มิตรภาพ ความรัก ที่พักใจ

ลำดับตอนที่ #1 : คลายเหงา...เพราะเขามา

              หากดวงดาวที่ส่องแสงระยิบระยับขับกับแสงสีนวลชวนเย็นตาชองดวงจันทร์บนทิวายามราตรีนี้ มีเทพธิดาสวยสดงดงามอาศัยอยู่ประจำดวงดาวตามคำบอกเล่าครั้นอดีตกาล ถ้าเป็นอย่างที่เล่ามาจริงๆ ฉันขอถามอะไรซักอย่างกับคนบนฟ้าได้ไหม........
                               
                                ฉันทำผิดไปหรือเปล่า    ที่ยังตัดใจจากเขาไม่ได้
                       แล้วฉันทำถูกหรือเปล่า           ที่ยอมตัดใจจากเขา
                                ฉันคิดผิดไปหรือเปล่า   ที่คิดว่าเขายังมีเยื่อใย
                       แล้วฉันคิดถูกหรือเปล่า           ที่คิดจะหมดเยื่อใยจากเขา
 
               แน่นอน... ไม่มีเสียงคำตอบจากคนบนฟ้า ไม่มีเสียงคำตอบจากใครทั้งนั้น หรือถ้าจะมี ก็คงจะมีแต่เพียงเสียงของคนที่ใจมันช่างอ่อนล้าซะเหลือเกิน
               ฉันไม่เคยถามใจตัวเองซักครั้งว่าฉันพร้อมหรือเปล่ากับการที่จะมีความรัก    ความรักที่หมายถึงการห่วงหาอาทรซึ่งกันและกัน คิดถึงกันในยามที่ใครคนใดคนหนึ่งรู้สึกเหงา แต่ใจฉันเองก็มีคำตอบให้กับคำถามนี้ได้อย่างไม่ต้องสงสัย  
"ไม่เลย"
                หลายเดือนก่อน.. ฉันรู้สึกถึงความเหงา.. เหงาอย่างบอกไม่ถูก "ปิ๋ม" เพื่อนข้างบ้านของฉันคงสังเกตถึงพฤติกรรมของฉันในระยะนี้                          
                "เฮ้ย!! เกี๊ยว  แกเป็นอะไรของแกวะ พักนี้เห็นทำหน้าอย่างกับผีตายซัก จะมานั่งเก๊กซิมอะไรในชีวิตของมันนักว๊า"       นี่แหล่ะเพื่อนฉัน ปากดีเป็นที่หนึ่ง แต่ฉันก็ยังรักมันมาจนถึงทุกวันนี้
           "ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ปิ๋ม  ชั้นก็แค่เซ็งๆนิดหน่อยก็เท่านั้นเอง แล้ววันนี้มีอะไรเหรอ มาถึงที่บ้านเลย"
           "ก็ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่อยากจะชวนไปเล่นเอ็มแก้เซ็ง"
           "เล่นอะไรนะ"
           "เล่นเอ็มไง MSN น่ะ มันเป็นโปรแกรมสนทนากันในเนตไง นี่แกอย่าบอกนะว่าแกไม่รู้จักน่ะ เชยจริงๆเลย สมัยนี้ใครๆก็เล่นกัน อยากเล่นป่ะล่ะ อยากเล่นก็ขึ้นซ้อนจักรยานเลย เดี๋ยวเจ๊สอนให้"
          น่าแปลกที่อยู่ๆใจของฉันมันสั่งการให้เดินขึ้นซ้อนจักรยานปิ๋มไปอย่างควบคุมไม่ได้ สงสัยอิทธิพลของความเหงามันสามารถทำได้ทุกอย่างแล้วมั้ง
                                                             - - - - - -  - - - - - - - - - - - 

                   เพียงไม่นาน... ฉันก็รู้ว่าไอ้โปรแกรม MSN นี่มันถูกออกแบบมาเพื่อให้คนที่เหงาเช่นเดียวกับฉันได้ใช้งานกระมัง เพราะในโปรแกรมนี้ไม่ได้มีเพียงแค่ฉัน แต่ยังมีคนมากมายเป็นพันเป็นหมื่นที่เกิดความรู้สึกเดียวกัน ปิ๋มสมัครเมลให้ฉัน และสอนฉันถึงวิธีการเล่น MSN ยังไงให้ปลอดภัย เพราะปิ๋มคงกลัวฉันจะโดนหลอกไปทำมิดีมิร้ายตามพาดหัวข่าวหนังสือพิมพ์ที่มีไม่เว้นแต่ละวัน และปิ๋มก็สอนให้ฉันเรียนรู้อะไรๆจากโปรแกรมนี้อีกมากมาย  "มากมายจริงๆ"
                                                            - - - - - - - -  - -- - - - - - - - 

                   3 ชั่วโมงผ่านไป หลังจากที่ฉันไปโพสต์ (POST) เมลฉันไว้ในเวปไซด์หนึ่ง มีคนขอ add ฉันมากมายเหมือนเช่นทุกวัน หากแต่วันนี้ มันแตกต่างจากครั้งก่อนๆอย่างสิ้นเชิง...
              
                < <  สวัสดีครับ > >
                < <   สวัสดีค่ะ > >
                < <  ชื่ออะไรครับ  > >   ส่งรูปยิ้มมาให้ด้วย
                < <  ชื่อเกี๊ยวค่ะ  คุณล่ะ > >
                < <  ชื่ออาร์ทครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ > >
                < < เช่นกันค่ะ > >   
               
                บทสนทนาข้างต้นอาจเป็นเหมือนเช่นทุกๆครั้ง ที่ฉันได้เริ่มทำความรู้จักกับคนแปลกหน้า แต่ในความเหมือนในตอนนี้ กลับมีอะไรบางอย่างที่แตกต่างออกไปมากเช่นกัน
                อาร์ทชวนฉันคุยหลายเรื่อง  ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน เรื่องชีวิตส่วนตัว เรื่องบันเทิง เรื่องกีฬา หรือแม้กระทั่งเรื่องการเมือง อาร์ทก็ทำหน้าที่ชวนฉันคุยได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง คุยกันมาหลายเรื่อง จนไม่มีเรื่องอะไรให้คุยกันแล้ว ในที่สุด เรื่องที่เราจะคุยกันคงหนีไม่พ้นเรื่อง.....
                 
                  < < เกี๊ยวมีแฟนยังครับ > >
                  < < แล้วคิดว่ามีหรือยังล่ะคะ > >
                 < <  น่ารักอย่างเกี๊ยวนี่ คงจะมีแฟนแล้วแน่ๆ  > >   ส่งกุหลาบเหี่ยวมาให้ด้วย
                 < <  รู้ได้ยังไงคะว่าเกี๊ยวน่ารัก รูปก็ยังไม่เคยเห็น > >
                 < < ไม่ต้องเห็นรูปก็รู้ครับ ว่าเกี๊ยวของอาร์ทน่ะ น่ารักอยู่แล้ว > >
                  < < ใครเป็น "เกี๊ยวของอาร์ท" หรือคะ ไม่เห็นรู้จักเลย > >
                  < < ก็เกี๊ยวคนนี้ ที่คุยกับผมอยู่ไงล่ะครับ > >
                 < < ไปเรื่อยนะคะ > >
                < <  สรุปว่าเกี๊ยวมีแฟนยังคะ > >
                 < < ยังไม่มีหรอกค่ะ เกี๊ยวไม่น่ารักนี่ เลยยังไม่มีคนหลงมาจีบ > >
                 < < แต่ถ้าอย่างเกี๊ยว ถึงจะไม่น่ารัก แต่ผมก็จะจีบ > >
                
                 บางที.... ฉันอาจจะได้เรียนรู้ซึ่งประสบการณ์ใหม่ๆแล้วก็ได้ ขอบคุณปิ๋ม..ที่ทำให้ฉันไม่ต้องตกอยู่ในวังวนแห่งความเหงาอีกต่อไป ขอบคุณปิ๋ม.. ขอบคุณจริงๆ...