.0...หนุ่มสุดเซอ กิ๊กสาวสุดแสบ..0..

ลำดับตอนที่ #2 : +++ สาวสวย ปะทะ หนุ่มเซอ +++

แล้วเราสองคนก็เริ่มสนิทกัน เราไปไหนด้วยกันตลอด เธอเป็นคนอ่อนหวานผิดกับฉันเลย ทำอะไรก็นุ่มนวลไปหมด อืม…แต่ก็น่ารักดี พอออดบอกเวลาเรียนดังขึ้นช่วงพักกลางวันเราสองคน จึงมุ่งหน้าสู่โรงอาหารทันที แต่พอไปถึง

“ ว้าวๆๆๆโรงอาหารใหญ่จัง ใหญ่กว่า รร.เก่าฉันอีกนะ ยูอุน “ ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ สุดยอด ห้องใหญ่ ม้าก มาก โต๊ะยาวเฟื้อยเลย อาหารก็หลายอย่าง ว้าวๆๆๆชักตาลายแล้วสิ

“ จริงด้วย ยองอาไปหาที่นั่งกันเถอะ “ ฉันกับยองอาก็พากันหาที่นั่ง และก็ซื้ออาหารมากินกัน “ น่ากินจัง เนอะ ยองอา “ ฉันกับยองอาก็สวาปามกันยกใหญ่ แต่แล้วทำไมเหล่าเด็กผู้หญิงทำหน้า ทำตาเหมือนเห็นอะไรแล้วช็อค อ้าปากค้าง บางคนถึงกับร้อง กรี๊ด! ออกมาทำอย่างกับเห็นซูเปอร์สตาร์แหนะ ยัยยองอาเรียกฉันทำให้ฉันต้องหลุดออกจากห้วงคิด

“ นี่ๆๆ ยูอุนใครกันหล่อโครตเลยอ่ะ เห็นแล้วใจละลาย หล่อจัง “ อะไรของเธอน่ะยองอาเป็นอะไรไป ฉันเลยต้องหันหลังไปมองแล้ว ก็พบว่า เฮ้ย! นั่นมันอีตาหน้าคนแบกโลกนี่หว่า ไม่อยากจะเชื่อ นี่เราเรียน รร.เดียวกันหรือนี่ โอ้! พระเจ้า ฉันตาค้าง อ้าปากหวอเลยค่ะ

“ นี่ น้องหุบปากได้แล้ว ยังไม่รู้จักสิถ้า ว้านั่นใคร “ ฉันกับยัยยองอาเลยหันไปมอง

“ นั่นน่ะ คิมเทซอง หนุ่มฮอตของ รร.เราไงล่ะ ฮะฮะฮะ ” ยัยพี่พวกนี้นี่ทำอย่างกับโลกจะแตก หัวเราะออกมาได้น่าเกียจที่สุด แต่ว่าอะไรนะ! หนุ่มฮอตเหรอ แต่ก็น่าอยู่หรอกหล่อ (มาก) ซะขนาดนั้น แต่ทำหน้าเข้าสิ น่ากลัวจังแต่ เอ๊ะ! คนที่วิ่งมาสมทบทีหลังเนี่ย หน้าคุ้นๆนะ ด้วยความสงสัย ฉันเลยถามพวกรุ่นพี่ที่นั่งข้างๆ

“ พี่ๆแล้วคนที่วิ่งมาทีหลัง นั่นใครเหรอ คุ้นจังเลย “ ฉันถามแต่พวกหล่อนส่งเสียง กรี๊ดกร๊าด กว่าเดิม โอ้โห! จะแหกปากทำไมเนี่ยละเนี่ย หูจะแตกแล้วนะ

“ เฮ้ย! จะขาดใจ ฉันอยากตาย จะหลอมละลายอยู่แล้ว “ ทำเสียงครางได้น่าเกียจจริงๆเชียวยังไม่ทันได้คิดพวกพี่เขาก็พูดกันเบาๆว่า

จุงฮันซุง กับ คิมเทซอง ไม่ได้เจอกันนาน เปิดเทอมมาก็ทำเอาใจฉันแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยอ่ะ กรี๊ด !! จะบ้าอยู่แล้ว ” ท่าทางจะประสาทน่าดู แต่เอ๊ะ! จุงฮันซุงเหรอ ชื่อคุ้นจัง หน้าก็คุ้นด้วย แต่ชั่งเถอะคิดไม่ออกมันไม่ไช่เรื่องของฉันซะที่ไหน

“ ยองอา ดูทำหน้าเข้าสิ หึ หึหึ” ฉันแซวยัยยองอาเพื่อนรักที่ทำหน้าเหมือนจะขาดใจตามพวกพี่ๆพวกนี้ “ นี่ ! ฉันเรียกเธออยู่นะ เป็นเอามากนะเนี่ย เพื่อนฉัน “ ยัยยองอาทำหน้าเหมือนวิญญาณออกจากร่าง

            หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ ฉันกับยองอาก็มานั่งคุยกันต่อที่ห้องเรียนหลังจากสิ่งมีชีวิตรอบข้างของฉันล้วนแต่มองหนุ่มฮอตกันตาไม่กระพริบ ฉันกับยองอาก็มานั่งคิดว่า อาทิตย์หน้าจะไปทัศนะศึกษากันเพราะพึ่งรู้จากอาจารย์ที่บอกว่าจะพาไปต้อนรับเด็กใหม่กันที่แห่งหนึ่ง  

“ เขาว่าโรงแรมนี้หรูมากเลยนะ ยูอุน” ยัยยองอา นี่เธอไปรู้มาจากไหนเนี่ยขนาดฉันมีพ่อทำงานในเครือข่ายด้านการโรงแรมดังๆยังรู้ไม่เท่าเธอเลย ใช้ได้นะเนี่ย

            หลังจากโต้เถียงกับยองอามานานเราก็เลยได้ยินเพื่อนข้างโต๊ะพูดกันว่า

“จริงเหรอ พี่เทซองและพี่ฮันซุงไปดูแลกิจกรรมด้วยเหรอ” อะไรนะ! ได้ยินไม่ถนัดแต่พอยัยยองอาพูดซ้ำ ก็เลยเข้าใจถ่องแท้ค่ะ

“ยูอุน เธอได้ยินไหม มีหนุ่มฮอตจะไปร่วมกิจกรรมกับเราด้วย ใจจะละลายแล้ว “ อ๋อเข้าใจแล้ว แต่จะว่าไป หนุ่มฮอตไปด้วยก็เจริญหูเจริญตาดีนี่นา

            ในที่สุดการเรียนวันแรกของภาคการเรียนใหม่ก็จบลง ฉันกับยองอาต่างแยกย้ายกลับบ้าน ด้วยหัวใจอันอ่อนล้า เฮ้อ!

“ กลับมาแล้วค่ะ!” ทำไมบ้านเงียบจัง หายไปไหนกันหมด “พ่อ...แม่...พี่ขา!!! “ ตายแล้วฉันอยู่คนเดียวหรือนี่

“ จะแหกปากทำไมฮะ ยูอุน “ อ้าว! พี่พึ่งกลับหรอกเหรอ “แม่โทรมาบอกพี่ว่า วันนี้แม่ไปคุยกับเพื่อนคงกลับดึก ให้อุ่นแกงในครัวกินเลย” คุยอีกแล้ว ขยันไม่อยูบ้านจริงนะกลับมาน่าดู (จะหอมกับกอด ตะหากล่ะ)

            ตอนนี้ฉันกำลังฝัน บินไปมาบนท้องฟ้าที่แสนสวยงามอยู่ดีๆก็มีมือใหญ่ โอ้โห! ทำไมมันใหญ่จัง จากนั้นก็ตรงดิ่งมาดึงแขนฉัน โอ๊ย! เจ็บนะพร้อมกับเสียงที่คุ้นหูที่ทำให้ฉันสะดุ้ง ทำให้หลุดจากห้วงฝัน

“ยูอุน ตื่น!”เสียงใครละเนี่ย ฉันกำลังติดปีกอยู่ในห้วงฝัน อยู่นะ

...............................................................

เม้นส์ด้วยน๊า  อิอิ

ฝากด้วย ๆ นิยายพี่เราแต่ง

โมมิฝากด้วยนะ