คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Ep1 เราได้เจอกันแน่
หน้าออฟฟิต WT High school
(มึงบอกว่ามึงอยู่ที่ไหนนะเชี่ยเทนนน) เสียงตะโกนจากปลายสายทำให้ผมต้องเอาโทรศัพท์ออกจากข้างหูอย่างรวดเร็วด้วยเกรงว่า หูของผมจะหนวกเอาได้ พอสิ้นสุดเสียงตะโกนบ้าๆนั่นผมก็เอามันกลับมาแนบข้างหูเหมือนเดิมก่อนจะกรอกเสียงกลับไป
“มึงจะตะโกนหาอาวุธเหรอเชี่ยนัท”
(ตะโกนหาอะไรไม่ใช่ประเด็น แต่มึงไปทำอะไรที่นั่นไอ้โรงเรียนรวมกากเดนนั่นไปเหยียบให้ฝุ่นติดขี้ตีนก็ซวยแล้ว เดี๋ยวมึงก็โดยสอยหรอก)
“กูจะเรียนที่นี่....เทอมนี้” ผมตอบกลับไปนิ่งๆทั้งๆที่เสียงฝั่งตรงข้ามมันจะแลดูเดือดร้อนก็เหอะแต่ผมจะต้องเรียนที่นี่จริงๆนี่นา~
(ฮะมึงว่าไงนะ...มึงล้อเล่นใช่มั๊ย? มึงกลับมาโรงเรียนเราเดี๋ยวนี้เลยเลยนะสัดมึงจะไปเรียนที่นั่นได้ไงมึง...)
“พ่อกูออกมาแล้วแค่นี้ก่อนนะ” ผมตัดบทเพราะขี้เกียจฟัง พ่อเพ่ออะไรหล่ะยังไม่ออกมาหรอกครับ เพิ่งเข้าไปไม่นานเอ๊ง แล้วมันก็โทรมานี่แหละ
(เดี๋ยว~~~~~~ ไอ้เชี่ยเทนนนนนนน)
-ติ๊ด- ผมกดวางสายโดยไม่รอฟังอะไรต่อ ต่อด้วยปิดเสียงเปิดสั่นเพราะผมรู้ว่า...
ครืด~~ ครืด~~ มันโทรจิกผมแน่ = =;; เอาหล่ะเลิกสนใจโทรศัพท์ดีกว่า ก็อย่างที่ไอ้นัทมันว่าแหละครับโรงเรียนที่ผมกำลังนั่งกระดิกเท้ารอพ่ออยู่นี่มันเป็นโรงเรียนที่รวบรวมความกาก! เน้นย้ำ กาก!เลยหล่ะครับ อ๊ะ เปล่าๆโรงเรียนไม่ได้ไร้คุณภาพหรอกครับออกจะหรูหราไฮโซโก้เก๋ เพียงแต่ไอ้กากที่ว่าเนี่ยคือนักเรียนต่างหาก นักเรียนที่นี่ส่วนใหญ่99.99เปอร์เซนต์ มักจะเป็นพวกเลวโดยชาติกำเนิด เลวไร้ซึ้งข้อกังขา เลวโดยสันดาน เลวไม่รู้จะเลวยังไง ชื่อของพวกท่านๆในโรงเรียนนี้ได้รับประกาศเกียติคุณด้านความเลวจารึกลงไว้ในบันชีหนังหมาของสถาบันเกือบทุกแห่ง และที่นี่เรียกได้ว่าสถานศึกษาอันทรงเกียติแห่งสุดท้ายที่รับเด็กพวกนี้ไว้เป็นไงหล่ะ ช่างอเมซซิ่งเสียจริง! แต่อ๊ะๆ คุณผู้อ่านกำลังมองผมด้วยสายตาไม่ดีอยู่ใช่มั๊ยหล่ะ...ใจร้ายจังนะครับผมหน่ะออกจะเป็นคนดีน่ารัก♥~(เหรอออ?) หรือเป็นว่าที่0.01ของที่นี่นั่นเอง แต่ทำไมผมต้องมาเรียนที่นี่หน่ะเหรอ เหตุผลมันมาจากพ่อของผมล้วนๆ พ่อของผมเป็นนายพลผู้ยิ่งใหญ่ ท่านเรียนที่นี่มาก่อน แล้วก็รักโรงเรียนนี้มากกก เลยปวารณาตนไว้ว่าจะให้ลูกชายเรียนที่นี่ซึ่งคนๆนั้นเป็นผมไง อันที่จริงผมจะได้เข้าที่นี่ตั้งแต่มอ4เทอม1แล้ว แต่ว่าเทอมที่แล้วผมใส้ติ่งแตกครับ+ + ผมเลยเรียนที่เก่าแล้วมาเข้ามาเรียนตอนเทอมสองแทน ส่วนไอ้นัทนั่นเพื่อนผมตั้งแต่ม.1 ครับว่าแต่พูดถึงมันตอนนี้โทรศัพท์ผมมันยังสั่นอยู่เลยยยยยย อะไรของมึงนักหนานี่เชี่ยนัทททททททท~
-ฟุบ ฟุบ- เสียงขยับของอะไรซักอย่างทำให้ผมต้องละสายตากลับไปมอง โอ๊ะมีคนๆนึงกำลังนอนอยู่แหละครับ (ว่าแต่มาตอนไหนฟะ) อือหือขาวซะ แม่งแดกโอโม่มาใช่มั๊ย (เอ๊ะไปด่ามันทำไม- -) อ๊ะมันลุกขึ้นนั่งแล้วครับแล้วก็มองมาทางผมด้วย เอ๊ะมันจะทำมิดีมิร้ายผมมั๊ยเนี่ย(ก็โรงเรียนนี้มันกากนี่นาผมขอระแวงนิดนึงดิ -0-)
“นายมาเข้าใหม่เหมือนกันเหรอ” คำถามธรรมดาหลุดออกมาจากปากคนข้างๆผมหันไปมองก่อนจะพยักหน้าตอบ
“อ๊ะเหมือนกันเลยชั้นเพิ่งย้ายมาจากแคนาดาหน่ะนึกว่าจะไม่มีเพื่อนที่เข้ามาพร้อมกันแล้วซะอีกก็ห่วงๆอยู่ว่าจะปรับตัวลำบากขนาดเวลาตอนนี้ยังปรับไม่ค่อยได้เลย ฮ้าวววว” คนข้างๆเมื่อกี๊ร่ายยาวกลับมา ให้ความรู้สึกของเด็กธรรมดาที่เป็นคนดี ดี ดีเกินคาด ดีจนคิดว่าหลุดมาได้ยังไงหลุดมาอยู่ในโรงเรียนแบบนี้ได้ยังงายยยย-0-
“มีอะไรเหรอทำไมต้องทำหน้าแบบนี้ด้วย-0- แบบนี้อะแบบนี้” คนๆนั้นถามผมพร้อมทำหน้าแบบที่ผมทำด้วย ด้วยความสงสัยผมเลยถามกลับบ้าง
“เอ่อ ชั้นขอถามอะไรนายซักอย่างนะ...ไม่ทำคดีอะไรมารึเปล่า?”
“ฮะคดี...คดีอะไร ไม่เข้าใจอะ คดีต้องมีคดีอะไรด้วยเหรอ”
“โอเคแปลว่าไม่มีงั้นเอาใหม่ รู้มั๊ยโรงเรียนเป็นยังไง”
“ก็เป็นโรงเรียนประจำทั่วไป ที่สวยๆแล้วก็ค่าเทอมแพงๆไม่ใช่เหรอ” คำตอบที่ได้จากปากของโอโม่(ตั้งชื่อเองไปก่อน) ทำเอาผมรู้สึกขนลุกขึ้นมาจนได้ ชัดครับ แบบนี้ชัดเลย ไอ้หมอนี่มันซวยชัดๆ ซวยเรียกพี่เลยหล่ะ-0-
“นี่สิ่งที่นายคิดหน่ะมันไม่ใช่หรอกนะ ไม่ตรงเป้าซักกะผีกเดียวด้วย- -แต่เอาเถอะชั้นจะค่อยๆเล่าเรื่องให้นายฟังก็แล้วกันนายชื่อ...” ผมชี้แจงความเป็นจริงก่อนจะถามชื่อเป็นมารยาทซักหน่อยดูท่าทางโอโม่จะงงๆอยู่ไม่น้อยกับคำพูดของผมแต่ก็พยักหน้าแล้วตอบกลับมา
“เราชื่อ ไอซ์” ไอซ์....น้ำแข็งหน่ะเหรอ มันดูเย็นตรงไหนวะนี่แต่...มันไม่ใช่เรื่องของผมชื่อใครก็ชื่อมันสิเนอะ
“ ฉันชื่อ เทน เอาหล่ะไอซ์ฉันมีเรื่องจะแก้ไขความคิดใสๆของนายเยอะเลยเริ่มจาก....” ผมค่อยๆเล่าเรื่องของโรงเรียนนี้ให้ไอซ์ฟัง มันทำหน้าช็อคๆบ้างตกใจบ้างอึ้งบ้างตามประสาคนไม่รู้อะไรเล่าไปเล่ามาผมก็เริ่มเปลี่ยนมาใช้สรรพนามพ่อขุนกับมันแทนด้วยความเคยชิน ก็ถือว่าเป็นการเจอเพื่อนใหม่ครั้งแรกที่ดีหล่ะนะ ถ้า....
“ มึงดูไอ้เด็กใหม่สองคนนั่นดิ มึงว่าสวยมั๊ยวะ” เสียงกวนตีนจากใครบางคนดังลอดเข้าหูผมกับไอซ์จนต้องหันไปมอง ก็พบ เด็กเกรียนๆประมาณสามสี่คนมองมาทางผมด้วยสายตากวนตีน แต่เอ๊ะตะกี๊มันบอกว่าไงนะพวกผมสวย...สวยฟังไม่ผิดใช่มั๊ย แม่งหล่อขนาดนี้ว่ากรูสวยเดี๋ยวมีต่อยหน้าหัก (เอ๊ะไหนหนูเทนบอกว่าหนูเทนเป็นคนดี-0-)
“พวกเกรียนๆที่ว่าเป็นแบบนี้อะหรอ” ไอซ์ที่นั่งอยู่ด้วยกันถามผมขึ้นด้วยเสียงที่ดังชนิดที่ว่าจะให้พวกมันได้ยินยังไงอย่างงั้น(แต่ดูจากหน้าตาเอ๋อๆของมันแล้วมันคงไม่ได้ตั้งใจหรอก...มั๊ง)
ผมก็พยักหน้าตอบกลับก่อนไปส่งสายตาเหวี่ยงๆใส่มันต่อ ฮึ่มมมม รู้จักไอ้เทนน้อยไป ถึงไม่เคยจะติดแบลคลิสที่ไหน ผมก็เอาที่นี่ก็ที่แรกเลยแล้วกัน-0-
“ เฮ่ยดูพวกมันมองเราดิ แถมตะกี๊ผมได้ยินมันด่าเราด้วยนะลูกพี่มาด่าเราว่าเกรียนอ๊ะ~” เสียงประจบเกินจริงของไอ้คนหัวเขียวๆพูดประจบผู้ชายหัวดำคนหนึ่ง ส่วนไอ้หัวดำนั่นมองมาทางผมด้วยสายตาเหยียดหยาม จนผมอยากจะเอาเท้างามๆไปเหยียบหน้ามันดูซักครั้ง มองแบบนี้เดี๋ยวมึงเจอออออ~
“เล่นมันเลยมั๊ยลูกพี่” ไอ้หัวส้มบอกลูกพี่มันแล้วหันกลับมามองพวกผมด้วยสายตามุ่งมั่น ส่วนไอ้หัวดำได้แต่ยิ้มมุมปากแล้วก็พูดเบาๆอ่านปากได้ว่า ใจเย็นเดี๋ยวเราคงได้เจอมันเอง...หึ เออเจอกันนะก็จะซัดให้หงายเลยคอยดู
“นี่จะสร้างศัตรูแต่เริ่มแรกเลยเหรอ” ไอซ์หันมาถามผม ผมยิ้มให้มันก่อนจะตอบว่า
“อืมม ไม่สร้างกระแสเดี๋ยวกูจะไม่ดัง” ผมตอบกลับไปยิ้มๆ อันที่จริงถ้ามันไม่แซวผมก่อนผมก็กะไม่ยุ่งกับใครหรอก...แต่ถ้าอยู่โรงเรียนนี้แล้วมันจะต้องมีเรื่องหล่ะก็ สร้างตั้งแต่วันแรกเลยจะเป็นไรไปจริงมั๊ยครับ
^ ^
“ นายตุลา นายดิศานุวัตร เราทำเรื่องเรียบร้อยแล้วเชิญเข้ามาคุยรายละเอียดและรับชุดยูนิฟอร์มด้านในเลยค่ะ” ป้าแว่นคนนึงเรียกชื่อผมกับไอซ์ เราลุกออกจากหน้าออฟฟิตก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน ดูเหมือนว่าชีวิตของผมและไอซ์ต่อจากนี้คงจะมีเรื่องหินๆอยู่เพียบทีเดียวเชียวหล่ะครับ
# อีกด้านนึง
Ben part
“ไอ้ลูกพี่เบนครับทำไมมึงใจดีนักวะ” ไอ้โคล่อนหัวส้มมันหันมาถามผมในขณะที่เดินออกมาใกลจากตึกออฟฟิตได้ระยะหนึ่งแล้ว”
“มึงเห็นกูเป็นคนเริ่มก่อนเหรอวะโคล” ผมถามมันยิ้มๆ อันที่จริงผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแต่ผมแค่รู้สึกได้ว่าเดี๋ยวซักพักมันกับผมก็ต้องมีเรื่องกันแน่ๆ- -เลยไม่อยากจะรีบเท่าไหร่
“เออ ก็เห็นมึงเป็นแบบนั้นหว่ะลูกพี่...แต่ผู้ชายเชี่ยไรไม่รู้แม่ง สวยชิบ-*-” ไอ้โคลบ่นเล็กๆผมกับเคลถึงกับหลุดหัวเราะออกมา
“โถพี่กรูสงสัยอยู่โรงเรียนชายล้วนนานไปถึงกับชมผู้ชายว่าสวยเป็นแล้วเหรอเนี่ย” ไอ้เคล หรือเคลวิน แซวพี่ชายฝาแฝดของมันเอง +กับส่ายหัวหน่อยๆ แต่ได้ข่าวว่าตะกี๊มึงเป็นคนแซวเค้าไม่ใช่เหรอวะเคล- -
“หรือมึงว่าพวกมันไม่สวย?”
“กรูไม่เถียงครับ สวยครับ ผู้หญิงปลอมตัวมารึเปล่าวะ”
“ปลอมตัว...มึงพูดเชี่ยไร นี่ชีวิตจริงไม่ใช่นิยายนะสัด แล้วมึงก็เห็นๆอยู่ว่าแบนขนาดไหน- - ยังกล้าพูดอีกนะมึง” ตอนนี้ดูเหมือนไอ้โคลกับไอ้เคลจะทะเลาะกันเองซะแล้ว ผมชักรำคาญเลยหันไปมองพวกมันอย่างเหวี่ยงๆ พวกมันเลยหุบปากกันได้ เฮ่อค่อยโล่งหูหน่อย- -
“ ไอ้เบนช้าจริงนะ” เสียงจากคนที่ผมรู้จักเป็นอย่างดีทักกลับมา
“กูก็มาแล้วนี่ไงครับ” ผมตอบกลับไป
“ลูกพี่ใหญ่สวัสดีครับบบบบบบบบบบบบ” เสียงไอ้โคลกับไอ้เคล ลากยาวจนหน้าหมั่นไส้ผมเลยพูดแทรกตักความรำคาญ
“พี่บาสเรียกกูมามีไรอะ” ผมถามธุระมันกลับ อ้อลืมบอกตี๋หน้าโหดนี่...พี่ชายผมครับ-0-
“น้องไอ้เชี่ย ธัน มาถึงแล้ว”
“ฮะ...คนเชี่ยๆแบบมันมีน้องชายอีกเหรอ” ผมถามกลับไป ธัน หรือ ธันวา ที่ผมพูดถึงกันอยู่นี่เป็นคู่อริกับผมและพี่ชายผมครับ พี่ผมเป็นหัวหน้าหอตะวันตก ส่วนไอ้ธันที่ว่าเป็นหัวหน้าหอตะวันออก นอกจากเป็นหัวหน้าหอคนละฟากแล้วเรายังไม่ลงรอยกันอยู่บ่อยๆเลยกลายเป็นศัตรูกันโดยปริยาย แต่มันก็เป็นสีสันที่ทำให้ไอ้โรงเรียนนี้สนุกมากขึ้นหล่ะนะ~
“ใช่ มันมีน้องชายและมันก็เพิ่งเข้ามาวันนี้ด้วย”
“ชักอยากจะดูหน้ามันซะแล้วสิ ว่าที่ศัตรูคนใหม่เนี่ย” ไอ้โคลเสือกขึ้นมา ไอ้พี่บาสยิ้มๆก่อนจะยื่นรูปถ่ายใบนึงมาให้ผม ผมรับแล้วหยิบมาดู แล้วผมก็ถึงกับอึ้งก่อนจะยิ้มออกมา
“เฮ่ย..นั่นมันไอ้คนสวยๆที่เราเห็นหน้าออฟฟิตนี่หว่า” ไอ้โคล
“โอ้โห...ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นน้องไอ้ธันวาอะ”ไอ้เคล
“ ชื่ออะไรเหรอ” ผมถามสั้นๆก่อนมองหน้าพี่บาส
“ถ้าข่าวไม่ผิดน่าจะชื่อเล่นชื่อเทน ส่วนชื่อจริงก็ ตุลา” ผมฟังชื่อแล้วก็ยิ้มออกมาหึ เทนงั้นเหรอเซนท์ผมผิดที่ไหนกัน ผมบอกคุณผู้ชมแล้วใช่มั๊ยว่าผมกับมัน...เดี๋ยวเราก็ได้เจอกันแน่ J
END Ep.1
ความคิดเห็น