ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ~มิวน้อยที่น่าสงสาร~
“พี่บอยคร้าบบบบบบบบบบบ อยู่หนายยยยยยยยยยยยยยยย” โจตะโกนเรียกบอยเสียงดัง
“พี่โจ”
“อ้าว อ๊อฟ พี่บอยไปไหนอ่ะ”
“ไปซื้อของคับ” โจพยักหน้ารับรู้
“แล้วนี่พี่โจจะกินไรป่าว อ๊อฟจะได้ให้ในครัวเค้าทำให้”
“ไม่เป็นไรๆๆ พี่ยังไม่หิว อ๊อฟมีไรก็ไปทำเหอะ” โจบอก
“งั้นเดี๋ยวผมขอทำงานต่อนะคับ”
“อื้ม ไปเหอะ” อ๊อฟเดินเข้าไป แล้วเดินออกมาอีกรอบ เหมือนลืมอะไร
“พี่โจ ผมลืมบอกพี่อ่ะ”
“บอกไร” โจถาม
“โอ๋ อยู่หลังร้านนะครับ ^^ ถ้าจะเข้าไปทำคะแนนต่อก็เชิญเลยนะ ตามสบาย” อ๊อฟแหย่
“เดี๋ยวเหอะ ไปทำงานได้แล้ว” โจเขิน
โจไม่มีอะไรทำเลยออกไปเดินเล่นหน้าร้าน เห็นมิวนั่งเป่าแซ็กอยู่จึงเข้าไปคุยด้วย
“มิวเป็นไร เล่นเพลงเศร้าเชียว อกหักรึไง” โจพูด ไม่ได้คิดอะไร แต่มันโดนใจของมิวน้อยอย่างจัง
“เฮ้อ ผมนี่มันไม่ได้เรื่องเลยเนอะ แพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มแข่ง” มิวพูดขึ้น ทำเอานายโจงง
“แพ้ใคร แล้วแข่งอะไร อ่ะมิว พี่งง”
“ชอบเค้าแต่ไม่กล้าบอก มันก็เศร้างี้แหละพี่” มิวพูดอีก นายโจก็งงอีก [ - -\" ]
“เอ่อ ช่วยอธิบายให้ละเอียดกว่านี้ได้มั้ย ชอบใคร แล้วแพ้ใคร”
“ช่างเหอะ ตอนนี้เค้าก็มีคนที่รักเค้าแล้ว แค่เห็นเค้ามีความสุข ผมก็ดีใจแล้ว” มิวพูดแล้วเดินเข้าไปในร้าน ทำเอาโจ งง หนักกว่าเดิม
“อะไรของมัน ไปหาโอ๋ดีกว่า”
“โอ๋น้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มีอะไรให้พี่ช่วยมั้ยคับ” โจส่งเสียงมาแต่ไกล
“มาอีกแล้ว” โอ๋พูดพึมพำ
“อย่าทำหน้างี้สิค้าบ พี่มาอุตส่าห์ช่วยนะเนี่ย”
“ไม่ได้ขอให้มาเล้ย”
“อ่ะนะ เหอะหน่า มีไรให้พี่ช่วยมั้ย”
“อยากทำจิงอ่ะ” โจพยักหน้ารับ
“งั้น เอานี่ไปเสิร์ฟให้โต๊ะ 8 นี่ของโต๊ะ 3 แล้วก็ นี่ของโต๊ะ 5 พอเสิร์ฟเสร็จแล้วก็เข้ามาล้างจาน แค่นี้ทำได้มั้ยค่ะ” โอ๋แกล้ง นายโจอึ้งเล็กน้อย
“เอ่อ ได้คับ”
“งั้นก็รีบเอาไปเสิร์ฟสิค่ะ” โอ๋ยิ้ม ดีใจประมาณว่า ได้แกล้งคนอีกแล้ว
“พี่โจ มาทำงานที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” ว่านที่วันนี้พาพัดชามากินข้าวที่ร้านของบอยแซวขึ้น
“ไม่น่าล่ะ วันนี้ไปหาที่มหาลัยก็ไม่เจอ มาจีบสาวแถวนี้นี่เอง” พัดแซวอีก ทำเอานายโจเขิน เลยต้องทำโมโหกลบเกลื่อน
“โห พวกแกนี่เอง ไอโต๊ะ 8 จะกินมั้ย จะกินมั้ย เดี๋ยวปั๊ดโยนทิ้งเลย”
“อ่าวๆ พี่ อย่านะๆๆ โยนทิ้งโดนหักเงินเดือนแน่”
“ว่าน พี่โจเค้าไม่โดนหักเงินเดือนหรอก แต่จะเสียคะแนนที่อุตส่าห์มาทำไว้ทุกวัน”
“ไอ 2 คนนี้จะกินมั้ย”
“กินจ้า” ว่านกับพัดพูดพร้อมกัน แล้วยิ้มกวนๆให้โจ
ด้านมิวที่อยู่บนเวที เห็นพัดมากินข้าวกับว่านก็เศร้า เล่นแต่เพลงอกหัก ร้อนถึงนายบอยต้องขึ้นมาเอามิวลงจากเวที ส่งอ๊อฟขึ้นไปร้องแทน
“มิว วันนี้เป็นไรอ่ะ” บอยถาม
“ป่าวคับพี่”
“มีไรบอกพี่ได้นะ”
“ผม..................ผม ไม่มีอะไรจิงๆคับ”
“มิว เรารู้จักกันมากี่ปี เรื่องแค่นี้ทำไมพี่จะไม่รู้ ชอบพัดชาใช่มั้ย” บอยถามตรงๆ
“พี่บอยรู้ ??”
“เฮ้อ มิว ทำไมพี่จะไม่รู้ แววตามิวมันบอกหมดแหละ”
“คับ ผมชอบพัด”
“พัดน่ะคนชอบเยอะแยะ เค้าเป็นนักร้อง มีคนมาจีบเยอะ...........” บอยยังพูดไม่จบ มิวก็แทรกขึ้นมา
“แต่ผมไม่ได้ชอบเพราะพัดเค้าเป็นนักร้องนะพี่”
“ยังไง ไหนเล่าซิ”
“ผมเห็นเค้าครั้งแรกที่มหาลัย เราเรียนคณะเดียวกัน พัดชาเรียนเอก voice แต่ผมเรียนเอก ดนตรีสากล วันนั้นเป็นวันรับน้องคับ ผมโดนรุ่นพี่แกล้งมากกว่าคนอื่น พัดชาเค้าก็เข้ามาห้ามรุ่นพี่ตอนนั้นผมประทับใจมาก ที่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงกล้าขัดคำสั่งรุ่นพี่เพื่อช่วยผม ตั้งแต่นั้นมาผมก็คอยเฝ้ามองเธอตลอด จนเธอได้เป็นนักร้อง แต่เธอคงจำผมไม่ได้หรอกคับ วันนั้นหน้าผมมอมยังกับแมว ดำไปทั้งตัว” มิวเล่าอย่างเศร้าๆ บอยเห็นใจแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้
“แต่ตอนนี้พัดเค้ามีแฟนแล้วนะ”
“คับ ผมทราบคับ ผมกำลังพยายาม.......................ลืม............................”
“มิว ความทรงจำดีๆอย่างนั้นไม่จำเป็นต้องลืมหรอกนะ แค่ปรับความคิดตัวเองซะใหม่ คิดซะว่าพัดคือเพื่อนคนหนึ่ง มิตรภาพของเพื่อน มันมั่นคงกว่า คนรัก จำไว้” บอยพูดแล้วเดินออกไป ทิ้งให้มิวนั่งคิดกับคำพูดของบอย
ด้านโอ๋
โอ๋ : พี่พาส ถ้าวันนี้พี่พาสไม่มารับแล้วโอ๋จะกลับยังไงอ่า
พาส : ให้พี่บอยมาส่งได้มั้ยล่ะ วันนี้พี่ไปไม่ได้จิงๆ
โอ๋ : บ้านพี่บอย กับบ้านเรามันคนละทางกันนะ
พาส : แล้วมีใครอยู่ที่ร้านมั่งอ่ะ ให้เค้าช่วยมาส่งหน่อยไม่ได้หรอ
โอ๋ : ไม่เอาอ่า ทำไมอยู่ดีๆ วันนี้ไม่มารับโอ๋อ่ะเนี่ย
พาส : ก็โจ เฮ้ย ก็พี่มีธุระจิงๆ ( เฮ้อ เกือบบอกไปแล้วมั้ยล่ะว่าโจขอร้องไว้)
โอ๋ : อะไรนะ
พาส : วันนี้พี่มีธุระจิงๆ แค่นี้ก่อนนะ แบตจะหมดแล้ว
“ทำไงดีล่ะเนี่ย จะกลับยังไงอ่า” โอ๋พูดคนเดียว นายโจที่แอบฟังอยู่ก็รีบพูดขึ้นทันที
“วันนี้พี่พาสไม่มารับหรอ พี่ไปส่งมั้ย”
“ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวโอ๋กลับเอง”
“เฮ้ย ไม่ด้ายยยยยยย มันอันตราย ผู้หญิงคนเดียวนั่งแท็กซี่ดึกๆอย่างงี้ไม่ได้ พี่ไปส่งดีกว่าหน่า เลิกงานแล้วใช่ม่ะ มาๆๆๆ พี่ไปส่ง” โจพูดพร้อมลากโอ๋ไปที่รถ [เออเว้ย ไอเรื่องนี้ ลากกันไปลากกันมาอย่างงี้แหละ เดินดีๆกันไม่ค่อยเป็น]
~~~~%%%%&&&&## คลื่นสีเขียว ##&&&&%%%%~~~~
มาอัพอีกแล้ววววววววว สำหรับคุณ ~FaKeY~ นะค่ะ ตอนหน้าพี่พัดมาแน่ค่ะ ^^
ให้อภัยนักเขียนมือใหม่ด้วยนะค้า
มันอาจจะไม่ค่อยสนุกนัก
อาจจะไม่มีคนอ่าน
แต่ก็จะอัพให้อ่านกันให้ได้ (ทำไมเราด้านจัง - -;)
ขอบคุณที่ยอมเสียเวลามาอ่านเรื่องของเรา
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์
ขอบคุณนะค่ะ ^^
“พี่โจ”
“อ้าว อ๊อฟ พี่บอยไปไหนอ่ะ”
“ไปซื้อของคับ” โจพยักหน้ารับรู้
“แล้วนี่พี่โจจะกินไรป่าว อ๊อฟจะได้ให้ในครัวเค้าทำให้”
“ไม่เป็นไรๆๆ พี่ยังไม่หิว อ๊อฟมีไรก็ไปทำเหอะ” โจบอก
“งั้นเดี๋ยวผมขอทำงานต่อนะคับ”
“อื้ม ไปเหอะ” อ๊อฟเดินเข้าไป แล้วเดินออกมาอีกรอบ เหมือนลืมอะไร
“พี่โจ ผมลืมบอกพี่อ่ะ”
“บอกไร” โจถาม
“โอ๋ อยู่หลังร้านนะครับ ^^ ถ้าจะเข้าไปทำคะแนนต่อก็เชิญเลยนะ ตามสบาย” อ๊อฟแหย่
“เดี๋ยวเหอะ ไปทำงานได้แล้ว” โจเขิน
โจไม่มีอะไรทำเลยออกไปเดินเล่นหน้าร้าน เห็นมิวนั่งเป่าแซ็กอยู่จึงเข้าไปคุยด้วย
“มิวเป็นไร เล่นเพลงเศร้าเชียว อกหักรึไง” โจพูด ไม่ได้คิดอะไร แต่มันโดนใจของมิวน้อยอย่างจัง
“เฮ้อ ผมนี่มันไม่ได้เรื่องเลยเนอะ แพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มแข่ง” มิวพูดขึ้น ทำเอานายโจงง
“แพ้ใคร แล้วแข่งอะไร อ่ะมิว พี่งง”
“ชอบเค้าแต่ไม่กล้าบอก มันก็เศร้างี้แหละพี่” มิวพูดอีก นายโจก็งงอีก [ - -\" ]
“เอ่อ ช่วยอธิบายให้ละเอียดกว่านี้ได้มั้ย ชอบใคร แล้วแพ้ใคร”
“ช่างเหอะ ตอนนี้เค้าก็มีคนที่รักเค้าแล้ว แค่เห็นเค้ามีความสุข ผมก็ดีใจแล้ว” มิวพูดแล้วเดินเข้าไปในร้าน ทำเอาโจ งง หนักกว่าเดิม
“อะไรของมัน ไปหาโอ๋ดีกว่า”
“โอ๋น้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มีอะไรให้พี่ช่วยมั้ยคับ” โจส่งเสียงมาแต่ไกล
“มาอีกแล้ว” โอ๋พูดพึมพำ
“อย่าทำหน้างี้สิค้าบ พี่มาอุตส่าห์ช่วยนะเนี่ย”
“ไม่ได้ขอให้มาเล้ย”
“อ่ะนะ เหอะหน่า มีไรให้พี่ช่วยมั้ย”
“อยากทำจิงอ่ะ” โจพยักหน้ารับ
“งั้น เอานี่ไปเสิร์ฟให้โต๊ะ 8 นี่ของโต๊ะ 3 แล้วก็ นี่ของโต๊ะ 5 พอเสิร์ฟเสร็จแล้วก็เข้ามาล้างจาน แค่นี้ทำได้มั้ยค่ะ” โอ๋แกล้ง นายโจอึ้งเล็กน้อย
“เอ่อ ได้คับ”
“งั้นก็รีบเอาไปเสิร์ฟสิค่ะ” โอ๋ยิ้ม ดีใจประมาณว่า ได้แกล้งคนอีกแล้ว
“พี่โจ มาทำงานที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” ว่านที่วันนี้พาพัดชามากินข้าวที่ร้านของบอยแซวขึ้น
“ไม่น่าล่ะ วันนี้ไปหาที่มหาลัยก็ไม่เจอ มาจีบสาวแถวนี้นี่เอง” พัดแซวอีก ทำเอานายโจเขิน เลยต้องทำโมโหกลบเกลื่อน
“โห พวกแกนี่เอง ไอโต๊ะ 8 จะกินมั้ย จะกินมั้ย เดี๋ยวปั๊ดโยนทิ้งเลย”
“อ่าวๆ พี่ อย่านะๆๆ โยนทิ้งโดนหักเงินเดือนแน่”
“ว่าน พี่โจเค้าไม่โดนหักเงินเดือนหรอก แต่จะเสียคะแนนที่อุตส่าห์มาทำไว้ทุกวัน”
“ไอ 2 คนนี้จะกินมั้ย”
“กินจ้า” ว่านกับพัดพูดพร้อมกัน แล้วยิ้มกวนๆให้โจ
ด้านมิวที่อยู่บนเวที เห็นพัดมากินข้าวกับว่านก็เศร้า เล่นแต่เพลงอกหัก ร้อนถึงนายบอยต้องขึ้นมาเอามิวลงจากเวที ส่งอ๊อฟขึ้นไปร้องแทน
“มิว วันนี้เป็นไรอ่ะ” บอยถาม
“ป่าวคับพี่”
“มีไรบอกพี่ได้นะ”
“ผม..................ผม ไม่มีอะไรจิงๆคับ”
“มิว เรารู้จักกันมากี่ปี เรื่องแค่นี้ทำไมพี่จะไม่รู้ ชอบพัดชาใช่มั้ย” บอยถามตรงๆ
“พี่บอยรู้ ??”
“เฮ้อ มิว ทำไมพี่จะไม่รู้ แววตามิวมันบอกหมดแหละ”
“คับ ผมชอบพัด”
“พัดน่ะคนชอบเยอะแยะ เค้าเป็นนักร้อง มีคนมาจีบเยอะ...........” บอยยังพูดไม่จบ มิวก็แทรกขึ้นมา
“แต่ผมไม่ได้ชอบเพราะพัดเค้าเป็นนักร้องนะพี่”
“ยังไง ไหนเล่าซิ”
“ผมเห็นเค้าครั้งแรกที่มหาลัย เราเรียนคณะเดียวกัน พัดชาเรียนเอก voice แต่ผมเรียนเอก ดนตรีสากล วันนั้นเป็นวันรับน้องคับ ผมโดนรุ่นพี่แกล้งมากกว่าคนอื่น พัดชาเค้าก็เข้ามาห้ามรุ่นพี่ตอนนั้นผมประทับใจมาก ที่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงกล้าขัดคำสั่งรุ่นพี่เพื่อช่วยผม ตั้งแต่นั้นมาผมก็คอยเฝ้ามองเธอตลอด จนเธอได้เป็นนักร้อง แต่เธอคงจำผมไม่ได้หรอกคับ วันนั้นหน้าผมมอมยังกับแมว ดำไปทั้งตัว” มิวเล่าอย่างเศร้าๆ บอยเห็นใจแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้
“แต่ตอนนี้พัดเค้ามีแฟนแล้วนะ”
“คับ ผมทราบคับ ผมกำลังพยายาม.......................ลืม............................”
“มิว ความทรงจำดีๆอย่างนั้นไม่จำเป็นต้องลืมหรอกนะ แค่ปรับความคิดตัวเองซะใหม่ คิดซะว่าพัดคือเพื่อนคนหนึ่ง มิตรภาพของเพื่อน มันมั่นคงกว่า คนรัก จำไว้” บอยพูดแล้วเดินออกไป ทิ้งให้มิวนั่งคิดกับคำพูดของบอย
ด้านโอ๋
โอ๋ : พี่พาส ถ้าวันนี้พี่พาสไม่มารับแล้วโอ๋จะกลับยังไงอ่า
พาส : ให้พี่บอยมาส่งได้มั้ยล่ะ วันนี้พี่ไปไม่ได้จิงๆ
โอ๋ : บ้านพี่บอย กับบ้านเรามันคนละทางกันนะ
พาส : แล้วมีใครอยู่ที่ร้านมั่งอ่ะ ให้เค้าช่วยมาส่งหน่อยไม่ได้หรอ
โอ๋ : ไม่เอาอ่า ทำไมอยู่ดีๆ วันนี้ไม่มารับโอ๋อ่ะเนี่ย
พาส : ก็โจ เฮ้ย ก็พี่มีธุระจิงๆ ( เฮ้อ เกือบบอกไปแล้วมั้ยล่ะว่าโจขอร้องไว้)
โอ๋ : อะไรนะ
พาส : วันนี้พี่มีธุระจิงๆ แค่นี้ก่อนนะ แบตจะหมดแล้ว
“ทำไงดีล่ะเนี่ย จะกลับยังไงอ่า” โอ๋พูดคนเดียว นายโจที่แอบฟังอยู่ก็รีบพูดขึ้นทันที
“วันนี้พี่พาสไม่มารับหรอ พี่ไปส่งมั้ย”
“ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวโอ๋กลับเอง”
“เฮ้ย ไม่ด้ายยยยยยย มันอันตราย ผู้หญิงคนเดียวนั่งแท็กซี่ดึกๆอย่างงี้ไม่ได้ พี่ไปส่งดีกว่าหน่า เลิกงานแล้วใช่ม่ะ มาๆๆๆ พี่ไปส่ง” โจพูดพร้อมลากโอ๋ไปที่รถ [เออเว้ย ไอเรื่องนี้ ลากกันไปลากกันมาอย่างงี้แหละ เดินดีๆกันไม่ค่อยเป็น]
~~~~%%%%&&&&## คลื่นสีเขียว ##&&&&%%%%~~~~
มาอัพอีกแล้ววววววววว สำหรับคุณ ~FaKeY~ นะค่ะ ตอนหน้าพี่พัดมาแน่ค่ะ ^^
ให้อภัยนักเขียนมือใหม่ด้วยนะค้า
มันอาจจะไม่ค่อยสนุกนัก
อาจจะไม่มีคนอ่าน
แต่ก็จะอัพให้อ่านกันให้ได้ (ทำไมเราด้านจัง - -;)
ขอบคุณที่ยอมเสียเวลามาอ่านเรื่องของเรา
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์
ขอบคุณนะค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น