~af 2~

ลำดับตอนที่ #17 : ~บทสรุปของเรื่องราว~

คณะ นิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัย xxxx





“เฮ้ยๆ โอ๋ เลิกเรียนแล้วไปไหนป่ะ”กั้ง 1 ในเพื่อนซี้ของโอ๋ที่มหาลัยถามขึ้น



“ไปทำงาน”



“แกนี่ยังขยันไม่เลิกเลยนะ”



“ในโลกนี้ไม่มีใครขี้เกียจเท่าแกแล้วไอกั้ง ไปๆๆ ก่อนกลับไปกินไอติมกันก่อนดีกว่า” โอ๋พูดแล้วเดินลงมา กั้งรีบวิ่งตาม ระหว่างทางที่เดินไปโรงอาหารของคณะ กั้งกับโอ๋ก็เดินคุยกันไปเรื่อยๆ



“ไอโอ๋ ถามจิงเหอะ แกมีแฟนยังว่ะ” กั้งถาม ทำเอาโอ๋คิดหนัก ‘จะตอบมันว่าไงดีว่ะ พี่โจนี่ใช่แฟนเรารึป่าวเนี่ย’



“ถามไปเพื่ออะไรห่ะ” โอ๋รีบเดินเข้าไปในโรงอาหาร แล้วตรงไปยังร้านไอติมทันที แต่กั้งก็เดินตามมาถามต่อ



“ว่าไงล่ะแก ตกลงมียัง”



“เอา ช็อกโกแล็ตใส่โคนค่ะ ไอกั้ง ทำไมอยู่ดีๆแกถึงถามเรื่องนี้ขึ้นมาห๊ะ”



“อ้าว ก็เห็นแกแกร่งเกินหญิงอย่างงี้ ก็เลยอยากรู้ว่ามีคนกล้าจีบแกรึป่าวก็แค่นั้นแหละ ป้าๆ เอามะนาวใส่โคนครับ” ทั้งคู่มานั่งกินไอติมที่โต๊ะใกล้ทางเข้า-ออก ของโรงอาหาร





~จะโกรธจะเคืองกันอย่างไร ให้ดีต่อกันไว้ แม้เลิกกั........~





โอ๋ : ฮัลโหล



โจ : น้องโอ๋ อยู่ไหนอ่ะ เดี๋ยวพี่ไปหา



โอ๋ : อยู่มหาลัย ไม่ต้องมาหรอก



โจ : ก็พี่อยู่ที่มหาลัยโอ๋แล้วไง ว่าไงอยู่ตรงไหนอ่ะ เดี๋ยวเดินไปหา



โอ๋ : ไม่ต้องๆๆ ถ้าอยากเจอก็ไปเจอกันที่ร้านพี่บอยนะพี่ แค่นี้ก่อนนะ





โอ๋รีบวางโทรศัพท์ ไม่อยากให้โจมาหา เพราะถ้ากั้งรู้ คงต้องเอาเรื่องที่มีหนุ่มมาตามจีบ มาล้อโอ๋แน่ๆ





“ใครอ่ะ โอ๋” กั้งถามทันทีที่โอ๋วางโทรศัพท์



“จะรู้ไปเพื่อ??” แล้วโอ๋ก็นั่งกินไอติมต่อไป





“เดี๋ยวนี้เค้านิยมกินไอติมทางเส้นผมรึไงว่ะ”



“ทำไม”



“ก็ผมแกเลอะช็อกโกแล็ตหมดแล้ว มานี่เดี๋ยวเช็ดให้” กั้งพูดแล้วเช็ดให้โอ๋ ขณะนั้นก็มี มือ มือหนึ่งมาจับไหล่กั้งเอาไว้



“พี่โจ!!!”





~ตุ้บ~





โจกระชาก กั้ง จนตกจากเก้าอี้





“เฮ้ย ไอกั้ง” โอ๋ร้องขึ้นอย่างตกใจ เมื่อเห็นเพื่อนของตัวเองลงไปนอนที่พื้น



“มันเป็นใคร” โจตะคอก



“พี่โจไม่มีสิทธิ์มาตะคอกใส่โอ๋ แล้วทำกับเพื่อนโอ๋อย่างนี้นะ” โอ๋เสียงดังใส่โจ



“ทำไม เป็นห่วงมันมากหรอไง”



“ทำไมโอ๋จะเป็นห่วงเพื่อนตัวเองไม่ได้” ตอนนี้คนทั้งโรงอาหาร หันมามองทั้งคู่เป็นจุดเดียว กั้งยังคงนั่งอยู่ที่พื้น มองโจอย่างสงสัย



“ทำไมอ่ะ ทำไมโอ๋ไม่ห่วงพี่บ้าง พี่อุตส่าห์มาหาโอ๋ถึงที่มหาลัย แล้วทำไมโอ๋ถึงไม่ยอมมาเจอพี่ เพราะอะไร ห๊า เพราะอะไร” โจเขย่าตัวโอ๋อย่างแรง กั้งต้องรีบขึ้นมาช่วย



“พี่ครับ ผมว่าเราค่อยๆพูดกันดีกว่านะครับ” กั้งพยายามแกะมือโจออกจากตัวโอ๋ แต่กลับโดนโจผลักออกไปอีก



“พี่โจ มันจะมากไปแล้วนะ อย่ามาทำอย่างนี้กับเพื่อนโอ๋นะ แล้วทำไมโอ๋ต้องห่วงพี่ด้วย พี่เป็นใคร ทำไมโอ๋ต้องห่วง” คำพูดของโอ๋ทำเอาโจอึ้ง ในที่สุด โจ ก็ตัดสินใจได้



“นั่นสิเนอะ พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับโอ๋ซะหน่อย จะเป็นจะตายยังไงก็ไม่มีใครสนใจอยู่แล้วหนิ ถ้าที่ผ่านมาพี่ทำตัวน่ารำคาญก็ขอโทษด้วยล่ะกัน ต่อไปนี้ถ้าโอ๋ไม่อยากเจอพี่ พี่ก็จะไม่มาให้โอ๋เห็นหน้าอีก” โจมองโอ๋ และ กั้ง เล็กน้อย แล้วเดินออกจากโรงอาหารไป  









2 ปีผ่านไป





พัดชากับว่าน กำลังจะเรียนจบ อ๊อฟกับเปรี้ยวก็รักกันดี ทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่สุดท้ายอ๊อฟก็เป็นคนง้อร้านของบอย ก็เป็นที่รู้จักมากขึ้นและมีพนักงานเพิ่มมาอีกคนนึง กุ๊กไก่นั่นเอง พี่พาส หลังจากปล่อยชีวิตให้ผ่านไปวันๆมา 2 ปี ในที่สุดก็ได้เป็นนักดนตรีและนักแต่งเพลง สังกัดค่ายเดียวกับมาย ลูกตาล หลังจากได้ปริญญาตรีแล้วก็มีโครงการไปเรียนต่อปริญญาโทด้านกฎหมายที่อเมริกาทันที มิวก็วางแผนจะไปเรียนด้าน ธรณีวิทยา ตามที่ตัวเองชอบเช่นเดียวกัน โอ๋ ตั้งแต่ที่โจไปหาที่มหาลัยคราวนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย โอ๋จึงหันมาตั้งใจเรียนอย่างเต็มที่ แล้วก็มีสิทธิ์จะได้เกียรตินิยมกับเค้าด้วย ด้านโจ เรียนจบแล้ว และหลังจากวันนั้นที่มีปัญหากับโอ๋ ก็ไม่คิดจะมีความรักและมอบความรักให้กับใครอีกเลย











%%%%&&&&$$$$$####คลื่นสีเขียว####$$$$$&&&&%%%%





อย่าเพิ่ง งง น้า



ว่าทำไมจบง่ายๆอย่างงี้



ต้องติดตามกันในตอนพิเศษนะค่ะ ^^



ตอนนี้กำลังเร่งแต่งอยู่



รอหน่อยน้า ^^



กำลังใจกลับมาอีกครั้ง



เพราะคนๆหนึ่ง



เค้าทำให้เราได้รู้ว่า



เวลาทำอะไรแล้ว ต้องทำให้เต็มที่ ทำให้มันดีที่สุด



^^





^_____________________^





ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะค่ะ





ขอบคุณทุกกำลังใจ





แล้วก็ ขอบคุณ พี่อ๊อฟ ที่ทำให้เราคิดได้แล้วกลับมามีกำลังใจในการแต่งเรื่องนี้อีกครั้ง ^^