คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เชื่อใจ
เมื่อวานทั้งวันผมต้องอยู่กับทงแฮตั้งแต่เช้า ตอนเย็นทงแฮก็มาส่งผมที่บ้านถูกพี่โซราแล้วแม่แซวจนได้ เหมือนกันจริง ๆ วันนี้ทงแฮก็บอกว่าจะมารับผมไปโรงเรียนแล้วตอนเย็นก็ต้องไปบ้านพี่ฮีชอลอีกเพราะว่าพี่แกนั้นกินเลี่ยงอีกแล้ว เฮ้น ผมละสงสารป๋าจริง ไ เลย ผมทานข้าวเช้าเสร็จรถคันหรูก็เข้ามาเทียบหน้าประตูแล้วตามมาด้วยเจ้าของรถที่เดินลงมา ผมรีบเดินออกไปหาแต่
“ทงแฮมารับฮยอกหรอ มาเช้าจังนะ” พี่สาวผม ที่พอเห็นทงแฮลงมาก็วิ่งออกมารับก่อนผมที่เป็นแฟนเสียอีก ผมส่งสายตาเคือง ๆ ไปให้ทงแฮ แต่ทงแฮกลับเล่นกับพี่โซราอย่างไม่เชื่อฟังผม
“ครับวันนี้ฮยอกมีสอบเช้านะครับเลยมารับเช้าหน่อย”ทงแฮบอกพร้อมยิ้มที่ทำเอาพี่สาวผมออกมาอาการ สัตว์มีนอออกทันที (พี่สาวหนูออกจะน่ารักนะฮยอก- writer) ผมเดินผ่านหน้าสองคนที่ยืนกอดแขนกอดขากันอยู่อย่างมาสนใจผมจงใจปิดประตูรถเสียงดัง ปัง!!!
“ผมไปนะครับ” ทงแฮหันมามองผมไม่รู้ว่าห่วงรถหรือว่ารู้ว่าผมโมโหมันกันแน่รีบโค้งให้คุณแม่แล้วรีบขึ้นมา ขับรถออกมาทันที
“หึงหรอ” จากที่เงียบมานานทงแฮก็เปิดปากเอ่ยออกมาทำลายความเงียบ
“.......................”ผมไม่ตอบ หันหน้าออกไปมองข้างนอกอย่างไม่สนใจ
“นี่ ฮยอกแจ”ทงแฮ คว้ามือผมไปจับแต่ผมดึงออก
“.....................”
“ฉันก็ไม่ได้เป็นคนเริ่มนะ แล้วนั้นก็พี่นาย”
“แล้วฉันมองนายให้นายหยูดทำไมไม่หยูดยังจะเล่นด้วยอยู่ด้วย”ผมหันกลับมามองหน้าทงแฮอย่างเคือง ๆ แล้วหันกลับไปมองอีกทางอย่างเดิม
“ก็ฉันอยากรู้ว่านายจะมีปฏิกิริยายังไงเวลาฉันเล่นกับคนอื่นนะ”
“แล้วรู้หรือยัง”ผมถามเสียงห้วน
“รู้แล้วคร้าบ ทงแฮรู้แล้วคร้าบ จะไม่ทำอีกแล้วนะ” ทงแฮดึงมือผมเข้าไปกุมไว้อีกครั้งนี้ผมไม่ขัดขืนจนมาถึงโรงเรียนผมเตรียมตัวเปิดประตูแต่ทงแฮรั้งมือผมไว้
“มีอะไร จุ๊ฟ “ ทงแฮดึงผมเข้าไปจูบแต่ไม่ได้ลุกล้ำอะไรแล้วผละออก
“ตั้งใจเรียนละตอนเย็นจะมารับไปบ้านพี่ฮีชอล เลิดแล้วรีบลงมานะ” ทงแอเอ่ยเสียงนุ่มทำเอาผมยิ้มออกมาทันที
“รู้แล้วน่า ไปนะ นายก็ไปได้แล้วนะ บาย ตั้งใจเรียนละ” ผมลงรถ ยืนรอจนทงแฮออกรถไปผมจึงเดินเข้าโรงเรียนไป นับวันที่ผมได้ใกล้ชิดกับทงแฮความรู้สึกมันชัดเจนแล้วจนมันมากขึ้น จนกล้าพูดว่า รัก ได้แล้วละ
“ฮยอกแจ ทางนี้ ทางนี้”ผมหันไปตามเสียงเรียกแล้วเดินไปหาทันที อยู่กันพร้อมหน้าเชียวนะ
“มาเช้ากันจังนะ”
“ก็วันนี้มีสอบนี่มาสายก็โดนอ่ะดิ”ซองมินพูด อย่างเซ็ง ๆ
“ เอาน่า ไปเถอะเดี๋ยวก็สายจริง ๆ หรอก อีก 15 นี่เองนะ”รยออุคเดินนำออกมา ยังห้องที่ใช้สอบ
“เฮอะ เธอดูสิว่าใครมา”ผมที่กำลังเดินเข้าห้องสอบต้องหยุดชงักเมื่อได้ยินเสียงเสียงหนึ่ง
“แมวขโมยไงละ ชอบแย่งของชาวบ้าน ไม่มีใครเอาละสิถึงอ่อยของคนอื่นเค้านะ”ผมรู้จักยัยนี่ ยัยนี่ชอบทงแฮแต่ทงแฮไม่เล่นด้วยปากเลยว่างละมั้ง ผมเลือกที่จะเดินเข้าไปสอบเพื่อเลี่ยงการมีเรื่อง
“พี่ทงแฮนะเค้ารักใครไม่นานหรอกนะอย่าได้ใจไปละ” รักใครได้ไม่นานงั้นหรอ ผมชงักอีกครั้งกับคำพูด
“ฮยอกแจ”ซองมินที่เดินตามผมมาเรียกผมให้เดินไปนั่งที่เพราะว่าใกล้เวลาสอบแล้วผมรีบทำข้อสอบได้บ้างไม่ได้บ้างเพราะผมคิดแต่คูดนั้นจึงไม่ค่อยมีสมาธิในการสอบมากนัก
“หมดเวลาสอบ วางปากกาแล้วส่งข้อสอบ”อาจารย์ที่คลุมสอบประกาศหมดเวลาผมลุกไปส่งเป็นคนแรกแล้วเดินไปรอพวกซองมินที่หน้าห้อง
“ฮยอกแจทำไมรอบนี้ถึงเสร็จเร็วจัง หรือว่าคิดเรื่องทงแฮ นายเชื่อยัยพวกนั้นหรอ”คิบอมที่เดินออกมาหาผมเอ่ยขึ้น
“นายก็รู้ว่าทงแฮมีนิสัยเป็นไงก่อนที่จะคบกับฉันแล้วนายให้ไม่ให้ฉันคิดมากหรือไง”ผมบอกออกไปตามความจริงไม่ปิดบังเพราะผมรู้ดีว่ายิ่งปิดคิบอม เรียวอุค หรือแม้แต่ซองมินก็ดูออกแล้วต้องคาดคั้นผมอยู่ดี
“เชื่อคำพูดแบบนี้ไปถามทงแฮเองดีกว่าไหมอย่างน้อยถ้าทงแฮบอกเองนายจะได้เบาใจบ้าง”
“อือ”
“ไปเถอะพวกนั้นมารอแล้ว ซีวอนโทรมาตอนสอบเสร็จพอดี”คิบอมว่าแล้วกอดคอผมเดินไปพาพวกทงแฮ คิบอมถึงจะคอยกัดกับผมแต่ถ้ามีเรื่องอะไรคิบอมจะเข้ามาช่วยเสมอ ผมเดินมาหน้าโรงเรียนก็เจอทงแฮยืนยิ้มปากจะฉีกมาให้ แต่ผมไม่มีอารมณ์ยิ้มหรอกผมผละจากคิบอมแล้วไปขึ้นรถทงแฮด้วยความเงียบตลอดทาง ทงแฮพยายามถามแต่ผมไม่อยากตอบจนมาถึงบ้านพี่ฮีชอลผมลงไปทางด้านในเพราะผมไม่อยากที่จะอยู่กับทงแฮตอนนี้
“ไงฮยอก ทำไมทำอย่างนั้นละ”พี่ฮีชอลที่เห็นผมเดินเข้ามาก็ทักทันที
“ปล่าวพี่ ว่าแต่มีอะไรให้ทำบ้างอ่ะ”ผมเลี่ยงที่จะตอบคำถามดินเข้าไปหาอะไรทำ ถ้าผมอยู่เฉย ๆ ผมต้องคิดฟุ้งซ่าน แน่ ๆ
“ล้างผักให้หน่อย”พี่ฮีชอลบอกแล้วเดินไปหยิบผักมาให้ผม นิดหน่อยก็ได้ดีกว่าไม่มีอไรทำ
DONGHAE TALK
ผมไม่รู้ว่าฮยอกแจเป็นอะไรตั้งแต่หน้าโรงเรียน ผมยิ้มให้ก็ไม่ยิ้มตอบ ขึ้นรถมาผมถามก็ไม่ตอบไม่มองหน้าจนมาถึงบ้านพี่ฮีชอลยังไม่มองหน้า พูดก็ไม่พูดสักนิด จนผมรู้สึกไม่ดี ผมเดินไปนั่งรวมกับพวกป๋าที่นั่งดื่มกันแล้ว
“เป็นไรไอ้ทงแฮ”ป๋าที่เห็นผมนั่งถอนหายไปยาวจึงถามขึ้น
“ปล่าวพี่” ผมตอบแล้วหยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกรวดเดียว
“เฮ้ยยย กูว่ามึงมีอะไรแล้วละแดกหมดทีเดียวแบบนี้นะ”พี่เยซองที่เอ่ยขึ้นมาเมื่อผมกเหล้าหมดแล้ว
“มีอะไรบอกได้นะมึง”ซีวอนตบไหล่ผมสองสามทีเพื่อให้กำลังใจ
“ฮยอกอ่ะไม่คุยกับกูตั้งแต่ไปรับแล้ว”
“กูว่าแล้วถ้าไม่มีอะไรมึงไม่แดกแบบนี้หรอก มึงไปควงหญิงเห็นหรือปล่าวเค้าถึงไม่พูดกับมึงนะ”ป๋าเอ่ยออก ผมมีใครที่หนละตั้งแต่ฮยอกตกลงคบกับผมผมก้ไม่ได้ยุ้งกับใครเลย
“มีที่ไหนละ ผมก็มีฮยอกแจคนเดียวนี่แหละ”
“แล้วจะเรื่องอะไรละ”
“มาแล้ว อาหารมมาแล้ว”เสียงพี่ฮีชอลดังขัดก่อนการสรทนานั้นจะจบฮยอกแจก็เดินมาด้วยแต่กลับไปนั่งกับพี่ฮีชอล
“ทำไมไม่ไปนั่งข้างทงแฮละ”พี่ฮีชอลบอกฮยอกแจ ฮยอกหันมามองผมแล้วหันไปตอบพี่ฮีชอล
“นั่งนี่แหละ ดีแล้ว ตรงไหนก็เหมือนกัน”ฮยอกบอกทำเอาผมนิ่งฮยอกไม่เคยเป็นแบบนี้นิ ผมเลยยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มทีเดียวลวด
“เบา ๆ ดิ เดี๋ยวก็เมาหรอกมึง”คยูฮยอนบอกผม
“มึงคิดว่ากูเคยเมาหรือไง”จริง ๆ ผมคอแข็งจะตายไม่ต้องกลัวมาจะเมานะ
“เอาละ ตามสบาย กินได้แต่อย่ามากนักละ”พี่ฮีชอลบอกผมทั้งวงดื่มกันอย่างเฮฮามีแต่ฮยอกที่นั่งเงียบยิ้มบ้างเป็นบางทีผมรอบมองตลอดอยากรู้ใจจะขาดว่ามีเรื่องอะไรจนเวลาผ่านไป 22.26 น. ยังนั่งดื่มกันผมที่ลดการดื่มลงมาเพราะลืมไปว่าพาฮยอกแจมาด้วย
“พี่นี่ก็ดึกแล้วผมกลับก่อนนะ”ฮยอกแจบอกพี่ฮีชอลที่นั่งข้าง ๆ
“จะกลับแล้วหรอ ทงแฮขับรถไหวไหม”พี่ฮีชอลที่ถามฮยอกแจแล้วหันมาถามผม
“ผมไม่ได้เมานะพี่”ผมตอบแล้ววางแก้วเหล้าลง
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมกลับเองไปนะฮะ”ฮยอกแจไม่ฟังเสียงค้านใด ๆ รีบเดินออกไปทันทีผมจึงรีบตามออกไป
“อะไรสองคนนั้นนะ”
ผมเดินตามฮยอกแจแล้วรั้งแขนเล็กนั้นไว้ให้หยุดแต่ฮยอกแจกลับสบัดแขนออกแล้วเดินต่อผมทนไม่ไหวแล้วเหมือนกันรวบตัวฮยอกแจขึ้นแล้วยัดใส่รถทันที ผมออกรถตรงไปที่คอนโดผม
TBC
ความคิดเห็น