเขินอยู่ อีกครึ่งนึงอายอยู่ (แล้วมันต่างกันตรงไหนฟะ) พอพวกเราทุกคนมาถึงที่ร้าน พวกผู้หญิงก็จะสั่งอาหารมากินกันเต็มโต๊ะ ส่วนพวกผู้ชายก็สั่งเบียร์กินกัน ซึ่งฉันก็นั่งอยู่ตรงข้ามกับพีร์และคิม เฮ้ออยากอยู่แบบนี้นานๆจังเลย ไม่อยากไปไหนเลย ฉันอยากนั่งมองหน้าเค้าอยู่แบบนี้นานๆฉันนั่งอยู่ได้แค่ซักพักเท่านั้นเอง แล้วไอพี่เจมส์ก็มาหาฉัน ชิ...แกจะมาทำอะไรตอนนี้วะ ฉันไม่ค่อยชอบเค้าเท่าไหร่เลยเพราะเค้าชอบทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของฉันจนคนในออฟฟิตเค้าคิดว่าเราคบกันอยู่เรื่ยอเลย น้องสวยเดี๋ยวเราไปกันเลยมะ เสียงคนที่ฉํนเบื่อที่สุดดังขึ้น เฮ้อแต่ยังไงก็แล้วแต่ฉันนัดเค้าไปแล้วนี่ไปก็ได้วะ อย่างน้อยก็ได้ดูหนังฟรี 1 เรื่อง แต่หวังว่าที่รักฉันคนไม่เข้าใจผิดหรอกนะ (จะเป็นใครไปได้หละก็คนที่ฉันขี้ตู่ว่าเป็นแฟนฉันนี่แหละ) ไปเลยก็ได้คะ เดี๋ยวกลับบ้านดึกอีก ฉันบอกพี่เจมสืพร้อมทำหน้าเซ็งสุดฤทธิ์ แต่ก่อนฉันจะไปฉันแนะนำพีร์กับคิมให้พี่เจมส์รู้จัก เพราะเนี่ยว่าที่แฟนฉันกับเพื่อนแฟนฉันในอนาคตจ๊ะ พี่เจมส์นี่พีรืและนี่คิมคะ ฉันชี้นิ้วเพชรของฉันไปยังพีร์และคิม หวาดดีครับ พี่เจมสืตอบรับพร้อมทั้งยิ้ม(เหมือนจะ)หล่อส่งไปให้พีร์และคิม และฉันก็โบกมือลาทุกคน และไปดูหนังกับพี่เจมส์ ตลอดทางที่ฉันนั่งดูหนังกินข้าวกับพี่เจมส์ฉันคิดถึงพีร์ตลอดเวลาเลย เอ๊ะ! และไม่รู้ว่าคิดอะไรแต่รู้แค่ว่าหน้าพีร์ลอกมาหาฉันตลอดเวลา ซึ่งมันก็ทำให้ฉันคุยกับพี่เจมส์แต่เรื่องของพีร์ ฉันไม่รู้ตัวเลยนะเว่าฉันกำลังพูดถึงพีร์ว่าอะไรบ้าง แต่เท่าที่จำได้และรู้สึกตัวก็คือ พีร์น่ารักนะ กวนประสาท เซอร์ สวยชอบ... เท่าที่ฉันสังเกตุเห็นคือหน้าของพี่เจมสืเป็นแบบนี้ ;( จะให้ทำยังไงหละฉันไม่ชอบโกหกใครนี่ฉันรู้สึกยังไงก็พูดแบบนั้น เวลานั้น อารมณ์นั้นคิดถึงใครก็ตามใจปากหมดฉันไม่แคร์ด้วยว่าเค้าจะรู้สึกยังไง ฉันเป็นพวกออกตัวแรงน่ะ เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหกฉันดูหนังกินข้าวฟรีเสร็จและถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว ฉันเอนตัวนอนลงบนที่นอนอันแสนนิ่มปูด้วยผ้าปูที่นอนสีเขียวใบไม้ หัวหนุนด้วยหมอยในสี่เหลี่ยมสีชมพูเข้มด้วยความเหนื่อยล้าจากการทำงาน+เที่ยวมาทั้งวัน ฉันกำลังจะเคลิ้มหลับเสียงปิศาจก็ดังขึ้น ฉันชอบเที่ยวมันผิดหรือไง ฉันรักในเสียงดนตรี เมื่อไหร่โดนจังหวะดีๆ 1 2 3 4 วันนี้มีเฮ โหล ฉันรับโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิด สวยนี่เราเองนะ เสียงเด็กผู้ชายดังออกมาจากโทรศัพท์ เรา เองเราไหนยะ ฉันตอบออกไปด้วยความรำคาญ นอนแล้วเหรอเด็กน้อย เด็กน้อยบ้าไรยะฉันโตหมาเลียก้นมุถึงแล้วนะ แต่เอ๊ะเรียกฉันเด็กน้อยแบบนี้ก็แสดงว่า คุณไทเหรอคะ ฉันเด้งตัวขึ้นมานั่งบนเตียงทันทีหลังจากที่นึกได้ว่าคนในโทรศัพท์นั่นเป็นใคร ครับป๋ม เด็กน้อยนอนแล้วเหรออือ กำลังแล้วหละ วันนี้เค้าเหนื่อยๆ แล้วคุณละคะ ฉันตอบเสียงอ้อนกับเด็กผู้ชายในเสียงโทรศัพท์ งั้นเอางี้แล้วกันสวยไปนอนก่อนแล้วกันนะเดี๋ยวเราไปอาบน้ำนอนแล้วเหมือนกัน แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปหา เพิ่งกลับมาเพลียครับ ฝันดีนะอือ ฉันตอบแบบว่านอนสอนง่าย สิ้นภาระกิจการคุยโทรศัพท์สักที เด็กผู้ชายที่โทรศัพท์มาหาฉันเป็นเด็กลูกครึ่งญี่ปุ่นบ้านรวย 1 ใน 10 ของเครือคนที่จีบฉันและฉันก็สนใจเค้า(แค่สนใจเท่านั้น) ชื่อไท อายุ แค่ 18 ปีเท่านั้นเอง เด็กคนนี้เค้าชอบฉันมากเวลาที่ฉันจะไปไหนก็ตามหรือจะให้ไปหาที่ไหนก็ตามเด็กคนนี้จะรีบขับรถมาหาทันที ยอมมานั่งรอฉันทำงานจนเสร็จแล้วกลับบ้านพร้อมกัน ไทอยู่แถวบ้านฉันด้วย วันนี้ไทเพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่นนี่เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่ไทไปๆมาๆระหว่างไทยกับญุ่ปุ่น ต้องยอมรับเลยว่าเวลาที่เค้าไปญี่ปุ่นที่ไรมันทำให้ฉันเหงาถึงแม้จะมีคนอื่นที่เข้ามาคุยกับฉันหรือพาฉันไปเที่ยวไหนก็ตาม แต่ความเข้าใจ และการดูแลเอาใจใส่ในรายละเอียดมันต่างกันฟ้ากับดิน มันเลยทำให้ฉันรู้สึกดีกับเค้าเป็นพิเศษ หลังจากวันที่ไทกลับมาจากญี่ปุ่นได้ 2-3 วัน ฉันก็เริ่มห่างๆกับเค้าเพราะฉันเบื่อความเป็นเด็กของเค้าแล้ว กริ้ง กริ้ง กริ้ง เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ฉันไม่ชอบเวลานี้เลยจริงๆแต่ไม่ได้นะไปทำงานเจอเพื่อนๆดีกว่า ฉันลุกขึ้นจากเตียงไปอาบน้ำ แต่งตัว รีบออกจากบ้านไปขึ้นรถไปทำงาน ทำไมวันนี้รถถึงไม่ติดเลย ฉันถึงที่ทำงานตั้งแต่ 6.30 น. หรือว่าวันนี้ฉันออกจากบ้านไวเป็นพิเศษ ฉันมาถึงที่ทำงานก่อนคนอื่นเค้าฉันออกมานั่งที่เดิมเคาวเตอร์ประชาสัมพันธูเพื่อเล่น FB ไปพางๆ ฉันนั่งดูรูปฉันที่ไปเที่ยวปายเมื่อสิ้นเดือนที่ผ่านมาได้ไม่นานก็มีคนเปิดประตูเข้ามาและคนๆนั้นฏ้คือเพื่อนร่วมงานของฉันชื่อบอส ทำไมวันนี้มาเร็วจัง สวัสดีคะสวัสดีครับ คนสวย ผู้ชายคนนี้ไม่ค่อยจะเหมือนผู้ชายสักเท่าไหร่เหมือนจะแอบๆ(เกย์)มากกว่า วันนี้ทั้งวันฉันยังไม่เห็นหน้าพีร์เลยไม่รู้เค้าไปไหนส่วนคิมก็ยังไม่มาว่าจะถามสักหน่อย ฉันชอบเที่ยวมันผิดหรือไง ฉันรักในเสียงดนตรี เมื่อไหร่โดนจังหวะดีๆ 1 2 3 4 วันนี้มีเฮ ฮาเหวยสวยแกอยู่ไหนฟะ เสียงพี่ปูดังลั่นออกมาจากโทรศัพท์ ไอบ้าแกจะแหกปากไมเนี่ยมีไร ฉันถามน้ำเสียงหงุดหงิด ฉันไม่ชอบให้ใครมาโวยวายหรือตะคอกใส่ วันนี้ @Siam เวลาเดิมนะ ไว้เจอกัน ไอนี่มันมาไวไปไว ถ้าพี่ปูขายประกันฉันจะรีบซื้อมันดีจริงๆ ^0^ ฉันก้มหน้ามองดูนาฬิกาทั้งวันเมื่อไหร่จะ 16.00 น. สักทีฉันอยากจะไปถามคิมเต็มทีแล้วว่าที่รักฉันหายไปไหน โอ้ยหงุดหงิด อารมณ์เสียจังเลยงะ :( เวลาผ่านไปเหมือนคนเอาน้ำร้อนมาราดฉันมันทรมานอะไรแบบนี้กว่าจะถึงเวลา ฉันรีบวิ่งขึ้นรถมายังที่ที่เรานัดหมาย เพื่อมาตั้งหน้าตั้งตารอคิม แต่คิมกับไม่มา ชิ...แกนัดกันหยุดหรือแกนัดกันออกเนี่ย ฉันเลยหันไปถามเพื่อนร่วมงานอีกคนนึงที่ค่อนข้างจะสนิทกับพีร์ คุณต๊อดติคะไม่ทราบว่าพีร์กับคิมไปไหนอะไม่เคยหน้าเลยวันนี้ ฉันแกล้งถามควบคู่จริงในใจอยากจะรู้แค่คนเดียว อ่อ คิมไม่รู้แต่พีร์ไม่สบายครับผม มีอะไรรึป่าวไม่มีอะไรจ๊ะ ฉันตอบสีหน้าเขินๆ แต่และฉันก็นั่งกินข้าวต่อ วันนี้ฉันคงอยู่ไม่นานเพราะฉันมีธุระต้องไปทำต่อ พี่ปูสวยกลับแล้วนะ สวยมีธุระแกมีธุระอะไรกับเค้าด้วยเหรอหรือว่ามีนัดกับหนุ่มไท หรือหนุ่มเจมส์ หรือหนุ่มพิสุทธิ์ หรือว่าหนุ่มใหญ่ไฮโซ หรือ...แกจะบ้าเหรอยะฉันมีธุระที่สำคัญกว่านั้นีกเออแกลับแล้วนะ ฉันเริ่มโบกมืออำลาทุกคนที่บริษัทและวิ่งแจ่นมาขึ้นรถส่วนตัวมีคนขับ(แท็กซี่) ไม่นานมากนักฉันก็ถึงบ้านอย่างปลอดภัย งั้นฉันขอทำธุระของฉันก่อนดีกว่า ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกับหาเบอร์ที่ต้องการคุยธุระทันที นอนหรือยังน้า... ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ฮัลโหล เสียงผู้ชายทุ่มๆดังขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งเพราะความตื่นเต้นของตัวเอง พีร์เหรอทำไมไม่มาทำงานค่ะ ฉันถามออกไปด้วยความกล้าๆกลัวๆ ไม่สบายครับผม แล้วนั่นใครเหรอครับ อ๊ายตาบ้าครับผม ครับผม อะไรเล่าอย่ามาพูดเสียงแบบนี้กับฉันนะ สวจะอ่อครับแล้วพรุ่งนี้ไปทำงานหรือป่าวไปครับผม เย้เย้...มาเถอะนะที่รักไม่งั้นฉันจะต้องขาดใจตายแน่ๆเลย คิดถึง >< โอเคไม่กวนแล้วนะคะ บายคะ ฉันพูดจบไม่รอให้เค้าตอบฉันรีบกดวางสายตื่นเต้นเป็นบ้าเลย ทำไมเนี่ยเดี๋ยวนี้ฉันไม่เคยต้องคุยกับผู้ชายคนไหนแล้วตื่นเต้นแบบนี้เลยนะให้ตายเถอะ โอ้ยพระเจ้านี่แหละธุระสำคัญของฉัน ไปอาบน้ำนอนดีกว่าพรุ่งนี้จะได้สวยๆไปเจอที่รักคิดถึงฮิฮิ...คืนนี้ทั้งคืนฉันนอนฝันหวานทั้งคืน วันเวลาชั่งผ่านไปเร็วเหลือเกินฉันตื่นมาเช้านี้ด้วยความสดใสมาถึงที่บริษัทตั้งแต่ 6.00 น. บ้าไปแล้วเอาหน้าก็คนมันอยากเจอนี่หน่า ไม่ได้เจอตั้ง 1 วันแน่ คิดถึง ฉันมานั่งอยู่ที่เดิมแบบนี้ทุกครั้งที่เข้ามาในออฟฟิตคือด้านหน้าเคาสเตอร์ประชาสัมพันธ์เพื่อทักทายทุกคนที่เข้ามาในออฟฟิต และแล้วคนที่ฉันรอก็เดินเข้ามา สวัสดีฮะสวัสดีคะ ^^ ฉันตอบด้วยหน้าตายิ้มจนแก้มปริเลยหละ 555+ อารมณ์ดีชะมัดเลย หายแล้วเหรออะไรนะครับ หูตึงอีกนะไม่เป็นไรให้อภัย ถามว่าหายแล้วเหรอฮะ ดีขึ้นแล้ว แล้วเค้าก็เดินเข้าไปด้านในออฟฟิต แล้วฉันจะนั่งอยู่ทำไมไปด้วยสิแต่ทำเนียมๆหน่อย เดินเข้าไปหยิบงานที่ตัวเองมีออกมาทำ เหอะๆ ฉันสงเกตุเห็นนะว่าเค้านั่งมองหน้าฉันอยู่แอบมองเหรอที่รักมานั่งดูใกล้ๆก็ได้นะคะ

        ได้เวลาที่ Maneger (ขี้เก๊ก) ออกมาพูดเรื่องกิจกรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นในอาทิตย์นี้ วันนี้เรามีนัดกันที่บ้านบอลนะใครจะมาก็มานะ และส่วนวันเสาร์เราจะมีกิจกรรมดูหนังจำได้ไหมทุกคน เออฉันลืมไปสนิทเลย ได้... ทุกคนในออฟฟิตะโกนออกมา โอเคเราจะไปเจอกันที่ MBK ส่วนวันนี้เจอกันที่บ้านบอลแยกย้าย บอลคือ Manager ฉันเองไอขี้เก๊ก ฉันไม่ไปบ้านแกหรอกฉันไปเที่ยวของฉันดีกว่า หลังเวลาเลิกงาน ฉันชอบเที่ยวมันผิดหรือไง ฉันรักในเสียงดนตรี เมื่อไหร่โดนจังหวะดีๆ 1 2 3 4 วันนี้มีเอ ฮัลโหลคะ ฉันรับโทรศัพท์ น้องสวยอยู่ไหน พี่เจมส์-,- มีไรเหรอคะ ฉันถามเสียงห้วนๆ วันนี้ไปดูหนังกันไหมเรื่องใหม่เนี่ยน่าดูนะโอเค ฉันตอบตกลงดพราะกำลังเบื่อๆเลย หลังจากที่ดูหนังเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันเปิดโทรศัพท์ดูว่ามีใครโทรมาหาหรือไม่ แต่แล้วก็มีพี่ปู โทรมาทำไมนะโทรกลับไปดีกว่า ตุ๊ด ยังไม่ถึง 1 วินาที... ฮาโหล มันรับสาย เออมีไรพี่ปูเฮ้ยแกมาบ้านบอลดิมีใครไปบ้าง ฉันถามต่อเพราะสนใจอยากไป ก็มีตรู มีมอลลี่ มีเกม มีคิม มีแฮท มีพีร์ และบอล ไอนี่แกไม่ต้องบอกก็ได้ว่าบอลอยู่เพราะบ้านมันถ้ามันไม่อยู่แกจะเข้าไปยังไง ไอบ้า แต่อะไรนะพีร์อยู่เหรอ พี่ปูพีร์อยู่เหรอ ฉันถามเสียงตื่นเต้น (ยังมีต่อนะจ๊ะ)