คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : /// หูตูบ Vs ยัยเตี้ย ///
/// หูตูบ Vs ยัยเตี้ย ///
“นี่ๆ แฮจินๆ ไปเร็วๆซิ เดี๋ยวก้สายหรอก”
“โซยอน เธอจะรีบไปไหนหน่ะ อีกตั้ง 2 นาที กว่าประตูโรงเรียนจะปิดนะ” ฉันตะโกนไปวิ่งไป
ตามโซยอน ที่วิ่งหน้าตั้ง กะแค่โรงเรียนอยู่ห่างไปไม่ถึง 2 เมตร ฉันแหละไม่เข้าใจมันจริงๆเลย
เมื่อเราสองคนวิ่งเข้าไปในประตูโรงเรียนอย่างเฉียดฉิว
“แหะๆๆๆ ฉันเหนื่อยมากเลยอ่ะม่ายไหวและ เดี๋ยวค่อยขึ้นห้องนะ”
โซยอนยืนหอบอยู่ข้างกำแพงรร.
“เห็นมั้ย ฉันบอกแล้วว่าทันก้ทันซิ” ฉันรีบโวย ก้คุณเธอให้ฉันรีบแทบตาย เพื่อมาเนี่ย
“แต่แหม!! แฮจิน เธอไม่รู้อะไรบ้างเลยหรอ”
“หื้ม?? รู้อะไร” O_O รู้อะไรของมันฟ่ะ
“ฉันหละเชื่อเธอเลยจริงๆนะ ก้เวลาเนี้ย เฮซองหน่ะ เค้าเดินมารร.เป็นประจำเลย” โซยอนเริ่ม
ทำท่าเพ้อฝันถึงอีตาเฮซองอะไรนั่น =_=’’
“แล้วเฮซองอะไรของเธอเนี่ย มันเป็นใครหรอ” ฉันไม่รู้จักจิงๆหนิ
“ห๊า!!!! นี่แฮจิน เธอไม่รู้จักเฮซองจิงๆหรอเนี่ย ต๊ายยยยยยย บ้านมีเอเวอร์เรสตั้งอยู่หรือไงย่ะ”
แกไม่ต้องทำหน้าซะโอเว่อร์ขนาดนั้นก้ได้มั้ง แค่หมานุดตนเดียว =_=
“โซยอน กล้าว่าฉันหรอ” เอ๊!! หรือฉันไม่รู้อะไรจิงๆ เฮ้ย บ้าน่า ฉันออกจาทันเหตุการณ์(มั้ง)
“อ่อ แหะๆ ป่าวจ้าๆ” +_+” เชื่อเค้าเลย
“เฮ้ยๆๆๆ แฮจินๆๆๆ ดูนั่นเร็วๆ นั่นไง เฮซองคนที่เดินนำมาอ่ะ”
โซยอนชี้ไปที่ทางเดินเข้ารร. มีผู้ชายกลุ่มนึงดูท่าจะเก๋าไม่เบานะเนี่ย ขนาดประตูปิดแล้ว พวกกน.ยังเปิดให้เข้าได้
แต่ว่าหน้าตาเดี๊ยนขอบอกว่าหล่อม๊ากกกค่ะ (แกเป็นนางเอกนะเว่ย ช่วยเก็บอาการนิสสสนึง : คีปเปอร์)
(แหม ก้มันหล่อหนิ (O///O) ว้าย เขิลลล)
“กรี้ดดดดดด เฮซองจ๋า เฮซอง” สาวๆหน้ารร.โรคกำเริบ (เห็นผู้ชายหน้าตาดีแล้วบ้า)
“เฮซองขอถ่ายรูปได้มั้ยจ๊ะ” ชะนีร้องแต่เช้า =_=
“เฮซองมากับ คังมินหรอ อ๊ายยย!! น่ารักทั้งคู่เลยยย” เอากันเข้าไป
“นี่ๆ โซยอนๆ” ชั้นเรียกโซยอน ขนาดที่สายตาก้มองไปที่อีตาเฮซองอะไรนั่น แต่ว่า
“ยัยโซยอนนนนนนนนนน” ที่ฉันต้องโวยวายก้เพราะมันไม่อยู่แล้วนะสิ
คุณตำรวจขาถ้าฉันฆ่าเด็กตํ่ากว่า 18 ติดคุกกี่ปีค่ะ ฉันจะฆ่ามานนนนน มันดันเสนอหน้าไปกับยัยพวกนั้นด้วย
อีตานั่นมันมีดีอะไรนักห๊า เด็กรร.นี้ถึงชอบกันนักหนา (รวมถึงแกด้วยใช่มั้ยหล่ะ : คีปเปอร์) (นี่แกจาขัดชั้นอีกนานมั้ย : แฮจิน) (โทดค้าบ)
ฉันตรงดิ่งไปลากโซยอนออกมาจากพวกชะนีหลงป่าฝูงนี้ มันจะอะไรกันนักฮะ
“โซยอน ขึ้นห้องเดี๋ยวนี้ แล้วยัยพวกนี้มาดูหมาพูดภาษาคนกันหรอไง ห๊า” ฉันตะโกนโวยขึ้นมากลางวง ทุกคนที่กรี๊ดอยู่เงียบทันที
“....................................” ฉันรู้สึกถึงสายตาอำมหิตที่ส่งมาอย่างรุนแรงจากรัศมีรอบๆ
แต่แล้วอีตาเฮซองนั่น มันก้เดินตรงเข้ามาหาฉัน โห พอมายืนใกล้มันแล้วทำไมมันหล่อขึ้นกว่าเดิมอีกว่ะเนี่ย อ๊ายยยยยจะละลายยยยยยยย
(O//O) (เว่อร์และๆ)
“นายมีปัญหาอะไรไม่ทราบ” ฉันเงยหน้าขึ้นมองอีตานั่น ก้ดูความสูงมันซิ 180 อัพชัวร์ ฉันเพิ่งสูงได้ 155 เองนะ โดนเรียกยัยตัวเล็กมาตลอด (คนสวยมักมีข้อเสียบ้างหน่ะ) ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยฉัน
“เธอเป็นใคร” อึก!!!!! ทำไมมันน่ากลัวอย่างงี้ฟ่ะ O_O
“ฉันเป็นใครทำไมต้องบอกนายด้วย ไอ้หูตูบ” ใจดีสู้เสือเว่ย ไอแฮจินสู้เว้ยย ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้
“นี่เธอ เรียกใครว่าไอ้หูตูบ ห๊า ยัยเตี้ย” แกกล้าดียังไงมายํ้าปมด้อยชั้นห๊ะ!!!!
“เรียกหมาแสนรู้แถวนี้แหละ จำใส่สมองน้อยๆของนายเอาไว้ด้วย คิดว่าตัวเองเป็นใคร ใหญ่นักหรอ ประตูรร.เค้าปิดแล้วยังจะให้เค้าเปิดให้อีก หน้าด้านซะไม่มีอ่ะ ที่บ้านไม่ได้ฝึกมารยาทในการพูดกับผู้หญิงมารึไง หยาบคาบชะมัด และมีสิทธิ์อะไรมาตะคอกใส่ฉัน อ่อ และที่สำคัญนะ ฉันไม่ได้ชื่อยัยเตี้ย จำไว้ด้วย ไอหูตูบ” พอพูดจบ อีตานั่นดูอึ้งๆไปแฮะ ก้แหงแหละ ฉัันใส่ไปซะเติมที่ ไม่งงก้บ้าและ
แต่ตอนนี้ประสบการณ์สอนฉันว่า ให้ไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฉันมองหาโซยอน แล้วใส่เกียร์หมา ขึ้นห้องอย่างไม่คิดชีวิต ก้คนสวยยังไม่อยากเป็นศพหน้ารร.นี่หน่า
“แฮกๆๆๆ เหนื่อย..ชิบ..เลย” พอมาถึงหน้าห้อง ฉันก้หอบแฮกๆเลย อยู่ตั้งชั้น 3นี่หน่า วิ่งมาได้...
“นี่...นี่...แฮ..จินน.. เธอ..คิดยัง...ไงเนี่ย..วิ่ง..มาได้” โซยอนแทบจะนอนไปกับพื้น ยัยนี่อ่อนแอจะตาย นิดหน่อยก้เหนื่อยและ
“โซยอน ถ้าแกไม่ให้ฉันวิ่งนะ ฉันอาจจะไม่ได้มายืนคุยกับแกอีกแล้วก้ได้” ฉันนึกถึงสีหน้าไอหูตูบแล้วมันขนลุกทุกทีเลย โหดชิบอ่ะ
“เข้าห้องก่อน... แล้วเดี๋ยว..ค่อยคุย..กัันนะ” โซยอนลากสังขารตัวเองเข้าห้อง ดีนะวันนี้วันแรก ‘จารย์ยังไม่เข้า โฮมรูมคาบแรก
ฉันได้เข้าประจำที่เดิมหลังสุด แถวกลาง ส่วนโซยอนก้นั่งข้างๆฉันไงเล่า ^o^ อ้าาา คิดถึงโต๊ะนี้ที่สุ๊ดเลยยยยยยยยย มีฟามสุขเหลือล้น
“นี่ แฮจิน ฉันถามเธอหน่อยซิ เธอคิดยังไงไปเถียงกับเฮซองเค้าหน่ะ เธอไม่กลัวหรอ” และโซยอนก้เริ่มทำลายความสุขชั้นด้วยเรื่องของไอหูตูบนี่แหละ
“ทำไมชั้นต้องกลัวไอหูตูบด้วย มันก้งั้นๆแหละ ขี้เก๊ก หน้าหม้อไปวันๆ(มั้ง)” ก้ดูจากลักษณะมันใช่นี่หว่า
“เดี๋ยวนะ แฮจิน เธอไปเรียกเฮซองอย่างงั้นไม่ได้นะ เดี๋ยวเธอมีเรื่องหรอก” เออหว่ะ ซวยแล้วชั้น ไม่น่าเลยยยย ปากนะปากก สุดสวยแย่แน่ๆๆ
แต่ก้ “55++ แล้วไง คิดว่าชั้นกลัวยัยชะนีพวกนั้นหรอ” พอชั้นนึกถึงยัย11รดพวกนั้น ก้หงุดหงิดซะจิง
“แต่แฮจิน ชั้นว่าเทอลำบากแล้วนะ เธอไปขอโทดเค้าเถอะ” อย่ามาป๊อดแถวนี้ได้มั้ยเนี่ยยย
“ไม่มีทาง” ฉันจะไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีของชั้นหรอก ชั้นเชิดหน้าหนีไปอีกทาง ไม่หันมามองโซยอน
“แต่ว่าแฮจิน เธอไม่รู้หรอ ว่าเฮซองหน่ะ เค้าเปนเพื่อนซี้กับประธานนร.รร.เรานะ” ห๊ะั!! ไอหูตูบเนี่ยนะ ชั้นตาโตยิ่งกว่าเก่าอีก
“และก้พ่อของเฮซองเค้าเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของรร.เราซะด้วย น่าจะประมาณ 60-70% เนี่ยแหละ” โอ้ม่ายยยยยยยยยยยยยย นี่ชั้นเล่นกับใครอยู่เนี่ยยย O_O
“ส่วนที่สำคัญสุดๆเลยเนี่ย เค้าเปนหัวหน้าแก๊งค์prideด้วย” อ๊ากกกกกกกกกก PRIDE หรอ ชั้นตายแน่ๆๆๆๆๆ
“T_T” ชั้นลาก่อนนะโซยอน มันเอาชั้นตายแน่เลย
“นี่แฮจิน อย่าทำหน้าอย่างนั้นซิ เธอยังมีทางแก้นะ”
“จิงหรอโซยอน ทำไงๆๆๆ” ชั้นเริ่มมีหวังรอดแล้วใช่มั้ยเนี่ย >_<
“เธอก้แค่.....”
แต่งเป็นเรื่องแรก ช่วยกันอ่านหน่อยน้าาา เม้นด้วยหล่ะ
และก้ติชมได้นะ ฝากด้วยจ้าาา : คีปเปอร์
ความคิดเห็น