คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ผีโรงพยาบาล =[ ]=
[Dino talk]
คุณ...เชื่อเรื่องผีสางอะไรพวกนี้มั้ยครับ?
คุณ...กลัวพวกเขารึเปล่า?
คุณ...เคยเจอกับตาตัวเองบ้างมั้ย?
คุณ...ขวัญอ่อนมั้ยเนี่ย?
คุณ...กล้าพิสูจน์รึเปล่า?
ถ้าคุณ...คิดว่าเรื่องที่ผมพล่ามมาให้ฟังตั้งแต่ต้นไม่มีอยู่จริง คุณจะเปลี่ยนแปลงความคิดแน่ๆ ถ้าคุณได้เจอเหตุการณ์แบบผม = [ ] =
หลังจากที่ผมโดนเบียงกี้จัดการทั้งกระทืบ โปะ poison cooking ไหนจะข่วน ตบ จิก กัด เห่าใส่ เอ้ย เริ่มไม่ใช่ล่ะ ผมก็ได้ย้ายตัวเองจากบ้านของสึนะมาพักพิงที่โรงพยาบาลแทน เฮ้อ จะว่าไปมันจะสงบก็ไม่สงบนะ เพราะว่าผมถูกย้ายเข้ามาในห้องรวมก่อนเป็นห้องแรก
"เฮ้ๆๆ ไอ้น้องชาย เป็นไรว่ะ โดนเมียจับได้ว่ามีชู้หรอ 555" <<< ผู้ป่วย 1
"เฮ้ๆๆ หรือว่าเมาแล้วขับแต่ไม่โดนจับกลับเกือบตายแทนล่ะว่ะ 555"<<<ผู้ป่วย 2
"ไม่แน่นะ บางทีมันอาจจะทั้งสองอย่างเลยก็ได้ 555" <<< ผู้ป่วย 3
"...." <<< ดีโน่
ตอนนี้ผมพักอยู่กับผู้ป่วยทั้งหมด 3 คนในห้องนี้ เฮ้อ เสียงดังน่ารำคาญจังเลย แต่ก็นะ ผมไม่อยากอยู่คนเดียวโดดเดี่ยวในห้องนี่นา ผมกลัวเป็นเหมือนกันนะ สู้กับอะไรทั่วไป ผมพอจะสู้ได้ แต่สู้กับผี ผมขอบายดีกว่า -.-;;;
"เฮ้ ไอ้น้องตกลงเป็น(เซ็นเซอร์)ไร ถึงต้องเข้าโรงพยาบาลว่ะ" ผู้ป่วย 1
"ไปมีเรื่องมารึยังไง 555" ผู้ป่วย 2
"นั่นดิ บอกพวกพี่ได้ยังว่ะ" ผู้ป่วย 3
ผมมองผู้ป่วยคนที่ 1 ที่หน้าตาเหมือนโจรห้าร้อย ไว้หนวดเครา หัวล้านโล้นๆ บนหน้ามีรอยบากนิดหน่อย บอกทีนี่หรอคนป่วย =[ ]= ผมยังไม่เห็นว่าพี่เขามีแผลตรงไหนเลยนะ จะมีก็มีแค่แผลตรงนิ้วเหมือนมีดบาด อ๊ะ เจอแล้ว พี่เขาขาหายไปข้างนึง =[ ]= โอ้ ผมชักจะกลัวว่าจะเป็นอย่างงั้นอ่ะ T^T
ผู้ป่วยคนที่ 2 ก็ใช่ว่าจะดีกว่าคนแรก ดีกว่าเพียงแค่มีผมฟูๆเหมือนขยุกขยุยของแรมโบ้อยู่บนหัว แล้วก็ไว้แว่นตาดำไว้ตลอดเวลา เอ่อ พี่ครับ ผมสงสัยว่าพี่ตาบอดรึเปล่า =o=? คนนี้มีแผลเป็นรอยบากลากยาวตั้งแต่หัวไหล่จนถึงข้อมือ เอ่อ พี่ครับ พี่ประชดแฟนด้วยการกรีดข้อมือรึเปล่า แล้วบังเอิญพี่กรีดมันส์ไปหน่อยเลยลากยาวขนาดนั้น อ๊ะ หยุดก่อนดีกว่า ก่อนที่พี่เขาจะเอามีดมากรีดปากผม >X<
และผู้ป่วยคนสุดท้าย ดีที่สุดในนี้ อ๊ะ ผมหมายถึงดีที่สุดใน 3 คนนะ ไม่เกี่ยวกับผม เพราะคนสุดท้ายผมก็ธรรมดา หน้าตาก็ธรรรมดา เพียงแต่ร่างกายพี่เขามาเป็นมัมมี่เลย โอ้ แต่ละคน =0=!!
ส่วนผมมีแค่รอยฟกช้ำนิดหน่อย เช่น รอยตบ รอยข่วนบนหน้า แล้วก็บนหัวผันด้วยผ้าพันแผล ใช้ครับผมหัวแตก แขนผมก็ใส่เฝือกข้างนึง อ้อ ตาผมเขียวไปสองข้าง สรุปคือผมชื่อหลินปิงครับ =v=)v
"เอ่อ...ผมโดนทำร้ายร่างกายครับ ^^;;;"
"ถุย กระจอก!!!" ผู้ป่วย 1
"ไม่เห็นไปไรมาก ทำสำออย!!!" ผู้ป่วย 2
"กาก!!!" ผู้ป่วย 3
"TOT"
งั้นพวกคุณลองมาโดน poison cooking ของเบียงกี้มั้ยครับ แล้วพวกคุณจะเงียบเลย เบียงกี้อยู่ไหน มาซัดพวกนี้ให้หน่อยดิ = =***
"เอ้อ ไอ้น้อง ระวังตัวไว้ด้วยนะ ที่นี่มีประวัติ" ผู้ป่วย 3
"ประวัติหรอครับ ที่ไหนก็ต้องมีประวัติอยู่แล้วนี่ครับ อย่างเช่นแฟม เอ้ย บ้านผมยังมีเลย เช่นสร้างเมื่อไหร่ อะไรแบบนี้อ่ะ =o="
"555 ไอ้เด็กใหม่นี่ด๋อยว่ะ ไม่รู้เรื่องราวเลย ก๊ากๆๆ" ผู้ป่วย 1
"อ่า...แล้วมันคืออะไรล่ะครับ ไอ้ประวัติ เนี่ย =.=?"
"ก็เช่นพวกตำนานอะไรแบบนี้ไงไอ้โง่" ผู้ป่วย 2
นี่ผมชักจะเข้าใจความรู้สึกของสึนะแล้วนะที่โดนด่าโดนว่าตลอด =[ ]=
"อ้อ แล้วที่นี่มีประวัติยังไงล่ะครับ ???"
"งั้นแกเริ่มก่อนแล้วก็แล้วกัน" ผู้ป่วย 1 โยนให้ผู้ป่วย 3
"เฮ้ย แกก่อนดิ" ผู้ป่วย 3 โยนให้ผู้ป่วย 2
"เรื่อง แกก่อนดิว่ะ" ผู้ป่วย 2 โยนให้ผู้ป่วย 1
"เอ่อ งั้นพวกคุณเป่ายิงฉุบมั้ย =.=;;;"
"เออ ความคิดดีนิไอ้น้อง" ผู้ป่วย 2
"งั้นก็ เป่ายิงฉุบ " x 3 ผู้ป่วย
"แกก่อน" ผู้ป่วย 3 บอกผู้ป่วย 2
"ตามด้วยแก" ผู้ป่วย 1 บอกผู้ป่วย 3
"เออ" ผู้ป่วย 3
"งั้นเริ่มก่อนเลยล่ะกัน" ผู้ป่วย 2
"เออ" x 2 ผู้ป่วย
"คือเรื่องนี่ข้าเจอตอนที่เพิ่งเข้ามาได้สองวันแรก แกเห็นลิฟท์ที่เขาไว้คนย้ายผู้ป่วยใช่ม่ะ?"
"ครับ"
"เออ ไอ้ลิฟท์ตัวนั้นมันมีอาถรรพ์เว้ย"
"???"
"ไม่ต้องงงไอ้น้อง เดี๋ยวพี่เล่าจบก็เข้าใจเอง ว่ะฮ่าๆๆ"
เอ่อ พี่ครับอย่าอ้าปากนัก ผมเหม็น TwT
"เอาล่ะเข้าเรื่องๆ คือทุกคืนจะมีคนเห็นผู้ป่วยเดินเข้าไปในลิฟท์แล้วก็จะหายตัวไป แต่คนที่อยู่ในลิฟท์ไม่รู้เรื่องว่ามีคนเดินเข้ามา"
"= [ ]="
"แล้วต่อมาเขาก็ได้เฉลยว่าอันที่จริงมีผู้ป่วยคนนึงเคยเข้าไปในลิฟท์แล้ววันนั้นลิฟท์มันเกิดอาการค้างงงงง!!!"
พี่ครับอย่าตะโกน =o=
"แล้วผู้ป่วยคนนั้นก็หัวใจวายตายในลิฟท์....แล้วทุกๆ 1 ปี ในคืนพระจันทร์สีแดง หรือสีเลือดนั่นแหละจะมีผู้ป่วยอาการเดียวกันตายในลิฟท์นั้นตลอด ปีละคนๆ ว่ะฮ่าๆๆๆ"
"= [ ]="
ไหงตำนานมันน่ากลัวอย่างนี้ล่ะครับเนี่ย TOT
"ต่อมาตาข้าๆ" ผู้ป่วย 3
"อันนี่เป็นเรื่องพยาบาลเว้ย"
"พยาบาลหรอครับ?"
"อืม พยาบาลชุดแดง"
"เอ๊ะ แต่ชุดพยาบาลสีขาวนะครับ"
"เอาน่า อย่าถามมาก ฟังๆไปเดี๋ยวก็รู้"
"เอ่อ ครับ"
"ก็คือมีหมอฝึกหัดคนนึงเขาเข้ามาทำงานที่นี่ แล้ววันนั้นอยู่เวรจนดึกดื่น แต่คนอื่นก็อยู่เยอะแยะนะ แต่ว่าวันนี้จู่ๆไฟในชั้นที่หมอคนนั้นทำงานอยู่มันก็เกิดดับขึ้นมา แค่ชั้นเดียวด้วย"
"งื้อ YOY"
"แล้วทีนี้หมอคนนั้นก็เดินออกมาจากห้องที่ทำงานอยู่ ระหว่างทางเดินก็ได้เจอพยาบาลคนนึง ใส่ชุดสีขาวราวกับปุยนุ่นเดินตามมา"
"ไหนบอกว่าพยาบาลชุดแดงไงครับ?"
"เดี๋ยวสิ ยังเล่าไม่จบเลย"
"อ่าครับๆ"
"แล้วที่นี้พยาบาลก็ถามหมอว่า ทำงานดึกดื่นไม่กลัวหรอค่ะ แล้วหมอก็ตอบว่า อ้อ ไม่เป็นไรครับ แล้วทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในลิฟท์"
"เอ่อ...ลิฟท์ตัวนั้นรึเปล่าครับ?"
"เปล่าๆๆ คนละตัว"
"อ้อ ครับๆ"
"แล้วทีนี้พยาบาลก้ถามอีกว่า แล้วหมอเป็นหมออะไรค่ะ หมอเลยตอบว่า อ้อ ผมเป็นหมอผ่าตัดครับ แล้วพยาบาลก็บอกว่า อ้อ งั้นให้ดิฉันช่วยมั้ยค่ะ หมอก็เลยถามว่า ช่วยยังไงหรอครับ และแล้วพยาบาลก็ค่อยๆแหวกเสื้ออกจนเห็นเนินอกก่อนจะแหวกอกจนเห็นเครื่องในทั้งหมด แล้วก็หันมาพูดกับหมอคนนั้นต่อว่า นี่ไงค่ะ เหอะๆๆ แล้วชุดของพยาบาลก้เปลี่ยนเป็นสีแดงทั้งชุด จากนั้นเช้าวันต่อมาคนในโรงพยาบาลก็เห็นหมอคนนั้นนอนเป็นบ้าพูดคนเดียวอยู่ในลิฟท์ แถมยังพูดซ้ำๆกันอีกว่า พยาบาลชุดแดงๆๆ จบ ฮ่าๆๆ น่ากลัวป่ะ?"
"อ่า ครับ ผมชักจะไม่อยากเป็นหมอซะแล้วสิ"
"ต่อมาเรื่องของข้ามั่ง เรื่องนี้น่ากลัวนิดหน่อยนะ แต่ก็ไม่ต้องกลัวไปหรอก เพราะเรื่องนี้เกิดที่ห้องนี้เลยแหละ"
"อ่า T [ ]T"
"555 พี่บอกแล้วไม่ต้องกลัวหรอกไอ้น้อง เพราะเดี๋ยวนอกจากลัวมากกว่านี้ เชื่อพี่สิ ว่ะฮ่าๆๆ"
"อ่า พี่ครับ เล่าต่อเลยๆ"
"คือว่ามีอยู่มาวันนึงห้องนี้มีผู้ป่วย 3 คนเข้ามาพักแล้วบังเอิญตายพร้อมกันในห้องนี้ คนนึงโดนตัดขาทิ้ง อีกคนโดนควักลูกตาแล้วก็กรีดแขน ส่วนคนสุดท้ายโดนฟันทั้งตัวจนตาย แล้วห้องนี้ก็ไม่ได้เปิดใช้บริการจนน้องมาเนี่ยแหละ 555 หลายปีแล้วนะ"
"แล้วพวกพี่ที่อยู่ห้องนี้ ไม่กลัวหรอครับ?"
"จะกลัวทำไมก็ในเมื่อ..." ผู้ป่วย 1
"นี่อีตาบ้าม้าพยศ ฉันมาเยี่ยม"
"อ้าว เบียงกี้ หวัดดีๆ"
"นี่นายอยู่คนเดียวหรอ?"
"เอ๋ ก็อยู่กันตั้ง 4 คนนิ ในห้องนี้อ่ะ"
"ห๊ะ!?"
"จริงมั้ยครับพวกพี่ๆ"
ผมมองกลับไปทางพวกพี่ที่นอนอยู่บนเตียว แต่ทว่าสิ่งที่เห็นก็คือ เตียงที่ว่างเปล่า ไร้วี่แววของคน แต่มีเลือดไหลออกมาจากเตียงทั้งสามเตียง ผะ...ผมคงต้อง...วิ่ง!!!!!!
"เบียงกี้หนีเร็ว!!!!!"
"หนีอะไร?"
พอเบียงกี้พูดเสร็จพวกพี่ๆผีๆทั้งสามก็มาสะกิดไหล่เธอ แต่เบียงกี้หันไปพร้อมกับ....
คุณคิดว่าเธอจะกรี๊ดหรอ?
คุณคิดว่าเธอจะเป็นลมรึเปล่า?
เปล่าเลย แต่เธอกลับ...
"poison cooking!!!"
ฟิ้ววว แผละๆๆ
ใช่แล้วครับเธอใช้ poison cooking ปาใส่ผี TOT ผะ..ผมว่าเบียงกี้เนี่ยแหละน่ากลัวยิ่งกว่าผีซะอีก
"คุณค่ะ ^^"
"ครับ?"
ผมที่วิ่งออกมาอยู่นอกห้องก็พบกับพยาบาลคนสวยมาสะกิดถามผม
"มีอะไรให้ช่วยมั้ยค่ะ?"
"ไม่ครับ"
"อืม คุณสนใจนี่มั้ยค่ะ ^^"
ว่าแล้วเธอก็เริ่มฉีกเสื้อแล้วก็แหวกอกต่อ แว้กกกกกก!!!!!
"poison cooking"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!"
และแล้วเบียงกี้ก็ใช้ poison cooking ต่อ
"เบียงกี้หนีกันเถอะ!!!"
"แล้วจะหนีไปไหน =o=?"
เบียงกี้เดินไปกดลิฟท์ที่ขนย้ายผู้ป่วย ผมก็เห็นผู้หญิงชุดขาวผมยาวเดินผ่านลิฟท์ออกมาโดยที่ลิฟท์ยังไม่เปิด ว้ากกกกก แต่ก็เหมือนเดิมเบียงกี้ก็ยังใช่ poison cooking ใส่อยู่ดี
"poison cooking"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!"
"มานี่สิดีโน่"
เบียงกี้เดินมาจับมือผมเอาไว้ก่อนจะหันหน้ามาหาผมด้วยใบหน้าดังรูปข้างบน =[]= อ้ากกกกกกกกกกกกกกก
"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!"
"เสียงดังโวยวายอะไรอีตาบ้า"
ผมมองดูรอบๆตัวก็เห็นเบียงกี้กำลังมองหน้าผมอยู่ สึนะก็วิ่งเข้ามาในห้อง รีบอร์นก็ยังคงหลับอยู่ เอ๊ะ นี่ผมฝันไปอย่างงั้นหรอ...เฮ้อ ค่อยยังช่วย
"อ้อ เปล่าๆ แค่ฝันร้ายน่ะ"
"ให้ตายเหอะ ตกใจหมด"
"555 โทษทีๆ"
"อืมๆ ไม่เป็นไรก็ดีย่ะ"
ผมมองเบียงกี้ยิ้มก่อนจะหันหน้าไปทางหน้าต่างเพื่อดูวิว แต่ผมก็พบกับ...ผีที่ผมเจอในฝัน โบกมือให้ผมอยู่ อ้ากกกกกกกกกก
"อ้ากกกกกกกกกกกกกกก"
"เป็นบ้าอะไร!!"
"ผีหลอก!!!!!!!!!!!!"
และแล้วผมก็ไม่รับรู้เรื่องราวอะไรอีกเลย....
ดีโน่ ไว้อาลัยด้วยนะ อาเมน... TOT ฝากอันนี้ด้วยนะจ๊ะ
ความคิดเห็น