ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ท้าพนัน!?
ท้าพนัน!?
เมื่อแสงแดดยามเช้าผ่านเข้ามายังบานหน้าต่างกระทบกับผมสีทองของชายหนุ่มที่นอนอยู่บนพื้นในห้องของสึนะ ชายหนุ่มเริ่มขยับตัวจากที่นอน ก่อนจะปรับสายตาให้เข้ากับแสงที่ผ่านเข้ามา...
“ฮ้าววว เช้าแล้วหรอเนี่ย”
ดีโน่พูดพลางบิดกายเพื่อไล่ความง่วง
”สึนะ ตื่นได้แล้วนะ”
ดีโน่ที่ตอนนี้เป็นผู้ทำหน้าที่ปลุกสึนะแทนมาม้า มองไปยังร่างของวองโกเล่รุ่นที่ 10 ที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง ลมหายใจของสึนะสม่ำเสมอ นั่นเป็นเครื่องหมายที่แสดงว่าเจ้าตัวคงจะนอนหลับฝันดีอยู่แน่นอน
”งั้นฉันจะให้นายนอนไปอีกสักพักก็แล้วกันนะสึนะ”
ดีโน่เดินลงบันไดมาเรื่อยๆ ก่อนจะเข้าไปที่ห้องน้ำ...
[Bianchi talk]
”เฮ้อ วันนี้อาบน้ำสบายตัวดีจังเลย อ๊ะ!!”
ปึงงงง
ระหว่างที่ฉันกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำก็ชนเข้ากับดีโน่ ดีนะที่ฉันแต่งตัวเรียบร้อย ไม่งั้นล่ะก็...คงจะกลายเป็นชีเปลือยแน่เลย
”โอย ขอโทษนะเบียงกี้ พอดีฉันไม่ทันสังเกตุน่ะ”
”ไม่เป็นไร แล้วหน้านายเป็นไรมั้ย?”
ฉันถามดีโน่ที่เมื่อกี้ฉันดันเปิดประตูไปโดนจมูกเขา ฉันไม่ผิดนะ =.=
”ไม่เป็นไรๆ ว่าแต่เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จหรอ?”
”แหกตาดูเองสิ”
”เออ นั่นสินะ”
”ขวางทาง...คนจะเดิน”
ปึก
แล้วฉันก็เดินชนไหล่ดีโน่ออกมาจากห้องน้ำ หึ ฉันยังไม่ลืมเรื่องเมื่อคืนนะ ใครว่าฉันไม่แค้น ฉันแค้นมากๆเลยต่างหาก แค่...รอเวลาเอาคืนก็เท่านั้น
”เหวออออออ!!!”
ตุ้บบบบ
ฉันมองไปยังต้นเสียง ก็พบกับสึนะที่ตกบันได คงจะรีบมากสิท่า ถึงได้ตกบันไดลงมาไม่เป็นท่าอย่างนั้น
”เบียงกี้ ดีโน่อยู่ไหนล่ะ ทำไมไม่ปลุกฉัน ว้ากก สายแล้ว”
”เฮ้อ ดีโน่อาบน้ำอยู่ แล้วก็นี่มันเพิ่ง 6.45 รีบอร์นคงจะตั้งนาฬิกาปลุกไว้เร็วก่อนหนึ่งชั่วโมงเพื่อกันนายตื่นสายล่ะมั้ง?”
”ง่ะ =[ ]= อย่างงี้ฉันก็ไปนอนต่อได้น่ะสิ Y.Y”
”ไหนๆนายก็ตื่นแล้ว ทำไมไม่กระตือรือร้นเอาซะเลย...”
”เฮ้อ งั้นฉันไปหารีบอร์นก็แล้วกันนะ”
”อืม...แล้วแต่นาย”
แล้วสึนะก็วิ่งขึ้นบันไดไป เฮ้อ เอ๊ะ ทำไมเดี๋ยวนี้ฉันถึงไม่ค่อยจะสนใจรีบอร์นนะ หรือว่าฉันยุ่งๆกับสัตว์เลี้ยงใหม่ก็เลยไม่มีเวลาคิดถึงรีบอร์น...ล่ะมั้ง?
ฉันเดินเข้าไปในครัว เพื่อไปดูว่าฉันพอจะช่วยอะไรมาม้าได้มั่ง(ฉันว่าอย่าช่วยซะจะดีกว่านะ<<<ไรน์เตอร์)
”มาม้า มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ย?”
”อะ อ้าว เบียงกี้จัง ไม่หรอกจ้า แม่ทำเองได้ ^^”
ฉันเดินออกมาจากห้องครัว เฮ้อ อ๊ะ นั่น ดีโน่ออกมาแล้ว ฉันจะล้างแค้นคิดบัญชีเดี๋ยวนี้ล่ะนะ - -***
”ย้ากกกก poison cooking”
”เฮ้ยยย”
ตุ้บบบ แผละ
“บ้าจริง หลบได้งั้นหรอ หึ คราวหน้าโชคไม่ช่วยอย่างนี้หรอกนะดีโน่ ”
”เฮ้ย เบียงกี้ เป็นอะไรไปเนี่ย?”
ฉันไล่ตามดีโน่ หมอนั่นก็วิ่งหนีเร็วอย่างกับอะไรดี แต่วิ่งได้ไม่นาน ฉันก็มีลางสังหรณ์ว่าอีตานั่นคงจะล้มอย่างแน่นอน
”เหวอออ”
ตุ้บบบบ
แล้วดีโน่ก็ล้มลงไป ลางสังหรณ์ฉันถูกนะ (ฉันว่าใครๆก็รู้ว่าดีโน่ต้องล้ม เพราะเขาไม่มีลูกน้องอยู่ก็ซุ่มซ่ามเป็นธรรมดา<<<ไรน์เตอร์)
”เสร็จฉันล่ะ”
ฉันหยิบ poison cooking ออกมา ก่อนจะเตรียมตัวปะลงไปบนหน้าของดีโน่
”poison cook....”
”หยุดนะเบียงกี้ ยังไงดีโน่ก็เคยเป็นลูกศิษย์ฉันนะ”
”รีบอร์น...”
”ฉันว่ามาใช้วิธีแบบนี้มีแต่จะแย่กันทั้งคู่(ตรงไหนอ่ะรีบอร์น เท่าที่ฉันเห็นก็มีแต่ดีโน่จะตายแหล่มิตายแหล่นะ<<<ไรน์เตอร์)”
”แล้วรีบอร์น นายจะให้ฉันทำยังไงกับอีตานี่ล่ะ”
”เธอต้องดูแลเขานี่ อย่าลืมสิ แต่ท่าเธอคิดไม่ออก ก็พนันก็ดีโน่สิ”
”พนันหรอรีบอร์น ฉันไม่มีอะไรไปพนันกับยัยนี่นะ”
”นั่นสิ งั้นเอาเป็นว่า เบียงกี้ ดีโน่ พวกนายก็เล่นเกมกันแล้วถ้าเบียงกี้ชนะเธอจะไม่ต้องดูแลดีโน่ แล้วจะจับมันไปต้ม ยำ ทำ แกง ที่ไหนก็ได้(เน้น ต้ม ยำ ทำ แกง เหลือเกินนะรีบอร์น<<<ไรน์เตอร์)”
”อืม น่าสนดีนะรีบอร์น”
ฉันพูดพลางมองไปทางดีโน่อย่างเชือดเฉือน
”แต่ก็นะเบียงกี้ ถ้าดีโน่ชนะ เธอก็จะต้องล้มเลิกความคิดที่จะฆ่าดีโน่ซะ แล้วเธอก็ต้องคอยดูแลดีโน่มากขึ้นด้วย”
”หึ เอางั้นก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ชนะ”
”มั่นใจเลยนะเบียงกี้ ฉันยังไม่บอกไม่ใช่หรอว่าจะแข่งอะไร?”
”นั่นสิ ยังไม่รู้เลยว่าจะแข่งอะไร?”
”หึ ตอนนี้สึนะกลับไปนอนต่อ แล้วก็คงจะไปสายแน่นอน ฉันจะให้พวกนายแข่งกันปกป้องสึนะจากฮิบาริที่คงจะเตรียมตัวทำโทษคนที่มาสายอยู่แน่นอน ถ้าใครช่วยสึนะล่ะก็...ชนะ!!!”
”หา ฮิบาริเนี่ยนะ เจ้านั่นใช่ว่าจะแพ้ง่ายๆนะ - -;;”
”หึ กลัวแพ้รึไงนะดีโน่?”
ฉันพูด หึ กะอีแค่เด็กผู้ชายคนนึงจะไปกลัวอะไรมากมาย แค่มี poison cooking ก็พอแล้ว ยิ่งเจ้าหมอนี่ไม่มีลูกน้องแล้วล่ะก็...เสร็จฉันล่ะ ^^
”ฉันตกลงนะรีบอร์น”
”โอเค แล้วนายล่ะดีโน่ เบียงกี้ตกลงแล้ว?”
”เออ ฉันตกลง แต่....”
”อ้อ ฉันจะให้โรมาริโอ้มาคอยดูแลนายห่างๆด้วย”
”อืม ^^”
”หา!!! แบบนี้มันไม่โกงหรอกหรอรีบอร์น”
”ไม่นี่ ถ้าดีโน่ไม่มีลูกน้อง แล้วดีโน่ก็คงจะแพ้ม่เป็นท่า ไม่ก็โดนฮิบาริขย้ำตาย เธอก็คงจะชนะอยู่แล้ว นั่นแหละโกง เอาแบบนี้แหละ แฟร์ๆดี”
”โอเค”
ฉันพูดตกลงเสียงอ่อย หึ คิดว่าจะชนะอยู่แล้วเชียว แต่ยังไงก็แค่เก่งขึ้นมาอีกนิด คงจะไม่เป็นไรมากมาย ฉันรับมือได้อยู่แล้วแหละ
”งั้นก็หลังจากสึนะวิ่งไปโรงเรียนแล้ว ถือว่า เริ่มเกม อ้อ ฉันขอเป็นกรรมการนะ”
แล้วรีบอร์นก็เดินขึ้นไป ฉันมองหน้าดีโน่ก่อนจะเอ่ยปากออกมาเบาๆว่า
“Loser ^^”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น