เรื่องเน่า ๆ เผาสองทับหนึ่ง

อยากให้เรื่องนี้เป็นหนึ่งความทรงจำดี ๆ ระหว่างมิตรภาพของเพื่อน ๆ เก่า ๆ แก่ ๆ งั่ก ๆ ในห้อง

เวลามันผ่านไปเร็วนะ

แค่หายใจแวบเดียวก็จากไปอยู่คนละทิศคนละทางแล้ว

แต่ว่าการได้ทำอะไรสนุก ๆ ตอนนั้นก็เหมือนกับว่าได้กลายเป็นสิ่งที่น่าประทับใจไปเสียแล้วสำหรับคนอย่างฉัน

ฉันยังคิดอยู่เสมอว่าถ้าย้อนกลับไปได้....ฉันอาจจะปรับปรุงแก้ไขให้มันดีขึ้น

แต่มันก็เป็นไปไม่ได้หรอกจริงมั้ย?

ดังนั้นเรื่องเดียวในตอนนี้คือการอ่านวีรกรรมทั้งหมดที่ผ่านมา

ด้วยการถ่ายทอดวิธีการเล่าเรื่องโดยเด็กผู้ชายธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่ชื่อ"วิทวัส"

เขาอาจจะไม่เลิศเลอประเสริฐศรี(สัชนาลัย)ไปกว่าใคร

ไม่รู้ว่าเวลามันผ่านมาเท่าใดแล้ว

อาจดูเหมือนเขาไม่ค่อยสนใจเหตุการณ์รอบข้างมากมายนัก

ซึ่งก็ไม่ถึงกับละเลย

เขายังคงใช้ชีิวิตประจำวัน ประจำเดือน

ประจนทั่งถึงประจำปี

ต่อ ๆ ไปด้วยการเรียนหนังสือ