Movie

ลำดับตอนที่ #1 : DOGVILLE

ภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยม ทรงพลัง มีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร เต็มไปด้วยเรื่องราวที่หนักแน่นที่สามารถโน้มน้าวจิตใจของผู้ชมผ่านตัวละคอนได้อย่างมหัศจรรย์ ชีวิตและความจริงถูกถ่ายทอดออกมาได้อย่างน่าสนใจ น่าแปลกประหลาดและน่าสะพรึงกลัว ความเศร้า ความยินดี ความสนุกสนาน ความสับสน ความแค้น ความอิจฉา ความริษยา ความหลอกลวง ความจริงใจ ทุกอย่างรวมอยู่ในภาพยนตร์เรื่องนี้ DOGVILLE ผลงานการกำกับของ Lars Von Trier และกลุ่มนักแสดงฝีมือฉกาจ ภาพยนตร์ที่ถ่ายทำในลักษณะ Stage-Scene คือเหมือนฉากในโรงละคอน ที่ทุกอย่างตั้งอยู่บนฉากเดียวกัน แสดงแผนผังของเมืองเล็กๆนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบในตัวของมันเอง ไม่มีการใช้ฉากที่หรูหราหรือสิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่ใดๆ ไม่มีแม้แต่กำแพงกั้นระหว่างตัวละคอน มีเพียงเส้นสีขาวที่ทำหน้าที่เหมือนกำแพงล่องหนเท่านั้น มุมกล้องที่มักเคลื่อนขึ้นลงและไปหยุดในตำแหน่งแปลกๆ ทำให้เห็นสภาพของชีวิตตัวละคอนคนอื่น ขณะที่เนื้อเรื่องกำลังเน้นย้ำอยู่ที่ตัวละคอนอีกคนหนึ่ง นับเป็นสิ่งที่แปลกและน่าสนใจอย่างยิ่ง นอกจากจะช่วยเน้นความรู้สึกตัวละคอนแล้วยังสร้างความรู้สึกกดดันให้กับผู้ชมอีกด้วย ภาพยนตร์ที่เต็มไปด้วยบทพูดและการแสดงที่กระชากอารมณ์ความยาวถึง 2 ชั่วโมง 40 นาทีเต็มเรื่องนี้นับเป็นเรื่องที่ทุกคนไม่ควรพลาดชม
ภาพยนตร์เรื่องนี้แบ่งออกเป็น 9 บท และบทนำอีกหนึ่งบท เรื่องราวในบทนำจะกล่าวถึงลักษณะอุปนิสัยของผู้คนชาวเมืองที่อาศัยอยู่ใน DOGVILLE ทีละคนว่าแต่ละคนเป็นอย่างไรอย่างคร่าวๆ เสียงคนเล่าเรื่องให้เสียงโดย John Hurt (ที่เสียงเหมาะมั่กๆ) มุมกล้องจะเริ่มจากมุมสูง ของเมือง แสดงให้เห็นภาพของเมืองทั้งหมดโดยรวมขณะที่ชาวเมืองแต่ละคนต่างวุ่นอยู่กับกิจวัตรประจำวันของตนเอง
วันหนึ่งขณะที่ ทอม นักปรัชญาคนช่างฝันที่มีความฝันว่าสักวันหนึ่งจะได้เป็นนักเขียนชื่อเสียง กำลังนั่งจินตนาการถึงสิ่งต่างๆ เขาก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้นหลายนัดมาจากที่ห่างไกลในหุบเขา ในเวลาต่อมาเขาก็ได้พบกับผู้หญิงแปลกหน้าที่ดูตื่นตระหนกเข้ามาในเมือง หลังจากนั้นไม่นานก็มีพวกชายในชุดดำขับรถเข้ามา ทอมจึงได้บอกให้เธอไปซ่อนตัวในเหมือง เมื่อชายชุดดำถามถึงผู้หญิงแปลกหน้าที่หนีมาทางนี้กับทอม แต่ทอมต้องการช่วยเหลือผู้หญิงคนนั้นจึงได้ปกปิดความจริงไว้
ทอมต้องการช่วยเหลือ เกรซ หญิงสาวที่หนีมาจากพวกมาเฟียและดูเหมือนจะมีอดีตที่เป็นปริศนา จึงพยายามโน้มน้าวชาวเมืองให้ช่วยเหลือให้ที่ซ่อนตัวกับเกรซ แม้ว่าในทีแรกทุกคนต่างไม่ยอมรับแต่ทอมก็ใช้วาทะศิลป์โน้มน้าวว่าถ้าภายใน 2 อาทิตย์แล้ว มีใครคนใดคนหนึ่ง ไม่พอใจที่จะให้เกรซอยู่ที่นี่ เขาก็จะส่งเกรซ ออกไปจากเมืองด้วยตัวของเขาเอง ชาวเมืองจึงยอมรับข้อเสนอนี้ ดังนั้นเกรซจึงต้องพยายามอย่างเต็มที่ภายใน 2 สัปดาห์ที่จะดึงชาวเมืองให้มาเป็นพวกของเธอให้ได้ เพื่อจะได้อาศัยอยู่ในเมืองนี้ต่อไป เกรซจึงออกเดินไปตามบ้านต่างๆและขอทำงานช่วยเหลือ แต่ทุกคนดูเหมือนจะไม่ต้องการความช่วยเหลือใดๆ ทุกคนต่างคิดว่าตัวเองทำงานทั้งหมดได้ด้วยตัวเองอยู่แล้ว และไม่ต้องการยืมความช่วยเหลือจากผู้ใด ในที่สุดทอมก็เข้ามาคิดแผนให้เกรซ โดยให้เกรซไปช่วยทำงานที่ต้องการทำให้เสร็จแต่มันก็ไม่จำเป็นในขณะเดียวกัน อย่างเช่นการถอนหญ้าที่อยู่รอบๆพุ่มไม้ นับเป็นงานที่ไม่จำเป็นต้องทำแต่ถ้ามีคนทำให้มันก็ดี หลังจากนั้นก็ดูเหมือนทุกคนจะมีงานที่ต้องการทำให้เสร็จแต่เป็นสิ่งไม่จำเป็นต้องทำมาให้เกรซทำเข้ามาเรื่อยๆ
เกรซเริ่มเข้าถึงจิตใจของผู้คนในเมือง เธอรู้สึกชอบทุกคนในเมืองนี้และพยายามทำให้ทุกคนรู้สึกชอบเธอด้วย เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนครบ 2 สัปดาห์ ทุกคนต่างลงความเห็นว่าให้เกรซอยู่ต่อได้ สร้างความปลาบปลื้มยินดีให้กับเธอมากขึ้นไปอีกที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางคนที่มีจิตใจดีงามเหล่านี้
ต่อมาไม่นานก็มีนายตำรวจเอาใบประกาศคนหายมาแปะไว้ที่ศาลาเมือง ประกาศว่าผู้ที่พบเกรซจะได้เงินรางวัตอบแทน ชาวเมืองบางคนเริ่มกังวลว่าเรื่องมันเริ่มใหญ่ขึ้นแล้วและยังไปเกี่ยวข้องกับกฏหมายอีกด้วย แต่ทอมก็หว่านล้อมชาวเมืองว่ามันอาจจะเป็นแผนของพวกมาเฟียที่ต้องการเอาตัวเธอกลับไป เรื่องก็ดูเหมือนจะสงบลงแต่ทว่าความจริง ความไม่เชื่อใจเริ่มแผ่ขยายตัวไปสู่ชาวเมืองทีละน้อย
ความเปลี่ยนแปลงเริ่มเห็นเด่นชัดมากขึ้นเมื่อประกาศคนหาย ถูกเปลี่ยนเป็นประกาศจับโจรปล้นธนาคารที่ชื่อเกรซ ความหวาดกลัว ความไม่เชื่อใจ ความขัดแย้งเริ่มก่อตัวขึ้น ทุกคนเริ่มประพฤติตัวต่างจากที่เคยเป็น ความริษยา ความคลางแคลง ความกังวล เข้าครอบงำจิตใจ ทำให้เกรซตกอยู่ในสภาวะที่ถูกกดดันอย่างที่สุด ความเห็นแก่ตัวของมนุษย์เริ่มถูกแสดงออกมาจากผู้คนในเมือง เกรซไม่มีทางเลือกอื่นอีกนอกจากจะหนีไปจากเมืองแห่งนี้ แต่เรื่องมันไม่ง่ายเช่นนั้น!!!!