คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เริ่มต้นการดูแล(เลี้ยง?)???
[Dino talk]
ทำไมรีบอร์นต้องให้เบียงกี้มาดูแลผมด้วยเนี่ย ผมโตแล้วนะอายุ 22 แล้วนะไม่ใช่ 12 (แต่แกตอนที่ไม่มีลูกน้องก็พอๆกับเด็กอายุ 12 นั่นแหละนะดีโน่ =.=;;;<<<ไรน์เตอร์)
ผมเดินตามรีบอร์น สึนะและเบียงกี้เข้าไปในบ้าน พอถึงห้องครัวเบียงกี้ก็เดินแยกออกไป พวกผมจึงเดินขึ้นไปบนห้องสึนะ
"ดีโน่ นายเอาเสื้อผ้ามารึเปล่า?"
"หืม เสื้อผ้าอะไรหรอรีบอร์น?"
"ก็นายจะมาค้้างที่นี่นิ ก็ต้องมีเสื้อผ้ามาด้วยสิ อย่าบอกนะว่าลืม -*-"
"อืม แหะๆๆ ฉันลืม (^^;; )>"
"...."
"เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันใส่เสื้อผ้ากับสึนะก็ได้ ไม่เป็นไรๆ"
พลั่กกกกกก
"โอย รีบอร์น เจ็บนายเตะฉันทำไมเนี่ย"
จู่ๆรีบอร์นก็กระโดดถีบหน้าผม มันเจ็บนะเนี่ย ขนาดไม่ได้สออนกันแล้ว ยังโดนขนาดนี้ T^T
"ดีโน่ นายมองดูตัวนายกับสึนะสิ นายสูง สึนะเตี้ย นายขายาว สึนะขาสั้น"
"เอ๊ะ!!!"<<<สึนะ
"แล้วจะไปใส่ด้วยกันได้ยังไงล่ะ"
"งั้นไปซื้อกับฉันหน่อยก็แล้วกันนะรีบอร์น"
"ฉันไม่ว่างต้องนอน ZzZzZ"
"สึนะ?"
"คือว่า..."
"รุ่นที่ 10 คร้าบบบบบ"
"555 นั่นล่ะเหตุผม งั้นผมไปก่อนนะครับคุณดีโน่ ^^;;"
"= [ ] ="
แล้วสึนะก็ออกไปจากบ้าน พร้อมกับพวกแฟมมิลี่ แล้วจู่ๆเบียงกี้ก็เดินเข้ามาก่อนจะเอ่ยปากพูดถามว่า
"ให้ฉันพาไปมั้ย ไหนๆก็ต้องเลี้ยงนายแล้ว ก็ต้องดูแลกันหน่อย"
"เบียงกี้!!"
"ตามมาสิ เร็วๆด้วย"
"เฮ้อ มีทางเลือกอื่นป่ะล่ะ?"
"คิดว่าไม่นะ"
"งั้นก็ไป"
แล้วเบียงกี้ก็เดินลงไปยังชั้นล่าง ก่อนที่จะออกไปเอาจักรยานที่หน้าบ้าน แล้วก็ปั่นออกไป โดยทิ้งผมไว้...
"เฮ้ยยยย รอด้วยยยย"
"ก็วิ่งตามมาสิ ฉันไม่รอนะ"
ห้างสรรพสินค้านามิโมริ
"แฮกๆๆ"
"โอ๊ะ ตามมาทันด้วยหรอ คิดว่าจะไม่ทันแล้วก็หลงทางซะอีก เฮ้อ น่าเสียดายจัง"
"นี่เป็นแผนของเธอใช่มั้ยเนี่ย หลอกพาฉันมาเที่ยว แล้วกะจะปล่อยให้ฉันหลงทางใช่มั้ย?"
"ใช่ ฉลาดนี่"
พอยัยนี่ตอบตรงๆทำเอาผมอึ้งไปเลย = [ ] =
"ไปกันได้รึยัง?"
"อืมๆ"
แล้วเบียงกี้ก็เดินนำผมไปในห้าง เอ๊ะ นี่มันโซนสัตว์เลี้ยงนิ พาผมมาทำไม จะให้ช่วยเลือกวัตถุดิบงั้นหรอ ไม่เอาดีกว่า -.-;;;
"มาโซนสัตว์เลี้ยงทำไมล่ะ ไหนบอกจะพาฉันมาซื้อเสื้อ?"
"ก็ที่บ้านมันไม่มีหญ้าแห้งไง ม้าก็เลยกินไม่ได้ก็เลยจะมาซื้ออย่างอื่นให้กินแทน"
"ม้า? ที่บ้านสึนะเลี้ยงม้าด้วยหรอ?"(เบียงกี้เขาหมายถึงนายย่ะดีโน่<<<ไรน์เตอร์)
"คงงั้น ตามมานี่"
แล้วผมก็เดินตามเบียงกี้ไป ระหว่างทางผมก็หยอกหมาเล่นหยอกแมวเล่นไป แต่รู้สึกว่าเบียงกี้จะมองผมด้วยท่าทางแปลกๆนะ ชักจะใจหวั่นๆซะแล้ว -.-;;
แล้วจู่ๆเบียงกี้ก็เข้าไปในร้านค้าขายของสำหรับสุนัข ก่อนจะออกมาพร้อมปลอกคอสีเหลืองข้าวโพดติดกระดิ่งอันใหญ่สีม่วง และสายจูงสุนัขลายหัวใจ เอามาทำไมเนี่ย?
"ดีโน่ มานี่หน่อย"
พอเบี้ยงกี้เรียกผมก็เดินเข้าไปหา และทันทีที่ผมเดินเข้าไปหา เบียงกี้ก็จัดการเอาปลอกคอมาใส่ให้ผม ก่อนที่จะเอาสายจูงมาคล้อง แล้วจูงผมเดิน TOT
"นี่ฉันไม่ใช่หมานะ"
"แต่ฉันเป็นเจ้าของนาย"
"เจ้าของ?"
"ใช่ เพราะรีบอร์นบอกให้ฉันเลี้ยงนายไง"
เอ๊ะ รีบอร์นบอกให้ช่วยดูแลผมไม่ใช่หรอ?
"ตามมาเร็วๆสิ"
ปึก กริ๊งงงง
"โอยยย"
แล้วเบียงกี้ก็ออกแรงดึงไม่สิแรงขนาดนี้เรียกฉุดดีกว่า แล้วเบียงกี้ก็ฉุดผมให้เดินตามเธอไปจนได้ พอผ่านร้านไหนก็มีแต่คนมอง เหอะ เพราะไอ้ปลอกคอที่ใส่อยู่ที่คอผม กับสายจูงนี่ใช่มั้ย?
"นายเข้าไปเลือกซื้อเลยก็แล้วกัน เอ๊ะ ฉันเข้าไปช่วยดีกว่า"
"เฮ้ยๆๆ เดี๋ยว แอ้กกก"
ยังไม่ทันที่ผมจะขัด เบียงกี้ก็ฉุดผมเข้าไปซื้อเสื้อผ้า เข้าร้านนู่น ออกร้านนี้ ไปจนทั่ว จนตอนนี้มือของผมเต็มไปด้วยเสื้อผ้า เบียงกี้พาผมเดินไปถึงร้านอาหาร แล้วเบียงกี้จัดการเดินเข้าไปในร้าน ดูท่าทางจะสบายน่าดู เพราะคุณเธอเล่นจูงผมแบบไม่อายสายตาใคร นั่นสิใครจะไปอายในเมื่อคนที่อายก็คือผม TOT
"สั่งเลย นายจ่าย"
"เฮ้ เธอต้องดูแลฉันไม่ใช่รึไง ^^"
"แล้วนายรู้จักคำว่าสุภาพบุรุษรึเปล่า?"
"รู้จักสิ"
"งั้นก็หัดทำตัวให้เป็นสุภาพบุรุษหน่อยสิ"
"..."
ผ่านไป 3o นาที
หลังจากที่ผมและเบียงกี้ทานอาหารเสร็จ คุณเธอก็ฉุดผมไปยังจักรยานที่จอดไว้ ก่อนที่จะให้ผมขี่
"นายขี่ อย่าทำฉันล้มล่ะ"
"โอเค ^^"
ผมขึ้นคร่อมจักรยานแล้วก็ปั่นออกไปเลยโดยที่ไม่รอยัยนั่น เหอะ ทีใครทีมันสิ แอ้กกกกกกกกกก
"นายลืมไปรึเปล่าว่าฉันยังจูงนายอยู่"
ผมโดนสายจูงของเธอดึงไว้ นั่นทำให้ผมเกือบตายแหนะ ผมจึงถอยจักรยานกลับมาหาเธอ ก่อนที่จะยอมให้เธอขึ้นซ้อน พอผมเริ่มปั่นไปก็เริ่มเกิดอุบัติเหตุ อย่างเช่น เฉี่ยวเสาไฟฟ้า รถล้ม ฯ ก่อนที่เบียงกี้จะทนไม่ไหวจึงบอกให้ผมเปลี่ยนกับเธอ ซึ่งตอนนี้ผมก็เลยต้องมานั่งซ้อน แล้วเบียงกี้ก็ปั่นแทน
บ้านสึนะ
หลังจากที่ปั่นจักรยานกลับมาถึงบ้าน ผมก็เอาของขึ้นไปเก็บบนห้องสึนะ อ้อ เบียงกี้ปล่อยสายจูงแล้ว แต่ยังไม่เอาออกให้เลย T-T ผมจึงเดินไปหาเธอที่ห้องครัว
"นี่เบียงกี้ เเอาปลอกคอออกให้ฉันหน่อย"
แล้วเบียงกี้ก็เดินมากระตุกสายจูงจนทำให้ผมถลาเข้าไปหาเธอจนหน้าของเราใกล้กัน เบียงกี้ค่อยๆปลดสายจูงออก ก่อนจะบอกข้อความที่ทำให้ผมแทบอยากร้องไห้
"ปลอกคอน่ะ ฉันยังไม่ถอดให้นะ เพราะว่านายเป็นหมาของฉัน ฉันจะเลี้ยงนายจนกว่านายจะกลับ อ้อ ไม่ต้องคิดที่จะปลดมันออก เพราะว่ามันเป็นปลอกคอหมาสำหรับมาเฟียโดยเฉพาะ ซึ่งมันถูกผลิตขึ้นมาโดยมีการตั้งรหัสไว้ที่ตัวล็อค ดังนั้นถ้าฉันไม่ถอดให้นายก็จะไม่มีวันถอดออก ไปได้แล้ว ฉันจะทำ poison cooking "
แล้วเธอก็ดันผมออกมาจากห้องครัวก่อนจะปิดประตูใส่หน้าผม เฮ้อ นี่มันวันซวยอะไรของผมเนี่ย ตั้งแต่แอบหนีออกมาญี่ปุ่น เกือบตายเพราะยาพิษ ไหนจะต้องมาเจอยัยอสรพิษนี่บังคับขู่เข็ญกันอีก นี่ผมต้องเป็นหมาให้ยัยนั่นเล่นจริงๆหรอเนี่ย แล้วชีวิตผมจะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ย...
เสร็จแล้วเย้ ตอนนี้กว่าจะเสร็จมีอุปสรรคมากมาย ไม่ว่าจะแต่งเสร็จแล้วรอบหนึ่ง กำลังจะเซฟเน็ตหลุด แต่งใหม่ไปได้ แปปนึงเน็ตหลุด โอย ไรน์เตอร์ล่ะกลุ้ม แต่ก็เสร็จจนได้ ต้องขอบใจสำหรับกำลังใจของรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนะค่ะ โดยเฉพาะเจ้แอ้และมิกิ เย้
love u >o<
ความคิดเห็น