Wall In Your Heart

ลำดับตอนที่ #5 : วัน : อะไรของมึงเนี่ย?

        ไอ้หมาบ้านั่นชกผมจนไปนอนกองอยู่กับพื้น ฤทธิ์หมัดของมันหนักใช้ได้เลยที่เดียว...หนักกว่าหมัดไหน ๆ ที่ผมเคยเจอมาและหนักพอที่จะทำให้ปากแตกจนเลือดกบปาก ผมฝืนใจเค้นหัวเราะออกมาเย้ยมันพรางพยายามถ่มเลือดที่มีรสเหมือนเหล็กออกมาให้หมด

“หุบปากมึงไปเลยนะไอ้สัตว์” เสียงมันตะโกนมา ผมพยายามใช้สายตามองหามันแต่ก็ทำได้แค่มองเงาลาง ๆ ลำหนึ่งยืนค้ำตัวผมอยู่ ดูเหมือนแว่นของผมจะหลุดหายไปไหนไม่รู้ หวังว่ามันคงไม่เหยียบจนแตกไปแล้วนะ “ถ้ากูมีทางเลือกกูก็ไม่มาขอมึงอยู่แบบนี้หรอก ไอ้สัตว์!!! กูยอมไหว้มึง ขอร้องมึง แล้วมึงเสือกพูดเหี้ย ๆแบบนี้กับกูเหรอ”

  ผมยังหัวเราะเยาะมันไม่เลิก จนเห็นเงาลำนั้นเงื้อมมือขึ้นในอากาศ ผมจึงหยุด เกร็งตัว และหลับตาแน่นเพื่อรับแรงกระแทกอีกระรอก แต่สิ่งต่อมาที่ผมรับรู้ได้ก็คือเสียงโต๊ะเก้าอี้ล้มลงดังห่างออกไป

ผมลืมตาขึ้นมองจึงเห็นเงาลาง ๆ ของอีกฝ่ายที่หันไปลงไม้ลงมือกับข้าวของรอบข้างแทน ตอนนี้มันกำลังเตะถังขยะที่มุมห้องจนมันลอยไปกระแทกกับกระดานดำ

ล

“ไอ้สัตว์เอ้ย” ไอ้ห่านั่นตะโกนโหวกเหวก นี่ผมหูฝาดไปหรือว่าเสียงมันเหมือนกำลังร้องให้จริง ๆ “ทำไมกูต้องมาเจอเรื่องเหี้ย ๆ แบบนี้ด้วยวะ เงินก็ไม่มี ที่ซุกหัวนอนก็ไม่มี มึงอะไม่เข้าใจหรอกว่ามันเป็นยังไง...ไอ้เชี่ย!!!” หลังคำนั้นก็มีโต๊ะล้มไปอีกสองตัว

ผมค่อย ๆ ยันตัวเองให้ลุกขึ้นจากพื้นและมองหาแว่นตาของตัวเอง โชคดีที่มันไปตกอยู่ใต้เก้าอี้ซึ่งห่างไปไม่มากนัก เลยลอดพ้นจากตีนไอ้ช้างย้อยตกมันนั่นมาได้

พอผมกลับมานั่งบนเก้าอี้และสวมแว่นเรียบร้อยอีกครั้ง ไอ้บ้านั่นก็เลิกบ้าแล้ว แต่เปลี่ยนมามาเดินวนไปวนมาท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ เหมือนหมาท้องแก่กำลังจะคลอดลูก เสียงสูดน้ำมูกดังมาเป็นระยะ

“พอใจแล้วเหรอ” ผมร้องถาม แต่อีกฝ่ายไม่ตอบ “จะเตะอีกก็ได้นะ โต๊ะยังเหลืออีกหลายตัว”

มันยกมือมาชี้หน้าผมโดยไม่หันกลับมามอง

เราทั้งคู่เงียบกันไปพักหนึ่งซึ่งมันก็ดูเหมือนนานมากสำหรับผม ที่จริงผมเริ่มรู้สึกผิดขึ้นมานิด ๆ ที่ไปยั่วโมโหมัน แต่พอจะพูดอะไรสักอย่างปากมันก็พูดไปอีกอย่าง ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตัวผมเป็นแบบนี้ได้ยังไง มันสูดหายใจเสียงดังอีกหลายทีแล้วก็หันมาทางผมด้วยในตาแดงก่ำ ก่อนจะตรงเข้าจับแขนผมไว้และเริ่มลากผมออกจากห้อง

“มึงเป็นบ้าอะไรอีกละ ปล่อยกู” ผมสะบัดจนแขนหลุดออกจากมือของมัน 

“เป็นเหี้ยอะไร จะพาไปห้องพยาบาล” มันพูดออกมาเป็นคำแรกด้วยเสียงคัดจมูกเพราะยังเมาน้ำตาไม่หาย

“มึงไปต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังกูเลย สัตว์”

จบคำนั้นมันก็ตบหัวผมจริง ๆ

“พอใจยัง?” มันว่าแค่นั้นแล้วก็ลากผมไปห้องพยาบาล