ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ~มุขแป้กๆของนายบอย~ และ ~ การตกหลุมรักของใครบางคน~
เข้ามาอ่านแล้วก็เม้นท์ด้วยนะ
โหวตด้วยก็ดีค่ะ
อยากอ่านกันรึยัง
อะไรนะ อยากแล้วหรอ
งั้นก็ไปอ่านกันเล้ยยยยยยยยยยยยยยยย
หุหุ ยังไม่ให้อ่านหรอก อะไรนะ จะไม่เม้นท์ให้ โอเคๆๆๆ ไปอ่านกันเลย
<<------------------------------------------------------------------------------------------->>
“ฉันเป็นคนโง่ เหนือใครใคร มีรักแร้อยู่ ดูแลม่ายด้าย เฮ้อ แย่จิงๆแค่รักแร้ยังดูแลไม่ได้เล้ย อย่างงี้จะไปทำอะไรกิน” บอยร้องเพลง แล้วพูดอยู่คนเดียว ขณะที่ทำความสะอาดร้านอยู่ [เหมือนคนบ้าเลยแฮะ]
“เพลงไรของพี่เนี่ย” อ๊อฟที่มาช่วยบอย ถามขึ้น
“เพลงรักแร้ ดูแลไม่ได้ไง แย่เนอะ แค่รักแร้ยังดูแลไม่ได้เลย” อ๊อฟฟังอยู่ถึงกับอึ้ง ‘มุขอย่างงี้ ยังกล้าเล่นเลยพี่ตู’
“ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเคยกันอยู่ มันแฝงอะไรบางอย่าง ที่มากกว่าน้านนนน” มิวที่ทำความสะอาดส่วนของเวทีอยู่ ร้องขึ้น
“เพลงไรอ่ะมิว” บอยถาม
“ช่างไม่รู้เลย เพลงประกอบภาพยนตร์ เพื่อนสนิทไงพี่ เพราะดีเนอะ” มิวตอบ
“เพราะบ้าไร แต่งเนื้อมาได้ไง ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย อย่างงี้เวลาของเสียใครจะซ่อม ช่างยังไม่รู้เลย” นายบอยเล่นมุขอีกแล้ว [ - -\" ]
“ไอ้พี่แป้ก” มิวและอ๊อฟ พูดขึ้นพร้อมกัน
“ไม่ขำกันเลยหรอ อุตส่าห์เล่นมุขนะเนี่ย” บอยพูดเหมือนน้อยใจ
“เอาหน่าพี่ ของอย่างงี้มันฝึกกันได้” อ๊อฟปลอบ
“เออพี่บอย เดี๋ยวช่วงบ่ายพวกกุ๊กไก่จะเข้ามาที่ร้านอ่ะ” มิวบอก
“จิงอ่ะ ว้าววว สะใภ้” บอยพูด
“เซอร์ไพรส์” มิวและอ๊อฟ พูดขึ้นพร้อมกัน (อีกแล้ว)
“ไม่แก้ให้นี่แย่เลยนะเนี่ย” มิวกับอ๊อฟถึงกับส่ายหน้า ‘ทำไมพี่ชายตู ติงต๊อง ขนาดนี้ว่ะเนี่ย’
“ว่าแต่ มิวรู้ได้ไง โอ๋บอกหรอ”
“ป่าวพี่ เมื่อกี๊กุ๊กไก่โทมาบอก”
“ห๊ะ ว่าไงนะ กุ๊กไก่โทมาบอก ไปแลกเบอร์กันตอนไหนไอมิว พี่ยังไม่มีเบอร์กุ๊กไก่เค้าเลยนะ” บอยโวยวาย
“ผมไม่ได้แลกนะพี่ กุ๊กไก่เค้าถาม ผมก็บอกดิ” มิวตอบ นายบอยยิ่งทุรนทุรายหนักขึ้น
“กรี๊ด ทุรนทุราย ทุรนทุราย ทุรนทุราย อ๊ากกกกก เอาเบอร์กุ๊กไก่มาเดี๋ยวนี้”
“เฮ้ยอ๊อฟ แจ้งตำรวจเร็ว บอกว่ามีคนบ้าหลุดออกมาจากศรีธัญญา” มิวบอกอ๊อฟ
“ทุรนทุราย ทุรนทุราย อ๊ากกกก เบอร์กุ๊กไก่ เบอร์กุ๊กไก่” นายบอยยังไม่หยุดบ้าคลั่ง ไม่มีใครหยุดบอยได้ เวลาผ่านไป 10 นาที นายบอยก็ยังมีอาคารคลั่งอยู่ จนมีเสียงๆหนึ่งดังมาจากฟากฟ้า
“นายพิษณุ หยุดได้แล้ว”
“ทำไมๆๆๆ อ๊าก ทุรนทุราย ทุรนทุราย ไม่หยุด ทำไมต้องหยุด”
“คนแต่งเมื่อแล้วโว้ย จะหยุดมั้ย ไม่หยุดตอนหน้าไม่มีบทนะเฟ้ย” อ่า เสียงคนแต่งนี่เองที่ดังมาจากฟากฟ้า ได้ผล บอยหยุดทันที [กลัวตอนหน้าไม่มีบทล่ะสิ]
“โอเค หยุดล่ะ” - -\"
“มาแว้ววววววววว พี่บอย” พาสส่งเสียงทักทาย
“มาคนเดียวหรอพาส” บอยถาม
“อ๊ะๆ คอยกุ๊กไก่อยู่อ่ะดิ กิ๊วๆๆ” พาสแหย่
“เฮ้ย พี่ถามนะ ไม่ตอบก็อย่ากวน” บอยพูดเสียงดัง
“วันนี้พี่บอยเปนไรเนี่ย” พาสงง ปกติบอยเป็นคนสนุกสนาน ทำวันนี้อารมณ์เสียง่ายจิงๆ
“พี่บอยเค้าอารมณ์เสียเรื่องมิวกะกุ๊กไก่อยู่” อ๊อฟบอก
“ทำไมอ่ะ”
“ก็แค่เรื่องกุ๊กไก่โทมาบอกมิวว่ามันนี้จะมาที่ร้าน แค่เนี้ย ทำเปนอารมณ์เสีย”
“ไออ๊อฟ เงียบไปเลย” บอยพูด
“โหยพี่ เรื่องเล็กนี้ดดดดดดดดเดียว ก็กุ๊กไก่มันไม่มีเบอร์พี่ มันก็เลยโทหามิวแทนไง” พาสบอก
“แล้วทำไมกุ๊กไก่ไม่ขอล่ะ ไปขอไอมิวทำไม”
“ก็มันไม่กล้าขอไง”
“แล้วทำไมกล้าขอเบอร์มิวอ่ะ” บอยถามอีก
“ก็.................ก็ ก็ กุ๊กไก่ ก้อออออออ” พาสอึกอัก ตอบไม่ถูก ‘เออ แล้วทำไมไอกุ๊กไก่มันกล้าขอเบอร์มิวฟ่ะ’
“ตอบไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ ฮือ ฮือออออออ พี่บอยสุดหล่อคนนี้อยากตายยยยยยยยยย”
“พี่บอยหวัดดีค่ะ” กุ๊กไก่และเปรี้ยวทัก
“ดีคับ น้องเปรี้ยว” บอยแกล้งเมินกุ๊กไก่
“พี่บอยทานข้าวรึยังค่ะ” กุ๊กไก่ถาม บอยทำเป็นไม่ได้ยิน
“พาส เปรี้ยว มากินข้าวกันก่อนดิ” บอยพูดแล้วดึงแขนเปรี้ยวกับพาส ไปที่ครัว
“อ๊อฟๆ พี่บอยเค้าเปนไรอ่ะ” กุ๊กไก่ถามอ๊อฟ
“พี่บอยเค้างอน”
“ห๊ะ งอน งอนใคร แล้วงอนเรื่องอะไร”
“ก็งอนกุ๊กไก่อ่ะแหละ เรื่องที่โทหามิววันนี้อ่ะ”
“อ่าว แล้วทำไมต้องงอนด้วยอ่ะ”
“ก็กุ๊กไก่โทหามิว แต่ไม่ยอมโทหาพี่บอยเค้า”
“เรื่องแค่เนี้ย อืมมมม ขอบใจนะอ๊อฟ ไก่ไปหาพี่บอยก่อนนะ” กุ๊กไก่ยิ้มร่า เดินตามบอยเข้าไปในครัว
“พี่บอย ไก่ซื้อทอดมันมาด้วยล่ะ อยากกินป่าว” กุ๊กไก่พูดพลางเททอดมันใส่จาน
“กินมั้ยๆๆๆๆ อร่อยน้า” กุ๊กไก่เอาจานทอดมันมาวนเวียนอยู่แถวหน้าบอย [ - -\" ]
“...........................................” บอยยังเงียบ คิดในใจ ‘อย่ามาทำหน้าตาน่ารักได้มั้ย ยังไงก็ไม่ยกโทษให้ง่ายๆหรอก’
“พี่บอย ไม่กินหรอ อุตส่าห์ซื้อมาให้ อืมมมมม ไม่เปนไรงั้นไก่เอาไปให้มิวกะอ๊อฟกินก็ได้” บอยได้ยินดังนั้น รีบยื้อจานไว้ทันที
“กิน”
“ก็แค่เนี้ย อยากกินก็กินเถอะหน่า ทำฟอร์มอยู่นั่นแหละ” กุ๊กไก่ยิ้ม เอาจานทอดมันส่งให้บอย
“ป้อนหน่อยดิ”
“บ้า พี่บอย ไม่เอา” กุ๊กไก่เขิน
“หน่านะ ป้อนหน่อย เมื่อเช้าพี่ทำความสะอาดร้าน เมื่อยจะตาย” บอยอ้อน [กรี๊ด น่าร้ากกกกกกกก พี่บอยๆๆ]
“งั้นก็ไม่ต้องกิน” กุ๊กไก่พูด บอยทำหน้าเศร้า
“.........................................”
“ป้อนก็ได้ อ่ะ อ้าปาก” ในที่สุดกุ๊กไก่ก็ยอมป้อน
“โห หวานแหววกันจัง” เปรี้ยวกระซิบกับอ๊อฟ ทั้ง 2 คนมาแอบดูกุ๊กไก่กะบอย
“นั่นดิ เมื่อไหร่จะมีคนมาป้อนเราบ้างน้า” อ๊อฟพูดแล้วมองเปรี้ยว
“นายอ๊อฟ มองไรย่ะ”
“มองคนน่ารัก ผิดด้วยหรอ”
“รู้หน่าว่าน่ารัก ไม่ต้องชมหรอก” - -\"
“เอาเหอะ แม่คุณ”
“แล้วทำไมฉันต้องมาแอบดูกะนายด้วยเนี่ย ไปดีกว่า”
“เปรี้ยว รอด้วย” อ๊อฟพูดแล้ววิ่งตามเปรี้ยวออกไป
“เปรี้ยววววววววววววววววววววว” อ๊อฟเรียก
“จะตะโกนทำไม”
“ก็เรียกแล้วไม่ยอมหยุดอ่ะ”
“แล้วเรียกทำไมล่ะ”
“ขอเบอร์เปรี้ยวหน่อยได้ป่ะ”
“จะเอาไปทำอะไร”
“คงไม่เอาไปเปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่องหรอกหน่า”
“นี่ ใครเค้าขอเบอร์สาว แล้วกวนอย่างงี้บ้างเนี่ย”
“เอ้า ก็ไม่รู้หนิ เคยขอเบอร์ใครที่ไหนล่ะ เปรี้ยวคนแรกเลยนะเนี่ย” อ๊อฟพูดแล้วมองตาเปรี้ยว
“มองอะไร” เปรี้ยวเขิน อ๊อฟไม่ตอบ
“จะเอามั้ย เบอร์อ่ะ”
“เอาคร้าบบบบบบบบบ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
~ กริ๊งงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงง ~
“สวัสดีครับ คับผม สักครู่นะคับ....................... เปรี้ยววววว โทสับ”
“ใครโทมาอ่ะ พี่เปรียว”
“ไม่รู้ดิ ผู้ชายอ่ะ”
เปรี้ยว : สวัสดีค่ะ เปรี้ยวพูดค่ะ
อ๊อฟ : สวัสดีคับ อ๊อฟพูดคับ
เปรี้ยว : อ๊อฟหรอ
อ๊อฟ : เปรี้ยวหรอ
เปรี้ยว : อืม
อ๊อฟ : อืม
เปรี้ยว : นี่ถ้ายังกวนไม่เลิกอย่างนี้ ฉันวางแล้วนะ
อ๊อฟ : อย่าเพิ่งงงงงงงงง
เปรี้ยว : ว่าไง มีอะไรหรอ ถึงได้โทมา
อ๊อฟ : คิดถึง
เปรี้ยว : ตาบ้า (เปรี้ยวเขิน)
อ๊อฟ : แหม ถ้าไม่มีอะไรโทมาไม่ได้ใช่ม่ะ
เปรี้ยว : นี่ฉันกำลังยุ่งนะ มีอะไรก็ว่ามา
อ๊อฟ : ไม่มีไรหรอก จะโทมาบอกว่าคิดถึง แค่นี้นะคับ
“อะไรของเค้า” เปรี้ยวงง ที่อยู่ดีๆอ๊อฟก็วางสายไป
“คุยกะใคร เปรี้ยว” พี่เปรียวถาม
“เพื่อน”
“เพื่อนแน่นะ”
“แน่สิ”
“แล้วทำไมเวลาคุยต้องเขิน หน้าแดงด้วยอ่ะ”
“แล้วพี่เปรียวจะมาจับผิดอะไรเปรี้ยวเนี่ย” พี่เปรียวมองหน้าเปรี้ยว เหมือนจะจับผิด
“มองอะไร เปรี้ยวง่วงแล้ว ไปนอนล่ะนะ” เปรี้ยวพูดแล้วเดินขึ้นห้องไป
“หนุ่มที่ไหนมาจีบมันว่ะ ไม่มีทางๆๆ น้องข้าใครอย่าแตะ” พี่เปรียวเกิดอาการหวงน้องขึ้นมากะทันหัน
ด้านอ๊อฟ
อ๊อฟนั่งยิ้มกับโทรศัพท์เหมือนคนบ้า [ - -\" ] บอยอดสงสัยไม่ได้ ‘ไออ๊อฟมันยิ้มอะไรคนเดียวว่ะ’
“อ๊อฟ เปนไรอ่ะ นั่งยิ้มอยู่คนเดียว บ้ารึป่าวเนี่ย” อ๊อฟหุบยิ้มทันที
“อะไรพี่บอย ใครบ้า คนเค้ากำลัง อินเลิฟ” อ๊อฟพูด
“อินเลิฟ อินเลิฟกะคัย” บอยถามทันที อ๊อฟไม่ตอบ
“ไปอาบน้ำดีกว่า so much in loveeeeeeeeeeee” อ๊อฟร้องเป็นเพลง ส่วนบอยยังคงสงสัยอยู่
“มันอินเลิฟกะใครว่ะ”
~~~~%%%%&&&&## คลื่นสีเขียว ##&&&&%%%%~~~~
ปั่นสุดความสามารถเลย
ที่จริงกะจะอัพพรุ่งนี้นะเนี่ย
แต่ทนไม่ไหว เลยเอามาลงวันนี้ซะเลย
ดีใจกันมั้ย
ใครดีใจขอเสียงหน่อยเซะ
แป่ว เงียบกันหมดเลย
^_____________________^
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์
ขอคุณทุกคะแนนโหวต
ขอบคุณค่ะ
โหวตด้วยก็ดีค่ะ
อยากอ่านกันรึยัง
อะไรนะ อยากแล้วหรอ
งั้นก็ไปอ่านกันเล้ยยยยยยยยยยยยยยยย
หุหุ ยังไม่ให้อ่านหรอก อะไรนะ จะไม่เม้นท์ให้ โอเคๆๆๆ ไปอ่านกันเลย
<<------------------------------------------------------------------------------------------->>
“ฉันเป็นคนโง่ เหนือใครใคร มีรักแร้อยู่ ดูแลม่ายด้าย เฮ้อ แย่จิงๆแค่รักแร้ยังดูแลไม่ได้เล้ย อย่างงี้จะไปทำอะไรกิน” บอยร้องเพลง แล้วพูดอยู่คนเดียว ขณะที่ทำความสะอาดร้านอยู่ [เหมือนคนบ้าเลยแฮะ]
“เพลงไรของพี่เนี่ย” อ๊อฟที่มาช่วยบอย ถามขึ้น
“เพลงรักแร้ ดูแลไม่ได้ไง แย่เนอะ แค่รักแร้ยังดูแลไม่ได้เลย” อ๊อฟฟังอยู่ถึงกับอึ้ง ‘มุขอย่างงี้ ยังกล้าเล่นเลยพี่ตู’
“ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเคยกันอยู่ มันแฝงอะไรบางอย่าง ที่มากกว่าน้านนนน” มิวที่ทำความสะอาดส่วนของเวทีอยู่ ร้องขึ้น
“เพลงไรอ่ะมิว” บอยถาม
“ช่างไม่รู้เลย เพลงประกอบภาพยนตร์ เพื่อนสนิทไงพี่ เพราะดีเนอะ” มิวตอบ
“เพราะบ้าไร แต่งเนื้อมาได้ไง ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย อย่างงี้เวลาของเสียใครจะซ่อม ช่างยังไม่รู้เลย” นายบอยเล่นมุขอีกแล้ว [ - -\" ]
“ไอ้พี่แป้ก” มิวและอ๊อฟ พูดขึ้นพร้อมกัน
“ไม่ขำกันเลยหรอ อุตส่าห์เล่นมุขนะเนี่ย” บอยพูดเหมือนน้อยใจ
“เอาหน่าพี่ ของอย่างงี้มันฝึกกันได้” อ๊อฟปลอบ
“เออพี่บอย เดี๋ยวช่วงบ่ายพวกกุ๊กไก่จะเข้ามาที่ร้านอ่ะ” มิวบอก
“จิงอ่ะ ว้าววว สะใภ้” บอยพูด
“เซอร์ไพรส์” มิวและอ๊อฟ พูดขึ้นพร้อมกัน (อีกแล้ว)
“ไม่แก้ให้นี่แย่เลยนะเนี่ย” มิวกับอ๊อฟถึงกับส่ายหน้า ‘ทำไมพี่ชายตู ติงต๊อง ขนาดนี้ว่ะเนี่ย’
“ว่าแต่ มิวรู้ได้ไง โอ๋บอกหรอ”
“ป่าวพี่ เมื่อกี๊กุ๊กไก่โทมาบอก”
“ห๊ะ ว่าไงนะ กุ๊กไก่โทมาบอก ไปแลกเบอร์กันตอนไหนไอมิว พี่ยังไม่มีเบอร์กุ๊กไก่เค้าเลยนะ” บอยโวยวาย
“ผมไม่ได้แลกนะพี่ กุ๊กไก่เค้าถาม ผมก็บอกดิ” มิวตอบ นายบอยยิ่งทุรนทุรายหนักขึ้น
“กรี๊ด ทุรนทุราย ทุรนทุราย ทุรนทุราย อ๊ากกกกก เอาเบอร์กุ๊กไก่มาเดี๋ยวนี้”
“เฮ้ยอ๊อฟ แจ้งตำรวจเร็ว บอกว่ามีคนบ้าหลุดออกมาจากศรีธัญญา” มิวบอกอ๊อฟ
“ทุรนทุราย ทุรนทุราย อ๊ากกกก เบอร์กุ๊กไก่ เบอร์กุ๊กไก่” นายบอยยังไม่หยุดบ้าคลั่ง ไม่มีใครหยุดบอยได้ เวลาผ่านไป 10 นาที นายบอยก็ยังมีอาคารคลั่งอยู่ จนมีเสียงๆหนึ่งดังมาจากฟากฟ้า
“นายพิษณุ หยุดได้แล้ว”
“ทำไมๆๆๆ อ๊าก ทุรนทุราย ทุรนทุราย ไม่หยุด ทำไมต้องหยุด”
“คนแต่งเมื่อแล้วโว้ย จะหยุดมั้ย ไม่หยุดตอนหน้าไม่มีบทนะเฟ้ย” อ่า เสียงคนแต่งนี่เองที่ดังมาจากฟากฟ้า ได้ผล บอยหยุดทันที [กลัวตอนหน้าไม่มีบทล่ะสิ]
“โอเค หยุดล่ะ” - -\"
“มาแว้ววววววววว พี่บอย” พาสส่งเสียงทักทาย
“มาคนเดียวหรอพาส” บอยถาม
“อ๊ะๆ คอยกุ๊กไก่อยู่อ่ะดิ กิ๊วๆๆ” พาสแหย่
“เฮ้ย พี่ถามนะ ไม่ตอบก็อย่ากวน” บอยพูดเสียงดัง
“วันนี้พี่บอยเปนไรเนี่ย” พาสงง ปกติบอยเป็นคนสนุกสนาน ทำวันนี้อารมณ์เสียง่ายจิงๆ
“พี่บอยเค้าอารมณ์เสียเรื่องมิวกะกุ๊กไก่อยู่” อ๊อฟบอก
“ทำไมอ่ะ”
“ก็แค่เรื่องกุ๊กไก่โทมาบอกมิวว่ามันนี้จะมาที่ร้าน แค่เนี้ย ทำเปนอารมณ์เสีย”
“ไออ๊อฟ เงียบไปเลย” บอยพูด
“โหยพี่ เรื่องเล็กนี้ดดดดดดดดเดียว ก็กุ๊กไก่มันไม่มีเบอร์พี่ มันก็เลยโทหามิวแทนไง” พาสบอก
“แล้วทำไมกุ๊กไก่ไม่ขอล่ะ ไปขอไอมิวทำไม”
“ก็มันไม่กล้าขอไง”
“แล้วทำไมกล้าขอเบอร์มิวอ่ะ” บอยถามอีก
“ก็.................ก็ ก็ กุ๊กไก่ ก้อออออออ” พาสอึกอัก ตอบไม่ถูก ‘เออ แล้วทำไมไอกุ๊กไก่มันกล้าขอเบอร์มิวฟ่ะ’
“ตอบไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ ฮือ ฮือออออออ พี่บอยสุดหล่อคนนี้อยากตายยยยยยยยยย”
“พี่บอยหวัดดีค่ะ” กุ๊กไก่และเปรี้ยวทัก
“ดีคับ น้องเปรี้ยว” บอยแกล้งเมินกุ๊กไก่
“พี่บอยทานข้าวรึยังค่ะ” กุ๊กไก่ถาม บอยทำเป็นไม่ได้ยิน
“พาส เปรี้ยว มากินข้าวกันก่อนดิ” บอยพูดแล้วดึงแขนเปรี้ยวกับพาส ไปที่ครัว
“อ๊อฟๆ พี่บอยเค้าเปนไรอ่ะ” กุ๊กไก่ถามอ๊อฟ
“พี่บอยเค้างอน”
“ห๊ะ งอน งอนใคร แล้วงอนเรื่องอะไร”
“ก็งอนกุ๊กไก่อ่ะแหละ เรื่องที่โทหามิววันนี้อ่ะ”
“อ่าว แล้วทำไมต้องงอนด้วยอ่ะ”
“ก็กุ๊กไก่โทหามิว แต่ไม่ยอมโทหาพี่บอยเค้า”
“เรื่องแค่เนี้ย อืมมมม ขอบใจนะอ๊อฟ ไก่ไปหาพี่บอยก่อนนะ” กุ๊กไก่ยิ้มร่า เดินตามบอยเข้าไปในครัว
“พี่บอย ไก่ซื้อทอดมันมาด้วยล่ะ อยากกินป่าว” กุ๊กไก่พูดพลางเททอดมันใส่จาน
“กินมั้ยๆๆๆๆ อร่อยน้า” กุ๊กไก่เอาจานทอดมันมาวนเวียนอยู่แถวหน้าบอย [ - -\" ]
“...........................................” บอยยังเงียบ คิดในใจ ‘อย่ามาทำหน้าตาน่ารักได้มั้ย ยังไงก็ไม่ยกโทษให้ง่ายๆหรอก’
“พี่บอย ไม่กินหรอ อุตส่าห์ซื้อมาให้ อืมมมมม ไม่เปนไรงั้นไก่เอาไปให้มิวกะอ๊อฟกินก็ได้” บอยได้ยินดังนั้น รีบยื้อจานไว้ทันที
“กิน”
“ก็แค่เนี้ย อยากกินก็กินเถอะหน่า ทำฟอร์มอยู่นั่นแหละ” กุ๊กไก่ยิ้ม เอาจานทอดมันส่งให้บอย
“ป้อนหน่อยดิ”
“บ้า พี่บอย ไม่เอา” กุ๊กไก่เขิน
“หน่านะ ป้อนหน่อย เมื่อเช้าพี่ทำความสะอาดร้าน เมื่อยจะตาย” บอยอ้อน [กรี๊ด น่าร้ากกกกกกกก พี่บอยๆๆ]
“งั้นก็ไม่ต้องกิน” กุ๊กไก่พูด บอยทำหน้าเศร้า
“.........................................”
“ป้อนก็ได้ อ่ะ อ้าปาก” ในที่สุดกุ๊กไก่ก็ยอมป้อน
“โห หวานแหววกันจัง” เปรี้ยวกระซิบกับอ๊อฟ ทั้ง 2 คนมาแอบดูกุ๊กไก่กะบอย
“นั่นดิ เมื่อไหร่จะมีคนมาป้อนเราบ้างน้า” อ๊อฟพูดแล้วมองเปรี้ยว
“นายอ๊อฟ มองไรย่ะ”
“มองคนน่ารัก ผิดด้วยหรอ”
“รู้หน่าว่าน่ารัก ไม่ต้องชมหรอก” - -\"
“เอาเหอะ แม่คุณ”
“แล้วทำไมฉันต้องมาแอบดูกะนายด้วยเนี่ย ไปดีกว่า”
“เปรี้ยว รอด้วย” อ๊อฟพูดแล้ววิ่งตามเปรี้ยวออกไป
“เปรี้ยววววววววววววววววววววว” อ๊อฟเรียก
“จะตะโกนทำไม”
“ก็เรียกแล้วไม่ยอมหยุดอ่ะ”
“แล้วเรียกทำไมล่ะ”
“ขอเบอร์เปรี้ยวหน่อยได้ป่ะ”
“จะเอาไปทำอะไร”
“คงไม่เอาไปเปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่องหรอกหน่า”
“นี่ ใครเค้าขอเบอร์สาว แล้วกวนอย่างงี้บ้างเนี่ย”
“เอ้า ก็ไม่รู้หนิ เคยขอเบอร์ใครที่ไหนล่ะ เปรี้ยวคนแรกเลยนะเนี่ย” อ๊อฟพูดแล้วมองตาเปรี้ยว
“มองอะไร” เปรี้ยวเขิน อ๊อฟไม่ตอบ
“จะเอามั้ย เบอร์อ่ะ”
“เอาคร้าบบบบบบบบบ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
~ กริ๊งงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงง ~
“สวัสดีครับ คับผม สักครู่นะคับ....................... เปรี้ยววววว โทสับ”
“ใครโทมาอ่ะ พี่เปรียว”
“ไม่รู้ดิ ผู้ชายอ่ะ”
เปรี้ยว : สวัสดีค่ะ เปรี้ยวพูดค่ะ
อ๊อฟ : สวัสดีคับ อ๊อฟพูดคับ
เปรี้ยว : อ๊อฟหรอ
อ๊อฟ : เปรี้ยวหรอ
เปรี้ยว : อืม
อ๊อฟ : อืม
เปรี้ยว : นี่ถ้ายังกวนไม่เลิกอย่างนี้ ฉันวางแล้วนะ
อ๊อฟ : อย่าเพิ่งงงงงงงงง
เปรี้ยว : ว่าไง มีอะไรหรอ ถึงได้โทมา
อ๊อฟ : คิดถึง
เปรี้ยว : ตาบ้า (เปรี้ยวเขิน)
อ๊อฟ : แหม ถ้าไม่มีอะไรโทมาไม่ได้ใช่ม่ะ
เปรี้ยว : นี่ฉันกำลังยุ่งนะ มีอะไรก็ว่ามา
อ๊อฟ : ไม่มีไรหรอก จะโทมาบอกว่าคิดถึง แค่นี้นะคับ
“อะไรของเค้า” เปรี้ยวงง ที่อยู่ดีๆอ๊อฟก็วางสายไป
“คุยกะใคร เปรี้ยว” พี่เปรียวถาม
“เพื่อน”
“เพื่อนแน่นะ”
“แน่สิ”
“แล้วทำไมเวลาคุยต้องเขิน หน้าแดงด้วยอ่ะ”
“แล้วพี่เปรียวจะมาจับผิดอะไรเปรี้ยวเนี่ย” พี่เปรียวมองหน้าเปรี้ยว เหมือนจะจับผิด
“มองอะไร เปรี้ยวง่วงแล้ว ไปนอนล่ะนะ” เปรี้ยวพูดแล้วเดินขึ้นห้องไป
“หนุ่มที่ไหนมาจีบมันว่ะ ไม่มีทางๆๆ น้องข้าใครอย่าแตะ” พี่เปรียวเกิดอาการหวงน้องขึ้นมากะทันหัน
ด้านอ๊อฟ
อ๊อฟนั่งยิ้มกับโทรศัพท์เหมือนคนบ้า [ - -\" ] บอยอดสงสัยไม่ได้ ‘ไออ๊อฟมันยิ้มอะไรคนเดียวว่ะ’
“อ๊อฟ เปนไรอ่ะ นั่งยิ้มอยู่คนเดียว บ้ารึป่าวเนี่ย” อ๊อฟหุบยิ้มทันที
“อะไรพี่บอย ใครบ้า คนเค้ากำลัง อินเลิฟ” อ๊อฟพูด
“อินเลิฟ อินเลิฟกะคัย” บอยถามทันที อ๊อฟไม่ตอบ
“ไปอาบน้ำดีกว่า so much in loveeeeeeeeeeee” อ๊อฟร้องเป็นเพลง ส่วนบอยยังคงสงสัยอยู่
“มันอินเลิฟกะใครว่ะ”
~~~~%%%%&&&&## คลื่นสีเขียว ##&&&&%%%%~~~~
ปั่นสุดความสามารถเลย
ที่จริงกะจะอัพพรุ่งนี้นะเนี่ย
แต่ทนไม่ไหว เลยเอามาลงวันนี้ซะเลย
ดีใจกันมั้ย
ใครดีใจขอเสียงหน่อยเซะ
แป่ว เงียบกันหมดเลย
^_____________________^
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์
ขอคุณทุกคะแนนโหวต
ขอบคุณค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น