ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : +++ ภารกิจของสาวงาม +++
“ ยังไม่ยอมตื่นอีกเหรอ” โอ๊ย! ชักจะ ทน...ไม่..ไหว...แล้ว...นะ
“โครม !!! “ อะไรเนี่ย! อ๊าย ! “อ๊าก !!! แม่เอาน้ำมาสาดทำไมเนี่ย “ สุดยอดเลยแม่ฉันเป็นวิธีปลุกที่หายากจริงๆ
“ก็แกไม่ยอมตื่น ฉันก็เลยสาด “ พูดง่ายจริงๆนะแม่ ทำกันได้ แงๆๆ และสิ่งที่แม่กำลังพูดทำให้ฉันตาเบิกกว้าง ลมหายใจติดขัด แค็กๆๆ
“วันนี้แกต้องไปทัศนะศึกษาไม่ใช่เหรอ มันจะ 8 โมงแล้วนะ” เท่านั้นแหละฉันแทบจะวิ่งผ่านน้ำไปได้เลย สุดยอดไปเลย ภารกิจในช่วงเช้าจึเสร็จสิ้นแทบขาดใจ
ฉันมายืนอยู่หน้า รร. ด้วยอาการจะเป็นลม เอาอีกแล้วข้าวไม่ได้กินอีกแล้ว ดีนะที่รถ รร. ยังไม่ออก โอ๊ย! แต่ทำไมโลกมันหมุนจังเลย ไม่ไหวละ
“ น้องครับ....เอ๊ะหน้าคุ้นๆนะเรา “ ใครกันเสียงคุ้นจัง ฉันลืมตาขึ้นก็พบว่าเป็นเขาอีกแล้ว ! โอ๊ย! สงสัยเราจะมีบุพเพที่ตรงกันนะเนี่ยมีความสุขจัง ฮิๆๆๆ ฉันค่อยลุกขึ้น นายหน้าหวาน โอ๊ะ ไม่ใช่พี่ฮันซุงพาฉันมานั่ง แล้วเขาก็ดูเหมือนว่าจะจำฉันได้
“ อ๋อ! เธอนั่นเองที่ฉันเคยช่วย เธอตอนล้มครั้งนั้น สงสัยว่าเธอคงอ่อนแอซินะ” ฉันเนี่ยนะอ่อนแอ แค่ไม่ได้กินข้าวเช้าเท่านั้นเอง
“คือฉัน...ไม่ได้กินข้าวเช้าค่ะ” เท่านี้เองทำเป็นหาว่าฉันอ่อนแอไปได้
“ เธอชื่ออะไรนะ เธอเคยบอกแต่ฉันลืม แหะ แหะ” ว้าย ! ยิ้มน่ารักจังใจฉันจะละลาย
“ ฉันนายูอุนค่ะ “ ฉันบอกแต่เขาก็ยังยิ้มแบบน่ารักไม่ยอมเลิก ฉันจะบ้าอยู่แล้วนะ แต่เหมือนว่าสวรรค์กลั่นแกล้ง ฉันกำลังพูดกับเทพบุตรอยู่ดีๆ อีตาหน้าแบกโลกก็เข้ามาขัดจังหวะซะก่อน โอ๊ย ! เสียดายอ่ะ แงๆๆ
“ฮันซุง ! ใบเช็คชื่อน้องอยู่... “ พูดไม่ทันจบอีตาเทซองก็มองฉันกับพี่ฮันซุงด้วยแววตาแปลกๆ มองอะไรของนายยะ “เธอ ! ยัยเด็กเหยียบขี้หมาวันนั้นนี่นา “ ขอบใจนะที่อุตส่าห์จำได้ แหม ความจำดีจังนะ แต่เรียกฉันให้ดีกว่านี้ไม่ได้หรือไง
“คือว่ายูอุนไม่ได้กินข้าวเช้า เลยหน้ามืดน่ะ นายมีอะไรไหม “ ฉันยิ้ม แหยๆด้วยใบหน้าที่ดูหน้าสงสารมากที่สุด
“ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็แค่จะตามนายไปเช็คชื่อน้อง ใกล้เวลาแล้ว “ แหม ทำหน้าแบบอื่นเวลาพูดบ้างไม่ได้เหรอ “ ก็เท่านั้น “ อีตาเทซองทำหน้าแบกโลกแล้วเดินผ่านไป
ฉันอยากหาอะไรขว้างหัวนายจริงๆ และแล้วรถ รร. ของเราก็ออกมุ่งหน้าไปทัศนะศึกษากันตามที่นัดหมายไว้ ว้าวๆๆ ฉันชอบไปเที่ยวจัง นานๆทีจะได้ไปข้างนอกไกลๆ ฮิๆๆ
“ เอาละจ๊ะนักเรียน วันนี้เรามีโปรแกรมไปเที่ยวน้ำตกด้วยนะแล้วก็... “ อาจารย์ก็สาธยายไปเรื่อยๆ แค่ได้ยินสถานที่แรกฉันก็อดทนไม่ไหวแล้ว ยัยยองอาก็เอาแต่หลับ แถมยังเอาหัวมา เพิ่มน้ำหนักไว้ที่ไหล่ของฉันอีก ถ้าไม่ใช่เพื่อนนะ หึหึ น่าดูแล้วเรา แต่ อ๊าย! ใครมาสะกิดหลังฉันละเนีย
“ ขอโทษนะ อ้าว ! ยูอุนเหรอ ฉันขอนั่งด้วยคนสิ “ อ้าวพี่ฮันซุงนี่เอง
“ นั่งสิค่ะ ที่ตรงนี้ไม่มีใครนั่งหรอก “ ฉันบอกพี่ฮันซุง เขาก็ยิ้มให้ฉันแล้วนั่งลง ฉันรู้สึกว่าจะตื่นเต้นนะเนี่ย ที่มีหนุ่มหล่อมานั่งเคียง ว้าวๆๆฉันนั่งมองวิวออกไปนอกหน้าต่างเรื่อยๆ จนยัยยองอาก็ลุกมากินขนมพอหันไปเห็นพี่ฮันซุง ก็กระอักขนมในปากใหญ่ แถมเรียกและสะกิดฉันใหญ่
“ ยูอุน ทำไมน่ะ..เขาถึง...” ยัยยองอาสงสัยจะพูดไม่ออกทำให้พี่ฮันซุงหันมายิ้ม
“อ้าวยองอาใช่ไหม ตื่นแล้วเหรอ “ ยัยยองอาค้างไปเลย สงสัยจะดีใจที่พี่ฮันซุงจำชื่อได้ เลยค้างไปเลย น่าตลกชะมัด พี่ฮันซุงก็เลยพูดกับฉันและยองอา
“ เอานี่สิ อร่อยนะ “ พี่ฮันซุงพูดพร้อมกับยื่นถุงขนมที่หยิบจากเป๋ให้กับฉัน ยัยยองอาเลยรีบหยิบมากินทันที แหมพอเรื่องแบบนี้ไวจริงๆนะ
“ ยังไม่ยอมตื่นอีกเหรอ” โอ๊ย! ชักจะ ทน...ไม่..ไหว...แล้ว...นะ
“โครม !!! “ อะไรเนี่ย! อ๊าย ! “อ๊าก !!! แม่เอาน้ำมาสาดทำไมเนี่ย “ สุดยอดเลยแม่ฉันเป็นวิธีปลุกที่หายากจริงๆ
“ก็แกไม่ยอมตื่น ฉันก็เลยสาด “ พูดง่ายจริงๆนะแม่ ทำกันได้ แงๆๆ และสิ่งที่แม่กำลังพูดทำให้ฉันตาเบิกกว้าง ลมหายใจติดขัด แค็กๆๆ
“วันนี้แกต้องไปทัศนะศึกษาไม่ใช่เหรอ มันจะ 8 โมงแล้วนะ” เท่านั้นแหละฉันแทบจะวิ่งผ่านน้ำไปได้เลย สุดยอดไปเลย ภารกิจในช่วงเช้าจึเสร็จสิ้นแทบขาดใจ
ฉันมายืนอยู่หน้า รร. ด้วยอาการจะเป็นลม เอาอีกแล้วข้าวไม่ได้กินอีกแล้ว ดีนะที่รถ รร. ยังไม่ออก โอ๊ย! แต่ทำไมโลกมันหมุนจังเลย ไม่ไหวละ
“ น้องครับ....เอ๊ะหน้าคุ้นๆนะเรา “ ใครกันเสียงคุ้นจัง ฉันลืมตาขึ้นก็พบว่าเป็นเขาอีกแล้ว ! โอ๊ย! สงสัยเราจะมีบุพเพที่ตรงกันนะเนี่ยมีความสุขจัง ฮิๆๆๆ ฉันค่อยลุกขึ้น นายหน้าหวาน โอ๊ะ ไม่ใช่พี่ฮันซุงพาฉันมานั่ง แล้วเขาก็ดูเหมือนว่าจะจำฉันได้
“ อ๋อ! เธอนั่นเองที่ฉันเคยช่วย เธอตอนล้มครั้งนั้น สงสัยว่าเธอคงอ่อนแอซินะ” ฉันเนี่ยนะอ่อนแอ แค่ไม่ได้กินข้าวเช้าเท่านั้นเอง
“คือฉัน...ไม่ได้กินข้าวเช้าค่ะ” เท่านี้เองทำเป็นหาว่าฉันอ่อนแอไปได้
“ เธอชื่ออะไรนะ เธอเคยบอกแต่ฉันลืม แหะ แหะ” ว้าย ! ยิ้มน่ารักจังใจฉันจะละลาย
“ ฉันนายูอุนค่ะ “ ฉันบอกแต่เขาก็ยังยิ้มแบบน่ารักไม่ยอมเลิก ฉันจะบ้าอยู่แล้วนะ แต่เหมือนว่าสวรรค์กลั่นแกล้ง ฉันกำลังพูดกับเทพบุตรอยู่ดีๆ อีตาหน้าแบกโลกก็เข้ามาขัดจังหวะซะก่อน โอ๊ย ! เสียดายอ่ะ แงๆๆ
“ฮันซุง ! ใบเช็คชื่อน้องอยู่... “ พูดไม่ทันจบอีตาเทซองก็มองฉันกับพี่ฮันซุงด้วยแววตาแปลกๆ มองอะไรของนายยะ “เธอ ! ยัยเด็กเหยียบขี้หมาวันนั้นนี่นา “ ขอบใจนะที่อุตส่าห์จำได้ แหม ความจำดีจังนะ แต่เรียกฉันให้ดีกว่านี้ไม่ได้หรือไง
“คือว่ายูอุนไม่ได้กินข้าวเช้า เลยหน้ามืดน่ะ นายมีอะไรไหม “ ฉันยิ้ม แหยๆด้วยใบหน้าที่ดูหน้าสงสารมากที่สุด
“ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็แค่จะตามนายไปเช็คชื่อน้อง ใกล้เวลาแล้ว “ แหม ทำหน้าแบบอื่นเวลาพูดบ้างไม่ได้เหรอ “ ก็เท่านั้น “ อีตาเทซองทำหน้าแบกโลกแล้วเดินผ่านไป
ฉันอยากหาอะไรขว้างหัวนายจริงๆ และแล้วรถ รร. ของเราก็ออกมุ่งหน้าไปทัศนะศึกษากันตามที่นัดหมายไว้ ว้าวๆๆ ฉันชอบไปเที่ยวจัง นานๆทีจะได้ไปข้างนอกไกลๆ ฮิๆๆ
“ เอาละจ๊ะนักเรียน วันนี้เรามีโปรแกรมไปเที่ยวน้ำตกด้วยนะแล้วก็... “ อาจารย์ก็สาธยายไปเรื่อยๆ แค่ได้ยินสถานที่แรกฉันก็อดทนไม่ไหวแล้ว ยัยยองอาก็เอาแต่หลับ แถมยังเอาหัวมา เพิ่มน้ำหนักไว้ที่ไหล่ของฉันอีก ถ้าไม่ใช่เพื่อนนะ หึหึ น่าดูแล้วเรา แต่ อ๊าย! ใครมาสะกิดหลังฉันละเนีย
“ ขอโทษนะ อ้าว ! ยูอุนเหรอ ฉันขอนั่งด้วยคนสิ “ อ้าวพี่ฮันซุงนี่เอง
“ นั่งสิค่ะ ที่ตรงนี้ไม่มีใครนั่งหรอก “ ฉันบอกพี่ฮันซุง เขาก็ยิ้มให้ฉันแล้วนั่งลง ฉันรู้สึกว่าจะตื่นเต้นนะเนี่ย ที่มีหนุ่มหล่อมานั่งเคียง ว้าวๆๆฉันนั่งมองวิวออกไปนอกหน้าต่างเรื่อยๆ จนยัยยองอาก็ลุกมากินขนมพอหันไปเห็นพี่ฮันซุง ก็กระอักขนมในปากใหญ่ แถมเรียกและสะกิดฉันใหญ่
“ ยูอุน ทำไมน่ะ..เขาถึง...” ยัยยองอาสงสัยจะพูดไม่ออกทำให้พี่ฮันซุงหันมายิ้ม
“อ้าวยองอาใช่ไหม ตื่นแล้วเหรอ “ ยัยยองอาค้างไปเลย สงสัยจะดีใจที่พี่ฮันซุงจำชื่อได้ เลยค้างไปเลย น่าตลกชะมัด พี่ฮันซุงก็เลยพูดกับฉันและยองอา
“ เอานี่สิ อร่อยนะ “ พี่ฮันซุงพูดพร้อมกับยื่นถุงขนมที่หยิบจากเป๋ให้กับฉัน ยัยยองอาเลยรีบหยิบมากินทันที แหมพอเรื่องแบบนี้ไวจริงๆนะ
000000000000000000000000000000000000000000
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น