คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ขึ้นห้องดีดีเปนแฟนซะงั้นอ่ะ
ผมเดินสำรวจห้องของทงแฮทุกซอกทุกมุมไม่ใช่ว่าผมเป็นคนสอดรู้สอดเห็นนะแต่ถ้าเข้ามาในห้องของคนอื่นโดยเฉพาะห้องของคนที่เราอยากรู้เรื่องของเค้าเนี่ยมันต้องสืบ(นั้นแหละเค้าเรียกกว่าสอดความหมายใกล้เคียงกับอยากรู้อยากเห็นค่ะลูกฮยอก-chovyelf) เมื่อผมตรวจเสร็จผมก็มานั่งดูทีวีผมเปิดดูไปเลื่อย ๆ
“หิวหรือยัง”ทงแฮเดินออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวแล้วผ้าอีกผืนที่เช็ดผมเดินออกมานั้งข้าง ๆผม
“แต่งตัวให้มันเรียบร้อยเลยไป” ผมหันไปว่าไล่ทงแฮไปแต่งตัวผมก็กลับมาสนใจทีวีต่อทันทีแต่ทงแฮมันก็ไม่ได้ฟังผมอยู่แล้วยังนิ่งแล้วส่งผ้าที่เช็ดผมมาให้ผม
“อะไร”
“เช็ดผมให้หน่อย”
“หัวตัวเองก็ทำเองดิ”
“เมื่อยอ่ะเร็ว ๆ “ทงแฮยัดผ้าใส่มือผมแล้วนั้งหันหลังมาให้ผมทันทีให้เช็ดใช่ไหมได้ ฮยอกแจจัดให้(หนัก) เลย
“โอ๊ย!!!!!!!! เจ็บนะ โอ๊ย!!!!!!!!”ทงแฮร้องลั้นทำไมนะหรอให้ผมเช็ดผมก็ทำแต่แค่ออกแรงมากไปหน่อยผมเช็ดผมแรงจนหัวของทงแฮโยกไปมาเจ้าตัวก็ร้องไม่หยุด
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ แห้งหรือยังนะเอ๊ะ... สงสัยยังไม่แห้ง ฮ่า ๆ ๆ “เฮอะคิดว่าตัวเองทำเป็นคนเดียวหรือไง ผมกำลังคิดด่าในใจจังหวะนั้นทงแฮหันมารวบมือรวบเอวผมลงไปนอนบนโซฟาที่นั่งอยู่
“ฮ่ะ ออกไปนะ”ผมดันอกทงแฮให้ออกแต่มันไม่ง่ายก็คงรู้ว่าถึงมันจะเตี้ยแต่ก็แรงควายชะมัด
“เห็นว่ายอมแล้วได้ใจเลยนะยัยไก่”ทงแฮยื่นหน้าลงมาไกล้ผมจนจะชนกันอยู้แล้ว
“อะไร ไม่รู้เรื่องนายให้ทำฉันก็ทำจะเอาอะไรอีกฮะ”ผมตะโกนใส่หน้าทงแฮ แต่ทงแฮกลับยิ้มเจ้าเลห์กลับมา
“รู้สึกว่าสัญญายังไม่ได้เลยนี่นาฮึ ว่าไง”จู่ ๆ ทงแฮก็เริ่มเรื่องสัญญา
“ไม่รู้ หิวแล้วออกไปได้แล้ว”ผมดันหน้าอกทงแฮออกไปก็ไม่เป็นผมเหมือนเดิม
“ฮยอกแจ นายนี่มัน (น่ากินจริง ๆ ผมคิดในใจนะคิดดังไม่ได้เดี๋ยวไก่ตื่น –ทงแฮ)”
“อะไร อย่ามาชวนทะเลาะบอกว่าหิวแล้ว แล้วนายก็ออกไปได้แล้ว”ผมดิ้นไปมาแต่ทงแฮก็ยิ่งกอดผผมแน่นมากขึ้น
“จับได้แล้วปล่อยไปก็เสียปล่าวสิ บอกแล้วคืนคำไม่ดีนะที่รัก”
“ใครที่รักนายฮะไอ้หน้าอ่ะ..........อุ๊บ” ทงแฮจูบผมแบบผมไม่ทันได้ตั้งตัวทงแฮใช้มือกดคอผมไว้ให้แนบชิดแต่แปลกทั้ง ๆ ที่ผมไม่ยอมแต่ทำไมผมไม่รู้สึกเหมือนครั้งแรก ใช้ก็มันเป็นครั้งที่สองไงมันจะบ้าหรอถึงเป็นครั้งที่สองแต่ผมไม่รู้สึกอยากผลักออกมาแต่กลับสอบสนองโดยทันทีผมรับจูบทงแฮแบบสะเปะสะปะทงแฮจูบผมเอื่อย ๆ นุ้นนวลผมไม่คิดว่าทงแฮจะมีทงแฮกับผมจูบเนินนานจนผมรู้สึกหายใจไม่ออกผมทุบอกทงแฮเพื่อบอกว่าผมต้องการอากาศทงแฮค่อย ๆ ผละออกมาอย่างเอื่อย ๆ เมื่อผละออกผมรีบกอยโกยอากาศทันที แล้วทงแฮก็คว้าผมไปจูบอีกครั้งอย่างที่ผมไม่ได้ตั้งตัวเลยมัวแต่เอาอากาศเพื่ออยู่รอดแต่ไอ้คนที่มันทำกลับจะฆ่าผมด้วยจูบอีกครั้ง ครั้งนี้มือทงแฮเลื่อยมาตรงหลังผมล้วงเข้าไปในเสื้อนักเรียนของผมมือไม้เริ่มลามไปทั่ว ผมรีบดิ้นเพื่อให้หลุดออกมาจากทงแฮแต่ทงแฮกลับจูบผมอย่างหนักหน่วงแล้วเลื้อยลงมาที่ต้นคอผม
“หยุดนะทงแฮ อ่ะ...”ผมรู้สึกเจ็บตรงคอผมก่อนที่ทงแฮจะทำตามที่ผมบอก ทงแฮผละออกมามองหน้าผมนิ่ง
“จะทำบ้าอะไร”ผมถามเสียงนิ่ง
“.........”ทงแฮเงียยบไม่ตอบเพียงแต่มองหน้าผมนิ่ง
“ถ้านายทำอีกนายกับฉันไม่ต้องมาเจอกันอีกไผมว่าแล้วลุกออกไปเดินผ่านหน้าทงแฮที่นั่งอยู่บนโซฟา
“เดี๋ยว”ทงแฮรั้งเอวผมไว้ก่อนที่ผมจะออกไปจากที่นี่
“ขอโทษ ฉันห้ามตัวเองมาตลอดเมื่ออยู่กับนายเมื่อกี้ฉันห้ามตัวเองไม่ได้”ทงแฮว่าเสียงอ่อย แล้วเอาคางมาเกยไว้บนไหล่ผม
“หมายความว่าไงที่ห้ามตัวเองไม่ได้”
“ก็..คือ...เอ่อ....”ทงแฮตอบเสียงติด ๆ ผมหันไปมองทงแฮมีสีหน้าที่ลำบากใจ
“อะ ไร” ผมเน้นเสียงเข้นถามทงแฮที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม
“ก็........”
“ไม่พูดใช่ไหมงั้นฉันไปละแล้วอย่ามายุ้งกับฉันอีก”ผมว่าแล้วหันหลังเดินหนีออกมาแต่ทงแฮก็ตามมารั้งตัวผมไว้ก่อนผมเปิดประตูออกไป
“อย่าไปนะ”
“ทำไมในเมื่อนายให้เหตุผลไม่ได้จะอยู่ทำไม” ผมหันหลังเดินอีกครั้ง
“ก็บอกว่าอย่าไปไงเล่า”คราวนี้ทงแฮตะโกนเสียงดังทำให้ผมหยุดโดยอัตโนมัติ
“นายรู้ไหมทำไมฉันถึงตามวอแวกับนาย”ผมหันกลับไปมองทงแฮ ทงแฮมีสีหน้าจริงจังมากจนผมแอบหวั่น ๆ
“ทำไมฉันถึงรู้ทุกอย่างทุกทีที่นายไป ทุกที่ที่มีนายอยู่”ผมมองทงแฮที่พูดด้วยสีหน้าจริงจัง แววตาดูอ่อนโยนเมื่อมองมาที่ผม
“รู้ไหมว่าทำไม” จริงตั้งแต่เจอกันตั้งแต่นั้นทงแฮเข้ามามีส่วนในชีวิตผมผมไม่เคยหนีทงแฮพ้นเลย แต่ที่ทำไปเพราะว่าอยากแกล้งเท่านั้นไม่ใช้หรอ ถึงแม้ว่าผมจะแอบ ๆ คิดว่าทงแฮชอบผมเลยตามวอแวกับผมแต่คงเป็นไปไม่ได้หรอกอย่างผมจะหรอทงแฮไม่สนหรอก(ไม่สนลูกแล้วปลาจะสนอะไรละคร้า ลิงน้อย – Chovyelf)
“นายก็แค่แกล้งฉันเท่านั้นไม่ใช่หรือไง หรือถ้านายไม่แกล้งฉัน งั้นนายชอบฉันงั้นหรอ แต่มันก็คงเป็นไปไม่ได้หรอกเพราะว่า........”
“แล้วถ้ามันเป็นไปได้” ผมยังพูไม่จบทงแฮก็พูดแทรกขึ้นมาทันทีคำพูดที่ออกมาทำให้ผมค้าง เป็นไปได้งั้นหรอหมายความว่า...................
“ใช่ที่ฉันวอแวกับนายตั้งแต่เจอนายครั้งแรกถึงแม้จะดูว่าฉันแกล้งนายอยากเอาชนะนายมันก็มีส่วนในตอนแรกแต่เมื่อฉันได้รู้จักนายมากขึ้นจากที่ฉันหาข้อมูลเกี่ยวกับนายเพื่ออยากเอาชนะคนอวดเก่งปากแข็งอย่างนายมันกลับทำให้ฉัน รักนายโดยไม่รู้ตัว” ผมมองทงแฮทั้งอึ้งและทึ้ง จริง ๆ นะหรอที่ทงแฮชอบผมนะ
“ทีนี้รู้หรือยังว่าเหตุผมของฉันที่ห้ามตัวเองไม่ได้เพราะอะไร”ผมกลับคืนสติมองน้าทงแฮทงแฮมีสีหน้าเจ้าเลห์ผิดกับเมื่อกี้ที่ยังสีหน้าจริงจังผมละตามไม่ทันจริง ๆ ประจำเดือนมาหรือไง
นายชอบฉันมันก็ไม่เกี่ยวกับที่นายห้ามตัวเองไม่ได้”
“ถามหน่อยนะ นายเคยสังเกตตัวเองบ้างไหมว่าเวลานายเขิน นายโมโห มันเป็นยังไงนะ”ทงแฮยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนผมถอยหนีจนติดประตู
“นายก็บอกมาดิว่าเป็นไง”
“ให้บอกจริง ๆ นะหรอ”
“อือ”
“มันยั่ว”
“ฮะ” ผมเงยหน้าไปมองทงแฮทันที ยั่วงั้นหรอ
“ยั่ว”
“ใช่ทุกอย่างที่นายทำมันยั่วฉันทั้งนั้นนายรู้ตัวไหมแล้วที่ฉันจูนายนายก็จูบตอบฉัน ในเมื่อครั้งก่อนนายโกรธฉันผลักฉันออกแต่ครั้งนี้นายตอบสนองถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้เรื่องอ่ะนะ”
“นี่หุบปากไปเลยนะนายนะ”
“ไม่ยอมรับหรอ”
“นี่”
“ OK OK ทีนี้รู้แล้วนายยังจะไปอีกไหม” ทงแฮคว้าเอวผมจนตัวผมชิดติดกับตัวทงแฮ
“ไป” พอผมบอกสีหน้าทงแฮที่ดูอ่อนโยนหยุดยิ้มทันทีกลายเป็นสีหน้านิ่งเฉย
“ก็ฉันนรู้นายชอบฉัน แต่ว่าฉันเกลียดนายฉันไม่อยู่กับนายหรอก ปล่อยได้แล้ว” ผมแกะมือทงแฮที่กอดเอวผมแน่น
“ไม่รู้ละ ในเมื่อนายเป็นแฟนฉันแล้วฉันไม่ปล่อยนายไปหรอก”
“นี่ฉันบอกนายตอนไหนว่าฉันตกลงก็บอกอยู่ว่าฉันเกลียดนายอ่ะไม่ได้ฟังหรือไง” ผมละอยากขำออกมาดัง ๆ แต่ว่าอยากแกล้งคนเล่น
“นี่ฉันก็อายเป็นนะ”
“อายอะไรไม่เห็นว่านายจะทำอะไร”
“นี่ฉันบอกรักนาย บอกควมรู้สึกตั้งมากมายถ้านายไม่รับรักฉันนี่ใจร้ายมากเลยนะฮยอกแจ”ทงแฮทำน้ำเสียงเหมือนเด็กเวลาอ้อนขอซื้อของเล่น
“นายรักฉันจริงอ่ะ”
“แน่นอน”
“งั้น ถ้าคบคงไม่เสียหายอะไรหรอกมั้ง อ่ะ!! นี่ปล่อยก่อน” ผมพูจบประโยคทงแฮก็อุ้มผมหมุนเป็นวงกลมอย่างกับผมตอบตกลงแต่งงานกับมันงั้นนะ
“มึนหัวปล่อยเลย”ผมตีแขนทงแฮ เพื่อให้ปล่อยทงแฮก็ยอมปล่อยแต่ยังกอดเอวผมแน่นทงแฮมองผมนิ่งดวยแววตาที่อบอุ่นกว่าครั้งไหน ๆ ที่ผมเห็น ที่ผมตกลงไม่ใช่ว่าผมรัก แต่การที่เราจะเลือกใครซักคนนั้นต้องเลือกคนที่รักเราดีกว่าคนที่เรารักแล้วเค้าไม่รักเราแต่มันก็ไม่ได้มีความสุขทั้งสองอย่างเราเลือกคนที่เรารักเราอาจมีความสุขแต่อาจไม่สุขเพราะคนที่เรารักนั้นไม่รักเรา แต่ถ้าเราเลือกคนที่รักเราเราไม่สุขเพราะเราไม่รักเค้าแต่ความรักคือการรับฟังการใช้เวลาร่วมกันศึกษาซึ่งกันและกันความรักก็จะก่อเกิดขึ้นมาโดยที่เราไม่รู้ตัวเลยก็ได้เพราะอย่างนี้ถึงว่าผมบอกว่าที่เลือกทงแฮไม่ได้แปลว่าผมรักทงแฮแต่ผมไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกดีเวลามีทงแฮอยู่ ถึงแม้ผมจะบ่นจะเบื่อแต่ความรู้สึกข้างในมันกำลังก่อตัววันนี้ผมยอมตกลงคบกับทงแฮแต่เวลาผ่านไป ผมอาจบอกทงแฮว่าผมรักทงแฮ คำว่ารักบอกไปก็เหมือนลมปาก ผมต้องความแน่ใจทั้งผมว่าผมรักทงแฮไหม และทงแฮรักผมจริงหรือปล่าว เพื่อว่าถึงเวลาที่มันไม่ใช่ความรักความเจ็บมันคงไม่ต้องเจ็บมาก หลังจากที่จ้องตาอยู่นานผมก็เสียจูบไปอีกหลายรอบถ้าผมไม่บอกว่า
“ถ้านายจูบอีกนะจากที่ฉันคบกับนายวันแรกจะกลายเป็นวันที่ฉันเลิกกับนาย” มันแรงไปไหมอ่ะผมว่าไม่ถ้าไม่บอกอย่างนี้ผมก็ตายพอดีอ่ะ
ความคิดเห็น