~ไม่มีไรอ่ะ...ไม่ต้องเข้ามาอ่านนะ~

ลำดับตอนที่ #1 : กรูจาเปงแม้วมั้ยเนี่ย......T-T

       กริ๊งงงงงงงงงง............~



       ไม่มีคนรับสาย  นี่คงเป็นครั้งที่ 5 แล้วล่ะ



       เป็นแบบนี้เกือบทุกวัน ที่จะต้องมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในบ้านหลังนี้ เพราะผู้ที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้เป็นผู้หญิงที่ชอบตื่นสายเอามากๆขี้เกียจจนเป็นอาจิณเลยก็ว่าได้นะ  ( แปลว่า จนเคยตัวน่ะ )



       กริ๊งงงงงงงงงง............~



       ครั้งที่ 6



       ก็ยังไม่มีคนมารับสาย สักที



       โอ้ยยยยยยยยยยยยยย  >o< หนวกหูโว้ยยยยยยยยยยยยยย จะโทรมาทำไมกันนักกันหนาบ้านผลิต



เหรียญกษาปณ์ ( เงินเหรียญ )รึไงกันฮะ!!  



       ฉัน ผึ้ง พรนัชชา สาวน้อยสุดเซ็กซี่ไม่แพ้ทาทายังเลยจะบอกให้ ส่วน 34:24:35  สูงร้อยกว่าๆอะ ชอบม้า ชอบม้า...



       "จะโทรมาทำไมแต่เช้าเนี่ย ว่างมากไง"



       โอ้โห…OoO ไม่อยากจะ said อุตส่าห์แบกสังขารลงมาจากเตียงเพื่อมารับโทรศัพท์สายที่พิเศษที่อุตส่าห์โทรมาแต่ไก่โห่เลย



       "มันไม่เช้าแล้วเฟ้ย!! นี่มันจะได้เวลาเคารพธงชาติแล้วเว้ย!!"



       แหมที่แท้ก็ยัยปริ๊ม เพื่อนสุดโครดเลิฟของฉันนี่เอง ทั้งเฟ้ย!ทั้งเว้ย!เลยนะ แล้วมันไม่เช้าตรงไหนเนี่ย กำลัง 8:00 น.อยู่แท้ๆ



       "เออแล้วไงฮะ"



       "นั่นสิวะแล้วไง"  บ๊ะ!ยัยนี่จะพูดอะไรก็ไม่พูด กวนประสาทอยู่ได้



       "…ตายยยยยยย +o+ สิฉัน เดี่ยวได้โดนอาจารย์ถวิลหา หาว่าเป็นแม้วอีกแน่ๆ  ทุกทีเลยถ้าไม่ทันเคารพธงชาติ"



       "งั้นถ้าแก think ได้แบบนี้ก็ดีละ จากนั้นแกก็คิดเอาเองนะ" ม่ายยยยยยยยยย...



       "เฮ้ยอย่าพึ่งวางงงงงงงงง…"  ฉันตะโกนใส่โทรศัพท์ซะดังไปจนสามบ้านเจ็ดบ้านเลย



       ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆ



       งั้นตอนนี้ฉันต้องสปีดเกียร์ 5 เติมน้ำมัน 95 ชิ่งไปอาบน้ำ แปรงฟันก่อนแล้วล่ะ จ๊ากกกกกก...



       ผ่านไป 30นาที





       ฉันออกตัววิ่งไปปากซอยหน้าบ้าน พร้อมกับอารมณ์ดีแหกปากร้องเพลงไปด้วย



       กรี๊ดดดดดดดดดดดด >o<~ ฉันถึงกับผงะ  



เพราะผู้ที่อยู่ตรงหน้าโรงเรียนของฉัน หล่ออะ ¥^¥ ต๊าย…เทพบุตรสุดสวาทของฉัน



♪♫~เจอเธอไกลๆก็ใจหวิว...ตัวมันจะปลิวให้ได้เลย...โธ่เอ๋ยอุตส่าห์เก๊กหน้ามาตั้งนาน...



               เธอไม่ได้มองก็ดันเขินบางทีเพลินๆก็ซ้อมหลบสายตาจะอายละนะ..ใครระงับอาการให้ที...



               หายใจเข้าก็ เฮ้อ...เธอ... หายใจออกก็เฮ้อ... เธอ~♪♫



                                  (  เพลง หายใจเป็นเธอ  -  โฟร์ & มด  )



วู้!! คนอารายฟะ เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น แมร่งน่ากินสุดๆเลยอะ ( กะสือเหรอไงฮะ+) หน้างี้ก็ออกจะใสระเบิดระเบื้อ



ประเภทหน้าใส ไร้สมองรึเปล่าฟะ?? แต่มองแล้ว....  โอ้แม่เจ้าอกอีแป้นจะแตกงะ วู้!!^^ สงสัยวันนี้จะโชคดีซะแล้ว



จุกกรู้    แตรง แตรง แตรง แตร่ง แตร๊ง แตรง แตรง ........... คนอารายหน้าใสไร้สิว ( ทำนองเพลงทรณีกรรแสงนะจ๊ะ)



       ตอนนี้ ฉันขอหายใจเป็นนายนะ หนุ่มหล่อหน้าใสที่อยู่หน้าโรงเรียนของฉัน ยืนอย่างสง่างาม เท่ เก๋ child ซะไม่มี



       กรี๊ดดดดด...วี๊ดดดดด...ว๊ายยยย... >~< อุ๊ยตายขอ Thank youเบื้องบนนะที่ส่งเทพบุตรสุดสวาทมาให้



จุ๊กกรู ~ ตอนนี้ฉันอยากจะวิ่งเข้าไปกระโดดกอดซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย (ฉันไม่ค่อยหน้าด้านเลยอะ)



         ~ จุ๊กกรู...จุ๊กกรู...จุ๊กกรู...~



       เอ๊ะ  @ - @  เสียงอะไรแปลกๆ มันรู้สึกสั่นๆ ตรงก้นพิกลแฮะ



       ควับ...อ้าวหายไปไหนแล้วละที่รักของช้านนนนนนน...



               ~ ตืด...ตืด...~



       อ๋อฉันรู้แล้วว่าเสียงอันอุบาทว์ที่ดังขึ้นขัดจังหวะแค่เพียงเอื้อมมือเดียวเนี่ย ที่แท้มันก็เสียงเตือนว่ามีผู้ประสงค์ดีส่ง love message มาให้ฉันนี่เอง



    แถ่นแทนแท๊นนนนนนน......ยัยปริ๊มหรอเนี่ย



                                      @   ยัยผึ้งน้อยเอ๋ย  อีก 5 นาที เพชฌฆาตก็จะมาถึงห้องขังแล้ว

                                        ถ้าแกยังมาไม่ทัน น.ญ.เตรียมโดนสั่งประหารชีวิตและโดนกล่าว

                                                    หาว่าเป็นแม้วอีกแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆ...^O^  @

                                              By…ปริ๊มน่ารักกว่าผึ้ง ^^



       ชะชัดช่า ฉันคิดว่ามันไม่ใช่ love message หรอกนะ แต่มันเป็นแช่ง message ต่างหากล่ะ เฮ้อ...นอกจากจะแช่งและไม่ให้กำลังใจกัน

แล้ว  มันยังขัดจังหวะการชมความหล่อของเราอีกแน่ะ



       ว่าแต่ว่าอยากรู้จังว่าหนุ่มคนนั้นเป็นใครมาจากไหน แต่ที่แน่ๆก็คือ...>~< ใส่ชุดuniform แบบเดียวกันกับโรงเรียนฉันเลย  แต่เอ๊ะ ทำไม



ฉันไม่เคยเห็นหน้าผู้ชายคนนี้เลยอะ  ตัวสูงๆแบบนั้น น่าจะอยู่ม.5 ไม่ก็ม.6ล่ะมั้ง (  ก็ฉันอยู่แค่ม.4เองนี่นา  )



       "น้องๆที่มาสายนะครับ กรุณาเข้าแถวเรียงห้องให้เป็นระเบียบด้วยนะครับ"



       ต๊ายยยยย...ที่แท้ก็พี่ประธานสุดหล่อนี่เอง เริ่มจัดแถวคนที่มาสายกันแล้วเหรอเนี่ย โฮะๆๆๆๆ  ^O^ ชิวชิว แต่ว่าฉันยังหาที่รักของฉันยัง



ไม่เจอเลย



       "ช่างเถอะ...จ้างให้ก็ไม่ให้เช็คหรอกยะ  –_– "   ฉันพูดออกมาเบาๆ



       "งั้นเธอไปกับฉันไหมล่ะ"  เอ๋...อยู่ดีๆก็มีเสียงผู้ชายมากระซิบข้างๆฉัน เฮ้ย! แต่ขนาดฉันพูดเบาแล้วยังมีคนได้ยินอีกหรอเนี่ย สงสัย



ระบบประสาทหูถ้าจะเป็นเลิศแฮะ



       ( - -)  ควับ  พอฉันหันไปแค่นั้นแหละแม่เจ้าโว้ยยยยยยย.......



       นั่นแหละ เทพบุตรสุดหล่อของฉันเอง หน้าใสไร้สิว เหมือนในโฆษณาเปี๊ยบเลย ใช้อะไรเนี่ยขอสูตรมั่งได้ไหมแต่ที่แน่ๆนะ ที่ได้ยินฉัน



พูดเมื่อกี้ นอกจากประสาทหูจะเป็นเลิศแล้ว อีกประการหนึ่งก็คงจะเป็นเพราะว่าใจเราสื่อถึงกันแน่เลย ฮิฮิ ^^*



       "มันจะดีหรอนาย"  แหม...ไอ้ฉันก็แกล้งทำเป็นใสซื่อบริสุทธิ์ซะงั้น



       "หรือว่าเธออยากจะไปขัดส้วมมมมม...เอามั้ย"  โธ่เทพบุตรของฉันพูดอ้อมค้อมไม่ได้รึไง ทำไมต้องมากระแทกคำว่าส้วมใส่ฉันด้วย



เนี่ย  



       ฮะจริงหรอเนี่ย ป้าดดดดด.....สกปรกโสโครกที่ซู้ดดดดดด.....ทำไมโรงเรียนฉันถึงได้อาภัพเช่นนี้หนอ



        "ก็ได้ ที่รัก...เอ๊ย!"  ตายละฉันลืมตัวไป       "เฮ้!เมื่อกี้เธอว่าไงนะ"



        "เออ...ไม่มีอะไรหรอกนะ...แค่จะชมว่านายนี่ใจดีจะพาฉันหนีไปด้วยน่ะ"



        "อ๋อ...งั้นหรอ" เอ๋...ยิ้มที่มุมปากแบบนี้มันเหมือนมีเลศนัยแฮะ



       เอาไงเอากันได้ไปกับผู้ชายสองต่อสองแบบนี้มีหนเดียวนะผึ้ง



       ว่าแล้วฉันกับเทพบุตรก็ย่องสุดๆ แบบไม่มีใครรู้จริงๆ จนมาถึงชั้นสอง ว่าไปว่ามา มันก็เหนื่อยเอาการเหมือนกันนะเนี่ย เดี๋ยวไปทางนั้นก็



เจออาจารย์คนนั้นคนนี้ แทบไม่ให้หยุดหายใจกันเลยก็ว่าได้นะ



       "เฮ้อรอดมาได้ซักที"   พ่อเทพบุตรเกริ่นนำขึ้นก่อน



       "เออนี่นาย ทำไมนายต้องช่วยฉันไว้ด้วยหรอ ในเมื่อเราไม่เคยรู้จักกันเลยแม้แต่น้อย"   นั่นสินะ เอ๊ะหรือว่าเราเป็นเนื้อคู่กันน้า.........



       "แล้วทำไมเธอถึงเชื่อใจฉันล่ะ  "  โอววววววววว...พระเจ้า ยิ่งดูใกล้ๆก็ยิ่งหล่อ



       "นี่นายหลงตัวเองไปรึเปล่า ฉันก็แค่ไม่อยากไปทำ..."   ต้องหาเหตุผลไว้ก่อนแต่ที่จริงน่ะ ก็เพราะเราคู่กันไงตัวเอง



       "เออช่างมันเถอะ นี่ เธอชื่ออะไร"



       กรี๊ดดด...อีตาบ้า...เริ่มถามกันก่อนเลยนะ //^^// ไม่รู้รึไงว่าคนเขาก็เขินเป็นเหมือนกัน ดูซิไม่ทันไรหน้าฉันก็แดงเป็นลูกตำลึงเลย โอ๊ย



ยยยยยย....ใจฉันจะละลายอยู่แล้ว พ่อเนื้อหอมเอ๋ย



       "นายจะรู้ไปทำไมกัน ไม่เห็นจะสำคัญตรงไหนเลย และอีกอย่างนะ พ่อแม่ฉันก็สอนว่าเป็นผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัวด้วย ถ้าฉันบอก



นายไป มันจะไม่น่าเกลียดหรอ"  อันที่จริงนะ คำพูดเนี้ย อีตาเพทาย สอนฉันไว้ต่างหาก ว่าเป็นผู้หญิงต้องหัดเล่นตัวเข้าไว้ (อย่าแปลกใจ อีตา



เพทาย เนี่ย พี่ชายสุดบ้าดีเดือดของฉันเองแหละ หล่อนะจะบอกให้)



       "นี่เธอ นึกว่าฉันอยากจะรู้ชื่อเสียงเรียงนามของเธอนักรึไง  ก็แค่จะเอาไว้ทวงบุญคุณทีหลังเฉยๆน่ะ"



       ฮือๆTT_TT ไหงพูดทำร้ายจิตใจกันจัง หนอย...หน้าตาก็ดีนะ แต่ดันมาเผยตัวตนที่แท้จริงให้เห็นกันจะๆขนาดนี้ฉันรับไม่ได้  



       ตอนแรกไอ้ฉันก็นึกว่าที่ช่วย เพราะหลงเสน่ห์หน้าตาอัน งดงาม เลิศ วิไล อย่างฉัน แต่ที่ไหนได้ก็จะเอาไว้ทวงบุญคุณภายหลัง  ชิ !ใจ



ร้ายที่สุดเห็นความสวยของฉันเป็นเครื่องตอบแทนอย่างนั้นหรอ เชอะ !!



       "สงเคราะห์หน่อยละกัน ฉันชื่อผึ้ง แล้วนายล่ะ"   ก็อ่อยๆไปก่อนละกัน เผื่อจะได้มีกิ๊กใหม่ก็อาจจะเป็นได้ เพราะฉันเองก็หน้าตางามไม่



แพ้ Miss Thailand Universeเหมือนกันแหละย่ะ



       "ฉันน่ะหรอ..."  อะโด่...แต่ฉันก็ไม่ได้อยากจะรู้ชื่อนายนักหรอก



       "นายเป็นอัลไซเมอร์รึไง แค่นี้ก็จำชื่อตัวเองไม่ได้"



       "จ้างให้ฉันก็ไม่บอกเธอหรอก บ๊ายบายไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะผึ้งคนสวย"  เฮ้ย กะจะชิ่งหนีงั้นหรอ  



       ใจนึงฉันก็อยากกระโดดกอดอีตานี่อยู่หรอกนะอีคำพูดตอนสุดท้ายเนี่ย น่ารักซะไม่มีเลย



        แต่...ไม่ได้! ชื่อฉันน่ะออกจะน่ารักและเป็นที่รู้จักในหมู่คนมากซะด้วย ถ้าอีตานั่นเอาไปเผยแพร่ให้กับประชาชีได้รู้ละว่า วันนี้ได้หลบหนี



การเช็คชื่อมาด้วยกันกับผึ้งคนสวย และถ้าอีตาเพทายได้รับรู้จากสมุนตัวฉกาจอย่างนายณัติล่ะฉัน ซวยซ้ำซวยซ้อนแน่ (  อีตานี่ยิ่งเป็นพวก



หึงหวงไม่เข้าท่าอยู่ด้วย  )  



       ไม่น่ามาหลงคารมอีตานี่เล้ย เคลิ้มนิด เคลิ้มหน่อยละเรื่องใหญ่เลยทีนี้



       เฮ้ยยยยยยยยยย !...ตายแล้วฉัน นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ยยัยผึ้งเอ๊ย เสร็จแน่ๆ



      ว่าแล้วฉันก็รีบสวมรอยเป็นหนอนชาเขียวกระดื๊บๆ คืบคลานเข้าไปในห้องอย่างเงียบที่สุด ทำไมน้าชีวิตฉันถึงตกตระกำลำบากได้ถึงเพียง



นี้หนอ นอกจากที่จะต้องระวังอาจารย์ถวิลหาสุดที่รักแล้วยังต้องระวังหัวเน่า เอ้ย ! หัวหน้าตัวฉกาจจอมขัดขวางความสำเร็จของฉันอีกแน่ะ



      "เอ๊กอีเอ๊กๆ...เอ๊กอีเอ๊กๆ..." ฉันส่งรหัสลับขอความช่วยเหลือจากยัยปริ๊ม ที่ตอนนี้อาจารย์ถวิลหาสุดที่รักกำลังเขียนยิกๆๆอยู่บนกระดาน



แล้วหัวเน่าตัวแสบก็กำลังยืนอย่างสง่างามอยู่ข้างๆอาจารย์ถวิลหา กลอกลูกตาไปมาๆ ส่วนยัยปริ๊มก็นั่งอยู่ข้างๆหน้าต่างแถวหลังสุด พอยัย



ปริ๊มได้ยินรหัสลับนี้ปุ๊บ เจ้าหล่อนก็ส่งสัญญาณกลับมาทันที



       "อู๊ดๆ...อู๊ดๆ..."  ต๊ายเสียงน่าเกลียดที่สุด



       ว่าแล้วยัยปริ๊มก็ใช้กลอุบายหลอกล่อ



       "กรี๊ดดดดดดดดดด...>o<~"



       "เปรมฤดี มีอะไร ทำไมต้องส่งเสียงดังด้วย"



       "ก็ อาจารย์ขาาาาาาาา...ตรงนั้นอะ มีอะไรก็ไม่รู้เห็นเป็นลางๆค่ะ"



       ควับ  ทุกคนหันไปเป็นทางเดียวกันหมด



       ได้โอกาสละฉัน ฉันรีบสปริงตัวขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ข้างยัยปริ๊มทันที



       "ไหนๆๆ อาจารย์ว่ามันไม่เห็นจะมีอะไรเลยนะเปรมฤดี เธอตาฝาดรึเปล่า"  ก๊ากกกกกกกกกก...^O^ น่าขำชะมัดเลยโง่กันทั้งห้อง



       "เอ่อ...อ้อ อาจารย์ขาหนูคงตาฝาดไปจริงๆมั้งคะเนี่ย ใช่ไหมผึ้ง"



       "เออๆใช่ค่ะอาจารย์ ยัยเนี่ยชอบดูหนังผีบ่อยๆน่ะค่ะ เลยเห็นภาพติดตามั้งคะ"  ฮ้าๆๆๆๆ...ไม่มีใครสงสัยเลยว่าฉันโผล่มาได้ยังไง



       ติ๊งต่อง งองหง่อย ~โถ...โรงเรียนของ ฉันเชยชะมัดเลย ไม่รู้จักจะเปลี่ยนเสียงซะบ้างอายโรงเรียนอื่นเขา ทั้งที่ว่าโรงเรียนนี้ก็ออกจะไฮ



โซ ไฮคลาส



       "โอเคนะนักเรียน ไม่มีอะไรแล้วนะพรุ่งนี้ค่อยมาต่อกันใหม่"



       Yes…Yes…Yes  



       "เฮ้ยปริ๊ม..."  ฉันกำลังจะพูดกับยัยปริ๊ม



       "พรนัชชา=_=… "



       นี่คือเสียงอันเย็นยะเยือกของอาจารย์ถวิลหา



       "คะ...อา...จานนนนนนน ~"



       และนี่คือเสียงของฉันเอง รู้สึกว่าอากาศมันเริ่มเย็นยะเยือกจังแฮะ



       "..."   เงียบฉี่เลย หรือว่าอาจารย์จะรู้แล้วว่าเรามาสายแล้วแอบเข้าห้องมา  ฮือๆTT^TT



       "..."   ฉันเองก็ไม่กล้าแหกปากเหมือนกัน (ก็เพราะรัศมีแรงอาฆาตของอาจารย์ถวิลหาน่ะสิ มันแพร่สะพัดมาทางฉัน)



       "คอยเตือนเปรมฤดีด้วยนะ ว่าอย่าดูให้มากนักถ้ากลัว"



       อิโธ่เอ๊ยยย....ที่ไหนได้ก็เรื่องที่ฉันจุ๊ขึ้นมานี่เอง ทำเอาแทบหยุดหายใจเลย



อะอะเท่านี้ก่องนะจ๊ะ ถ้ามีเวลาจะมาอัพไหม่นะ ถ้าไครเข้ามาแล้วไม่โพส  แล้วไม่โหวดไห้นะ สาธุของแช่งไว้เลย ขอไห้สอบตก ไม่มีเเฟน



ถ้ามีแล้วจะโนทิ้ง พ่อแม่ไม่รักนะ คำเตือนข้อความนี้ศักสิทธิ์นะไครไม่ทำตามจะมีอันเป็นไป 55555555+