คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1-1
สายามริบไม่สั้นไม่ยาวอ รันธร มอนาฬิาที่ิอยู่บนฝาผนัห้อรัวอโรแรมัอย่าใ่อ วนะใล้เวลาเลิานแล้วเธอ้อเลียร์อานแสนสปรรหน้าให้เสร็โยเร็วหรือไม่็เหลือให้น้อยที่สุ
สอมือเรียวยาวแ่ทว่าเ็มไป้วยวามสา ไม่นุ่มน่าสัมผัสเหมือนเ็สาวทั่วไปในวัยเียวันัารล้าเศษอาหารบนานและใส่ในเรื่อล้าานอย่าล่อแล่ว
“รัน! เลิานไ้แล้วแหละ อย่าลืมเอาใบเลิานไปเบิเินที่ารเินนะ พี่ให้เฟเ็นให้แล้ว”
“อบุ่ะพี่” เธอบอหัวหน้าาน พอเยหน้าาานถึไ้มอรอบัวเห็นพนัานที่ร้อนรนยวัถุิบอาหารนานานิวิ่ไป-มาระหว่าห้อแ่เย็นับรัวูวุ่นวาย เฟให่ที่เสียัสั่าน ไหนะเสีย่น่าเมื่อเฟแ่ละสเั่นทำานไม่ไ้ั่ใ รันธรบอับัวเอว่าเธอะไม่ทำานเป็นเฟเ็าให้ล้าานเสียยัีว่า
เมื่อไ้ำสั่ให้เลิาน สอมือเธอ็ไม่รีรอถอถุมือหนาอออย่าว่อไว เพื่อรีบไปรับเินอลู้าพาร์ทไทม์รายวันโยไม่สนร่าายที่โไป้วยเหื่ออัวเอ
านล้าานรายวันอโรแรมหนัมาโยเพาะ่วไพร์มไทม์อห้ออาหาร ทั้ห้ออาหารและห้อรัวะยุ่มาน้อ้าพนัานั่วราวมา่วยอย่าที่เธอมาทำในวันนี้ึ่มีรายไ้วันละ 400 บาท บานอาิว่ามันไม่เยอะแ่สำหรับรันธรเธอไม่ไ้ิว่าเยอะหรือน้อย รันธรแ่้อารเินเท่านั้น!
“อบุ่ะ” รันธรไหว้อบุเ้าหน้าที่ารเินทีุ่้นเย ลี่ยิ้มเมื่อไ้เินแม้เหื่อะเปียไปทั้าย
“เ็เหื่อหน่อยไหมออไปสภาพนี้ะีเหรอ อาบน้ำเลย็ไ้นะ” สวลีบอับพนัานรายวันาประำที่เห็นันบ่อย เพราะเ้าหล่อนรับหมไม่ว่าะานเสิร์ฟัเลี้ย ทำวามสะอาห้อพัแหรือล้าานอย่าวันนี้
“ไม่เป็นไร่ะพี่ หนูรับานัเลี้ยอีโรแรมไว้อน 6 โม ลัวไปไม่ทันน่ะ่ะ”
“โอ้โห ยันแบบนี้อีหน่อยรวยอย่าลืมพี่นะ” สวลีบอยิ้มๆ ในใื่นมสาววัย 21 ปีเป็นอย่ามา นอาสวยแล้วยัยันทำมาหาิน
รันธรยิ้มแล้ๆ ามมารยาท เธอไม่ไ้อยาเป็นนยันเสียหน่อยแ่ำเป็น้อยัน่าหา เธอะ้อหา่าเทอมเทอมสุท้ายที่ใล้ำหน่าย
และสิ่ที่เธออยาเป็นที่สุือนรวย!
“เออนี่! ใล้ะเรียนบรึยัล่ะเรา?” พนัานารเิน่า้อไม่วายวนุย่อเพราะอยารู้อยาเห็น อยามีเรื่อไปุยับนอื่นเพราะเ็รันธรนนี้เป็นวัใหนุ่มๆ ในโรแรมอาเพราะใบหน้าที่สวยใสิ้มลิ้มอเ้าหล่อน
“ใล้แล้ว่ะ เหลืออีเทอมนึ่ะ” เทอมสุท้ายที่เธอ้อวิ่านเป็นระวิเพื่อหาเินมา่าย่าเทอมนี่แหละ!
“เรียนบ็มาสมัรานที่นี่สิ สวยแบบนี้ไปทำแผน้อนรับน่าะเหมาะับเรานะ”
“หนูะเ็บไปิูนะะ อบุ่ะ หนูไป่อนนะะ” รันธรับท ไม่มีเวลาุยเหมือนอย่าเยเพราะรีบเหลือเิน ลัวว่าหลั 4 โมเย็นรถะิเินไปเธอไม่อยาไปสาย ถึะเผื่อเวลาไว้แ่เธอไม่อยาประมาทารรารอรุเทพฯ เมือเทพสร้าแห่นี้มีเรื่อไม่าิเิึ้นไ้เสมอ
เรื่อสมัรานมีหรือนระหายเินทออย่ารันธระไม่ิ เธอีใที่อีไม่ี่เือนะไ้ใ้วุิปริารีหาานไ้เินเ็มเม็เ็มหน่วยเสียที เธออยาทำานทันที เธอไม่มีเวลาพัหรือ gap years อย่าใรทั้นั้น
ที่นี่็เป็นหนึ่ในัวเลือแ่็มีที่ทีู่ะมีผลอบแทนมาว่า อย่าไร็ามเธอะลอไปสัมภาษ์ู่อนเพื่อูว่าที่ไหนะให้เินเือนมาที่สุเพราะเอาเ้าริบาที่เินเือน็ไม่ไ้รป เน้นึูให้นมาสมัรเยอะๆ เท่านั้น
สาวสวยแสนยัน้าวเท้าออมาาโรแรม็้อพบว่ามีน้ำัรอารระบายรออยู่รหน้า เินเหินลำบาแถมยัเอะแะ รันธรถาเึ้นลัวมันเปีย ถึไ้บอสินะว่ารุเทพฯ เมือเทพสร้า เทพโพไอนหรือพระพิรุล่ะไม่ว่าบันาลฝนนานี้!
“พี่ะผ่านสุุมวิท 16 ไหมะ” รันธรถามระเป๋ารถเมล์เพื่อวามแน่ใว่ารถเมล์ันนี้ะผ่านโรแรมที่เธอไปทำาน พลา้าวเท้าึ้นบนรถที่ยัอไม่สนิท รถบาันเป็นรถเสริมถ้านั่ผิอาไม่ถึุหมายปลายทา ้อ่อรถให้วุ่นวายไปอี
“ผ่าน้า” ระเป๋ารถเมล์อบสั้นๆ พร้อมีั๋วให้
มีบรรยาาศฝนรถิแบบนี้เธอ้อทำใเผื่อไว้เลยว่าอาะ้อวิ่าวิันบ้าแม้ะเผื่อเวลามาแล้ว็าม เธอิอย่าเ็ๆ ับารรารอเมือหลว
เนินนานผ่านไปรถเมล์เ่าๆ ันนี้็วนถึป้ายที่รันธร้อล ทันทีที่ลรถเมล์รันธรไม่รีรอสาวเท้าถี่ไปยัโรแรมที่หมายลัวะสาย
“เฮ้อออออออ” เธอไ้แ่ถอนในยาวออมา เธออุส่าห์เผื่อเวลามาแล้วแท้ๆ ยั้อรีบร้อนอี
ีนะที่แ่หน้าบนรถเมล์มาแล้ว ไม่ั้นแย่แน่!! รันธริในใระหว่า้าวเท้ายาวเร่รีบ พลามอระเพื่อรวูวามเรียบร้อยอใบหน้าที่แ่อย่าเร่รีบโยไม่ทันระวั
“เอ้ย!”
เธอใร้อออมา มอรถมอเอร์ไที่ับผ่านเธอไป้วยวามเร็วอย่าไม่พอใและไอ้วามเร็วนี่แหละที่มันทำน้ำที่ัรอารระบายอยู่ระ่านระเ็นมาโนเธออย่าั มันเลอะไปถึเสื้อเิ้สีาวแสนสุภาพอเธออี้วย
“ไอ้เวรเอ้ย!” เธอสบถออมาอะหยาบายับสถานาร์ที่เอไม่ไหวสายาีๆ อเธอมอเห็นทะเบียน 5ว 818 สีมพูบานเย็น ไอ้บ้าเอ้ย!
มือไวๆ หยิบสมุมาบันทึทะเบียนรถไว้เท่านั้น ึ้นบัีหนัหมาเอาไว้เลยทั้ที่เป็นไปไ้ยาที่ะเออีหน เธอเป็นนผูใเ็บและเรื่อารับรถไร้มารยาทแบบนี้เธอรับไม่ไ้
ั่วอึใ เธอมอนาฬิา้อมือและสาวเท้า่อไป เส้นัยอยู่้าหน้าแล้วเธอำลัะถึในไม่้า นาทีนี้รันธรวิ่แบบไม่ิีวิโยไม่ลัวสันิว่าผมที่เมาะเสียทรหรือเรื่อประทินโมบนหน้าาอันสะสวยะหลุร่อน
ความคิดเห็น