~af 2~

ลำดับตอนที่ #2 : ~แรกพบ~สบตา~

หน้าคณะสถาปัตย์





“เมื่อไหร่จะมากันซะทีเนี่ย รอนานแล้วน้า” กุ๊กไก่ บ่น



“กุ๊กไก่ มายืนทำไรแถวนี้” เป็นเสียง เพื่อนรุ่นพี่ของกุ๊กไก่ นายโจนั่นเอง



“อ้าว พี่โจ ไก่รอเพื่อนอยุ่อ่ะค่ะ” กุ๊กไก่ตอบ



“อืมมมมมม แล้วนี่นัดเพื่อนไว้กี่โมงล่ะ”



“บ่าย 2 ครึ่ง ดูสิ ยังไม่มากันเลย”



“รถอาจจะติดมั้ง”



“พี่โจ เพื่อนไก่มาแล้ว ทางนี้ๆๆ พี่พาส เปรี้ยว ทางนี้ วู้ๆ” กุ๊กไก่ พูดพลางกระโดด โบกมือ เรียกพาส และ เปรี้ยว



“แฮ่กๆๆๆ โอ๊ยเหนื่อยชะมัด” พาสพูดไปหอบไป



“กว่าจะมากันได้นะ” กุ๊กไก่ ตั้งท่าจะบ่น



“โอ๊ยแก ก็รถมันตี๊ด ติด ถ้าฉันเหาะมาได้ก็จะเหาะมาแล้ว” เปรี้ยวพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี



“- -^^ ช่างเหอะ เออ พี่โจ นี่เปรี้ยว กับพี่พาส เพื่อนไก่เอง แล้วพี่พาส เปรี้ยว นี่พี่โจ เป็นรุ่นพี่ที่คณะ” กุ๊กไก่ แนะนำ



“สวัสดีคับ ยินดีที่ได้รู้จักคับ” โจเอ่ย



“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เปรี้ยวตอบ



“ยินดีที่ได้รู้จัก” คราวนี้เป็นเสียงของพาส



“ไก่ จะไปร้านอะไรนะ” เปรี้ยวถามกุ๊กไก่



“ร้าน Mr. Boy” กุ๊กไก่ตอบ



“เฮ้ย กุ๊กไก่ จะไปร้านเดียวกับพี่เลยงั้นไปด้วยกันเลยมั้ย” โจพูดขึ้น



“ว่าไงพี่พาส ไปป่าว เราไม่ต้องเสียตังค์ด้วยน้า พี่โจมีรถ” กุ๊กไก่ พูดติดตลก



“โอเค ขอไปด้วยล่ะกันนะ” พาสบอกโจ



“งั้นเดี๋ยวพี่ไปเอารถมาก่อนนะ รอตรงนี้นะคับ” โจพูดเส็ดก็รีบวิ่งไปเอารถมาทันที





- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -





ร้าน Mr. Boy





“พี่บอย พี่บอยยยยยยยยยยยยยย” โอ๋ บริกร สาวเรียกนายบอย เจ้าของร้าน



“อะไรโอ๋ เรียกซะดัง” บอยตอบกลับมา



“มิวยังไม่มาเลยพี่”



“เออใช่ พี่ลืมไปว่าวันนี้มิวมันลาป่วย”



“มิวเป็นอะไรอ่ะพี่”



“ไข้หวัดน่ะ”



“แล้วทำไงดีอ่ะ พี่บอย วันนี้ก็ไม่มีคนร้องเพลงอ่ะดิ จะ 4 โมงแล้วด้วยเดี๋ยวลูกค้าก็มากันแล้ว” โอ๋พูดขึ้นอย่างร้อนใจ



“อืมมมมม ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ขึ้นเอง โอ๋ไปตั้งสายกีต้าร์เลยนะ เดี๋ยวพี่โทเรียกอ๊อฟมาช่วยงานก่อน แล้วจะตามออกไป”



“ค่ะ”









“ถึงแล้วววววววววววว” โจพูด



“นี่หรอร้านที่โอ๋ทำงานอยู่ จัดร้านน่ารักดีแฮะ” กุ๊กไก่พูดขึ้น



“สงสัยเจ้าของร้านเป็นผู้หญิง” เปรี้ยวบอก



“ไม่ใช่” โจ และ พาส พูดขึ้นพร้อมกัน



“พี่พาสรู้จักเจ้าของร้านด้วยหรอคับ” โจถามพาส



“ก็รู้จักอ่ะ แล้วโจ รู้จักด้วยหรอ” พาสถามกลับ



“คับ ผมเป็นเพื่อนเค้า” โจตอบ



“โลกช่างกลมจิงๆ ไปๆๆ รีบลงไปหาโอ๋กันดีกว่า” กุ๊กไก่ พูดแล้วเปิดประตูรถอย่างรวดเร็ว







“พี่บอย ผมมาแล้ว” โจเรียกบอย



“ดีเลย รีบๆเข้าไปเปลี่ยนชุดหลังร้านเลยนะ วันนี้มิวไม่มา คนไม่พอ ช่วยเสริฟหน่อยนะโจ” บอยบอกขณะที่กำลังยืนคุยกับอ๊อฟอยู่



“ก็ได้พี่” โจพูดแล้วรีบเข้าไปหลังร้าน ขณะนั้น บอยก็หันไปเห็นเปรี้ยว พาส และ กุ๊กไก่ เดินเข้าร้านมา ทันทีที่เห็นกุ๊กไก่ บอยก็ปิ๊งทันที จึงเดิน



เข้าไปทักกุ๊กไก่



“สวัสดีคับน้อง มาคนเดียวหรอคับ แล้วนี่มีโต๊ะนั่งรึยัง”



“เอ่อออออออ” กุ๊กไก่ที่กำลัง งง กับบอยอยู่ คิดคำพูดไม่ทัน



“นี่พี่บอย จะกินเด็กรึไง” พาสพูดขึ้น



“อ่าวพาส มาทำไมเนี่ย” บอยทัก (แบบแปลกๆ)



“- -^^ หมายความว่าไงเนี่ย”



“ 55+ ว่าไงมากับใครล่ะ” บอยถามพาส



“มากับน้อง เปรี้ยว กุ๊กไก่ นี่พี่บอย เจ้าของร้าน แล้วพี่บอย นี่ เปรี้ยว กับ กุ๊กไก่” พาสแนะนำ



“หวัดดีค่ะ” เปรี้ยวกับกุ๊กไก่พูดขึ้น



“คับผม หวัดดีคับ น้องเปรี้ยว น้องกุ๊กไก่ ชื่อกุ๊กไก่หรอคับ ชื่อน่ารักดีนะคับ ว่างๆก็มาเที่ยวที่ร้านพี่ได้นะ กุ๊กไก่เรียนที่ไหนคับเนี่ยรู้จักกับ

พาสนานรึยัง ทำไมพี่ไม่เคยเห็นน้องกุ๊กไก่เลย”



“พี่บอย พอได้แล้ว น้องเค้ากลัวแล้วเห็นมั้ย” พาสพูดขึ้น เมื่อเห็นบอยทำท่าจะพูดไม่หยุด เปรี้ยวกับกุ๊กไก่ ก็ขำกับท่าทีของบอย



“กุ๊กไก่กลัวพี่รึค่ะ ไม่ต้องกลัว พี่ไม่ทำอะไรหรอก แล้วกุ๊กไก่มีแฟน............”



“พี่บอย จะหยุดได้รึยัง ยืนนานเมื่อยแล้วนะ” พาสขัดบอยอีกครั้ง



“อ่าว พี่ก็ลืม มาๆๆ เดี๋ยวจะพาไปนั่งที่โต๊ะ” บอยพูดพร้อมกับจับแขนกุ๊กไก่ เดิน (หรือลากกันแน่) ไป



“อะแฮ่มๆ พี่บอย” พาสพูดพร้อมกับส่งสายตาอำมหิตไปให้บอย บอยเริ่มรู้ตัวจึงปล่อยกุ๊กไก่



“อุ๊ย ขอโทษคับ พี่ลืมตัว มาๆ เดินตามมา” บอยเดินนำไป กุ๊กไก่หันมายิ้มขำ ให้พาสและเปรี้ยว



ขณะที่บอยกำลังนั่งคุย (และปล่อยมุขแป้กของตัวเอง) กับพาส กุ๊กไก่ และเปรี้ยวอยู่ โจก็กำลังประสบปัญหาอยู่หลังร้าน เนื่องจากหาชุดที่ต้องเปลี่ยนไม่เจอ





“ตาย ลืมถามพี่บอยเลยว่าชุดอยู่ไหน แล้วจะหาเจอมั้ยเนี่ย” โจบ่นพึมพำ โอ๋ที่กำลังจะเข้าร้านได้ยินเสียงจึงออกมาดู



“มีอะไรให้ช่วยมั้ยค่ะ” โอ๋ถามโจ



“เอ่อ คือว่า เอ่อ เอ่อคือตัวผม เอ่อ อ่า” โจตะลึงที่เห็นโอ๋ [เฮียโจ โอ๋ไม่ใช่ผีนะ] ทำให้พูดไม่ออก



“เอ๊า จะรู้เรื่องมั้ยเนี่ย มัวแต่ เอ่อ อ่า อยู่ได้” โอ๋รำคาญ



“เอ่อ คือว่า คือ พี่บอยให้มาเปลี่ยนเป็นชุดพนักงาน แต่ผมหาชุดไม่เจอคับแล้วทีนี้.......”



“หาชุดไม่เจอ ก็ถามสิ มานี่ๆ ตามมาเดี๋ยวหยิบให้”โอ๋เดินนำไป โจได้แต่คิด ‘ยัยคนนี้น่ารักแต่โหดแฮะ’แล้วก็เดินตามโอ๋ไป



“อ่ะ นี่ชุดค่ะ เดี๋ยวโอ๋เข้าไปในร้านก่อนนะ” โอ๋พูดกับโจ



“คับ” ชื่อโอ๋นี่เอง โจคิดในใจ แล้วก็รีบเปลี่ยนชุด เดินตามโอ๋ออกมา







- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -







กลับมาดูภายในร้านกันบ้าง



ตอนนี้แขกเริ่มมากันแล้ว (บอย : อ้อไม่ใช่แขกอย่างเดียวนะ ไทย จีน ฝรั่ง ก็มา , ผู้แต่ง : - -“ ขำตายอ่ะ)

พอตกเย็น บรรยากาศในร้านเหมาะสำหรับที่จะพามาแฟนมากินข้าว ตอนนี้นายบอยของเรา อยู่บนเวทีกำลังร้องเพลงขับกล่อม แขก(ไทย จีน ฝรั่ง) ผู้มีเกียรติ โอ๋  โจ และอ๊อฟ กำลังช่วยกันเสิร์ฟอาหาร พาส เปรี้ยว และกุ๊กไก่ นั่งทานข้าว กันอยู่



“ต่อจากนี้นะคับ ผมจะเล่นเพลงนี้ให้กับสาวน้อยน่ารักคนนึง” บอยพูด พลางมองมาที่โต๊ะของพาส



(เพลง ใช่เลย ศิลปิน ไท-ธนาวุฒิ)



ช่ายเลยยยยยย โดนใจฉันเลย ไม่มีมากไป ไม่มีน้อยไป ถูกใจทุกอย่าง

ใช่เลย คือเธอแน่นอน บอกกันได้เลย ที่เคยต้องการ ประมาณนี้เลย

ต้องสวยขนาดนั้น ต้องหวานขนาดนี้ ทุกอย่างกำลังดี คนนี้ใช่เลย

อย่าสวยไปกว่านั้น อย่าหวานไปกว่านี้ เอาแค่ที่เธอมี แค่นี้ได้เลย

ใช่เลย คือคนนี้เลย ที่รอตั้งนาน ที่ใจต้องการ ประมาณนี้เลย ใช่เลย

ต้องสวยขนาดนั้น ต้องหวานขนาดนี้  ทุกอย่างกำลังดี คนนี้ใช่เลย

อย่าสวยไปกว่านั้น อย่าหวานไปกว่านี้ สรุปว่าพอดี กับใจฉันเลย ใช่เลย

นึกไม่ถึง มีคนอย่างเธอด้วยซ้ำไป นึกไม่ถึงว่าเธอจะมีตัวตน

จะพูดไงดี อย่างงี้ต้องบอกใช่เลย ใช่เลย ใช่เลยยยยยยยยยยยยยยย

ต้องสวยขนาดนั้น ต้องหวานขนาดนี้ ทุกอย่างกำลังดี คนนี้ใช่เลย

อย่าสวยไปกว่านั้น อย่าหวานไปกว่านี้ เอาแค่ที่เธอมี แค่นี้ได้เลย

ต้องสวยขนาดนั้น ต้องหวานขนาดนี้  ทุกอย่างกำลังดี คนนี้ใช่เลย

อย่าสวยไปกว่านั้น อย่าหวานไปกว่านี้ สรุปว่าพอดี กับใจฉันเลย

ช่ายเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย





“เฮ้ยไก่ พี่บอยเค้าร้องให้แกอ่ะ” เปรี้ยวแซว



“บ้าหน่าเปรี้ยว” กุ๊กไก่ที่ตอนนี้กำลังอายหน้าดำหน้าแดง [เอ่อ ลืมไปกุ๊กไก่ไม่ใช่โจ เอาหน้าแดงอย่างเดียวล่ะกัน

เอาใหม่ๆ] กุ๊กไก่ที่ตอนนี้กำลังอายหน้าแดง เพราะเวลาที่บอยร้องก็จะหันมามองกุ๊กไก่แล้วทำตาหวานหยาดเยิ้ม



“แหม พี่บอยนี่นะ จีบน้องสาวเราต่อหน้าอย่างงี้ ใจกล้าน่าดู” พาสพูดยิ้มๆ บอยซึ่งตอนนี้เดินลงมาจากเวที แล้วให้อ๊อฟขึ้นไปร้องเพลงลูกทุ่งแทน เดินมาที่โต๊ะของพาส



“กุ๊กไก่ชอบเพลงที่พี่ร้องมั้ยคับ”



“เอ่อ ค่ะ เพราะดีค่ะ” กุ๊กไก่ตอบ



^o^ <<<<<< นี่คือสีหน้าของบอยตอนนี้



“แล้วนี่ได้คุยกับโอ๋รึยัง” บอยถาม



“ยังเลยค่ะ เห็นโอ๋ยุ่งอยู่ก็เลยไม่ได้เรียก” เปรี้ยวบอก



“โอ๊ย โอ๋มันยุ่งทั้งวันแหละ ไม่ยุ่งก็ต้องทำตัวเองให้ยุ่ง เดี๋ยวพี่เรียกให้มานั่งคุยด้วยกันดีกว่า” บอยพูดเส็ดก็กันไปเรียกโอ๋



“อะไรพี่ โอ๋กำลังยุ่งอยู่นะ เรียกทำไม” โอ๋พูด



“ยุ่งอะไร พนักงานเยอะแยะ มานั่งคุยกันก่อน”



“พี่บอย จะให้โอ๋คุยไรกะพี่อ่ะ คุยทุกวันจนไม่มีเรื่องจะคุยแล้ว แล้วอีกอย่างโอ๋ไม่ชอบคุยเวลาทำงาน ขอตัวก่อนนะค่ะ พี่พาส เปรี้ยว ไก่ เดี๋ยวเลิกงานมาคุยด้วยนะ” โอ๋พูดแล้วเดินออกไป



“เดี๋ยว โอ๋ เรียกโจให้พี่หน่อย” บอยตะโกนบอก



“โอ๋มันเป็นคนจริงจังเนอะ” กุ๊กไก่พูด



“ใช่ เวลางานนะ โอ๋จะไม่เดินมาคุยกับพี่เลยถ้าไม่จำเป็น” บอยบอก



“ไงพี่บอย เรียกผมหรอ” นายโจมาแล้ว



“อื้ม มานั่งคุยกันก่อนดิ แล้วนี่รู้จักกันรึยังเนี่ย นี่พาส เปรี้ยว แล้วก็กุ๊กไก่”



“รู้จักกันแล้วค่ะ รู้จักกันดีด้วย” กุ๊กไก่บอก



“รู้จักดี สนิทกันหรอ”บอยหันไปถามโจ



“ก็........สนิทอ่ะ วันนี้ยังมาร้านพี่พร้อมกันเลย เนอะ กุ๊กไก่” โจตอบ แล้วหันไปหากุ๊กไก่



“แปบนะคับ ไอโจมานี่เลย” บอยพูดกับกุ๊กไก่ พาส และเปรี้ยว แล้วลากโจออกมาคุยหลังร้าน



“พี่บอยเค้าประหลาดดีเนอะ” เปรี้ยวขำ







“โอ๊ยพี่ จะฆ่ากันรึไง ปล่อยได้แล้ว” โจร้อง



“เฮ้ย ไอโจเอ็งสนิทกับกุ๊กไก่ตอนไหน รู้จักกันได้ไง แล้วสนิทกันถึงขั้นไหนแล้ว ห่ะ บอกมาให้หมดนะเฟ้ย”



“อะไรเนี่ย ถามเยอะ ตอบไม่ถูก” โจกวน เพราะเริ่มรู้ว่าบอยชอบกุ๊กไก่



“ฮึ่ม เอาใหม่นะ ฟังดีๆ แล้วตอบด้วย เอ็งรู้จักกับกุ๊กไก่ตอนไหน” บอยถามช้าๆ



“ก็ รู้จักกันนานแล้วอ่ะ”



“แล้วรู้จักกันได้ไง”



“เอ๊า ก็เรียกมหาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน แล้วผมก็เป็นพี่รหัสน้องกุ๊กไก่ด้วย”



“แล้วสนิทกันถึงขั้นไหนแล้ว” บอยถามอีก



“โอ๊ย ก็เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันนั่นแหละ แต่ที่สนิทกันก็เพราะผมเป็นพี่รหัสกุ๊กไก่ ก็ต้องดูแลน้องเค้า แล้วนี่ถามทำไมเนี่ย ชอบกุ๊กไก่อ่ะดิ”



“เออ ก็น้องเค้าน่ารักดีอ่ะ” บอยตอบ



“แหม แค่นี้ต้องหน้าแดงด้วย แล้วนี่คิดถูกแล้วหรอเนี่ยที่จะจีบมันอ่ะ” โจถาม



“ทำไมว่ะ”



“จำวันที่พี่เปิดร้านวันแรกแล้วผมมาหาพี่ที่ร้านได้ม่ะ”



“อ๋อ ที่ตัวเลอะสีเลอะโคลน แล้วมาอาบน้ำที่นี่อ่ะหรอ” บอยถามกลับ พลางนึกไปถึงเหตุการณ์วันนั้น





“โจ ไปทำไรมาเนี่ย ตกถังสีที่ไหนมา” บอยถามเมื่อเห็นโจเดินลงมาจากรถในสภาพที่ หน้าเลอะสี เต็มไปหมด

“วันนี้ที่มหาลัยมีงานรับน้องอ่ะพี่ แทนที่ผมจะได้แกล้งน้อง กลับเป็นผมโดนแกล้งแทน” โจตอบ

“เอ๊า งานรับน้อง ดันโดน น้องรับซะงั้น”

“ไม่รู้ว่าเค้าคิดไงนะ สีที่พวกผมเตรียมไว้ป้ายหน้าน้องๆ กลับโดนมันป้ายแทน แล้วขอโทดเหอะ สีทั้งกระป๋อง สาดมาเลยเต็มๆ ให้ตาย เพื่อนผมไม่ยักโดน” โจบ่น

“เหอะๆ ไปๆ ไปอาบน้ำก่อนเหอะ” บอยไล่ให้ไปอาบน้ำ





กลับมาปัจจุบัน

“อย่าบอกนะว่า นั่นอ่ะ ฝีมือกุ๊กไก่” บอยพูด



“เต็มๆเลยคับ ฝีมือยัยกุ๊กไก่” โจบอก



“เหอ แสบใช่เล่นนะเนี่ย”



“พี่บอย กลับล่ะนะ” พาสตะโกนบอกบอย



“อ้าว จะกลับแล้วหรอ แล้วกลับกันยังไงอ่ะ” บอยถาม



“กลับแท็กซี่ค่ะ” เปรี้ยวตอบ



“ผู้หญิงทั้งนั้น มันอันตรายนะ แล้วนี่ก็ดึกแล้วด้วย” บอยบอกอย่างเป็นห่วง



“โหย พี่ ไม่ต้องห่วงหรอก พี่พาสอยู่ทั้งคน” โอ๋พูด



“กลับก่อนนะค่ะพี่บอย ไปล่ะนะพี่โจ” กุ๊กไก่ลาบอยกับโจ



“คับ กลับดีๆนะ” โจพูด







---------------------------------------------------------------------------------



~~~~~~%%%%&&&&## คลื่นสีเขียว ##&&&&%%%%~~~~~~





เรื่องแรกเลยนะเนี่ย เข้ามาอ่านแล้วก็รบกวน เม้นท์ - ติชม ด้วยนะค่ะ ^^



แนะนำกันเข้ามาได้นะค่ะ มือใหม่หัดเขียน อาจจะเขียนได้ไม่ดีเท่าไหร่ แต่ก็ตั้งใจจริงๆนะค่ะ



ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ