นิยายเรื่อง -THE MIRROR กระจกเพี้ยน♥เฮี้ยนสะกด'ใจ' – โดย องค์หญิงต้อกแต้ก มีเนื้อหาอยู่ 5 ตอน เป็นนิยายเรื่องแรกที่ผมอ่านแล้วแทบจะไม่มีอะไรให้วิจารณ์ คุณเขียนได้เก่งจริงๆ ครับ ทั้งการตั้งชื่อเรื่องที่ผมอ่านแล้วก็รู้สึกสนใจอยากกดเข้าไปอ่านมากๆ ทั้งการเกริ่นเรื่องและการเกริ่นเรื่องในตอนแรกและตอนที่สอง ทั้งการดำเนินเรื่องก็ถือว่าดำเนินเรื่องได้ดี ส่วนคำโปรยหน้าบทความที่คุณบอกว่าเขียนไม่ค่อยเก่ง ผมลองอ่านดูแล้วก็ถือว่าเลิศเลยทีเดียว ตอนแรกผมนึกว่าคุณจะเอาของตอนแรกมาเขียนเป็นคำโปรยซะอีกแต่อ่านๆ ไปคุณกลับหักมุมจนน่าเหลือเชื่อ คุณมีความสามารถที่เอาฉากแต่ล่ะฉากมาต่อกันได้และไม่ทำให้ผู้อ่านงงเลยกลับยิ่งทำให้ผู้อ่านรู้สึกสนใจเพิ่มขึ้นไปอีก ยอดเยี่ยมจริงๆ ครับ

ก็อยากที่ผมบอกว่าการเปิดเรื่องในตอนแรกกับตอนที่สองนั้นไม่ต้องมีอะไรให้วิจารณ์เลยเพราะฉะนั้นผมจึงขอข้ามนะครับ เรามาพูดเรื่องคำผิดกันบ้างดีกว่า ^^ คำพูดในตอนที่สองจะมีคำว่า เลศนัย ที่คุณกลับผิดเป็นคำว่า เลศนัยต์ อีกคำก็คือ ป๊ะแกสิ มันใช่คำว่า แป๊ะแกสิ หรือเปล่าครับ? ถ้าใช่คุณก็เขียนผิดนะ ประโยคสุดท้ายแล้วครับ ประโยคที่ว่า
ฉันเอื้อมมือกำลังจะไปหยิบและต้องผงะ
น่าจะเปลี่ยนเป็น
ฉันเอื้อมมือจะไปหยิบปิ่นโตแต่ก็ต้องผงะเสียก่อน(คำว่า เสียก่อนจะใส่หรือไม่ใส่ก็ได้ครับเพราะยังไงก็มีความหมายเหมือนกัน)

คำว่า ศีรษะ ที่ซึ่งอยู่ในตอนไหนก็ไม่รู้ผมจำไม่ได้ คุณเขียนผิดเป็นคำว่า ศรีษะ และคำสรรพนามแทนตัวของตัวละครที่ผมรู้สึกสะกิดใจมากๆ เลยก็คือ คำที่แฟนต้าเรียกฮ่องเต้ว่า นังผี.... ผมว่ามันดูแปลกๆ และตงิดพิกลยังไงไม่รู้ครับ คำเรียกแทนตัวของผู้ชายน่าจะเป็น นาย ไอ้ หมอนี้ หมอนั่น แต่คำแทนตัวของผู้หญิงคือ เธอ นัง หล่อน คำแทนตัวที่คุณใช้เรียกฮ่องเต้มันฟังดูคล้ายๆ กับฮ่องเต้เป็นตุ๊ดเลยอ่ะครับ ควรจะเปลี่ยนจากคำว่า นังผี..... เป็น ไอ้ผี.... หรือ ตาผี.... เป็นต้น

หากจะกล่าวสรุปแล้วนิยายเรื่อง -THE MIRROR กระจกเพี้ยน♥เฮี้ยนสะกด'ใจ' – ของ องค์หญิงต้อกแต้ก เป็นนิยายที่แทบจะยอดเยี่ยมทุกอย่างแต่ก็มีข้อเสียอยู่บ้างเพียงเล็กน้อยนั่นก็คือ คำผิด นิยายเรื่องนี้ผมอ่านแล้วรู้สึกสนุกและอยากติดตามตอนต่อไปจริงๆ ครับ นิยายของคุณมีเนื้อหาที่โดดเด่นมากๆ และไม่ซ้ำใครด้วย บางประโยคที่ผมอ่านผมก็ถึงกับหัวเราะเลยทีเดียวพูดง่ายๆ ตัวละครของคุณดูมีชีวิตชีวาเหมือนจริงมากๆ

ไม่เคยพบเคยเห็นบทความแจกธีมไหนๆ ที่สวยที่สุดเท่าธีมบทความที่นี่แล้วค่ะ
ท่านตกแต่งธีมได้ยอดเยี่ยมมากค่ะ ไม่ว่าจะเป็นรูปภาพ สี และแนว ทุกอย่างมันดูลงตัวหมดเลยค่ะ ทำให้ธีมออกมาได้สวยสดงดงามจับใจ
จนแทบอยากจะขนธีมในบทความนี้ทั้งหมดไปใช้ โอ้ย ไม่รู้จะเอาคำไหนมาบรรยายถึงความสวยงามของธีมที่นี่ดีค่ะ เอาเป็นว่า............
เราให้ใจเต็ม 100 *0*

ปล.แถมยังมีการจัดทำสารบัญเพื่อความสะดวกในการค้นหาธีมสวยๆ ของผู้ใช้อีกด้วย โหยยย ช่างเป็นคนดีจริงๆ ค่ะ เราขอบคุณมากๆ เลย สู้ๆ นะ เราจะแวะเวียนเข้ามาดูธีมใหม่บ่อยๆ

นิยายเรื่อง Resist Club ภารกิจลับรักนายจอมโหด โดย :+: จอมโมเม :+: เป็นนิยายเรื่องที่มีพล็อตน่าสนใจและแปลกใหม่ไม่ซ้ำใครมากๆ เลยครับ แนวพล็อตแบบนี้ถึงแม้จะมีคนค่อนข้างเอามาแต่งกันแต่เจ้าของนิยายกับดัดแปลงให้นิยายเรื่องนี้มีพล็อตเรื่องที่แตกต่างไปกับนิยายของคนอื่นจนผู้อ่านบางคนอ่านแล้วถึงขั้นบอกว่า ‘อยากให้มีชมรมอย่างนี้มั่ง’ ซึ่งผมสรุปได้ว่านิยายเรื่องนี้อ่านแล้วอินจริงๆ ครับ ตรงการแนะนำเรื่องย่อผมก็คิดว่าคุณแนะนำได้โอเคแล้ว

ประเด็นแรกผมขอพูดถึงเรื่องของบทนำก่อนเลย บทนำของนิยายเรื่องนี้ก็จะเป็นแบบดำเนินเรื่องและสาธยายที่ที่มาที่ไปของชมรม Resist และสาธยายถึงการทำงานของชมรมนี้ที่ผมอ่านแล้วคิดว่ามันค่อนข้างโดดเด่นเลยทีเดียว การเกริ่นเรื่องผมคิดว่าคุณทำได้ดีจริงๆ ครับ ส่วนของตอนที่หนึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไรมากนักที่ผมพบเห็นก็คือในส่วนของเรื่องคำผิดหรือรูปแบบประโยคแปลกๆ ซึ่งเรื่องนี้ไว้เราค่อยคุยกันทีหลังนะครับ^^ เรื่องที่ผมอยากจะพูดถึงก่อนก็คือ ในส่วนของตอนที่หนึ่งตอนต้นๆ เรื่องหน่อยผมคิดว่าการดำเนินเรื่องมันดูไม่สอดข้องกันนัก มันเริ่มตรงจุดที่ว่าเรื่องของค่าตอบแทน ตอนแรกๆ ผมสังเกตว่าคุณบรรยายว่าให้ข้าวคิดว่ายิ่งค่าตอบแทนสูงก็ยิ่งดีแต่พอต่อมาพออาจาร์ยใหญ่ให้งานแก่ข้าวแล้วบอกว่าคนที่ข้าวไปเปลี่ยนให้เป็นคนดีคือใคร อาจาร์ยใหญ่คิดว่าข้าวจะดีใจแต่ข้าวกลับไม่ดีใจแล้วคุณก็บรรยายความคิดของข้าวว่า ‘หวังว่ามันจะไม่สูงนะ’ ซึ่งก็หมายถึงค่าตอบแทน คำพูดประโยคนี้มันเป็นการสื่ออารมณ์ว่าข้าวไม่อยากให้ค่าตอบแทนสูง ทั้งๆที่ตอนแรกคุณบรรยายให้ข้าวอยากได้ค่าตอบแทนสูงๆ แท้ๆ แต่ไงตอนนี้มันกลับตาลปัดเป็นว่าข้าวไม่อยากได้ค่าตอบสูงซะงั้นล่ะครับ ผมว่ามันดูขัดแย้งยังไงชอบกลอ่ะ สุดท้ายผมอยากจะพูดถึงเรื่องคำพูดในส่วนของตอนที่หนึ่ง เช่น
ไม่ได้ยินเสียงเล่าลือ
ผมคิดว่าคำว่า เสียง กับเล่าลือ เนี่ยมันก็สามารถใช้เข้าด้วยกันได้นะครับแต่ผมคิดว่าควรเปลี่ยนจากคำว่า เสียง เป็น คำ แทนดีกว่านะครับ เมื่อเปลี่ยนแล้วจะออกมาเป็น
ไม่ได้ยินคำเล่าลือ
หรืออีกแบบหนึ่งก็คือ
ไม่ได้ยินคำล่ำลือ
ประโยคที่สามที่ผมแนะนำที่เปลี่ยนคำว่า เสียง เป็น คำ และเปลี่ยน เล่า เป็น ล่ำ ประโยคแบบนี้มีคนใช้เป็นส่วนมากซึ่งถ้าคุณลองอ่านดูแล้วคุณจะรู้สึกคุ้นๆ ปากและหูแน่นอนครับ(คำนี้ผมก็ใช้)ที่ผมจะให้เปลี่ยนเนี่ยก็มีเหตุผลเพราะนอกจากจะเป็นคำที่คนส่วนมากใช้กันแล้วมันยังเป็นคำที่ดูเหมาะสมกับการบรรยายของคุณด้วยเพราะคำที่คุณมันเป็นคำที่ดูค่อนข้างทางการนิดหนึ่งหรือพูดง่ายๆ ก็คือดูเป็นคำพูดของผู้ใหญ่แต่ตัวละครในเรื่องก็คือ ข้าวเนี่ยยังเป็นวัยรุ่นอยู่เลย ดังนั้นจึงต้องใช้คำให้เหมาะสมกับตัวละครด้วยนะครับ

ประเด็นต่อมาก็จะเป็นเรื่องคำผิดเช่นเดิมครับ คำนี้มาจากตอนที่สามซึ่งเป็นประโยคที่ว่า
เปตองจ้องฉันเขม็งพลางแผ่ออร่าร้ายกาจไว้ด้วย
จากคำว่า ไว้ เปลี่ยนเป็น ไป ดีกว่าไหมครับเพราะผมคิดว่าคำว่า ไว้ เนี่ยมันดูแปลกๆ จะว่ามันดูขัดแย้งกับรูปแบบประโยคก็ได้ ซึ่งถ้าเกิดเปลี่ยนจาก ไว้ เป็น ไป เนี่ยก็จะได้รูปแบบประโยคอย่างนี้
เปตองจ้องฉันเขม็งพลางแผ่ออร่าร้ายกาจไปด้วย
คำที่ผมบอกว่าให้ใช้ ไป คุณลองอ่านดูนะครับ คุณว่ามันอ่านได้ไหลลื่นกว่าหรือเปล่าแถมยังมีความหมายที่มุ่งเน้นตรงกับประโยคอีกด้วยซึ่งมันแปลได้เป็นนัยๆ ว่า นอกจากเปตองจ้องข้าวเขม็งแล้วเปตองยังแผ่ออร่าร้ายกาจไปพร้อมๆ กันด้วย คำต่อมาที่อยู่ในตอนที่ห้าจากเดิมคุณเขียนว่า
นั่นเป็นเครื่องเรื่องยืนยันว่าฉันไม่ได้หูฝาดไป
ผมคิดว่าควรตัดคำว่า เรื่อง ออกซะแล้วไม่ต้องเติมอะไรต่อท้ายคำว่า เครื่อง อีกซึ่งเมื่อตัดคำว่า เรื่อง ไปแล้วมันก็จะออกมาเป็น
นั่นเป็นเครื่องยืนยันว่าฉันไม่ได้หูฝาดไป

ประเด็นสุดท้ายที่ผมจะขอพูดถึงคือ การดำเนินเรื่อง การดำเนินเรื่องของนิยายเรื่องนี้ผมว่ามันดูเอื่อยเฉื่อยไปเพราะปามาแล้วห้าตอนแต่กลับยังอยู่ในวันเดียวกันซึ่งผมคิดว่ามันดูดำเนินเรื่องช้ามากๆ เลยล่ะครับ การเขียนถึงฉากแต่ละวันไม่จำเป็นที่จะต้องอัดเรื่องราวเข้าไปมากก็ได้ครับไม่งั้นมันจะระเบิดก่อนพอดีซึ่งใช้หลักการเดียวกับหัวสมองของมนุษย์ที่พอความรู้อัดแน่นจนเกินไปก็จะทำให้เกิดอาการปวดหัว นิยายมันเป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ ถึงแม้วันนี้คุณจะไม่สามารถอัดแน่นเรื่องราวลงไปได้หมดแต่คุณก็ยังมีโอกาสใส่เรื่องราวที่จะลงไปในวันอื่นอยู่ดี อย่างตอนที่สะกดรอยตามเปตองคุณเขียนบรรยายให้ข้าวสะกดรอยตามเปตองวันอื่นก็ได้หรือจะเป็นสองสามวันให้หลัง(แต่ผมคิดว่าวันต่อมาจะดีที่สุด)โดยที่คุณใส่การบรรยายเพิ่มเติมลงไปอีกหน่อย แค่นี้คุณก็สามารถทำให้การดำเนินเรื่องของคุณเพอร์เฟ็คได้มากแล้ว

หากกล่าวโดยสรุปแล้วนิยายเรื่อง Resist Club ภารกิจลับรักนายจอมโหด ของ :+: จอมโมเม :+: เป็นนิยายเรื่องที่มีควรปรับปรุงแก้ไขเพียงเล็กน้อย ทั้งเรื่องของการดำเนินเรื่องที่ควรระวังอย่าให้ตอนต้นๆ ขัดแย้งกับตอนหลังๆ เพราะไม่งั้นเนื้อเรื่องจะผิดแปลกไปมากและปรังปรุงการดำเนินเรื่องที่เอื่อยเฉื่อยให้เร็วขึ้นอีกนิดหนึ่งอย่างที่ผมได้พูดเอาไว้ ทั้งเรื่องของคำผิดหรือรูปแบบประโยคที่ควรปรับปรุงแก้ไขซึ่งคุณควรกลับไปอ่านทวนให้พยายามแก้ไขทีล่ะคำเพื่อทำให้ผู้อ่านอ่านแล้วไหลลื่นไม่สะดุด และยังมีเรื่องปรับปรุงอีกแต่มันเป็นเพียงแค่ส่วนเล็กๆ เท่านั้น ผมขอพูดอีกนิด......นิยายเรื่องนี้ผมยอมรับจริงๆ ครับเพราะเป็นนิยายที่สนุกมากๆ จริงๆ ถึงแม้คอมเม้นอาจจะน้อยแต่พอได้อ่านเนื้อหาภายในแล้วมันกลับสนุกมากๆ เลยล่ะครับเพราะฉะนั้นผมคิดว่าคุณไม่ควรย่อท้อถึงแม้จะมีคอมเม้นไม่เยอะแต่ก็จงสู้ๆ ต่อไปนะครับ^^ สุดท้ายคำวิจารณ์นี้จะเป็นผลก็ต่อเมื่อคุณเปิดใจยอมรับฟังความคิดเห็นของนักอ่านคนๆ หนึ่งอย่างถ่องแท้แล้วคำวิจารณ์ที่ผมเขียนจะเป็นประโยชน์ต่อนิยายของคุณแน่ๆ ครับ

นิยายเรื่อง The Gentlemen prince โดย PinG_PonG มีเนื้อหาอยู่ 23 ตอนซึ่งผมอ่านเพียงแค่ 7 ตอนเท่านั้นเนื่องจากผมไม่มีเวลาว่างมากนัก หวังว่าจะไม่โกรธกันนะครับ นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของเจ้าของนามปากกานี้ ผมขอพูดตรงๆ เลยว่าเพิ่งเขียนครั้งแรกก็ได้ขนาดนี้แล้วก็ถือว่าเยี่ยมเลยล่ะครับ เท่าที่ผมได้อ่านมานิยายเรื่องนี้มีภาษาที่สละสลวย ถึงแม้จะมีคำผิดอยู่ในระดับหนึ่งแต่โดยส่วนตัวผมก็คิดว่าน้อยคนนักที่จะเขียนภาษาสละสลวยได้อย่างนี้

การเปิดเรื่องในตอนแรกนั้นดูค่อนข้างน่าสนใจครับ ไม่มีตรงส่วนไหนให้แก้ไขเพราะฉะนั้นผมขอข้ามเลยนะ มาพูดถึงตอนที่สองกันดีกว่า ในส่วนของตอนที่สองตรงฉากที่คุณบรรยายว่าคราวน์นั้นเป็นคนรักสนุกแต่พอบรรทัดสองบรรทัดลงมาคราวน์กลับปฏิเสธที่จะไปใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกโดยส่วนตัวผมคิดว่าการไปใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกโดยปลอมตัวไปเป็นคนพเนจรมันช่างเป็นเรื่องที่สนุกสุดยอดเลยครับเพราะเรานั่นได้ออกไปผจญภัยสู่โลกภายนอกที่มีแต่ภัยอันตราย(จากมุมมองของคราน์) คุณว่ามันดุไม่น่าท้าทายแล้วสนุกสุดยอดหรือครับเพราะฉะนั้นตรงส่วนนี้มันจึงดูขัดแย้งกับนิสัยของคราน์อยู่เล็กน้อย ฉากต่อมาเป็นฉากที่พ่อของคราวน์บอกว่าคราน์เกือบถูกควักหัวใจซึ่งในส่วนของตอนแรกมันก็เป็นฉากที่คราน์กำลังโดนควักหัวใจเช่นกัน คุณไม่คิดว่ามันแปลกหรอครับ พอจบจากตอนแรกพอตอนเปิดเรื่องตอนที่สองคุณก็เขียนว่า เหตุการณ์เมื่อสองวันก่อน ซึ่งมันแปลได้ว่า วันก่อนหน้าจากวันของตอนแรก 2 วัน(พูดง่ายๆ ตอนที่สองมันคือ อดีตและตอนแรกมันคือปัจจุบัน) แล้วพอบทสนทนาตอนที่สองของพ่อคราน์ก็บอกว่าอาทิตย์ที่แล้วอีก ผมว่ามันดูงงๆ อยู่นะครับ คุณเขียนบรรยายดูวกไปวนมาอ่ะครับ

ประเด็นต่อมาคือตอนที่สาม ตอนที่สามไม่มีอะไรมากแค่ผมอยากจะขอพูดถึงคำแทนตัวที่คราน์พูดกับรินเทลหน่อยหนึ่ง ฉากที่รินเทลขึ้นขี่ม้าแล้วม้าแตกตื่นคราน์เลยพยายามจับให้มันอยู่นิ่งๆ เลยเป็นเหตุให้คราน์กับม้านั่นเถียงกันโดยมีรินเทลร่วมแจ่ม คำแทนตัวของคราน์ในส่วนของฉากนี้ก็คือ ผม ซึ่งผมคิดว่ามันดูแปลกๆ อ่ะครับ ทั้งๆ ที่คราน์เรียกรินเทลว่า ยัยบ้า และพูดจากวนตีนๆ ใส่แต่ทำไมมีแค่คำแทนตัวเท่านั้นล่ะครับที่มันดูสุภาพ ผมคิดว่าคุณควรเปลี่ยนคำแทนตัวจาก ผม เป็น ฉัน ดีกว่านะครับ

ต่อมาคือตอนที่สี่ ตอนที่สี่ก็มีอยู่นิดหนึ่งเท่านั้นครับที่ผมคิดว่ามันควรแก้ไข ตรงส่วนของฉากที่รินเทลแหวกผ้าม่านไปดูบรรยากาศในเมืองแล้วร้องโวยวายด้วยความตื่นเต้น ประโยคของคุณคือ
“คราวน์ถึงตลาดแล้วดูสิ” เจ้าหญิงรินเทลร้องอย่างตื่นเต้น พร้อมกับแหวกม่านให้คราวน์ดู
ควรเปลี่ยนเป็น
“คราวน์ถึงตลาดแล้วดูสิๆ”เจ้าหญิงรินเทลเขย่าแขนคราน์ด้วยความตื่นเต้น พร้อมกับแหวกม่านให้คราน์ดู
ประโยคที่ผมยกตัวอย่างมันเพิ่มเครื่องหมายไม้ยมกและคำเพิ่มเติมเนื่องจากประโยคเดิมของคุณผมอ่านแล้วไม่รู้สึกเลยว่า รินเทลนั่นตื่นเต้นมันเหมือนกลับว่ารินเทลเสแสร้งตื่นเต้นอ่ะครับ ซึ่งคุณควรเติมเครื่องหมายไม้ยมกเข้าไปเพราะเครื่องหมายมันเป็นตัวช่วยสร้างความรู้สึก อารมณ์และสีสันของตัวละครหรือเนื้อเรื่องได้เป็นอย่างดีเลยล่ะครับ ส่วนประโยคอีกอย่างที่ผมเพิ่มเติมคือ กริยาท่าทางด้วยการเขย่าแขน คุณเคยเห็นไหมครับเวลาผู้หญิงจะตื่นเต้นเนี่ยมักจะเขย่าแขนผู้สนทนาหรือไม่ก็กระโดดโลดเต้นอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อเป็นการบอกว่ารู้สึกสนใจสิ่งตรงหน้า คุณลองอ่านประโยคเดิมและประโยคที่ผมเพิ่มเติมดูสิครับว่ามันแตกต่างกันยังไง ประโยคที่ผมแนะนำมันดูมีชีวิตชีวาและเห็นภาพในหัวกว่าใช่ไหมครับ?

ประเด็นต่อมาที่จะพูดถึงคือ ในส่วนของตอนที่ 6 ตรงฉากที่รีเนลกระทุ้งสีข้างของคราน์เป็นการปลุกให้ตื่น แล้วประโยคต่อมาคุณก็เขียนบรรยายว่า
คราวน์ชักกระตุกขึ้นมาเพราะโดนจี้
ประโยคนี้มันดูแปลกๆ ไหมครับ ทั้งๆ ที่ประโยคแรกคุณบรรยายว่ากระทุ้งสีข้างแต่พอประโยคถัดมาไหงคุณกลับบรรยายว่าคราน์โดนจี้ล่ะครับ ตรงส่วนนี้มันดูขัดแย้งกันมากๆ เลยนะครับแถมยังเห็นชัดมากอีกด้วย คุณควรจะบรรยายพฤติกรรมอย่างเดียวดีกว่า คุณจะเอากระทุ้งสีข้างหรือจี้ก็เอาอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อที่จะได้ไม่ทำให้ผู้อ่านรู้สึกสับสน

ประเด็นสุดท้ายที่ผมจะพูดคือ การดำเนินเรื่อง นิยายเรื่องนี้มีการดำเนินเรื่องแบบเรียบๆ ไม่ช้ามากและก็ไม่เร็วเกินไป(แต่บางตอนก็ยังถือว่าเร็วอยู่นะ) ซึ่งมันดูค่อนข้างไหลลื่นเกินไปนิดด้วยซ้ำ ผมแนะนำให้คุณเพิ่มเติมเหตุการณ์สองสามอย่าง เช่น ระหว่างตอนเดินทางก็ได้มีคนร้ายโผล่มาทำให้คราน์และสองพี่น้องต้องสู้ เป็นต้น ที่ทำอย่างนี้ก็เพื่อทำให้นิยายของคุณดูมีสีสันเพิ่มขึ้น ไม่น่าเบื่อราวกับนิยายแก่ๆ(โบราณ) เกินไปนัก อ่อ และตรงฉากที่คราน์บอกชื่อจริงไปนั้นโดยส่วนตัวผมคิดว่าคุณควรจะเปลี่ยนให้คราน์โกหกไปซะ ถึงแม้จะผิดกฏของสุภาพบุรุษแค่ไหนแต่มันก็สามารถทำให้นิยายของคุณดูน่าติดตามและดูน่าท้าทายได้นะครับ ดูน่าติดตามและท้าทายตรงไหน ตอนเริ่มแรกมันยังไม่เห็นหรอกครับแต่พอหลังๆ มันจะทำให้นิยายของคุณดูน่าติดตามมากขึ้นเลยทีเดียว โดยที่คุณต้องรู้จักคิดกาลไกลถึงตอนหน้า สมมุติถ้าคราน์บอกชื่อปลอมไปและไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน พอตอนหลังๆ ถ้าผู้ร้ายโผล่มาแล้วบอกว่า มาฆ่าคราน์นะ ทุกคนในโรงเรียนก็จะไม่รู้ว่าใครชื่อ คราน์ จริงไหมครับ แล้วหลังจากนั้นคุณก็อาจจะเขียนให้เหตุการณ์มันวุ่นวายสักเล็กน้อยเพื่อเป็นสีสันให้แก่ชีวิตและให้แก่นิยายของคุณ

หากจะกล่าวโดยสรุปนิยายเรื่อง The Gentlemen prince ของ PinG_PonG ก็ยังเป็นนิยายอีกเรื่องหนึ่งที่ต้องแก้ไขปรับปรุงอยู่ในระดับปานกลาง ทั้งเรื่องของการดำเนินเรื่องที่ดูไหลลื่นเกินไป ทั้งเรื่องของตัวละครที่ควรจะสื่ออารมณ์ ความรู้สึกออกมาให้ชัดเจนมากกว่านี้ พูดง่ายๆ ควรใส่อารมณ์และความรู้สึกตัวละครให้ชัดเจนกว่านี้ โกรธก็ให้โกรธสุดๆ ไปเลย ทั้งเรื่องของตอนแต่ละตอนที่มันยังดูขัดแย้งกันอยู่บ้าง ทั้งเรื่องของคำผิดที่มักจะเห็นอยู่ประปราย และอื่นๆ อีกมากมาย คำวิจารณ์ของผมอาจจะช่วยคุณเพียงแค่นิดเดียวหรืออาจจะไม่ช่วยเลย ถ้าคุณอยากจะปรับปรุงนิยายของคุณจริงๆ ละก็เพียงแค่เปิดใจรับฟังความคิดเห็นของผมและคนอื่นๆ สิครับ หลังจากนั้นคุณก็พยายามมองสองแง่ให้ได้ แง่ที่หนึ่งคือแง่ของตัวคุณเอง แง่ที่สองคือแง่ของผมหรือนักวิจารณ์ ถ้าคุณสามารถเอาทั้งสองแง่มารวมกันได้ รับลองเลยครับว่านิยายของคุณจะต้องได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นแน่ๆ ครับ ^^

พล็อตเรื่อง
น่าสนใจมากๆ เลยค่ะ แปลกใหม่ไม่ซ้ำใคร ถึงจะมีคนเคยแต่งพล็อตของมังกรมาก่อนแต่เรื่องนี้ก็ยังถือว่าแปลกใหม่ดีอยู่ค่ะ

ลีลาการเขียน
โอ้ พระเจ้า!!! เป็นอะไรที่สุดยอดมาก ยกนิ้วให้เลยค่ะ >_Ob การเขียนของท่านกีวี่เป็นอะไรที่อ่านได้ไหลลื่นดีมากเลยค่ะ ไม่มีติดขัดตรงไหนเลย รู้สึกว่าภาษาเป็นกันเองมากๆ เลยค่ะ แถมยังให้อารมณ์ของความรู้สึกนิยายแนวแฟนตาซีอีกต่างหาก สุดยอดจริงๆ ค่ะ

เนื้อหา
การดำเนินเรื่องไม่ช้าไปและไม่เร็วเกินไปค่ะ อยู่ในการดำเนินเรื่องแบบพอดีๆ ถึงแม้ตอนแรกเราอ่านแล้วจะรู้สึกง่วงนิดหน่อย(อาจจะเป็นเพราะเราตื่นเช้าก็ได้ ฮ่ะๆๆ) แต่พออ่านตอนที่ 2 เป็นต้นไป รู้สึกตาสว่างทันทีเลยค่ะ เราอ่านไปละสายตากันเลยดีเดียว มันสนุกมากๆ เลยค่ะ ยิ่งตอนนิทานมังกรด้วยแล้ว มันให้ความรู้สึกแปลกใหม่ดีค่ะ เพราะนอกจากจะมีเนื้อหาหลักๆ ยังมีการเล่านิทานมาขั้นซึ่งมันเข้ากับอายุของตัวละครมากเลยค่ะ

ตัวละคร
มีอาเป็นตัวละครที่โดดเด่นค่ะเพราะเธอเป็นเด็กน้อยด้วยล่ะมั่งแถมเธอยังมีความเป็นโมเอะกว่านางเอกเรื่องไหนๆ เลย พออ่านแล้วให้ความรู้สึกน่ารัก น่าหยิก อยากจับมากอดแน่นๆ อะไรแบบนี้(รู้สึกเหมือนจะเป็นตาแก่โรคจิตแหละ) ส่วนตัวละตัวอื่นก็ดีค่ะ มันลักษณะเด่นเฉพาะตัวแต่รู้สึกว่าจะโดนมีอากลบรัศมีนิดหน่อย

ความน่าติดตาม
ในส่วนของตอนแรกเราว่าน่าติดตามดีค่ะแต่พอแต่งตอนต่อไปเรื่อยๆ มันรู้สึกยังน่าติดตามไม่พออ่ะค่ะ ถึงแม้บางตอนจะดูน่าติดตามแต่ก็ยังไม่น่าติดตามมากถึงขั้นไม่อ่านแล้วจะลงแดงตาย มันน่าติดตามประเภทที่ว่าอยากอ่านตอนต่อไปด้วยความรู้สึกเฉยๆ ไม่ค่อยค้างอะไรมากนัก เราอยากให้ท่านกีวี่ตัดจบตอนในส่วนของฉากต่างๆ ที่มันดูน่าตื่นเต้น ท้าทายและน่าติดตามเพื่อที่ผู้อ่านทุกคนอ่านแล้วรู้สึกค้างคาจนต้องเม้นให้ท่าน

นิยายเรื่อง between us ::: ปากดี เอาแต่ใจ รักยัยใจร้าย.... ผมยอม! โดย ล่องลอยสู่ฝัน มีเนื้อหาอยู่ 34 ตอนแต่ผมอ่านเพียงแค่ 6 ตอนเท่านั้น การแนะนำเรื่องย่อของคุณผมอ่านแล้วก็ถึงกับนับถือจริงๆ ครับเพราะว่าแนะนำได้ยอดเยี่ยมกระเทียมปลอมมากๆ มันดูน่าสนใจครับแต่ว่าพอผมอ่าน(ถึงตอนที่ 6)ก็ยังไม่เข้าใจว่า ความรักครั้งนี้มีกีต้าร์เป็นเดิมพัน มีอยู่ในส่วนไหนของเรื่อง ผมอ่านแล้วไม่เห็นมีเลยหรือไม่แน่ผมอาจจะยังอ่านไม่ถึงก็ได้

ประเด็นแรกของพูดถึงพล็อตและการวางโครงเรื่อง พล็อตนิยายเรื่องนี้ผมอ่านแล้วมันยังไม่แน่ชัดเท่าไหร่ พล็อตมันดูแปลกๆ ไม่เข้าใจว่าคุณต้องการให้พล็อตนิยายเรื่องนี้มันเป็นยังไง ส่วนการวางโครงเรื่องผมขอบอกเลยครับว่าคุณทำได้เยี่ยม วางโครงเรื่องได้เจ๋งจริงๆ ครับ ผมชอบตรงส่วนนี้อ่ะ

ประเด็นที่สองพูดถึงสำนวนภาษาในการบรรยายครับ สำนวนภาษาของคุณก็นับว่าทำได้ดีเช่นกัน ตอนเปิดตัวมาตอนแรกคุณให้น้องชายของนางเอกเป็นคนบรรยายก่อนเลยและพอตอนที่สองคุณก็ให้นางเอกเป็นคนบรรยายเหมือนเรื่องอื่นๆ ซึ่งผมอ่านแล้วก็มีความคิดว่า คุณเปิดตัวเรื่องได้เจ๋งจริงๆ แปลกใหม่ ไม่ซ้ำใครเลยครับเพราะนิยายเรื่องอื่นๆ พอมาตอนแรกก็จะเริ่มให้นางเอกเป็นคนบรรยายก่อนเลยหรือบางคนก็ใช้สำนวนภาษาแบบเป็นการเล่าเรื่อง นิยายเรื่องนี้ไม่มีคำผิดเลยครับถึงจะมีแต่ก็มีอยู่เล็กน้อยจนแทบสังเกตไม่เห็นเพราะเอาแต่เมามันกับเนื้อหาจนไม่สนใจเรื่องอื่นซึ่งนั้นก็เรียกว่า อิน ครับ

ประเด็นที่สามคือ การดำเนินเรื่อง การดำเนินเรื่องอยู่ในระดับพอดีๆ ครับ ไม่ช้าเกินไปและไม่เร็วเกินไปก็อย่างที่ผมได้บอกไปในส่วนของประเด็นที่สองตอนท้ายว่าผมอ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกอินสุดๆ ไปเลยครับ คุณมีทักษะการเขียนที่โดดเด่นกว่าคนอื่น รู้จักการวางโครงเรื่องและการดำเนินเรื่องให้อยู่ในระดับดีไม่เหมือนนิยายเรื่องอื่นๆ แสดงว่าคุณต้องหมั่นฝึกเขียนนิยายบ่อยๆ แน่เลยครับ ความน่าติดตามผมบอกได้เลยว่า น่าติดตามบางตอน จากเท่าที่ผมอ่านมาส่วนมากมันก็จะน่าติดตามครับเพราะตอนจบของตอนคุณมักจะทิ้งปริศนาหรือคำพูดน่าสนใจไว้เพื่อให้ผู้อ่านรู้สึกอยากติดตามนิยายเรื่องนี้ ซึ่งคุณก็ประสบความสำเร็จดูได้จากการแอดเป็นแฟนคลับที่มีอยู่จำนวนมากและคอมเม้นที่ค่อนข้างเยอะกว่าเรื่องอื่นที่ผมอ่านมา

ประเด็นสุดท้ายคือ ตัวละคร ตัวละครของนิยายเรื่องนี้มีการสื่ออารมณ์ออกมาได้ดีครับแต่มีอยู่นิดหนึ่งที่ผมอ่านแล้วรู้สึกไม่เข้าใจอารมณ์ของตัวละครเท่าไหร่ ซีนเป็นตัวละครที่โดดเด่นมากครับมีบุคลิกห้าวๆ และบุคลิกที่โดดเด่นกว่าตัวละครตัวอื่นเลย ส่วนเปอโยต์ก็เป็นตัวละครที่มีเสน่ห์อีกตัวหนึ่ง นิสัยของเปอโยต์สามารถทำให้ผู้อ่านคล้อยตามไปกับเนื้อเรื่องได้และดูจากผลตอบรับผมว่าเปอโยต์เป็นตัวละครที่ผู้อ่านชื่นชอบกันมากเลยทีเดียวครับ

หากกล่าวโดยสรุปแล้วนิยายเรื่อง between us ::: ปากดี เอาแต่ใจ รักยัยใจร้าย.... ผมยอม! ของ ล่องลอยสู่ฝัน เป็นนิยายที่ไม่จำเป็นต้องแก้ไขอะไรอีกแล้วเพราะแค่นี้ก็ถือว่ายอดเยี่ยมแล้วครับ สิ่งที่คุณควรทำก็คือ นั่งแต่งนิยายตอนใหม่เรื่อยๆ ไม่ให้ขาด เพียงแค่นั้นก็พอครับเพราะตอนนี้มันก็สนุกมากแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องกังวลว่านิยายเรื่องนี้ดีพอหรือไม่อีกแล้วเพราะผมบอกได้เลยว่าคุณเขียนนิยายได้เยี่ยมจริงๆ ครับ ^_^b สุดท้ายผมขอเตือนครับว่าอย่าดองนิยายไว้นานๆ เพราะอาจจะทำให้ผู้อ่านและแฟนพันธุ์แท้หดหายไปได้

พล็อตเรื่อง
น่าสนใจมากเลยค่ะ เราไม่เคยอ่านนิยายรักพล็อตแบบนี้มาก่อนเลย แปลกใหม่ไม่ซ้ำใครเลยค่ะ พูดตรงๆ พล็อตเรื่องแบบนี้โดดเด่นกว่าเรื่องอื่นๆ เลยแหละค่ะ

ลีลาการเขียน
การเขียนเป็นในลักษณะให้ตัวละครเป็นผู้เล่าเรื่อง ท่านพิต้าเขียนได้ดีค่ะ รู้สึกไหลลื่นและเป็นกันเองมากๆ คล้ายกับชีวิตจริงๆ เลยค่ะ แต่.....ตอนที่ 2 ตรงหนึ่งที่เราว่าควรแก้ไขค่ะ ตรงส่วนที่เขียนว่า กระจกบางใสหน้าอ่างล้างมือสะท้อนให้เห็นใบหน้าอันสะลึมสะลือ ผมสีช็อกโกแลตไม่เป็นทรงที่กระเซอะกระเซิง และนัยต์ตาสีเทาซึ่งกำลังจะปิดเพราะความง่วงนอนที่กำลังกลืนกินจิตวิญญาณของฉัน ตรงส่วนนี้เป็นการเขียนในลักษณะของผู้แต่งค่ะ ทั้งๆ ที่ตรงส่วนอื่นเป็นการเขียนในลักษณะของตัวละครแท้ๆ มันเลยทำให้การบรรยายตรงส่วนนี้ดูมั่วๆ เละๆ ไปเลยค่ะ จึงต้องควรแก้ไขอย่างเร่งด่วน


เนื้อหา
การดำเนินเรื่องเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไปแต่มันก็ทำให้ลงตัวอย่างพอเหมาะพอเจาะเลยค่ะ แต่มีตรงส่วนหนึ่งที่เราคิดว่าการดำเนินเรื่องมันดูเร็วนั่นก็คือ....ตรงส่วนที่เซ็นเริ่มชอบแมช เราว่ามันเร็วเกินไปค่ะเหมือนกับว่าเซ็นไม่ได้รักแมชจริงๆ เพราะทั้งๆ ที่แมชกับเซ็นไม่รู้จักกันแต่พอแมชมาขอเดทกับเซ็น ทำท่าเหมือนชอบเซ็น มันเลยทำให้เซ็นรู้สึกเริ่มชอบแมชคล้ายกับความรู้สึกเขาชอบเราเราเลยรักเขาตอบแบบนี้ซึ่งมันไม่ใช่ความรักจริงๆ ค่ะ มันเป็นแค่ความรักปลอมๆ เท่านั้น ถ้าเป็นความรักจริงๆ เซ็นก็น่าจะยังไม่ชอบแมชเนื่องจากทั้งสองคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลยและเซ็นก็ไม่ได้แอบรักแมชด้วย อยู่ๆ จะมาชอบแมชเลยมันไม่สมเหตุสมผลจริงๆ ค่ะ


ตัวละคร
เซ็นเหมือนมีนิสัยธรรมดาๆ ไม่ค่อยโดดเด่นเท่าไหร่นัก แต่แมชนั่นดูมีนิสัยสองบุคลิก ลึกลับหน่อยๆ ให้ความรู้สึกอยากค้นหาและอยากศึกษานิสัยของแมชเพิ่มขึ้นเพราะตรงๆ เลยว่าแมชดูโดดเด่นกว่าเซ็นมากเลย


ความน่าติดตาม
น่าติดตามสุดยอดเลยค่า >O

สวัสดีครับ ผมปิปิก้า ขอโทษที่มาวิจารณ์ให้ช้าครับ
เพื่อไม่ให้เสียเวลาเราเริ่มกันเลยเนอะ
1.พล็อต พล็อตเรื่องนี้ถ้าเป็นนิยายก็ไม่ซ้ำใครเลยครับ แปลกใหม่ไม่มีใครแต่งแต่ถ้าเอาไปเทียบกับการ์ตูนผมก็ว่าซ้ำนะเพราะการ์ตูนก็มีเรื่องหนึ่งเหมือนกันที่พระเอกน่ารักและนางเอกหล่อ

2.การบรรยาย ผมว่าการบรรยายมันยังไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร่ครับ มันยังดูแข็งๆ ไม่เหมาะกับนิยายรักๆ อยู่อ่ะครับ ส่วนหนึ่วอาจจะเป็นเพราะผู้แต่งเป็นผู้ชายก็ได้เลยสื่ออารมณ์รักๆ ไม่ค่อยดีนัก ส่วนการบรรยายของนางเอกกับพระเอกผมก็ว่ามันคล้ายกับคนๆ เดียวกันเลยอ่ะครับ นางเอกเป็นผู้หญิงผมแนะนำว่าให้คุณบรรยายให้นุ่มนวลกว่านี้หน่อย ส่วนพระเอกเป็นผู้ชายก็บรรยายให้สุดๆ ไปเลยครับ เอาให้แมนเต็มร้อยไม่เหมาะกับหน้าตาเลย ^^ การบรรยายของคุณผมบอกได้เลยว่ามั่ว คำเดียวได้ตรงๆ เลยครับ มั่วอย่างแรง สาเหตุของการมั่วคือ คุณเล่นบรรยาย 3 ลักษณะ 1.บรรยายโดยใช้นางเอกเป็นผู้ดำเนินเรื่องราว 2.บรรยายโดยใช้พระเอกเป็นผู้ดำเนินเรื่องราว 3.บรรยายสรรพนามบุรุษที่ 3 เป็นผู้ดำเนินเรื่องราว ดูสิครับ 3 ประเภทใช้ดำเนินเรื่องราวหมดเลย ผมแนะนำให้เลือกบรรยายเอาสักอย่างไม่นางเอกก็พระเอกหรือจะเอาบุรุษที่ 3 ก็ได้ อย่าโลภครับ บรรยายอย่างเดียวมันจะทำให้นิยายของคุณสนุกขึ้นแน่นอนครับ โดยส่วนตัวผมแนะนำให้คุณบรรยายให้พระเอกดำเนินเรื่องราวเพราะไหนๆ คุณก็เป็นผู้ชายมันก็เป็นเรื่องง่ายที่จะจินตนาการว่าคุณคือพระเอกในเรื่อง เมื่อคุณจินตนาการตามว่าคุณคือพระเอกแล้วและเขียนถ่ายทอดความคิดของตัวคุณออกมา ถ้าทำได้ดีก็จะทำให้ผู้อ่านอินไปกับนิยายของคุณครับ แต่ถ้าคุณอยากให้นางเอกเป็นผู้ดำเนินเรื่อง ผมว่าคุณควรศึกษานิสัยของผู้หญิงให้ดีก่อน สำหรับตัวผมผมว่าผู้หญิงเป็นอะไรที่.....เข้าใจยากมากเลยครับ ^^

3.พออ่านจนจบถึงกับขมวดคิ้วทันที นี่มันนิยายรักหรือนิยายสืบสวนฟะ!! ผมว่าเนื้อหามันค่อนข้างจะเครียดๆ นิดหนึ่ง ตอนแรกนึกว่านิยายเรื่องนี้จะเป็นแบบใสๆ น่ารักๆ สักอีกแต่พออ่านแล้วมันก็เกิดความรู้สึกเบื่อ บอกตรงๆ ครับการดำเนินเรื่องของคุณมันทั้งอืดและทั้งเร็วเลยครับ การบรรยายก็ควบสาม พอการดำเนินเรื่องยังควบสองอีก โอ้แม่เจ้า!! ที่อืดคือคุณใส่รายละเอียดมากเกินไปครับ อย่างตอนย้อนอดีตผมก็ไม่เข้าใจว่าจะย้อนอดีตทำไม ทำไมตอนแรกไม่เขียนต่อให้มันจบไปเลยเพราะยิ่งคุณย้อนๆ มากแค่ไหนมันก็จะทำให้การดำเนินเรื่องช้าลงมากๆ ครับ ส่วนการดำเนินเรื่องเร็วนั่นคือคุณมักจะข้ามฉากโดยการใช้จุดมากั้น เมื่อผมอ่านแล้วมันทำให้รู้สึกสะดุดอ่ะครับ อารมณ์ไม่ปะติดปะต่อกันเท่าไหร่ มันก็เลยไม่ทำให้ผมรู้สึกสนุกอ่ะ อ่อ ตรงที่ผมว่าเร็วก็คือตรงที่นางเอกกับพระเอกดูเหมือนจะเริ่มชอบกันตั้งแต่ตอนที่ 4 แล้วอ่ะครับ หรือตั้งแต่ตอนที่กิ่งเข้าโรงพยาบาล ตรงที่พระเอกหงุดหงิดนั่นแหละ ไหนพอรู้ว่าลูฟเป็นพี่ชายของเรจแล้วก็หายหงุดหงิดแล้วบอกว่ากลายเป็นสีชมพูแทน นั่นแหละครับเป็นตัวแสดงเลยว่าพระเอกเริ่มชอบนางเอกตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ผมว่ามันเร็วเกินไปครับ ใครพอเจอไม่กี่ครั้ง มีเหตุการณ์นิดๆ หน่อยก็ชอบกันแล้ว ไม่สมเหตุสมผลอย่างแรงครับ แล้วไหนจะยังเหตุการณ์ที่ทำให้พระเอกอยู่ด้วยกันกับนางเอกอีก ผมว่าคุณน่าจะตัดตรงนี้ออกเพราะพอมีเรื่องคดีเข้ามาแล้วมันทำให้เนื้อเรื่องเครียดแล้วครับ ผู้อ่านส่วนมากไม่ชอบแนวเครียดๆ กันหรอกนะ จะชอบแนวรักใสๆ น่ารักๆ หวานๆ แอบหื่นนิดๆ อ่ะครับ เพราะแนวเครียดๆ มันเป็นอะไรที่เบื่อง่ายมากกกกกๆ ถ้าตัดเรื่องคดีออกไปก็ให้คุณหันมาดำเนินเรื่องแบบใสๆ น่ารักๆ เลยเพราะพล็อตเรื่องมันเหมาะกับแนวใสๆ มากครับ ที่สำคัญใสๆ ต้องฮาด้วยนะ อย่างมุขตอนนี้ที่คุณใส่ไปผมบอกได้เลยว่าไม่ฮา สมัยนี้มุขพวกนี้เฉยแหลกแล้วครับหรือที่เรียกกันว่าโบราณ

4.ตัวละคร ตรงส่วนนี้เราชอบกิ่งมากเลยครับ >_< ผมว่ากิ่งมีนิสัยที่ดึงดูดผู้คนอ่ะ มีเสน่ห์มากๆ เลย ผมอ่านแล้วก็รู้สึกว่ากิ่งร่าเริง สดใส น่ารักดี ส่วนเรจบอกเลยครับ ว่าไม่โดดเด่นเลย ทั้งๆที่เป็นตัวเอกแต่มีนิสัยไม่โดดเด่น ไม่มีเสน่ห์ ไม่น่าสนใจและไม่น่าดึงดูดเลยครับ ผมว่ากิ่งยังมีนิสัยโดดเด่นมากกว่าเลย ส่วนพระเอก โหย นิสัยก็ธรรมดาๆ เหมือนพระเอกต้นฉบับทั่วไป ไม่มีความโดดเด่นเลยครับ อย่างที่ผมได้บอกไปในส่วนการบรรยายที่ว่าพระเอกกับนางเอกเหมือนคนๆ เดียวกัน ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ ครับ ยิ่งนิสัยเนี่ยผมยังคิดเลยว่าพระเอกกับนางเอกเป็นคนเดียวกันหรือเปล่า เพราะนิสัยคล้ายๆ กันมาเลยครับ มีแตกต่างให้พอน่ารักนิดๆ หน่อยๆ ตรงส่วนของนางเอกแต่ที่เหลือก็คล้ายๆ กันทั้งนั้น ผมไม่รู้ว่าคุณได้คิดคาแร๊คเตอร์ของนางเอกกับพระเอกรึยัง? ถ้าคุณคิดไว้แล้ว ผมแนะนำเลยครับว่าควรพยายามเขียนใส่อารมณ์เต็มที่ แมนก็แมนให้สุดๆ ร่าเริงก็ร่าเริงให้สุดๆ อย่างกิ่ง หรือถ้าเงียบๆ ก็เงียบให้สุดๆ พยายามทำให้สุดๆ ครับ แต่อย่าให้คาแร็คเตอร์ของตัวละครหลุดออกนอกกรอบนะครับ ตอนแรกนิสัยเป็นยังไงตอนจบก็ต้องนิสัยเหมือนเดิม

5.ความน่าสนุก + น่าติดตาม อืม อันนี้ผมว่าทำได้เยี่ยมเลยครับ ตัดจบได้น่าติดตามมากๆ แต่ความน่าสนใจยังครึ่งๆ อยู่นะครับ ^-^ พยายามเข้าล่ะ

สุดท้ายผมอยากจะบอกว่าผมไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพ แต่ที่คำวิจารณ์มันออกมาจากใจผมเลยครับ ไม่บิดเบี้ยวสักนิด ผมคิดยังไงก็บอกคุณหมดครับ ที่ผมวิจารณ์มาอาจจะทำให้คุณคิดว่าผมมีอคติหรืออิจฉานิยายของคุณแต่ผมบอกเลยว่าผมไม่วิจารณ์โดยใช้อารมณ์ในส่วนนั่นเด็ดขาด ถ้าแต่งได้ดีผมก็จะชมเต็มที่แต่ถ้ามีข้อติผมก็จะช่วงชี้แจ้งข้อตินั่นให้ทราบครับ คำวิจารณ์ของผมอาจจะไม่ช่วยอะไรคุณเลยก็ได้แต่ผมอยากจะให้คุณเปิดใจรับฟังความคิดเห็นของคนๆ หนึ่งเท่านั้นครับ