~af 2~

ลำดับตอนที่ #18 : {$peciaL} [PaT] & [WaN]

{$peciaL} [PaT] ~ [WaN]  





“ว่าน พัดขอโทษน้า รถมันติดจริงๆอ่า พัดรีบสุดๆแล้วนะเนี่ย ขอโทษๆๆ” พัดขอโทษผมเป็นครั้งที่ 108 แค่มาสาย ทำอย่างกับว่าผมจะโกรธเธอนักหนา เอ่อ ที่จริงก็โกรธอ่ะนะ แต่พอเห็นหน้าความโกรธมันก็หายไปเอง



“ไม่เป็นไรพัด นั่งเหอะ กินข้าวกันดีกว่า” ใช่แล้วครับ วันนี้ผมนัดพัดมากินข้าวที่ร้านอาหารที่เราเจอกันครั้งแรก



“อื้มมม กินอะไรดีล่ะว่าน ว่านนนน ว่าน”



“ห๊ะ อะไรจ๊ะ ว่าไง” แย่จริงๆเลยเรา มัวแต่คิดเรื่องไร้สาระอยู่นั่นแหละ



“พัดถามว่าจะกินอะไรดี”



“อะไรก็ได้ แล้วแต่พัดอ่ะ” และแล้วพัดชาก็สั่งกับข้าวมาเต็มโต๊ะ ผมน่าจะรู้นะ ไม่น่าปล่อยให้พัดสั่งเล้ย แต่ก็นะ ถ้าไม่ใช่เพราะวันนั้นเธอสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ ผมก็คงไม่มีวันได้รู้จักเธอ ผมยังจำมันได้ดี ภาพที่ผู้หญิงสองคนนั่งทานข้าวด้วยกัน คนนึงสวย หวาน เหมือนคุณหนู อีกคน สวย ใส น่ารัก แต่กินอย่างกับปอบลง





‘เฮ้ย พี่โจดูโต๊ะนั้นดิ สั่งมาซะเยอะเลย พี่ว่าเค้าจะกินกันหมดป่ะ’



‘แล้วแกจะไปยุ่งไรกับเค้าห่ะ ของตัวเองอ่ะ กินๆเข้าไป จะได้รีบกลับบ้านซะที’



‘ไม่ได้หรอกพี่ ผมต้องเข้าไปทำความรู้จักซักหน่อย’





‘เธอๆ สั่งซะเยอะเลย สั่งเผื่อโต๊ะข้างๆด้วยหรอครับ’



‘แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วยมิทราบ’



‘อันที่จริงมันก็ไม่เกี่ยวอะไรหรอกนะ แต่ผมสงสารกระเพาะคุณอ่ะ มันคงจะอึดอัดน่าดูเลย’



‘กระเพาะฉัน ไม่ใช่กระเพาะนาย ไม่ต้องมายุ่ง’



‘โอ้ โห ดุซะด้วย โดนใจจิงๆเลย’



‘เอ่อ ต้องขอโทษแทนน้องพี่ด้วยนะ มันปากหมาไปหน่อยอ่ะ ขอโทษนะครับ ไอว่าน ขอโทษเค้าสิว่ะ’



‘อะไรพี่โจ อย่าหน่า นี่โทรศัพท์เธอใช่ป่ะ’



‘ใช่ ทำไม เฮ้ย นายจะทำไรอ่ะ’



‘ก็เอาเบอร์เธอไง ได้ล่ะ ขอบใจนะ ไว้จะติดต่อกลับไป’





“ว่าน ว่าน”



“คับ”



“เป็นอะไร ทำไมเหม่อบ่อยจัง คิดอะไรอยู่หรอ”



“เอ่อ คิดถึงเรื่องของเราน่ะจ้ะ”



“เรื่องของเรา ??”



“ใช่เรื่องของเรา ก็ตอนที่เราเจอกันครั้งแรกไง ร้านนี้เลย แต่เสียดายที่ว่านจองโต๊ะเดิมไม่ทัน”



“เออเนอะ ตอนนั้นอ่ะ ว่านบ้าชะมัดเลย”



“ก็ตอนนั้นว่านอยากรู้จักพัดนี่”



“แล้วตอนนี้รู้จักแล้วเป็นไงบ้างล่ะ”



“ว่านรู้สึกว่า ว่านคิดผิดนะ ที่อยากรู้จักพัด”



“ว่านอ่ะ” ผมชอบแกล้งให้เธองอนจริงๆเลย พอเธองอนก็ชอบทำแก้มป่อง น่ารักชะมัด



“ค้าบบบบ กินข้าวกันดีกว่าพัด”





- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -





วันนี้ผมไปรับพัดชาที่มหาลัยคับ แต่รออยู่นานแล้วก็ยังไม่มาซะที สายประจำเล้ย





“ว่านนนนนนน” นั่นไง มาแล้ว วิ่งหน้าบานมาเชียว



“นี่ๆ ว่าน อีก 3 เดือนเราก็เรียนจบแล้วเนอะ” จิงสิ อีกไม่นานเราก็จะพ้นจากชีวิตการเป็นนักศึกษาแล้ว



“นั่นสิ พัดคิดจะเข้าวงการบันเทิงเต็มตัวเลยรึป่าว” ที่ผ่านมา พวกเราก็อยู่ในวงการนะครับ แต่เพราะต้องเรียนไปด้วย เลยต้องเรียนอย่างเต็มที่ งานมาทีหลัง



“ก็คงงั้นอ่ะ แล้วว่านล่ะ”



“แต่ว่านไม่อยากให้พัดเข้าวงการเลยอ่ะ”



“ทำไมล่ะ” พัดทำหน้าเศร้า



“ก็ถ้าพัดเข้าวงการไป เราก็จะมีเวลาอยู่ด้วยกันน้อยกว่าเดิม แล้วถ้าพัดไปเจอผู้ชายคนอื่นที่หล่อกว่าว่านอ่ะ”



“อะไร ทีว่านมีงานเดินแบบ เจอสาวๆเยอะแยะ พัดยังไม่ว่าอะไรเลย”



“ง่ะ แต่ว่านก็ไม่ได้สนใจซะหน่อย”



“อย่ามาโกหกเลยหน่า พี่โจเค้าบอกหมดอ่ะ ว่าว่านไปเหล่ใครเค้าไว้บ้าง”



“เฮ้ย อะไรกัน แล้วพัดไม่คิดอะไรบ้างเลยหรอไง หึงอ่ะ หึงเป็นป่ะ” ตกลงยัยพัดรักผมรึป่าวเนี่ย ขนาดรู้ว่าผมไปทำอะไรไว้ ยังไม่ว่า ไม่พูดถึงเลย ชิส์



“ทำไมล่ะ พัดไม่หึงหรอก พัดว่าคนที่ทำตัวอย่างงั้น มันน่ารำคาญ วันๆไม่ทำอะไร หึงเค้าไปทั่ว” ก็จริงของเค้านะ



“แล้วที่สำคัญ พัดเชื่อใจว่าน” ก็เพราะว่าพัดเป็นอย่างนี้ไงครับ ผมเลยรักเธอมากขนาดนี้



“โอ๊ย อย่างนี้ไม่รักไม่ได้แล้วววววววว”



“เฮ้ย ว่าน ปล่อยก่อน มากอดอะไรตรงนี้ คนเยอะแยะ” เออ ผมลืมตัวทุกที ว่าพัดเค้าไม่หน้าหนาเหมือนผม  ^^





- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -





“พัดๆ มาถ่ายรูปกัน” ตอนนี้เราอยู่กันที่สวนรถไฟครับ เพราะว่ามหาลัยของผมกะพัดชา รับปริญญาพร้อมกัน เลยทำให้ผมไปงานรับปริญญาของพัดไม่ได้ แล้วพัดก็มางานรับปริญญาของผมไม่ได้เช่นกัน เราเลยนัดเพื่อนๆพี่ ทั้ง 8 คนมาถ่ายรูปกันที่สวนรถไฟแห่งนี้



“เสียดายเนอะ พี่โจกับโอ๋ไม่ได้มา” พัดพูดขึ้น พูดถึงพี่โจแล้วมันน่าเจ็บใจจริงๆเลย พูดมาได้ว่าไม่อยากเจอใครบางคนเลยไม่มางานรับ

ปริญญาผม



“โอ๋มันไม่สบายอ่ะ พี่เลยไม่อยากให้มา” พี่พาสบอก



“แต่พี่โจน่าจะมาอ่ะ” อ๊อฟพูด



“พี่เค้าอาจจะไม่ว่างก็ได้ ช่วงนี้เห็นบอกว่า งานเยอะ” กุ๊กไก่พูด



“มาๆ ถ่ายรูปกัน” พี่มายตั้งกล้องไว้แล้วรีบวิ่งกลับมาถ่ายรูปหมู่กับพวกเรา





“พัด ว่าน ไปเลี้ยงฉลองที่ไหนกันอ่ะ” น้องเอ๋อพูด อ่าว งงๆๆ น้องเอ๋อ ก็กุ๊กไก่ไงล่ะคับ



“อืมมมม ยังไม่ได้คิดเลยอ่ะ” ผมบอกไป



“ร้านไอบอยไง” พี่มายออกความเห็น แต่พี่บอยหน้าซีด เหอๆๆ



“เฮ้ย เดี่ยวร้านก็เจ๊งพอดีอ่ะ”



“เอาหน่าพี่ นานๆทีหน่า” มิวพูด



“นั่นดิ พี่บอย แค่ 9 คนเองร้านไม่เจ๊งหรอกหน่า” อ๊อฟช่วยพูดอีกแรง



“ใช่พี่บอย ปิดร้านเลี้ยงเลยเหอะ นะๆๆๆ ร้านไม่เจ๊งหรอก นานๆที ^^ นะค้า” ผมกับพัดชาได้แต่ยืนยิ้มทำหน้าตาใสซื่อ หุหุ มีหรือที่กุ๊กไก่พูดขนาดนี้แล้วพี่บอยจะไม่ยอม





~~~~~~~ ฮัดช่า!!! ได้กินฟรีแล้วโว้ยยยย >o< ~~~~~~~





“กุ้งผัดผงกระหรี่ ปลาหมึกนึ่งมะนาว ปลากะพง 3 รส หมูมะนาว แล้วก็ข้าวผัดรวมมิตรจานใหญ่ค่ะ เร็วๆนะพี่บอย พัดหิว” พัดชาสั่งอาหารด้วยความรวดเร็ว ทุกคนอาจจะเห็นว่ามันก็แค่ 4-5 อย่างนะคับ แต่ก่อนหน้านั้น ผมแล้วก็เพื่อนๆพี่ๆได้สั่งไปแล้วคนล่ะอย่าง สองอย่าง รวมๆกับของพัดแล้วก็ เป็น 10 เลยคับ - -“ สงสารพี่บอยที่ตอนนี้ได้แต่ยืน งง กับการสั่งกับข้าวแบบรวดเร็วของพัดชาจัง



“เอ้าพี่ เร็วๆดิ พัดหิว” พัดเร่ง นี่แฟนผมหรอครับ ทำไมตอนหิวน่ากลัวจัง - -\"



“ยัยพัด สั่งมาตั้งเยอะ กินหมดหรอไงจ๊ะ” พี่ตาลพูดหลังจากที่พี่บอยเดินเข้าไปในครัวแล้ว



“ไม่หมด ก็ใส่ถุงกับบ้านดิพี่” - -\" ช่วยบอกหน่อยว่านี่คือแฟนผม



“ว่านๆเรียกโจมานั่งกินข้าวกันเหอะ เรียกมันมาๆ” พี่มายบอกให้ผมโทเรียกพี่โจ



“ผมโทไปเป็น 10 รอบแล้วพี่ ติดแต่ไม่มีคนรับ” ผมบอกไป



“เดี๋ยวอ๊อฟโทให้ก็ได้ครับ” อ๊อฟพูด





โจ : สวัสดีครับ ภาณุพลครับ



อ๊อฟ : พี่โจ นี่อ๊อฟนะ



โจ : ว่าไงอ๊อฟ



อ๊อฟ : พี่โจว่างป่าว มากินข้าวกันหน่อย



โจ : พี่ต้องทำงานอ่ะ



อ๊อฟ : โหยพี่ งานด่วนป่าว ถ้าไม่ด่วนเดี๋ยวค่อยทำก็ได้ มาเหอะๆๆ นะ



โจ : อะไรของแก ทำไมวันนี้ถึงโทมาชวนไปกินข้าวล่ะเนี่ย



อ๊อฟ : ก็วันนี้มันวันรับปริญญาของพัดกะว่านอ่า



โจ : เออใช่ แล้วนั่นอยู่กับใครบ้างล่ะนั่น



อ๊อฟ : ก็อยู่กันครบเลยเนี่ย



โจ : ครบเลยหรอ



อ๊อฟ : อันที่จริงก็ไม่ครบหรอกนะ ขาดพี่โจกะโอ๋อ่ะ



โจ : โอ๋หรอ แล้วทำไมโอ๋ไม่ไปล่ะ



อ๊อฟ : เห็นพี่พาสบอกว่าไม่ค่อยสบายอ่ะ



โจ : หรอ



อ๊อฟ : อื้ม แล้วนี่ตกลงจะมาป่าว



โจ : ดูก่อนแล้..............



อ๊อฟ : อะไรนะ จะมาใช่ป่ะ เจอกันที่ร้านพี่บอยนะ รีบๆมาล่ะพี่





“ว่าไงๆ” ทุกคนแย่งกันถาม



“คือพี่โจเค้าบอกว่า ต้องดูก่อนอ่ะครับ แต่พี่เค้ายังพูดไม่จบผมเลยบอกให้มาเจอกันที่ร้านพี่บอยอ่ะครับ” อ๊อฟบอก



“อ่า ตกลงมันจะมามั้ย - -\" ” พี่พาสครับ ผมก็สงสัยเหมือนพี่อ่ะแหละ



“ข้าวผัดมาแล้วคร้าบบบบบบบบ” อ่า พี่บอยยกข้าวผัดออกมาแล้ว



“พัดกินดิ อยากกินไ.........” ผมยังพูดไม่จบเลยครับ พัดชานั่งสวาปามข้าวผัดอย่างเอร็ดอร่อย



“ว่าน กินดิ อร้อยอร่อย แค่กๆๆ โอ๊ย น้ำๆๆๆ ข้าวผัดติดคอ”



“เฮ้ย พัดไม่ต้องรีบก็ได้ เอ้านี่ น้ำ” เปรี้ยวนั่งลูบหลังพัด แล้วส่งน้ำให้ ชิส์ แย่งหน้าที่ผมได้ไงเนี่ย ToT ผมอยากลูบหลังให้พัดนะ



“เปรี้ยว ถอยออกมาเถอะ ว่านเค้ามองตาขวางแล้ว” จะบ้าหรอไออ๊อฟ ผมหรอมองตาขวาง (- - )( - -)(- - ) ม่ายจิงๆๆ



“มาแล้วคร้าบบบบบบบบบบ” เฮ้ยพี่โจมาแล้ว รวดเร็วมาก





“อ้าวพี่ มาเร็วมากอ่ะ”



“เออ หวัดดีคับทุกคน” พี่โจทัก



“เฮ้ย พี่โจ๊ คิดถึงอ่ะ” กุ๊กไก่ถลากระโดดขี่หลังพี่โจ



“ไอกุ๊กไก่ ลงไปๆ พี่บอยเค้าจะกินหัวพี่อยู่แล้ว” อ่านะ จิงๆด้วย พี่บอยทำหน้าหย่างกะจะกินพี่โจ



“ไงพี่ห้อย” ไม่ต้องบอกเลยว่าใคร



“ว่าไง ไอเตี้ย” - -\"



“ง่ะ ผมไม่ได้เตี้ยนะ แค่ตัวเล็กเฉยๆ” มันยังเถียงข้างๆคูๆเนอะ



“ว่าไงโจ ไม่เจอตั้งนาน ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนะ” พี่มายพูด อืม ใช่ ผมก็ว่าดูพี่โจเค้าเป็นผู้ใหญ่ขึ้น



“อ่าครับ เออ ไอว่าน พัด ยินดีด้วยนะ เรียนจบแล้วจะแจกการ์ดเมื่อไหร่ล่ะ”



“การ์ดไรพี่โจ” พัดเงยหน้าขึ้นมาจากจานข้าวผัดแล้วถามพี่โจ



“การ์ดแต่งงานไง”



“พรืดดดดดดดด” งงๆๆ งงล่ะสิว่าเสียงอะไร ไม่มีไรหรอก พัดสำลักข้าวผัด



“จะบ้าหรอพี่”



“เฮ่ย ไม่บ้าอ่ะ ก็เห็นคบกันมาตั้งนานแล้ว” จิงของพี่โจเค้านะ เราคบกันมาตั้งแต่ผมอยู่ ม.5 อืมๆๆ 6 ปีแล้วนะเนี่ย



“ใช่ๆๆๆ” เสียงสนับสนุกจากพี่มาย พี่พาส และอีก ฯลฯ



“พัดจ๋า เราจะแต่งกันเมื่อไหร่ดีจ๊ะ” ผมพูดแล้วเข้าไปโอบไหล่พัด



“คนบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่พูดด้วยแล่ว กินข้าวดีกว่า ชิส์” ฮ่าๆๆๆๆ ยัยพัดหน้าแดงด้วย น่ารักจัง



“ฮ่าๆๆๆๆๆ พัดเนี่ย เขินแล้ว ตลกจางงงงงงง” กุ๊กไก่พูดแล้วก็องค์ลงอยุ่คนเดียว - -\" เอ่อ พี่บอยครับ พาแฟนพี่ไปเก็บหลังร้านทีคับ





พวกพี่มาย พี่พาส พี่ตาล มิว กำลังนั่งคุยกะพี่โจอยู่เพราะไม่ได้เจอกันนาน พี่บอยกะกุ๊กไก่ก็หลบไปสวีตวีดวิ้วกัน 2 คน อ๊อฟกะเปรี้ยว ไปช่วยกันล้างจานหลังร้าน เออ ไอ 2 คนนี้มันคบกันตอนไหนเนี่ย ผมตกข่าวไปได้ไง งง

ช่างเหอะ ตอนนี้ผมกับพัดชาอยู่ที่สวนหน้าร้านครับ บรรยากาศดีจัง ชอบๆๆ





“ว่าน นายว่านนนน” อ่ะจึ๋ย ทำไมพัดทำหน้างั้นล่ะ



“จ๋า ว่าไงจ๊ะพัด”



“เรียกตั้งหลายครั้ง ไม่ได้ยินหรอ” ง่า กลัวแล้วๆ อย่าทำหน้ายักษ์ใส่จิ



“เอ่อ ได้ยินจ่ะ ได้ยิน”



“ได้ยินแล้วทำไมไม่พูดล่ะ มัวแต่คิดถึงสาวที่ไหนอยู่” อ๊ะ ยัยพัดงอนหรอเนี่ย



“จะมีสาวไหนล่ะ ก็สาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าว่านนี่ไง” อย่าทำเป็นหันหน้าหนีเลยพัด เห็นนะว่ายิ้มอ่ะ



“แหมๆ ช่วงนี้งอนบ่อยจังนะ เป็นอะไรห่ะ” ผมเข้าไปกอดพัดจากด้านหลัง แต่ทำไมคราวนี้ยัยพัดไม่โวยวายล่ะเนี่ย



“ถ้าพัดไม่อยู่ ว่านจะเหมือนเดิมมั้ย”



“หมายความว่าไงจ๊ะ” ผมดึงพัดให้หันหน้ามา



“คือ พัด พัดต้องไปถ่ายละครที่ฮ่องกงอ่ะ” O_O ฮ่องกง



“ฮ่องกงหรอ แล้วพัดเล่นละครตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมว่านไม่รู้”



“เอ่อ พัดขอโทษนะ พัดเพิ่งรับงานนี้อ่ะจ่ะ พัดอยากลองเล่นละครดูบ้างอ่ะ ว่านคงไม่โกรธนะ” ไม่โกรธหรอ พัดนึกว่าผมเป็นหินเป็นปูนไม่มีความรู้สึกหรือไง



“แล้วทำไมพัดไม่บอกว่านก่อน” เฮ้ย ทำไมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ล่ะ อย่าเพิ่งร้องนะพัด



“ก็ พัดเพิ่งรับงานเมื่อวานก็เลยเพิ่งบอกว่านวันนี้”



“เฮ้อออ ช่างเหอะ แล้วพัดจะไปวันไหนล่ะ” ไหนๆพัดเค้าก็รับงานไปแล้ว คงห้ามไม่ได้หรอก



“เอ่อ คือออออ คือ พรุ่งนี้อ่ะจ่ะ”



“ห๋า พรุ่งนี้” พรุ่งนี้หรอ พัดเห็นผมเป็นอะไรเนี่ย คิดจะไปก็ไป



“เฮ้ยไอว่าน เป็นไรว่ะ เสียงดัง”



“พี่โจ คือว่า ว่านเค้าคงจะโกรธพัดอ่ะค่ะ พั....”



“ไม่ได้จะโกรธนะ ว่านโกรธเลยแล่ะ พัดเห็นว่านเป็นอะไรอ่ะ คิดจะไปก็ไป ไม่บอกกันก่อนเลย”



“เฮ้ย ว่าน ใจเย็นก่อนหน่า แล้วว่าไงล่ะพัด จะไปไหนหรอ”



“คือ พัดต้องไปถ่ายละครที่ฮ่องกงอ่ะค่ะ”



“อื้ม แล้วทำไมว่านเค้าต้องโวยวายด้วยล่ะ”



“พัดต้องไปพรุ่งนี้ค่ะ”



“ไม่เห็นจะมีไรเลยไอว่าน พัดแค่ไปถ่ายละครเอง วันไหนนะพัด”



“พรุ่งนี้ค่ะ”



“พัดก็แค่ต้องไปฮ่องกงพรุ่...... ห๊ะ พรุ่งนี้” ดูดิ ขนาดพี่โจยังตกใจเลย แล้วผมอ่า ผมล่ะ ToT  



“เอ่อ พรุ่งนี้กี่โมงล่ะ” ดูเหมือนพี่โจจะตั้งสติได้แล้ว



“7 โมงครึ่ง” OoO 7 โมงครึ่ง



“พัด ทำไมไปเช้าขนาดนั้นอ่ะ แล้วพัดจะเตรียมตัวทันหรอ นี่มัน 3 ทุ่มกว่าแล้วนะ กระเป๋าจัดรึยัง แล้ว…”



“ว่านนนนนน ว่านไม่โกรธพัดใช่มั้ย” โอ๊ยยย จะไปโกรธเธอได้ไงล่ะ ยัยเบ๊อะ โกรธเธอไม่เคยเกิน 15 นาทีเลยให้ตาย นี่ผมโดนเธอครอบงำแล้วใช่มั้ยเนี่ย



“อ่ะๆ คุยกันเองล่ะกัน” พี่โจพูดแล้วเดินออกไป



“เฮ้อ ว่านไม่โกรธแล้ว แต่วันหลังถ้าพัดจะไปไหนต้องบอกว่าก่อนนะ ไม่ใช่ว่าไปพรุ่งนี้ แล้วบอกวันนี้ รู้ป่าว”



“จ้า”



“แล้วนี่พัดจัดกระเป๋ารึยัง”



“ยังเลย”



“งั้นเดี๋ยวว่านไปส่งพัดที่บ้านเลยนะ จะได้รีบกลับไปพักผ่อน”







“ทุกคนนนนน ผมกับพัดกลับก่อนนะ” ผมเข้าไปบอกพวกที่อยู่ในบ้าน



“ทำไมรีบกลับล่ะ”



“อ๋อ พรุ่งนี้พัดต้องไปฮ่องกงแต่เช้าน่ะครับพี่พาส” ผมบอกไป ดูเหมือนทุกคนจะตกใจ แต่น้อยกว่าผมนะ - -\"



“อ้าวหรอ โชคดีนะพัด”



“ค่ะพี่พาส”



“โชคดีนะ” ทุกคนพูดพร้อมกัน



“ขอบคุณค่ะ พัดกลับก่อนนะค่ะ”





- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -





“พัดไปนะค่ะพ่อ แม่” พัดพูดแล้วยกมือไหว้คุณพ่อคุณแม่ ตอนนี้เราอยู่กันที่สนามบินครับ มีผม พ่อกะแม่ของพัด แล้วก็ทีมงาน ดารา-นักแสดง ที่จะต้องไปถ่ายละคร



“จ้า โชคดีนะลูก แล้วรีบกลับมานะ” พัดคุยกับพ่อแม่ซักพักแล้วก็เดินมาหาผม



“ว่าน พัดไปแล้วนะ” พัดพูด ผมดึงพัดเข้ามากอด



“พัด รักษาสุขภาพด้วยนะ นอนห่มผ้าด้วยล่ะ แล้วก็คิดถึงว่านบ้างน้า”



“เอ่อ จ้ะๆๆ ว่านเองก็เหมือนกันนะ พัดไม่อยู่ก็อย่าไปจีบใครล่ะ”



“น้องพัดค่ะ อ้าวน้องว่าน” พี่คนนั้นมองผมกับพัดสลับกันไปมา เออใช่ ผมลืมไปเลยว่ามีน้อยคนนักที่จะรู้ว่าเป็นแฟนกัน ตายล่ะคราวนี้ นักข่าวเพียบเลยด้วย



“เฮ้ย นั่นพัดชากับว่านหนิ” นั่นไงครับ มาแล้ว มากันเป็นพรวนเลย พรุ่งนี้เช้ารูปที่ผมกับพัดกอดกันต้องไปอยู่ในหน้าหนังสือพิมพ์แน่ ผมกับพัดผละออกจากกันทันที แต่ก็คงจะช้ากว่าพี่ๆนักข่าว ที่ตอนนี้กระหน่ำกดชัตเตอร์อย่างเมามันส์แหงๆ ผมกับพัดได้แต่ยิ้มแห้งๆให้กัน



“น้องพัดเป็นแฟนกับว่านหรอค่ะ”



“พี่พัดค่ะ พี่พัดเป็นแฟนกับพี่ว่านหรอค่ะ”



“โธ่เอ๊ย พัดชาของกุ มีแฟนซะล่ะ”





หลายเสียงดังขึ้นเมื่อเห็นผมกับพัดชาอยู่ด้วยกัน ทั้งเสียงนักข่าวและเสียงแฟนคลับของพัด ทั้งเห็นด้วยที่ผมเป็นแฟนกับพัดและไม่เห็นด้วยก็มีเช่นเดียวกัน แต่ใครไม่เห็นด้วยก็ช่วยไม่ได้นะครับ เมื่อผมยกหัวใจให้พัดไปแล้ว และผมก็เชื่อว่า พัดเอาหัวใจมาฝากไว้ที่ผมเหมือนกัน^o^







$$$$%%%%&&&&#### คลื่นสีเขียว ####&&&&%%%%$$$$





ตอนพิเศษมาแว้ววววววววววววววววววววววววววว



เป็นไงมั่งอ่ะค่ะ



ดีมั้ยอ่า รึว่า น่าเบื่อ



เม้นท์กันหน่อยเน้อ ^^









^__________________________^







ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะค่ะ



ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ ^^